Historie potłuczone [#32] O Hani, co dostawcą mięsa została
Vložit
- čas přidán 20. 08. 2024
- @Langustanapalmie #historiepotłuczone #podcast
Historie potłuczone to opowieści o córkach i synach Boga, pięknych i brzydkich, świętych i grzesznych, szczęśliwych i na skraju rozpaczy. To opowieści o drodze, którą idzie się do nieba i o zakrętach i chaszczach, które spychają do piekła. To opowieści o ludziach po prostu. Czyli o nas.
Muzyka: Kai Engel: Brand New World, @ai_Engel/
________________________________________
Oglądaj Langustę w Aplikacji dominikanie.pl
→ bit.ly/dominika...
→ apple.co/2LqWqAx
Aby nas wesprzeć kliknij tu
→ patronite.pl/l...
→ bit.ly/Subskryb...
♡ Historie potłuczone
Anchor → anchor.fm/lang...
Spreaker → www.spreaker.c...
Spotify → spoti.fi/2NVIRHb
Apple → apple.co/2ZIPQZv
Google Podcasts → bit.ly/2OlBWH
♡ Pismo Święte:
Anchor → anchor.fm/lang...
Spreaker → www.spreaker.c...
Spotify → spoti.fi/34nZwLr
Apple → apple.co/33zdwCV
Google Podcasts → bit.ly/3nmaZUc
Zapraszamy na nowy portal :
→ www.dominikanie.pl
Polecamy subskrypcje portalu na YT
→ / dominikanieplportal
Można nas również znaleźć na Facebooku:
→ / dominikanie
Więcej nagrań o. Adama znajdziesz na:
→ www.langustanap...
Można nas również znaleźć na Facebooku:
→ / langustanapalmie
Twitterze:
→ / langustapalmowa
Instagramie:
→ / langustanapalmie
Zapraszamy.
![Historie potłuczone [#31] O Ewie, co jej nieistniejące dziecko porwano](http://i.ytimg.com/vi/QshyuPVkCkg/mqdefault.jpg)
![Historie potłuczone [#31] O Ewie, co jej nieistniejące dziecko porwano](/img/tr.png)
![Historie potłuczone [#39] O powszedniości, co demona miała na plecach](http://i.ytimg.com/vi/R1tGYYA7WRg/mqdefault.jpg)
Ja słucham tej historii w szpitalu onkologicznym. Leżę sobie na łóżku jako pacjent tocząc ostatni bój z rakiem i wracam do zdrowia (przynajmniej taki mam plan). Was proszę o modlitwę nie za mnie ale za tych którzy takich potyczek przed sobą mają jeszcze kilka albo kilkanaście niech dobry Bóg da im siły by mogli zwyciężyć. Uwierzcie chemia wykańcza niezależnie jaka jest intensywna każde słowo wsparcia się liczy bo to dodaje sił
🙏💪😊
Michał wspieram Cię 🙏
Proszę Pana, żebyś wyszedł z tego zwycięsko. Uda się! 🧡
Kochany,dasz radę,bo ja dałam.Nie mam piersi i węzłów chłonnych, ale żyje.Chodzi o nastawienie.Poki żyjesz masz coś do zrobienia dla drugiego.Buziaki i siły ❤️
🙂
Słucham tej historii jedząc czekoladowy wafelek prince polo. Jutro mam urodziny Cieszę się z przeżycia każdego roku, lekarze dawali mi szanse dozycia do 18 lat,a tutaj już 31.Proszę o modlitwę.
Pozdrawiam wszystkich wczesniakow. Ja jestem z początku 6 mc ciąży z waga urodzeniowa 700 gram, wzrost urodzeniowy aż 23 cm. 31 lat temu lekarze nie dawali szans takim dzieciom. Dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych.
Cudownie 🙂🙏pomodlę się.. proszę wspomnij też moją Mamę w modlitwie
Bóg jest wielki, Allelujah, pozdrawiam i błogosławię, wszystkiego najlepszego
@@dorotalewandowska4062 oczywiście wspomne w modlitwę.
@@joannazajac8207 Dziękuję. Pozdrawiam serdecznie.
Niech Pan Ci błogosławi💙🙏
Coś mi mówiło, że dzisiaj muszę wysłuchać HP więc pomimo, że jutro trzeba wstać do pracy rano, o godz.23 zaczęłam słuchać. Od dwóch lat nie mogę się pogodzić ze śmiercią mojego męża z którym razem przeżyliśmy wspaniałe 30 lat i 6 miesięcy a komentarz Eli która tak pięknie dziękuje za 40 dni małżeństwa był dla mnie odpowiedzią na moje pytania do Boga dlaczego. ..? dziękuję Ci Elu za Twoje piękne słowa...
Słucham Cię Ojcze w domu, w zwykły, całkiem zimny wiosenny dzień. Do mojej piersi jest przyklejony w chuście maleńki Antek, który dziś kończy swój pierwszy miesiąc życia po tej stronie brzucha. Za ścianą śpi rezolutna dwulatka. Mąż wyprawiony do pracy, a ja z duszą na ramieniu chodzę na palcach po mieszkaniu (na palcach, by nie zbudzić maluchów) i sprzątam. Jeszcze niedawno ten bałagan, wieczny chaos, stos naczyń w zlewie i okruchy na podłodze doprowadziłyby mnie do złości. Dziś patrzę na nie z wdzięcznością. Dzisiejszy dzień jest dla nas ważny także dlatego, że mija dokładnie 7 lat od dnia, kiedy poznałam mojego męża w schronisku na Hali Okraj w Karkonoszach. Nikt nie mógł przypuszczać tamtego dnia, że dziś będziemy mieć dwoje cudownych dzieci, tysiące wspólnych wspomnień i prawie cztery lata całkiem szczęśliwego małżeństwa za sobą. Jak dzieciaki pozwolą, pewnie wieczorem się przytulimy, poogladamy zdjęcia, powspominamy, może nawet wzniesiemy toast bezalkoholowym winem. A wszystko wśród porozrzucanych zabawek, nieposkładanego prania i przypadkowych przedmiotów, które pewne małe rączki przez cały dzień pracowicie roznoszą po domu, bym przypadkiem nie miała czasu się nudzić. Pozdrawiam najpiękniej wszystkich langustowiczów i Ciebie, Ojcze Adasiu 😉
Słucham tego w autobusie, w który wsiadłam po raz pierwszy od dłuższego czasu pewna, że jadę z sensem załatwiać sprawy. Słucham i przepełnia mnie ogromna radość, bo zdecydowałam się na leczenie depresji i jestem przeszczęśliwa, bo widzę powodzenie leczenia. Zawdzięczam to Bogu, modlitwie langustowiczów i pani doktor, która okazała się aniołem. Myślę sobie o tym, ile w moim życiu potłukła choroba i jak dużo potłuczonych historii mam do opowiedzenia. Jak zbiorę wszystko w całość, z pewnością ojcu wyślę. Dobrego dnia i Bogu dzięki za ojca! ❤️
Właśnie nadrobiłam 2 ostatnie HP. Jest 2.54. Nie śpię od 3h. Mam uczucie duszności. Do tej pory wirus nie dawał się we znaki. Czy to te nagłe pogorszenie? Dzwonić po karetkę? W domu dwójką maluchów. Nie chcę ich zostawiać. Panie TY się tym zajmij!
Słuchałam tej historii wczoraj w nocy, zawsze gdy nie mogę spać słucham tych historii. Jest to najczęściej niedziela lub poniedziałek. Mój mąż śpi a ja denerwuję się, że wyjeżdża w trasę, bo jest zawodowym kierowcą ciężarówki i przeżywam czy wróci do mnie jak to Mati mówi: "Jak bumerang". Jednak wczoraj jak Ojciec przeczytał komentarz Eli o jej 40 dniowym małżeństwie tak to we mnie utkwiło, że dzisiaj cały czas o Niej myślę i oczy zalewają mi się łzami. Przytuliłam wczoraj męża mocno, jestem w bardzo udanym małżeństwie od 1 sierpnia zeszłego roku. Też nie przekładaliśmy ślubu i tak czekaliśmy na niego zbyt długo. Piszę, bo jeśli przeczytasz to droga Elu jestem pod ogromnym wrażeniem Twojej wiary, ja bym tak nie umiała. To dla mnie osoby w takim położeniu jakim jestem jest nie do udźwignięcia, a co dopiero gdybym była tak doświadczona jak TY.
To prawda, że Bóg daje nam tyle ile jesteśmy w stanie znieść i wiesz co dziewczyno, Ty jesteś prawdziwą siłaczką. Bardzo dziękuję za Twój komentarz, niech uzmysłowi wszystkim nam marudom co ciągle narzekają, żebyśmy spięli d... i zaczęli żyć, ale tak właściwie żyć. Pozdrawiam i dziękuję
Zaczęłam słuchać historii usypiając moją 9 letnią córeczkę. Wciąż lubi jak do snu głaszczę ja po główce aż zaśnie... Jednak jakoś trudno mi się skupić na słuchaniu bo myśli krążą gdzieś indziej a to o ojcu chrzestnym mojej córeczki który pogrążył się w różnych tarapatach, probojemy z mężem do niego dotrzeć aby wesprzeć aby wiedział że jesteśmy... Ostatnio przypadkiem natrafiłam na serię Ojca wilki dwa o Locie, wysłałam mu, twierdzi że super Ojciec opowiada ale on nie chce mieć z tą wiarą nic wspólnego, że ma swoją filozofię życia kto stworzył świat i kto nim rządzi...że nie potrzebuje pomocy i takie tam...smutno mi... nie wiem co dalej... odpuscic ? zostawić? ....wcześniej jeszcze komentarz dziewczyny która jest wdową i dziękuje za 40 dni życia w małżeństwie... Córeczka usnęła, wyłączyłam słuchawki i poszłam przytulić się do mojego męża, mówię mu dobrze że jesteś,a on na to ,,a gdzie mam być,, i płacząc opowiedziałam mu o ostatnim komentarzu który Ojciec czytał... Płakałam a on swoją koszulką od piżamy ocierał mi łzy....teraz już śpi bo rano o 4 wstaje do pracy a ja nie mogę zasnąć i kończę pisać ten komentarz....
Słucham w moją 24 rocznicę ślubu. Jakże bliska jest mi ta historia, moje małżeństwo jest martwe, ja pogubiona, daleko od Boga i czasem nawet nie mam siły szukać. Ściskam potłuczonych, może jeszcze kiedyś się posklejamy?
Moja 25- rocznica ślubu. Mąż ,,zajęty,, nie zachwyca się moją przygotowaną kolacją, świętuje sama łykając łzy. W następnym roku idę do Częstochowy, dziękuję Bogu za małżeństwo, za wszystko co mi dał, modlę się za męża, przeżywamy potężny kryzys, prawie chcemy się rozwieść, znowu modlitwa Bog nas uratował, dużo włożyłam wysiłku byśmy zbliżyli się do siebie, zły nie odpuszczał, wolałam Pana Jezusa na pomoc, odwolywalam się do mocy sakramentu. Teraz razem odprawiamy Nowennę pierwszopiatkową, za nas i naszych synów.Wiele musimy odrobić, żałuje że tak późno zaprosiłam Boga tak na serio do naszego małżeństwa rodziny i życia. Z Panem Bogiem.🙏
@@felicita5689 w tym roku minęła by 27 rocznica ślubu ale od kilku lat jestem rozwodka wspominam miłe chwile bo nasze życie składa się ze wspomnień teraz nie wyobrażam sobie życia z byłym mężem który rzucał we mnie tzw.przyslowiowym mięsem bo jestem bardzo szczęśliwa z moim partnerem zasłużyłam sobie na bezpieczne spokojne i pełne szacunku życie myślę że Bóg chce byśmy byli szczęśliwi pozdrawiam
@@felicita5689 przeżyłam podobną historię i polecam wyjazd (weekendowy) na Spotkania Małżeńskie. Proszę wejść na ogólnopolską stronę spotkań i tam można znaleźć terminy i miejsca. Gorąco polecam i błogosławię. My w małżeństwie przezywamy 42 rocznicę, a zaczęło się poprawiać w 1994 roku po przeżyciu Spotkań Małżeńskich. Jeszcze raz błogosławię i życzę owocnych rekolekcji 🤗😇😇😇🙏🙏🙏🐣🌹🥀🌺🌻🌷🌼
Nie dojrzała Pani na małżeństwo..
1. Ratuje się małżeństwo.
2. Nie wchodzi się w dyskusje z obcym mężczyzną, bo do czego to prowadzi..? Właśnie.
Milego Dnia.
Kochajcie swoje żony, a wy kobitki, swoich mężow.
Ps: wybierajcie drugą połówkę sercem i nie bierzcie ślubu na żarty, za poważna sprawa.
Słucham dzisiaj leżąc po obiedzie i deserze mąż pochrapuje obok .Jeszcze się nie zaczęło a już łzy lecą. Ten ostatni komentarz Eli rozwala moje serce. Trzy lata temu mój mąż miał wypadek nic strasznego się nie stało ale świadomość że mógł zginąć. ...... Doceniam każdy dzień spędzony razem bywa różnie ale dzięki Panie Boże że go mam.
Wlazłam na ambonę i siedzę😊 Skończył się różaniec z ojcem Adamem, teraz pora na potłuczone z Hanią i jej mięsem 😄 Gwoli ścisłości - ta ambona, to nie w kościele 😉 tylko drabiniasta kryjówka, w koronie pięknego, rozłożystego dębu, którą zbudował leśniczy (wolę myśleć, że tylko w celach obserwacyjnych). Lubię tu być☺️ 15 metrów nad ziemią, piękny widok, cisza, spokój i ani żywej duszy, oprócz ptaków... którym zazdroszczę skrzydeł... Trochę dzisiaj zimno, i wiatr chce mnie zrzucić, ale w dzieciństwie wyćwiczona, skakaniem po wszelkich drzewach, dziś też dam radę. Tym bardziej, że dzisiaj przytargałam ze sobą, ojca Adama z różańcem i historiami i jeszcze wszystkie Langusty słuchające 😊
Zabieramy Cię ojcze w różne miejsca...bywasz w łazienkach, kuchniach, autobusach, na rowerach na spacerach, itp, itd...a teraz też w koronach drzew, stąd historie płyną wprost do nieba ♥️ Dziękuję za kolejną piękną historię 🤗
Cudownie... dzięki Tobie się uśmiechnęłam🥰
@@dorotalewandowska4062
Bardzo się cieszę, że sprawiłam Ci radość i że się uśmiechasz 🤗 Pozdrawiam serdecznie i życzę Ci dobrej nocy😘
Dziękuję i wzajemnie🙂
Ale piękny komentarz Moniko! Adaś w koronie drzewa...rzeczywiście tego chyba jeszcze nie było 😊 Pozdrawiam Cię serdecznie ❤
Mnie też uśmiechnęłaś ;) Zakładam, że i Ojciec Adam doceni to miejsce i przeczyta Twój komentarz .
Serdecznie pozdrawiam
W tej historii odnalazłam siebie i tak jak Hania odcięłam sobie rękę i wyłupałam oko. Minął rok. Z perspektywy czasu nie żałuję tej decyzji. Czasami tęsknię. Myślę, co by było gdyby... Ale zaakceptowałam fakt, że tak już będzie zawsze. Myśl, że podjęłam dobra, moralną i miłą Bogu decyzję, dodaje mi siły. Szczęścia i spełnienia szukam w prostych rzeczach, pasji i w rozwoju. Haniu, życzę Tobie tego samego 😊😚
Dzisiaj słuchałam historii rano, jadąc tramwajem do pracy. Tak się zasłuchałam w historię Hani i zamyśliłam nad różnymi swoimi perypetiami i niedojrzałymi decyzjami, że..... doszłam do siebie na drugim końcu miasta, na nieznanej mi pętli tramwajowej, w nieznanej mi części miasta, jakieś 15 przystanków od tego, na którym miałam wysiąść... Chciałabym widzieć swoją minę, którą zrobiłam, gdy "Pan Tramwajaż" (czyt. osoba prowadząca pojazd), potrząsnął moje ramię z tekstem: "Panienko, jesteśmy na pętli, widzę, że panienka nie śpi, ale wozić się tramwajem nie będziemy w tę i z powrotem - ja mam przerwę, chcę zjeść śniadanie, proszę wysiąść" ! :-)
Dziękuję za tą historię, bo daje mi naprawdę dużo do myślenia!
Jestem w domu, mąż na spacerze ze starszym energicznym synkiem, mi trafiła się lżejsza fucha, bo paruję skarpety chłopców z młodszym , który leżąc na brzuszku patrzy na mnie bystrymi błękitnymi oczkami. Jeszcze nie odsłuchalam historii, a po policzkach już płyną łzy. 40 dni bycia żoną. Tak niewiele, wydawałoby się, a jednocześnie więcej, niż niektórzy kiedykolwiek otrzymają. W takich chwilach dobrze jest wierzyć w ponowne spotkanie.
Haniu- Jesteś WIELKA, niesamowicie dojrzała. Styl wypowiedzi przecudny. Poza tym potwierdza się prawda "Prawdziwy dom budujemy na skale.
Piękna historia...Piękna Hania...Hej...
Słucham w łóżku dochodząc do siebie po covid. Straszna choroba i okropne powikłania. Dbajcie o siebie.
Zdrowia ❤️
Dużo zdrowia dla Ciebie 🍀
Niech Ci Pan Błogosławi 💙
Powrotu do zdrowia 🌷🌺🌼🙏
Piękne,i ile jest takich jeszcze małżeństw?trochę potłuczonych,ale trwających na dobre i złe,ale kto mówi ,że jest łatwo?? U nas już za 2msce będzie 46 lat....Jednak RAZEM...Pozdrawiam gorąco 😍
Haniu...w swoim małżeństwie też jestem bardzo samotna 🕊️moja wiara i to że mam świadomość obecności Boga daje mi radość i czuję się bardzo zaopiekowana 🤗 niech Bóg ma cię dalej w swojej opiece a Święta Mateczka nasza przytula mocno do Swojego Boskiego SERCA 😇🙏💙🙏
Słucham. Ryczę. Bo to opowieść o mnie... Mała różnica to taka ,że mam 4 dzieci i męża z nalogami. Też trwam i też czekam na Głos Boga. Też widzę cuda , ta opowieść jest jednym z nich... Haniu przytulam mocno ❤
Witam serdecznie z Nowego Yorku. Wieczor... Minal piekny weekend... Bylam w gorach w miniona sobote. Widzialam duzo pieknych widokow i w kolejny raz doswiadczylam wielkich dziel Bozych w otaczajacym nas swiecie, przepieknej przyrodzie i ludziach... Widoki byli niesamowite , podroznicy mili, no i weszlam na gore ktora sie nazywa Breackneck... (mam 55 lat) Bylo cudownie, odczulam Bozego Ducha w gorach i doladowalam akumulatory! Pozdrawiam wszystkich serdecznie i dziekuje ze jestescie.
Słucham, robiąc kanapki mojemu najukochańszemu mężowi. Wczoraj mieliśmy 11 rocznicę Sakramentu. Długo na siebie czekaliśmy. Zalewam się łzami, po komentarzu Bohaterki, którs dziękuje Bogu za 40 dni i kładzie kwiaty mirabelki na grobie swojego męża.❤️❤️❤️
Jak długo na siebie czekaliście, Asiu?
@@ewelinasiek5021 jak się znależlismy byliśmy grubo po 30. Mamy po 47 lat i dopiero 11 lat po Ślubie.
@@ewelinasiek5021 dodam " na marginesie" , że ta miłość jest o wiele większa niż w dniu Ślubowania.
@@joannaryczek1291, jak pięknie! ❤ Ja mam 28 lat i wciąż czekam na tego jedynego :)
Ja też się poryczałam...
Mnie po wysłaniu "wmurowało" nie jest w tej historii nic oczywiste,tak by się wydawać mogło...a dla mnie jest! Trwać,trwać...przy Bogu i mężu...poprostu..!AMEN.Pytanie jak to zrobić..no cóż,odpowiedzi jest wiele..
Kilka z całą pewnością....
I znowu idę do swoich bydlaków 🐄🐂, żeby je nakarmić i wydoić. 😃
Haniu, jesteś pięknym człowiekiem, który może spojrzeć w lustro i zobaczyc uczciwość i miłość do Boga.
Słucham ponownie historii i słuchając czytanych przez Ojca komentarzy właśnie napisałam do mojego męża, który ma ze sobą trochę problemów, a mamy 2 synków (1,5r. i 6l) taką wiadomość:
"Bądź zawsze przy swoich chłopcach, żyj dla nich. To najlepsze i najpiękniejsze, co możesz im podarować.
Dla nich i dla mnie to bardzo ważne. Ty jesteś dla nas ważny 🤗"
Pozdrawiam wszystkich i załączam Was i Wasze prośby o modlitwę do swojej modlitwy.
Kocham 😍🙏
Podziwiam Hanie za odwagę i mogę się z nią utożsamić bo jestem w podobnej sytuacji. Szukam pomocy u Boga bo on jedynie może zmienić moje i mojego męża serce. Wierze ze nawet po 25 latach małżeństwa bez miłości, Bóg może wskrzesić miłość miedzy nami.
W pewnym momencie zaczęłam się zastanawiać czy to przypadkiem nie ja napisałam tą historię i nie wiem o tym. Dziękuję Ci, Haniu, zapamiętam Twoją opowieść i mam nadzieję, że będę mogła w przyszłości postępować tak mądrze jak Ty.
W zasadzie to każda historia jest inna, ale każda jest taka sama - dotyka nas, wyciska jak praska czosnek... każda jest o kimś, każdą przeżywamy inaczej. Łatwo jest oceniać, łatwo jest dawać innym rady, a trudniej po prostu pozostać w ciszy i pomodlić się za te osoby, bo tylko Bóg zna ich serca, tylko on jest w stanie pomóc.
Ja historię potłuczoną włączyłam w oczekiwaniu na wykład z hodowli pszczół. Mleko z miodem wypite, bo od wczoraj zaległam w łóżku. Czuję się źle, a wbijające się w plecy sprężyny w niczym nie pomagają. Liczę, że to tylko przeziębienie i ogólne pogorszenie odporności. Proszę o modlitwę za moje zdrowie, bym szybko się z tego podniosła.
Początkujący kierowca ciężarówki z dwoma ładunkami ( towar dla klienta i strach przed trasa) słucha ojca Adama jako odskoczni od tego stresu, dziękuję Adasiu za languste :) szerokości Bajo :)
Hania i Ojciec Adaś uratowali mnie przed mandatem!!! Jadę sobie z pracy i słucham historii Hani, jadę pomalutku żeby mój staruszek za bardzo silnikiem nie zagłuszał tego co Ojciec Adam czyta. I gdy tak pykam sobie to wyprzedza mnie jedno autko a za chwilę drugie autko. I co widzę drugie autko włącza koguta (tajniak jeden) i zatrzymuje za prędkość to pierwsze. Dzięki! 😃 Uratowaliście mnie (bo ja się przyznaję, też tam zwykle troszkę szybciej jadę, ale tylko troszkę 😉)
A my z Michasiem słuchamy do snu. Michaś za tydzień kończy 10 lat i uwielbia ojca głos.....historie też 😊 Asia
Dziękuję bardzo za HP💓jestem w dołku, od grudnia nie mogę porozumieć się z siostrą. Te jej wieczne żale, pretensje do mnie o wszystko i nic(oczywiście ona nie widzi w tym swojej winy). Z jednej strony bym jej wszystko wygarnęła bo mam już dość, ale z drugiej strony to moja siostra, osoba pogubiona bardzo w życiu. Ja sama nauczyłam się żyć od nowa z Panem Bogiem od 10 lat i bardzo dobrze mi z tym, bo wiem, że nie jestem sama, że ze mną jest zawsze i wszędzie Siła Wyższa 💓dziękuję bardzo za Waszą obecność
Pomódl się za siostrę,a ja za Ciebie🙏
Jestem "Hanią".
Nie mam na imię Hania i to nie moja historia. A jednak... I końcowy komentarz Ojca Adama też jakby do mnie. Szukam właśnie mądrego kierownika duchowego w podobnej sprawie... I ta pewność obecności i dobroci Boga jest nieodparta. Mam pewność Jego "bycia" ze mną i przy mnie. Mimo że czasem mnie to zaskakuje a czasem również dziwi. Czasem płaczę doświadczając Go, widząc dowody Jego miłości, bardzo często wtedy gdy opadam z sił i wątpię. On mnie wtedy podnosi tymi "dowodami" miłości. Podnosi moją twarz ku sobie. Nic nie musi mi udowadniać ale wiem że On chce mi mówić o swojej miłości do mnie. A to mnie wzrusza jak nic innego na świecie. Dziękuję Haniu, dziękuję Ojcze Adamie. 🙏
Wracam z pracy po 8h zmeczona i glodna ale szczesliwa ze moge posluchac kolejnej historii 🙏🥰
Nie jesteś sama. Jesteś umiłowanym dzieckiem Boga. Módl się i kochaj. Dziękuję za Twoją historię.
A ja, jak co tydzień, słucham sobie HP leżąc już w łóżku. I za każdym razem mam poczucie jakbym podróżowała w czasie :) Kiedy byłam dzieckiem, co wieczór usypiał mnie mój tato.Klęcząc przy moim łóżku cicho się modlił. Dawało mi to tak niezwykłe poczucie bezpieczeństwa, że spokojnie zasypiałam. Błogo. Kilka lat temu podobne uczucia wróciły gdy słuchałam dobranocek (uwielbiałam tę serię), a teraz znowu przy HP. Dziękuję Ojcu :)
Haniu, tak wiele kobiet Cię rozumie i czuje podobnie. Życzę Ci, abyś w realu znalazła przyjaciółkę, z którą mogłabyś porozmawiać, popłakać, przytulić się. Albo nawet grupę przyjaciół. Serdecznie Ci tego życzę. 💙💛💚
Bardzo trudna historia.. Chwyta za serce i rozrywa wnętrzności.
Bo tu trudno wybrać mniejsze zło 🤔 Serce które nie jest w stanie ogrzać duszy.. Zmarzniętej (nie tylko od długiej zimy) ale i czyjejś chłodnej obojętności...
Jestem w podobnej (choć z pozoru innej sytuacji)... Doskonale rozumiem Hanię... Czasami wydaje mi się że kiedy przemawia ignorancja, inteligencja milczy.
Przytulam Cię mocno Haniu ♥️
Beatko, podpisuję się pod Twoim komentarzem. Ignorancja to samo zło, nigdy w nią nie brnijmy. Po to jesteśmy myślącymi, inteligentnymi stworzeniami, by to rozumieć.
Pozdrowionka i serdeczności Ci przesyłam 😇💓😘
Dziewczyny, jakie to smutne ze jest nas tak wiele 😢.
I ja leżę w łóżku i jest mi tak okropnie zimno. Mimo koca, cieplej pościeli - przeszywa mnie potworne zimno- teraz już wiem ze to Samotność. Przewracam się z boku na bok i już niestety wiem , ze blogi sen szybko nie nadejdzie. Dziś nie wytrzymałam, powiedziałam mężowi , ze 20 lat temu myśleliśmy ze jako plus i minus wspaniałe się uzupełniamy- ze się przyciągamy jak magnes, ale to już od dawna tak nie działa😓. Jakże się myliliśmy. Żyjemy jak dwa osobne byty, często porównuje to do dwóch niezależnych miast w jednym państwie. Ja już nie walczę, poddaje się. Podziwiam Was Siłaczki kochane.
@@bajkac671 dziękuję i przytulam ❤️
@@marlenak9439 przykro mi...
Wiesz wydaje mi się z własnego doświadczenia że ludzie mało ze sobą rozmawiają... Mówiąc o swoich pragnieniach, potrzebach... Choć można mówić to jeszcze do tego trzeba być wysłuchanym.
Ludzie coraz częściej przechodzą obok siebie nie widząc dosłownie nic... To boli...
Życzę Ci dużo siły i wiary na kolejne lata ❤️
A gdybyś chciała pogadać to
Jestem
@@beatabeata6547 Jakże Ci dziękuje ze się odezwałas, czyniąc mój dzień lepszym. I oczywiście kolejny raz trafiłaś w same sedno .
Ściskam Cię jak tylko mocno potrafie💐🥀🦋
Leżę na rehabilitacji ze słuchawkami w uszach i z wielką przyjemnością słucham kolejnej historii potłuczonej. Bardzo czekam zawsze na kolejną.
Witam z Halle w Niemczech. Jestem tu w pracy, strasznie tęsknię za córką. Historie potłuczone i inne, cudne rzeczy Ojca Adasia dodają mi otuchy. Pomódlcie się za mnie, bo tęsknota mnie dobija. 😔😔😔🙏
🙏🙂
W piątek rano śmigam z Bremy na wschód Polski? Podrzucić Cię do córki? :)
❤
Rozumiem , tez to przezywalam 👋💗🙏
Dziękuję wam za wsparcie, Waldi dzięki za propozycję ale ja dopiero co przyjechałam więc nie mogę teraz wracac. Ale dziękuję. ☺️💙
Słucham jedząc kanapki o prawie 5 rano, moje dziecię w brzuszku zgłodnialo. Ja dziś wolę spać na podłodze niż przy mężu (co mało go interesuje), a moja potłuczona historia jest niemal jakby taka..Haniowa. Odnoszę wrażenie, że to o mnie i do mnie, bo tak leżąc sama na tej podłodze rozmyślałam jak to się stało, że jestem żoną mojego męża (oprócz dzieci niewiele nas łączy), chciałabym uciec z tego życia, z tych decyzji, które podjęłam (łącznie z tym samym głupim przeświadczeniem z początku, że pojawienie się jego to znak od Boga i przecież no to musi być mój przyszły mąż- Bozzzee jaka byłam głupia 🤦), a mimo wszystko w kółko trwam i trwam wierząc, że w tym jest jakiś sens, którego ja nie widzę, ale ON zaprowadzi mnie w dobre miejsce.. czasem budzą się te proste myśli, czy ja nie mam prawa do szczęścia, czemu trwam i znoszę tą relacyjna pustkę, i że może gdzieś czeka na mnie taka osoba, która pokocha moją duszę, wystarczy tylko zabrać walizkę, dzieci i skończyć to czego już dawno nie ma. No ale jak skoro Bóg mi mówi, Justynka wytrzymaj jeszcze. Czasem mam wrażenie, że życie bez Boga jest łatwiejsze. Choć wiem, że jest dokładnie odwrotnie, bez Niego nie mam nic. Pogmatwane to wszystko o tej 5 nad ranem.. 🤔
Też jestem w ciąży i też mam takie myśli. Mało wsparcia i zrozumienia.
Kochane dużo sił i miłosci❤️
Proszę modl sie Jezu Ty się tym zajmij. W każdym małżeństwie jest lepiej i gorzej, sa momenty kryzysu ale rozmawiajacie. Rozmowa i modlitwa to klucz. Może on Cie nie rozumie? Może uwaza ze Tobie to nie przeszkadza? Może nie wie w czym problem? Może za dużo milczenia miedzy Wami? Duzo miłości Wam życzę. Szczesc Boze ❤
Dasz radę, wszystko jest po coś. Sakrament małżeństwa ma swoją moc. Ja ,,odkryłam to dopiero po 25- latach, przedtem odczucia identyczne jak u ciebie, my baby to z jednej gliny musimy być ( ten znak od Boga że to ten, a potem klops) walczyłam z wieloma sprawami długo sama, ...długo by pisać aż w końcu zawołałam do Boga za wszystko dziękowałam zwłaszcza za trudności,w końcu uczeń Jezusa nie ucieka od krzyża, i w końcu odkryłam że Jezus zawsze jest przy mnie, a Sakrament małżeństwa to poważna moc trzeba jej przyzywać. Dużo modliłam się i nadal modlę się za męża,za nas jako małżonków, Dziś jesteśmy szczęśliwi, za nami 32- letni staż małżeński,
Będę pamiętać o Tobie w modlitwie.🙏
Polecam obejrzeć choć kilka świadectw na yt z kanału wspólnoty trudnych małżeństw "Sychar" Małżeństwo sakramentalne swoją siłę i trwałość musi czerpać przede wszystkim od Boga. On pobłogosławił związek i On każde (dosłownie każde) małżeństwo może uleczyć. Trzeba powierzyć Mu swoje małżeństwo. Modlić się o współmałżonka. Zawsze, w każdym dniu.
Witam, ja słucham historii jadąc z rodzicami do babci, a u babci chyba będę musiał dosłuchać bo tu już chyba całej historii nie posłucham (ale się fajnie zrymowalo) moją mama mówi żebym dopisał że moja mama pozdrawia papieża (bo pan to chyba papież) pozdrawiam cieplutko jedynastoletni wiktor
Co za piękna historia. Jakby o mnie. Szczegóły się różnią ale ja również wybrałam związek w którtm wszystko co żyło umarło. Jest codzienność obojętność i dzieci. Nie chcę odejść bo przysięga małżeńska to dla mnie nie jakaś bzdura tylko coś na dobre i złe. Myślałam że jestem słaba a ta historia pokazała mi coś innego. Słuchałam ze łzami w oczach. Dziękuję.
Leżę w łóżku z gorączka po szczepieniu Astra Zeneca. Głowa pęka, wszystko boli, tempera rośnie. Nie mam siły czytac, więc pomysł aby poslychac historii. Swiatlo zgaszone i slucham z nadzieją, ze rychło zasnę po zakonczeniu. A tu HANIA! Jestem pod takim wrazeniem, ze o spaniu nie ma mowy. Dzieki kobieto za to świadectwo i dzieki, Ojcze, za przeczytanie.
Nie da się "doradzić"..... każdy ma to rozeznać we własnym sumieniu i w jedności z Bogiem...
Jedno rozeznanie już usłyszeliśmy... nastąpił powrót do przysięgi małżeńskiej... i za to chwała Panu, a co dalej...... modlitwa , rekolekcje.... Próba odbudowania jedności małżeńskiej... a może jednak szczera rozmowa..... On i Ona... powiedzenia jednak swoich pragnień, a może i zranień ...
Nie znamy ich emocji zarówno tych złych jak i tych dobrych.... Gdzieś te emocje "uciekły" w złym kierunku i miłość odeszła....
Jedynie co można doradzić to wspólny wyjazd we dwoje.... bez dziecka, bez znajomych.... wspólny we dwoje ON i ONA..... wtedy jest czas na lampkę wina we dwoje, na wspólne rozmowy, na przytulenia i na ...... :) to zbliża.. To jest jedyne co mogę poradzić....
Wszyscy słuchający tej historii, wspomnijcie o Hani i jej rodzinie w modlitwie..
Bardzo proszę o modlitwę w intencji Zofii i Juliana, proszę o zdrowie ciała i ducha. O uzdrowienie z choroby nowotworowej dla Juliana. Proszę o modlitwę za mnie, o łaskę zdrowia dla mnie. Dziękuję
Dziękuję za tę historię, jakże jest bliska memu sercu...
Słuchamy tej historii leżąc wtuleni z Mężem. Trzymamy ręce na brzuchu i uśmiechamy się czując jak nasz synek podskakuje, tańczy i macha do nas. Już niedługo zobaczymy się na świecie, bo póki co na USG zasłania twarzyczkę rączkami, pewnie chce byśmy pierwszy raz zobaczyli się dopiero po drugiej stronie 💙 Pozdrawiamy
Bardzo dotknęła moje serce ta historia. Czuję się bardzo blisko Ciebie Haniu. Może dlatego że moja własna historia potłuczona też wydaje się nie mieć zakończenia i prostych odpowiedzi.
Słucham twojej historii Aniu, to tak jakbym czytała swoją. Tylko że to ja zostałam zdradzona zostawiona. Mąż mieszka z kochanką w Anglii nie widziałam go prawnie rok tak samo jak nasza 8 letnia córka i synowie którzy są dorosli. Szacunek dla Ciebie za pozostaniu przy rodzinie, wierzę że Pan Bóg nie zostawi Was samych. Tak samo jak napewno ma plan na mnie i mojego męża ,którego kocham.
Po to powstała ta seria, dla takich Historii Potłuczonych. Haniu, podziwiam, przytulam i dziękuję za podzielenie się tą opowieścią. 💙💙💙
Słucham tej historii szczotkując nogi, jak co wieczór 😊🙏🏼
Haniu Ty juz wybralas 💕💕bede sie za Ciebie modlic...i zycze duzo sily
A ja Ojcze Adamie słucham tej historii w krótkim momencie spokoju na dyżurze w Wiedeńskim Ośrodku dla "Potłuczonych życiem dziewczat". Pozdrawiam wszystkich cieplutko. Bożena
"Jezu Ty się tym zajmij..." - cyt. z ks. Dolindo
Idę płacze i słucham. Szukając ratunku w potłuczonej historii.
Werus nie płacz masz Nas no i Pana Boga😊
💓👊🙏
Kurczę, jakbym słuchała o sobie! Ktoś wypowiedział to, czego doświadczam a nie potrafiłam ubrać w słowa. Bo zbudowałam wokół siebie tak wielki mur, że nie potrafię się z niego wydostać. Bardzo mnie komentarz ojca poruszył. W związku z tym mam pytanie, bo u mnie to dodatkowo pewnie i depresja: Czy rolę takiego kierownika, może pełnić chrześcijański terapeuta? Z Bogiem.
Wydaje mi się że sam fakt wysłuchania historii Hani przez 2.4 tys ludzi swiadczy o tym że Bóg jest blisko niej 💙 być może albo na pewno komuś pomogaś tą trudną potłuczoną historią
To historia o kobiecie, która ma piękną duszę i serce. Bóg to widzi i nawet jeśli Hani wydaje się, że milczy to On działa wkrótce się o tym przekonasz. Pozdrawiam serdecznie ❤
A my z Maćkiem słuchamy historii w drodze z Warszawy do Czerwińska, szlakiem mazowieckiego Camino. A że jesteśmy oboje po wyprawowym obiedzie (makrel z puchy, tradycyjnie) to historia Hani, która została dostawcą mięsa, jest wręcz obowiązkowa - służy trochę za deser. Trochę wieje, ale idzie się idzie! ✌️ Wysyłamy z wiatrem (w kierunku płd-zach) ogrom radości!
Kazdej niedzieli słucham historii potłuczonych. Teraz kiedy zapadł zmrok, wyłączam wszystko w domu, zapalam świece, jem plastry pomarancza, słucham przenosząc się w inny świat patrząc na migoczący płomyk, słysząc tykanie zegara w tle, mruczenie kota obok i ojca głos snujący kolejna historie. . Dziekuje Ojcze.
Poszła z tą historię na niedzielną mszę. Stojąc na wprost ołtarza... Od jakiegoś czasu przewierca mnie na wskroś czułe spojrzenie Boga. Ten trójkąt... I wpisane w nie oko. Każda tego typu historia ma swój początek, środek i jakiś ciąg dalszy. Ma swoją niezbywalną wartość i sens. Można próbować unieważnić małżeństwo, ale nie skasuje to wspólnych lat życia i zadzierzgniętych relacji. W takich sytuacjach nie ma łatwych pytań i jednoznacznych odpowiedzi, chyba, że takich właśnie się chce... Ja w końcu zdobyłam się na samotność, ale u mnie... Było na tyle powodów, by zwyczajnie zwiać. Inaczej... Zastanawiam się w ostatnich dniach jak potoczyłoby się moje życie, gdybym została. Moja bliskość z Bogiem wyryła ślad na środku mojej dłoni. To nie żart, choć czasem myślę, że może jednak to sobie zmyślam... Zatrzymała mnie ta historia w miejscu. Serio... Może zwyczajnie powinnaś się Haniu odwrócić i zamiast czuć Boga za plecami, stanąć z nim twarzą w twarz.
Piękna Prawda..nikt nie zapwenł Nas że,będzie łatwo...
A ja, Haniu mogę tylko Ci powiedzieć, że to, czego ty nie zrobiłaś, a zrobił mój mąż, pozostawiłoby twojej córce i mężowi moooooooooorze cierpienia. Mój mąż przed odejściem ode mnie i 2 synów (8 i 12 lat) po 29 latach latach małżeństwa też zadurzył się w innej i doszedł do wniosku, że mnie nie kocha, nic do mnie nie czuje i nie czuje sensu życia. Nie udało się przemówić mu ani do serca ani do rozumu.
Gratuluję siły!
A ja słuchając historii robię dla córci jeża ze skarpety i włóczkowych pomponów. Pomodlę się za Hanię i wszystkich słuchających. Pozdrawiam serdecznie. 😊
Jak odsłucham to upiekę chlebek bananowy, taki miałam plan od wczoraj. Ciekawe że temat chlebka się tu pojawił?
Haniu jesteś bardzo odpowiedzialną osobą. Jestem pod wrażeniem.
To drugi podcast który słucham. Jadę jak co tydzień do pracy w de, zawsze zaczynam drogę z różańcem następnie ks. Piotr Pawlukiewicz z jego pięknym kazaniem ostatecznie muzyka , a dzisiaj yt wciskało mi żebym posłuchał tego. Moc historii tej i innej którą wysłuchałem w pewny sposób pokazała mi że może czas abym i ja do Ojca napisał. Nie boje się śmierci ani troszku ale wyjawienie mojej historii jest dla mnie tak trudne że jak słucham tych wyznań to zło które uczyniłem i dobro które dostałem są tak duże , że wzdrygam się na myśl że miało by to ujrzeć światło dzienne. Niemniej ja osobiście na sobie w sposób realny doznałem obecności Boga i szatana. Ja nie wierze w istnienie obu ja wiem że to wszystko jest tak jak ja i Inni ludzie. Jak zbierze się we mnie odwaga to napiszę do Ojca książkę , gdyż w jedno opowiadanie nie jest w stanie udźwignąć tego z czym się zmagam od wielu wielu lat. Pozdrawiam szanuję i z Bogiem Pa
Późna nocą. Chwilę temu skończyłam medytację i w planie miałam iść spać...ale przypomniałam sobie że dziś niedziela, więc wyszukałam i słucham... leżąc w łóżku z słuchawkami w uszach bo dzieciaki już śpią...
A ja zaczynam słuchać i myślę sobie, że może w końcu napiszę Ojcu Adamowi jak przyśnił mi się pewnej nocy. Mianowicie stałam we śnie na jednym z Wolsztyńskich ruchliwych skrzyżowań. Przed przejsciem po pasach wstrzymywało mnie czerwone światło. Auta pędzą w każdą strone, aż tu nagle zamieszanie, trąbienie i mijanie postaci idącej samym środkiem drogi. Szedł oto O.Adam w głębokim zamyśleniu kopiąc jakąś puszkę. Zdawałoby się, jakby kompletnie nie widział Ojciec tego całego zamieszania wokół. Bardzo się ucieszyłam widząc kochanego Szustaka. Pomyślałam, że warto byłoby się przywitać, lecz jednak tak głebokiego zamyślenia nie wolno zakłócać-pomyślałam :) odprowadziłam więc wzrokiem zamyśloną postać wraz z jej puszką, i poszłam dalej 😊 pozdrawiam serdecznie !
Haniu jakże dobrze Cię rozumiem. Moje małżeństwo, kiedyś wydawałoby się być totalną porażką teraz poprostu jest i żyje się dalej. Patrząc wstecz miałam masę powodów aby odejść ale wybaczyłam i zaczęłam szukacz relacji z Bogiem. Teraz zakochana w NIM, zrozumiałam że to wszystko co przeszłam było po to, aby GO odnaleźć i pokochać tak mocno że czasami aż boli. Oczywiście nadal szukam Boga, czasami nawet mam żal do NIEGO że GO nie słyszę ale nadal trwam i nie wyobrażam sobie życia bez NIEGO. Pozdrawiam Cię i mocno ściskam ❤
Słucham cię ojcze Adamie i otrzymałam teraz powiadomienie o śmierci mojego brata kolejna ofiara covida19 proszę o modlitwę za duszę zmarłego Alojzego
Wiele siły życzę modlę się i ściskam serdecznie 🌼
Alicjo ❤❤❤🙏🙏🙏
💗🙏
Wieczny odpoczynek racz mu dać Panie a światłość wiekuista niechaj mu świeci na wieki wieków.
Amen 🙏
Słucham tej historii kierując samochodem (już nie kieruję oczywiście) i płacze. Mam 20 lat, nigdy do żadnego chłopak się nie zbliżyłam w ogóle, nawet się z żadnymi nie spotykałam i aż tu nagle w październiku się pojawił. Wierzę w prawdziwą miłość, chciałam, aby ten pierwszy chłopak, który się pojawi był tym ostatnim. Nigdy w życiu nie poczułam takiej więzi z drugim człowiekiem, takiego bezpieczeństwa od razu, od pierwszego spojrzenia w oczy. Wypierałam te uczucie bardzo. Nadszedł luty zaczął się oddalać on tak nagle, początek marca oficjalny koniec znajomości. Nie pamiętam już nawet jak przetrwałam ten miesiąc, bo było bardzo źle. Czułam jednak, że Bóg jest obok dosłownie obok, że gdy płacze to siedzi i mi się przygląda, ale swoją obecnością mnie wspiera. Był jeden moment, gdy stwierdziłam, że odpuszczam i przestaje się modlić o jego powrót, ale trwało to 2 dni. Dalej się modlę bardzo dużo, ostatnio więcej rozmawiam z Tatą (Bogiem) niż z innymi ludźmi, choć frustruje mnie momentami to, że mi nie odpowiada, choć rozumiem, bo osobiście na Jego miejscu to bym miała dość ciągłej mojej gadki o tym samym. Czasami też błagam rozpaczliwie (tak jak dziś) o jego powrót, bo ja czuję, że to nie jest koniec tej historii, że za dobrze się dogadywaliśmy, że Tata by nie postawił mi na drodze kogoś tak cudownego, kto był odzwierciedleniem mojej osoby po to, aby zakończyć te znajomość. Jestem beznadziejną romantyczką, bardzo wierną i nie poddającą się, ale nie jestem cierpliwa - wszystko chcę teraz i już, ewentualnie zaraz. Czuję, że on wróci, bo musi wrócić. Dopiero jak go nie ma to zrozumiałam jak zakochana w nim jestem. Modlę się do swojej patronki św. Rity, bo to idealny przykład sprawy beznadziejnej, ale już sama nie wiem, co mam robić i co myśleć.
może to przez wspólną patronkę, albo wiek, albo kto wie co jeszcze, ale jakoś w pewnym sensie poczułam Twój komentarz i tą sytuacje całą...
, pomodlę się i będę trzymać kciuki ,żeby było jak Tata chce, czyli jak najlepiej dla Ciebie, ściskam!
Widocznie nie był Ciebie wart. Teraz jest ciężko, ale jeszcze będzie pięknie zobaczysz, czas leczy rany. Uwierz w siebie, głowa do góry, jeszcze nie jedną miłość spotkasz na swojej drodze. Trzymaj się ciepło
Drogi ojcze Adamie. Słucham tej audycji żeby troszkę złapać sił, ponieważ mam całą lewą stronę opuchnięta gdyż zaatakował mnie w pracy jadowity trzmiel 😅a mam uczulenie...😒 Dziękuję za te piękne historie które nam czytasz ojcze Adamie dzięki nim mam siłę wstać z łóżka bo ostatnio ciężko mi się żyje i dobijają mnie częste problemy życiowe... Proszę o modlitwę. Bóg zapłać. Pozdrawiam i ściskam mocno Sylwia.
Jestes Haniu jak dobry pasterz z dzisiejszego kazanka do okienka. Nie opuszczasz stada w trudnościach. Zobaczysz, ze będzie ci to policzone na plus.
Zawsze Historie Potłuczone towarzyszą mi przy szydełkowaniu - dzisiaj sznurkowa torba. Dziękuję za piękną historię ❤️
Dziekuje Piekna historia Uwazam ze podjelas sluszna decyzje tz o zostawieniu tego 2 iego Pan Bog na pewno ma jakis plan zycie pokaze jestes wspaniala trzymaj za reke Pana Boga ❤️🌝
Dziękuję za HP.Tyle.Bardzo mądra Hania.Nie ma co mówić....... Pozdrawiam cieplutko 😶🤔♥️🥀
Ja lubie słuchać HP gdy jest juz ciemno, wlasnie klade sie do łóżka, przed chwilą zapalilam kominek ceramiczny z naturalnymi olejkami (mietowy, lawendowy). Za chwile wygodnie sie rozloze, przymkne oczy i delektowac sie bede historią i głosem o.Adasia 😇
Jak bardzo bardzo rozumiem Hanię😭ja nie wytrwałam w małżeństwie jak Ona....
Dziękuję Haniu,❤️dziękuję ojcze Adamie❤️ z Bogiem ❤️
A ja Ojcze Adamie w czasie słuchania potłuczonych historii... zbieram potłuczone historie 😄 ale takie związane z okresem ciąży i porodem. Chcę by mamy, w ciąży i świeżo po porodzie, mogły się podzielić swoimi doświadczeniami z innymi i by wiedziały, że nigdy nie są same. Taką mam fajną pracę 🥰
Pozdrawiam Ojca i wszystkich Langustowiczów ❤
Słucham siedząc przy biurku, próbuję zacząć malować obraz, który „zamówiła” u mnie przyjaciółka. Ja to muzyk, ale jakiś miesiąc temu zaczęłam malować. Nie najłatwiejszy moment, wczoraj bez zapowiedzi, zostawił mnie ktoś, komu oddałam wszystko. Trochę pustka, ale już mam „doświadczenie” w kończeniu związków. Niech się dzieje Jego wola, kocha, da to co dla mnie dobre, narazie zabrał to, co raniło. A przecież On nie zabiera od tak, zawsze daje coś w zamian, coś lepszego. Jak to powiedziała pewna błogosławiona „Zabrał mi nogi, ale za to dał skrzydła” Trzymajcie się piękni, dziękuję że jesteś ojcze Adasiu ☺️
Jak dla mnie to była chyba najlepsza z dotychczasowych historii.
Ta historia przypomina mi mnie. Co zrobić, którą drogą podążać? Od dawna zadaje sobie to pytanie. Nie znam odpowiedzi. Z jeden strony brakuje mi miłości drugiego człowieka, z drugiej zaś nie wiem czy umiałabym żyć z kimś, z innym człowiekiem. Mam jednak gdzieś jakieś poczucie, że Pan Bóg ma na mnie swój plan, jednak jeszcze nie zdradził mi szczegółów, albo nie umiem dobrze słuchać.
Ja HP słucham tylko i wyłącznie w pracy! Podcasty pomagają mi nie zasnąć, ponieważ moja praca jest dosyć monotonna. Co zabawne, pracuję na prasach oraz przy wiertarkach stołowych. Można sobie wyobrazić jak głośno mam na hali, a tymczasem jeśli czegoś nie słucham, to głowa sama mi opada i najchętniej położyłabym się pod maszyną. HP mnie zabezpieczają przed zmiażdżeniem sobie rąk, lub też wkręceniem włosów w wiertło. Zawsze kiedy słyszę intro tego podcastu sama je sobie nucę, jakbym miała do tej melodii podłożyć swój głos :) Pozdrawiam wszystkich, którzy tak jak ja, słuchają księdza w przeróżnych miejscach i okolicznościach :)
Haniu, myślę że przydałaby Ci się terapia. Sądzę że masz brak poczucia własnej wartości oraz masz przekonanie, ze jak znajdziesz inna osobe to ona wypełni Twoje pustki i poczucie samotności i dopiero wtedy będziesz szczęśliwa.
Nowy mężczyzna.. Ale wiesz ze po kilku latach z nim będzie ta sama sytuacja co z Twoim mężem bo to Ty sama musisz siebie pokochać i znać swoją wartość, niż szukać jej potwierdzenia u innych osób. Pan Bóg w żaden magiczny sposób nie zmieni Twojego myślenia, musisz sama nad tym pracować a wiara, szukanie Boga może w tym tylko pomóc.
Polecam terapię poznawczo-behawioralną :)
Ja słucham w przerwie w pisaniu pracy dyplomowej o bezpieczeństwie emocjonalnym dziecka w żłobku, a piszę w obcym języku, bo jestem w zagranicznej szkole i już mi to pisanie uszami wychodzi. Jak kiedyś skończę, a mam nadzieję że już niebawem to nastąpi i się obronię, to będę pełnoprawną opiekunką maluchów w żłobku. I będę wreszcie miała więcej czasu dla moich 4 córek, bo na razie weekendy zarezerwowane na nauka 😊 jak dobrze napisać coś po polsku 😆
Co tydzień rytuał ten sam...koło 24 tej w niedzielę, leżąc przy lekko tlącym się świetle, słucham historii potłuczonych. Dziękuję za nie, za langustę, za Ojca.
Co mnie dziwi i niepokoi w histori Hani to, ze ma ona trudnosci z relacjami do innych ludzi... tak bylo przed poznaniem meza i teraz. Nie chce sadzic ale to chyba nie zdrowe. Przydalaby sie grupa wsparcia, zainteresowan, przyjaciolka od serca, klub ksiazkowy, szachowy, cokolwiek... Wokol meza nie kreci sie cale zycie. Szukaj swojej pasji Haniu i otwieraj sie na ludzi. Nigdy nie jest zapozno na to, a relacje z innymi wyzwalaja z opresji. W ludziach wokol Ciebie jest Bog.
Słucham i rozumiem. W tym wszystkim musi być sens, cel. Czasami czeka się bez końca. Przytulam
A ja słucham podczas konsumpcji pizzy po całym dniu pracy ( jestem organistą) i w oczekiwaniu na jutrzejszy przywóz mojej narzeczonej i naszego Synka do mieszkania gdyż wyjechali na weekend.
Historia trudna, i skłaniająca do refleksji.
Pozdrawiam wszystkich i Ciebie Ojcze Szustaku!
Serdeczne BÓG ZAPŁAĆ.
♥️🌹🌷❤️🌷🌹♥️
Droga Haniu, może po prostu spróbuj zrobić ten pierwszy krok w stronę swojego męża? Jeżeli będziecie cały czas stać plecami do siebie to normalne, że nigdy się nie zobaczycie😉 wydaje mi się, że silna z Ciebie babeczka i dasz radę. Gdy słyszę od swojego męża, że nie potrafimy się dogadać (a tak się zdarza) mówię mu, że jeżeli nie zawsze rozumie własną siostrę albo mamę, którą zna całe życie, to jak ma zrozumieć babę którą zna dopiero kilka lat (czyt. mnie)😉. I tak się ścieramy. Może kiedyś się dotrzemy. Haniu, bardzo fajnie i ciekawie piszesz👍 ciekawe czy Twoja historia zakończy się happy endem?
Dziekuje za ta historie. A przede wszystkim O. Adasiowi za komentarz. To umacnoa mnie w mojej drodzez ktora ostatnio wiedzie pod górę. Zrobiło sie jakos jasniej i
Ergo, kobieta nigdy z nikim nie mogła się dogadać i... z mężem też nie mogła (niespodzianka). Może trzeba się zastanowić nad psychologiem? Terapią małżeńską albo indywidualną? To nie są zdrowe odczucia a przemyślenia Hani na temat małżeństwa okrutnie utylitarne (potrzebowałam / nie potrzebuję. Działa / nie działa. Obiecałam do śmierci / to do śmierci).
Leczy się również głowę. Ktoś kto wiecznie był sam na pewno jest społecznie w jakiś sposób niewykształcony. To można (i powinno się) wyprowadzić. Plus dla mnie ojca podsumowanie o ,,nieucieczkowości" jest z gruntu błędna. Hania ewidentnie ucieka i oddaje się Bogu. To jest rozwiązanie, ale połowiczne. Podobnie jak osobom chorym polecamy się leczyć, podobnie powinno być z osobami ,,chorymi'' w ten sposób. Życie nie musi być smutne (bywa, ale to nie powinien być constans, jeśli jest, to gdzieś najprawdopodobniej tkwi problem. Nie zostaliśmy stworzeni by cierpieć).
Polecenie przewodnika duchowego nie jest tutaj rozwiązaniem. Hania ma relacje z Bogiem i jest blisko w tej relacji. To relacja z ludźmi jest problemem (i to na przestrzeni całego życia). I to tutaj trzeba zacząć pracować.
Życzę dużo szczęścia i wytrwałości autorce w walce z problemami!
A ja słucham w szpitalu. Leżę tutaj z nowonarodzoną córką i chociaż brzuch boli niemiłosiernie (trzecie cięcie) to nie żałuję ani minuty. A ból ofiarowuje w pewnej intencji.
Haniu dziękuję za Twoja historie💜 I Tobie Ojcze Adasiu ❤
A ja czekałam dzis bardzo na historie potłuczone aby choć na chwile ukoic ból po stracie mojego kochanego pieska,7 letniego spanielka.Wiem,że niektórzy powiedzą ,że to tylko pies.Jednak był ogromnym przyjacielem.radosnym stworzeniem z ogromnymi pokładami miłosci.....
Trzymaj się ciepło ❤️
🤗🤗🤗😘♥️ wiem jak trudno ♥️
A dla mnie to nigdy "tylko pies". To żyjącą i kochająca istota, członek rodziny. Taka istota kilka dobrych lat temu odeszła z głową na moich kolanach....
Dla mnie zawsze będzie tym "najmądrzejszym psem na świecie". I może mi wiele osób mówić, że zwierzęta nie mają duszy, a ja, wiedząc jak potrafią kochać, myśleć i czuć, jestem pewna, że i one zostały duszą obdarzone przez Pana Boga, bo wiedział, że my będziemy ich potrzebować dla pełni naszego człowieczeństwa.
Pozdrawiam Cię serdecznie. Inne słowa nic tu nie dadzą.
Z Panem Bogiem!
przytulam w ten trudny czas...
to nie pies... nie tylko pies... to odszedł członek rodziny...
Wiele moglibyśmy się nauczyć od psa, wierności, okazywania radości i wiele innych rzeczy, ściskam w tym trudnym czasie, przez który i ja przejść musiałam
A ja słucham historii w poniedziałek rano szykując się do pracy :)
I za każdym razem zachwycam się, gdy Ojcze wspominasz o swoim rodzinnym mieście- Myszkowie, ja mieszkam od urodzenia blisko Myszkowa :D
Wiec Ojcu, jeśli będziesz w rodzinnym mieście zapraszam na dobrą kawę i... BIGOS :D
Wszystko to pięknie, a mi żal tego męża... Bo też patrzę na tą historię jako żona której mąż wrócił z takiego związku i wiele czasu obserwowałam jak się zbiera po "zostawieniu kawałka swojego serca i duszy" innej kobiecie, a ja... muszę z tym żyć. Też "musiał" podjąć taką dorosłą decyzję - za którą jestem mu wdzięczna i szanuję, jednak myśl o tym że musiał pozostawić to co może widział jako swoją wielką miłość, jako wyrywany kawałek duszy - dla mnie... to różne uczucia się rodzą, głównie jednak smutek i żal.
Slucham historii ze lzami w oczach wracajac z pracy .Wybaczylam mezowi zdrade 2 razy trzeci raz juz nie umialam,zostalam z synem mam dom dobra prace ale jednak czegos brakuje zastanawiam sie tylko czy skoro byl slub przysiega przed Bogiem to czy jest sens prosic Boga zeby postawil na mojej drodze czlowieka ktory bedzie przy mnie na dobre i zle czy byc sama do konca pomimo mlodego wieku.....
Mądra i dojrzała kobieto! Podziwiam .oszczedzołaś swoim bliskim morze cierpienia!
Wiem, co mówię, bo u mnie màź nie dał rady wyłupić sobie oka!
Słucham, leżąc w łóżku. Wapno i żel na pokrzywkę zaczęły działać, ale nadal walczę z alergią... Mam nadzieję, że kiedyś się z niej wyleczę, chociaż chyba pozostaje mi liczenie na cud. Zastanawiałam się nawet nad przyjęciem namaszczenia chorych, ale nie wiem, czy można je przyjąć w przypadku chorób bardzo uprzykrzających życie, ale de facto nie zagrażających mu. Moje plany na dalsze życie najprawdopodobniej legły w gruzach... Grunt, że wiara w zmartwychwstanie Chrystusa ma sens.
Proszę o modlitwę.
Z góry dziękuję i ściskam(❤️)
PANIE Jezu Ty się tym zajmij 🙏🙏
Slucham robiac kopytka dla taty. I tak mnie uderzyly te slowa o ZNAKU. Czekalam na znak/odkladalam na pozniej aby wrocic z zagranicy do Polski na stale. A intuicja mowila inaczej. Moja mama zachorowala w styczniu, wiec nie bylo juz na co czekac, ale ta pandemia, zakaz lotow. Najwazniejsze jest decyzja, wracam w tym roku. Przyjechalam aby zajac sie mama ponad miesiac temu, bylam ale nie zdarzylam... Odeszla 30 dni temu.
Prosze o modlitwe za moja mame❤️