Φοίβος Δεληβοριάς - Αφού δεν μ'αγαπάς | Κύτταρο 2024

O ΦΟΙΒΟΣ ΔΕΛΗΒΟΡΙΑΣ ΣΤΟ «ΚΥΤΤΑΡΟ»
Ο Φοίβος Δεληβοριάς αποφάσισε για φέτος κάτι τελείως διαφορετικό.
Στις καθιερωμένες πια χειμερινές του παραστάσεις στο «Κύτταρο», θα ξεφυλλίσει για πρώτη φορά τα προσωπικά άλμπουμ που κυκλοφόρησε, με απόλυτη χρονολογική σειρά:
Η «Παρέλαση» του 1989, «Η ζωή μόνο έτσι είναι ωραία» του 1995, το «Χάλια» του 1998, ο «Καθρέφτης» του 2003, το «Έξω» του 2007,
ο «Αόρατος άνθρωπος» του 2011, η «Καλλιθέα» του 2015 και το «ΑΝΙΜΕ» του 2022 ανθολογούνται, ξανα-ενορχηστρώνονται και αποτιμώνται από τον ίδιο, σε μια μουσικοποιητική αφήγηση που έφτιαξε με τους συνεργάτες του.
Αναμνήσεις, ασήμαντες ιστορίες, γελοία παραλειπόμενα, αυτοσχεδιασμοί - και μια εικόνα της Ελλάδας που του έτυχε.
Λεύκωμα; Biopic; Εναλλακτικό remake του «Τρελοπενηντάρη»; «Να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι»;
Τίποτα απ’αυτά, προς Θεού. Ένας απλός αγώνας κατς με το χρόνο, με τους φίλους και τους έρωτες, με τις εξουσίες και τις ανασφάλειες, με τους δασκάλους και τη φαμίλια, με το στρατό και την τηλεόραση, με τα hits και τις αποτυχίες.
Με την συνδρομή του καλύτερου γκρουπ στο Βόρειο Ημισφαίριο των τελευταίων δεκαετιών (Σωτήρης Ντούβας, Κωστής Χριστοδούλου,Κώστας Παντέλης, Yoel Soto, Χρήστος Λαϊνάς)
και με την πιο δερβίσικη καλλιτεχνική ομάδα, θα περιστραφούν γύρω απ’τον εαυτό τους και θα πέσουν ζαλισμένοι στο πάτωμα να δουν βίντεο-κλιπ τον Ουρανό.
Στίχοι: Φοίβος Δεληβοριάς
Μουσική: Φοίβος Δεληβοριάς
Αφού δε με αγαπάς και μου φέρεσαι αλλιώτικα
αφού στις ντισκοτέκ μου κουνιέσαι με νησιώτικα
αφού με ένα σου κλικ με βυθίζεις στο παράπονο
για πες μου γιατί εγώ σαν τον τρελό εννοώ
Να πέφτω σαν δραχμή στη σχισμή που `χεις στο στήθος σου
να κλέβω τραγουδάκια μονάχα από τον κήπο σου
να κάνω τον κομπέρ στα θεάματα της νύχτας σου
κι εσύ να μη με κοιτάς να μη μιλάς του τρελού
Με διαμάντια και ρουμπίνια τη μιζέρια και τη γκρίνια
θα σου στολίσω
και μ’ ελληνικά ψηφία της καρδιάς σου τη μαφία
θα ξεκληρίσω
Αφού με ξεπουλάς με κασέτες στην Ομόνοια
αφού δεν ξεχωρίζεις τ’ αγκάθι απ’ τη μπιγκόνια
αφού και το φεγγάρι το βγάζεις σε λογάριθμους
για πες μου γιατί εγώ σαν τον τρελό προσπαθώ
Να φτιάξω ένα γοβάκι που να χωράει το πόδι σου
μια πίστα να χορεύεις να χαίρεται ο Ηρώδης σου
τεράστιους προβολείς να φωτίζουν τη σπατάλη σου
κι εσύ να μη με κοιτάς να μη μιλάς του τρελού
Με διαμάντια και ρουμπίνια τη μιζέρια και τη γκρίνια
θα σου στολίσω
και μ’ ελληνικά ψηφία της καρδιάς σου τη μαφία
θα ξεκληρίσω
Κι ας μη με αγαπάς κι ας μου φέρεσαι αλλιώτικα
κι ας θες στις ντισκοτέκ να κουνιέσαι με νησιώτικα
θα πέσω σαν δραχμή στη σχισμή που `χεις στο στήθος σου