#5: URAZ, SZPITAL, TRAUMA, ODZYSKIWANIE SIEBIE, BLISKOŚĆ I PEŁNIA / A. Norek & E. Kalinowska-Podwika
Vložit
- čas přidán 5. 04. 2024
- Ewa Kalinowska-Podwika jest lekarzem specjalistą rehabilitacji i medycyny sportowej. W 2015 rozpoczęła szkolenie Somatic Experiencing i stopniowo rozwijała swoje umiejętności pracy z ciałem z dotykiem. W 2020 roku poznała Brainspotting.
Pracuje terapeutycznie z ludźmi, którzy borykają się z różnymi dolegliwościami bólowymi, wykorzystując swoją wiedzę lekarską o ciele, działaniu układu nerwowego i o tym jak zostaje zmieniona nasza fizjologia przez traumę.
W naszej rozmowie przenosimy się do gabinetu lekarza rehabilitacji , sportu i terapeutycznego, w mury szpitala, ale również na miejsca wypadków i rozmawiamy o:
* tym jak zapobiec, żeby zabiegi medyczne nie były traumatyzujące
* co zrobić jeśli wypadek czy operacja, pobyt w szpitalu okazały się być traumą
* integrowaniu części ciała które zostały uznane za obce, nie swoje
* empatii i uważnej ludzkiej obecności
* znaczeniu odczuć w ciele , emocji i wizualizacji pojawiających się w trakcie procesu zdrowienia
* okaleczeniach, urazach ciała i gojeniu się również duszy
* empatycznej obecności której zabrakło oraz wypełnaniu deficytów, które nie zostały zaopiekowane. Równoważeniu tego, czego zabrakło
* kiedy ból jest bólem fizycznym, a kiedy może być bólem psychofizjologicznym
* powrocie do zdrowia
* psychosomatyce
* pełni i pięknie
~~~~~~
Droga Słuchaczko, Drogi Słuchaczu,
z wielką przyjemnością i pasją tworzę podcast „Chirurgia duszy”.
Jeśli doceniasz mój wkład, jeśli Ci pomaga i z niego korzystasz, będzie mi miło, jeśli postanowisz mnie wesprzeć i zaprosisz mnie na wirtualną kawę.
buycoffee.to/agatanorekinstitute
W ten sposób wesprzesz moje przyszłe twórcze działania.
Dziękuję, zapraszam na kawę częściej i ucieszę się jeśli ze mną zostaniesz! :)
Dziękuję że mogłam tego wysłuchać. Bardzo ważne treści.
Ja z kolei z serca dziękuję za czas spędzony z nami oraz za ten komentarz ❤️
Wspaniale, że robi Pani ten podcast. Nie trafiłam wcześniej na żaden materiał, który odnosiłby się przede wszystkim do traumy medycznej. Mam wrażenie, że odnalazłam coś bardzo cennego i prawdziwego w gąszczu sloganów o traumie.
Gdyby w którejś z kolejnych rozmów udało się poruszyć temat traumy dziecięcej w kontekście hospitalizacji (zwlaszcza w warunkach PRL, czyli bez kontaktu z rodzicami, bez zgody na wnoszenie do szpitala jakichkolwiek zabawek należącyzh do dziecka) byłabym niezmiernie wdzięczna. W tamtym okresie setki tysięcy dzieci (a dzisiejszych dorosłych) było hospitalizowanych właśnie w takich warunkach.
Pani Magdo, bardzo dziękuję za ten komentarz. Cieszę się, że wnoszę wartościowe treści w temacie traumy. Te treści są po prostu prawdziwe. Są takie, jakie jest życie w związku z traumą i po niej. Bez żadnego upiększania czy mydlenia oczu, że to jest proste albo łatwe. Ale prawdziwe też w tym, że jest z tego wyjście. Że można je znaleźć.
Dziękuję za poruszenie tematu sytuacji dzieci w szpitalach w czasie PRL-u. Poruszyła Pani bardzo ciekawy, ogromny i ogromnie ważny temat. Już podjęłam kroki żeby znaleźć kogoś, kto mógłby się wypowiedzieć w tym temacie. Mam nadzieję, że znajdę taką osobę.
Pozdrawiam serdecznie i do usłyszenia!
@@AgataNorekInstitute bardzo dziękuję. Już się cieszę i czekam. Niezależnie od tego, czy ta rozmowa sie odbędzie, będę tu wracać. To naprawdę wyjątkowe miejsce.
Pani Magdo, bardzo się cieszę że znalazła Pani u mnie miejsce, które Pani odpowiada i z Panią tak bardzo rezonuje! Jestem Wdzięczna, że mam tak mądre wrażliwe osoby tutaj
Dokladnue tak mialam po 8 operacji przestalam spac, przy dotyku ucha dostawalam tinitusa
Bardzo mi przykro :( mam nadzieję, że w międzyczasie te skutki minęło