Φοίβος Δεληβοριάς - Bolero | Κύτταρο 2024

O ΦΟΙΒΟΣ ΔΕΛΗΒΟΡΙΑΣ ΣΤΟ «ΚΥΤΤΑΡΟ»
Ο Φοίβος Δεληβοριάς αποφάσισε για φέτος κάτι τελείως διαφορετικό.
Στις καθιερωμένες πια χειμερινές του παραστάσεις στο «Κύτταρο», θα ξεφυλλίσει για πρώτη φορά τα προσωπικά άλμπουμ που κυκλοφόρησε, με απόλυτη χρονολογική σειρά:
Η «Παρέλαση» του 1989, «Η ζωή μόνο έτσι είναι ωραία» του 1995, το «Χάλια» του 1998, ο «Καθρέφτης» του 2003, το «Έξω» του 2007,
ο «Αόρατος άνθρωπος» του 2011, η «Καλλιθέα» του 2015 και το «ΑΝΙΜΕ» του 2022 ανθολογούνται, ξανα-ενορχηστρώνονται και αποτιμώνται από τον ίδιο, σε μια μουσικοποιητική αφήγηση που έφτιαξε με τους συνεργάτες του.
Αναμνήσεις, ασήμαντες ιστορίες, γελοία παραλειπόμενα, αυτοσχεδιασμοί - και μια εικόνα της Ελλάδας που του έτυχε.
Λεύκωμα; Biopic; Εναλλακτικό remake του «Τρελοπενηντάρη»; «Να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι»;
Τίποτα απ’αυτά, προς Θεού. Ένας απλός αγώνας κατς με το χρόνο, με τους φίλους και τους έρωτες, με τις εξουσίες και τις ανασφάλειες, με τους δασκάλους και τη φαμίλια, με το στρατό και την τηλεόραση, με τα hits και τις αποτυχίες.
Με την συνδρομή του καλύτερου γκρουπ στο Βόρειο Ημισφαίριο των τελευταίων δεκαετιών (Σωτήρης Ντούβας, Κωστής Χριστοδούλου,Κώστας Παντέλης, Yoel Soto, Χρήστος Λαϊνάς)
και με την πιο δερβίσικη καλλιτεχνική ομάδα, θα περιστραφούν γύρω απ’τον εαυτό τους και θα πέσουν ζαλισμένοι στο πάτωμα να δουν βίντεο-κλιπ τον Ουρανό.
Στίχοι: Φοίβος Δεληβοριάς
Μουσική: Φοίβος Δεληβοριάς
Λένε πως είσαι πιο όμορφη απ’ ό,τι ήσουν
πως είσαι ότι θα `θελαν όλοι να ζήσουν
πως βρήκες το νόημα που `χασα εγώ
Λένε πως τα μαλλιά σου αλλάξανε χρώμα
το σώμα σου άρωμα και λένε ακόμα
πως έφυγε και το παλιό σου κενό
Τι είναι αυτό που δεν μπορούσα
όταν ήσουνα δίπλα μου να σου χαρίσω
το άγριο ξημέρωμα να σταματήσω
το χρόνο τον ψεύτη ή τον κανονικό
Όταν ήσουνα δίπλα μου να ξεκινήσω
το άγριο ξημέρωμα να σταματήσω
το χρόνο τον ψεύτη ή τον κανονικό
Λένε πως είσαι κάπου που όλοι χορεύουν
που φωτογραφίζουν και δημοσιεύουν
που δεν έχουν χτες και δεν έχουν καιρό
Ανεβαίνεις στα κτίρια σαν τους αγγέλους
και ψάλλεις χαρούμενη τους τίτλους του τέλους
αυτού που δεν έχω προλάβει να δω
Τι είναι αυτό που δεν μπορούσα
όταν ήσουνα δίπλα μου να σου χαρίσω
το άγριο ξημέρωμα να σταματήσω
το χρόνο τον ψεύτη ή τον κανονικό
Όταν ήσουνα δίπλα μου να ξεκινήσω
το άγριο ξημέρωμα να σταματήσω
το χρόνο τον ψεύτη ή τον κανονικό
Λένε πως οι γυναίκες προδίδουν τους άνδρες
για λίγη ανασφάλεια έτσι λένε οι Κασσάνδρες
μακάρι να ήτανε τόσο απλό
Κάποιες μέρες η αγάπη απλά στρίβει το δρόμο
κοιτάει λίγο πίσω σηκώνει τον ώμο
και χάνεται ενώ εσύ ρωτάς το κενό
Τι είναι αυτό που δεν κοιτούσα
όταν ήσουνα δίπλα μου και λίγο ζούσα
και νόμιζα πως δε θα ξαναγυρνούσα
στο χρόνο τον ψεύτη ή τον κανονικό
Όταν ήσουνα δίπλα μου και σ’ αγαπούσα
και νόμιζα πως δε θα ξαναγυρνούσα
στο χρόνο τον ψεύτη ή τον κανονικό