Baba olmak bazen (Oğluma)

Bu videoyu ne zaman izlersin, izlesen ne kadar beni anlarsın bilmiyorum oğlum. Baba olmak biraz böyledir; oğlunla bir türlü gerçekten buluşamamaktır ortak bir duyguda, aynı histe. Ya çok erken ya çok geç. Hep arayı kapatmanın telaşıyla doludur babalar. Ama nafile! Birbirimizi hiçbir zaman tam anlamayacağımız için üzgünüm oğlum. Yoksa kafa kafaya verip ağlamayı ne çok isterdim seninle. Ayakkabıları delik çocuklar için, tekme tokat dövülen kadınlar için, üç kuruşa ezilen işçiler için…
Bir babanın bütün mücadelesi oğlunun kendine benzemesini engellemektir. Belki insanın kendine tahammülsüzlüğü ya da vicdanına karşı hesap verememenin mahcubiyetidir. Ama nafile! Çünkü geç kalmıştır. Oğullar hayata attıklarını sandıkları bütün kazıkların, ettikleri bütün büyük lafların ağır bir faturası gibi konur babalarının önlerine.
Bir oğul annesi için ne kadar umutsa, yaşam kaynağıysa baba için o kadar ayak bağıdır oğlum, kaçıp gidememektir. Otağa bağlayan korkudur. Biz böyleyiz işte.
Baba olunca kısa araların değerini anlarsın, hayatın aslında bir şeyle bir şeyin arasında geçen süre olduğunu… Oğullarının uyuduğu o aralarda cilveleşir anne babalar, kendilerini şımartırlar. Evlatlarından arta kalanlardır onların hayatı, artırdıkları... Sonuçta vardığımız bir yer, sahip olduğumuz bir başarı, hayallerimize uyandığımız bir sabah yok be oğlum. Arada geçen süre işte. Bir hastalıktan iyileştikten sonra yine başka hastalık var, fakat aradaki kısacık zamanı ne kadar köpürtsek, ne kadar ağır çekim yapsak kardır. Sevinç, hüznün gölgesinde.
Baba olmak bazen yeniden başlama fırsatıdır. Gizli sitemlerini duymuş gibi hayat, al işte der sana çocuğunla birlikte önünde tertemiz bir sayfa. Gerçekte sen ne kadar iyimişsin göster bakalım. İşte sana korkunun, bahanelerin ve kirli ilişkilerin olmadığı bir dünya; çocuğun işte…
Yeniden başlayamasan da son da veremezsin artık yaşama. Çünkü baba olmak intihar edememektir biraz da. Bunca pisliğin ve ucuzluğun ve adaletsizliğin içinde ne diye katlanıyorum daha bu hayata diye düşünüp dururken o gelir gözünün önüne. Yaşama tutunma çabası, deli enerjisi, saf soruları, baba demesi, daha milyonlarca şeyi. Utanırsın sonra, onun için kalayım dersin. Kendimi geçtim, düğün günü yanında babası diye işaret edilen birinin olması önemli.
Görüyorsun ne senaryolar oğlum. Sana ne benim gayet kişisel sancılarımdam, sanrılarımdan öyle değil mi? Böyle böyle insan tanışır baba olunca gerçeğin soğuk yüzüyle. Zannedersin ki seni de kafandaki gibi bir yere koyacak oğlun. Koşup canım babam diye her defasında kucağına atlayacak. Ne fedakârlıklar yapacak. O olmadı bari benim için tabletinden yarım saat fedakarlık yapsaydı hergele. Lan insan bi kere baba neyin var der be, bu adam kendi içinde ne mücadele veriyor der be… Evladın için ne kadar vazgeçilmez olmaya çalışsan da o kadarsın işte. Onun kafasında senin asla müdahale edemeyeceğin kadar. Gerçeklerin soğuk yüzü.
Öyle ya senin için bir durak değilse nedir ki baba oğlum. Geçip gitmeye can attığın bir durak. Kendinden bazı parçaları bir süreliğine emanet ettiğin bir adres. Ama işte sen benim için son duraksın oğlum, kördüğümümsün. Babalarının iktidarından kurtulduğu kadar oğul olursa insan, oğlundan vazgeçemediği kadar da baba oluyor. Evlat olmak günün birinde geçiyor da baba olmak bir türlü geçmiyor be oğlum... Öyle bir şey işte.

[@ibrahimturkan2039]

Ağladım. Ama bilmiyorum bana babalık yapamayan babama mı yoksa babalık yapamayacağım oğluma mı?

[@Mustafa_Alper]

İyi baba olacaksın inşallah. Şimdiden sağlıklı ve mutlu ömürler dilerim.

[@mustafaesat7103]

Selamlar abi, çok güzel olmuş. Yazılı hali varsa video altlarında paylaşabilirsin diye düşünüyorum (:

[@Mustafa_Alper]

Ekledim kardeşim.