Jak rozmawiać z osobami niepełnosprawnymi, by nie popełnić gafy. Mówiąc Inaczej, odc. 105
Vložit
- čas přidán 11. 04. 2018
- W tym filmie dzielę się praktycznymi wskazówkami dotyczącymi tego, jak rozmawiać z osobami niepełnosprawnymi, a właściwie z osobami z niepełnosprawnością. Wyjaśniam też, czego unikać. Zapraszam!
______________________________________________________________
Przydatne publikacje:
1. „Jak z kulturą mówić o niepełnosprawnych?” - rozmowa z profesorem Radosławem Pawelcem:
www.polskieradio.pl/8/2830/Ar...
2. Dariusz Galasiński „Osoby niepełnosprawne czy z niepełnosprawnością?”:
www.pfron.org.pl/fileadmin/fi...
3. Judy Cohen „Praktyczny poradnik savoir - vivre wobec osób niepełnosprawnych”:
niepelnosprawni.sggw.pl/MPIPS_...
4. Sytuacja osób głuchych w Polsce Raport zespołu ds. Głuchych przy Rzeczniku Praw Obywatelskich: www.rpo.gov.pl/pl/content/syt...
5. A tu link do Fundacji Anny Dymnej „Mimo Wszystko”: mimowszystko.org/1-procent-pod...
______________________________________________________________
Strona, na której możecie kupić moją książkę „Mówiąc Inaczej”:
bit.ly/2xNpt94
______________________________________________________________
A tu moje inne profile:
Facebook (czasem wklejam tu zabawne posty):
► / mowiacinaczej
Instagram (mówią, że mam zabawne opisy)
► / mowiac.inaczej
Na Snapie już mnie nie ma, bo moje serce skradło InstaStories.
Przepraszam wszystkich, którzy woleli mnie tam oglądać. :(
Ściskam wszystkich czytających opis! :*
Rada jest jedna MOWIC DO NICH JAK DO ZDROWYCH osób. To że ktoś jest niepelnosprawny, nie znaczy, że mamy mówić inaczej i obchodzić się jak z jajkiem. To są zwykli ludzie, którzy chcą być traktowani zwyczajnie
no właśnie cholerka :)
Zostało to omówione w jednej z publikacji, do której link jest w opisie. Oby jak najwięcej osób tam zajrzało!
Dokładnie tak! :) Dziękuje Ci bardzo :)
Magda takie błędy są na szczęście rzadko teraz popełnione
Zgadzam się z tym całkowicie. Sama jestem niepełnosprawna i polecam innym takie podejście. :)
pamiętacie film "Nietykalni"? Driss nie traktował Phillipa jak jajko tylko jak normalnego człowieka, w nosie miał, że tamten jeździ na wózku. I o to chodzi.
Pamiętam! Masz rację! :)
I właśnie dlatego takie filmy są potrzebne ❤️💓💕💖
Nie do końca tak jest nie z każdym
Ta tematyka jest mi bardzo bliska. Chodzę do klasy humanistycznej z oddziałem dla osób z niepełnosprawnością i przyznam szczerze, że na samym początku roku nie miałam pojęcia, jak zwracać się do np. poruszających się na wózku (bo jedna z moich koleżanek z klasy jest właśnie taką osobą).
Po tych kilku miesiącach mogę dać Wam jedną radę - im mniej będziecie "przejmować się" tym, że rozmawiacie z kimś, kto nie do końca jest taki, jak Wy, tym lepiej. Oczywiście należy się pilnować, żeby nikogo nie urazić, jednak nie warto się spinać.
Mogę przytoczyć pewną historię z życia wziętą - jestem przewodniczącą mojej klasy. Kiedyś musiałam zrobić listę osób, które wezmą udział w lekcji w planetarium. Nie miałam kompletnie pojęcia, jak zapytać o to wyżej wspomnianą koleżankę. Mam powiedzieć "idziesz z nami, czy może raczej jedziesz?". Postanowiłam jednak szczerze zapytać, by w przyszłości nie mieć tego typu problemu i teraz już wiem, że Ona, jak i inne osoby jeżdżące na wózku, które Ona zna, wolą, żeby mówić "chodź", "idziesz", "podejdź". Wtedy czują się mniej 'inni'. To tak ode mnie, jeśli ktoś by się zastanawiał (TYLKO PAMIĘTAJCIE, ŻE TO OPINIA KILKU OSÓB, CO NIE ZNACZY, ŻE KAŻDY TAK UWAŻA!).
Ps. Jeśli zastanawiacie się nad podobnym profilem, to z całego serca polecam! A Tobie, Paulina, dziękuję za ten odcinek! 💕
Jeśli można dopiszę coś od siebie odnośnie tego jak mówić do osoby z niepełnosprawnością rzeczownikami typu: "chodź, podejdź" itp. Przytoczę pewną sytuację, która wydarzyła się dwa lata temu. Przyjechał do mnie siostrzeniec na kilka dni, który ma sześć lat i z racji tego, że jestem osobą poruszającą się na wózku, mama szykowała mnie na ćwiczenia i coś tam zaczynam mówić, że zaraz idę na rehabilitacje i z drugiego pokoju odzywa się mój siostrzeniec: "Ty Ola nie idziesz, Ty Ola jedziesz" :D :D :D i mnie to tak rozśmieszyło, że szok xD
Olencjaa111 Najważniejsze, to mieć dystans!! Ściskam mocno 😊💕
Dziękuję za ten komentarz! :*
Moja najgorasza gafa (nie dotyczyła osoby niepełnosprawnej, ale jest dosyć podobna). Na koloni poznałam chłopaka z domu dziecka i kiedy upadł mu lód powiedziałam, że jest z niego SIEROTA. (spaliłam się ze wstydu kiedy nastała niezręczna cisza) 😳
Tak już bywa. Nie przejmuj się. Na pewno w przyszłości już tak nie powiesz. :*
Dzięki, teraz to szerokim łukiem omijam sformułowanie ,,sierota"😂
Teraz bedziesz mowic "idiota" ?
Gapa ;)
no gapa 😂
Warto też pamiętać, że o osobach Głuchych nie mówi się "głuchoniemy"
Jestem ON z niepełnosprawnościami sprzężonymi - poruszam się o kulach, w ortezach, na wózku, mam problemy ze wzrokiem i słyszeniem, jestem autystyczna, chora psychicznie (depresja, zespół lękowy, PTSD) i mam demencję naczyniową. Więc gdyby ktoś chciał pogadać o nazewnictwie, to zapraszam, chętnie odpowiem na wszystkie pytania. :) Dla wyjaśnienia powiem, że te wszystkie objawy to objawy JEDNEJ choroby - EDS6a, która po prostu jest chorobą układową, dlatego ogólnie nie ma takiej choroby, która nie mogłaby być jej objawem.
Generalnie nie trzeba się aż tak zastanawiać, jak się z nami rozmawia. Jak powiecie do osoby na wózku, że chcecie, aby "przyszła" na Waszą imprezę, albo do osoby niewidomej, czy "widziała" już ten film, to absolutnie nie popełniliście żadnej gafy i nie ma tu za co przepraszać, to naturalne słownictwo, którego my też używamy.
Te nowomody typu "osoba z niepełnosprawnością" to jakaś bzdura, sztuczny twór, poprawność polityczna. Czy powiecie "mężczyzna z męskością"? "Kobieta z inteligencją"? "Pies z pięknością"? No właśnie. Niepełnosprawność czy autystyczność to są takie same cechy danej osoby jak męskość, kobiecość, inteligencja czy piękno i nie ma powodu, żeby udawać, że nie. Wystarczy, jeśli nie będziecie używać słów "Kaleka" czy "inwalida", bo te są faktycznie obraźliwe. Podobnie nie powinniśmy używać słowa "głuchy", tylko "niesłyszący", bo przecież na niewidomego też nie powiemy "ślepy", a "niewidomy" właśnie (aczkolwiek są osoby, którym to nie przeszkadza).
Warto też pamiętać, że większość osób ze spektrum autyzmu nie uważa ASD za niepełnosprawność, a już w żadnym razie nie jest to choroba (nawet z medycznego punktu widzenia). Po prostu osoby neurotypowe inaczej używają mózgu niż my, ale to nie znaczy, że są chore czy gorsze, prawda? Mimo że NT mają 2 razy mniej synaps niż osoby z ZA. ;)
Jeśli chodzi o osoby z niepełnosprawnością intelektualną, to możemy dostosować do nich nasze słownictwo, ale jeśli rozmawiamy z dorosłym, to do niego nie tiutiamy. Jest pewna kontrowersja np. związana ze słowem "down". Niektórzy uważają, że to słowo obraźliwe, a niektórzy nie. Bo skoro na osoby z zespołem Aspergera mówimy aspie, na osobę z EDS mówimy edesiak, to dlaczego osoba z zespołem Downa ma nie być downem? To chyba jedyny grząski grunt i warto o to zapytać konkretną osobę z ZD, z którą rozmawiacie.
Z upośledzeniem jest różnie. Teraz promuje się określenie NI, zamiast UU, czyli niepełnosprawność intelektualna, zamiast upośledzenie umysłowe. Jak kto woli. Ja się na upośledzenie nie burzę, no bo cóż, pewne funkcje mojego organizmu w istocie są upośledzone. Jestem upośledzona i fizycznie, i umysłowo, bo demencja wiele mi już odebrała. Upośledzenie to poza tym termin medyczny, więc najlepiej by było nie dodawać mu znaczenia pejoratywnego, niech sobie zostanie taki neutralny.
Rzeczywiście nie powinno się mówić, że ktoś jest "przykuty do wózka". Z cierpieniem to różnie, można spokojnie powiedzieć, że ktoś "cierpi" na szósty typ EDS, bo faktycznie medycyna uznała właśnie tę chorobę za najbardziej bolesną znaną dotychczasowej medycynie. Jeśli choroba nie wiąże się z jakimś szczególnym bólem, to lepiej unikać określenia, że ktoś "cierpi na xy", a już szczególnie że "cierpi na autyzm" - autyzm czasami faktycznie powoduje cierpienie, ale większość autystów nie chciałoby się z autyzmu "wyleczyć" czy się go "pozbyć" (zwłaszcza że leczyć to można chorobę, a nie autyzm).
Jeśli ktoś uważa, że jest "przykuty" do wózka, to niech spróbuje funkcjonować bez niego. Ciekawe, jak wtedy będzie wyglądało jego życie. ;) Można mówić "osoba na wózku", "osoba używająca wózka" itd., można też powiedzieć "wózkowicz" czy "wózkers". ;) W środowisku ON mówimy też np. "kulochod", ale tak można mówić między znajomymi, nie polecam tak mówić w sytuacjach oficjalnych.
"Osoba niskiego wzrostu" nie określa niepełnosprawności, tylko jest nazwą jak najbardziej sprawnej osoby, która jest niska. Osobę niską z łatwością pewnie odróżnicie od faktycznie niskorosłej. Osoba niskorosła to osoba o wzroście poniżej 147 cm (u kobiet to jest kilka cm mniej) w dorosłości. "Osoba niskorosła" i "niskorosłość" są określeniami akceptowanymi, podczas gdy "karzeł" nie jest akceptowany przez wszystkich - tu też warto daną osobę zapytać. "Karłowatość" jest określeniem medycznym. W USA osoby niskorosłe mówią na siebie "little people", ale nie wiem, czy "mali ludzie" by u nas przeszli, bo małość ma u nas już często wydźwięk pejoratywny, więc lepiej tak nie mówić. ;)
Tak naprawdę to najważniejsza jest empatia i kultura. Jeśli będziemy się zachowywać kulturalnie, to gafy ujdą nam na sucho i żadna ON się nie obrazi za użycie niewłaściwego słowa. Bądźmy otwarci na sugestie ON i wszystko będzie OK, dokładnie tak samo jak w przypadku rozmowy z osobami sprawnymi (nb. to są "chodziaki" oraz "NT" :)). Nie nadawajmy też określeniom niepełnosprawności znaczenia pejoratywnego, czyli tak jak mówi Paulina, nie mówmy np. "ty downie" do osoby sprawnej, niegrzeszącej mądrością. Głupota nie jest niepełnosprawnością. ;)
Dodam, że wiadomo już, że istnieją osoby z zespołem Downa, które są w normie intelektualnej, więc nie każda osoba z ZD ma NI. :)
Podobnie jak nie każda osoba niemówiąca czy autystyczna ma NI.
Debil, idiota, imbecyl - to kiedyś były jednostki chorobowe, ale już nimi nie są. Nie używa się już tych określeń w medycynie. One mają już wyłącznie charakter inwektywy.
Bardzo się cieszę, że Paulina poruszyła ten temat - dziękuję!
Dzień Dobry, jestem pod wrażeniem jak wiele rad może Pani udzielić znając sprawę w praktyce. Jeśli ma Pani ochotę zapraszam do wywiadu mailowego na poruszony przez Panią w komentarzu temat. Wywiad mógłby ukazać się na portalu: www.nasze.org oraz na fan page i zainspirować odbiorców. Zapraszam również do odwiedzenia kanału: m.czcams.com/video/t6maBecUE9k/video.html
Dziękuję, bardzo chętnie porozmawiam! Zapraszam na maila zirael@poczta.onet.pl. Strona mi się nie wczytuje, a pewnie tam byłby jakiś kontakt podany. Mogę opowiedzieć znacznie więcej, wyżej wymieniłam tylko kilka objawów mojej choroby podstawowej. Mogę opowiedzieć o wielu innych, w tym o funkcjonowaniu w Polsce z chorobą ultrarzadką. Zapraszam!
ehlers-danlos6.blogspot.com/2013/04/manifestacje-niepoetyckie.html
Napiszę w tej sprawie :) Bardzo dziękuję za adres. Pozdrawiam
Dziękuję Pani za ten komentarz!
Życzę dużo zdrowia, siły i wytrwałości!
Nie dziękuję, żeby nie zapeszać
Jak rozmawiać z os. niepełnosprawnymi? NORMALNIE bez jakiegoś kombinowania, im właśnie o to chodzi, żeby nie traktować ich specjalnie, "wyróżniać". Widzę to po wieeeeeeeeeelu latach opieki-pracy-działania z osobami z wszelakimi niepełnosprawnościami :) Odcinek to strzał w dziesiątkę! Z własnego podwórka mogę dodać, że pytanie "idziesz na spacer?" skierowane do os. poruszającej się na wózku, nie zrobiło wrażenia ;)
Na tej samej zasadzie gapią się na ludzi innej rasy albo z kolorowymi włosami, tatuażami etc. To inność przykuwa wzrok. Też jestem niepełnosprawny ale tego nie widać na pierwszy rzut oka. Czasem jest to niezręczne.
Bardzo dziękujemy za ten odcinek. Jak wiecie są chwile, w których trudno poradzić sobie samemu. Więc bądźmy razem! :)
Amen! :)
Dokładnie tak :)
Pani Paulino, nawiązując do Pani słów, zapraszam do odsłuchania wywiadu z Panią Anną Dymną, który miałam okazję prowadzić: m.czcams.com/video/t6maBecUE9k/video.html. Mówienie, że Anna Dymna to i tak załatwi to "ja nie będę wspierał" jest bezmyślne bo jak sama Pani Anna powiedziała kluczem zmiany mentalności również w świecie kultury jest promocja na szeroką skalę, a na to potrzeba pieniędzy. Pozdrawiam
Kultura Głuchych
Billie Sparrow Brzmi jak kultura bakterii
Moim zdaniem najważniejsze jest, żeby mówić do nich jak do zdrowych osób oraz po prostu się zapytać jak się odzywać do takiej osoby, jak ona sobie tego życzy :)
To prawda!
Mówiąc Inaczej Dziękuję za serduszko i odpowiedź
Świetny odcinek, który przyda się większości. Należy pamiętać, aby nie odrzucać tych osób 🙂
hej, mnie, jako osobie na wózku, strasznie wnerwia to, że ludzie często uważają (a przynajmniej tak to odczuwam) iż osoba na wózku to zapewne też umysłowo coś nie tak i ich sposób mówienia brzmi jakby do dziecka mówili . Np ostatnio byłem w banku założyć sobie konto i byłem z rodzicami jako, że sam nie mogę się zbytnio przemieszczać, no i konsultantka zamiast wprost do mnie mówić i patrzeć , to większość czasu patrzyła na rodziców. Denerwujące to jest, że fakt, iż jestem na wózku i się nieco jąkam wywołuje takie podejście
Zostało to omówione w jednej z publikacji, do której link jest w opisie. Oby jak najwięcej osób tam zajrzało!
W przyszłości proszę się nie bać mówić wprost, że jest Pan dorosły, wszystko rozumie i można z Panem rozmawiać. Ludzie często nie wiedzą, jak się zachować, raczej nie chcą sprawiać Panu przykrości. Czasem wystarczy im pomóc, nieco nakierować. ;)
Wszystkiego dobrego i jak najmniej tego typu sytuacji!
PM
dziękuję, na szczęście mam duży dystans do siebie i ciężko mnie przypadkiem urazić :) pozdrawiam
+Bartosz Wiśniewski Bardzo przykre to jest, jak niektorzy ludzie traktuja niepelnosprawnych. Pozdrawiam Pana
Nie dotyczy tylko osób poruszających się na wózku lub ogólnie z trudnościami ruchowymi. Ja mam wadę słuchu, a dokładniej głęboki niedosłuch, a dla wielu osób z - nomen omen - ograniczeniem umysłowym, jest to niby równoznaczne z niedorozwojem intelektualnym i że trzeba mówić do mnie jak do debila i najlepiej sylabami... I tutaj mam zawsze okazję powiedzieć tak "Może i wyglądam na głupiego, ale głupi raczej nie jestem, jestem tylko słabosłyszący. Nic więcej."
dobra riposta, tak trzymać :)
Mòj niewidomy brat słuchając Ciebie
-Dobrze mòwi, kto to jest?
Uściskaj go ode mnie! :*
Oczywiście :-)
Ja jestem przeznaczona wózkowi od zawsze. Dla mnie jest to temat jak każdy inny. Bo ja nie znam życia z innej perspektywy niż osoby siedzącej. Osobiście nie robi mi większej różnicy, czy powie się o mnie "niepełnosprawna" czy "z niepełnosprawnością". Sama zdecydowanie częściej używam tej pierwszej formy i jest ona dla mnie jak najbardziej ok. Jednak kiedy słyszę słowa "kaleka" i "inwalida" - nie czuję się zbyt komfortowo. Mam wrażenie, że jestem wtedy postrzegana jako ktoś, kim trzeba się zajmować i kto nie ma prawa żyć samodzielnie. Owszem, nie jest tajemnicą fakt, że nie ze wszystkimi czynnościami w życiu jestem w stanie sobie poradzić na co dzień samodzielnie, jednak nie uważam tego za coś dziwnego czy też bardzo negatywnego.
Nienawidzę, kiedy ludzie się na mnie krzywo patrzą w momencie, kiedy mówię, że IDĘ na spacer, a nie jadę. Kurde, wózek to moje nogi!! Jechać mogę do innego miasta (czyt. samochodem). ;)
Jak się zachowywać w moim towarzystwie? Naturalnie! Niepewność wyczuwam na kilometr.
Jednak nie zapominajmy, że tak na dobrą sprawę na wózku może wylądować każdy i to w najmniej spodziewanym momencie. Dotyczy to również innych rodzajów sprawności jak np. stracenia słuchu czy wzroku.
Moja rada? Spytaj samego siebie: "Kurde, czemu się boję zagadać? Czego się boję? Przecież kiedy - nie daj Boże - mnie również stanie się coś złego, nie będę chciał/a żeby inni się bali do mnie podejść, prawda?" Odwagi i dystansu trochę! ;)
Choć oczywiście wiadomo, ile ludzi, tyle opinii... ja jedynie mogę mówić za siebie.
Piękny wpis! Dziękuję!
Życzę Ci dużo zdrowia, siły i wielu powodów do radości! :*
Ciało jest nieważne. Liczy się umysł!
Jeszcze chciałabym dodać, że często do osób niepełnosprawnych intelektualnie, którzy są dorośli mówimy jak do dzieci i od razu przechodzimy na ty, zazwyczaj wychodzi to instynktownie, ale warto się nad tym zastanowić.
Gdy kilka lat temu studiowałam pedagogikę specjalną uczulano nas na stwierdzenie "głuchoniemy". Owszem, osoby które nie słyszą mają problem z prawidłowym mówieniem, ale nie jest tak, że nie mówią wcale. Dzisiaj nadal słyszę takie określenia i w takich sytuacjach wyjaśniam jak się przedstawia sprawa :)
Bardzo dziękuję za ten materiał. Jestem studentką piątego roku polonistyki i w przyszłości chciałabym pracować z osobami z niepełnosprawnością wzroku. I właśnie- w moim miejscu pracy (państwowe muzeum) uczy się nas, aby mówić "osoba z niepełnosprawnością wzroku/ słuchu". Te formy bardzo mi odpowiadają. Jednak teraz zamiast tłumaczyć innym, jakich form należy używać, będę wysyłać link do Twojego filmu. ❤️
Wspaniale! Cieszę się i dziękuję! :)
Dziś byłam w kinie i puścili tam jeden z twoich filmów ❤
Studiuję pedagogikę specjalną i ten temat jest mi bardzo bliski! Cieszę się, że znalazł się tutaj. W podobny sposób zwracam znajomym uwagę na słowa, które wypowiadają: LUBIĘ TO😇😉
Dziekuje Ci kochana za ten film!Jako mama dziecka niepelnosprawnego prosze Was, traktujcie takie osoby jak wszystkich innych!
Bardzo przydatny film , to , co przekazuje ułatwia kontakt z osobami niepełnosprawnymi i pomaga się odnosić do nich z szacunkiem i godnością , na którą oni zasługują i która jest im potrzebna , by czuli się dowartościowani i potrzebni społeczeństwu. Jestem osobą niepełnosprawną i uważam , że takie filmy są potrzebne i dają ludziom takim jak ja siłę do pokonywania trudności w codziennym życiu , jakie napotykają.
Świetny film! Jako osoba mająca częsty kontakt z osobami z niepełnosprawnościami, popieram i dziękuję za film :)
Paulino, świetny odcinek!!
Jestem dziewczyną poruszającą się na wózku inwalidzkim i bardzo często widzę zmieszanie osób, które nie widzą jak ze mną rozmawiać. Jedna koleżanka powiedziała mi, że na początku naszej znajomości bała się do mnie odezwać i myślała że powinna być bardziej elokwentna, inni myślą że wraz z niepełnosprawnością ruchową idzie w parze niepełnosprawność umysłowa i wydaje się że nie można normalnie rozmawiać. Najciekawsze są reakcje dzieci: jedno dziecko kiedyś podeszło do mnie i spytało : ,,Panią bolą nóżki?" , a inne pytało dlaczego nie wstaję z wózka :) . Jedyne co bym dodała do Twojego odcinka to zaznaczenie, że to zmieszanie w rozmowie z niepełnosprawnymi wynika z braku wcześniejszego kontaktu z takimi osobami, a z dziećmi należy porozmawiać. Co do samego zwracania się do nas w wielu przypadkach warto pamiętać, że ludzie mają dystans do siebie i często nie zauważą albo po prostu się zaśmieją, gdy do ślepego powiesz "zobacz", a wózkersa "chodź".
Pozdrawiam cieplutko :*
Dziękuję Ci za ten wpis! Takie komentarze są bardzo cenne. Pomagają wielu osobom.
Ściskam! :***
Uwielbiam określenie "wózkersi"
Z mojego doświadczenia z osobami z niepełnosprawnością wynika, że one z reguły naprawdę starają się funkcjonować w społeczeństwie na tyle normalnie, na ile umieją. Z ważnych rzeczy, jakich się przy nich nauczylam, najwazniejszą jest zdecydowanie to, by nie traktować ich jak małych bohaterów, którzy dzielnie przezwyciężają przeciwności losu. To są normalni ludzie, z normalnymi ambicjami, wolą życia i walki o swoje, nie trzeba ich podnosić na duchu cały czas - wręcz przeciwnie. :) traktujmy się wszyscy, jak sami chcielibyśmy być traktowani i świat od razu będzie trochę lepszy.
Dziękuję za ten komentarz!
Dokładnie! Ja nigdy nie czuję się komfortowo kiedy słyszę (choć częściej to czytam w internecie) gratulacje za odwagę i siłę. No bo... co ja takiego specjalnego robię? ;) Po prostu sobie żyję po cichutku. To naprawdę żaden wielki wyczyn. ;)
Dokładnie. Jako osoba (niegdyś) niepełnosprawna mogę powiedzieć, że to bardzo irytujące (przynajmniej dla mnie), kiedy ktoś zwraca się do Ciebie tak, jakbyś nie wiadomo co robił. Ok, dla mnie np. umycie się samemu czy założenie butów to był nie lada wyczyn i czułam się wtedy jak heros, ale też nikomu nie mówiłam "słuchajcie, udało mi się dzisiaj samemu zawiązać buty!" :D A przecież miałam (i mam) takie same, a może nawet i większe, aspiracje jak wielu moich rówieśników. Chciałam być oceniana na równi z nimi pod względem intelektu, umiejętności itd. Nie uczestniczyłam w żadnych sparingach, żeby wymagać od kogoś szczególnego podejścia z uwagi na niepełnosprawność ruchową :D
Pani Joanno, zdecydowanie zgadzam się z tym, że ukazywanie osób z niepełnosprawnością jako bohaterów wielokrotnie im nie przypada do gustu. Temat ten pojawił się również w ostatnim wywiadzie naszego projektu społecznościowego, działającego pod Fundacją Sedeka: m.czcams.com/video/wRjSbxlPD7c/video.html. Zapraszam do obejrzenia i oceny i pozdrawiam
Bardzo dziękuję Pani Paulino za ten odcinek. To rzeczywiście bardzo ważne abyśmy zwracali się do osób z niepełnosprawnością z należytym im szacunkiem. Tak samo jak zwracamy się z szacunkiem do każdego innego człowieka w pracy w szkole czy na ulicy. Ludzie nie znając osób z niepełnosprawnością mają do nich pewien dystans, czują lęk. A przecież to takie same osoby jak my. Od wielu lat mam bardzo bliski kontakt z osobami z niepełnosprawnością intelektualną. To osoby wielkiego serca i ogromnej miłości. Zdecydowanie należy im się szacunek, ale też i normalność w kontaktach.
Mówmy z nimi dobrze, mówmy o nich dobrze, myślimy o nich dobrze. :)
A słuchając dzisiejszego suchara popłakałem się z radości. :D
Pozdrawiam serdecznie. Arkadiusz
Ten film powinien być puszczany zamiast reklam.Rewelacyjny przekaz!!!
Gratulacje, super materiał :) bardzo ważny temat, trzeba o nim pamiętać. Od siebie jeszcze dodam, ze słyszałam, ze osoby niesłyszące/głuche nie lubią określenia „głuchoniemi”, ponieważ wielu używa języka migowego i wcale nie czuje się niema - w końcu maja język i się komunikują. Myśle ze o tym tez warto pamiętać :)
Świetny odcinek. Długo sama łapałam się na tym, że nie umiem tego właściwie ująć w słowa, a dzięki Tobie już wiem. Besos, Paulinson, świetna robota ♥
Ekstra! Już nigdy nie powiem o kimś że jest niepełnosprawny tylko że jest to osoba z niepełnosprawnością. Nigdy się nad tym nie zastanawiałem czy to pierwsze sformułowanie kogoś obraża czy nie, wszyscy tak mówią! Ale jak się nad tym zastanowić to faktycznie, drugie wyrażenie tylko określa dodatkową cechę tej osoby.
Dzięki Paulinson!
Mozesz spokonie mowic osoba niepelnosprawna :) Nam to serio nie przeszkadza. Kaleka ma negatywny wydzwiek, ale osoba niepelnosprawna to calkiem normalny zwrot :)
Marta Gaj, właśnie. :)
Świetny film. Sama jestem osobą niepełnosprawną i uważam, że naležy uświadamiać ludzi, że osoby niepełnosprawne nieróżnią się od pełnosprawnych. Bardzo się cieszę, że znalazła się osoba, która poruszyła ten temat. Pozdrawiam :)
Dziękujemy za ten szczególnie na nas ważny odcinek :) Dołączamy się do kilkunastu osób, które zauważyły, że określenie "głuchoniemy" jest obraźliwe i nie powinno się go używać.
Dodamy jeszcze, że prócz osób G/głuchych, niewidomych są również osoby GŁUCHONIEWIDOME. Niestety zdarza się, również w mediach, że są oni myleni z osobami głuchoniemymi...
Pozdrawiamy serdecznie i jeszcze raz dziękujemy :)
Ja też przekazuję zawsze 1% podatku na Fundację Anny Dymnej 😉
A ja wczoraj skrecilam kostke i dzisiaj caly dzien ogladam twoje filmy , wszystkie sa cudowne❤
Ooo, zdrowia! :*
Pani Paulino bardzo się cieszę, że powstał taki odcinek. sama jestem osobą niepełnosprawną i wiem z autopsji jak sie człowiek czuje gdy mówią onim kaleka. bedępolecała ten filmik innym. świetna robota!!!
Świetny materiał!
Łał znów jesteś świetna!
Dzięki tobie już chyba nie będę odczuwać tak wielkiego strachu. Dziękuje bardzo
( Masz świetną bluzkę !)
😘😘 Pozdrawiam
Wspaniale! :*
Szanuję książkę 'Wszystko zależy od przyimka' na półce. Świetna pozycja oraz bardzo interesujące i edukujące dyskusje ;)
Pani Paulino jestem dziewczyną poruszającą się na wózku.Dziękuje za ten film :*
Cieszę się, że mogłam pomóc! Życzę dużo zdrowia! :*
Dziękuję :* Pozdrawiam :D
Ja też ściskam Paulinko 😘💕🌼
PS. Niesamowita stylizacja, wyglądasz cudnie! 😍
Bardzo potrzebny film, dziękuję, że poruszylas ten problem. :)
Bardzo mi sie przyda tem filmik 😄 moja Pani od języka angielskiego jest osobą niepełnosprawną, ale jakże cudowną
Świetny filmik! Bardzo się ciesze, że poruszyłaś ten temat. Myślę, że wielu osobom to pomoże w kontaktach z osobami niepełnosprawnymi. Do tego co mówisz a propos osób głuchych dodałabym jeszcze problem okreslenia "głuchoniemy". To określenie, chociaż funkcjonuje na co dzień jako zwrot neutralny, w swojej istocie nie jest zbyt fajne. Osoby "głuchonieme" nie są w gruncie rzeczy nieme - ich brak zdolności do mówienia często zastępowany jest np. językiem migowym, który, jak sama nazwa wskazuje, jest językiem. Na szkoleniu, na którym byłam ostatnio, dowiedziałam się, że określenie "głuchoniemy" w pewnym sensie podważa zdolność osoby niepełnosprawnej do zabierania głosu, posiadania swojego zdania, stawia taką osobę w pozycji odizolowanej od społeczeństwa. W tym kontekście powinno mówić się "niesłyszący" lub "słabo słyszący", bo w gruncie rzeczy nie ma osób zupełnie niemych (osoby z zaburzeniami mowy mogą przecież korzystać z języka fonicznego, migowego czy pisanego).
Ogólnie rzecz biorąc, najważniejsze jest chyba to, co powiedziałaś pod koniec - najważniejsze to traktować osobę niepełnosprawną po prostu jako człowieka. Im mniej stresu i zachodzenia w głowę "co by tu powiedzieć żeby nie zabrzmiało to niezręcznie" tym lepiej! Należy o tym pamiętać także przy witaniu się :) (np. gdy osoba niepełnosprawna wyciąga rękę, która jednak jest zniekształcona lub pozbawiona dłoni, krótsza - powinno się ją złapać i uścisnąć jak każdą inną, "zdrową" dłoń).
Pozdrawiam Cię serdecznie i czekam na kolejny film!
Paulina dzięki za odcinek i pięknie zaszyłaś bluzkę.
Słuchałam uważnie przez cały materiał przysięgam, ale cały czas patrzałam na Twoje piękne kreski na oczach. Jestem w tym temacie perfekcjonistką i chciałabym Ci powiedzieć, że jestem dumna z tego jak Ci wyszły :D Buziaki :* :*
O Twoim kanale dowiedziałąm się od siostry :) U niej w domu zauważyłam ciekawą książkę, wzięłam ją, przeczytałam i postanowiłam zajrzeć na ten kanał! ^^
Świetny pomysł na film :)
Mam wrażenie, że zwracanie się do niepełnosprawnego w jakiś specjalny sposób już samo w sobie jest niepoprawne.
Z przyjemnością wysłuchałem tej audycji uważam że jest bardzo pożyteczna dodatkowo jeszcze zamieszczone są odnośniki uzupełniające poruszane tematy.
Pozdrawiam serdecznie :-)
Pomocne, dziękuję.
Uwielbiam Twoje filmy, poruszasz w nich tak praktyczne tematy językowe, że warto się nad nimi zastanowić. Duży plus za taki wartościowy temat! Studiuję logopedię, uczę się tam określeń i zwrotów do osób z niepełnosprawnością, ale uważam, że każdy powinien taką wiedzę posiąść. Pozdrawiam :)
Chciałabym również podziękować za umieszczenie zwrotu: osoba z niepełnosprawnością intelektualną. Współcześnie odchodzi się od terminu: osoba upośledzona umysłowo - nabiera to charakter pejorarywny tak samo jak kiedyś: idiota, imbecyl (dawniej powszechnie używane)
Dzięki za poruszenie tego tematu!
Pięknie zszyta bluzeczka 😁
Filmik też super i bardzo pomocny 💜
Bardzo fajny odcinek. Sam miałem doczynienia w pracy z osobą głuchą. W pierwszej chwili się zmieszałem, ale po chwili po prostu zmieniłem sposób porozumiewania się na pisany i już było ok. Szybko nauczyłem się tzw. Alfabetu migowego bądź palcowego, co ułatwiło mi proste odpowiedzi. Jakie było zdziwienie i uśmiech gdy w ten sposób po raz pierwszy odpowiedziałem. Dla mnie ta osoba była takim samym klientem jak inne, tylko w inny sposób się porozumiewała. Co do wózkersów, sporo na ten temat wypowiedział się Rafał z kanału Życie na wózku. Jest to bardzo sympatyczny chłopak, który traktuje swoją niepełnosprawność z przymrużeniem oka. Jednak potwierdził jedną ważną rzecz. Jeśli taka osoba nie poprosi o pomoc np. Przy wsiadaniu do autobusu, czy przejsciu (tak wiem on ma kółka) przez ulicę, to nie należy tego robić. Większość z nich jest bardziej samodzielna niż wam się wydaję. Polecam obejrzeć stream węgierskiego streamera i gamera Kollinger's Gameplay. Mężczyzna nie ma 4 kończyn, a większość rzeczy robi sam, do tego jest gamerem. Co do osób z zespołem Downa, najlepiej właśnie tak się do nich zwracać. Mam znajomą której urodził się właśnie chłopczyk z zespołem Downa i sama mówi, że najbardziej sympatyczne jest jak inne dzieci normalnie podchodzą do jej synka. Problem z tą chorobą robią głównie dorośli. Zamiast po prostu spytać jak się czuje, rozwija, to niestety niektórzy dają zły przykład dzieciom. Sam miałem kilka lat temu przykład, gdzie na zajęcia z capoeiry dla dzieci, przyszła matka z chlopczykiem opóźnionym w rozwoju. Na pierwszych zajęciach baliśmy się jak inne dzieci go przyjmą, bo niestety dzieci wynoszą pewne zachowania z domu. Jakie było nasze zdziwienie, gdy niemal od razu został zaakceptowany przez resztę dzieci i one same starały się mu pomagać. Więc jak widać dzieci nie są uprzedzone i wiele można się od nich uczyć. A że są ciekawskie, to raczej dobrze. :) Pozdrawiam
Ślicznie zszyta bluzka!😁 No i czuję się pozdrowiona jako czytacz. 😉 Pierogi zjedzone, filmik obejrzany i potwierdzam, że bardzo ważny ❤
Uwielbiam taka Pauline . Nie swiruje i jest normalna. Super odcinek.
Dzięki i pozdrowienia.
A ja lubię trochę poświrować. ;)
Dziękuję Ci za ten film ;) Może przynajmniej niektórzy wezmą sobie twoje rady do serca :) Sama jestem osobą niepełnosprawną, poruszająca się na wózku i szczególnie w szkole natknęłam się na wiele złych określeń w stosunku do mnie. Racja, trzeba kształcić ludzi, by popełniali jak najmniej takich gaf, bo mogą naprawdę nawet nieświadomie kogoś bardzo zranić. Choć jest postęp np technologiczny, niekoniecznie widać go w postępowaniu ludzi. Dalej na porządku dziennym są słowa typu kaleka. Teraz już mam do tego spory dystans, ale pamiętam że w szkole mnie to bardzo bolało. Mam nadzieję, że twój filmik choć trochę dotrze do świadomości ludzi :)
Oby! :)
Droga Paulinko dziękuję ci za ten temat bezpośrednio dotyczący mnie bo poruszam się♿️♿️♿️♿️♿️♿️♿️ wystarczy Się nie bać zagadać do osoby niepełnosprawnej Więcej odwagi Życzę 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹Te róże dla ciebie Paulinko
Głuchy tak, ale tylko WIELKĄ LITERĄ. Głusi sami tak siebie nazywają, i utożsamiają się z tym. Dlatego w mówieniu o niesłyszących - Głusi nie ma nic negatywnego :) Dobrze, że o tym powiedziałaś. Zabrakło mi jeszcze wspomnienia o nazewnictwie - osoba z niepełnosprawnością słuchową, z niepełnosprawnością wzrokową, bo chyba nie wszyscy wiedzą, że tak się poprawnie określa te niepełnosprawności :)
dzisiaj obejrzałem onet rano z Tobą, ale rewelka
i musiałem natychmiast obejrzeć więcej, jedyny wniosek, który natychmiast ciśnie się na usta to : jeżeli poruszasz takie tematy na temat języka polskiego to strasznie niski poziom jest nauczania języka polskiego w szkołach
dobrze, że to robisz
a propos wzrostu, to był temat poruszany przez Jarka dzisiaj rano, olej to, masz do siebie dystans i to super, naprawdę podziwiam
a zamiast mówić o mały, qrdupel etc , mów po prostu `zmc`
bravo
pozdrawiam
gk
Świetny filmik
Dziękuję! :*
Bardzo zacny odcinek ;)
Na co dzień mam do czynienia z Osobami z niepełnosprawnością (OzN) i standardy językowe narzucone przez Spółkę są tożsame z tym co powiedziałaś. Tylko, w przypadku moim i moich kolegów z pracy, jest zawsze haczyk - czy rozmawiam z OzN, czy może z opiekunem albo osobą, która tylko teraz pomogła się skontaktować z nami. Czasami ułatwiamy sobie życie i zamiast opisywać na około albo co chwilę powtarzać "Czy osoba ta może...?", "Czy osoba ta wie...?", itp., itd., zaczynamy "Czy zgłoszenie dotyczy Pani/Pana?" (dystans skrócony - łatwiej prowadzić dalszą rozmowę) :)
Choć wiedz, że nie zawsze można uniknąć przestarzałych bądź kiepsko brzmiących fraz m. in. "inwalida wojenny", "osoba niezdolna do samodzielnej egzystencji" (może i fachowo, ale nie przepadam za tym), "dzieci i młodzież dotknięte inwalidztwem lub niepełnosprawne"... Ach, te przepisy prawa...
Papa ;)
Tak, wiem, że czasem trzeba. Dlatego uważam, że trzeba być dość elastycznym. Najważniejsze, byśmy się za bardzo nie spinali. Byśmy nie bali się pytać, nie bali się przyznać, że czegoś nie wiemy.
Pozdrawiam! :)
Ale się cieszę z tego odcinka! 😊
Dzięki za ten odcinek! Sama mam obawy jak z kimś takim rozmawiać.
I got no jams Normalnie ☺
Już samo określenie "z kimś takim" nie jest zbyt eleganckie i grzeczne...
Flossy Floss Bez przasady 😉 sama jestem niepelnosprawna I mnie osobiscie mnie to nie razi
Weronika Fudala mój komentarz odniósł się do tytułu filmu. Nie musiałam powtarzać „z osobami z niepełnosprawnością”. W domyśle można użyć przecież takiego wyrażenia, więc nie wiem o co ta gównoburza. Tak samo jakby ktoś napisał „osobami o innej karnacji skory”, nie trzeba tego samego powtarzać w każdym komentarzu , bo wiadomo o co chodzi.
Mi zdarzało się też spotkać z tym, że osoby niesłyszące drażniło, gdy nazywano je "głuchoniemymi". Podobno jest to dla nich obraźliwe, gdyż mimo że nie mówią, to mają swój język, którym jest oczywiście migowy.
A poza tym, to dobry odcinek!
To jest mój pierwszy komentarz pod jakimkolwiek vlogiem na CZcams, ale muszę to napisać. Odkryłam Cię niedawno, przez przypadek... Dzięki o losie! 😃
Rany, jak Ty uzależniasz! Włączyłam jeden odcinek, potem kolejny i tak od dobrych trzech godzin 😃 Jesteś tak pozytywną osobą i naturalną w tym, co robisz, że Twoich nagrań chce się więcej i więcej. Twoja mimika twarzy, gestykulacja i świetne poczucie humoru - uwielbiam! Przygotowuję się do matury i oglądając Twoje odcinki siedzę z kartką i notuję istotne kwestie. W imieniu wszystkich - dziękuję, i prosimy o więcej! ❤
Świetny materiał Paulino! Na sosoby z dysfunkcjami intelektu / psychicznymi zwykle mówi się eufemistycznie "niepełnosprytni"... Pracuję z takimi osobami , bo przepisy w DE obligują przedsiębiorców do zatrudniania osób niepełnosprawnych w lżejszym stopniu. Więcej się im "wybacza"... Co do niesprawności fizycznych / neurologicznych - wystarczy niepełnosprawni ruchowo.
Sucharek - tak propos osób z zespołem Downa: przychodzi pacjent z zespołem Downa do lekarza, wchodzi do gabinetu, a lekarz do niego - "sit down":-) Jeszcze na koniec Paulino - jak "z góry dziękujesz" - musisz wejść na stół;-D
Dobry materiał, przydatny w życiu.
Wykorzystując swoje 5 minut:
- Pisze się "pan/pani" czy "Pan/Pani"? Zależy to od formy(tj. list i pisma oficjalne), czy powinno się używać Pan/Pani w każdej sytuacji? Dla przykładu w rozprawce. To samo tyczy się słowa "Ciebie". Co robić?
Niezwykle ważny odcinek!
Bardzo fajny materiał Paulinko :) Ja od urodzenia borykam się z niepełnosprawnością i to co mnie denerwuje to ludzie, którzy potrafią się na mnie bezczelnie patrzeć przez dobrą minutę, choć ostatnio się zaskoczyłam, bo dziewczynka wprost zapytała się co mi jest - bez ogródek i ukradkowego spoglądania w moją stronę. A co do obaw przed rozmową z osobą niepełnosprawną - doskonale to rozumiem. Każdy człowiek przecież jest inny i tak naprawdę nie wiadomo jak podchodzi do swojej niepełnosprawności i czy nie ma "nałożonego" na siebie pancerza obronnego przed poznaniem "zdrowego" człowieka. Staram się żyć pełnią życia, a wózek w tym nie przeszkadza :))
Dziękuję za ten piękny komentarz.
Życzę zdrowia, sił i dużo radości każdego dnia! :)
Cały przekaz bardzo pozytywny. Nie chcemy traktować nikogo gorzej, czyli wyjątkowo. Na każdego powinniśmy więc poświęcać tyle samo uwagi i empatii. Ale pojawia się pytanie: czy przez traktowanie z nadmierną wrażliwością osób trochę po prostu innych, nie jesteśmy zbyt protekcjonalni i czy nie jest to zachęcanie do zachowania, które będąc empatycznym, współczującym, wynika jednocześnie z poczucia odpowiedzialności, biorącej się z przekonania o własnej wyższości? Język kształtuje rzeczywistość, jak najbardziej. Jednocześnie Tyrion Lanister miał rację mówiąc Jhonowi Snowowi kim jest, i dzięki temu mógł dojść dalej niż większość ludzi uznawanych za ""normalniejszych" niż on. Bo akceptował to, jaki jest i szukał dróg by dojść dalej, czego każdemu życzę!
Myślę, że w początkowej fazie warto być ostrożniejszym i wrażliwszym, ale też po to, by właśnie się nie bać! :) Jeśli wczujemy się w sytuację osoby niepełnosprawnej, to być może zrozumiemy, że warto rozmawiać z nią normalnie, że nie musimy zachowywać się inaczej niż w sytuacji, w której rozmawialibyśmy z osobą pełnosprawną. Jednocześnie warto okazać szacunek, podpytać, jakie określenia woli, jakie lubi. Myślę, że to bardzo pomoże w rozwoju relacji z taką osobą.
Pozdrawiam i dziękuję za komentarz! :)
Świetny filmik! Jestem osobą z niepełnosprawnością i poruszam się na wózku już od lat siedemnastu. Dokładnie tak jak mówiłaś, często niepełnosprawni do swojej przypadłości podchodzą relatywnie luźno, a żarciki noooo... bywają niestosowne i wprowadzają niejednokrotnie niezręczną atmosferę :P - a przcież miały na celu raczej rozluźnienie jej :P (oczywiście mam tutaj na myśli, jeden z pierwszych spotkań osoby niepełnosprawnej ze sprawną, jasne, że potem już większość tego typu humoru "podłapuje").
Coś co przyszło mi do głowy po obejrzeniu Twojego filmiku to mówienie do osoby niepełnosprawnej, że jest chora (i tutaj uzasadnienie podobne, do tego przy osoba z niepełnosprawnością - osoba niepełnosprawna). Bo z czym nam się choroba kojarzy - z bólem, cierpieniem, tonami lekarstw i wysoką gorączką, potrzebą dużej opieki, stanem, który można wyleczyć. Czyli.. dość jednoznacznie - ktoś się teraz Tobą opiekuje, ale zaraz się wyleczysz i wszystko minie. ( w większości przypadków jednak niepełnosprawność "nie "przechodzi"). Myśląc więc (lub mówiąc) w ten sposób na przykład do osoby, która porusza się na wózku, gdyż powiedzmy... uległa wypadkowi samochodowemu, niepotrzebnie tworzy w naszych głowach mocno pejoratywny obraz takiego człowieka (przynajmniej z mojego punktu widzenia), bo przecież, jeśli ktoś jest pół życia "chory", to musi być bohaterem, człowiekiem ze stali (a w rzeczywistości kawałek stali to po prostu pomoc w poruszaniu się - to chyba było to co najbardziej mi się podobało w Twoim filmie, boooo.. co byśmy bez naszych wózków zrobili.. to dopiero by był kłopot ;), a jednak z przykrością muszę stwierdzić, że spora część osób na swojego czterokołowca patrzy z obrzydzeniem... ) Na miano bohatera trzeba sobie zapracować, a wstanie z łózka, zjedzenie śniadania, czy po prostu normalne funkcjonowanie, to zdecydowanie nie powody, które są wystarczające aby nazwać kogoś "nadczłowiekiem". Bycie niepełnosprawną matką to nadal przede wszystkim bycie matką, bycie niepełnosprawnym pracownikiem, to znów w pierwszej kolejności bycie pracownikiem.Jeśli wobec tego, mielibyśmy być konsekwentni, powinniśmy wszyscy nazywać siebie "bohaterami", a czy nie czulibyście się dziwnie, gdyby ktoś bił Wam brawo, po tym jak samodzielnie kupicie bułki na śniadanie w osiedlowym sklepiku?) Niepełnosprawność to nie konstytuująca nas cecha (a już na pewno, nie jedyna :P ), więc naprawdę nie warto wysuwać jej na pierwszy plan... czasem można nawet zapomnieć, że to osoba z niepełnosprawnością, bo przecież kontakt z nią, przyjaźń, związek, są zupełnie podobne jak te z osobą z dwiema sprawnymi nogami. nooo.. chyba, że akurat chcemy wejść na 3 pietro, windy brak, a jedyną opcją, która mogłaby umożliwić nam dotarcie do celu, jest przebicie się przez super strome, kręcone schody. :D :D :D
Ślicznie wyglądasz!
Bardzo mądry odcinek. Sama jestem niedowidząca, mam wielu niewidomych znajomych. Z nami rozmawia się nornalnie, wręcz irytuje nas kiedy ktoś powie "dotknij" zamiast zobacz. Czujemy się wtedy odosobbieni i inni.
Bardzo przyda mi się twój film. Zawsze miałam z tym problem. Dzięki wielkie! :D
Proszę bardzo! :)
Dziękuję za mądry i praktyczny filmik. Jestem osobą słabowidzącą i zgadzam się z treścią w stu procentach
Nie mam w zwyczaju komentowania Twoich filmów, choć z zainteresowaniem oglądam niemal każdy odcinek. Tym razem postanowiłam to zmienić, bo chciałabym podziękować za to, że poruszyłaś ten temat. Czasem miewam wrażenie, że gdy nie wie się jak zwrócić się do osób z niepełnosprawnościami tworzy się nieświadomie pewien dystans, który może wywoływać dyskomfort i poczucie pewnego rodzaju wykluczenia wspominanych osób. Tak nie powinno być, dlatego tym mocniej dziękuję. Poza tym jestem wolontariuszką wspominanej fundacji i na koniec filmu bardzo się ucieszyłam, że powstał przy współpracy z Mimo Wszystko. Wszystkiego dobrego dla Ciebie! 😉
Dziękuję! Cieszę się, że - Mimo Wszystko :) - napisałaś ten komentarz!
Buziaki! :*
Paulina jesteś przepiękną kobietą i bluzka w tym odcinku super pasuje do niego. Jednak inwalida a osoba z niepełnosprawnością albo niepełnosprawna to jest zasadnicza różnica. Bierze się ona z tego że to nie to samo. Osoba niepełnosprawna to osoba która urodziła się w takim stanie i ma tą "zaletę" inną niż większa część populacji. Natomiast, inwalida to osoba, która nabyła pewien stopień niepełnosprawności. Zazwyczaj dzieje się to na skutek jakiegoś wypadku lub błędu operacyjnego. Moim skromym zdaniem trzeba określać cechy i stany jak należy a do ludzi mówić po imieniu z szacunkiem dla nich. Pozdrawiam serdecznie:)
Słuszna uwaga! Określenie "inwalida" w pewnym kontekście ma rację bytu, ale często nie dotyczy osób, z którymi mamy kontakt, dlatego trzeba uważać.
Maciej Litwin niestety,ja nie urodziłam się niepełnosprawna,a jednak siedzę na wózku i to nie za sprawą żadnego zdarzenia. Jestem chora na stwardnienie rozsiane i taki przebieg ma moja choroba. Gdy ktoś mówi o mnie " inwalidka" mam ochotę zagryźć. Zazwyczaj kwituję to zdaniem ,że inwalidzi to są wojenni,a ja na wojnie nie byłam.
Anya R. Tu masz rację. Dlaczego zgadzam się z Tobą (masz przecież głos decydujący o sobie) i Pauliną, że to kto, jaki jest zależy od tego jak On/Ona woli być określana. Jednak inwalida/-dka to nie tylko wojenna lub taka ze względu na warunki pracy, to także każdy jak ja, kto ma znaczny ubytek słuchu czy moim zdaniem ograniczenie ruchu, także ja. Dla mnie Maciej - inwalida sluchowy i ruchowy - wcale mnie nie obraża. Trzymam "zdrowy" dystans do swojego inwalidztwa.
umm... Może na początek nadmienię, że mam uraz kręgosłupa i z tego powodu poruszam się na wózku od kilkunastu lat. Mówisz tutaj o "zdrowym dystansie" - okej, moi znajomi często śmieją się ze mnie jak np upuszczę kubek i rozleję jego zawartość, na zasadzie "oeeezu, nie dosc, że na wózku to jeszcze inwalida/kaleka :D, ale jednak nieoficjalne kontakty pomiędzy ludźmi, to zupełnie coś innego, niż te o charakterze bardziej oficjalnym (urzędy, ośrodki zdrowia, restauracje kina). Wiadomym jest, że w życiu prywatnym pozwalamy sobie na zdecydowanie bliższy kontakt cielesny, stosowanie mniej wyszukanego słownictwa... stąd też tak, nie mam nic przeciwko żartom (ba, sama wymyśliłam sporo takich o "kaleczkach" ;P), ale uważam ze jednak nazywanie osób z niepełnosprawnością - Inwalidą, jest lekceważące (oczywiście, zdaje sobie sprawę, że większość osób, szczególnie tych starszych, nie usiłuje z premedytacją wbić nam "szpileczki"). No i teraz... czy można ich winić? Skąd ludzie mają czerpać taką widzę???Dlatego uważam filmik za świetny, bo pomimo, że akurat mi "lata i powiewa", czy jestem nazwana kaleką, inwalidą czy kulawcem, są osoby, które mogą się z tego powodu burzyć (i chyba mają prawo) ale mimo to, edukacja i uświadamianie ma niezwykłe skutki, więc jeśli możemy powodować, ze wszystkim nam będzie żyło się lepiej, milej, z większym komfortem, to czemu by nie próbować wprowadzać takich zmian, hm?! :D
Magda Mała dokładnie tak. W gronie znajomych wszyscy wiedzą,że mam totalny dystans do swojego wózka i niepełnosprawności. Czasem sama wprawiam ich w osłupienie ,nie przeszkadzają mi określenia typu kulawa,na swoje nieruchawe nogi mówię przeszczepy,a wózek to BMW. Niestety obce osoby,które spotykam to jest inna bajka- przykład z parkingu: tej inwalidce przeszkadza,że tak zaparkowałeś- żona do męża kiedy zwróciłam uwagę,że nie dam rady wejść do samochodu bo nie otworzę drzwi kiedy zaparkowali "na ciasno". Może i jestem inwalidką na wózku,ale nadal jestem kobietą i jeśli nie wiedziała jak mnie określić to za kobietę się nie poczuję urażona :) chyba, że jestem mało kobieca ;)
Dziękuję Ci za ten film ! :)
Paulinson! Może jakiś odcineczek o archaizmach? ;P
Taka drobna sugestia ;)
Jest w planach. :)
Po prostu kochać. Ja jestem upośledzona intelektualnie i potrzebuję zwykłej rozmowy.
Bardzo przyjemnie Pani opowiada.
Dziękuję. :)
Bardzo wartościowy odcinek! Polecam odcinek Emce, a dokładniej wywiad z osobą głuchą. :)
Jestem osoba niepełnosprawna. Przepraszam - z niepełnosprawnością. Mój błąd wynika z tego, ze zadna osoba niepełnosprawna nie obrazi się jeżeli ta o niej powiesz, a tym bardziej jeśli powierz do niewidomego cos w stylu do widzenia. Co wiecej takie osoby często potrafią śmiać się ze swoich problemow.
Nie przepraszaj! Forma "osoba z niepełnosprawnością" jest zalecana, ale "osoba niepełnosprawna" nie jest zakazana. Oba określenia mają wady i zalety. :)
I bardzo dobrze, że tak jest! Myślę, że ta wiedza pomoże wielu osobom, które kiedyś powiedziały "do widzenia" i teraz im wstyd. :)
Dużo zdrowia!
P.
Bartosz Szotrab zgadzam sie w zupełności sama czasem do wujka który jest niewidomy mowie czy np "widzisz mowilam Ci" a on zazwyczaj odpowiada "no właśnie nie widze"
Zgadzam się. Z mojego punktu widzenia -- również jestem osobą niepełnosprawną -- wystarczy normalne, kulturalne (ewentualnie: sympatyczne :)) traktowanie. Nawet jeśli ktośc popełni lekką gafę, to przecież trudno się o to gniewać, bo oczywistym jest, że niepełnosprawni stanowią mniejszość i wielu ludzi nie ma z nimi na co dzień do czynienia.
Podpisuję się pod tym. :) Liczą się przede wszystkim intencje rozmówcy.
Bardzo wielu CZcamsrów, jak nie większość, nie zdaje sobie nawet sprawy, że ich filmy oglądają również osoby z niedosłuchem... Niska jakość dźwięku, cicha i niewyraźna mowa, ciche nagrania... To wszystko bardzo utrudnia nam odbiór wielu, na pozór bardzo fajnych, filmów... :(
Bardzo przydatny i wartościowy odcinek! :) :*
Witaj Paulinson! Nie wiem jak to się stało że ten odcinek mi umknął... byłam pewna że wszystkie oglądam na bieżąco. Jakież było moje zaskoczenie jak znajomy wysłał mi link. Gdy zobaczyłam tytuł pomyślałam (za co mi teraz wstyd) że to kolejny film kogoś kto chce uczyć o traktowaniu osób z niepełnosprawnościami a nic nie wie o tym ... przyjęłam bojową postawę z myślą ojjj napiszę długi komentarz 😎 - jak widać komentarz jest choć postawa bojowa przepadła 🤗. Chciałam Ci bardzo podziękować za film i porządne merytoryczne przygotowanie się do odcinka. Pozdrawiam Ciepło 😇
Ciekawy temat! Super ze takie poruszasz
:*
Świetny odcinek💕
Super odcinek :) bardzo pomocny :)
Paulinka super film
Sama jestem osoba z dwiema niepełnosprawnościami wzrok i słuch.
Ale wiem ze przez te choroby ludzie traktują mnie jak ułomną, a także litują się
Gdy kogoś poznaje dowiaduje się o moich niepełnosprawnościach to już milczą, a jestem taki sam człowiek jak każdy tylko po prostu mam te dwie jak ty to nazwałaś cechy, przez to i z innych wielu powodów jestem zamknięta w sobie i nie każdy zdobywa moje zaufanie, tylko nieliczni, nawet na palcach mogę wyliczyć.
Kiedy ludzie zrozumieją, że osoba z niepełnosprawnością to tez człowiek. ! i jemu także należy się szacunek.
Pozdrawiam
Wierzę, że kiedyś zrozumieją i to jeszcze za naszych czasów! Pisząc taki komentarz, przyczyniasz się do tego, za co dziękuję!
Życzę dużo zdrowia, uśmiechu i wytrwałości! :)
Cześć Paulina! Świetny film! Ja jestem niepełnosprawna od urodzenia i w sumie nie zwracam uwagi na to czy ktoś mówi na mnie niepełnosprawna, z niepełnosprawnością czy kaleka, grunt to miec duzo dystansu do siebie i do swiata, ale wydaje mi sie ze tez to zalezy od psychiki osoby, bo inną psychikę mają osoby po wypadku którzy nagle nie mogą chodzic i nagle ich zycie sie wywróciło do góry nogami czy ktoś juz zyje z tym od urodzenia. Myślę ze jednak osoby co zyją z tym od urodzenia mają łatwiej z tym i mają czas zeby się osowoić ze swoją niepełnosprawnością. Tak czy siak apeluję do wszystkich niepełnosprawnych zeby się nie przejmowali co ludzie o nich gadają czy jak sie o nich samych wyrazają, grunt to znać siebie i swoją wartość i nie brać wszystkiego na poważnie bo byśmy zwariowali :) również zyczę wszystkim niepełnosprawnym duuzo zdrowia i siły psychicznej :)
Lauro! Dziękuję za ten wspaniały komentarz. Trzymaj się dzielnie!
Przesyłam uściski :****
Dziękuję bardzo, pozdrawiam gorąco rownież! :)
Ważny filmik.
Mała taka uwaga: nie ma osób pelnosprawnych, lepiej mówić o osobach sprawnych, bo każdy ma tam jakaś specyfikację i czegoś nam zawsze brakuje ;)
Fajny odcinek, pozdrawiam!
:)
Bardzo dobry odcinek i świetny suchar!
W przypadku osób słabosłyszących/niesłyszących najlepiej mówić osoba z wadą słuchu. Niepełnosprawność ta ma dość skomplikowaną specyfikę. Jeśli kogoś nie znamy trudno jest stwierdzić czy dana osoba jest słabosłysząca, niesłysząca czy Głucha.
Nigdy wcześniej nie udzielałam się w komentarzach, ale ten temat jest mi bardzo bliski. Chciałam podziękować, że uświadamiasz ludzi. Uważam, że to niewiedza a nie brak empatii prowadzi do różnego typu nieporozumień. Mam nadzieję, że w ten sposób wpłyniemy na zmianę postaw w społeczeństwie.
Z mojego punktu widzenia "osoby niepełnosprawnej" niedowidzącej ten odcinek to złoto i diamenty ! :)
Dziękuję! :*
Jaką Ty jesteś fajną osobą! ^^ :)
Edit: Pomysł na suchara:
Jak nazywa się miasto, które zachęca do myślenia?
.
.
.
Przemyśl
Dokąd podąża człowiek bezmyślny człowiek?
.
.
.
Do Myślenic
+brnina1
Też dobre! :D
Pierwszy raz zgadłam puentę suchara ;) Bardzo ciekawy filmik!
Nareszcie nowy odcinek
Wspaniale!
Dobrze widzieć taki temat na youtubach, oby miał 18474928493748591 wyświetleń 🙂
Jolanta Zelech osobą niskiego wzrostu to ma się tyczyć do karłów czy na coś nie rozumiem? Bo osoba niska, jest niska a karzeł no to nie osobą niskiego wzrostu..
Określenie "osoba niskiego wzrostu" używane w konkretnym kontekście nie powinno prowadzić do nieporozumień. Według mnie chodzi właśnie o osoby niskorosłe.
Nie wiem po co to pisze, ale 18474928493748591=2 x 4801 x 192407087 i to juz jest iloczyn liczb pierwszych
truebaran będę pamiętać 😁
Zapraszam do odwiedzenia kanału, w którym rozmawiamy z osobami mediów i kultury na temat zamiatanych często pod dywan tematów społeczno-psychologicznych związanych z niepełnosprawnością - m.czcams.com/video/wRjSbxlPD7c/video.html
Bez wody nie jestem w stanie przetrawić końcowego suchara..... ale i tak jesteś najlepsza
Serducha ode mnie "wózkersa" za ten ważny odcinek ❤️ ❤️ ❤️
❤️ ❤️ ❤️