Syndrom DDRR - odroczone skutki rozwodu dorosłych dzieci rozwiedzionych rodziców
Vložit
- čas přidán 5. 11. 2019
- 🆕 Poradnik "𝐉𝐚𝐤 𝐩𝐫𝐳𝐲𝐠𝐨𝐭𝐨𝐰𝐚𝐜́ 𝐬𝐢𝐞̨ 𝐝𝐨 𝐛𝐚𝐝𝐚𝐧𝐢𝐚 𝐰 𝐎𝐙𝐒𝐒 - 𝐭𝐞𝐨𝐫𝐢𝐚 𝐢 𝐩𝐫𝐚𝐤𝐭𝐲𝐜𝐳𝐧𝐞 𝐜́𝐰𝐢𝐜𝐳𝐞𝐧𝐢𝐚" już dostępny!
📌 Znajdziesz go tutaj: https: sklep.magdalenabajsarowicz.pl...
💡 Im szybciej zaczniesz przygotowania do badania OZSS, tym bardziej zwiększysz swoje szanse na dobrą opinię wydaną przez biegłych i specjalistów OZSS.
📘 E-book jest efektem analizy kilkuset opinii wydanych w postępowaniach sądowych w sprawach rodzinnych i ponad 10 lat prowadzonych konsultacji psychologicznych.
_________________________________
📒 Zadaj odpowiednie pytania biegłym i specjalistom OZSS, zwróć uwagę na najważniejsze aspekty Twojej sprawy. Przedstaw im swoją realną sytuację zadając konkretne pytania dopasowane do Twojej sytuacji rodzinnej. Skorzystaj z ponad 190 gotowych pytań do biegłych:
📌 sklep.magdalenabajsarowicz.pl...
________________________________
🎦 Jeśli jesteś przed, w trakcie lub po rozwodzie i masz dzieci, bądź świadomym rodzicem i dołącz do opracowanego przeze mnie kursu „Rozwód a dzieci”: rozwodadzieci.pl
Przygotowałam go z myślą o dobrostanie psychicznym dzieci rozstających się rodziców i ich przyszłości. Kurs "rozwód a dzieci" zawiera materiały wideo, poradniki i gotowe schematy postępowania, jak powiedzieć dziecku o rozwodzie i jak rozmawiać z dzieckiem o rozwodzie. To kompleksowe opracowanie, które umożliwi rodzicowi przeprowadzenie dziecka przez rozwód i rozstanie, krok po kroku.
________________________________
🔹 𝗞𝗮𝗻𝗰𝗲𝗹𝗮𝗿𝗶𝗮 𝗽𝗿𝗮𝘄𝗻𝗼 - 𝗽𝘀𝘆𝗰𝗵𝗼𝗹𝗼𝗴𝗶𝗰𝘇𝗻𝗮 𝗖𝗲𝗻𝘁𝗿𝘂𝗺 𝗦𝗽𝗿𝗮𝘄 𝗥𝗼𝘇𝘄𝗼𝗱𝗼𝘄𝘆𝗰𝗵
Razem z moim zespołem mecenasów łączymy w postępowaniach sądowych prawo z wiedzą i praktyką psychologiczną. Prowadzimy postępowania oraz konsultacje prawne, konsultacje psychologiczne i konsultacje prawno - psychologiczne.
🔹Analizuję/konsultuję opinie psychologiczne wydane przez OZSS i biegłych psychologów w postępowaniach rodzinnych. Przygotowuję zastrzeżenia i zarzuty do opinii.
𝗞𝗼𝗻𝘁𝗮𝗸𝘁:
e-mail: biuro@centrumsprawrozwodowych.pl
tel.: +48 724 271 288
𝗔𝗱𝗿𝗲𝘀:
⓵ Wrocław, ul. Powstańców Śląskich 2-4, Arkady Wrocławskie, 4 piętro
⓶ Warszawa, al. Jana Pawła II 22, Biurowiec Q22, 4 piętro
🔹 Dzielę się swoją praktyką prawnika i psychologa:
⓵ Blog: magdalenabajsarowicz.pl/blog
⓶ Facebook: / bajsarowiczmagdalena
⓷ Instagram: / psychologia_rozstania
Serdecznie zapraszam do kontaktu!
Magdalena Bajsarowicz
Prawnik & Psycholog sądowy
Będąc jeszcze dzieckiem i nastolatką często zadawano mi pytanie- "Jak wpłynął na Ciebie rozwód/rozstanie rodziców?". Zawsze odpowiadałam, że rozwód na mnie nie wpłynął i że była to dla mnie pewnego rodzaju norma (odkąd pamiętałam byłam tylko ja, siostra i mama). Rozwód był tylko kwestią formalną. I pamiętam, że wtedy w to wierzyłam. Teraz mając już 24 lata i będąc bardziej świadoma coraz bardziej dostrzegam konsekwencje rozstania rodziców. Dopiero niedawno zdałam sobie sprawę, że ciągły strach i brak poczucia bezpieczeństwa (oraz inne uczucia), które ciągną się za mną do teraz nie są normą dla dziecka. Jako dziecko nie potrafiłam odpowiedzieć czego się boję, nie odstępowałam mamy na krok, miałam problem z pójściem do przedszkola i ze snem. Teraz z perspektywy czasu wiem, że rozstanie rodziców definiowałam z brakiem miłości ojca (co wynikało z braku rozmowy i uświadomienia mnie), tzn. mój dziecięcy umysł rozumiał to jako- tata nie kocha mnie i mamy więc nas zostawił. Nikt nigdy nie wyprowadził mnie z błędu. Ciągle bałam się, że zrobię coś nie tak i mama też przestanie mnie kochać i zostawi. Całe moje dzieciństwo było pełne wyrzutów sumienia oraz byciem idealnym dzieckiem.
Mimo, że mam z mamą cudowną relację, a z tatą różnie to nadal nie mogę zebrać w sobie tyle odwagi aby z nimi o tym porozmawiać.
Nie lubię podejmować decyzji, boję się ich nieznanych konsekwencji. Boję się, sytuacji w której czuję się nareszcie pewnie i bezpiecznie bo wiem, że zaraz znów może się coś stać i moje poczucie bezpieczeństwa pęknie jak bańka mydlana.
Jestem w związku z cudownym mężczyzną ale boję się, że prędzej czy później cienie przeszłości mnie złapią i zepsuję naszą relację.
Od jakiegoś czasu próbuję sama nad sobą pracować ale myślę też o pomocy psychologa bo nie wiem czy samodzielne rozwiązanie tego problemu jest możliwe.
Drodzy rozwodzący się rodzice! Nie bójcie się rozmawiać ze swoimi pociechami o rozwodzie/rozstaniu (moim zdaniem warto przeprowadzić taką rozmowę kilka razy bo np. rozmawiając z kilkuletnim dzieckiem może ono po kilku latach nie pamiętać tej rozmowy). Dajcie im poczucie bezpieczeństwa i zapewniajcie o swoich uczuciach. Zadbajcie o psychikę swoich dzieci aby w przyszłości nie musiały się mierzyć z problemami.
Pozdrawiam
Rozwodnicy nie powinni mieć praw oddawania głosów na konkretną opcję polityczną, jeśli sami nie potrafili ustanowić dobra dla ich samych.
Dlatego jest tyle rozwodów, bo nieszczęścia chodzą parami.
To nie tak, jest tyle rozwodow ,bo ludzie są nie dojrzali. Najgorzej jak guwniarze się żenią.
"Rozwód jest dla życia rodzinnego tym, czym wojna domowa dla państwa". (Arystoteles)
czcams.com/video/1s5j1Tq0ZpU/video.html
Dlatego jest tyle rozwodów, bo nieszczęścia chodzą parami.
Moi rodzice niestety nie zatroszczyli się o to byśmy ja i mój brat dobrze przeżyli ich rozwód. Niestety jeśli rodzice nie potrafią się ze sobą dogadać, a jeszcze jak jedna strona nie potrafi się pogodzić z rozwodem (moja mama nie pogodziła się do dziś), to trudno by pomogła przejść przez to swoim dzieciom. Staram się nie potępiać mamy, zrozumieć ją, ale jednocześnie widzieć jej błędy w tym aspekcie. Mój tata z kolei niby przyjeżdżał na wyznaczone wizyty, ale był nieobecny. Jakby i on nie mógł się odnaleźć w nowej sytuacji. Zdecydowałam się skorzystać z pomocy psychologa, bo niestety konsekwencje rozwodu rodziców (np. brak pewności siebie, zaniżone poczucie wartości, oraz bardzo skomplikowane relacje z mamą, tatą, a nawet z bratem) ciągną się za mną od kiedy pamiętam i tylko się pogłębiają. Niestety ludzie stają się coraz mniej wrażliwi na to, że ktoś się rozwiódł, że cierpią na tym dzieci (niby wszyscy o tym wiedzą, a nikt o tym nie pamięta), że małą wagę przykładają do tego by pomóc dzieciom przejść przez rozwód ich rodziców we właściwy sposób (a nie wyręczając dzieci we wszystkim, bo nie mają taty) i przyzwyczaić je do życia w nowej rzeczywistości, tak by nie czuły się gorsze i były pewne tego, że rodzice je kochają.
Na koniec mam pozytywną informację. Nie pozwoliłam na takie myślenie, że skoro moi rodzice się rozwiedli, to ja też się rozwiodę. W prost przeciwnie, zaparłam się w sobie i obiecałam samej sobie, że nie pozwolę by moje dzieci kiedyś tak cierpiały jak ja. To też wpłynęło na to, że bardzo poważnie i ostrożnie podchodziłam do relacji damsko-męskich. Dzieci jeszcze nie mam, ale jestem już szczęśliwą mężatką i to dla mnie krok milowy w moim życiu :)
Rozwodnicy nie powinni mieć praw oddawania głosów na konkretną opcję polityczną, jeśli sami nie potrafili ustanowić dobra dla ich samych.
Dlatego jest tyle rozwodów, bo nieszczęścia chodzą parami.
Mam 28 lat, i często czuje że wiele rzeczy które robie, decyzje które podejmuje, nie wynikają jakby prosto "ze mnie". Kocham oboje swoich rodziców i nigdy ich nie oskarżałem o to że sie rozstali (no oczywiscie pomijajac okres dorastania, ale wtedy to sie zrzuca swoje błedy na każdego), ale czuje że miało to na mnie ogromny wpływ. Chociaż stało się to tak dawno, że prawie tego nie pamiętam. Mam problemy wchodzeniem w relacje, a gdy już wejde panicznie boje sie je zakończyc.
Twój wpis jest cenny, bo pokazuje rodzicom jak ważne jest prawidłowe przeprowadzenie dziecka przez rozwód. Rozważ czy nie warto byłoby umówić się na konsultację z psychologiem.
Rozwodnicy nie powinni mieć praw oddawania głosów na konkretną opcję polityczną, jeśli sami nie potrafili ustanowić dobra dla ich samych.
@@MagdalenaBajsarowicz Dlatego jest tyle rozwodów, bo nieszczęścia chodzą parami.
Jako ddrr liczyłem na jakieś porady, ale nie było żadnej. Nigdzie nie ma żadnej. W internecie jest tysiąc milionów porad na odchudzanie, porad randkowych, porad dot. ubioru, nawet samopomocy uzależnień, tysiąc sposobów zamontowania szafki, technikach kafelkowania, tworzenia relacji, ale na kwestie porad dla ddrr jest nocna cisza i dźwięk świerszczy.
Film był skierowany do rodziców, którzy się rozwodzą. Przy takich doświadczeniach można rozważyć psychoterapię.
Jest to bardzo ciężkie- słuchanie tego, co dzieci będą przeżywały przed decyzje dorosłych. Jednak niektóre sytuacje w związkach - zwłaszcza przemocowe, nie mogą nawet przy takich konsekwencjach dla dzieci trwać dalej. Ostatecznie, chyba lepsza jest niezależna opieka 2 emocjonalnie stabilnych rodziców, niż narażenie dziecka na codzienne - wypaczone wzorce relacji damsko- męskiej o przemocy nie wspominając.
Wiedząc co czuje dziecko i jakie następstwa może mieć rozstanie rodziców możemy im zapobiec. Funkcjonowanie rodziców jest dla dziecka podstawowym wzorem, więc lepiej aby był on dobry.
Potwierdzam, uważam, że życie dzieci w toksycznym środowisku jakie zapewniają rodzice gdzie jest przemoc, hazard, alko ma gorsze skutki niż te, które doświadczą dzieci w wyniku rozstania. Dwoje rodziców mieszkających osobno będzie korzystniej wpływać na stan psychiczny dzieci.
@@PaulaDmb Bez watpienia. I chyba nie chodzi o to, zeby ludzie sie nie rozwodzili dla dobra dzieci. Raczej o to, zeby rozwodzac sie zrobic to madrze i uchronic dzieci, jak to tylko mozliwe, przed konsekwencjami (czyli zapewniac je o milosci obojga rodzicow, nie zmuszajac ich do relacji z nowymi partnerami rodzicow - to jest temat- rzeka, z drugiej strony: nie narzekajac przy dzieciach na nowych parnerow naszych bylych partnerow, wkladajac wysilek w to, by dzieci, mimo rozwodu rodzicow, czuly sie bezpieczne.)
Pani Magdo, a jak zachowac sie wobec mezczyzny ( po rozwodzie rodzicow), ktory odchodzi za kazdym razem kiedy zostaje skonforontowany z podjeciem kolejnego kroku w zwiazku? (Wspolne zamieszkanie, dzieci).Czy okazac przyjazn? Dac czas? a moze zrezygnowac z takiej znajomosci, gdyz nie ma taka relacja przyszlosci, dopoki taka osoba sama nie bedzie gotowa na powazna relacje? :( nie chcialabym krzywdzic ani jego ani siebie
Rozwodnicy nie powinni mieć praw oddawania głosów na konkretną opcję polityczną, jeśli sami nie potrafili ustanowić dobra dla ich samych.
Niestety mam problem z nawiązywaniem relacji z kobietami keidy rodzice się rozwiedli nas związek tego nie wytrzymał bałem się jej o tym powiedzieć ale wycofywałem cię powoli ma też problem z relacjami między ludźmi myślałem że to przez nerwy tylko jak sobie pomóc gdzie się udać żeby mi pomogli ?
Czy mógłbym poprosić kontakt do pani bo mam kilka pytań
A jak wplywa to na niemowleta? Dzieci 1-2 letnie?
Konsekwencje opisałam między innymi w filmie Dorosłe Dzieci Rozwiedzionych Rodziców. W tym wieku najważniejsze dla dziecka jest samopoczucie rodzica, który głównie zajmuje się dzieckiem, więc trzeba dbać również o siebie. Powodzenia!
Mówi Pani o DDRR to podobne do DDA. Doskonale Panią rozumie o czym Pani mówi i to potwierdzam. Zajęło mi to sporo czasu żeby się z tym uporać. Dziś jest inaczej ale zajęło sporo lat żeby z tego wyjść. Proces uzdrowienia odgrywa tu duża role czyli zdrowe środowisko ludzi.
🧞♀️
Marie Laforet - WRÓĆ, WRÓĆ... Do mamy tatusiu.
czcams.com/video/1s5j1Tq0ZpU/video.html
Nie mialam pojecia o czym jest ta piosenka. Pamietam ja z dziecinstwa. A teraz siedze i rycze. Bo juz wiem o czym jest. Wszyscy ojcowie powinni jej wysluchac i zrozumiec. Nie chodzi o to, zeby trwali w nieszczesliwych zwiazkach dla "dobra" dzieci, tylko o to zeby TEGO dzieciom nie robili... Zadne dziecko nie powinno niesc takiego bagazu...
@@noligray5828 Ten kto kocha naprawdę, nie pyta o nic.
a skad pani wzieła te 2 lata? to moze trwac całe zycie.
U mnie 6 mija..i jakoś niemoge sie ogarnac
O tym mówią psychologowie zagraniczni. Przyjmuje się, że okres żałoby, bo o to tu głównie chodzi, trwa ok 2 lata, do trzech. Żałoba zaburzona przez dodatkowe czynniki trwa dłużej, ale zdecydowanie wymaga pomocy, tylko naturalną można przejść samemu, naturalną, czyli ok 2-letnią. Jeżeli widzisz, że okres dwuletni zbliża się ku końcowi, a Ty nawet nie przeszedłeś/łaś wszystkich faz żałoby, to zdecydowanie potrzebna jest pomoc. W tym tkwi sedno.
Negatywne konsekwencje rozwodu rodziców w życiu dziecka zawsze będą, mimo osłonowej postawy rodziców, pomocy psychologa, kursów itp. Przykład moich sąsiadów: dziadkowie się rozwiedli, rodzice się rozwiedli, a potem ich syn się rozwiódł.
Owszem może istnieć wzorzec międzypokoleniowy i rozwód rodziców zwiększa prawdopodobieństwo rozwodu dorosłego dziecka rozwiedzionych rodziców. Jednak nie wiemy czy w przywołanym przykładzie dzieci miały zapewnioną odpowiednią opiekę emocjonalną i psychologiczną. Warto chronić dzieci i wykorzystywać do tego wszystkie dostępne narzędzia.
Podobnie jak negatywne konsekwencje trwania w zwiazku tylko "dla dobra dzieci".
A wez sie dogadaj z wqrtce ex DDA...