Video není dostupné.
Omlouváme se.
Hayata Gelişine Şutlar -1- Çocukluk ve Olgunlaşmak
Vložit
- čas přidán 1. 05. 2021
- #çocuk #olgunlaşmak #mustafaalp
Canlar, üst başlık çocuk ve olgunluk devresi olsa da laf lafı açtı. Keyifli izlemeler...
Bu arada videoda hazırlıksız konuşmak durumunda kaldığım için çocuklarla ilgili ebeveynlere bazı hatırlatmalarda bulunmak isterim:
* Her çocuk, ebeveyn için yeniden başlama fırsatıdır. Gizli sitemlerini duymuş gibi hayat; "al işte" der sana, "çocuğunla birlikte önünde tertemiz bir sayfa. Gerçekte sen ne kadar iyimişsin göster bakalım. İşte sana korkunun, bahanelerin ve kirli ilişkilerin olmadığı bir dünya; çocuğun işte."
* Yine de kendi hayallerimizin esiri değildir çocuğumuz. Özlem ve pişmanlıklarımızın acısını ondan çıkaramayız. En çok burada çocuğuyla sınanır insan. Kaçındığı karakter yapısının çocuğunda oluşmaya başladığını gördüğünde, kendine benzemesini engellemeye çalıştığında… Anne babanın kendinden kaçması, zaaflarını kabullenememesi çocuğa daha hırçın yaklaşmasına sebep olur. Oysa bizim gibi çocuğun da kendi hikâyesi, büyüme biçimi var; canımızı yaksa da geçecek o engebeli yollardan.
* Çocuklar, anne babanın olduğu kadar, diğer taraftan halkı ilgilendiren toplumsal bir meseledirler. Anne babasından daha çok ortalama 70-80 yıl diğer insanlar o kişiyle muhatap olacak, olumlu ve olumsuz etkisini hissedeceklerdir. Trafiğe çıkacak bir araçta bile onca şart ve ilgi gerekli iken, çocuğun anne babanın iradesine terkedilmesi trajikomiktir. Çevresine artı değer katmayan bir çocuğun hem hakkına giriyor hem toplumun başına dert ediyorsun demektir.
* Çocuğun zekâ, beceri ve sağlık seviyesi büyük oranda genetiktir. Buralarda yapacağımız pek bir şey yoktur. Fakat ahlaksız, cahil ya da işsiz bir çocuk, tamamen bizim suçumuzdur. Her ebeveyn, çocuğuna ahlak, bilgi ve meslek kazandırmak zorundadır. Gerekirse çöp topla, evladını düzgün insan et. Edemeyeceğini yapma.
* Bunun bir devamı olarak, diğer insanlar için de söz konusu olduğu gibi, bir çocuğa yapılacak büyük kötülüklerden biri, yaşamın gerçekleriyle onun arasına girmektir. Belki daha iyi ebeveynlik adına ona yalan ve pembe bir dünya göstermeye çalışmaktır. Gerçekleri görmesine engel olma. Onlara hazırlanmasına yardımcı ol. Sevincin ya da kederin çocuğun ayaklarını yerden kesmemesi için az geriden rehberlik et.
* Demek ki çocuklarımıza birçok şeyi vermeye çalışırken bir şeyi öğretmeyi unutuyoruz: Bedel ödemesini... Yanlışı yapmalarına güçle engel olmaya çalıştığımız için çok müdahil oluyoruz. Onlar da arsız oluyor haliyle. Oysa doğruyu anlatıp gerisini ciddi oranda ona bırakmalı: “Yine de yapmak istersen sana engel olamam. Sen özgür bir insansın. Fakat bunun bedelini biliyorsun.” Diyebilirsiniz ki; “Ama bende ana baba yüreği var. Çocuğumun acı çekmesine dayanamıyorum.” Ne diyeyim, demek sen de bedel ödemeye hazır değilsin.
* Ebeveynin belki de seni kendilerinden sakınarak haksızlık ettikleri gibi sen de çocuğunu yaşamdan sakınarak haksızlık ediyorsun. Senin kuşağında boşluklar büyüktü. Çocuğunun kuşağında şişkinlik büyük olacak. Sende açlık, kompleks; onda usanç, bıkkınlık... Oysa biraz boşluk bırak ki onunla sevsin, öğrensin, gelişsin evladın. Yetmeye uğraşma. Hep yanındayım deme. Kendi boşluğuna bakıp onu şişirme.
* Son olarak, hiçbir çocuğu sade pasif alıcı olarak görmemeli. Biz de ondan almalı, bizi olgunlaştırmasına izin vermeliyiz. Unutmayalım, yetiştirmek dediğimiz şey, iki taraf için de bir dönüşüm ve gelişime yol açıyorsa anlamlıdır. Öyle ya, birini eğitmek biraz da onda kendini eğitmektir.
.....................
Olgunlaşmak kısmıyla alakalı eklemek isterim:
İNSAN NASIL GELİŞİR?
* Gelişmek, kendinle (dünkü halinle) çatışma ile başlar. Bunun için sana ters gelen yazarları oku, normalde izlemeyeceğin türde filmler izle, seninle zıt düşünen çevrelerle diyalog kur, normalde gitmeyeceğin yerlerde bulun. Bildiklerini aş, ötekiyle mesafeni kısalt.
* İnanmak için okuma, kabul etmek için dinleme, sevmek için tanışma. Reddetmek ya da kendi görüşüne malzeme toplamak için de yapma bunları. Anlamak için yap; farklı açıdan görmek, toplayıp ayıklamak için. Doğru ve güzel olan yalnız bir yerdeki net çizgide değil, her yere yayılmış ara tonlarda, detay karelerde. Ara, keşfet bunları.
* Hayatın esprisi esnekliktedir. Bunun için zıt halleri, özellikle olumsuzlukları yaşamaktan kaçınma. Rezil olduğunda bir de sen kendinle alay et. Ağladığında salya sümüğün karışsın, sonra arsızca gül. Bir duyguda kilitleme kederini. En bilgili olduğun konuda kara cahil görün bazen. Öfkeden dudaklarını kemirirken özür dileyebil karşı taraftan. Yarı yolda bırakana çay bile ısmarla mesela.
* Gelişim çatışmayla başlarsa uyumla devam eder. Olgun insanlar farkları görür, daha olgunlar farklardaki benzerlikleri. Her şey derinde birbiriyle temas halinde. Hiç kimseyi dışlama, hiçbir durumu garipseme. O tembel öğrenci, başarılı iş insanı olacak belki; bir dahi doğacak köşedeki gecekondudan. Her sonuç, kendine özgü bir süreçle gelişir ve içinden seçip alamazsın kötü gördüğün bir aşamayı. Tıpkı kendi gelişim sürecin gibi.
Her zaman ki gibi buram buram özgünlük ve doğallık. Aslında tüm mesele de tamamen bu!!
Can
Video biter sorgular başlar.. :) ağzınıza sağlık kıymetli hocam💐
İlginize sağlık.
Abi özlemiştik hoş muhabbetini :) severek takip ediyoruz. Selam ile.
Selamlar, teşekkür ederim.
Hocam merhaba dün birkaç videonuzu ızledim. Çok gerçekçi ve cesurca ifadeleriniz var. Bir videonuzda inanç konusunda şüphe içinde ve arayışta olduğunuzu belirtmişsiniz. Şuan ben de aynı durumdayım fakat bu durum bende hiç bir şey yapamama, yaşamdan zevk alamama ve hatta intihara teşebbüs noktasına bile geldi. Sorun şu ki " şuan içinde bulunduğum A inancım yanlış B ye geçmem gerekiyor mu?" tarzında bir şüphe değil. Koca bir boşluk ve müthiş bir korku. Umarım ne demek istediğimi anlatabilmişimdir. Sormak istedigim şey ise sorudan ziyade bir tavsiye istemek. Aynı durumları yaşadığım insanlardan öğüt almanın bana yol göstereceğine inanıyorum. Selamlar, sevgiler...
Dostum, tarih boyu bunlar çözül(e)memiş, biz de bi ömür konuşup müzakere edeceğiz. Bazı gri alanlarla, biraz kuşku ve açık kapılarla barışmak gerekiyor. Çaresizlikle dengeli şekilde yaşamayı öğrenmeli ki bir çok imkanından mahrum kalmayalım. İşin içinde Yaratıcı, sonsuzluk, ahiret gibi kavramlar varsa burada her şey bir yorumdan, şartlara ve karaktere göre bir tercihten ibarettir. Önemli olan asgari ahlakî değerlerde buluşabilmek, insanlık onurumuzu karşılıklı korumak. Bizde maalesef inanç, siyaset ve futbol gibi konular çok ayrıştırıcı olsa da sokaktaki yaşam böyle değildir. Ne düşündüğümüzden çok nasıl insanî ilişkiye, akıl ve vicdan gücüne sahip olduğumuzdur. Selamlar, sevgiler...
@@Mustafa_Alper şüpheni sev, insan olmaya/kalmaya bak mı diyorsunuz yani hocam?
@@timeisnowwa Biraz şüphe iyidir ve zamanla taşlar yerine oturur inşallah.
hocam size ulaşabileceğimiz bir yer var mı ?
mustafamahmutalp@gmail.com