İmamoğlu'ndan Neden Bir Erdoğan Çıkmaz?

Bu konuşma ne bir AK Parti ve Erdoğan güzellemesi ne CHP ve İmamoğlu taşlamasıdır! Sadece elden geldiğince soğukkanlı bir zihinle "İmamoğlu, yıllardır Erdoğan karşısında hissedilen lider boşluğunu doldurabilir" algısının yanlış olduğunu anlatmaya çalışıyorum. Gerekçelerim kısaca şunlar:
1. İmamoğlu’nu destekleyen kesim, Erdoğan taraftarları gibi biatçı ve teslimiyetçi gelenekten gelmiyor. Sevmesi ve soğuması nisbeten daha kolay; daha rasyonel ve çıkarcı.
2. Bu dönem Erdoğan’ı parlatan 90'lar ve 2000'ler dönemi gibi değil. Bugünün krizleri yokluğun değil, daha fazla olmamasının krizi.
3. İmamoğlu Erdoğan gibi adanmış, çılgın bir lider değil. Varlığını ideolojik geçmişine, davasına borçlu değil. Daha seküler ve ılımlı bir karakter.
4. İmamoğlu’nun kendini sevilme nedeni olan Türkiye’yi sahiden özgürleştirme, eşitleştirme ve kardeşleştirme vizyonu yok. Onun net bir rüyası yok ve zaten seçildiği ilk süreçteki heyecanı devam ettiremedi.
5. Siyasette kahraman olmak için çalışmak ve yapmak yetmez. Bunun ötesinde yapamamak, engellenmek gerekir. Maalesef belediye ile statükocu ve yeniliklere karşı çıkan taraf oldu İmamoğlu. Baştan engellendiği için seviliyordu, fakat kendi atak yaparak proje üretip engellenmediği için şimdi kahraman olamıyor.
6. Çünkü İmamoğlu'nun karşısında Erdoğan gibi bir rakip var. Bu evet, İmamoğlu'nun şansızlığı ve Erdoğan'la birlikte yükseğe konan lider çıtasının mağduriyetini yaşıyor, yaşayacak. Erdoğan'ın hiçbir zaman kendisi gibi olumlu ya da olumsuz, fakat zorlu bir rakibi olmadı.
Belki de Erdoğan'ın hikâyesinin bize anlattığı şudur: Siz büyüdünüz, büyümüş olmalısınız. Elinizden tutup götürecek bir kahramana ihtiyacınız yok. Bir toplum ne kadar acizse o kadar büyük kahramanlara, olağanüstü süreçlere ihtiyaç duyar. Aynı zamanda bu çaresizliği ve çapsızlığı ölçüsünde yanlış kişileri kahraman ilan edebilir, olur olmaz süreçlere umut bağlayabilir.