Z tymi instrumentami na początku i apelem do rodziców to opisałeś mnie i moją depresję po szkole muzycznej. Oczywiście były też inne komponenty mojej choroby, ale to że teraz już nie chcę nic osiągać tylko osiąść i mieć spokojne bardzo proste życie łączy się właśnie z tym
Nie dziwię się, skoro jako dziecko zapierdzielałaś i zapewne nawet nie miałaś czasu żeby odpocząć. Nie rozumiem, jak można wpaść na to, że prowadzanie dziecka z jednej szkoły do następnej to zajebisty pomysł.
Miałam taką koleżankę z podwórka, Zuzię. Ciężko było się z nią umówić na wspólne wyjście na podwórko, bo regularnie miała zajęcia ze śpiewu a potem to wiadomo, do domu, lekcje i nauka.
Ja kończyłem technikum kierunek technik mechanik operator obrabiarek skrawających. I bardzo mile wspominam. Dużo sie nauczyłem, wiele rzeczy przydało się w pracy. Poszedłem na studia mechanika i budowa maszyn i to uważam stracony czas wiele niepotrzebnych przedmiotów. Sporo nauki a na koniec pracuje tam gdzie po technikum.
Wiem jak jest. Popełniłem praktycznie większość błędów o których mówiłeś. Moje studia to była porażka gdzie męczyłem się niesamowicie ale szkoda mi było przerwać. Jednolite studia zarządzania i inżynierii produkcji (w sam raz do kołchozu). Mogłem rzucić to po max 2 roku a siedziałem 5 lat. Poszedłem na te studia bo akurat na nie się dostałem a jestem z wyżu demograficznego więc konkurencja była spora. Nigdy nie umiałem sobie odpowiedzieć na pytanie co mnie interesuje, w czym się czuję dobrze i co bym mógł robić w życiu zawodowo. Szkoda że nie można cofnąć czasu...
Dobrze mówisz o tej twardej psychice. To ona jest kluczem.💪💪💪⭐⭐⭐⭐⭐. Fajne są twoje przemyślenia odnośnie tego tematu oraz mentalności niewolniczej w pracy. Nagrywaj więcej. Zdrowia, satysfakcji i silnej psychiki
Predyspozycje są ważne, bo ja skończyłam technikum ekonomiczne, jestem mgr ekonomii a pracuje w branży medycznej ale moja poprzednia nauka przydała mi się w bieżącej branży - wiedzą owszem ale w największym stopniu doświadczeniem i samo technikum dało mi więcej wiedzy mniej doświadczenia życiowego, a studia na odwrót. Wszystko zależy od podejścia i zaangażowania do posiadania pracy (firmy) na której można zarobić ale robić to z jakąkolwiek przyjemnością.
muszę sie nie zgodzić, bo wszystko zależy od profilu w technikum i potem od studiów, mi się np technikum na studiach przydało i zawodowych przedmiotów w miarę dobrze uczyli
Jestem gościem o typie osobowosci ENFP(Swoja droga sądzę, że masz ten sam) Również poszedlem do technikum, tyle ze informatycznego, zawsze jakoś tą smykalke mialem. Tez bardzo ubolewalem nad brakiem dziewczyn w szkole, podczas gdy znajomi z liceów mieli zajebiste imprezki na które na szczescie udawalo mi sie wkrecac, przez co okres szkoly sredniej dobrze wspominam. Po szkole mialem dziewczyne i pewien plan na zycie, ze bede trzepal kase jako programista, więc zapisalem sie na inżynierke informatyki. W polowie studiów sie rozstalismy i zostalem troche bez celu zostania przy tym zawodzie. Koniec końców skonczylem tego inzyniera i zaczalem prace jako web developer w której siedze na ten moment 4 lata w miedzu czasie zmieniajac firmy. Kasa jest okej, ale chyba tylko i dopiero teraz w wieku 24 lat czuje, że można inaczej, tylko teraz juz nie ma takiej odwagi jak wczesniej. Zawsze moja pasja byla muzyka, od dzieciaka gram na gitarze elektrycznej i w między czasie pracy studiów grywalem po weselach w kapelach. Teraz patrzac przez pryzmat codziennego siedzenia przed kompem brakuje mi tego, tej iskierki zabawy, tego zycia, ludzi, tylko patrzenie w ten jebany monitor dzien w dzien. Tak czy inaczej ogladajac twoje filmiki duzo mi sie na ten temat rozjaśniłoi bede probowac odwrocic troche swoje losy. Pozdro. Pozdro!
Rzuciłam studia po trzech latach, była to resocjalizacja. Chciałam być cukiernikiem ale pójście do zawodówki było uważane za wstyd... Zmarnowałam 4 lata ogólniaka, jedyne czego nie żałuję, to że poanalam fajnych ludzi zarówno w liceum (miałam 24 chłopaków w klasie, mat-fiz) i na studiach, z ludźmi ze studiów mam do dziś kontakt. Ale żadna z tych szkół do niczego co dziś robię mi się nie przydała
To ty jesteś tym jednym którego ja nigdy nienawidziłem. - Przyszedł przed sprawdzianem, przeczytał dwa razy stronę książki i piątkę dostał a jak ja miałem się czegoś na pamięć nauczyć to o matko boska. To cały dzień klepania jednej linijki. I dlatego mam problem z ang bo po prostu nie mogę się nigdy nauczyć słówek na pamięć i też nie pamiętam kompletnie swoich młodych lat życia. Tak jak ty opowiadasz te wszystkie historie to ja pamiętam ledwo czasy liceum (a mam 25 lat więc stosunkowo niedawno to było)
Nie oglądałem jeszcze filmu, ale odpowiadam na pytanie z tytułu: ' Wiedza nie jest żadną gwarancją sukcesu, liczą się przypadki i znajomości'. A teraz oglądam, sprawdzę czy miałem rację 😮
Sporo racji ale widze ze ludzie po dobrym technikum mechatronicznym przychodza do pracy i w 3 miesiące sa w cnc pelnoprawnymi ustawiaczami a taki ktos po .liceum 2 lata sie szweda przy innych dopiero uczy. Dalej zrobi w kolejne 3.5 roku inz. I jako 23 latek spokojnie z bliski 4 letnim doświadczeniem jak bedzie chcial zostanie technologiem czy konstruktorem. Nawet jak zostanie ba hali to czesto dodatek technologiczny i bedzie zarabial wiecej niz taki technolog w biurze. Mowie o swoich doświadczeniach w spolkach skarku panstwa w ramach pgz.
Fajnie się Ciebie słucha. Chyba przez tą wadę wymowy. To daje naturalny flow jak by się słuchało kogoś rozmawiającego w autobusie. Hehe rzadko jeżdżę autobusami, ale tak to mi się jakoś składa.
Jestem po liceum, tak szybko jak skonczylam szkole to wypierdzielilam do pracy byle uciec szybciutko z domu 😅 troche szkoda ze zadnej specjalizacji/ zawodu nie mam
Mnie dosłownie siłą mama wrzuciła do samochodu i czerwona od płaczu pojechałam z nią do technikum złożyć papiery. Bała się, że po liceum znajdę w ciążę i będę miała tylko średnie z maturą czy bez. Marzyła mi się medycyna: pielęgniarstwo albo lekarski. Te zawody potrzebują dużego nakładu pracy, nauki i pieniędzy (mundurki, książki, stetoskop itp.). Jestem teraz: technik geodeta, mgr inż. BHP, pielęgniarką. Odnalazłam swoje szczęście w pielęgniarstwie, w pracy na oddziale. Nie jest łatwo, ale kocham tam przychodzić do pracy a najgorsze jest tylko wstanie z łóżka bo lubię pospać 😂 Edit: bekę mam jak słyszę od pacjentow: a dlaczego pani nie uczyła sie na lekarza? Pielegniarki tylko dupy myją. Nie chciała pani pójść na studia? 😂
Jestem po technikum samochodowym i jeśli chodzi o dziewczyny to zgadzam się, poziom wiedzy również, natomiast w liceum nie było by tyłu pojebanych akcji jak w szanownym ZSS :D
Wszystko super, ale to co mówisz o edukacji odnosi się tylko do polskich realiów i zatrudnienia w Polsce. Wszędzie na zachodzie musisz mieć papier na dane stanowisko. Tutaj już nie ma tak łatwo 😅 Więc ja jednak z wieloletniego doświadczenia mieszkania za granicą nie odradzam młodym ludziom techników czy szkół zawodowych. Papier musi być żeby myśleć o lepszym zatrudnieniu za granicą.
Walczyłem na studiach technicznych 6 lat, w końcu się obroniłem, ostatecznie i tak robię części maszyn w Holandii xD przynajmniej zajebiście ciekawa praca.
Oj z tymi dziewczynami w liceum to nie tak łatwo. U mnie w klasie, dziewczynę miało dokładnie dwóch. Koleżanki też do trzeciej klasy były wszystkie wolne, aż jedna sobie znalazła chłopaka i nagle za nią poszło z siedem kolejnych. A studia to tak jak na filmie, pierwszy rok to masa znajomych, dzień obrony pracy dyplomowej i nagle kontakt urywa się z 90% osób jakich znałeś a te 10% to głównie osoby z którymi raz na tydzień wymienisz się memami. No i rozmowa z dziewczynami na integracjach to też jakbyś uczestniczył w grupie wsparcia - w liceum żadnego chłopaka a nagle na studiach z kiepem w ręce opowiadają jak to ledwo się wydostały z kolejnego toksycznego związku i do końca życia się z nikim nie zwiążą. Albo przeciwnie - mają chłopaka. Także ciekawi mnie w którym momencie się te chłopaki pojawiają jak w liceum wszystkie wolne a na studiach zajęte.
Te całe studia w większości to się nadają dupe podetrzeć. Do dziś nie pojmuję po jasny ….. płaszczyć się tym wykładowcom i się jeszcze wkurwiac i jeszcze za to płacić Do czego to dąży ? Nie wiem i nie chce wiedzieć
Kto studiował kierunek humanistyczny, ten w cyrku się nie śmieje 🥴 Wykładowcy to są skrajne indywidualności, pokręceni ludzie, mający też swoje problemy i słabości .Ale niektórzy są spoko. Myślałeś kiedykolwiek o pracy pedagoga w szkole?
Myślałem, nawet długo zabiegalem, niestety bardzo zamknięte środowisko obstawione ziabami z prl, młody pedagog bez szans na etat, ale na szczęście już nie potrzebuje łaski oświaty
Jestem osobą niepełnosprawną i pani na korytarzu chciała za mnie pobrać numerek do lekarza. Dlaczego tak łatwo jest odzierać kogoś z godności i sprawczości? Dlaczego tak łatwo jest odbierać komuś coś czego samemu sobie by się nie odebrało? Nienawidzę swojego życia i mam wszystkiego serdecznie dosyć. Dlaczego nie wróciłem z Łotwy i Japonii a mój były znajomy, który na mnie nasrał tak? Tak bardzo mi przykro z powodu życia. Chciałbym dostać się na Europejskie Nagrody Filmowe. Szukam pracy, lecz nie mam siły jej szukać. Chciałbym pojechać z CV np. na kasę do piekarnii, ale skończył mi się tusz w drukarce i nie umiem wymienić. Ja też bardzo rzadko mam siłę wysyłać e-maile. Nie mam matury, musiałbym teraz zdawać 8 przedmiotów za 400 zł. Nie wiem czy mam na to wszystko siłę, staram się żyć i robić całą masę rzeczy, np. czytać "Lalkę" czy uczyć się do egzaminu zawodowego. Chciałbym powalczyć o wolne słuchanie Fizyki na UW, wcześniej chodziłem na UKSW. Mam głębokie zaburzenia osobowości i leczę się prawie 10 lat. Ja mam 25 lat i jeszcze śpię u rodziców, ostatnio mi powiedzieli, że nie mogę jechać sam na wakacje zagranicę, oni są toksyczni. Ja wszystko w życiu musiałem wywalczyć, nawet robienie sobie obiadu. Nie jestem nauczony niczego potrzebnego do dorosłego życia. Facet z CFT mi napisał, że nie nadaję się do pracy w jednostce naukowej, wcześniej pisząc, że ewentualnie może zobaczyć czy przygotuje mi stanowisko. Znam historię o maturzyście, który dostał się do CBK. Nawet walczę o to by ubierać się jak chcę bo rodzice się wpierdalają. Doktor od Fizyki Ogólnej I z którym miałem ten przedmiot na UKSW wspierał mnie i lubił, ale mimo wszystko dziwił się i nie umiał zrozumieć, że chodzę jako wolny słuchacz na uczelnię nie mając matury. Odpowiadałem mu, że syty głodnego nie zrozumie i na tym się kończyła nasza rozmowa na ten temat. Nie mam dziś psychoterapii i jestem już wykończony, załamany i zmęczony, jest mi bardzo przykro i smutno z powodu całego życia. Teraz musiałbym zdawać całą maturę od nowa i tak do usranej śmierci, 8 przedmiotów za 400 zł. Nie wiem czy mam na to wszystko siłę w tym roku, w 2018 nie miałem Mam 25 lat, śpię jeszcze u rodziców bo mi się życie zesrało, nie mam pracy, ale szukam i nie mam prawa jazdy. Czuję się jak gówno. Nigdy nie byłem sam na wakacjach zagranicą, tanie bilety lotnicze są do 200 zł. Mam toksycznych rodziców, nigdy w życiu nie byłem na imprezie u kogoś w domu. Jestem osobą niepełnosprawną fizycznie oraz mam w tej chwili epizod zaburzenia dysocjacyjnego, muszę iść do psychiatry prywatnie. Muszę walczyć nawet o ciuchy czy obiad. Chciałbym mieć normalne życie i staram wygrzebać się z tego bagna jakie zgotowali mi rodzice. Nie wiem czy to moja wina czy ich, wiem, że nie walczyłem. Chciałbym iść kiedyśna taką normalną randkę, która nie musi zaczynać i kończyć się seksem. Teraz staram się o miejsce na wolne słuchanie Fizyki na UW, ale jeszcze tego nie zrobiłem. Chciałbym polecieć do Włoch. Moja siostra mnie zapytała po co wyciągam książkę jak nie będę jej czytał. Czy to problem, że próbuję? To mnie ogromnie zabolało. Mam 25 lat i śpię u rodziców, mentalnie mieszkam na ulicy bo nienawidzę tego domu. Poszukuję pracy i staram się o miejsce na wolne słuchanie Fizyki na UW, wcześniej tak robiłem na UKSW. Dzisiaj nigdzie nie pojechałem. Nie mam matury i stwierdzam fakt, że przystępuję do "doktoratu z ochujenia". Muszę radykalnie zmienić swoje życie, staram się uczyć chociaż nie mam siły, czytam, próbuję montować materiał do radio gdzie pracuję ochotniczo. Codziennie płaczę z powodu życia jakie mam i tego, że nie mam nic w więku 25 lat. To wszystko moja wina, staram się robić rzeczy z swojej codziennej listy rzeczy do zrobienia,czy np. zrobić sobie bułkę w jajku na śniadanie kiedy psychicznie nie mam siły. Wydaję mi się, że mam dobre umiejętności społecznie, rozmawiam z obcymi ludźmi na ulicy. W domu musiałem wywalczyć sobie nawet zrobienie obiadu samemu, jestem w kolejce na mieszkanie socjalne. Ostatnio zobaczyłem podcast o 30 - latkach którzy nigdy się nie całowali, ja się całowałem, miziałem, ale nigdy nie uprawiałem seksu. Nie chcę być na miejscu tych facetów za pięć lat, praca, studia,czy wolne słuchanie to także doświadczenia społeczne, trzeba ryzykować randki, seks, odrzucenie, świat jest dla nas. Bałem się iść na psychoterapię grupową bo tam wszyscy będą gadać o seksie i związkach. Co weekend walczę o "one night stand", Tinder i chatruletki, nigdy nie byłem na randce. Przez swoich toksycznych rodziców nigdy nawet nie byłem na domówce. Walczę i staram się dalej. Za chwilę minię dziesięć lat mojej psychoterapii. Nigdy nawet "malinki nie miałem". Przez pięć lat mi się wydawało, że kogoś mam. Teraz nawet nie mam do kogo iść na imprezę. Mam wrażenie, że przez 3/4 życia siedziałem przy komputerze i telefonie. Mam siebie dość i jestem nikim. Dziś powiedziałem do Taty, że go w danym momencie ignoruje. Mam epizod zaburzenia dysocjacyjnego, mam dosyć tego domu i jest mi bardzo przykro. Wypaliłem prawdę i nie mam go za co przepraszać. Jestem prawdomówny bo tak działa dysocjacja. On mnie zrównał z gównem i mówił mi, że jestem koślawy i że jakby chciał to by mi wpierdolił. Przez 10 minut grzebał siostrze w słodyczach i przestawiał i cały czas gadał, nie miałem ochoty go słuchać. A może ja po prostu czasami wypalam, że mam dość i może to to znaczy? Nie panuję nad tym, mam zaburzenia psychiczne. Mam 25 lat i nie mam nic, nie mam matury, nie mam pracy, Tata nazwał mnie frajerem, nie mam prawa jazdy i śpię u rodziców, mentalnie mieszkam na ulicy i zaprojektowałem sobie w głowę poczucie obcości. Staram się zerwać z swoim poprzednim życiem, ale jest mi bardzo ciężko. Siostra uważa, że jestem rozpieszczony i niczego w życiu nie przeżyłem, przeszedłem przez piekło i bałem się nawet robienia obiadu, zawsze chciałem być niezależny i nie miałem siły walczyć. Od prawie dekady mam zaburzenia psychiczne i jestem osobą niepełnosprawną. Szukam pracy, chcę zdać maturę, walczę o zmiany w życiu towarzyskim. Nigdy nie chciałem tak żyć. Mój były znajomy który na mnie nasrał zwiedził bardzo dużo z znajomymi w swoim życiu zwiedził świat. Ja nie mam nic, mój żal zostanie z mną do końca życia. Jestem osobą rozpieszczoną, jestem tragiczny, a Tata obraża się o wszystko, mam to po nim. Czuję się po prostu przepotwornie źle. Szukam pracy, ale nie mam siły, nie mam matury, lecz potwornie chciałbym ją zdać. Mam 25 lat i śpię u rodziców, wiem, że jeżeli czegoś nie zrobię i nie zawalczę o życie to to będzie tak wyglądało do końca życia. Bardzo bym tego wszystkiego chciał, ale naprawdę nie mam siły. Za chwilę minie 10 lat mojej psychoterapii. Zaraz minie cztery lata jak szukam pracy. Marzę o normalnym życiu, o tym by nauczyć się grać na konsolecie, uprawiać seks, robić wizualki na koncerty. Ja zupełnie nie mam pojęcia jak zacząć. Ja naprawdę staram się żyć, ale naprawdę nie mam siły. Mam wrażenie, że 3/4 życia przesiedziałem w internecie oraz telefonie. Chcę robić tyle rzeczy, ale mam gigantyczne poczucie zmarnowania życia. Mam w tej chwili epizod zaburzenia dysocjacyjnego, żal mi było pieniędzy na psychoterapię grupową, muszę umówić się jeszcze raz na konsultację psychiatryczną. Po prostu płaczę jak budzę się u rodziców. Wczoraj jak brałem prysznic to czułem się jak po zejściu z Karakorum. Powiedziałem Tacie, że w danym momencie go ignoruję, on się śmiertelnie obraził. Jestem również osobą niepełnosprawną fizycznie. Ciekawe co by było gdybym jeszcze później podjął się ochotniczej pracy w radio albo jeszcze później poszedł pierwszy raz na wolne słuchanie Fizyki. O takich jak ja mówi się "late bloomers", nigdy nie chciałem taki być. Skoro wykształcenie średnie to żadne wykształcenie to czemu matura stanowi blokadę przed pójściem dalej? Dla mnie to jedyna szansa na normalne życie. Już nigdy nigdzie nie pojadę zagranicę w wieku 19 lat, mama chcę mi dalej wiązać buty i zagląda do szafy, czasami wybiera ciuchy i się kłócimy. Za każdym razem jak moja siostra wychodzi do chłopaka to po prostu płaczę, bo nigdy u nikogo nie nocowałem ani nigdy nie byłem na imprezie u kogoś. Chciałbym budzić się co weekend w innym łóżku. Bardzo mocno walczę o seks i nie wychodzi i walczę dalej. Do sierpnia 2021 bałem się, że kobieta zobaczy w mnie zalęknione i zaryczane dziecko. Mogłem zacząć dopiero od czerwca 2018. Już nigdy nie będę uprawiać seksu mając 20 lat, to tak cholernie boli.
Rozumiem Twój ból i sytuację. Może jednak ta psychoterapia nie byłaby złym krokiem, tam rozmawia się na różne tematy, poznaje ludzi z różnymi problemami, pamiętaj nie jesteś jedyny, który boryka się z tymi wszystkimi konsekwencjami społecznymi przez chorobę. Psychoterapia byłaby dobrym krokiem, pamiętaj postępuj stopniowo, ale konsekwentnie, nie patrz na innych, probuj bez namysłu czy to wypali czy nie, każde działanie przynosi doświadczenie. Mam nadzieję, że będzie lepiej i pamiętaj, aby nigdy się nie poddawać jak Edmont Dantes w Hrabia Monte Christo w zamku w swej celi tak i Ty kiedyś uciekniesz. Trzymaj się chłopie i głowa wysoko, jesteś wartościowym człowiekiem.💪
Nie zrobiłem studiów - żałuję ... Byłem w technikum tu nie żałuję bo zajebiście ludzie i czas ale kierunek do dupy, ten sam kierunek na zawodówce niebo a ziemia tam rzeczywiście uczyli zawodu. Także koniec końców tułam się po kołchozach żeby mieć za co się utrzymać u nie nadrobię teraz tych jebanych straconych lat i studiów bo muszę tyrać w kołchozie często w weekendy żeby się utrzymać i rodzinę swoją zresztą też. Ehhhh... Róbcie kurwa te studia a nie pierdolicie jak ja za dzieciaka że hehe po co studia liczy się fach w ręku. Swoją drogą na studia nie poszedłem też dlatego że kierunki które mnie naprawdę interesują są nie perspyktywistyczne. Tj. historia, socjologia, politologia, kulturoznawstwo, religioznawstwo i tym podobne. A z perspektywy czasu stwierdzam że nawet jeśli by mi to nic nie dało , to nauczyłbym się rzeczy które mnie ciekawią i ostatecznie był w tym samym miejscu w życiu co jestem. Dobra jako że jestem po 12h nocki to dobranoc xd
Cała Polska edukacja jest do zaorania koniec .
W końcu ktoś to powiedział 🙂 bez psychy nie ma nic 🙂
W punkt
musisz sobie odpowiedzieć na jedno zajebiście, ale to zajebiście ważne pytanie: co chcesz robić w życiu - i zacząć to robić.😂 pozdrawiał 🎉
💪😂
Wow jakim ty jesteś odkryciem o 3 rano, twoje poczucie humoru jest złotem
Z tymi instrumentami na początku i apelem do rodziców to opisałeś mnie i moją depresję po szkole muzycznej. Oczywiście były też inne komponenty mojej choroby, ale to że teraz już nie chcę nic osiągać tylko osiąść i mieć spokojne bardzo proste życie łączy się właśnie z tym
Nie dziwię się, skoro jako dziecko zapierdzielałaś i zapewne nawet nie miałaś czasu żeby odpocząć. Nie rozumiem, jak można wpaść na to, że prowadzanie dziecka z jednej szkoły do następnej to zajebisty pomysł.
Miałam taką koleżankę z podwórka, Zuzię. Ciężko było się z nią umówić na wspólne wyjście na podwórko, bo regularnie miała zajęcia ze śpiewu a potem to wiadomo, do domu, lekcje i nauka.
Ja kończyłem technikum kierunek technik mechanik operator obrabiarek skrawających. I bardzo mile wspominam. Dużo sie nauczyłem, wiele rzeczy przydało się w pracy.
Poszedłem na studia mechanika i budowa maszyn i to uważam stracony czas wiele niepotrzebnych przedmiotów. Sporo nauki a na koniec pracuje tam gdzie po technikum.
Dawaj godzinne podcasty, zajebiscie sie slucha
Dzięki
Potwierdzam 😊
I bez reklam 🖤
Dzięki, te podcasty są extra
Wiem jak jest. Popełniłem praktycznie większość błędów o których mówiłeś. Moje studia to była porażka gdzie męczyłem się niesamowicie ale szkoda mi było przerwać. Jednolite studia zarządzania i inżynierii produkcji (w sam raz do kołchozu). Mogłem rzucić to po max 2 roku a siedziałem 5 lat. Poszedłem na te studia bo akurat na nie się dostałem a jestem z wyżu demograficznego więc konkurencja była spora. Nigdy nie umiałem sobie odpowiedzieć na pytanie co mnie interesuje, w czym się czuję dobrze i co bym mógł robić w życiu zawodowo. Szkoda że nie można cofnąć czasu...
Dobrze mówisz o tej twardej psychice. To ona jest kluczem.💪💪💪⭐⭐⭐⭐⭐. Fajne są twoje przemyślenia odnośnie tego tematu oraz mentalności niewolniczej w pracy. Nagrywaj więcej. Zdrowia, satysfakcji i silnej psychiki
Może nagrasz jakiś odcinek psie? Czekam niecierpliwie 🐕🦺
podbijam
Predyspozycje są ważne, bo ja skończyłam technikum ekonomiczne, jestem mgr ekonomii a pracuje w branży medycznej ale moja poprzednia nauka przydała mi się w bieżącej branży - wiedzą owszem ale w największym stopniu doświadczeniem i samo technikum dało mi więcej wiedzy mniej doświadczenia życiowego, a studia na odwrót. Wszystko zależy od podejścia i zaangażowania do posiadania pracy (firmy) na której można zarobić ale robić to z jakąkolwiek przyjemnością.
muszę sie nie zgodzić, bo wszystko zależy od profilu w technikum i potem od studiów, mi się np technikum na studiach przydało i zawodowych przedmiotów w miarę dobrze uczyli
Jestem gościem o typie osobowosci ENFP(Swoja droga sądzę, że masz ten sam)
Również poszedlem do technikum, tyle ze informatycznego, zawsze jakoś tą smykalke mialem. Tez bardzo ubolewalem nad brakiem dziewczyn w szkole, podczas gdy znajomi z liceów mieli zajebiste imprezki na które na szczescie udawalo mi sie wkrecac, przez co okres szkoly sredniej dobrze wspominam.
Po szkole mialem dziewczyne i pewien plan na zycie, ze bede trzepal kase jako programista, więc zapisalem sie na inżynierke informatyki. W polowie studiów sie rozstalismy i zostalem troche bez celu zostania przy tym zawodzie. Koniec końców skonczylem tego inzyniera i zaczalem prace jako web developer w której siedze na ten moment 4 lata w miedzu czasie zmieniajac firmy.
Kasa jest okej, ale chyba tylko i dopiero teraz w wieku 24 lat czuje, że można inaczej, tylko teraz juz nie ma takiej odwagi jak wczesniej.
Zawsze moja pasja byla muzyka, od dzieciaka gram na gitarze elektrycznej i w między czasie pracy studiów grywalem po weselach w kapelach.
Teraz patrzac przez pryzmat codziennego siedzenia przed kompem brakuje mi tego, tej iskierki zabawy, tego zycia, ludzi, tylko patrzenie w ten jebany monitor dzien w dzien.
Tak czy inaczej ogladajac twoje filmiki duzo mi sie na ten temat rozjaśniłoi bede probowac odwrocic troche swoje losy.
Pozdro.
Pozdro!
Znam paru programistów i bez kitu macie podobnie tzn oni mówią, że mają już dość trochę tego fachu, ale Szacun dobry zawód
Zajebiste czekam na Part II
Rzuciłam studia po trzech latach, była to resocjalizacja. Chciałam być cukiernikiem ale pójście do zawodówki było uważane za wstyd... Zmarnowałam 4 lata ogólniaka, jedyne czego nie żałuję, to że poanalam fajnych ludzi zarówno w liceum (miałam 24 chłopaków w klasie, mat-fiz) i na studiach, z ludźmi ze studiów mam do dziś kontakt. Ale żadna z tych szkół do niczego co dziś robię mi się nie przydała
Dokładnie, te kontakty chociaż i ludzie, ale cóż w życiu trzeba przecierać szlaki
To ty jesteś tym jednym którego ja nigdy nienawidziłem. - Przyszedł przed sprawdzianem, przeczytał dwa razy stronę książki i piątkę dostał a jak ja miałem się czegoś na pamięć nauczyć to o matko boska. To cały dzień klepania jednej linijki. I dlatego mam problem z ang bo po prostu nie mogę się nigdy nauczyć słówek na pamięć i też nie pamiętam kompletnie swoich młodych lat życia. Tak jak ty opowiadasz te wszystkie historie to ja pamiętam ledwo czasy liceum (a mam 25 lat więc stosunkowo niedawno to było)
W punkt !!!!
Majster jesteś mistrz xD najlepsze są satyry XD
To trzeba było iść do technikum ekonomicznego😊tam byly same dziewczyny 😂😂😂
Jaki inżynier jaka medycyna? Influencer, youtuber czy tiktoker to jest to co chce robić młodzież teraz.
Nie oglądałem jeszcze filmu, ale odpowiadam na pytanie z tytułu: ' Wiedza nie jest żadną gwarancją sukcesu, liczą się przypadki i znajomości'. A teraz oglądam, sprawdzę czy miałem rację 😮
Sporo racji ale widze ze ludzie po dobrym technikum mechatronicznym przychodza do pracy i w 3 miesiące sa w cnc pelnoprawnymi ustawiaczami a taki ktos po .liceum 2 lata sie szweda przy innych dopiero uczy. Dalej zrobi w kolejne 3.5 roku inz. I jako 23 latek spokojnie z bliski 4 letnim doświadczeniem jak bedzie chcial zostanie technologiem czy konstruktorem. Nawet jak zostanie ba hali to czesto dodatek technologiczny i bedzie zarabial wiecej niz taki technolog w biurze. Mowie o swoich doświadczeniach w spolkach skarku panstwa w ramach pgz.
Fajnie się Ciebie słucha. Chyba przez tą wadę wymowy. To daje naturalny flow jak by się słuchało kogoś rozmawiającego w autobusie. Hehe rzadko jeżdżę autobusami, ale tak to mi się jakoś składa.
Jaka znowu wada wymowy ?
Jestem po liceum, tak szybko jak skonczylam szkole to wypierdzielilam do pracy byle uciec szybciutko z domu 😅 troche szkoda ze zadnej specjalizacji/ zawodu nie mam
Mnie dosłownie siłą mama wrzuciła do samochodu i czerwona od płaczu pojechałam z nią do technikum złożyć papiery. Bała się, że po liceum znajdę w ciążę i będę miała tylko średnie z maturą czy bez. Marzyła mi się medycyna: pielęgniarstwo albo lekarski. Te zawody potrzebują dużego nakładu pracy, nauki i pieniędzy (mundurki, książki, stetoskop itp.). Jestem teraz: technik geodeta, mgr inż. BHP, pielęgniarką. Odnalazłam swoje szczęście w pielęgniarstwie, w pracy na oddziale. Nie jest łatwo, ale kocham tam przychodzić do pracy a najgorsze jest tylko wstanie z łóżka bo lubię pospać 😂
Edit: bekę mam jak słyszę od pacjentow: a dlaczego pani nie uczyła sie na lekarza? Pielegniarki tylko dupy myją. Nie chciała pani pójść na studia? 😂
😅💪💪
Q
Jestem po technikum samochodowym i jeśli chodzi o dziewczyny to zgadzam się, poziom wiedzy również, natomiast w liceum nie było by tyłu pojebanych akcji jak w szanownym ZSS :D
👍👍👍👍👍
Córa śpi ja sobie słucham z mężem, zajebiste podcasty 🤣
Jeśli chodzi o technikum to zgadzam się w 100% .
Selawi 😅 ale mam dokładnie to samo z tymi artystami oraz często śmiać mi się chce oraz głupio mi powiedzieć że ujowe
Wszystko super, ale to co mówisz o edukacji odnosi się tylko do polskich realiów i zatrudnienia w Polsce. Wszędzie na zachodzie musisz mieć papier na dane stanowisko. Tutaj już nie ma tak łatwo 😅 Więc ja jednak z wieloletniego doświadczenia mieszkania za granicą nie odradzam młodym ludziom techników czy szkół zawodowych. Papier musi być żeby myśleć o lepszym zatrudnieniu za granicą.
Mam tak samo jak Ty gdy ktoś przy mnie śpiewa xD czuję wtedy drętwo jak kołek xd
Walczyłem na studiach technicznych 6 lat, w końcu się obroniłem, ostatecznie i tak robię części maszyn w Holandii xD przynajmniej zajebiście ciekawa praca.
a co robisz dokladnie i gdzie? ja od dwoch miesiecy pracuje tu jako inzynier konstruktor
@@aa-uv8yzVenlo, tokarka pionowa, wielkogabarytowe części do bardzo unikalnych rzeczy
@@ludi688no to stary, spełniaj się i powodzonka
"Tańcowała igła z nitką" 😂
Pierwsze literackie uniesienia 😅💪
Tytuły to jedno ale zasada im starszy wykładowca tym lepszy to fakt.
Oj z tymi dziewczynami w liceum to nie tak łatwo. U mnie w klasie, dziewczynę miało dokładnie dwóch. Koleżanki też do trzeciej klasy były wszystkie wolne, aż jedna sobie znalazła chłopaka i nagle za nią poszło z siedem kolejnych. A studia to tak jak na filmie, pierwszy rok to masa znajomych, dzień obrony pracy dyplomowej i nagle kontakt urywa się z 90% osób jakich znałeś a te 10% to głównie osoby z którymi raz na tydzień wymienisz się memami. No i rozmowa z dziewczynami na integracjach to też jakbyś uczestniczył w grupie wsparcia - w liceum żadnego chłopaka a nagle na studiach z kiepem w ręce opowiadają jak to ledwo się wydostały z kolejnego toksycznego związku i do końca życia się z nikim nie zwiążą. Albo przeciwnie - mają chłopaka. Także ciekawi mnie w którym momencie się te chłopaki pojawiają jak w liceum wszystkie wolne a na studiach zajęte.
Trzeba dobre kierunki wybuerac, na pedagogice pełno, ale żonę ciężko raczej tam znaleźć chyba...
Takiej patoli jaka spotkała mnie w technikum nie spotkałem nigdzie, trzeba było iść na biol-chem i medycynę bo miałem potencjał.
Te całe studia w większości to się nadają dupe podetrzeć. Do dziś nie pojmuję po jasny ….. płaszczyć się tym wykładowcom i się jeszcze wkurwiac i jeszcze za to płacić
Do czego to dąży ? Nie wiem i nie chce wiedzieć
Klawe okulary👌👌👌
A ten zatkany nos to nie alergia na sierściuchy?😢
Ja skończyłem liceum i mam takie 'ehh, mogłem iść do technikum, miałbym chociaż zawód'
Mój drapie identycznie ale są dwa lub trzy drapnięcie
ja bym i może poszedł na studia, ale wiem, że nie wyrobiłbym psychicznie.
Zdrowie ogólne najważniejsze, studia serio potrafią zryc beret i to nie sama nauka, ale ludzie i władze uczelni 😂
Czy liceum czy technikum to jedno wielkie g... Jak ta cala edukacja w Polsce
Kto studiował kierunek humanistyczny, ten w cyrku się nie śmieje 🥴 Wykładowcy to są skrajne indywidualności, pokręceni ludzie, mający też swoje problemy i słabości .Ale niektórzy są spoko. Myślałeś kiedykolwiek o pracy pedagoga w szkole?
Myślałem, nawet długo zabiegalem, niestety bardzo zamknięte środowisko obstawione ziabami z prl, młody pedagog bez szans na etat, ale na szczęście już nie potrzebuje łaski oświaty
@@piotrlatala nie ma czego żałować
Co się przejmujesz technikum 5 lat plastyka 😂to dopiero czad🎉
😅💪
Procentowo jest kiepawo 😅
Jestem osobą niepełnosprawną i pani na korytarzu chciała za mnie pobrać numerek do lekarza. Dlaczego tak łatwo jest odzierać kogoś z godności i sprawczości? Dlaczego tak łatwo jest odbierać komuś coś czego samemu sobie by się nie odebrało? Nienawidzę swojego życia i mam wszystkiego serdecznie dosyć. Dlaczego nie wróciłem z Łotwy i Japonii a mój były znajomy, który na mnie nasrał tak? Tak bardzo mi przykro z powodu życia. Chciałbym dostać się na Europejskie Nagrody Filmowe. Szukam pracy, lecz nie mam siły jej szukać. Chciałbym pojechać z CV np. na kasę do piekarnii, ale skończył mi się tusz w drukarce i nie umiem wymienić. Ja też bardzo rzadko mam siłę wysyłać e-maile. Nie mam matury, musiałbym teraz zdawać 8 przedmiotów za 400 zł. Nie wiem czy mam na to wszystko siłę, staram się żyć i robić całą masę rzeczy, np. czytać "Lalkę" czy uczyć się do egzaminu zawodowego. Chciałbym powalczyć o wolne słuchanie Fizyki na UW, wcześniej chodziłem na UKSW. Mam głębokie zaburzenia osobowości i leczę się prawie 10 lat. Ja mam 25 lat i jeszcze śpię u rodziców, ostatnio mi powiedzieli, że nie mogę jechać sam na wakacje zagranicę, oni są toksyczni. Ja wszystko w życiu musiałem wywalczyć, nawet robienie sobie obiadu. Nie jestem nauczony niczego potrzebnego do dorosłego życia. Facet z CFT mi napisał, że nie nadaję się do pracy w jednostce naukowej, wcześniej pisząc, że ewentualnie może zobaczyć czy przygotuje mi stanowisko. Znam historię o maturzyście, który dostał się do CBK. Nawet walczę o to by ubierać się jak chcę bo rodzice się wpierdalają.
Doktor od Fizyki Ogólnej I z którym miałem ten przedmiot na UKSW wspierał mnie i lubił, ale mimo wszystko dziwił się i nie umiał zrozumieć, że chodzę jako wolny słuchacz na uczelnię nie mając matury. Odpowiadałem mu, że syty głodnego nie zrozumie i na tym się kończyła nasza rozmowa na ten temat. Nie mam dziś psychoterapii i jestem już wykończony, załamany i zmęczony, jest mi bardzo przykro i smutno z powodu całego życia. Teraz musiałbym zdawać całą maturę od nowa i tak do usranej śmierci, 8 przedmiotów za 400 zł. Nie wiem czy mam na to wszystko siłę w tym roku, w 2018 nie miałem Mam 25 lat, śpię jeszcze u rodziców bo mi się życie zesrało, nie mam pracy, ale szukam i nie mam prawa jazdy. Czuję się jak gówno. Nigdy nie byłem sam na wakacjach zagranicą, tanie bilety lotnicze są do 200 zł. Mam toksycznych rodziców, nigdy w życiu nie byłem na imprezie u kogoś w domu. Jestem osobą niepełnosprawną fizycznie oraz mam w tej chwili epizod zaburzenia dysocjacyjnego, muszę iść do psychiatry prywatnie. Muszę walczyć nawet o ciuchy czy obiad. Chciałbym mieć normalne życie i staram wygrzebać się z tego bagna jakie zgotowali mi rodzice. Nie wiem czy to moja wina czy ich, wiem, że nie walczyłem. Chciałbym iść kiedyśna taką normalną randkę, która nie musi zaczynać i kończyć się seksem. Teraz staram się o miejsce na wolne słuchanie Fizyki na UW, ale jeszcze tego nie zrobiłem. Chciałbym polecieć do Włoch. Moja siostra mnie zapytała po co wyciągam książkę jak nie będę jej czytał. Czy to problem, że próbuję? To mnie ogromnie zabolało.
Mam 25 lat i śpię u rodziców, mentalnie mieszkam na ulicy bo nienawidzę tego domu. Poszukuję pracy i staram się o miejsce na wolne słuchanie Fizyki na UW, wcześniej tak robiłem na UKSW. Dzisiaj nigdzie nie pojechałem. Nie mam matury i stwierdzam fakt, że przystępuję do "doktoratu z ochujenia". Muszę radykalnie zmienić swoje życie, staram się uczyć chociaż nie mam siły, czytam, próbuję montować materiał do radio gdzie pracuję ochotniczo. Codziennie płaczę z powodu życia jakie mam i tego, że nie mam nic w więku 25 lat. To wszystko moja wina, staram się robić rzeczy z swojej codziennej listy rzeczy do zrobienia,czy np. zrobić sobie bułkę w jajku na śniadanie kiedy psychicznie nie mam siły. Wydaję mi się, że mam dobre umiejętności społecznie, rozmawiam z obcymi ludźmi na ulicy. W domu musiałem wywalczyć sobie nawet zrobienie obiadu samemu, jestem w kolejce na mieszkanie socjalne. Ostatnio zobaczyłem podcast o 30 - latkach którzy nigdy się nie całowali, ja się całowałem, miziałem, ale nigdy nie uprawiałem seksu. Nie chcę być na miejscu tych facetów za pięć lat, praca, studia,czy wolne słuchanie to także doświadczenia społeczne, trzeba ryzykować randki, seks, odrzucenie, świat jest dla nas. Bałem się iść na psychoterapię grupową bo tam wszyscy będą gadać o seksie i związkach. Co weekend walczę o "one night stand", Tinder i chatruletki, nigdy nie byłem na randce. Przez swoich toksycznych rodziców nigdy nawet nie byłem na domówce. Walczę i staram się dalej. Za chwilę minię dziesięć lat mojej psychoterapii. Nigdy nawet "malinki nie miałem". Przez pięć lat mi się wydawało, że kogoś mam. Teraz nawet nie mam do kogo iść na imprezę.
Mam wrażenie, że przez 3/4 życia siedziałem przy komputerze i telefonie. Mam siebie dość i jestem nikim. Dziś powiedziałem do Taty, że go w danym momencie ignoruje. Mam epizod zaburzenia dysocjacyjnego, mam dosyć tego domu i jest mi bardzo przykro. Wypaliłem prawdę i nie mam go za co przepraszać. Jestem prawdomówny bo tak działa dysocjacja. On mnie zrównał z gównem i mówił mi, że jestem koślawy i że jakby chciał to by mi wpierdolił. Przez 10 minut grzebał siostrze w słodyczach i przestawiał i cały czas gadał, nie miałem ochoty go słuchać. A może ja po prostu czasami wypalam, że mam dość i może to to znaczy? Nie panuję nad tym, mam zaburzenia psychiczne. Mam 25 lat i nie mam nic, nie mam matury, nie mam pracy, Tata nazwał mnie frajerem, nie mam prawa jazdy i śpię u rodziców, mentalnie mieszkam na ulicy i zaprojektowałem sobie w głowę poczucie obcości. Staram się zerwać z swoim poprzednim życiem, ale jest mi bardzo ciężko. Siostra uważa, że jestem rozpieszczony i niczego w życiu nie przeżyłem, przeszedłem przez piekło i bałem się nawet robienia obiadu, zawsze chciałem być niezależny i nie miałem siły walczyć. Od prawie dekady mam zaburzenia psychiczne i jestem osobą niepełnosprawną. Szukam pracy, chcę zdać maturę, walczę o zmiany w życiu towarzyskim. Nigdy nie chciałem tak żyć. Mój były znajomy który na mnie nasrał zwiedził bardzo dużo z znajomymi w swoim życiu zwiedził świat. Ja nie mam nic, mój żal zostanie z mną do końca życia. Jestem osobą rozpieszczoną, jestem tragiczny, a Tata obraża się o wszystko, mam to po nim.
Czuję się po prostu przepotwornie źle. Szukam pracy, ale nie mam siły, nie mam matury, lecz potwornie chciałbym ją zdać. Mam 25 lat i śpię u rodziców, wiem, że jeżeli czegoś nie zrobię i nie zawalczę o życie to to będzie tak wyglądało do końca życia. Bardzo bym tego wszystkiego chciał, ale naprawdę nie mam siły. Za chwilę minie 10 lat mojej psychoterapii. Zaraz minie cztery lata jak szukam pracy. Marzę o normalnym życiu, o tym by nauczyć się grać na konsolecie, uprawiać seks, robić wizualki na koncerty. Ja zupełnie nie mam pojęcia jak zacząć. Ja naprawdę staram się żyć, ale naprawdę nie mam siły. Mam wrażenie, że 3/4 życia przesiedziałem w internecie oraz telefonie. Chcę robić tyle rzeczy, ale mam gigantyczne poczucie zmarnowania życia. Mam w tej chwili epizod zaburzenia dysocjacyjnego, żal mi było pieniędzy na psychoterapię grupową, muszę umówić się jeszcze raz na konsultację psychiatryczną. Po prostu płaczę jak budzę się u rodziców. Wczoraj jak brałem prysznic to czułem się jak po zejściu z Karakorum. Powiedziałem Tacie, że w danym momencie go ignoruję, on się śmiertelnie obraził. Jestem również osobą niepełnosprawną fizycznie. Ciekawe co by było gdybym jeszcze później podjął się ochotniczej pracy w radio albo jeszcze później poszedł pierwszy raz na wolne słuchanie Fizyki. O takich jak ja mówi się "late bloomers", nigdy nie chciałem taki być. Skoro wykształcenie średnie to żadne wykształcenie to czemu matura stanowi blokadę przed pójściem dalej? Dla mnie to jedyna szansa na normalne życie. Już nigdy nigdzie nie pojadę zagranicę w wieku 19 lat, mama chcę mi dalej wiązać buty i zagląda do szafy, czasami wybiera ciuchy i się kłócimy.
Za każdym razem jak moja siostra wychodzi do chłopaka to po prostu płaczę, bo nigdy u nikogo nie nocowałem ani nigdy nie byłem na imprezie u kogoś. Chciałbym budzić się co weekend w innym łóżku. Bardzo mocno walczę o seks i nie wychodzi i walczę dalej. Do sierpnia 2021 bałem się, że kobieta zobaczy w mnie zalęknione i zaryczane dziecko. Mogłem zacząć dopiero od czerwca 2018. Już nigdy nie będę uprawiać seksu mając 20 lat, to tak cholernie boli.
Rozumiem Twój ból i sytuację. Może jednak ta psychoterapia nie byłaby złym krokiem, tam rozmawia się na różne tematy, poznaje ludzi z różnymi problemami, pamiętaj nie jesteś jedyny, który boryka się z tymi wszystkimi konsekwencjami społecznymi przez chorobę. Psychoterapia byłaby dobrym krokiem, pamiętaj postępuj stopniowo, ale konsekwentnie, nie patrz na innych, probuj bez namysłu czy to wypali czy nie, każde działanie przynosi doświadczenie. Mam nadzieję, że będzie lepiej i pamiętaj, aby nigdy się nie poddawać jak Edmont Dantes w Hrabia Monte Christo w zamku w swej celi tak i Ty kiedyś uciekniesz. Trzymaj się chłopie i głowa wysoko, jesteś wartościowym człowiekiem.💪
@@piotrlatala Czy wydałbyś 710 miesięcznie za grupę terapeutyczną?
@@popkulturalnasciana7818 prywatnie to wiem, że utopią, bo sam z tego względu nie podjąłem prywatnie, ale mkze na nfz
O matko mamy ten sam tytuł technika i takie same wspomnienia z tego przybytku XD
Nie zrobiłem studiów - żałuję ... Byłem w technikum tu nie żałuję bo zajebiście ludzie i czas ale kierunek do dupy, ten sam kierunek na zawodówce niebo a ziemia tam rzeczywiście uczyli zawodu. Także koniec końców tułam się po kołchozach żeby mieć za co się utrzymać u nie nadrobię teraz tych jebanych straconych lat i studiów bo muszę tyrać w kołchozie często w weekendy żeby się utrzymać i rodzinę swoją zresztą też.
Ehhhh... Róbcie kurwa te studia a nie pierdolicie jak ja za dzieciaka że hehe po co studia liczy się fach w ręku.
Swoją drogą na studia nie poszedłem też dlatego że kierunki które mnie naprawdę interesują są nie perspyktywistyczne. Tj. historia, socjologia, politologia, kulturoznawstwo, religioznawstwo i tym podobne. A z perspektywy czasu stwierdzam że nawet jeśli by mi to nic nie dało , to nauczyłbym się rzeczy które mnie ciekawią i ostatecznie był w tym samym miejscu w życiu co jestem. Dobra jako że jestem po 12h nocki to dobranoc xd