7/7.. oysa ailem kötü davranan kişiler değildi sadece ilgileri azdı ve çocukken bunun farkında bile değildim ilgiye muhtaç değilim diye düşünürdüm. şimdi kimseden yardım isteyememin ve birine zar zor derdimi anlatırken bile kanıtlamak zorunda gibi hissetmemin nedenini şimdi anlıyorum
Před 3 lety+2
Düsün kotu davranmadiklari halde hepsi var sendede
bu hiss etdiklerimin ailemin davranışları sonucunda oluduğunu söylemeye bile utanıyorum, çünkü onlar çok iyi insanlar ve ikisi de duygusal ihmale mahkum olmuş kişiler.
Benimde sorunum tamamen bu. Öyle değersiz hissettirdiler ki.. 20 yaşımdayım hâla aynılar hâla fazla değersiz hissettirip kalbimi kırıyorlar.. videodaki özellikleri birebir yaşıyorum ve sonucunda sen cok alıngansın artık kendini değiştir ilerideki kocan seni asla çekemez vs vs ... normalde çok enerjik pozitif bir insanken beni öyle yerlere çektiler ki uzun sure derin depresyon yaşadım sonrasında hayata karşı motivasyon kazanmaya çalışınca hazır kendimi iyileştirirken bütün motivasyonumu hayat enerjimi yeniden altüst ettiler, şuanda toparlanmak iyileşmek istemiyorum sürekli yukarı çıkıp aşağı çuvallamak o kadar berbat ki ben artık çok yoruldum , hayattan, herşeyden...
Merhaba yorumunu okuyunca çok benzettim kendi durumumla, şimdi nasılsın? Bu konularda konuşmak istersen (sen veya herhangi biri) yanıtlayabilir mi çünkü ben de konuşmak istiyorum.
Kendimi öldürmeyi, onları öldürmeyi, dağa gidip çadırda yaşamayı vs hep düşündüm, sonunda birden düzeldi, sonra tekrardan... Aynı döngü. 16 yaşındayım. Ailenin önemli olduğunu biliyorum ancak bir dengesizlik var....
Destek istemekte zorlanmak şıkkına bir açıklama yapacağım.Ailemiz aslında kimseden birşey istemeyeceksin diye bir cümle kurmuyor.Senin maddi, manevi bir yardıma, desteğe ihtiyacın olduğunda bunu görmüyor, önemsemiyor,geçiştiriyor ve küçümsüyor, görevi olan birşeyi yapsa bile başına kakıyor ve bizde böylece her türlü ihtiyacımızı kendi kendimize halletmeye çalışıyoruz.Maddi şeylerde belki çok sorun teşkil etmez ama korku, üzüntü ve sevinçlerimizi hep kendi kendimize yaşamak insanı yıpratıyor.
Ama bizi buyutuyorda..... anne babalarımız nasıl büyüdüler acaba birde onların penceresinden bakmalı önceden çok erken evlendiriliyorlardi yani onlarla beraber buyuyorduk..hata yapmaları kaçınılmaz
1) Boşluk hissi 2) Duyguları tanıyamama 3) başkalarını daha fazla önemseme 4) Mükemmeliyetçilik 5) kendine karşı acımasız olma 6) destek istemekte zorlanma 7) düşük özgüven 8)
iyi ya da kötü, ben bütün anılarımı seviyorum. beni ben yapan şey bu; gülerken bir bok öğrenemiyorsun ama canın yanarken zihnine kazınıyor. içinizde ki çocuğu koruyun her şartta. bazen karşınıza canavarlar çıkar, o zaman siz de canavar olmak zorundasınız onu yenmek için. iyiliğinizden utanmayın korkmayın, kötüler kadar cesur olun, başka türlü koruyamazsınız, kaybolursunuz...
Hiç sevgi eksikliği görmedik neredeyse ama yine de bunların cogunu yaşıyorum. İlgi gördük sevildik ama duygusal yanımızı göstermeye izin verilmemiş demekki. çünkü hep duygusal tarafımızı kapatma ihtiyacı duyuyoruz. hatta hiç ailemin yanında ağlayamadıgım bile oluyordu. Kişinin benlik algısını da zedeliyor kendi duygularını tanıyamamak gerçekten cok önemli aslında.
Az önce bir video izledim adamın teki sırf gülmek için küçücük bebeğine hükmediyor hakaret ediyor sert şekilde bağırıyordu bebekte boynunu büküp oturmuş annesinden küçük ses çıkınca gülüyor ve tekrar terslenip boynunu büküyordu, içim acıdı keşke anne babalar çocuk yapmadan önce özlem hanım gibi bilim insanları tarafından zorunlu eğitim alsa
Güzel her dediğinizde doğru ne diyebilirim ki hep öyle yetiştik öyle yetiştiğim için şimdi hiç zorlanmıyorum çünkü hiç kimseye ihtiyaç duymadan tek başıma iki oğlumla ayaktayız 👏👏👏💞💞
Bu hayatta bilinçli anne ve babası olanlar hayatta en şanslı kişilerdir. İleride çocuk yapmadan önce en az bir kaç sene bilgilenip öyle yaparım. Yoksa benim gibi biri daha dünyaya gelir.
Bence bu video konusu çok önemli, bütün yetişkinlerin farkına varıp kendimizi çevremiz, varsa çocuklarımız için geliştirebilmeliyiz.. Yapmadığımızda mutsuz evlilikler, boşanmalar, mutluluğu yanlış yerlerde arayarak hayatını boşa harcamalar, mutsuz çocuk yetiştirmeler devam ediyor.. İnşallah bilinçlenenler, gayret edenler olarak çevremize ışık oluruz..
Keşke bütün anne ve baballar çocuk sahibi olmadan okullarda bu tarz bilgiler edinseler .Malesef bir çoğunu yaşamışım çocukluğumda🥺 bunu farketmekte önemliydi dilerim deyiştirebilirim bazı şeyleri🤲❤
Çoçuğum olduqdan sonra başladi içimdeki aci, meğer o olana kadar hakkim olan qayğini, sevgini, şefkati almadiğimin bile farkinda diyildim. Çoçuklariniza minnet eylemeyin, zira sonsuz şefkat, koşulsuz sevgi, güler yüz, isti yuva onlara temel borçlarinizdir.
Bu duyguları dibine kadar yaşamış biri olarak ( evliyim ) çocuk yapmaktan çok korkuyorum. Ya ben de anne-babam gibi ebeveynler olursam diye. Asla annem babam gibi olmayacağım dedikçe günden güne de onlara bazı huylarımın benzediğini fark ediyorum ve en çok da bu beni onlar gibi ebeveynler olmaktan korkutuyor…Bu önüne geçemediğim korku hissinden nasıl kurtulabilirim bilmiyorum…
Benim sorunum da tam olarak bu... Saydığınız bütün özellikler bende mevcut... Çocuklukta olduğu gibi yetişkinlikte de aynı şeylere maruz kalıyorum. Destek isteyince kendi başının çaresine kendin bak deyip kestirip attıyorlar durumu... Bundan sonra ne gerekiyorsa yapacağım. Herşey için çok teşekkürler Özlem Hocam... İyi ki varsınız! Sevgiler ve saygılar...
Ya bunlar değiştirilebilir. Ben ilkokul 4 e kadar berbat halde okula gidip gelirdim. Ne ilgi ne sefkat sadece karnımız doyuyordu. Doymak derken okuldan sonra yediğimiz peynir ekmek domates yada ekmeğe sürülmüş sana yağı. Hem şiddet hem korku hem ilgisizlik hem sinir hastası bir anne hem şımarık serseri ve evin tüm kaynaklarını tüketen narsist abiler... Ben şahsen o ilgisizlik sayesinde kendimi buldum iyiki onlara benzemedim. Onlara baktıkça onlara benzemeyecegim diye inat ettim. Egitmimin üzerine düştüm, ilkokul 4 ten itibaren onlugumu kedim yıkayıp utuledim. Kendi banyomu kendim yaptım. Kendi sandvicimi kendim hazırladım... Kendi kaderimi kendim çizdim başkalarına izin vermedim. İnsan egitim almaya kendini zorlamali başka türlüsüne razı olmamalı. Gerisi zaten ip söküğü gibi geliyor.
Ben 34yasinda bı kadınım bu zamana kadar hep çok iyi sevgi ilgi gördüm ailemden derdim ama bu tür videoları izleyince dusuncelere daldım ve dedim ki hayır hayır ben yanılmışım kardeşlerime verilen ilgiyi değeri ben görmemişim 😔😔 bi polar hastasiyim 4yila yakındır ilaç tedavisi alıyorum 13yillik evliyim eşim duzelse bile ailem zaten düzelmez babam çok bağırıyor herşeye büyük tepkiler veriyor,annem sarilmaz kızım canım vs demezdi böyle büyüdüm ve ağlayınca üzüntü duyunca ayiplanirim duygularım değersiz görülür,Allah yardımcımız olsun.
Hepsi uyuyor bana heppsiii. Çok başarılı bı insanım ama asla tatmin olmuyorum. Doktor oldum hala başarısız hissediyorum kendimi. Sürekli başkaları için çalışıyorum. Kimseye derdimi anlatmıyorum ama kendim tam bı Güzin ablayım. Mizmizlandigim zaman kendimi susturuyirum . Özgüvenim çok düşük. Kendimi diğer insanlarla asla karisilastirmiyorum bile . Sanki doğuştan yıkığım zaten. Herkes beni seviyor ben de herkesi seviryoum ama buna rağmen toplumdan kaçma egilimim var. İnsanlarla kendimi kıyaslayarak mutsuz olmaktansa tek başıma kitap okumayı tercih ediyorum. İnşallah duzelirim 😂
7/7 çıktı evet bunu biliyordum ama bu videoda daha derli toplu olarak farkına varmak çok daha iyi hissettirdi. Sanırım tüm bu durumlar öfke ve strese yol açıyor. Stresle başa çıkmak için de stres oynatma listenizdeki videolar çok faydalı olacak sanıyorum değil mi? Tüm videolarınız için çok teşekkürler...
Kendimi geliştirmek için bilimsel,akilci bilgi ve tecrübelerle eksiklerimi tamamlamak istiyorum. Onun için uğraşıyorum,faydalarını yavaş yavaş görüyorum.
Evet annem ailesinden ilgi görmemiş duygusal anlamda çok yoksul büyütülmüş dediğiniz gibi nasıl yapacağını bilmediği için bana da sevgi şevkat gösteremedi ama benim bir oğlum var dünyadaki bütün sevgiler sanki benim ona duyduğum sevginin yanında hiç bir şey. Yani olay tamamen kader motifi değil her şey bizim elimizde,sevgiyi öğrenmekte öyle…
Eskiden çoğusu vardı ama bir kaç yıldır bunların farkında olduğum için değiştirdim.Şimdilik birisi "nasılsın" dediğinde ne söyleyeceğimi ve ya nasıl hissetdiğimi bilmediğim için konuşma başlamadan önce verecek cevapları not alıyorum :)
Ergenlikte, sessiz sakin bir çocuk olduğum için dayim sürekli bağırırdı, hakaret ederdi. Ben de daha fazla üzülürdüm. Istediğim sadece hoşgörüydü. Ilgi alanlarımı bile küçümserdi. Babam hiç yanımda değildi işinden dolayı. 46 yaşındayım ama hakaretler hala kafamda. Bugün kendi çocuğum hata yaptığında ona bağırıyorum ve kendimden nefret ediyorum.
Her insanda değişir bence.mesela bende soylediklerinizden bazıları varken özgüven eksikligim sıfır inanılmaz ozguvenliyimdir.bunun eksikliği hastalık derecesinde ilkokula giderken vardı ortaokulda farkettim derslerime bile yansıyordu sonra okul aktivitelerine kendimi zorladım.tiyatro ve korolarda görev aldım orta sona kadar okulun istiklal marşını yönetecek hale geldim ve zayıflarım 7 iken taktirnameler almaya başladım ve bu yaşıma kadar çok şükür normal özgüvenin üzerinde rahatım 🙏
Bende o sevgi magdurlarindanim maalesef insanları depresyona da sokuyo bu hareketler anne baba olacaklara bir anne baba okulu yani eğitim şart özlem hanım çok Çok doğru ve herkesin ders alması gereken video olmuş gereksiz TV programları yerine boyle faydalı şeyler izlenmesi gerekir 👏
Sanırım birçok aile çocuklarının ihtiyaçlarını karşılayıp sevdikleri şeyleri aldıklarında iyi ebeveyn olduklarını düşünüyorlar .Duygular nedir onlarda çözümlemiş değiller.
Çok güzel, çok anlaşılır. Sevgi ve şefkatin ille de anne baba tarafından verilmesi şart değil tezine candan katılıyorum. Ben altı aylıkken teyzeme bırakılmış ve teyzem tarafından sevgiye doyurulmuş bir insanım...Aksi olsaydı eminim başka biri olacaktım. Bilgiler için teşekkürler.
Videonuz icin tesekkurler, aceba anne ve baba yarasini onarmak icin video cekebilirmisiniz? Reparenting the mother wound olarak cogu videolar var fakat turkce degil malesef :)
@@ozlemtokgozozsoylar hocam merhabalar peki bizler farkına vardıktan sonra neler yapmalıyız ( ki videodaki çoğu şey bende var Özellikle çocukken canımız yandığında asla aglamamiza izin vermezlerdi asla Şu an duygularımı yok sayıyorum ve aglayamiyorum korkuyorum ağlamaktan Aglarsam çaresisiz olurum düşüncesi var bende Çok nadir agladigimda ise aşırı rahat hissediyorum) Çocukken aşırı mükemmelliyetci yetiştirilen ve ihtiyaçları yok sayılan ağlamasına asla izin verilmeyen çocuklar ne yapmalılar??? Bunun neden soruyorum biliyor musunuz? Çünkü ben sizin ozsefkat meditasyonunuzu her gece dinliyorum ve 3 haftadır inanılmaz değişim oldu bende Hatta inanın dinlerken uyuya kalıyorum ama ona rağmen olumlu fark var
@@mehtapcelebioglu4074 merhabalar, fayda görmenize çok sevindim, uzman bir psikoterapist ile çalışmak faydalı olabilir, ancak bu konuyla ilgili bir iki hap bilgiyi içeren bir video da çekeceğim
@@ozlemtokgozozsoylar hocam süpersiniz gerçekten Geceleri bilinçaltına istediğiniz şeyleri daha kolay aliyor insan Bunu gördüm çünkü o videolardan sonra değişim oldu İlk başta inanmadım ama devam edeceğim
24 yaşındayım hayatımı mahvetti o beni doğuran kendimi bildim bileli şu durumdan çıkarmaya çalıştım kaç doktor psikolog psikiyatrist gezdim unuttum evet o benim annem beni doğuran beni seven sevgisine emin olduğum ama hiç Bi zaman hissetmediğim hayatımı mahveden ve arrık lanet okuduğum insan. Çok acı
Hocam ne kadar rahat söylüyorsunuz değiştirebileceğimizi ben öyle düşünmüyorum.kac milyon kere seansiniza gelkecek insanlar maaşınızı size verip ne yiyecek .gerçekten bir faydası yok.
Keşke seans ücretleri daha uygun olsa ve keşke milli gelirimiz daha yüksek olsa , bu konuda haklısınız, ancak eğer iyi bir uzmandan destek alınırsa çok şey değişebilir. Burada kastım kendim değilim ben zaten danışmanlık vermiyorum 😊
Evet ya benim annem babam kucukken ayrıldı babam suratima bakmadi sevmeyi birakti annem çöküşe gecti sinirli bir insan oldu kisitlandim bunaltildim kilo aldim yargilandim bircok sey yasadim halen de yaşamaktayım
Herkes anne baba olmasin.Cocuklugum annemle babam kavga etmesin diye dua etmekle geçti.Aradan otuz küsur sene geçti hala birbirleriyle sağlıklı iletişim kuramazlar.Senelerim terapiler de, psikiyatristlerde geçti.Psikoza kadar vardı hastalığım.Oysaki ben sadece sevilmek onaylanmak özgürce bir çocukluk geçirmek istemiştim.Belki de bu yüzden hala bir yuva kuramadım.Ama hala bu konulara dair çok okuyor çok araştırıyorum.Bence herkes anne baba olmamalı.Buraya yazamadigim çok büyük trajediler yaşadım ve ne yazık ki hepsinin en temel noktası o yaralı çocukluğum Tek güzel şey kardeşimle oynadığımız güzel oyunlardi.Zaten o kadar çok ilaç kullandım ki hafızamda pekte bir şey kalmadı geçmişe dair.psikoz diğer hastalıklara benzemiyor.basit bir depresyon gibi değil.uc beş ay ilaç kullanınca geçmiyor.Anne babalar lütfen çocuklarınızın psikolojik ihtiyaçlarini gozardi etmeyin.
Hocam yine harikasınız.❤️ Çocuklarıma yaptığım hataları ve bana yapılan hataları gördüm. Hiç farkında olmadan ne kadar hata yapmışım meğer. Yalnız ve çocukken anne olduğum için hepsi galiba.. Keşke zamanı geri alabilsem... 😔
Anne kokusu nedir bilmiyorum,herkez anne kokusunun cok guzel oldugunu soylerdi.Annem annelik nedemek oldugunu bile bilmiyor..Artik umrumda degil büyüdüm yaslanacak kadar.
Hocam peki yetişkin olduğumuzda bu duygusal ihtiyaçlarımızı karşılayacağımiz birilerini arama, bulunca da o kişiye aşırı bağımlılık durumu da çocukken ihmal edilmiş olduğumuzu mu gösterir
Ülkemizde bazı çocuklar büyürken değil yardım almak,çocuk yaşda sorumluluk alıyor(yada ona sorulmadan emri vaki yapılıyor).Örneğin hamile yengenin evinin yemeğini yapmak temizliğini yapmak.Ne var bunda diyeceksiniz.Sonradan kuru bir teşekkür bile etmeyip,eleştirirse sorun var.
Kötü niyet olmaması başka vicdansızlık başka bu yüzden üçkuruşluk şimariklarla muhatap olmakda cabası şimdi ben herkesi yok sayıyorum hadi bakalım sizi ey insanlık.d
İçimde büyük bir boşluk hissi var yani kimse tarafından tam anlamıyla sevilmediğimi ve özel olmadığımı hissediyorum. Aslında öyle çok çok problemli bir ailemde yok yani sıradan bi aileyiz ama neden bu şekilde düşünüyorum bu psikolojiyi nasıl yeneceğim çözemiyorum..
Noktası virgülüne beni anlattınız sanki.. bu farkındalık vardı bende ama böylesi özet ve yalın anlatılmış hali ile karşılaşınca hem sevindim hem de üzüldüm... ilk farkındalığı geçtikten sonraki adımımız ne olmalı peki ? kendimizi nasıl daha kolay yaşayabilir hale getirebiliriz ? çünkü bir nevi sadece kendi ayakları üstünde durmaya çalışıp, kendini yok saymak insanı belli bir süreden sonra çok yoruyor.
Merhabalar, kanalımdaki değersizlik duygusuyla başa çıkmak, affetmek ama nasıl, kendini yargılıyor musun-iç sesin ne diyor başlıklı videolarım başta olmak üzere, stres oynatma listesindeki diğer videoları da izlemenizi öneririm. Buralarda anlatıyorum, sevgiler
Yetişkinlikte de destek alamıyoruz yardım alamıyoruz yoksa yılıyoruz görünüyoruz umursanmıyoruz nasıl yapmalıyız hocam lütfen bu konuda bir şeyler paylaşın deli ricam
Hocamızın bahsettiği tüm duyguları dibine kadar yaşamış ve 38 yaşında huzura kavuşmuş biri olarak yazıyorum. Çocukken baskı sonucu oluşan konuşma sorunumdan dolayı ailem tarafından horlandım. Ta ki lise sonda çok ders çalışmam sonucu elde ettiğim iyi sonuçlara kadar. Odtü makina yı kazandım, mezun oldum. Almanya da master yaptım. Allah a çok şükür ki 38 yaşında karşılaştırmalar sonucu bu eksik duygularımın farkına vardım ve emdr yöntemi ile kendi kendimi tedavi ettim. Devamında konuşmam da düzeldi ki, terapistlere göre 18 yaşından sonra kekemelik iyileşmez diyorlar. Metodumu kanalımda ve facebook grubumda ücretsiz paylaşıyorum. Duygusal faktörler sebebi sonucu konuşma sorunu yaşıyorsanız çözümü var ;)
Hocam çocukken alamadığı duygusal ihtiyaçlarını yetişkinin dede hala alamıyorum hep beni kullanan insanlar ihtiyaçlarını görmeyen destek sağlamayan ama hep zarar veren yetişkin insanlarla çevriliyim gerçekten artık dayanamıyorum bu nasıl bir acı verici bir yaşam nasıl yalnızlık içindeyim anlatamam lütfen bunun için bir öneride bulun bana
Hocam bunların hepsini yaşadım Burası benim için önemli Hocam şimdi bu çocukların büyüdüğün de narsistmi yoksa onun kurbanı mı oluyor Cevaplarsanız sevinirim Şimdiden 🙏
7/7.. oysa ailem kötü davranan kişiler değildi sadece ilgileri azdı ve çocukken bunun farkında bile değildim ilgiye muhtaç değilim diye düşünürdüm.
şimdi kimseden yardım isteyememin ve birine zar zor derdimi anlatırken bile kanıtlamak zorunda gibi hissetmemin nedenini şimdi anlıyorum
Düsün kotu davranmadiklari halde hepsi var sendede
bu hiss etdiklerimin ailemin davranışları sonucunda oluduğunu söylemeye bile utanıyorum, çünkü onlar çok iyi insanlar ve ikisi de duygusal ihmale mahkum olmuş kişiler.
Benimde sorunum tamamen bu. Öyle değersiz hissettirdiler ki.. 20 yaşımdayım hâla aynılar hâla fazla değersiz hissettirip kalbimi kırıyorlar.. videodaki özellikleri birebir yaşıyorum ve sonucunda sen cok alıngansın artık kendini değiştir ilerideki kocan seni asla çekemez vs vs ... normalde çok enerjik pozitif bir insanken beni öyle yerlere çektiler ki uzun sure derin depresyon yaşadım sonrasında hayata karşı motivasyon kazanmaya çalışınca hazır kendimi iyileştirirken bütün motivasyonumu hayat enerjimi yeniden altüst ettiler, şuanda toparlanmak iyileşmek istemiyorum sürekli yukarı çıkıp aşağı çuvallamak o kadar berbat ki ben artık çok yoruldum , hayattan, herşeyden...
Lütfen kanaldaki değersizlikle ilgili videolar başta olmak üzere iyi hissetmeyle ilgili tüm videoları izleyin
Merhaba yorumunu okuyunca çok benzettim kendi durumumla, şimdi nasılsın? Bu konularda konuşmak istersen (sen veya herhangi biri) yanıtlayabilir mi çünkü ben de konuşmak istiyorum.
Ne kadar çok insanla benzer şeyi yaşıyoruz. Ya bizde problem, ya da onlarda...
Kendimi öldürmeyi, onları öldürmeyi, dağa gidip çadırda yaşamayı vs hep düşündüm, sonunda birden düzeldi, sonra tekrardan... Aynı döngü. 16 yaşındayım.
Ailenin önemli olduğunu biliyorum ancak bir dengesizlik var....
@@ozlemtokgozozsoylar .
Destek istemekte zorlanmak şıkkına bir açıklama yapacağım.Ailemiz aslında kimseden birşey istemeyeceksin diye bir cümle kurmuyor.Senin maddi, manevi bir yardıma, desteğe ihtiyacın olduğunda bunu görmüyor, önemsemiyor,geçiştiriyor ve küçümsüyor, görevi olan birşeyi yapsa bile başına kakıyor ve bizde böylece her türlü ihtiyacımızı kendi kendimize halletmeye çalışıyoruz.Maddi şeylerde belki çok sorun teşkil etmez ama korku, üzüntü ve sevinçlerimizi hep kendi kendimize yaşamak insanı yıpratıyor.
Ama bizi buyutuyorda..... anne babalarımız nasıl büyüdüler acaba birde onların penceresinden bakmalı önceden çok erken evlendiriliyorlardi yani onlarla beraber buyuyorduk..hata yapmaları kaçınılmaz
Hem de çok...
1) Boşluk hissi
2) Duyguları tanıyamama
3) başkalarını daha fazla önemseme
4) Mükemmeliyetçilik
5) kendine karşı acımasız olma
6) destek istemekte zorlanma
7) düşük özgüven
8)
iyi ya da kötü, ben bütün anılarımı seviyorum. beni ben yapan şey bu; gülerken bir bok öğrenemiyorsun ama canın yanarken zihnine kazınıyor. içinizde ki çocuğu koruyun her şartta. bazen karşınıza canavarlar çıkar, o zaman siz de canavar olmak zorundasınız onu yenmek için. iyiliğinizden utanmayın korkmayın, kötüler kadar cesur olun, başka türlü koruyamazsınız, kaybolursunuz...
Hiç sevgi eksikliği görmedik neredeyse ama yine de bunların cogunu yaşıyorum. İlgi gördük sevildik ama duygusal yanımızı göstermeye izin verilmemiş demekki. çünkü hep duygusal tarafımızı kapatma ihtiyacı duyuyoruz. hatta hiç ailemin yanında ağlayamadıgım bile oluyordu. Kişinin benlik algısını da zedeliyor kendi duygularını tanıyamamak gerçekten cok önemli aslında.
Ağlamaktan videoyu bitiremedim...
Hepsi ileri boyutta var ve kimsenin umrunda değil, ama kendi kendimi iyileştireceğim, önemli olan fark etmek
Az önce bir video izledim adamın teki sırf gülmek için küçücük bebeğine hükmediyor hakaret ediyor sert şekilde bağırıyordu bebekte boynunu büküp oturmuş annesinden küçük ses çıkınca gülüyor ve tekrar terslenip boynunu büküyordu, içim acıdı keşke anne babalar çocuk yapmadan önce özlem hanım gibi bilim insanları tarafından zorunlu eğitim alsa
Bencede eğitimli olmak şart bende çok zorluklar yaşadım hiç bir insan acı çekip sıkıntı yaşamak zorunda değil🤧
Güzel her dediğinizde doğru ne diyebilirim ki hep öyle yetiştik öyle yetiştiğim için şimdi hiç zorlanmıyorum çünkü hiç kimseye ihtiyaç duymadan tek başıma iki oğlumla ayaktayız 👏👏👏💞💞
Şimdi çocukluğumdaki boşlukları sizin ve diğer birkaç değerli hocamın videoları ile doldurmaya çalışıyorum. Elimden geldiğince
Bu hayatta bilinçli anne ve babası olanlar hayatta en şanslı kişilerdir. İleride çocuk yapmadan önce en az bir kaç sene bilgilenip öyle yaparım. Yoksa benim gibi biri daha dünyaya gelir.
Bence bu video konusu çok önemli, bütün yetişkinlerin farkına varıp kendimizi çevremiz, varsa çocuklarımız için geliştirebilmeliyiz.. Yapmadığımızda mutsuz evlilikler, boşanmalar, mutluluğu yanlış yerlerde arayarak hayatını boşa harcamalar, mutsuz çocuk yetiştirmeler devam ediyor.. İnşallah bilinçlenenler, gayret edenler olarak çevremize ışık oluruz..
82 yasinda babam var bayramda bile elini vermez öptürmek icin hic bir cocuguna 52 yasindayim cok simartmak istemiyor beni sagolsun
Ah ah...kimbilir onun anne-babasi nasıldı ona karşı...
Psikoloğa ve psikiyatriste gitmeme rağmen hala tam olarak kendimi iyi hissettiğimi söyleyemem. Keşke herkes çocuk yapamasa.
Keşke bütün anne ve baballar çocuk sahibi olmadan okullarda bu tarz bilgiler edinseler .Malesef bir çoğunu yaşamışım çocukluğumda🥺 bunu farketmekte önemliydi dilerim deyiştirebilirim bazı şeyleri🤲❤
Çoçuğum olduqdan sonra başladi içimdeki aci, meğer o olana kadar hakkim olan qayğini, sevgini, şefkati almadiğimin bile farkinda diyildim.
Çoçuklariniza minnet eylemeyin, zira sonsuz şefkat, koşulsuz sevgi, güler yüz, isti yuva onlara temel borçlarinizdir.
Bu duyguları dibine kadar yaşamış biri olarak ( evliyim ) çocuk yapmaktan çok korkuyorum. Ya ben de anne-babam gibi ebeveynler olursam diye. Asla annem babam gibi olmayacağım dedikçe günden güne de onlara bazı huylarımın benzediğini fark ediyorum ve en çok da bu beni onlar gibi ebeveynler olmaktan korkutuyor…Bu önüne geçemediğim korku hissinden nasıl kurtulabilirim bilmiyorum…
Ben bu anlattıklarını çocukluğumda hepsini yaşamıştım ama artık hiç birisi beni mutsuz edemiyor
Zamanla bağışıklık kazandın dimi😊😂
Ağzınıza sağlık gene çok güzel anlatmışsınız
Benim sorunum da tam olarak bu... Saydığınız bütün özellikler bende mevcut... Çocuklukta olduğu gibi yetişkinlikte de aynı şeylere maruz kalıyorum. Destek isteyince kendi başının çaresine kendin bak deyip kestirip attıyorlar durumu... Bundan sonra ne gerekiyorsa yapacağım. Herşey için çok teşekkürler Özlem Hocam... İyi ki varsınız! Sevgiler ve saygılar...
Bu video şehir merkezlerinde falan büyük ekran sürekli gösterilmeli. O kadar mühim.
Ya bunlar değiştirilebilir. Ben ilkokul 4 e kadar berbat halde okula gidip gelirdim. Ne ilgi ne sefkat sadece karnımız doyuyordu. Doymak derken okuldan sonra yediğimiz peynir ekmek domates yada ekmeğe sürülmüş sana yağı. Hem şiddet hem korku hem ilgisizlik hem sinir hastası bir anne hem şımarık serseri ve evin tüm kaynaklarını tüketen narsist abiler... Ben şahsen o ilgisizlik sayesinde kendimi buldum iyiki onlara benzemedim. Onlara baktıkça onlara benzemeyecegim diye inat ettim. Egitmimin üzerine düştüm, ilkokul 4 ten itibaren onlugumu kedim yıkayıp utuledim. Kendi banyomu kendim yaptım. Kendi sandvicimi kendim hazırladım... Kendi kaderimi kendim çizdim başkalarına izin vermedim. İnsan egitim almaya kendini zorlamali başka türlüsüne razı olmamalı. Gerisi zaten ip söküğü gibi geliyor.
Hocam; 7. Maddeniz hariç 6/7 uyuyorum. Aydınlatma adına teşekkür ederim.
Ben 34yasinda bı kadınım bu zamana kadar hep çok iyi sevgi ilgi gördüm ailemden derdim ama bu tür videoları izleyince dusuncelere daldım ve dedim ki hayır hayır ben yanılmışım kardeşlerime verilen ilgiyi değeri ben görmemişim 😔😔 bi polar hastasiyim 4yila yakındır ilaç tedavisi alıyorum 13yillik evliyim eşim duzelse bile ailem zaten düzelmez babam çok bağırıyor herşeye büyük tepkiler veriyor,annem sarilmaz kızım canım vs demezdi böyle büyüdüm ve ağlayınca üzüntü duyunca ayiplanirim duygularım değersiz görülür,Allah yardımcımız olsun.
Hepsi uyuyor bana heppsiii. Çok başarılı bı insanım ama asla tatmin olmuyorum. Doktor oldum hala başarısız hissediyorum kendimi. Sürekli başkaları için çalışıyorum. Kimseye derdimi anlatmıyorum ama kendim tam bı Güzin ablayım. Mizmizlandigim zaman kendimi susturuyirum . Özgüvenim çok düşük. Kendimi diğer insanlarla asla karisilastirmiyorum bile . Sanki doğuştan yıkığım zaten. Herkes beni seviyor ben de herkesi seviryoum ama buna rağmen toplumdan kaçma egilimim var. İnsanlarla kendimi kıyaslayarak mutsuz olmaktansa tek başıma kitap okumayı tercih ediyorum. İnşallah duzelirim 😂
7/7 çıktı evet bunu biliyordum ama bu videoda daha derli toplu olarak farkına varmak çok daha iyi hissettirdi. Sanırım tüm bu durumlar öfke ve strese yol açıyor. Stresle başa çıkmak için de stres oynatma listenizdeki videolar çok faydalı olacak sanıyorum değil mi? Tüm videolarınız için çok teşekkürler...
O kadar üzücü ki.. Aynı zamanda öfke doluyum.
Bunlari farketmek degismenin bir yolu. Cocuklarimiz icinde bir sans. Teselkurler🌹
Kac zamandir, cevabini aradigim sorularin hepsini de yanitladiniz. 😍😔☺️. 🌺🍀🌺🍀🌺
Kendimi geliştirmek için bilimsel,akilci bilgi ve tecrübelerle eksiklerimi tamamlamak istiyorum. Onun için uğraşıyorum,faydalarını yavaş yavaş görüyorum.
Tam da bu konuyla ilgili "Boşluk Hissi" kitabına başladım. Sizin videonuz özeti gibi olmuş. Teşekkürler Özlem Hanım, ağzınıza sağlık. Sevgiler
Evet annem ailesinden ilgi görmemiş duygusal anlamda çok yoksul büyütülmüş dediğiniz gibi nasıl yapacağını bilmediği için bana da sevgi şevkat gösteremedi ama benim bir oğlum var dünyadaki bütün sevgiler sanki benim ona duyduğum sevginin yanında hiç bir şey. Yani olay tamamen kader motifi değil her şey bizim elimizde,sevgiyi öğrenmekte öyle…
Eskiden çoğusu vardı ama bir kaç yıldır bunların farkında olduğum için değiştirdim.Şimdilik birisi "nasılsın" dediğinde ne söyleyeceğimi ve ya nasıl hissetdiğimi bilmediğim için konuşma başlamadan önce verecek cevapları not alıyorum :)
özlem hanım teşekkür ederim. akıllı, bilinçli, net ve açık ifadeli tatlı psikoloğumuz.
Nasıl hissettiğim ve ne söylediğim hiç önemsenmedi. Sadece kardeşimdi önemli olan, bu durum bugün bile böyle.
Ergenlikte, sessiz sakin bir çocuk olduğum için dayim sürekli bağırırdı, hakaret ederdi. Ben de daha fazla üzülürdüm. Istediğim sadece hoşgörüydü. Ilgi alanlarımı bile küçümserdi. Babam hiç yanımda değildi işinden dolayı. 46 yaşındayım ama hakaretler hala kafamda. Bugün kendi çocuğum hata yaptığında ona bağırıyorum ve kendimden nefret ediyorum.
Hocam gerçekten başarılısınız...
Merhaba özlem hanim sayenizde okadar cok sey fark etmeye basladimki ve degistirmeye calismaya basladim bile cok tesekür ederim size 👏🙏
Bunu duymak harika 😊🙏 çok teşekkürler
Çok şükür hepsi var😊
Harikasınız hocam 👍👏👏👏
2:25 Bütün toplumun ortak sorununu dile getirdiniz hocam
Muhtesem tespitler 👌👌💞
Evet bir bosluk hissi var, tesekkurler... ❤
Her insanda değişir bence.mesela bende soylediklerinizden bazıları varken özgüven eksikligim sıfır inanılmaz ozguvenliyimdir.bunun eksikliği hastalık derecesinde ilkokula giderken vardı ortaokulda farkettim derslerime bile yansıyordu sonra okul aktivitelerine kendimi zorladım.tiyatro ve korolarda görev aldım orta sona kadar okulun istiklal marşını yönetecek hale geldim ve zayıflarım 7 iken taktirnameler almaya başladım ve bu yaşıma kadar çok şükür normal özgüvenin üzerinde rahatım 🙏
Bende o sevgi magdurlarindanim maalesef insanları depresyona da sokuyo bu hareketler anne baba olacaklara bir anne baba okulu yani eğitim şart özlem hanım çok Çok doğru ve herkesin ders alması gereken video olmuş gereksiz TV programları yerine boyle faydalı şeyler izlenmesi gerekir 👏
Sanırım birçok aile çocuklarının ihtiyaçlarını karşılayıp sevdikleri şeyleri aldıklarında iyi ebeveyn olduklarını düşünüyorlar .Duygular nedir onlarda çözümlemiş değiller.
Çok güzel, çok anlaşılır. Sevgi ve şefkatin ille de anne baba tarafından verilmesi şart değil tezine candan katılıyorum. Ben altı aylıkken teyzeme bırakılmış ve teyzem tarafından sevgiye doyurulmuş bir insanım...Aksi olsaydı eminim başka biri olacaktım. Bilgiler için teşekkürler.
Özlem Hanım çok teşekkür ediyorum. Her videonuz dan ders alıyorum. Bu videonuzu çocuklarımla da paylaştım. ❤️ Mutlu kandillerimiz olsun.
4:13 başkasını kendimizden daha çok sevmek bizim toplumumuzda büyük bir erdem olarak görülüyor
Videonuz icin tesekkurler, aceba anne ve baba yarasini onarmak icin video cekebilirmisiniz? Reparenting the mother wound olarak cogu videolar var fakat turkce degil malesef :)
Olabilir, çekebiliriz, bu videomu izlediniz mi czcams.com/video/zIp7DLY1Roo/video.html
Azına sağlık 👍
Hocam harikasiniz,zevkle dinliyorum sizi
Hocam teşekkür ederim mevlid kandilimiz mübarek olsun
Çok teşekkürler, sizlerin de kandiliniz mübarek olsun 🙏
@@ozlemtokgozozsoylar hocam merhabalar peki bizler farkına vardıktan sonra neler yapmalıyız
( ki videodaki çoğu şey bende var
Özellikle çocukken canımız yandığında asla aglamamiza izin vermezlerdi asla
Şu an duygularımı yok sayıyorum ve aglayamiyorum korkuyorum ağlamaktan
Aglarsam çaresisiz olurum düşüncesi var bende
Çok nadir agladigimda ise aşırı rahat hissediyorum)
Çocukken aşırı mükemmelliyetci yetiştirilen ve ihtiyaçları yok sayılan ağlamasına asla izin verilmeyen çocuklar ne yapmalılar???
Bunun neden soruyorum biliyor musunuz?
Çünkü ben sizin ozsefkat meditasyonunuzu her gece dinliyorum ve 3 haftadır inanılmaz değişim oldu bende
Hatta inanın dinlerken uyuya kalıyorum ama ona rağmen olumlu fark var
@@mehtapcelebioglu4074 merhabalar, fayda görmenize çok sevindim, uzman bir psikoterapist ile çalışmak faydalı olabilir, ancak bu konuyla ilgili bir iki hap bilgiyi içeren bir video da çekeceğim
@@ozlemtokgozozsoylar hocam süpersiniz gerçekten
Geceleri bilinçaltına istediğiniz şeyleri daha kolay aliyor insan
Bunu gördüm çünkü o videolardan sonra değişim oldu
İlk başta inanmadım ama devam edeceğim
@@ozlemtokgozozsoylar hocam online danışmanlık veriyor musunuz
24 yaşındayım hayatımı mahvetti o beni doğuran kendimi bildim bileli şu durumdan çıkarmaya çalıştım kaç doktor psikolog psikiyatrist gezdim unuttum evet o benim annem beni doğuran beni seven sevgisine emin olduğum ama hiç Bi zaman hissetmediğim hayatımı mahveden ve arrık lanet okuduğum insan. Çok acı
Bu videoyu izlemenizi öneririm czcams.com/video/6V8fVU5q5Mc/video.html
Hocam iyiki varsınız herzaman 💕💕💕💕😘😘
Başarılar dilerim.
Tebrikler cok guzel bir sunum
Hocam çok faydalı bilgiler veriyorsunuz çok faydalanıyorum emeğinize sağlık
Hocam video çekmeyi bırakmayın . İhtiyacımız oluyor çoğu zaman böyle bilgilere
Özlem hanım şahsım çok yufka yürekli biriyim kin tutma gibi bir durumum yok bu nedenle çok zorluklar yaşadım
Çok güzel
Aah ah aynı maddeler bir bir var . birde bu halde anne bana arasini yapmaya çalışıyorum. Duygusal ihmalin yaralarını nasıl sarariz.
Testi fulledim kolaydı
Tamamını kendimde gördüm.
Yetersizlik ve güvenilmezlik boşluk hissi yaratabilir
Hocam ne kadar rahat söylüyorsunuz değiştirebileceğimizi ben öyle düşünmüyorum.kac milyon kere seansiniza gelkecek insanlar maaşınızı size verip ne yiyecek .gerçekten bir faydası yok.
Keşke seans ücretleri daha uygun olsa ve keşke milli gelirimiz daha yüksek olsa , bu konuda haklısınız, ancak eğer iyi bir uzmandan destek alınırsa çok şey değişebilir. Burada kastım kendim değilim ben zaten danışmanlık vermiyorum 😊
Çözüm için ne yapılabilir, bununla ilgili bir video çekseniz ne güzel olur 🙏 iyi ki varsınız😌
3 saatdi 10 larca video izledim her konu var amma cozum videosu yok
Evet ya benim annem babam kucukken ayrıldı babam suratima bakmadi sevmeyi birakti annem çöküşe gecti sinirli bir insan oldu kisitlandim bunaltildim kilo aldim yargilandim bircok sey yasadim halen de yaşamaktayım
7/7
Hem fiziksel hem duygusal istekler karşılanmayınca da benzer bir şablon ortaya çıkıyor sanırım.
İncinmişim
Herkes anne baba olmasin.Cocuklugum annemle babam kavga etmesin diye dua etmekle geçti.Aradan otuz küsur sene geçti hala birbirleriyle sağlıklı iletişim kuramazlar.Senelerim terapiler de, psikiyatristlerde geçti.Psikoza kadar vardı hastalığım.Oysaki ben sadece sevilmek onaylanmak özgürce bir çocukluk geçirmek istemiştim.Belki de bu yüzden hala bir yuva kuramadım.Ama hala bu konulara dair çok okuyor çok araştırıyorum.Bence herkes anne baba olmamalı.Buraya yazamadigim çok büyük trajediler yaşadım ve ne yazık ki hepsinin en temel noktası o yaralı çocukluğum
Tek güzel şey kardeşimle oynadığımız güzel oyunlardi.Zaten o kadar çok ilaç kullandım ki hafızamda pekte bir şey kalmadı geçmişe dair.psikoz diğer hastalıklara benzemiyor.basit bir depresyon gibi değil.uc beş ay ilaç kullanınca geçmiyor.Anne babalar lütfen çocuklarınızın psikolojik ihtiyaçlarini gozardi etmeyin.
❤
Hocam yine harikasınız.❤️ Çocuklarıma yaptığım hataları ve bana yapılan hataları gördüm. Hiç farkında olmadan ne kadar hata yapmışım meğer. Yalnız ve çocukken anne olduğum için hepsi galiba.. Keşke zamanı geri alabilsem... 😔
hepsi var.nasıl bi çocukluk geçirmişim allah kahretsin
👍❤
Anne kokusu nedir bilmiyorum,herkez anne kokusunun cok guzel oldugunu soylerdi.Annem annelik nedemek oldugunu bile bilmiyor..Artik umrumda degil büyüdüm yaslanacak kadar.
Bahsettiğiniz aşk stilleri videonuzu bulamadim .
czcams.com/video/xYJUfQ03YwM/video.html buradan ulaşabilirsiniz.
Maalesef annem babamın bana yaptığı şeyler bunlar..şuan 29 yaşımdayım ve cddi psikolojik problemlerle boğuşuyorum 10 senedir😭😭
Hocam peki yetişkin olduğumuzda bu duygusal ihtiyaçlarımızı karşılayacağımiz birilerini arama, bulunca da o kişiye aşırı bağımlılık durumu da çocukken ihmal edilmiş olduğumuzu mu gösterir
Bu videomu izlelemenizi öneririm czcams.com/video/xYJUfQ03YwM/video.html
Ülkemizde bazı çocuklar büyürken değil yardım almak,çocuk yaşda sorumluluk alıyor(yada ona sorulmadan emri vaki yapılıyor).Örneğin hamile yengenin evinin yemeğini yapmak temizliğini yapmak.Ne var bunda diyeceksiniz.Sonradan kuru bir teşekkür bile etmeyip,eleştirirse sorun var.
Ne var bunda demem, haklısınız, čok acı 😔
Kötü niyet olmaması başka vicdansızlık başka bu yüzden üçkuruşluk şimariklarla muhatap olmakda cabası şimdi ben herkesi yok sayıyorum hadi bakalım sizi ey insanlık.d
Çocukluğumu hatırlamıyorum :)
Çözüm nedir hocam?
İçimde büyük bir boşluk hissi var yani kimse tarafından tam anlamıyla sevilmediğimi ve özel olmadığımı hissediyorum. Aslında öyle çok çok problemli bir ailemde yok yani sıradan bi aileyiz ama neden bu şekilde düşünüyorum bu psikolojiyi nasıl yeneceğim çözemiyorum..
AYNISINI BENDE YAŞIYORUM
Noktası virgülüne beni anlattınız sanki.. bu farkındalık vardı bende ama böylesi özet ve yalın anlatılmış hali ile karşılaşınca hem sevindim hem de üzüldüm... ilk farkındalığı geçtikten sonraki adımımız ne olmalı peki ? kendimizi nasıl daha kolay yaşayabilir hale getirebiliriz ? çünkü bir nevi sadece kendi ayakları üstünde durmaya çalışıp, kendini yok saymak insanı belli bir süreden sonra çok yoruyor.
Merhabalar, kanalımdaki değersizlik duygusuyla başa çıkmak, affetmek ama nasıl, kendini yargılıyor musun-iç sesin ne diyor başlıklı videolarım başta olmak üzere, stres oynatma listesindeki diğer videoları da izlemenizi öneririm. Buralarda anlatıyorum, sevgiler
@@ozlemtokgozozsoylar çok teşekkür ederim cevabınız için. İlk fırsatta izleyeceğim 😊 Bu arada videolarınız çok güzel 😊 emeğinize sağlık..
çok teşekkürler.
Yetişkinlikte de destek alamıyoruz yardım alamıyoruz yoksa yılıyoruz görünüyoruz umursanmıyoruz nasıl yapmalıyız hocam lütfen bu konuda bir şeyler paylaşın deli ricam
Hocamızın bahsettiği tüm duyguları dibine kadar yaşamış ve 38 yaşında huzura kavuşmuş biri olarak yazıyorum. Çocukken baskı sonucu oluşan konuşma sorunumdan dolayı ailem tarafından horlandım. Ta ki lise sonda çok ders çalışmam sonucu elde ettiğim iyi sonuçlara kadar. Odtü makina yı kazandım, mezun oldum. Almanya da master yaptım. Allah a çok şükür ki 38 yaşında karşılaştırmalar sonucu bu eksik duygularımın farkına vardım ve emdr yöntemi ile kendi kendimi tedavi ettim. Devamında konuşmam da düzeldi ki, terapistlere göre 18 yaşından sonra kekemelik iyileşmez diyorlar. Metodumu kanalımda ve facebook grubumda ücretsiz paylaşıyorum. Duygusal faktörler sebebi sonucu konuşma sorunu yaşıyorsanız çözümü var ;)
Evlatlığım bebeklikten beri bu ailedeyim ailem çok iyi onlardan kaynaklandığını düşünmüyorum yine de bunların olması normal mi
Hocam çocukken alamadığı duygusal ihtiyaçlarını yetişkinin dede hala alamıyorum hep beni kullanan insanlar ihtiyaçlarını görmeyen destek sağlamayan ama hep zarar veren yetişkin insanlarla çevriliyim gerçekten artık dayanamıyorum bu nasıl bir acı verici bir yaşam nasıl yalnızlık içindeyim anlatamam lütfen bunun için bir öneride bulun bana
Annem babam ailen sevgi şevkat destek ilgi takdir onay hiçbirini vermedi bırakın ekmeyi bile vermedi hep aç bıraktı senelerce
1:19 ihmalin en babasını gördün
Hocam ben çocukken verilmeyen sevginin şimdide bana verilmesini istemiyorum normal mi ?
Hepsi var , 😔
Hocam bunların hepsini yaşadım
Burası benim için önemli
Hocam şimdi bu çocukların büyüdüğün de narsistmi yoksa onun kurbanı mı oluyor
Cevaplarsanız sevinirim
Şimdiden 🙏
Hocam tek kelime sùper anlatıyosunuz 💖
Size nasıl ulaşırım ?
🦋💙🙏
Almadan nereden versin