Sociaal gedrag kopieren, autisme camoufleren
Vložit
- čas přidán 10. 06. 2018
- Je hebt autisme, maar je wilt liefst zo ‘normaal’ mogelijk overkomen. Dus observeer je mensen, probeer je hun sociale gedrag te begrijpen en kopieer je dat. Zodat je geaccepteerd wordt en mee kunt doen met anderen. Maar ’t kost wel veel moeite en je kunt er doodmoe van worden.
Sociale gedrag kopieren is het thema van deze uitzending van AutismeTV. Aanleiding is een presentatie van psycholoog Will Mandy van de University College Londen over dit onderwerp tijdens de INSAR local community conference in Amsterdam op 9 mei 2018 in samenwerking met UVA en de twee academische werkplaatsen Reach-Aut en SamenDoen.
Wat is camouflage? Wat levert het op en wat zijn de consequenties? Is er verschil tussen mannen en vrouwen. Will Mandy deed hier onderzoek naar en vertelt hierover in zijn lezing.
Bij AutismeTV wordt hierover gesproken met klinisch psycholoog Els Blijd-Hoogewys. Ze is betrokken bij diverse onderzoeken onder andere over Autisme bij Vrouwen. Lengte uitzending 38 minuten - Věda a technologie
Iedereen weet dat ik autisme heb. Deze diagnose heb ik vanaf mijn derde. Maar als ik in de maatschappij ben dan gedraag ik me. En soms raak ik door de spanning dwangmatig en dan kan het wel eens zijn dat mensen zien dat er iets is. Ik zeg dan: “Ik heb autisme en daarom doe ik zo. Ik ben heel open over mij autisme. En dan ontstaat er een gesprek en dat is meestal heel leuk!
Er is in 1999 (op mijn 22e) ASS bij mij geconstateerd.
Lange tijd wist ik hier mij geen raad mee.
En nog steeds lijk ik onbewust mezelf en mijn autisme te maskeren en camoufleren.
Vooral dmv pleasegedrag en ook door me onderdanig en meegaand te gedragen.
Ben me hier wel steeds meer bewust van.
Maar om daadwerkelijk verandering toe te passen in praktijksituaties vind ik nog steeds wel erg lastig.
Ben vooral (de afgelopen ca 20 jaar) in veel vriendschappen spaak gelopen en heb deze niet in stand kunnen houden.
Veelal zijn deze scheef gegroeid (oa door irreële verwachtingspatronen, verkeerde communicatie etc) en daardoor erg stuk gelopen.
Hier heb ik al erg lang erg veel last van.
Vanaf 16:39 Is ook zo treffend voor mij
Heel herkenbaar. Het stuk van will mendy was een eye opener en heel herkenbaar
Ik heb zelf autisme en dit is heel herkenbaar ik heb leren huilen op commando en lachen op commando puur om niet als een “freak” gezien te worden (ookal duurde dit wel wat langer bij mij dan bij andere meiden) op de basisschool had ik weinig tot geen vrienden.. zoals in de video gezegd word blenden meiden meestal in ik deed dit totaal niet ik denk zelf dat dit te maken heeft met het feit dat ik geen meisjes meisje ben en ook nooit ben geweest zo vond ik als kind meer “jongens” dingen leuk en snapte ik andere meisjes totaal niet met hun emotionele gedrag en empathie.. bambi is hier een goed voorbeeld van waar mijn vader zelfs zat te huilen zat ik er zonder enkele emotie te voelen ernaar te kijken.. ik snapte het niet en vond het maar een beetje raar.. ik was dan ook het kind wat anderen op de speelplaats een zetje van de glijbaan gaf als ze het niet durfden en vervolgens zelf onmiddelijk erachteraan te gaan omdat ik wist dat ik dan aandacht kreeg van de ouder van dat kind negatieve aandacht maar toch aandacht. Een ander kind troosten zat er ook niet in als een ander dat deed vond ik ze ook maar een beetje raar. Verder heb ik ook al meerdere studies niet kunnen voortzetten door mijn autisme.. ik wil het wel maar omdat iedereen een zeker iets van je verwacht kost dit mij veel energie. Verder heb ik geprobeerd te werken wat ook niks werd want na een week ben ik met een soort paniekaanval naar huis gegaan omdat ik het gewoon niet meer redde om het masker van lief glimlachen naar klanten en hallo zeggen op te houden
Vanaf 34.30 heel herkenbaar, nu 58, net diagnose, m'n hele leven aangepast en op momenten waar het er toe doet door aanpassen heel capabel overkomen waardoor de buitenwereld een 'gezond en sterk beeld' van je heeft... maar ondertussen ben je uitgeput en murm.. door je eigen gedrag wat ontstaan is in vroegste jeugd door 'erbij willen horen'
dag Marijke bij mij idem dito. ik functioneert en anderen merken er weinig van, maar zelf ben je al van kinds af aan aan het watertrappelen. ik had altijd het gevoel als buitenstaander toe te kijken hoe anderen de dingen doen. ik kon dat niet en dus vond ik mezelf raarrrrr. een eigen identiteit heb ik niet echt, vrees ik. maar wat niet, kan nog komen.
Hele fijne uitzending. Ik heb een borderline diagnose maar heb een sterk vermoeden dat ik ook op het spectrum zit, maar het is zo lastig want “masken/camoufleren” is zo geprogrammeerd dat ik zelf niet weet wat ik voel of wil. Heel lastig en jammer dat er zo weinig informatie beschikbaar is over autisme in vrouwen.
Ik heb misschien een niet standaard reactie, en die gaat over Els Blijd-Hoogewys. Deze vrouw heeft een erg prettige stem voor mij om naar te luisteren, een duidelijke en tegelijkertijd rustige stem. Wat ik persoonlijk storend vind is haar in mijn ogen extravagante rode bril. Ik denk dat ik me niet goed zou kunnen concentreren in een face-to-face gesprek, dit heb ik overigens niet alleen met niet standaard brillen, ook een opzichtige tatoeage kan me van mijn stuk brengen in een gesprek.
Je 'oplossing' vind ik het paard achter de wagen spannen H MI, hulpverleners zouden er juist moeten zijn voor cliënten, en niet andersom. In het filmpje maak ik op dat deze vrouw werkzaam is bij de GGZ. Ik kan me niet voorstellen dat ik de enige ben die haar Dame-Edna bril storend vind.
@@erewhon. Wel hypocriet dat je aangeeft dat je je stoort aan een bril maar haar wel uitscheld voor 'Dame Edna'
@@dodec8449 Het is geen Lee Towers en ook geen Youp van het Hek bril, het is een Dame Edna bril, nogmaals, ik vind het erg merkwaardig dat deze vrouw zich als iemand probeert te presenteren die zich presenteert in te zetten richting mensen met autisme zich in dit soort extravagante dingen hult. Maar mogelijk gedraagt deze vrouw zich in uiterlijk vertoon zich in IRL contact met mensen met autisme zich op een manier dat het via een minder opzichtige manier gepaard gaat, ik hoop het in ieders geval voor haar cliënten in Groningen.
@@erewhon. Je had het ook kunnen houden bij 'opzichtige bril'. Beetje raar dat je je stoort aan een fucking bril, maar wel meent het recht te hebben om iemand te vergelijken met een komisch personage.
Dodec84 ik snap Erewhon wel. Mensen met autisme houden van voorspelbaarheid en zaken die van het gangbare afwijken kunnen daardoor zo sterk afleiden dat het onrustig maakt. Ik ben zelf lichamelijk gehandicapt en als ik in de hulpverlening zou werken, zou ik bijvoorbeeld ook heel goed bedenken naar welk mensen ik wel en niet toe kan gaan in mijn electrische rolstoel (en in welke omstandigheden wel en niet). Juist omdat ik weet dat een rolstoel toch ideen van robotisering of aliens etc zou kunnen oproepen. Of juist een sterke preoccupatie met wieltjes en radartjes waardoor een gesprek niet goed meer mogelijk is. Of angsten oproept voor het ongewone/onbekende en daarmee voor mij waardoor ik mijn werk niet meer goed zou kunnen doen en ik de client of toehoorder misschien zelfs onbedoeld zou belasten. Ik zou mijn rolstoelgebruik dan ook zeker goed met mijn collega’s bespreken zodat we samen kunnen inschatten in welke gevallen het misschien beter is om een dienst te ruilen. Nou is een electrische rolstoel misschien wel wat heftiger dan een extravagante bril, maar daar staat tegenover dat de extravagantie bril weer makkelijker thuis te laten is tijdens het werk. Een goedkope of gratis tweede kost de meeste mensen tegenwoordig de kop niet meer en ik vind dat je, juist als je interesse hebt in de psychiatrie of erin werkt, extra moet opletten op hoe je overkomt en wat je kunt doen om veiligheid te creeren. Zie het als een soort beroepskleding. Je mag zijn wie je bent en je kleden hoe je wil, maar voor je werk moet je soms wat vrijheid inleveren.
De dame in het filmpje kiest voor een beroep waarin ze veel met autisme te maken heeft. Ik neem aan dat zij echt wel weet dat haar bril extravagant is. Hartstikke leuk voor privé wanneer het erom gaat wie zij is. Maar niet in haar werk waar het er om zou moeten gaan wat autisme is en wat autisme met mensen en contact doet. Vind ik. Maar ik ben wel benieuwd hoe anderen daarover denken. En ik hoop enorm dat jullie en dan met name de dame in kwestie, willen reageren en willen aangeven hoe jullie tegenover mijn ideeen staan.
Dank je wel. Herkenbaar.
Goed filmpje. Erg herkenbaar.
Heel fijn gesprek.
heel herkenbaar voor mij ik zie nu na 55 j pas dat ik altijd al een probleem heb en ben mij gaan isoleren omdat het voor mij zoveel energie koste met mensen om te gaan ik kon ook niet begrijpen waarom ik nooit wist wat ik echt wilde in mn leven ik zocht altijd en switchte van het 1 naar het andere
Ha, herkenning.
Toch leuk van anderen hetzelfde te horen.
Ik heb precies hetzelfde.
Ik ben 43 en heb exact hetzelfde. Ben net gediagnosticeerd met ASS.
idd heel herkenbaar. ik ben nu 55 en weet pas sinds 3 mnd dat ik ass heb. ik ben nu een beetje vd kaart hiervan. hoe nu verder.
Hier ook. In mijn eentje naar de bioscoop gaan was veel makkelijker. En alleen op mijn kamer film kijken ook. Alleen buiten fietsen, wandelen, zelfs vakanties. Maar is toch wel eenzaam voor mij. Daarom wil ik het veranderen.
@@MrXavierMoktar het helpt als je sterk in jezelf bent en rustige mensen rond je hebt
Moeten we misschien de “norm” van het normaal niet bijstellen?
In andere woorden, wordt er niet teveel van ons allemaal verwacht om op een gezonde manier mee te draaien in de samenleving.
Of ik autisme heb weet ik niet, maar problemen met sociale acceptatie en acceptatie van mezelf heb ik wel. Mijn hele leven voel ik me al een outsider en ben daar ook naar gaan leven.
Veel “normale” mensen begrijp ik niet en een gesprek met hen kan al snel leiden tot heftige discussies.
Soms zeggen die mensen dat mensen met autisme niet empatisch zijn, maar het zijn diezelfde mensen die in mijn beleving sympathisch over komen ipv empatisch.
Gek genoeg zijn het juist mensen met Autisme diagnose die ik vaak normaler en ook veel empathischer vind dan de mensen zonder die diagnose. Mensen met autisme zijn in mijn ogen vaak heel oprecht en kleurrijk.
Maar autisme of niet, de samenleving vraagt erg veel van iedereen.
Ter compensatie heb ik mezelf opgedeeld in meerdere personas en is het alsof ik 24/7 in een of andere slechte soapserie speel.
Op mijn werk speel ik letterlijk een rolletje, bij familie doe ik me voor zoals ze me graag zien, met “vrienden” praat ik een beetje leuk maar zeg ik vrij weinig simpel weg omdat het me teveel moeite kost om mijn eigen perceptie en levensvisie etc steeds maar uit te leggen en te verdedigen.
Een geaccepteerde rol aannemen kost energie, maar dagelijkse conflicten met andere puur om het feit dat je jezelf bent is nog veel vermoeiender.
Alleen in een erg kleine kring kan ik werkelijk mezelf zijn zonder te voldoen aan verwachtingen en verplichtingen van anderen.
Ik denk dat er gewoon teveel druk wordt gelegd op het “normaal” zijn en dat vele symptomen en spectrums een echo is van het verleden.
Wij mensen hebben de aarde en de manier waarop wij ermee verbonden zijn in een disbalans gebracht.
Het zou me niks verbazen als autisme zijn oorsprong vind in de genetische aanpassingen van een natuur die in disbalans is.
Het gebruik van pesticides , gif, vuile lucht, en verontreinigd drinkwater etc etc
Kan dat niet de echte oorzaak van autisme zijn?
Zoja, moeten we dan norm niet aanpassen ipv het in hokjes opdelen van symptomen…?
Ik ben geen dokter maar ik durf bijna met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid te beweren dat iedere autist ook darmklachten heeft.
Ik hoor het graag als die laatste bewering niet klopt.
Misschien is het makkelijker om mensen zonder autisme goed te informeren wat autisme is .. Dan voor de autistisch zijn toestand te camoufleren, ik vind het niet eerlijk tegenover ze. Het moet inderdaad erg vermoeiend zijn . Ze gooien ons plaat met stomme reclames , maar je hoort zelden iets over autisme. Terwijl er zo veel mensen leiden eraan.. Heel vreemd.
Goeie tips. Ik zeg inderdaad zelden tot nooit dat ik pddnos/adhd heb. Maar ik omschrijf mijn grenzen en karakter. Ik camoufleer eigenlijk niet.
/
die bril triggert mij echt erg is het nou een kubus of niet of waaaa i dont like it
Minecraft bril?
Ik vind het juist heel eigenzinnig, herkenbaar en fijn. Ik heb moeite met gezichten onthouden of ze herkennen in ‘onverwachte’ setting, als iedereen zo uniek was zou dit vast veel gemakkelijker zijn.
Wou dit commenten en toen was t top comment 😂.
Ik heb LVB ik veronderstel dat ik ook ASS heb , heel mijn leven en acteur geweest om mijn sociaal berperkingen te camoufleren vooral sociaal gebied! verbaal, non-verbaal vindt ik moeilijk , altijd sociale angst en faal angst gehad ik ben nu 38 jaar ik woon nog bij mijn ouders
Heel herkenbaar.. bij mij is het op mijn 6e gediagnosticeerd en als klein kind snapte ik veel dingen niet.. in het begin van de basisschool had de rest van de klas wel eens een grapje die ik totaal niet begreep dus ik heb op zulke momenten leren te lachen zelfs al vind ik het niet grappig.. ik kan huilen op commando puur omdat ik dit heb moeten leren. De sociale druk is ook een hel ookal is 1 op 1 toch beter te doen dan in een groep voor mij in een groep zit ik er meestal een beetje stil bij omdat ik het gevoel heb dat ik er toch niet tussenkom en eer dat het wel lukt gaat het gesprek weer over iets heel anders.. verbaal is wel makkelijker voor mij maar non verbaal kan ik nog wel eens verkeerd begrijpen en een ander probleem wat hiermee te maken heeft is dat ik bijvoorbeeld geen vragen durf te stellen en als er iemand aan de deur staat doe ik liever niet open dit geld hetzelfde met mn telefoon als die overgaat en ik ken het nummer niet neem ik echt niet op. Als ik diegene ken neem ik sneller op
@@litchtheshinigami8936 wow, ik heb precies hetzelfde.
Altijd die angst.
Alhoewel met ouder worden het wel makkelijker wordt.
@@tropicalstrings dat is vooral omdat je iets makkelijker geaccepteerd word als volwassene.. kinderen zien alleen maar iemand die anders is dan zijzelf iemand die altijd maar een beetje buiten de boot valt.. terwijl een volwassene vaak kan inzien dat er een reden voor is of "hij/zij zal wel een slechte dag hebben"
Wanneer is de volgende LIVE-uitzending?
Ik wilde graag dat ik meer mensen met autisme in mijn omgeving kon. Wegens online om gaan met autisten. Ben ik het bij mezelf gaan onderzoeken. Omdat ik me eindelijk eens begrepen voelde. En wat bleek. Pas afgelopen woensdag kreeg ik vervolgens te horen dat ik autisme heb. Dat dus op mijn 34e leeftijd. (Daarom dat ik dus geen autisten kon. Ik was de autist) Het verklaart nu zo veel. Echt jammer dat dit niet eerder ontdekt is.
Dat verhaal van het UWV begrijp ik zo erg. Ik werk al jaren met burnout en depressie gewoon door. Tot ik in 2017 kreeg te horen over een kwaadaardige moedervlek. Toen begon ik mij wel weer veel af te vragen over de dood. En dat gaf mij toch een gevoel van. Als ik dood ben heb ik wel rust. En dat terwijl ik heel bang ben voor de dood. Al vanaf kinds af aan.
Dit begon me echt angst en paniekaanvallen te geven. Hartkloppingen. Bloeddruk dat alle kanten op ging. Van heel laag naar heel hoog. Ect. Dus ja. Eerst kon ik het aan er mee te leven. Maar nu heb ik echt angsten gekregen. En last van veel overspannenheid en angsten.
czcams.com/video/SEDgIaOVK1Y/video.html
Het boeit mij persoonlijk niet zo hoe ik overkom. Soms doe ik gewoon lekker bot en dom, om te kijken of mensen een poging wagen om mijn belevingswereld te begrijpen (grote files van gedachten, verlies van dieper contact met mensen, mijn neiging om in mezelf te kruipen die misbruikt wordt zodat alle rotklusjes door mij opgeknapt worden terwijl niemand ook maar één keer naar me omkijkt "want ja het is een autist"). Werken in de techniek is wellicht net zo gunstig voor mij als een plant die in het bos probeert te groeien. Het lijkt een ideale plek, maar ik zal nooit het licht zien en dus ook nooit een goed leven leiden. Diep van binnen heb ik wel degelijk een goed leven. Dat wordt vreselijk belast door mensen die mij voor autist aan willen zien, maar het komt in volle glorie naar buiten als ik lesgeef. In andere woorden: voor kwetsbare personen en voor mensen met een open geest heb ik sympathie, maar iedereen die met mijn mentale gesteldheid loopt te fucken mag lekker opdonderen met dat 'goedbedoelde gedrag'. Ik overweeg om naar de pabo te gaan. Wel is het zo dat ik asperger heb, een lichtere vorm van autisme. Voor de zwaardere autisten is het wellicht anders. Maar toch: wees eens lekker koppig en kijk waar je uitkomt. Iedereen die je laat vallen is het toch niet waard (op dat moment!). Je leeft ten slotte maar één keer
Ik ben, helaas, gewoon dezelfde autistische (asperger) ADHDer 24/7. Ik vergeet altijd mijn masker op te zetten en mijn kopieer machientje aan te doen waardoor ik compleet mijzelf ben. Dit resulteert er dan in dat ik thuis keihard ga overdenken wat voor raars ik allemaal heb gedaan en of gezegd en beloof ik mijzelf dat ik het de volgende keer wel ga doen. Wat ik dan vervolgens weer vergeet. Ik haat mijn asperger en autisme!
ze zeggen mijn psycholoog ook dat adhd en autisme heel erg op elkaar lijken.
als het niet vanzelf gaat dan maak je gebruik van een soufleur die bij je past. een gapende leegte moet opgevuld worden met iets: de confrontatie met het niets...
ze hebben mij pas op mijn 49e gediagnostiseerd. En tot die tijd een fulltime baan en daarna mijn baan verloren door het zorg circuit dat werd opgestart en ik een etiket kreeg opgeplakt.
ik denk dat je >niet lullig bedoeld< de hele theorie van camoufleren heb genaild in je comment je bent gediagnostiseerd omdat je met een hulpvraag kwam neem ik aan ?er klopte iets niet er zat iets niet lkr dus een profesional is verder gaan kijken dit kwam er uit ,,,nou kan ik ,ook als laat gediagnostiseerd iemand met autisme begrijpen dat je dan zoveel shit ineens gaat zien en begrijpen na 49 jaar en helemaal ontregeld raakt.
dus geef niet de schuld aan je labeltje en gebruik niet als excuus vor t verliezen van je baan want er is dus nix veranderd na 49 jaar behalve je label toch?
Waarom noem je je gesprek met de Cliënt een behandeling. Geeft dit niet een verkeerde verwachting?
Wat ik merk is dat ik alleen maar andere hun gedrag over neem maar, ik heb zolang geacteerd dat ik me eigen gedrag en persoonlijkheid vergeten ben. Enkele tips om dit weer terug om hoog te krijgen?
Ja, gewoon voor jezelf bedenken wat je wil, en dan triomfantelijk zeggen: op mijn leeftijd heb ik gewoon zin om mijzelf te zijn.
Ach de mensen op straat kunnen alleen omgaan met mensen met een gebroken been.
Herken mezelfs erin maar mij noemen ze een narcist?
zeer herkenbaar; geloof mij ben je niet ; maar komt door dat het zo sterk op elkaar lijkt in hun ogen ; en in hun ogen weten ze niet wat autisme is ; ps hun is de mensen op straat
kan iemand mij aub een antwoord geven?mijn vriend heeft alle symptomen van autisme,maar iedereen vooral de gasten die er verstand van zouden moeten hebben zeggen hij is langzaam v begrip.belachelijk.laatst weer u kijkt mij recht in de ogen dus u hebt geen autisme.hoe komt het toch dat ik het wel zie als partner en hun de gasten die het moeten weten niet?ik voel me zo niet serieus genomen.
Ben idd vaak moe ,rekening houden om goeie morgen goeie avond prettige dag te zeggen want dat hoort
mag ik contakt komen met deze vrouw ;nnu ik gehoord heb op tijd 6;19
Waarom toch altijd over kinderen? Ik vind maar weinig over volwassenen die een late diagnose krijgen in/uit Nederland
omdat het een verzonnen stoornis is
@@roensch5481 onzin.
RoEnsch het is duidelijk dat jij het niet hebt.
@@HannekeG nee dat klopt ik stel mij niet aan en verschuil mij niet achter een verzonnen stoornis
RoEnsch lastig dat ik je niet in mijn hersenen kan laten mee kijken. Want dan weet ik zeker dat je wel anders piept.
Wat in al die video's en artikelen over 'camouflaging, masking, acting' van (meestal Level 1) autisten nooit aan bod komt, is de desastreuze impact die dit gedrag heeft op hun intieme relaties/partners/vrienden/familie.
Deze groep autisten zijn vaak jarenlang bewust een toneelstuk aan het opvoeren naar deze mensen. Dit is 'gekmakend' voor intiem betrokkenen. Zij merken- en voelen vooral, dat er iets helemaal niet klopt. De presentatie (het toneelspelen) komt helemaal niet overeen met hun feitelijke gedrag. Ze zeggen bv. 'Ik hou van je' maar DOEN dan zo goed als niets waaruit dat blijkt. Ze knuffelen je niet uit zichzelf, tonen meestal totaal geen belangstelling voor wie jij bent of wat je bezig houdt. Stellen daarover geen vragen.
Als jij een (serieus) probleem hebt, tonen ze totaal geen zorgen, belangstelling of empathie.
Het gaat gewoon langs ze heen. Ze zeggen ja- en amen maar doen verder niets.
Maar als ze zelf naar de tandarts moeten voor een kleine behandeling bellen ze je midden in de nacht op, omdat ze niet kunnen slapen van de stress..
En dit is de kern van Autisme, zoals de naam al heel duidelijk aangeeft. Het woord 'auto' betekent 'zelf'. Dit betekent het automatisch, bijna volledig op zichzelf en de eigen behoeftes gericht zijn.
Level 1 Autisten (de rationeel intelligentere) worden vaak een kei in camouflaging/toneelspelen. Maar ook puur en alleen vanuit 'autistisch' eigenbelang.
Wat echte, onbaatzuchtige liefde voor een ander is snappen ze meestal totaal niet door hun stoornis. Alles wat eigenlijk alleen telt is hun eigen welbevinden en belangen. Vandaar dat ze als Autistisch gediagnosticeerd worden.
Ik begrijp goed dat deze hersen-stoornis erg vervelende consequenties voor ze heeft, want geen normaal voelend- en denkend mens wil/kan met zo iemand een normale, intieme relatie aangaan. Het is niet hun schuld dat ze die hersen-afwijking hebben maar wel hun schuld, dat ze dan maar besluiten te gaan camoufleren/toneelspelen, zelfs naar hun meest dierbaren.
Het effect wat dit bewuste gedrag van (Level 1) Autisten heeft op hun partners/familie/kinderen heeft is vaak desastreus. Eigenlijk zijn ze continue anderen aan het manipuleren in hun autistische eigenbelang. Ze zijn zoals ze zijn. Maar als je dit niet weet zijn de gevolgen voor intieme partners/familie/kinderen vaak heel ernstig.
Dit aspect wordt in deze video (en alle video's/artikelen) compleet genegeerd.
Sympathie voor de zielige (Level 1) autist. Terwijl deze mensen vaak rationeel heel sterk zijn en als geen ander kunnen manipuleren en toneelspelen (camouflaging).
Zet jullie oogkleppen eens af en zie de realiteit. Dit zijn geen zielige, domme, hulpbehoevende mensen maar complete egocenters die toneelspelen tot een geraffineerde kunst hebben verheven puur uit eigenbelang.
Level 1 Autisme is (imo) daarom ook sterk verwant aan Narsisme/NPD en Sociopathie.
En de professor uit Groningen moet nog wat huiswerk doen volgens mij en minder aandacht besteden aan haar narcistische 'impression management' met haar 'slimme' bril en aparte zwarte kapsel..
Hallo
Ik ben er wel veel over na gaan denken dat het misschien niet goed is die sociale vaardigheidstrainingen en aanpassen aan de omgeving. Je moet je eigenlijk anders voordoen en je bent continue doodop tot burn out aan toe. Steeds maar aanpassen aan andere mensen. Kunnen we niet gewoon ons zelf zijn en blijven?
Inderdaad, ik zit momenteel met een burnout thuis, vanmiddag gesprek gehad op mijn werk, en het komt er op neer dat ik me zoals altijd gewoon maar aanpassen moet. Ben er zo moe van. :-(
Celtjuh
Laat je niet veranderen naar iemand die je niet bent. Als jij je best doet en gedaan hebt is dat genoeg. Wij zijn geen robots. Ik vind het zoieso al knap van je dat je werkte en wat probeert.
Celtjuh beterschap. Bijt van je af. Heb je Arbodienst? Gewoon je grenzen blijven stellen.
Nee dat doe ik ook niet hoor. Ik ben halverwege het gesprek naar huis opgestaan omdat ik het zat was en naar huis gegaan. Ik blijf in ieder geval voorlopig nog thuis. Tot ze met een goeie oplossing komen. Dankjewel voor je lieve reactie!
Hoi Patrick doe ik ook hoor. Ik kan flink van me afbijten. Vinden ze alleen vaak niet zo leuk. ;-) Ik blijf in ieder geval voorlopig nog even thuis. Dankjewel voor je lieve reactie.
onderzoeken is een uitkomst van logarithmes
Dit vindt ik echt ziek
23:53 ''soortgenoten'' ‼ ????????????????
Wat een blunder!!
Ik vind die bril wel heel erg overdreven ik zou dus al niet met die mevrouw kunnen praten
Vet brilletje hoor
Ik vind het ook mooi!
Voor wie en waarom is deze video gemaakt? Ik heb volgens testen overduidelijk Asperger maar volgens de internet psychiaters (die uit de US komen en niet eens uit Nederland) wordt die diagnose niet meer gesteld en zou ik autisme hebben. Sterker nog, ik zou een 'stoornis' hebben. Ik ben er echter van overtuigd dat mijn 'stoornis' eerder een karaktertrek is dan een 'stoornis'. Verder denk ik dat het niet zozeer erfelijk is, maar dat het via de opvoeding is overgedragen. Waar ik mij aan stoor zijn zogenaamde experts (zoals in deze video) die voor mij willen uitmaken wat ziekte / dan wel karaktertrek ik heb en of het al dan niet erfelijk zou zijn. Waarom wordt MIJ niets gevraagd en waarom moet ik er zelf achter komen dat ik na ongeveer 50 jaar Asperger heb? Waarom heeft het Nederlandse onderwijs mij al die jaren niet gestimuleerd door mij via de onderwijsleergesprekken te onderwijzen in plaats van het oubollige doceren die mij alleen maar getriggerd heeft om telkens de vraag te stellen van: "Is dat wel zo?". Wie is er nou eigenlijk debiel? Het Nederlandse onderwijssysteem en de psychiaters of ik?
Je hebt helemaal gelijk. Asperger is de grootste illusie die er bestaat. Alles wat ik erover gehoord heb is totale bullshit. Het bedrijfsleven maakt misbruik van vermeend autisten door ze keihard te laten werken zonder ook maar één keer fatsoenlijk contact met ze te hebben. Ik ga naar de pabo omdat ik in een voorbeeldfunctie helemaal geen autisme meer heb. Meelij met je
idd helemaal eens
@@normaalewoon6740 wat bedoel je daarmee?ik heb geen autisme meer?
@@tinekebeen8149 Inderdaad, nooit gehad ook. Zulke diagnoses gooien alleen maar de deur dicht voor verdere ontwikkeling van de dingen die moeilijk zouden zijn. Als jij gelooft dat je meer moeite hebt met bewegen dan anderen en niet kan stoppen met snoepem, word je vanzelf dik. Eerlijk gezegd heb ik helemaal geen moeite in de omgang met anderen. Ik stel hooguit te hoge verwachtingen. En aan overgevoeligheid voor prikkels valt hoogstwaarschijnlijk ook wel te wennen. Als je maar wil, en niet te snel