Mam 32 lata i odkąd jakiś czas wiem, ze to zjawisko nazywa się - unieważnianiem emocji - taki zachowanie wobec mnie powoduje, że wybucham. Nauczyłam się mówić co czuję, jak czuję się z czymś, co odczuwam jak coś na mnie negatywnie wpływa. Mówię o sobie, mówię jak się czuję, w zamian słyszę: "to nie czuj się tak, "to źle czujesz". Wpływa to na mnie tak negatywnie, że wprowadza mnie w rozpacz i krzyczę, że 'właśnie tak czuję!'. Wcześniej słyszałam: "nie zaczynaj", "co już zaczynasz", "przystań, daj spokój". "Jaka ty jesteś". Robi i mówi to nieświadomie, wiem o tym, ale ta postawa wykańcza mnie, bo pragnę w końcu zrozumienia 😢 ciężko jest mu się zmienić i wprowadzić komunikacyjne zmiany - mówi mi o tym, jednak przy moim do tego adhd, prawie niewykonalne są kroki, by wycofać się i uniknąć kłótni. Jestem wykończona brakiem zrozumienia i wsparcia...
Před 9 měsíci+1
Dziękuję za podzielenie się. Wprowadzenie zmian nie jest szybkie, przez lata ćwiczymy się w danym sposobie komunikacji. Możemy coś wiedzieć, możemy posłuchać podcastu, ale najważniejsze jest ćwiczyć te nowe sposoby. Zawsze dwie osoby mają coś do zrobienia. Jedna, by przestać unieważniać uczucia, druga, by z taką sytuacją lepiej sobie radzić. Jeśli sami czujemy, że to, co przeżywamy jest ok i mamy do tego prawo, nie musimy walczyć o to, by dostać to prawo od drugiej osoby. Można to widzieć, jako jej sposób reakcji na coś, co daną osobę porusza i próba poradzenia sobie z tym. Więcej będę mówiła o tym w nagraniu w o unieważnianiu uczuć w części 2.
Mam 32 lata i odkąd jakiś czas wiem, ze to zjawisko nazywa się - unieważnianiem emocji - taki zachowanie wobec mnie powoduje, że wybucham. Nauczyłam się mówić co czuję, jak czuję się z czymś, co odczuwam jak coś na mnie negatywnie wpływa. Mówię o sobie, mówię jak się czuję, w zamian słyszę: "to nie czuj się tak, "to źle czujesz". Wpływa to na mnie tak negatywnie, że wprowadza mnie w rozpacz i krzyczę, że 'właśnie tak czuję!'. Wcześniej słyszałam: "nie zaczynaj", "co już zaczynasz", "przystań, daj spokój". "Jaka ty jesteś". Robi i mówi to nieświadomie, wiem o tym, ale ta postawa wykańcza mnie, bo pragnę w końcu zrozumienia 😢 ciężko jest mu się zmienić i wprowadzić komunikacyjne zmiany - mówi mi o tym, jednak przy moim do tego adhd, prawie niewykonalne są kroki, by wycofać się i uniknąć kłótni. Jestem wykończona brakiem zrozumienia i wsparcia...
Dziękuję za podzielenie się. Wprowadzenie zmian nie jest szybkie, przez lata ćwiczymy się w danym sposobie komunikacji. Możemy coś wiedzieć, możemy posłuchać podcastu, ale najważniejsze jest ćwiczyć te nowe sposoby. Zawsze dwie osoby mają coś do zrobienia. Jedna, by przestać unieważniać uczucia, druga, by z taką sytuacją lepiej sobie radzić. Jeśli sami czujemy, że to, co przeżywamy jest ok i mamy do tego prawo, nie musimy walczyć o to, by dostać to prawo od drugiej osoby. Można to widzieć, jako jej sposób reakcji na coś, co daną osobę porusza i próba poradzenia sobie z tym. Więcej będę mówiła o tym w nagraniu w o unieważnianiu uczuć w części 2.