"ŻYJĘ W CIĄGŁYM STRACHU, MAM STANY LĘKOWE" - JAK ŻYJĄ OSOBY ZE STANAMI LĘKOWYMI?
Vložit
- čas přidán 12. 08. 2023
- Szósty odcinek drugiego sezonu podcastu "Bez Tajemnic" w którym rozmawiałem z Gosią, która cierpi na stany lękowe. Pamiętajcie, że podcasty możecie odsłuchać również na Spotify.
Nerwica lękowa jest często nawet przez lekarzy ale ogólnie przez społeczeństwo zniżana do rangi "złego humoru", zwyczajnych strachów, wystarczy się przestać bać, to takie proste, co Ty wymyślasz! Tymczasem życie z tą chorobą to HORROR. Budzisz się z tętnem w uszach, z falą strachu w jelitach, z walącym sercem. Ledwo otworzysz oczy a już się boisz nie wiesz nawet czego. Cały dzień chodzisz ze ściskiem w głowie, z gulą w gardle, z szumem w uszach, z śniegiem optycznym, z atakami paniki. I nie ma to lekarstwa. Więc takie wywiady są dla mnie nadzieją, temat się rozpowszechnia, ludzie wiedzą więcej, więcej mogą zrozumieć. Mogę puścić to np. rodzicom i powiedzieć: patrz, to istnieje naprawdę i ja tak właśnie mam. Dziękuje. :)
Żyje z nerwicą lękową już 10 lat pierwsze 2 lata uciekałem w alkohol w narkotyki to był horror gdy trafiłem na odwyk przestałem pić wziołem życie swoje ręce objawy chyba wszystkie już miałem duszności drętwienie nóg,rąk,głowy palpitacje serca bóle brzucha tępe bóle głowy drżenie rąk gula w gardle ataki paniki najgorsze jest to że wszystko jest dobrze a tu nagle atak paniki a czasem jak jestem sam to jest płacz normalny człowiek mnie nie zrozumie tylko ci co mają nerwicę da się z tym żyć ale jest ciężko pozdrawiam nerwicowców nie poddawajcie się ją rzuciłem alkohol papierosy zaczołem uprawiać sport to mi pomogło pozdrawiam walczymy💪💪
Pamietajmy, że nerwica lękowa to nie jest choroba psychiczna to zaburzenie psychiczne, ale oczywiście potrafi masakrycznie uprzykrzyć życie. To jest choroba emocji, duszy.
Coraz więcej ludzi na to cierpi
Mam 47 lat i od 3 lat zmagam się z nerwicą lękową z epizodami depresyjnymi. To bardzo ważny wywiad, bo ludzie nie chcą się przyznać do takich stanów, a leczenie bardzo poprawia komfort życia.
Czy pamietasz co czuje twoje cialo mózg Ty, gdy spadasz z wysokosci? Gdy prawie miales wypadek? Gdy ktos mialby zaraz zrobić Ci krzywde? To odczuwasz wszystko to z kilkukrotnie zwiekszoną siłą siedząc sobie na kanapie przed telewizorem, bedąc w sklepie, pracy czy spacerując w parku.
Jestem facetem, również choruję na stany lękowe i nie zgadzam się ze stwierdzeniem, że faceci je lepiej znoszą. Objawy są identyczne u kobiet jak i mężczyzn natomiast radzenie sobię z nimi jest kwestią indywidualną i nie zależy od płci. Faceci wcale nie są silniejsi psychicznie tylko tak jak powiedziałaś bardziej ukrywają takie choroby bo myślimy, że oczekuję się od nas właśnie silnej psychiki co często pogarsza problemy natury psychicznej. Fajny wywiad, pozdrawiam z relanium w portfelu 😅
To nie jest choroba to jest zaburzenie lękowe. Sam się obecnie z tym zmagam włącznie ze stanami depresyjno lękowymi. I nie jest to choroba psychiczna tylko zaburzenie .
Bardzo się cieszę, że temat stanów lękowych nie jest już tematem tabu 😌 znam z autopsji, wielkie dzięki za ten ważny podcast!
Stan lękowy to uczucie napięcia i niepokoju...to nie choroba, bo lęk jest emocją...a atak paniki to taki wybuch nagromadzonego stresu i napiecia pod postacia roznych objawow somatycznych jak palpitacje serca,dusznosc,strach,chec ucieczki itp...mozna z tym zyc,tylko trzeba sobie poukladac w glowie to co sie z nami dzieje i to zaakceptowac...łatwe to nie jest,ale jest mozliwe
Przechodzę przez ten syf od 14 lat, a dziś mam 33.
Miałem swego czasu taki epizod stanów lękowych. Odrealnienie, przypieszone bicia serca, unikanie miejsc zatłoczonych, stania w kolejkach itp itd. Generalnie współczuje wszystkim tym, ktorzy muszą się z tym mierzyć. Mi udało się wrócić do normy ale wiele to mnie kosztowało.
Od 5 lat sie z tym zmagam, nikomu nie życzę, byl okres w moim zyciu ze doszedlem do momentu gdzie nie moglem sam zostac w domu nawet na 1min, a juz tym bardziej wyjsc nawet na klatke schodowa przed drzwi, planowanie przez dwa dni zeby pojsc do zabki 100m od bloku mojego, zeby kupic cokolwiek do jedznia czy picia, non stop ataki paniki, brak snu przez kilkanaście dni pod rzad, objawy somatyczne ze strony organizmu silne. Jestem od kilku lat na lekach, na terapii i jakos funkcjonuje jesli mozna to tak nazwac. Codzienna walka jest i tak z takim rzeczami jak jazda autem, tramwajem czy spotkaniem sie z kims znajomy to juz nie wspomnę. Nie mozna juz samemu ze soba i tym co sie dzieje w glowie i ciele wytrzymac.
44 lata żyję w strachu z atakami paniki i depresją lekooporną .
Dziękuję ci Dymitr i tobie Gosiu też. Wasz wywiad pomógł troszke mojej żonie . Chociaż zadawała mi pytania po co to oglądam. To bardzo ciężki temat . Zarówno dla osob dotkniętych ta chorobą jak i ich najbliższych. Zaczęło się po urodzeniu synka . Żona się bała że zrobi mu krzywdę. Poszła do psychiatry i po 1.5 roku brania tabletek jej przeszło. Zdecydowaliśmy sie na drugie dziecko. I nasza córeczka zmarła zaraz po porodzie 😢 . I chorba wróciła. Wczoraj słuchaliśmy wywiadu . A dzisiaj pierwszy raz od lutego nie slyszalem od żony ze coś jej jest . I sama powiedziała ze dobrze że was słuchałem. Dziękuję raz jeszcze. Pozdrawiam .
Omawiany stan lękowy nazywany też jest nerwicą lękową. Wszelakie zaburzenia lękowe są straszne. Przytocze pewną historie czlowieka z ksiazki (nie pamietam juz tytułu). Patrzyl on przez okno z domu i widzial czlowieka na wozku inwalidzkim bez nog. Byl w takim zaburzeniu lekowym, ze bal sie wyjsc z domu. I patrzac na tego czlowieka chcial byc na jego miejscu, bez nóg ale i bez lęku i swobodnie przemieszczać sie po ulicy.
Nerwica w moim wypadku. 6 długich lat męczyłam się z tym cholerstwem. Przepłakałam noce bo "zawał", bo "chore serce" i nikt nie pomoże.
Ja mam ciężką nerwice lękową somatyczna. To jakiś koszmar. Nie wiem skąd ten lęk. Nie reaguje na bóle jakiekolwiek, nie wmawiam sobie chorób. Nawet bóle w klatce piersiowej olewam a jednak nadal ten lęk trwa we mnie i nie chce odpuścić. Otwieram co rano oczy i już się źle czuje. I tak całe dnie. Ta choroba to koszmar. Musiałam zrezygnować z pracy mimo że bardzo chce pracować to nie daje rady. Zastanawia mnie to ze alkoholik ma rentę a my z tym okropnym zaburzeniem musimy się martwić że nie dajemy rady w pracy. Wykupujemy stale drogie leki i żadnej pomocy od państwa.
Fajna rozmowa. Sam mam stany lękowe i fobię społeczną dlatego wiem przez co Gosia przechodzi. Pozdrawiam
Dymitrа miły, spokojny barwa głosu jak u psychologa. Dziękuję Gosii za wywiad. Życzę tej dziewczynie wszystkiego najlepszego w przyszłości. Ten temat był interesujący. Pozdrawiam!