Tahminimce 18.00'de yayımlanan bu videoyu izlemeye tam o anda başlasam da 1 saat 18 dakika boyunca yalnızca 18 dakika ilerleyebildim, bu süre zarfında videoyu izlerken/dinlerken aynı anda fizik notlarıma çalıştım, kendime basit bir yemek yaptım, LinkedIn sayfama gelen mesajlara yanıt verdim, dolar kuruna ve çeşitli hisselere baktım, Osman Hamdi Bey'in öz geçmişini araştırdım, MSÜ'nün çıkmış sorularına göz gezdirdim ve bu süreç tamamen isteğim dışında gelişti diyebilirim, ayrıca dikkat eksikliğini şu günlerde kendimde fark etmeye daha çok başlasam da hiperaktivite kısmını hipoaktivite olarak da yaşıyor olabilirim. Son 20 dakikayı saat 20'ye kadar bitirmek dileğiyle, çok ama çok teşekkürler video için :)
Yazdıklarıma ek olarak Pera Palas'ın tarihçesini okuyup, Instagram mesajlarıma da yanıt verip, birkaç oynatma listemi düzenledikten sonra videoyu 19.56 itibariyle bitirdim ki videoyu bitirmeye odaklanmış olmak gerçekten bitirmemde büyük bir rol oynadı diye düşünüyorum. Bu arada son 18 dakika* yazacakken yuvarlayıp 20 demişim, mazur görün. Yorumuma rastladığı anda direkt bana ulaşıp deneyimlerimi anlatmamı isteyen arkadaşlar da sağ olsunlar, kendileriyle çok kısa diyaloglar yapma fırsatım oldu.
@@sudelicabbarson Değilim, Göktuğ ben, YapımBöyle Film'in sıkı takipçisiyim diyebilirim, daha sonradan neler yaşadığımı okuyabilmek için yorum yapayım dedim ki bir de ne göreyim, sabitlemişler :) Öyle olunca da beni Hüma Hanım sanan, benzer şeyleri yaşayan insanlar bir şekilde yazmaya başladı, sorulduğu için yazıyorum, çocukluk yaşlarımda dikkat eksikliği tanısı konsa da şu günlerde psikiyatrist randevusu bile alamıyorum maalesef, devlet hastanelerinin hepsi dolu adeta, böyle yaşamaya kendimi adapte ettim gibi gözüküyor. Bir şekilde bir profesyonelden destek almanızı da tavsiye ederim yazanlar, beni bir şekilde bulanlar için.
DEHB'liyim ve bunun gerçekten elimde olmadığına inanmayan bir çevrem var . Nihayet birilerinin bunu ciddiye alıp video yaptığını görmek beni gerçekte çok mutlu etti . İyi ki varsınız.:)
Bende birkaç şey eklemek istiyorum. Rejection sensitivity çok yaygın gözüken özelliklerden biri. Belki sürekli eleştirildiğimizden dolayı eleştiriye karşı tahammülsüzlük gelişiyor ve bazı şeyleri üstümüze alınıyor olabiliriz ya da daha hassas olduğumuz için yoğun duygular yaşıyor olabiliyoruz. Bunun haricinde işe yarayan birkaç şeyden de bahsetmek istiyorum biri body doubling yani yanınızda bir iş yaparken birinin bulunması. Size baktığınızda görevinizi hatırlatacak biri gibi düşünebilirsiniz. Bir arkadaşınızı çağırıp evi o otururken siz toplayabilirsiniz. Bir diğeri bütünü parçalama kısmında çok büyük bir sorun yaşıyoruz bu da yapamayacağımızı düşünmemiz için ertelememize sebep oluyor. Bizden birşeyler isterken ne kadar spesifik olursanız yapmamız o kadar kolay oluyor. Mesela ödevlerini yap değil de matematik kitabının 23. Sayfasındaki ödevi yap gibi. Klasik müzik dinlemek genelde çalışırken çok faydalı oluyor. Aşırı stres oluyoruz bu arada dışardan rahat gözüktüğümüze bakmayın, 3 yıl önce göndermeyi unuttuğumuz bir kargonun yükünü taşıyor olabiliriz. Bize ne kadar inanırsanız aslında o kadar yapabiliriz çünkü bu bizim için dopamin salgılatıyor ve alacağımız tebrik bizi işte tutabiliyor. Bunun haricinde Deren ek süre demişti ödevler için ama ne kadar süre de olsa aslında o kadar uzun süre stres de demek. Ve biz yine son dakika yapıyor olacağız dolasıyla ek süre bence sadece talep edildiğinde verilmeli. Ay birşey daha yazacaktım unuttum 😂 Hatırladım, aslında çok seçenek olduğu durumlar bizim için en zoru ve seçenekler arasında kayboluyoruz bu yüzden yapmak zorunda olduğumuzda bizi çok yorsa da yapıyoruz genelde. Ayrıca sosyal statü gibi bazı toplumsal normları anlamak konusunda da genelde sıkıntı oluyor ki bence iyi birşey, birde genelde azınlık ve toplumdan dışlananlarla yüksek empati yapabiliyoruz sanırım kendimizi de böyle hissettiğimizden 🥲 psikiyatristlerin genelde tavsiye ettiği günlük ajanda kullanmak ve detaylı olarak ne yapılacağını ve ne kadar süreceğini yazmak çünkü 5 dk sürecek bir işi 5 gün sürecek diye düşündüğümüzden başlamadığımız da oluyor ya da tam tersi çok kısa sürede yapacağımızı düşünüyor olabiliriz. Okuyanlara teşekkürler 🤩
Ben bunların aynısını hissediyorum ve yaşıyorum. Bana çok bi şeyin yok dendi ve çevremdekiler de ona göre davranıyor. Videoda anlatıldığı kadar uçuk değilim ama ben de öyle miyim yoksa sadece gerçekten tembel miyim soruları kafamı yiyor bitiriyor. Kendi kendime vicdan azabı çekiyorum. Saçma sapan bi paradoksun içinde gibi hissediyorum sanki ben fark etmeden zaman gidiyor.
@@Zeynep___p Ben genellikle çevremde ki insanlarda şöyle anlıyorum olup olmadığını. Birşey yapmadığında vicdan azabı çekiyor musun? Yıllardır maskelemiş olabilirsin, başka insanlar anlayamaz öyleyse. Mesela evin çok dağınık ama arkadaşın gelmeden temizlemek, ödev yapmıyorsun ama yapıyormuşsun gibi davranmak. Biraz daha bahsedebilir misin kendinden?
@@nesibe8082 şöyle söyleyebilirim, artık çekmiyorum. Daha doğrusu çekmemeye çalışıyorum. Bastırıyorum. Bu bazen çok depresif zamanlarımda patlıyor ve kendimden tiksindiriyor, kendimle barışamama sebep oluyor.
@@nesibe8082 insanlarla konuşurken tek bi konuya adapte olmakta çok zorlanıyorum. Sürekli o konuyla alakalı veya alakasız başka detaylar geliyor aklıma. Sürekli 9384843 tane şeyi aynı anda düşünüyormuşum hissiyatı var. Bazen ki bu hayatımda çok nadir karşılaştığım bir durum bir şeye öyle çok odaklanıyorum ki o şey dışındaki etraf sanki kararıyor sanki tüm organlarım, duyularım ona odaklı gibi hissediyorum. Sürekli bi şeyler yarım gibi hisseidyorum. Mükemmelliyetçi olduğumu da söylüyorlar. Bazı senelerde okulda sürekli ayaktaydım derslerde falan ama mesela bu sene o yok. Ve arada bir söylenilen bu belirtileri göstermiş olmak bana acaba dedirtiyor. Ve çok dürtüsel biriyim fakat şartlardan dolayı onu baskılamak zorunda kalıyorum ve bu da yarım yamalak hissini ortaya çıkarıyor. Mesela bi anda kalkıp gidesim bi anda bağırasım bi anda her şeyden sıkılıp tamamen başka bir şeye yöneleskm geliyor... Falan filan daha çok şey söyleyecektim ama yarısını unuttum yarısını da
Ben dehbli bir anneyim. Çalışma hayatım ve anneliğim de dahil olmak üzere sanki ben iki kişiyim. Biri dışarıda tüm sorumluluklarıyla olmak zorunda olan kişi yani makul cevapları veren, işleri ucundan kıyısından acil durum sırasına koyup bitiren, insanlarla içinde olduğu duruma uyumlu diyaloglar kurmaya çalışan. Kuramasa da bunlara makul bahaneler sunabilen. Örneğin: "Kusura bakma dalgınım benim oğlan az yiyor bu ara ona takıyorum." gibi. Halbuki o an belki yüzük parmağımla orta parmak tırnağımın ucunu ellemeye çalışıyorumdur o yüzden karşı tarafı duymuyorumdur. Çok uzatmayayım, bu dışarıdaki ben ayıpları, elalem ne derleri, günlük konuşmaları ve bebek bakımını kısmen idare eder. İçimdeki bense tüm bu rutinlere isyan eder, toplumsal rollere ve tüm sınıfsal zırvalıklara karşıdır ve tam bir hayalperesttir. Rüyaları bilim kurgu tadındadır. En sevdiği aktivite varoluşsal sancılar eşliğinde nereye gittiğini bilmeden yürümektir. Biriyle konuşurken arkadaki objelerin yapılış hikayelerini bile düşünür ama konuşulanlara kafa yoramaz. Saatlerce dizi izleyebilir ama 5 dakikalık işi 5 gün yapamaz. Ne yemek yapıcam ben bugün diye telaşlı bir gün geçirir. Akşama kadar onlarca yemek yapım videosu izleyip karar veremediği için dışardan söyleyebilir. Aynı önemsiz maili 3 kez atar ama çok önemli bir maili kafasında kelime kelime kurup hiç yazmayabilir. Tatilden döneli 1 ayı geçmiş ama o valizi bir türlü boşaltamamış olabilir. Şu an sabaha yetiştirmesi gereken raporu varken gecenin iki buçuğu olmuş ama başlamamış olabilir :) Dışarıdaki makul ikinci benin gelip beni bu sayfadan kurtarmasını bekliyor olabilir. İşte bu iki ben o kadar çok tartışıyor ki sesli tartışmaya bile dönüşebiliyor. Kendi kendime tartışıp içimdeki beni haklı buluyorum. Çünkü dışımdaki ben seviliyor ama içimdekine ben bile bazen zor katlanıyorum. O çok yalnız ve anlaşılmıyor
DEHB’li biri olarak gerçekten normal bir şekilde hayatımı sürdürmekte zorlanıyorum ve bu konuda böyle bir video görmek çok hoşuma gitti çünkü insanlar bunu asla bir hastalık olarak görmüyor ve ciddiye almıyorlar. Yani odamı toplamak veya uzun süre bir yerde oturmak bile çok zor geliyor. Uzun süreli odaklanmam gereken zamanlar ilaç kullanmadığımda resmen bir işkence gibi geliyor. Umarım insanlar bu konuda biraz daha bilinçlenebilir ve buna göre davranabilirler
@@duygu0103 Sadece ilgi ve ihtiyaçlarınıza yönelik konuda tek bir rutinle yola koyulmak kendinizle barışıp özgüven kazanmanıza yardımcı olur. Bu konuda Atomik Alışkanlıklar kitabını öneririm. Bu kitapta yeni bir alışkanlıklığın nasıl kazanılacağına dair önemli bilgiler var.
deren dehbli biri olarak ben de çalışkan ve başarılı biriyim. dehbyi hepimiz farklı farklı yaşıyoruz o yüzden kendinden başka dehblilerle aynı olmayı bekleme lütfen sevgileeerrr
30 yaşında dehb tanısı almış bi doktorum. Konuşacak o kadar çok şey var ki şu tusu bi kazanayım herkes duyana kadar anlatacağım beyin yapısındaki farklılıkları. Dışardan görünen bi farklılık olmadığı için beyin yapımız farklı diye anlaşılmamak yaftalanmak yargılanmak ve tüm bu zorluklarla yaşamaya çalışmak çok zor. Kimsenin bunu yaşamasını istememem. Sadece bilmek ve saygı duymak çok zor değil yapabiliriz bence toplumca 🥲 çok mu iyimserim 🥲🥲🥲
29 yaşında DEHB tanısı almış bir öğretmen olarak ben de şu KPSS'yi kazanıp bir atanayım ben de anlatacağım size de bu konuda bir eğitimci gözüyle yardımcı olmak isterim😊
@@entrepreneur3415 Teşekkür ederim yorumunuz için ben de ekmekten uzak durulması gerektiğini duydum DEHB'lilerin ama bütün hepsinden mi uzak duracağız bunu araştırmamıştım dediğiniz kitabı okuyacağım.
@@kecicobani Bu hastalık bizim memur olmamiza engel değil diimi hocam cevaplarsaniz sevinirim öğretmen ve doktor olan arkadaşa soruyorum ben de öğretmenim de
Bir dehb’li olarak deren kadar iyi bir dinleyici olmak isterdim.Dışarıdan bencil gözüküyoruz çünkü :(( deren mükemmell bir dinleyicisin dikkate alındığını hissettiriyorsun karşı tarafa yerim seni
Ben 10 yaşındayken bana teşhisi konmuştu bu hastalığın ama ailem "zaten bunu herkese diyorlar almayalım ilaçları" dedikleri için asla almadık hiçbişi ve bugün üniversiteye gidiyorum . Akıllı bir insan olduğumu düşünüyorum ama sanki aklıma erişim kapalı gibi bişi diye düşünüyordum meğersem algılarım kapalıymış . Haftaya vizelerim başlıyor ve daha da çok streslendim çünkü aklımda neredeyse her şey uçuk sınavda bazen derste yaşadığım olaylarla bağdaşmış bilgiler sayesinde bir tık başarılı olabiliyorum buraya kadar gelebildiysem bu sayededir . Bazen o olayları bile hatırlayamıyorum ama kfşdjepfjeğdje. Hayatınızda kolaylıklar diliyorum herkese öpüldünüzz
aynısı bende de var. Üni de derslerin hepsine gidiyorum konular ilgimi de çekiyor ama hiçbir şey anlamadan çıkmış oluyorum dersten. Geçen sene komple kaldım. 1 ders bile veremedim komple 2 dönem. Şimdi yine aynı. Artık doktora görünmeyi düşünüyorum çünkü okulu bitiremeyeceğim bu gidişle. Aslında çocukluktan beridir var ama hiç gitmedik doktora. Çok kızıyorum kendime ve aileme. Hayatımda hiç ödev yapmadım düzgün. Yaptıysam da salladım 1 kitap dahi okuyup bitiremedim.
18 yaşındayım universite sınavıma 3 ay kala kendi kendime ADHD ve diskalkuli olduğumu fark ettim. 3. Sınıfta iken bunun tanısı bana kobur gibi olmuş ama annem kısa bir süre bana ilacı kullandırdıktan sonra bırakmış ve bende olmadığına kaanat getirmiş. Bu zamana kadar hep kendime sakağım sorumsuzum tembelim dedim ve yakın zamanda piskiyatrist e gittim bunun için ve ilaç tedavisine başladım. Tabi gitmeden önce baya bir araştırma yaptım. Türkçe kaynak pek bulamadam da yabancı bilimsel ve tecrübeye dayalı bir sürü video izledim yazı okudum. Bu araştırma sürecinde sürekli ağladım durdum çünkü çoğu şey yerine oturmaya mantıklı gelmeye başlamıştı. Unutkanlığım dağnıklığım insanların sözünü kesmem falan filan liste uzayıp gidiyor her neyse okuduğunuz için teşekkürler böyle bir dönemde bu video bana çok iyi gelecek.
@@gulinyldz8854 benimde daha tanım yok. Sağ sol kavramı yönler ile bağdaşmıyor bende sonra duvar saatleri ve 24 saat zaman biçimini kullanırken çok zorlanıyorum örneğin 16:00 görünce 4 diyemiyorum saate parmaklarım ile 12 1 2 3 4 diye saymam gerekiyor sonrasında toplama işlemi yaparken parmaksız yapamıyorum, ailem 4 ay bana çarpım tablosu öğretmeye çalıştı küçükken ama olmadı ve çarpma yapmam gerektiğinde parmaklarım ile sayıyorum çıkarma çok zorluyor bölme yok bende direkt yok. Arka arkaya olan sayılar aklımda kalmıyor telefon numaramı 3 ayda zar zor öğrendim tc kimlik no mu hala ezberleyemedim. Nesneler arası uzaklığı hesaplamakta nadiren zorluk çekiyorum . Çok karışık oldu ama umarım açıklayabilmişimdir.
DEHB, dünya bir yana özellikle ülkemizde sınırları olmayan çocuklar için kullanılan bir terim olduğu için yetişkinlerde yeterince bir yana hiç ciddiye alınmıyor .
Konudan konuya atlama, hiçbir yere yetisememe, mağazadan çıkınca ne tarafa gideceğini şaşırma,tek bişey yapamama ,bişey yaparken başka bişey yapiyorken bulma kendini,insanların sözlerini kesmek,erken kalkamama,geç uyuma,sürekli bacak sallama,birşey yapmaya karar vermeye daha çok enerji harcama, bütün hobileri yarım bırakma,karar verememe,kendini sürekli elestirme,kaygı bozukluğu,isimleri hatirlayamama,unutma, sürekli not alma,rutinler OKB,yüksek sese fazla ışığa tahammülsüzluk,karanlık sessiz ortamda uyuma,erteleme,baslayamama,son ana bırakma,arkadaşları silme,takıntı hale getirme,bazen çok konuşma bazen hiç konuşmama,depresif hal, bazen telefonlara cevap vermeme o an konuşmak istememek ,istemeden insanlari sürekli bekletme,sürekli erteleme erteleme,sigara bağımlılığı,herkesten farklı hissetme,sürekli iş değiştirme isteği,olduğun ortamın farkındalığını geç algılama,alt üst kavramını kabul etmeme,sürekli can sıkıntısı,kendini oyalamak için sürekli biseylerle uğraşma isteği,yalnız kalma isteği,uyaricilar yüzünden sürekli ilgi degisikligi,superfokus anından cikamama, eleştirilere tahammülsuzluk, alışveriş bağımlılığı, sürekli kendini mutlu etmeye çalışma,sürekli uyumsuz hissetme,ailede muhakkak dehb li biri olması,kafa travması geçirmiş olma,dehblileri sürekli bulma,ilişkilerde tutarsizlik bence dehb li olmak bu
Annem sürekli dikkatin dağınık diye bana kızar ama neden böyle diye asla düşünmez. Neredeyse her gün derste aşırı dağılıyorum ve hareketsiz duramıyorum diye azar işitiyorum. Alışık olan öğretmenler pek bir şey demiyorlar ama yeni gelenler için tam bir kabusum. Örneğin kitap okuyorum ama anlamayı unutuyorum. 1-2 sayfa okuyorum, hemen dizim titremeye başlıyor ve bunu fark ettiğimde hemen dağılıyorum. Ders çalışmak diye bir şey de yok hayatımda. Ders çalışmayı bırakın ders dinlerken anlamayı unutuyorum. İnsanlar beni uzaktan görünce ne kadar enerjik derken benle konuştuklarında ruh halimin çok yorgun ve bitik olduğunu söylerler. Hatta ben bile hayret ediyorum bu konuda. Her neyse yazmaktan canım sıkıldı, yorumum bu kadar. Baya fazla yazmışım.
Bir de asla toplum içinde ayakta durarak konuşamam çünkü tüm sahneyi falan gezerim ve gözüm bir yere takıldığı için konuşmayı unuturum. Bir gün boyunca yemek yemeyi unuturum. Hatta küçükken tuvalete gitmeyi unutup altıma kaçırırdım, şu an hala unutuyorum ama kaçırmıyorum.
Benim de bipolar bozukluk teshisim var ve ben de ders calisamiyorum ustelik onceden basarili hirsli ve caliskan bir ogrenciydim.Bir de seneye universite sinavina giricem. O yuzden su an ozelde bir norologa da randevu alicam.3 yildir hem ben hem ailem cok yiprandik.Artik hayatimda koklu bir degisim yasamam gerekiyor.
@@nurcanbozali7503 Aynı senin gibiyim. Eskiden akademik durumum konusunda titiz davranmaya çalışırdım ama bu sene en yakın arkadaşımı kaybettikten sonra hayat bir anda çöktü. Eskisi gibi olmayı çok isterim.
Tembellik hipotezinizi Eğitim Fakültesinde incelemiştik, "Tembel ya da başarısız öğrenci yoktur, ya psikolojik bir durum vardır, ya ailevi bir sıkıntı vardır, ya maddi/tıbbi problemler vardır" şeklinde
Uf insan her piskolojik hastalıkta kendinden bir şeyler buluyor. Bu seride bunu anladım 😂 bana teşhis konmadı hiperaktif bir insan da değilim ama dikkat eksikliğim çok fazla insanlarla konuşurken bile o kadar çok şey düşünüyorum ki beynim kendi kendine konudan konuya atlarken ne söylediğimi unutuyorum. Bu derslerde de oluyor hoca ders anlatırken kendime geliyorum ne düşündüğümü de unutuyorum, hoca ne anlattı onu da bilmiyorum. Saçma bi döngü, baya yorucu. Malesef unutkanlık da çok oluyor bir sürü ezber yapıp sınav kağıdı gelince kalem oynatamadığım zamanları biliyorum.. ezber yapma potansiyelim sürekli düşüyor, sanki asla bilgimin üzerine yeni bilgiler ekleyemiyorum. Beynim o yeni bilgileri kabul etmiyor gibi hissediyorum. Garip.
Mutlaka psikiyatriye gitmeni öneririm. Bu durum seni okul hayatında zorluyor gibi geldi. Dehb veya başka bir şey, en azından adının konması bazen yalnız hissetmemek ya da teknik kazanma vs. açısından yararlı olabiliyor. İlaçlardan ziyade bu problemle yaşamayı öğrenmeye gidiyor temelde konu.
Peki hipoaktivitesi olan napsın oda DEHB :/ fakat bilinmiyor ve fark edilmesi daha zor . Kardeşim 5-6 yaşından beri hiperaktivite tedavisi görürken benimkinin 18 yıl sonra hayata adapte olamam sonucu ortaya çıkması. Boşa giden 18 yıl.
Ben 2021 in Eylül ayında DEHB olduğumu öğrendim (Nisan'da 18 olucam). Hiperaktivitem olmasına rağmen. Normalde hiperaktivitesi fazla olanlar enerjilerini atamazlarsa kriz geçirirler ben tanı konulana kadar hiç kriz geçirmemiştim.(Belki geçirip fark etmemişimdir.) Ama şu sıralar geçiriyorum bayağı ,stres ve anksiyete gibi etkenler yüzünden anksiyete kriziyle karışık bı kriz geçiriyorum. Her neyse işte buna rağmen fark edilmemişti
@@sevdasaglamtas3847 Haklısın psikolojik rahatsızlıkları farketmek zor olabiliyor. Küçükken defalarca dikkat eksikliğinden doktora gitsemde hepsi bende hiperaktivite olmadığını söylemişti. Sonra kendim hipoaktivite olduğunu keşfedip öyle doktora gittim.
@@DerenDemirel aynen ya evet böyle ben de başta annemleri suçlamıştım bayağı çünkü bende çok belliydi ama tanı konulup bu zamana kadar geldikten sonra daha erken tanı konsa belki benim için daha kötü olurdu dediğim oluyor
@@DerenDemirel Bildiğim kadarıyla DEHB çocuklarda ve yetişkinlerde hiperaktivite, ergenlerde hipoaktivite şeklinde seyrediyor. Belki başka bir probleminiz olabilir. Uzman yardımı almanızı öneririm en doğru tanıyı onlar koyacaktır tabii ki.
Před rokem+9
Bir DEHB annesi olarak pür dikkat izledim yorumları da okudum :) meğer ne çok muş bu özel insanlar...bu konu ile alakalı öncelikle ailelerin egetim alması gerekir ve öğretmenlerin de bu konuda özel eğitilmesi gerekir biz 7 yaşından 15 yaşına kadar ilaç kullandık malisef hiç bir ise yaramadı aksine fazla yan etkili oldu ve ben bir anne olarak çok zorlandım malisef bu durumun tedavisi yok çocukların ilgi alanlarını tespit edip o doğrultuda yönlendirmek gerekir ve anlayış sevgi ile zaman tanımak gerekir yoksa hasta psikolojisine girerler depresyon dan çıkamazlar:(( Albert Einstein da bir DEHB 'li olduğunu unutmayalım:))hiç kimse mükemmel değil
Merhabalar malesef öğretmenler her çocuk yerinde dursun hepsi aynı başarıda olsun istiyorlar ayrıyetten veliler elinde olmadığını anlatmama rağmen çocugum çocuklar tarafından sıkıştırılmaya maruz kalıyor. Sonra fiziksel tepkiler gördüklerinde de suçlu benim çocuğum oluyor ilaç başlamanın eşiğindeyiz.Ben çok endişeliyim doktorlar kesinlikle çözeceğini söylüyorlar ama si böyle yazınca tekrar gözden geçirdim. En sonunda gidip okulda beklicem çocuğumun başını ,ayrıca bende okul barken çocuğumu çok zorladım elinde olmadığını anlamam okulun bitmesiyle oldu şuanda ne yapacağımla ilgili karar vermeye çalışıyorum çocuğumu zorlamamaya kendimi zorluyorum resmen çünkü evebeyn olarak bu insanı çok çok tüketen bir durum. Herkese allah kolaylık versinn
Adhdli üniversite öğrencisi biri olarak ders çalışma hakkında tek tavsiyem toplum içinde çalışın, kütüphaneler olur cafeler olur parklar olur, evde arka plana cafe gürültüsü açmak olur, bana iyi gelen ve azıcık da olsa işe yarayan şeylerden. To do list yapmak bende bir sure sonra ise yaramamaya basladi. Eger bir seye odaklanacaksam , beynime "dopamin takviyesi " gerekiyor. Bir bes dakika on dakika günlük yazmak, resim cizmek dans etmek yardımcı oluyor. Sizin de böyle taktikleriniz varsa yorum birakabilir misiniz?
Tek ben boyleyim saniyordum ders calismadan once sevdigim seylrri yapinca daha cok odaklaniyorum ama tabii ki bu da kisitli bir sure icin gecerli oluyor
Valla ben lise son öğrencisiyim ve hiç bir şeye çözüm bulamıyorum ders çalışıyorum 15 20 dk sonra resim çizmeye başlıyorum akşam uyumak istiyorum beynim yatağa yattığım gibi durmadan düşünmeye itiyor ve yatırmamak için elinden geleni yapıyor insanlara derdimi anlatıyorum benimde böyle böyle sorunun var diyor ki o çağımızın hastalığı herkeste var anlatıyorsun bu genetik doğduğumdan beri var herkeste dehb yok inanmıyor bahane uyduruyorsun diyor valla sanırım üniversiteyede giremiyeceğim
39yıllık dehiperaktıvıte bozuguyum, bunun cocuklukta hem cok gurultulu hem kavgalar edılen kalabalık bır yasamım kaynaklı sorun oldugunu ıyı bılıyorum. Beyın için gerekli tum vıtamınlerı sadece solgar markasına guvendıgım için ılk solgarOmega3700 ıle basladım,solgar nutriyi de onerırım on yıl once kullandım ıyıydı sınav donemlerı) herneyse yakın tarıhtede omega3, yıne solgarın female vıtamın, day to day in collogen1,2,3 kullandım bırlıkte, gercekten dıkkat toparlamada farklılıklar , kararlılık hıssettım 👍
Ben daha önce de biliyordum fakat hayatını etkileyecek bir sınav esnasında kendine bunu kabul ettirdiğinde baya kötü hissediyorsun,zaman yönetimim zaten hep kötüydü,zaman diye bir algım yoktu,an içinde kayboluyordum ve istisnasız her yere geç kalırdım,10da randevulaşıp geç kalmamak için 6da kalkardım ve yine geç kalırdım,yks sınavında zaman yönetim o kadar kötüydü ki derslerim sınıfımdakilere oranla çok çok iyi olmasına rağmen resmen kitapçıkda kayboldum,sınava girdiğimiz sınıftaki tüm detaylar hakkında düşünmeden edemiyordum,gözetmenin ayakkabıları,gravatını gevşek bırakışına,saatin çıkardığı sesten,önümde oturan kişinin kıvırcık saçlarına ve kendime rakip gördüğüm çocuğun kot ceketinin metal düğmelerinin çıkardığı ses,önümdeki suyun ph değeri,verilen şekerlerin rengi ve tadı tüm bunlara takılmadan sınava odaklanmak çok zordu,ayrıca türkçe paragraflarda okuduğumu defalarca okumak ve paragrafların uzun olması,sonrasında paragrafların içeriği hakkında düşünceler,gözetmenin süreyi hatırlatması ve sonrasında gelen telaşla birlikte aslında hiç bir şey yapamamış olduğunu farketmek,sonuç; çok başarılı olmana rağmen barajı bile geçememek ama akademik olarak notları hiç umurunda dahi olmayan kişilerin iyi veya kötü bir yer kazanıp gitmesi koyuyor insana ;( Son olarak da şu detayı vermek istedim,eğitim hayatım boyunca her zaman sınav kağıdını en son teslim eden kişi ben oldum. Beynim çok yorgun artık ve susturmak konusunda bir şey yapamıyorum,allam beni kurtar artık şu durumdan kendimle yaşamak çok zor..
Dehb’den şüpheleniyorum kendimde teşhis için randevu aldım. Çocuklukta hiperaktiflikle ön plana çıktığı için Dehb’liğe ihtimal vermiyordum. Uyku bozukluğunu geceyi sevdiğimden, telefona aşırı bakmanın telefon bağımlılığından, kısa sürede bir depresif hissedip bir çok iyi hissetmeyi işlevsel depresyona, dürtülerimi takıntılı bir kişilik olduğuma bağlıyordum. Bir işi bitirmeden diğer işe geçmeyi hızlı bitirmek için yaptığımı düşünüyordum.
Dehbli bir kardeşe sahibim ve tam zıt özelliklere sahibiz. Düzen, plan, özel alan, sessizlik vs gibi pek çok takıntım var kardeşim ise tam tersi dehbli olması nedeniyle anlamaya çalışsam da bazı günler gerçekten çekilmez oluyor ve bu sebeple bazı günler eve geç geliyorum. İlaç ve terapi önermeme, desteklememe rağmen devam etmediği için ilerleme kat edilmedi. Ben de kendi haline bırakarak kendi hayatıma odaklanmıştım uzun bir süredir. Alanımla alakalı olmasına rağmen sanırım çok tahammülsüz bir tavır sergiliyorum. Dediğin gibi biraz daha anlayışlı olmaya, destek olmaya özen göstermeye çalışıcam ama tekrar belirtmek istiyorum çok çok zor bir durum hem kişi için hem de ailesi için. Çünkü dinlenme alanı yok ve her an bir eylem içinde oluyorlar bu tempoya ayak uydurmak için hiçbir işin olmaması lazım. Bilemiyorum belki de bahane uyduruyorumdur.
Aynı anda başladığımız, 1 saatlik bölümleri olan sezonlarca dizileri arkadaşlarım max 1 ayda bitirirken ben o 1 saatlik bölümü 3 güne bölüp zor bitiriyorum 🥴
Bu video o kadar içime oturdu ki dhebli oldugumu ailem ve yakın arkadaslarim dısında kimse bilmiyor ve bu genelde dısarda insanlarin bana iletisimde bazı anlaşamazliklarda kızmasına sebep oluyor, kendimi hep ezilen tarafmış gibi hissediyorum bu hayatta.
Adhd hakkında okullarda hem veliler hem öğrenciler için daha fazla bilgilendirme yapılmasını isterdim. Ailem teşhisim konulmuş olmasına rağmen beni ciddiye almıyor ve ilaçlarımı alabilmem için bir doktora götürme gereği bile duymuyorlar maalesef. Çünkü derslerden kaçmak için bu sorunumu abarttığım düşünülüyor. Oysa ki gerçekten çabalıyorum. Saat akşam 7'de gayet büyük bir hevesle başladığım bu videoyu yeni bitirdim ve şu an saat 23.01. Hadi ders vaktinde bu sorunumu kaçmak için bahane olarak kullanıyorum diyelim. Kendi isteğimle açtığım yarım saatlik videoyu izlemem neden 4 saatimi alıyor?
Ayynı sorunu yaşıyorum cidden ya şaka gibi bana hatırlamıyorum bile ben ilkokuldayken teşhis konulmuş ve doktor önce 18 sonra 20 mg ilaç tedavisi uygulamış ve sonra şuan iyi daha fazla ilaç vermeyelim algısı yüksek diye ilacı kesmiş ama sınav döneminde kullanmamı söylemiş. Ve ben lgsye girdim o zaman birtek annem alsın demiş babam da abartma demiş. Ve geçen seneden ber yalvarıyorum götürün beni diye ben yapamıyorum bi sorun var siye ve daha yeni öğreniyorum ve çok normalmiş gibi davranıyorlar.
Dileğim bir gün yaşadığım bölgedeki dehpli herkesle bir grup altında toplanıp sorunlarımızı konuşup bir kendimizce o dönemlerde uyguladığımız şeyleri birbirimizle paylaşmak
Kizlar harikasınız. Teşekkür ederim. Sayenizde anlam veremediğim herşeyin adını koymuş oldum. Insanlara sürekli tembel olmadığımı, aslında çok aktif olduğumu,belki sağlıklı bi insandan çok daha gayret sarfettiğimi ikna etmekle geçirdim ömrümü. Özellikle yakın çevreme. Zaman zamanda artık bundan yorulup kendimi bırakıp depresif bi ruh haline girebiliyorum. Herseyi bir anda bırakıyorum. Bu konuda çevremizdeki insanların bilinçli olmasina ve anlayışına çok ihtiyaç duyuyoruz. Bize güç verecek şeyin bu olduğunu düşünüyorum. Herkesin tedaviye ulaşma imkanının olamadığını da idrak edersek bu desteğin önemini daha iyi anlarız. Çok teşekkür ederim bu faydalı,farkındalık yaratan videonuz için 😊❤
Deren'in de söylediği gibi mükemmel bir video olmuş. Çevremde benzer davranışları sergileyen insanlara karşı daha anlayışlı yaklaşabilmem için büyük bir adımdı. Teşekkürler
DEHB olduğum için bende hiç bir işi tam bitiremiyorum ve çoğu zaman hiç bir işe yaramıyormuşum gibi hssediyorum etrafımda ki insanlar bunu da mı yarım bıraktın diyor ya da neden asgari ücretle bir işe girmiyorsun diyor ama acele gerektiren hiçi biri işi gerektiği zaman içinde düzgün bir şekilde yapamıyorum bundan dolayı bir işe girip çalışamıyorum ve tembel hiç bir işte çalışmaz görünüyorum
Lutfen bipolar bozukluk hakkinda da bir video cekebilir misiniz?Ozellikle hastaligin okul basarisi,is ve sosyal hayattaki etkilerini anlatan bir video Ornegin ben kendimi derslere ve sosyal hayata,tecrube yasamaya kapatiyorum.Kendimi degersiz ve ciddiye alinmayacak surekli dert anlatan ve kabul gormeyecek(gerek karsi cins gerek sosyal yasam acisindan) ama bir yandan da tatmin etmesi gereken koca bir egosu olan bir kisi konumunda buluyorum.Kafamda yapmak istedigim cok sey var ve bunlari yapinca dikkate alinacagimi dusunuyorum ama yapmiyorum ya da yapamiyorum.Doktorum hizli dusundugumu ama kaydedemedigimi soyluyor.Bazen cok caresiz kaliyorum ve ne yapacagimi bilemiyorum.
Planlarını tarih odaklı yapma sosyalles evdende olur ve duygu günlüğü tut aklındaki düşünceleri yaz ilaçlarını al bunun bir süreç olduğunu anla kendini suçlama ve çok az kişiye soyle
@@Alein07 aklimdaki dusunceleri zaten ailemle hep paylasiyorum yardim ister gibi.Ama mesela ailem bana maddi anlamda cok fazla destek olmasina ragmen hastaligin bazi yanlarini onlar da anlamiyor.Orn. ders calismamami degil de calisamamami
Bir dehb olarak ortak nokta bulmak adına ben istenmeyen gebelik sonucu hamile kalınmış ve annesi babası çok üzülmüş bir bebek olarak doğdum..acaba sizler de böyle misiniz arkadaşlar 😊
intro çok hoş olmuş ve bu serinin devamını gerçekten çok istiyodum gelmesi için bi kaç videonun altına ve dc yazıcaktım ki video attın video atmadan öncede seni izliyodum video attın şimdi yine seni izliyorum valla biz napıcaz bilmiyorum
Hello brains 😅 1,75 hızla izleyenler burada mı😅 Ben 39 yaşında teşhis almış bir DEHB liyim. Bu yaşıma kadar insanları, aslında “gerçekten” hiç dinleyemediğimi farkettim. Söylemek istediklerimi söylediğimi sanıyordum ama eşim farketti ki aslında konuşamıyormuşum da. Örnek olarak izin almaya çalışırken konuşma boyunca izin kelimesini kullanmıyormuşum 😅 Oldukça zorlayıcı bir durum. En çok da özgüveniniz için..
DEHB li biriyim dürüst olmak gerekirse bunların kısaltmasının DEHB oldıgunu bilmiyordum. Kİ bende ögrenme güclügü de var. Ve sınavıma 7 gün kaldı. Zaman yönetimim korkunc ve zaman cok hızlı geciyor. Ve cok üzülüyorum. Bu kadar
ben dehb yeni tanıştım.hatta yaklaşık 2 ay anca olmuştur.hep bahsedilen şeyleri karakterim sandım veya "ya ben böyleyim işte" dedim.başarısızlıklarımı ki bu cogunlukla akademik olarak "tembel ve üşengecim" dedim.unutkanlıklarım için kendi kendime balık hafızalı dedim.yani kısacası asla dehb aklıma gelmedi asla bir uzmana danışmak aklıma gelmedi.ailem bilinçsiz insanlar değildir ama onlar bile "yaramazlık cenesi düşüklük veya cok haraketlilik" demişler hep.napacağımı bilmiyorum acıkcası iyi bir uzman buldum onla görüşüyorum ama ben hiç bilgili değilim.ne yapmam veya bana iyi gelecek şeyler varsa onun ne oldugunu bilmiyorum.öyle bir yerde mal gibiyim aslında.dehb benim en cok sıkıntı cektiğim şey beynimi kapatamıyor olmam.yani kendimi bu konuda bilgisayarıma benzetiyorum.mesela bir sayfaya giriyorum tarayıcı da bir anda önüme daha önce kapatmadığım bir uygulamanın sekmesini açıyor.ve bunlar git gide coğalıyor.bir siteye girdiğimde yalnışlıkla bir reklama giriyorum ve o da acık kalıyor kapatamıyorum.sekmeler git gide acılmaya önüme çıkmaya baslıyor.sonra bilgisayarım bir süre sonra dayanamıyor ve donuyor ne sekmeleri kapatabiliyorum ne de cıkambiliyorum.yeniden başlatıyorum.ama her yeni başlattığımda sekmeler çoğalıyor donuyor ve birikiyor.komik olabilir aslında ama bir metafor kullanmadan kendimi anlatmak baya zor.zaten ben youtube bir şarkı açmak için girmiştim ama sonra anasayfama dehb ilgili bir video düştü.sonra bu video aklıma geldi onu actım ve 4.dakika da kaldığımı farkettim.izlemem lazımdı ama yorumlar ilgimi çekti yorum yazmaya basladım.tabi yorumu yazarken alakasız bir şekilde telefonumdan spotify girdim,sonra üyeliğimin ödemeleri alınmış mı diye baktım.sonra biraz daha yorumu yazdım bir ara da netflie girdim dizimin dünden kalan son 10 dk izlemek istedim 2 dk izledim.kalkıp cantamı toplamaya basladım.su an cantamdan cıkan bir kaç ıvır zıvır dizimin son 8 dk telefonumdan calan bir müzik bir kaç sekme ve sizin videonuz acık.yoruldum.beynimde yine bir sürü yeni şey acıldı.beynimde bir tane tilki var ve hiçbirinin kuyrugunun ucu birbirine değmiyor ama hepsi kendine bir yer acmaya calısıp diğerini ittiriyor.
@@melis3287 hayır kasttetiğim şey suydu odaklanmak zulüm oldugu için videoda da söylüyor hatta bir saatlik iş 3 gün oluyor böyle olunca dısardan tembel bu ya diye algılanıyor.ben de cabalıyorum ama pek başarılı olamıyorum sınava hazırlanıyorum ve oturup odaklanıp GERÇEKTEN ÇALIŞMAM LAZIM. ama tık yok.cok öfkeliyim kendime.herhangi bir işi bir çalışmayı yapamadığım için öfkeliyim.dünya en sevdiğim şeylerden biri kitap okumak ama okurken ileri gitmek yerine geri gittiğim için de baya öfkeliyim
İyi ki bu video geldi bir dehp li olarak ciddiye alınmayan ama gerçekten çok zor şeyler yaşatan bir hastalık olduğunu söyleyebilirim videonun 4.dk sı ve ben videoyu açmadan önce yorumlara gözüm takıldı kendimi durduramadım en iyisi videoyu durdurmak diyip buraya geldim dehp de en çok sevdiğim olay bunca şeyi hızlı şekilde düşünebilme yeteneğimin olması ama tabi bir sonuca varırsa :) insanların ee benim de dikkatim dağılıyor ne yani abartıyor musun biraz diye tepki gösterip anında dışlanan karakter durumuna düşmen yorucu çünkü o bunu yaparken tüm özgüvenimi zedeliyor ama bunu 2sn falan düşüneceğimi bunun bile onun için fazla bir süre olduğunu bilmiyor hayatın belli dönemleri kullandığım ilaçlar aynı etkiyi yapmıyor hiçbir etkisi yok gibi hissettiriyor aynı dikkat dağınıklığı ile yaşamaya devam ediyorum o dönemlerde ve bu durumdan hem çok sıkıldım hem çok memnunum
Bir sey söylemek istiyorum. Ben 7 yasından beri özel egitime gidiyorum. Ve suan 20 yasındayım bitti. Hiperaktivite İcin ilac aldım. Ama sonra bıraktık. Benim hiperaktivite ve dikkat dagınıklıgı ve ögrenme güclügü teshissi kondu bana ama ben suan doktora gitmiyorum %20 ye düstü raporum. Önceden 50 idi ben ilac kullanmıyorum suan hic bu normal mi?
@@deniztarm4640 Merhaba Deniz, dehbsi olan her çocuk yetişkinlikte de dehb olarak yaşamıyor, çünkü beyin yaklaşık 25 yaşına kadar gelişimine devam ediyor dolayıyla büyüdükçe bu sorunların kaybolmuş olabilir :)
@@deniztarm4640 rica ederim uzman değilim ama okuduklarımdan böyle biliyorum, bazıları yetişkinlikte normal bir yaşam sürdürebilirken çocukken teşhis almayanlarda yetişkinlikte dehb olduğunu öğrenebiliyor :)
şu videoyu anlayabilmek için 40 defa geri sarmıştırım. videoyu izliyorum ama odaklanamıyorum sonradan videonun açık olduğunu algılıyorum ama sanki izlememiş gibi en son hatırladığım yere tekrar geri geliyorum .2dk sonra tekrar aynısı
Arkadaşlar bende de ayni durum olduğunu iki üç hafta önceki videolardan (tembel değil dehb li olduğunun 9 işareti) anladim. Çok sağolun denilen herşey bende de oluyor. Ama akademik başarisizlik olayini çok yaşamadim. Belki de ailemin bana bu kadar baski yapmamasindandir. Sevdiğim derslerde çok başarili sevmediğim dersler sifirdim. Mesela matematiğim kötü. Derste hemen anliyordum herşeyi ama dersin sonunda unuturdum. Anadolu lisesini kazanmama rağmen dil kismi istediğimden ve okulumuzda açilmayacağindan birde arkadaş ortamimi sevmemiştim açiköğretime geçtim. Ve ailemde hep bu alanda aldiğim kararlari destekledi. Son iki seneyi uzaktan okudum. Ve ilk sene kazanamadim. Annem hep sen çok zekisin istersen yapiyosun deyip benim focus özelliğime dikkat etmişti. Hiç dersaneye falan gitmedim. Ve ikinci sene sinava son 6 ay kala tüm kitaplari açip günlük sayfalara ayirip çaliştim. Üniversitede istediğim dil bölümlerinden birine girerek Gazi üniversitesini kazandim. Ama bunun sebeplerinden biri de şuydu sanirim. Ben çocukken okulu sevmeyen utangaç olduğumdan annem babam da üniversite hocasiydi. Bende o yüzden kitaplari çok severdim. Mesela 200 300 sayfalik kitabi gece gündüz okuyarak 2 günde bitirdiğimi hatirliyorum. Yani kitaplara focuslaniyordum. Gerçi okuduklarimin çoğunun da konusunu şimdi unuttum ama o olaylari okumayi çok sevdim. Bu da sinavlarda çok faydali oldu. Yani çoğu sinavda yorum yeteneğiyle çok çalişmadan sorularin yarisi yapilabiliyor yani. Kitap okumak bana hizli okuma ve yorum yeteneği vb katti. Tabi sözelden bahsediyorum. O yüzden tavsiyem sevdiğiniz birşeyi yapip focus özelliğini kullanirsaniz (özellikle kitap okuma gibi) akademik olarak çok başarisiz olmazsiniz. Mesela geçen kpss ye girdim. Tabiki hiç elim gitmedi sorulara çalişamadim. Son gün bir tane çikmiş sorulardan çözdüm. Ve inanir misiniz? Genel yetenek sinavindan sonra eğitim bilimlerini yapmadan bir iki saat eğitim psikolojisini ve felsefesi vb hiphizli okuyup göz attim. Ve hemen ezberledim. Ve sinavda 5 10 soru yapmişimdir. Ve her sinavdan çikinca çok zordu diyenlere şaşiriyordum. Ben hiç kursa gitmeden çalişmadan bana yetecek orta bir puan çok yüksek değil am mesela 65 aliyorum. Bunlarin 80 üstü almasi lazim diyordum. Ama benim yeteneğim focuslanma ve çok kitap okuduğumdan yorumdan kurtarmaymiş demekki. Hayatimdaki yeni zorluksa bu sorunumla evlenip 3 çocuğum oldu. Ve tüm bu seneler boyunca günlük ev işleri ve sorumluluklarimi yapmam çok zor. Ve eşim ve etrafimdakiler dediğiniz gibi bunu anlamak istemiyor. Hatta eşim evlenmeden önce daha hareketliydin ve farkliydin diyor. Evet çünkü sorumluluklarim azdi ve daha çok mutluydum. Çok insancil ve herkesin iyiliğini istememe rağmen sürekli sorumsuz, tembel, bencil denilmek çok sinirlendiriyordu beni. Dediğiniz gibi bir saate biter denilen ve herkesin yaptiği ev işlerini ben üç günde yapamiyorum. Ve sürekli şunu bunu düşünmekten kafam kazan gibi yoruluyorum. Ve belli bir süre sonra sinir ve nefret yapip beni yoran herkesten uzaklaşip sadece çocuklarimla yaşamak istemeye başladim. Yani depresyona girdim mi bilmiyorum ama çok kirildim. Çünkü doğal olarak insanlarin bir sürü beklentisi ve sorumluluklar var, ama ben yapamiyorum ve anlayişsiz oluyorlar. Iki haftadir öğrendiğimde şok olup tüm sorularimin cevabini bulup ağlamama rağmen, etrafimdakilere söylediğimde sanki sorun yokmuş gibi benim kadar önemsemediler. Ne yapacağimi bilmiyorum. Tek umudum artik hayirlisiyla bir işe girince eve yardim edecek birini çağirip bu sorumluluklarimi azaltmak. Çünkü benim gücümü aşan bir sürü sorumluluk. Ve hayatimi ona göre düzene sokmaya çalişiyorum. Biraz uzun oldu ama inşallah başaririz...
Videonun tamamını eksiksiz izlemem saatlerimi alsa da deneyimlerinizin içinde kendini yalnız hissetmeyenlerden birisi olarak benzer içerikleri devam ettirmeniz dileğiyle tebrik ederim
Bu sene sınav senem ve bana dehb teşhisi konuldu yaşadığım çok fazla şeyin sebebiymiş ve bunu anladığımda hüngür hüngür ağladım çok uzun süre terapiye gittim ve psikoloğum bunu anlamamıştı bu da beni çok yordu bu sene kurstaki arkadaşlarım benim de dikkat dağınıklığım var bence her şeyi buna bağlama dedi ve bunun öyle bir şey olmadığını anlatamıyorum ve bu beni gerçekten çok yordu ilk başlarda ama terapinin yararı olarak herkese kendimi doğru anlatmak zorunda değilim herkes beni %100 doğru anlamak zorunda değil ve ben kendimi %100 doğru anlatsam bile karşı tarafın anlayabileceği ne kadarsa o kadar anlıyor.
Bir iş yaparken bazen beynim daha hızlı, yapılan iş çok yavaş geliyor. Bazen de iş çok uzun geliyor, normal bir insan için de uzun, ve beynim hızlıca bitiremediğim için bir türlü bitmediği için isyan edip başka bir şeye yönelme ihtiyacı duyuyor. Bu yüzden başlayacağım her süreç gözümde büyüyor. (DEHB'li olabileceğimi daha önce düşünüp ilaçlardan korktuğum için de maalesef doktora gidip herhangi bir teşhis alma cesaretim henüz olmadı)
adhd yanında başka hastalıklar yüzünden doğru teşhis veya tedavi eksikliği çok sık yaşanan bir şey evet:) bunun yanında adhdli bireylerin nörotipik bir bireye göre anksiyete,depresyon,insomnia,yeme bozukulkları vb gibi diğer mental bozukluklara sahip olma oranı neredeyse 2 katı.iki katıydı yani galiba tam oranı hatırlamıyorum ama yazıyo googleda açın bakın
12.sinifta gun boyu calisirdim gun boyu ama 20 sayfa mat foyu ilerlemek veya 50 soru cozmek gibi yasitlarimin o kadar saatte 300 500 soru cozdukleri bir kiyaslamada gunden gune eridim bittim 8 saat calisip gun sonunda yaptiklarima bakip zeka geriligim oldugunu yasitlarim kadar akilli olmadigimi dusunurdum zaman yonetimim yoktu son seneyi calisarak gecirdim disari cikip gezmedim film dizi izlemedim yan gelip yatmadim hatta digerleri benim inek oldugumu dusunurdu gun sonunda sirtim agriyana kadar calisirdim yks de cok kotu bi sonuc elde ettim herkes nasi bu kadar kotu yapabildin dedi ben boyle olacagini biliyodum cunku gercekten kaplumbaga gibi ilerleyemiyodum yeni yeni farkediyorum dikkat bozuklugum oldugunu keske daha erkenden anlayabilseymisim sizde boyleyseniz kendinizi gerizekali diye suclamadan once doktora gidin ve varsa hastalik tedavi olmanizi oneririm benim icin kotu bi son oldu sizin icin olmasin
Bende böyleyim zamanında beni tedavi etmediler sadece çok hareketli olduğumu düşündüler . al iste yetişkinlik çağıma geldim hayallerim bitti neredeyse hastalığı bide ömür boyu sürecektir dediler ona da kafayı taktım geçici olma ihtimali yüksek deseler motivasyonummmm olacak oda yok 😂
Ben tedavi alanlardanım. Ben ders çalışırken yemek yemem, dersle birlikte test çözmem, sistemi oturtmaya çalışıyorum. Benim arkadaşlarım anı kaçırdığımı söyleyip, gıcık ediyorlar. Ben sizin gibi değilim. Beni böyle kabul etmeliler 26 yaşındayım. İlaça başlaman iyi olur diyor ama yardım etmediğini düşünüyorum. Şimdi hızlı okuma yardımı alıyorum.
Ben de karşımdaki konusurken cat diye cümlesini bölüp ne diyecegini tamamlamaya calisiyorum ve bunu refleksel olarak yapıyorum insanlar artık isyan ediyo sanırım bu sebepten🙁
Karşındaki insandan daha hızlı konuşmayı istemek, kitapları kendini zorlayarak daha hızlı okumaya çalışmak gibi gerçekten yaptığın işi beynini yorararak yapmaya çalışmak sanırım benim için işe yarayan tek şey ancak beynimi korkunç yoruyor.
İs hayatinda unutmak ve dinleyememek cok buyuk sorun yaratiyor bana.Arkadaslar surekli dinlemiyorsun diyor.Adlari ve yuzleri de surekli unutuyorum.Lisedeyken notlarimi unuttugum icin hocam bana norolojiye git demisti de cok moralim bozulmustu.Oysa benim icin normal bir seydi.
+ olarak tembelliğim bir süre önce kabullenmiştim galiba bunu düzeltemeyeceğim tembelim işe yaramazım diye düşünüyordum tembelliğim geçirmek için bir sürü şeye zorladım kendimi ve bir süre sonra kabul ettim ama çok doğru söylediğiniz kimse tembel olmak istemez bende istemiyorum ama elimde değil
ellerinize sağlık çok mutluyum böyle bir video yaptığınız için. 2 hafta önce normalde randevu aldığım üniversite hastanesinden randevu bulamayınca biten dehb ilacımı almak için şehir hastanesine gittim (yks'ye hazırlanıyorum ve ilaca bu dönemde özellikle çok ihtiyacım var o yüzden acil bir şeydi benim için). 18 yaşından büyük olduğum için 2-3 senedir düzenli kullandığım, kayıtlarda gözüken ilacımı bana vermediler. peki teşekkürler deyip çıktım odadan ama eve gidene kadar ağladım. o kadar zorluk çekiyoruz ki, bu sadece örneklerden birisi... ayrıca küçük bir ekleme: kullandığımız kelime multifocus değil de aslında "hyperfocus" ya da hiperdikkat/hiperfokus.
Hello brains. Hiper odaklanma oluyor. Çünkü beynin farklı kısımlarını kullanılıyor zevk aldığın bir şeye odaklanırken. Saattlerce kitap okuyabilirim, lego yapabilirim veya tüm sezonu izleyebilirim. Ama bir raporu yazmayı 4 saat geciktirebilirim :((
Arka planda konuşmanızı dinlerken, telefondan batak oynayıp web whatsapp'tan da mesajlaşıyordum. O anda çoklu görev meselesinden bahsettiğinizi fark ettiğimde gülmeye başladım.
Farkındalık adına çok güzel bir video olmuş emekleriniz için çok teşekkürler. Lakin DEHB'li olduğum için videonun yarısı belki daha fazlası bende yok🤦🏻♀️😬 biraz uzun geldi 3 dkdan fazlasını alamıyorum maalesef😬
bu videoyu geçen sene izlediğimde bu kadar ciddiye alıp izlememiştim ve sadece aslında bende de bu tarz şeyler olabiliyor diye düşünüyordum doktorumla konuşmuştum aslında bir süre başlamıştık ama 3.ye sınava hazırlanıyordum genel olarak ders çalışmadığımdan sadece zekama güvendiğimi söylerlerdi ama aslında sebebin bu olmadığını açıklayamazdım annemi ani bir şekilde kaybettikten sonra doktorum concertaya geçemeden ilacı bıraktırmıştı ki bu sene üniversiteye başlayana kadar genel olarak okulda çok zorlandığımı biliyordum ama gerçekten bir şekilde liseyi bitirene kadar gelmiştim üniversiteyi kazanınca bu sefer her şey daha da zorlaştı çünkü lisedeki gibi değildi artık en sonunda doktorum teşhisimin olduğunu ve ilaca başlamamız gerektiğini söyledi daha iki buçuk max üç aydır ilaç kullanıyorum ve tam olarak teşhis konulmadan önce araştırmaya başladığımda biraz biraz tahmin etmeye başlamıştım çünkü yaşadığım şeyler hep buraya çıkıyordu dahada bilinçlendikçe en azından bu üç aydır kendime daha az yüklenmeye çalışıyorum hala ders çalışırken ne yapabiliceğimi bilmiyorum okulda hatta blok dersler çok zorluyo dayanamıyorum derste daha bu videoyu izlerken bile bir yandan dersim açık bir yandan izlemeye çalışıyorum bunu yazarken bile çok kopukluk yaşadığımın farkına varıyorum çok değişik gerçekten 23 yaşıma giricem ve bu zamana kadar ailemden duyduğum azarlar ve söylenen şeylerin bastırılması kendimi aslında çok başarısız ve hiçbir şeye yeteneğimin olmadığını düşünüyordum hala çok zor aslında her şey çok yeni alışma sürecindeyim bence ama benim suçumun olmadığını ve bu zamana kadar kendimi açıklayamadığımı hissettiğim için yoğun bir yük oluştu aslında gereksiz yere suçlanmış oluşum çoğu şeyi atlatmaya çalışıyorum birkaçını başardım bunu da başarıcam umarım
20:30 deren abla dediğin gibi anksiyetesi ve okbsi + farklı hastalıkları olan biri olarak benim dehbli olduğumu anlamam o kadar uzun sürdü ki.. bazı semptomlar birbirini nötrlüyor daha doğrusu ikisinden birinin baskın olduğu durumlar oluyor bu yüzden farkına varmak çok çok zor
Dehb'liyim. 12 yıldır concerta kullanıyorum son yıllarda akşamları ritalin alıyorum ama aldığım halde birçok sorun yaşıyorum. Cidden zor bir rahatsızlık 12 yıldır bu hastalık ile yaşamak zorluyor. 1'inci sınıfta ben okuyamıyordum ilaçla falan yarım dönemlik eksiği yarım dönemde yine kapattık 2 veya 3'ncü sınıfta ankara üniversitesi bizim için eğitim açtı ve de bu eğitim sayesinde okuma hızım arttı matematik biraz yapmaya çalıştık baya uzun bir süreçti. Her neyse.. Öyle yani
concerta+ritalin ise cok cok yanlıs sadece concerta öneririm onu da ara vererek icmek kaydıyla 2 gün içip 1 gün içmemek gibi tabii ki en doğrusu hekimin dediğidir
29 yaşındayım. Tüm bu sorunları yaşadım ve karakterim sanıyordum. Dehb araştırdım tüm belirtiler var. Mutlaka bu konuda yardım alacağım. Hayatımı o kadar zorlastıran bı konu ki bu. Asla tek bir şeye odaklanmıyorum. Ama nadir de olsa aşırı odaklandığım durum oluyor. Hatta bir keresinde bilgisayarda çalışmaya kendimi kaptirmisim 8 saat hiç kimildamadan çalıştım 8 saat sonunda boynum tutulup o masadan kalkamamistim ambulans cagirilmisti. 🥺
Muhasebeciyim ve cidden zorlanıyorum dikkatim çok kolay dağılıyor işleri tamamlamakda zorlanıyorum ya hızlı yapıp hata yapıyorum yada bir saatlik işi üç saatte bitiriyorum
İkinizi uzaktan izlerken bile dehb’li kendini belli ediyor.. hüma hanım, deren hanımı dinlerken bile kafasını, kendini sallamadan etrafta sabit bir yere bakmadan, dizini sallamadan duramıyor. Bende de dehb olduğunu düşünüyorum saat 09:00’dan beri bu videoyu bitirmeye calisiyorum. Videoyu izlerken bu yorumu yazıp bir yandan tv izleyip bir yandan da yapmam gereken şeyleri düşünüyorum. Belki yoktur bilmiyorum ama çoğu belirtisi var. Bende bebekliğimde çok uyuyan biriymişim bir bebeğe göre aşırı bir uykuymuş.
teshisim yok sadece bi suredir cok dusunuyorum. bende cok yorulsam da fiziksel yorgunluk olmuyor ama beynim cok yoruldugu icin uyumak icin kendimi yormam gerekiyor. genelde uykuya dalmam icin baygın bi hale gelmem gerekiyor. bi sekilde deneme cozmek, odaklanmak bunlara alistirdim kendimi ama belirli sartlar olmazsa odaklanamam. mesela ortam ve ses belirli sartlarim icinde. kutuphaneye gitmedigim gunler evde calidmam cok zor oluyo. ve cok konusuyorum. konusurken bi anda baska bi sey aklima geldigi icin tum cumleyi baska bi yere eviriyorum. cumlelerim sonsuz gibi olabildigi icin susturulma meselesini yasayabiliyorum. beni en cok dusundurense gercekten sessiz ve herkesin ders calistigi bi ortam olmazsa calisamiyorum ya da baslasam da sürdüremiyorum
Geçen yıl Hacettepe Üniversitesi'nden mezun oldum ve 1 yıldır iş hayatindayim ve şu anda çalıştığım iş 3. İşim filan. Eski enerjim ve hevesim yokken aslında dağılan bir zihnim olduğumu fark etmem de epey zamanımı aldı. Özellikle sık sık dalan, hayal kuran biri olarak 12 yaşından itibaren edebiyatla ilgileniyordum. Son birkaç aydır bunu bile yapamıyorum zihnim karmancorman. Sabah 6'da kalkıyorum ve işten çıkar çıkmaz otobüste uyuyakaliyorum ve bazen durakları kacirdigim oluyor. Yemek deseniz içimden yemek gelmiyor bazen nefes alamıyorum. Durağan işlerde sıkılıyorum. Enerjimi atacak aktiviteler için zaman ve para gerekiyor ama bunu da şu an için ayarlayamiyorum. Ben sadece yaşadığımız şeyin bir şımarıklık ya da kısa sureli bir depresyon olmadığını artık kronikleşmiş bir hastalık ve saygı duyulması gereken bir durum olduğunu insanların anlamasını istiyorum. Bunla alakalı CZcams'da belki bi farkındalık videosu bile cekebilirim bilmiyorum. Hakkımızda hayırlısı olsun dostlarım... Her şeye rağmen zihnimizin bir "süper focus" evresine sahip olduğunu ve istersek her şeyi basarabilecegimizi hatırlamak istiyorum. Kendinize iyi davranın 🙏✨✨✨
Yaklaşık 12.dakikadayım, 20 yaşındayım ve şu ana kadar normalleştirdiğim ama beni çok yorduğunu bildiğim tüm huylarımın aslında bir hastalığın belirtisi olduğunu bugün fark ettim. Videoyu defalarca durdurdum bi ara kalkip kuşumla konuştum videoda geçtiği için gittim sakız aldım yorum yazmak istedim ama önce videoyu bitirmek istedim defalarca yorumlar arasında gittim geldim. İki gün sonra vizelerim başlıyo, bugün ders çalışmak için evde kaldım ama ara ara ders notlarima bakmak ve bi ders videosunu defalarca durdurarak zorla bitirmekten başka hiçbir sey yapamadim sürekli başka şeylerle oyalandim. İzlediğim dizinin birkaç dakkasini izleyip kapattım. Teşhis almış ve yorumlarda sorununu yazmıs çoğu insanin yaşadığı şeyleri yaşadığımı öğrendim. Noluyo ya durduk yerde
Yeni evliydik eşimle kahvaltı yaparken bir yandan kitap okurken bir yandanda telefonda sosyal medya hesaplarında geziniyordu?Tahammül sınırımı evliliğimiz süresince çok zorladı
Tahminimce 18.00'de yayımlanan bu videoyu izlemeye tam o anda başlasam da 1 saat 18 dakika boyunca yalnızca 18 dakika ilerleyebildim, bu süre zarfında videoyu izlerken/dinlerken aynı anda fizik notlarıma çalıştım, kendime basit bir yemek yaptım, LinkedIn sayfama gelen mesajlara yanıt verdim, dolar kuruna ve çeşitli hisselere baktım, Osman Hamdi Bey'in öz geçmişini araştırdım, MSÜ'nün çıkmış sorularına göz gezdirdim ve bu süreç tamamen isteğim dışında gelişti diyebilirim, ayrıca dikkat eksikliğini şu günlerde kendimde fark etmeye daha çok başlasam da hiperaktivite kısmını hipoaktivite olarak da yaşıyor olabilirim. Son 20 dakikayı saat 20'ye kadar bitirmek dileğiyle, çok ama çok teşekkürler video için :)
Yazdıklarıma ek olarak Pera Palas'ın tarihçesini okuyup, Instagram mesajlarıma da yanıt verip, birkaç oynatma listemi düzenledikten sonra videoyu 19.56 itibariyle bitirdim ki videoyu bitirmeye odaklanmış olmak gerçekten bitirmemde büyük bir rol oynadı diye düşünüyorum. Bu arada son 18 dakika* yazacakken yuvarlayıp 20 demişim, mazur görün. Yorumuma rastladığı anda direkt bana ulaşıp deneyimlerimi anlatmamı isteyen arkadaşlar da sağ olsunlar, kendileriyle çok kısa diyaloglar yapma fırsatım oldu.
Siradan bir insan olmadigini bil💎
@@nurcanbozali7503 Teveccühünüz hanımefendi, müteşekkirim :)
Bu yorumu yapan kişi hüma hanım mı BAŞTA ÖYLE SANIP BİR SORU SORMUŞTUM DAHAHAHAHHA
@@sudelicabbarson Değilim, Göktuğ ben, YapımBöyle Film'in sıkı takipçisiyim diyebilirim, daha sonradan neler yaşadığımı okuyabilmek için yorum yapayım dedim ki bir de ne göreyim, sabitlemişler :) Öyle olunca da beni Hüma Hanım sanan, benzer şeyleri yaşayan insanlar bir şekilde yazmaya başladı, sorulduğu için yazıyorum, çocukluk yaşlarımda dikkat eksikliği tanısı konsa da şu günlerde psikiyatrist randevusu bile alamıyorum maalesef, devlet hastanelerinin hepsi dolu adeta, böyle yaşamaya kendimi adapte ettim gibi gözüküyor. Bir şekilde bir profesyonelden destek almanızı da tavsiye ederim yazanlar, beni bir şekilde bulanlar için.
DEHB'liyim ve bunun gerçekten elimde olmadığına inanmayan bir çevrem var . Nihayet birilerinin bunu ciddiye alıp video yaptığını görmek beni gerçekte çok mutlu etti . İyi ki varsınız.:)
Bir öğretmenim bana bahane üretmesen mi ya demişti sonra hiçbir şey diyemedim ona
@@sevgili6202 bu cümleyi ben de çok duydum , bir de teşisin konulabilmesi için öğretmen görüşü alıyorlar ya... off öğretmenlere kinim büyük .
@@aynursahin5537 benim de öyle üzücü bir durum bir eğitimcinin birinin hayatı hakkında bu kadar kolay konuşması
Doktorum bana sizofren ilaci verdi hahahah gelde aglama 2000 tl ye muayene olduk iyimi
Bende birkaç şey eklemek istiyorum. Rejection sensitivity çok yaygın gözüken özelliklerden biri. Belki sürekli eleştirildiğimizden dolayı eleştiriye karşı tahammülsüzlük gelişiyor ve bazı şeyleri üstümüze alınıyor olabiliriz ya da daha hassas olduğumuz için yoğun duygular yaşıyor olabiliyoruz. Bunun haricinde işe yarayan birkaç şeyden de bahsetmek istiyorum biri body doubling yani yanınızda bir iş yaparken birinin bulunması. Size baktığınızda görevinizi hatırlatacak biri gibi düşünebilirsiniz. Bir arkadaşınızı çağırıp evi o otururken siz toplayabilirsiniz. Bir diğeri bütünü parçalama kısmında çok büyük bir sorun yaşıyoruz bu da yapamayacağımızı düşünmemiz için ertelememize sebep oluyor. Bizden birşeyler isterken ne kadar spesifik olursanız yapmamız o kadar kolay oluyor. Mesela ödevlerini yap değil de matematik kitabının 23. Sayfasındaki ödevi yap gibi. Klasik müzik dinlemek genelde çalışırken çok faydalı oluyor. Aşırı stres oluyoruz bu arada dışardan rahat gözüktüğümüze bakmayın, 3 yıl önce göndermeyi unuttuğumuz bir kargonun yükünü taşıyor olabiliriz. Bize ne kadar inanırsanız aslında o kadar yapabiliriz çünkü bu bizim için dopamin salgılatıyor ve alacağımız tebrik bizi işte tutabiliyor. Bunun haricinde Deren ek süre demişti ödevler için ama ne kadar süre de olsa aslında o kadar uzun süre stres de demek. Ve biz yine son dakika yapıyor olacağız dolasıyla ek süre bence sadece talep edildiğinde verilmeli. Ay birşey daha yazacaktım unuttum 😂 Hatırladım, aslında çok seçenek olduğu durumlar bizim için en zoru ve seçenekler arasında kayboluyoruz bu yüzden yapmak zorunda olduğumuzda bizi çok yorsa da yapıyoruz genelde. Ayrıca sosyal statü gibi bazı toplumsal normları anlamak konusunda da genelde sıkıntı oluyor ki bence iyi birşey, birde genelde azınlık ve toplumdan dışlananlarla yüksek empati yapabiliyoruz sanırım kendimizi de böyle hissettiğimizden 🥲 psikiyatristlerin genelde tavsiye ettiği günlük ajanda kullanmak ve detaylı olarak ne yapılacağını ve ne kadar süreceğini yazmak çünkü 5 dk sürecek bir işi 5 gün sürecek diye düşündüğümüzden başlamadığımız da oluyor ya da tam tersi çok kısa sürede yapacağımızı düşünüyor olabiliriz. Okuyanlara teşekkürler 🤩
Ben bunların aynısını hissediyorum ve yaşıyorum. Bana çok bi şeyin yok dendi ve çevremdekiler de ona göre davranıyor. Videoda anlatıldığı kadar uçuk değilim ama ben de öyle miyim yoksa sadece gerçekten tembel miyim soruları kafamı yiyor bitiriyor. Kendi kendime vicdan azabı çekiyorum. Saçma sapan bi paradoksun içinde gibi hissediyorum sanki ben fark etmeden zaman gidiyor.
@@Zeynep___p Ben genellikle çevremde ki insanlarda şöyle anlıyorum olup olmadığını. Birşey yapmadığında vicdan azabı çekiyor musun? Yıllardır maskelemiş olabilirsin, başka insanlar anlayamaz öyleyse. Mesela evin çok dağınık ama arkadaşın gelmeden temizlemek, ödev yapmıyorsun ama yapıyormuşsun gibi davranmak. Biraz daha bahsedebilir misin kendinden?
@@nesibe8082 şöyle söyleyebilirim, artık çekmiyorum. Daha doğrusu çekmemeye çalışıyorum. Bastırıyorum. Bu bazen çok depresif zamanlarımda patlıyor ve kendimden tiksindiriyor, kendimle barışamama sebep oluyor.
@@nesibe8082 insanlarla konuşurken tek bi konuya adapte olmakta çok zorlanıyorum. Sürekli o konuyla alakalı veya alakasız başka detaylar geliyor aklıma. Sürekli 9384843 tane şeyi aynı anda düşünüyormuşum hissiyatı var. Bazen ki bu hayatımda çok nadir karşılaştığım bir durum bir şeye öyle çok odaklanıyorum ki o şey dışındaki etraf sanki kararıyor sanki tüm organlarım, duyularım ona odaklı gibi hissediyorum. Sürekli bi şeyler yarım gibi hisseidyorum. Mükemmelliyetçi olduğumu da söylüyorlar. Bazı senelerde okulda sürekli ayaktaydım derslerde falan ama mesela bu sene o yok. Ve arada bir söylenilen bu belirtileri göstermiş olmak bana acaba dedirtiyor. Ve çok dürtüsel biriyim fakat şartlardan dolayı onu baskılamak zorunda kalıyorum ve bu da yarım yamalak hissini ortaya çıkarıyor. Mesela bi anda kalkıp gidesim bi anda bağırasım bi anda her şeyden sıkılıp tamamen başka bir şeye yöneleskm geliyor... Falan filan daha çok şey söyleyecektim ama yarısını unuttum yarısını da
@@nesibe8082 bunu itiraf etmek benim için zor açıkçası ama yks dönemindeyim ve çalışıyorjm ama sanırım çalışmıyorum..
Ben dehbli bir anneyim. Çalışma hayatım ve anneliğim de dahil olmak üzere sanki ben iki kişiyim. Biri dışarıda tüm sorumluluklarıyla olmak zorunda olan kişi yani makul cevapları veren, işleri ucundan kıyısından acil durum sırasına koyup bitiren, insanlarla içinde olduğu duruma uyumlu diyaloglar kurmaya çalışan. Kuramasa da bunlara makul bahaneler sunabilen. Örneğin: "Kusura bakma dalgınım benim oğlan az yiyor bu ara ona takıyorum." gibi. Halbuki o an belki yüzük parmağımla orta parmak tırnağımın ucunu ellemeye çalışıyorumdur o yüzden karşı tarafı duymuyorumdur. Çok uzatmayayım, bu dışarıdaki ben ayıpları, elalem ne derleri, günlük konuşmaları ve bebek bakımını kısmen idare eder. İçimdeki bense tüm bu rutinlere isyan eder, toplumsal rollere ve tüm sınıfsal zırvalıklara karşıdır ve tam bir hayalperesttir. Rüyaları bilim kurgu tadındadır. En sevdiği aktivite varoluşsal sancılar eşliğinde nereye gittiğini bilmeden yürümektir. Biriyle konuşurken arkadaki objelerin yapılış hikayelerini bile düşünür ama konuşulanlara kafa yoramaz. Saatlerce dizi izleyebilir ama 5 dakikalık işi 5 gün yapamaz. Ne yemek yapıcam ben bugün diye telaşlı bir gün geçirir. Akşama kadar onlarca yemek yapım videosu izleyip karar veremediği için dışardan söyleyebilir. Aynı önemsiz maili 3 kez atar ama çok önemli bir maili kafasında kelime kelime kurup hiç yazmayabilir. Tatilden döneli 1 ayı geçmiş ama o valizi bir türlü boşaltamamış olabilir. Şu an sabaha yetiştirmesi gereken raporu varken gecenin iki buçuğu olmuş ama başlamamış olabilir :) Dışarıdaki makul ikinci benin gelip beni bu sayfadan kurtarmasını bekliyor olabilir. İşte bu iki ben o kadar çok tartışıyor ki sesli tartışmaya bile dönüşebiliyor. Kendi kendime tartışıp içimdeki beni haklı buluyorum. Çünkü dışımdaki ben seviliyor ama içimdekine ben bile bazen zor katlanıyorum. O çok yalnız ve anlaşılmıyor
DEHB’li biri olarak gerçekten normal bir şekilde hayatımı sürdürmekte zorlanıyorum ve bu konuda böyle bir video görmek çok hoşuma gitti çünkü insanlar bunu asla bir hastalık olarak görmüyor ve ciddiye almıyorlar. Yani odamı toplamak veya uzun süre bir yerde oturmak bile çok zor geliyor. Uzun süreli odaklanmam gereken zamanlar ilaç kullanmadığımda resmen bir işkence gibi geliyor. Umarım insanlar bu konuda biraz daha bilinçlenebilir ve buna göre davranabilirler
Dağınık misiniz
ben de bu yoktu ama belirtiler arttı sanki ya da ben fark etmeye başladım. aynı zamanda depresyon ile de alakası olabilir
adhd ve depresyona sahip birisi olarak bu dünyaya acı çekmeye gelmiş gibi hissediyorum
Yanlız deyilsin
Yorumu 1 yıl önce yazmışsın nasıl gidiyor ilaç vb ne tür bir tedavi görüyorsun ?
Bu sizi mutlu eder mi bilemiyorum ama yalnız değilsiniz
yanlız değiliz
Aynısı
-bir tyt deneme sınavını 4 günde bitiremezsin
-hayır bitirebilirim
Rutinlere sarılın sevgili dostlar. Güçlü rutinleriniz olsun, kendinize seçenek bırakmayın.
Sizin de güçlü rutinleriniz var sanırım. Örnek verebilir misiniz? Teşekkürler 🙏
@@kubranureren3895günlük spor yürüyüş planı ,yoga,meditasyon planları,resim ,müzik,tiyatro alusjanliklari olabilir.yeni bir kurs mesela
Böyle birinin rutini olamıyor işte sıkıntı burda her zaman rutin istesem de bir türlü başaramıyorum
@@duygu0103 Sadece ilgi ve ihtiyaçlarınıza yönelik konuda tek bir rutinle yola koyulmak kendinizle barışıp özgüven kazanmanıza yardımcı olur.
Bu konuda Atomik Alışkanlıklar kitabını öneririm. Bu kitapta yeni bir alışkanlıklığın nasıl kazanılacağına dair önemli bilgiler var.
deren dehbli biri olarak ben de çalışkan ve başarılı biriyim. dehbyi hepimiz farklı farklı yaşıyoruz o yüzden kendinden başka dehblilerle aynı olmayı bekleme lütfen sevgileeerrr
Çok teşekkürler üzerine düşünücem daha fazla :)
Katılıyorum benden dikkat dağınıklığından ziyade dürtüsellik yanı ağır basıyor
30 yaşında dehb tanısı almış bi doktorum. Konuşacak o kadar çok şey var ki şu tusu bi kazanayım herkes duyana kadar anlatacağım beyin yapısındaki farklılıkları. Dışardan görünen bi farklılık olmadığı için beyin yapımız farklı diye anlaşılmamak yaftalanmak yargılanmak ve tüm bu zorluklarla yaşamaya çalışmak çok zor. Kimsenin bunu yaşamasını istememem. Sadece bilmek ve saygı duymak çok zor değil yapabiliriz bence toplumca 🥲 çok mu iyimserim 🥲🥲🥲
bana konuşacak şeyleri anlatırmısınızz ???
29 yaşında DEHB tanısı almış bir öğretmen olarak ben de şu KPSS'yi kazanıp bir atanayım ben de anlatacağım size de bu konuda bir eğitimci gözüyle yardımcı olmak isterim😊
@@entrepreneur3415 yani buğday ve buğday ürünlerinden uzak mı duracağız
@@entrepreneur3415 Teşekkür ederim yorumunuz için ben de ekmekten uzak durulması gerektiğini duydum DEHB'lilerin ama bütün hepsinden mi uzak duracağız bunu araştırmamıştım dediğiniz kitabı okuyacağım.
@@kecicobani Bu hastalık bizim memur olmamiza engel değil diimi hocam cevaplarsaniz sevinirim öğretmen ve doktor olan arkadaşa soruyorum ben de öğretmenim de
Bir dehb’li olarak deren kadar iyi bir dinleyici olmak isterdim.Dışarıdan bencil gözüküyoruz çünkü :(( deren mükemmell bir dinleyicisin dikkate alındığını hissettiriyorsun karşı tarafa yerim seni
Ben 10 yaşındayken bana teşhisi konmuştu bu hastalığın ama ailem "zaten bunu herkese diyorlar almayalım ilaçları" dedikleri için asla almadık hiçbişi ve bugün üniversiteye gidiyorum . Akıllı bir insan olduğumu düşünüyorum ama sanki aklıma erişim kapalı gibi bişi diye düşünüyordum meğersem algılarım kapalıymış . Haftaya vizelerim başlıyor ve daha da çok streslendim çünkü aklımda neredeyse her şey uçuk sınavda bazen derste yaşadığım olaylarla bağdaşmış bilgiler sayesinde bir tık başarılı olabiliyorum buraya kadar gelebildiysem bu sayededir . Bazen o olayları bile hatırlayamıyorum ama kfşdjepfjeğdje. Hayatınızda kolaylıklar diliyorum herkese öpüldünüzz
Ve benim Multi focus dediğiniz şeye en yakın hissettiğim zaman telefonlayken ya da aklımdan yaşayabileceğim senaryolar kurarken
aynısı bende de var. Üni de derslerin hepsine gidiyorum konular ilgimi de çekiyor ama hiçbir şey anlamadan çıkmış oluyorum dersten. Geçen sene komple kaldım. 1 ders bile veremedim komple 2 dönem. Şimdi yine aynı. Artık doktora görünmeyi düşünüyorum çünkü okulu bitiremeyeceğim bu gidişle. Aslında çocukluktan beridir var ama hiç gitmedik doktora. Çok kızıyorum kendime ve aileme. Hayatımda hiç ödev yapmadım düzgün. Yaptıysam da salladım 1 kitap dahi okuyup bitiremedim.
bende de dehb olduğunu düşünüyorum, peki siz hangi bölümü okuyorsunuz@@egemenbags5465
18 yaşındayım universite sınavıma 3 ay kala kendi kendime ADHD ve diskalkuli olduğumu fark ettim. 3. Sınıfta iken bunun tanısı bana kobur gibi olmuş ama annem kısa bir süre bana ilacı kullandırdıktan sonra bırakmış ve bende olmadığına kaanat getirmiş. Bu zamana kadar hep kendime sakağım sorumsuzum tembelim dedim ve yakın zamanda piskiyatrist e gittim bunun için ve ilaç tedavisine başladım. Tabi gitmeden önce baya bir araştırma yaptım. Türkçe kaynak pek bulamadam da yabancı bilimsel ve tecrübeye dayalı bir sürü video izledim yazı okudum. Bu araştırma sürecinde sürekli ağladım durdum çünkü çoğu şey yerine oturmaya mantıklı gelmeye başlamıştı. Unutkanlığım dağnıklığım insanların sözünü kesmem falan filan liste uzayıp gidiyor her neyse okuduğunuz için teşekkürler böyle bir dönemde bu video bana çok iyi gelecek.
Çok sevindim umarım işine yarar 🙏🏻🙏🏻
Bende kendimde diskalkuli'den şüpheleniyorum. Sende nasıl şeyler oluyor anlatır mısın?
@@gulinyldz8854 benimde daha tanım yok. Sağ sol kavramı yönler ile bağdaşmıyor bende sonra duvar saatleri ve 24 saat zaman biçimini kullanırken çok zorlanıyorum örneğin 16:00 görünce 4 diyemiyorum saate parmaklarım ile 12 1 2 3 4 diye saymam gerekiyor sonrasında toplama işlemi yaparken parmaksız yapamıyorum, ailem 4 ay bana çarpım tablosu öğretmeye çalıştı küçükken ama olmadı ve çarpma yapmam gerektiğinde parmaklarım ile sayıyorum çıkarma çok zorluyor bölme yok bende direkt yok. Arka arkaya olan sayılar aklımda kalmıyor telefon numaramı 3 ayda zar zor öğrendim tc kimlik no mu hala ezberleyemedim. Nesneler arası uzaklığı hesaplamakta nadiren zorluk çekiyorum . Çok karışık oldu ama umarım açıklayabilmişimdir.
DEHB, dünya bir yana özellikle ülkemizde sınırları olmayan çocuklar için kullanılan bir terim olduğu için yetişkinlerde yeterince bir yana hiç ciddiye alınmıyor .
Konudan konuya atlama, hiçbir yere yetisememe, mağazadan çıkınca ne tarafa gideceğini şaşırma,tek bişey yapamama ,bişey yaparken başka bişey yapiyorken bulma kendini,insanların sözlerini kesmek,erken kalkamama,geç uyuma,sürekli bacak sallama,birşey yapmaya karar vermeye daha çok enerji harcama, bütün hobileri yarım bırakma,karar verememe,kendini sürekli elestirme,kaygı bozukluğu,isimleri hatirlayamama,unutma, sürekli not alma,rutinler OKB,yüksek sese fazla ışığa tahammülsüzluk,karanlık sessiz ortamda uyuma,erteleme,baslayamama,son ana bırakma,arkadaşları silme,takıntı hale getirme,bazen çok konuşma bazen hiç konuşmama,depresif hal, bazen telefonlara cevap vermeme o an konuşmak istememek ,istemeden insanlari sürekli bekletme,sürekli erteleme erteleme,sigara bağımlılığı,herkesten farklı hissetme,sürekli iş değiştirme isteği,olduğun ortamın farkındalığını geç algılama,alt üst kavramını kabul etmeme,sürekli can sıkıntısı,kendini oyalamak için sürekli biseylerle uğraşma isteği,yalnız kalma isteği,uyaricilar yüzünden sürekli ilgi degisikligi,superfokus anından cikamama, eleştirilere tahammülsuzluk, alışveriş bağımlılığı, sürekli kendini mutlu etmeye çalışma,sürekli uyumsuz hissetme,ailede muhakkak dehb li biri olması,kafa travması geçirmiş olma,dehblileri sürekli bulma,ilişkilerde tutarsizlik bence dehb li olmak bu
acaba ben yazdım da unuttum mu dedim...
Annem sürekli dikkatin dağınık diye bana kızar ama neden böyle diye asla düşünmez. Neredeyse her gün derste aşırı dağılıyorum ve hareketsiz duramıyorum diye azar işitiyorum. Alışık olan öğretmenler pek bir şey demiyorlar ama yeni gelenler için tam bir kabusum. Örneğin kitap okuyorum ama anlamayı unutuyorum. 1-2 sayfa okuyorum, hemen dizim titremeye başlıyor ve bunu fark ettiğimde hemen dağılıyorum. Ders çalışmak diye bir şey de yok hayatımda. Ders çalışmayı bırakın ders dinlerken anlamayı unutuyorum. İnsanlar beni uzaktan görünce ne kadar enerjik derken benle konuştuklarında ruh halimin çok yorgun ve bitik olduğunu söylerler. Hatta ben bile hayret ediyorum bu konuda. Her neyse yazmaktan canım sıkıldı, yorumum bu kadar. Baya fazla yazmışım.
Bir de asla toplum içinde ayakta durarak konuşamam çünkü tüm sahneyi falan gezerim ve gözüm bir yere takıldığı için konuşmayı unuturum. Bir gün boyunca yemek yemeyi unuturum. Hatta küçükken tuvalete gitmeyi unutup altıma kaçırırdım, şu an hala unutuyorum ama kaçırmıyorum.
Benim de bipolar bozukluk teshisim var ve ben de ders calisamiyorum ustelik onceden basarili hirsli ve caliskan bir ogrenciydim.Bir de seneye universite sinavina giricem. O yuzden su an ozelde bir norologa da randevu alicam.3 yildir hem ben hem ailem cok yiprandik.Artik hayatimda koklu bir degisim yasamam gerekiyor.
Üzülmeyin kuzucuklarım ❤ her şey akademik başarı değil. Yorumlarınız için de teşekkür ederiz ❤
@@DerenDemirel Onu aileme anlatabilsem çok iyi olurdu ama olmuyor.
@@nurcanbozali7503 Aynı senin gibiyim. Eskiden akademik durumum konusunda titiz davranmaya çalışırdım ama bu sene en yakın arkadaşımı kaybettikten sonra hayat bir anda çöktü. Eskisi gibi olmayı çok isterim.
15 yaşında hiperaktivite teşhisi aldım ve her belirtiyi gösteriyordum artık etrafımdaki herkesi bilgilendirmeye çalışıyorum🥰
Sonra da dikkat çekmeye çalışıyorsun diyorlar
Bu yüzden mesela ben daha çok bilgilendiriyorum 😂😂😂
Tembellik hipotezinizi Eğitim Fakültesinde incelemiştik, "Tembel ya da başarısız öğrenci yoktur, ya psikolojik bir durum vardır, ya ailevi bir sıkıntı vardır, ya maddi/tıbbi problemler vardır" şeklinde
Uf insan her piskolojik hastalıkta kendinden bir şeyler buluyor. Bu seride bunu anladım 😂 bana teşhis konmadı hiperaktif bir insan da değilim ama dikkat eksikliğim çok fazla insanlarla konuşurken bile o kadar çok şey düşünüyorum ki beynim kendi kendine konudan konuya atlarken ne söylediğimi unutuyorum. Bu derslerde de oluyor hoca ders anlatırken kendime geliyorum ne düşündüğümü de unutuyorum, hoca ne anlattı onu da bilmiyorum. Saçma bi döngü, baya yorucu. Malesef unutkanlık da çok oluyor bir sürü ezber yapıp sınav kağıdı gelince kalem oynatamadığım zamanları biliyorum.. ezber yapma potansiyelim sürekli düşüyor, sanki asla bilgimin üzerine yeni bilgiler ekleyemiyorum. Beynim o yeni bilgileri kabul etmiyor gibi hissediyorum. Garip.
Mutlaka psikiyatriye gitmeni öneririm. Bu durum seni okul hayatında zorluyor gibi geldi. Dehb veya başka bir şey, en azından adının konması bazen yalnız hissetmemek ya da teknik kazanma vs. açısından yararlı olabiliyor. İlaçlardan ziyade bu problemle yaşamayı öğrenmeye gidiyor temelde konu.
Peki hipoaktivitesi olan napsın oda DEHB :/ fakat bilinmiyor ve fark edilmesi daha zor . Kardeşim 5-6 yaşından beri hiperaktivite tedavisi görürken benimkinin 18 yıl sonra hayata adapte olamam sonucu ortaya çıkması. Boşa giden 18 yıl.
Ben 2021 in Eylül ayında DEHB olduğumu öğrendim (Nisan'da 18 olucam). Hiperaktivitem olmasına rağmen. Normalde hiperaktivitesi fazla olanlar enerjilerini atamazlarsa kriz geçirirler ben tanı konulana kadar hiç kriz geçirmemiştim.(Belki geçirip fark etmemişimdir.) Ama şu sıralar geçiriyorum bayağı ,stres ve anksiyete gibi etkenler yüzünden anksiyete kriziyle karışık bı kriz geçiriyorum. Her neyse işte buna rağmen fark edilmemişti
@@sevdasaglamtas3847 Haklısın psikolojik rahatsızlıkları farketmek zor olabiliyor. Küçükken defalarca dikkat eksikliğinden doktora gitsemde hepsi bende hiperaktivite olmadığını söylemişti. Sonra kendim hipoaktivite olduğunu keşfedip öyle doktora gittim.
Evet ben de hipoaktif bir dehb olabilirim ve 25 yaşıma girmek üzereyim :) ne zaman teşhis konursa kârdır
@@DerenDemirel aynen ya evet böyle ben de başta annemleri suçlamıştım bayağı çünkü bende çok belliydi ama tanı konulup bu zamana kadar geldikten sonra daha erken tanı konsa belki benim için daha kötü olurdu dediğim oluyor
@@DerenDemirel Bildiğim kadarıyla DEHB çocuklarda ve yetişkinlerde hiperaktivite, ergenlerde hipoaktivite şeklinde seyrediyor. Belki başka bir probleminiz olabilir. Uzman yardımı almanızı öneririm en doğru tanıyı onlar koyacaktır tabii ki.
Bir DEHB annesi olarak pür dikkat izledim yorumları da okudum :) meğer ne çok muş bu özel insanlar...bu konu ile alakalı öncelikle ailelerin egetim alması gerekir ve öğretmenlerin de bu konuda özel eğitilmesi gerekir biz 7 yaşından 15 yaşına kadar ilaç kullandık malisef hiç bir ise yaramadı aksine fazla yan etkili oldu ve ben bir anne olarak çok zorlandım malisef bu durumun tedavisi yok çocukların ilgi alanlarını tespit edip o doğrultuda yönlendirmek gerekir ve anlayış sevgi ile zaman tanımak gerekir yoksa hasta psikolojisine girerler depresyon dan çıkamazlar:(( Albert Einstein da bir DEHB 'li olduğunu unutmayalım:))hiç kimse mükemmel değil
Merhabalar malesef öğretmenler her çocuk yerinde dursun hepsi aynı başarıda olsun istiyorlar ayrıyetten veliler elinde olmadığını anlatmama rağmen çocugum çocuklar tarafından sıkıştırılmaya maruz kalıyor. Sonra fiziksel tepkiler gördüklerinde de suçlu benim çocuğum oluyor ilaç başlamanın eşiğindeyiz.Ben çok endişeliyim doktorlar kesinlikle çözeceğini söylüyorlar ama si böyle yazınca tekrar gözden geçirdim. En sonunda gidip okulda beklicem çocuğumun başını ,ayrıca bende okul barken çocuğumu çok zorladım elinde olmadığını anlamam okulun bitmesiyle oldu şuanda ne yapacağımla ilgili karar vermeye çalışıyorum çocuğumu zorlamamaya kendimi zorluyorum resmen çünkü evebeyn olarak bu insanı çok çok tüketen bir durum. Herkese allah kolaylık versinn
Adhdli üniversite öğrencisi biri olarak ders çalışma hakkında tek tavsiyem toplum içinde çalışın, kütüphaneler olur cafeler olur parklar olur, evde arka plana cafe gürültüsü açmak olur, bana iyi gelen ve azıcık da olsa işe yarayan şeylerden. To do list yapmak bende bir sure sonra ise yaramamaya basladi. Eger bir seye odaklanacaksam , beynime "dopamin takviyesi " gerekiyor. Bir bes dakika on dakika günlük yazmak, resim cizmek dans etmek yardımcı oluyor. Sizin de böyle taktikleriniz varsa yorum birakabilir misiniz?
teşekkürler
Tek ben boyleyim saniyordum ders calismadan once sevdigim seylrri yapinca daha cok odaklaniyorum ama tabii ki bu da kisitli bir sure icin gecerli oluyor
Valla ben lise son öğrencisiyim ve hiç bir şeye çözüm bulamıyorum ders çalışıyorum 15 20 dk sonra resim çizmeye başlıyorum akşam uyumak istiyorum beynim yatağa yattığım gibi durmadan düşünmeye itiyor ve yatırmamak için elinden geleni yapıyor insanlara derdimi anlatıyorum benimde böyle böyle sorunun var diyor ki o çağımızın hastalığı herkeste var anlatıyorsun bu genetik doğduğumdan beri var herkeste dehb yok inanmıyor bahane uyduruyorsun diyor valla sanırım üniversiteyede giremiyeceğim
@@Basd_bende tam manasıyla seninle ayni durumdayim:(
39yıllık dehiperaktıvıte bozuguyum, bunun cocuklukta hem cok gurultulu hem kavgalar edılen kalabalık bır yasamım kaynaklı sorun oldugunu ıyı bılıyorum. Beyın için gerekli tum vıtamınlerı sadece solgar markasına guvendıgım için ılk solgarOmega3700 ıle basladım,solgar nutriyi de onerırım on yıl once kullandım ıyıydı sınav donemlerı) herneyse yakın tarıhtede omega3, yıne solgarın female vıtamın, day to day in collogen1,2,3 kullandım bırlıkte, gercekten dıkkat toparlamada farklılıklar , kararlılık hıssettım 👍
Ben daha önce de biliyordum fakat hayatını etkileyecek bir sınav esnasında kendine bunu kabul ettirdiğinde baya kötü hissediyorsun,zaman yönetimim zaten hep kötüydü,zaman diye bir algım yoktu,an içinde kayboluyordum ve istisnasız her yere geç kalırdım,10da randevulaşıp geç kalmamak için 6da kalkardım ve yine geç kalırdım,yks sınavında zaman yönetim o kadar kötüydü ki derslerim sınıfımdakilere oranla çok çok iyi olmasına rağmen resmen kitapçıkda kayboldum,sınava girdiğimiz sınıftaki tüm detaylar hakkında düşünmeden edemiyordum,gözetmenin ayakkabıları,gravatını gevşek bırakışına,saatin çıkardığı sesten,önümde oturan kişinin kıvırcık saçlarına ve kendime rakip gördüğüm çocuğun kot ceketinin metal düğmelerinin çıkardığı ses,önümdeki suyun ph değeri,verilen şekerlerin rengi ve tadı tüm bunlara takılmadan sınava odaklanmak çok zordu,ayrıca türkçe paragraflarda okuduğumu defalarca okumak ve paragrafların uzun olması,sonrasında paragrafların içeriği hakkında düşünceler,gözetmenin süreyi hatırlatması ve sonrasında gelen telaşla birlikte aslında hiç bir şey yapamamış olduğunu farketmek,sonuç; çok başarılı olmana rağmen barajı bile geçememek ama akademik olarak notları hiç umurunda dahi olmayan kişilerin iyi veya kötü bir yer kazanıp gitmesi koyuyor insana ;(
Son olarak da şu detayı vermek istedim,eğitim hayatım boyunca her zaman sınav kağıdını en son teslim eden kişi ben oldum.
Beynim çok yorgun artık ve susturmak konusunda bir şey yapamıyorum,allam beni kurtar artık şu durumdan kendimle yaşamak çok zor..
Dehb’den şüpheleniyorum kendimde teşhis için randevu aldım. Çocuklukta hiperaktiflikle ön plana çıktığı için Dehb’liğe ihtimal vermiyordum. Uyku bozukluğunu geceyi sevdiğimden, telefona aşırı bakmanın telefon bağımlılığından, kısa sürede bir depresif hissedip bir çok iyi hissetmeyi işlevsel depresyona, dürtülerimi takıntılı bir kişilik olduğuma bağlıyordum. Bir işi bitirmeden diğer işe geçmeyi hızlı bitirmek için yaptığımı düşünüyordum.
Dehbli bir kardeşe sahibim ve tam zıt özelliklere sahibiz. Düzen, plan, özel alan, sessizlik vs gibi pek çok takıntım var kardeşim ise tam tersi dehbli olması nedeniyle anlamaya çalışsam da bazı günler gerçekten çekilmez oluyor ve bu sebeple bazı günler eve geç geliyorum. İlaç ve terapi önermeme, desteklememe rağmen devam etmediği için ilerleme kat edilmedi. Ben de kendi haline bırakarak kendi hayatıma odaklanmıştım uzun bir süredir. Alanımla alakalı olmasına rağmen sanırım çok tahammülsüz bir tavır sergiliyorum. Dediğin gibi biraz daha anlayışlı olmaya, destek olmaya özen göstermeye çalışıcam ama tekrar belirtmek istiyorum çok çok zor bir durum hem kişi için hem de ailesi için. Çünkü dinlenme alanı yok ve her an bir eylem içinde oluyorlar bu tempoya ayak uydurmak için hiçbir işin olmaması lazım. Bilemiyorum belki de bahane uyduruyorumdur.
Aynı anda başladığımız, 1 saatlik bölümleri olan sezonlarca dizileri arkadaşlarım max 1 ayda bitirirken ben o 1 saatlik bölümü 3 güne bölüp zor bitiriyorum 🥴
Bu video o kadar içime oturdu ki dhebli oldugumu ailem ve yakın arkadaslarim dısında kimse bilmiyor ve bu genelde dısarda insanlarin bana iletisimde bazı anlaşamazliklarda kızmasına sebep oluyor, kendimi hep ezilen tarafmış gibi hissediyorum bu hayatta.
Adhd hakkında okullarda hem veliler hem öğrenciler için daha fazla bilgilendirme yapılmasını isterdim. Ailem teşhisim konulmuş olmasına rağmen beni ciddiye almıyor ve ilaçlarımı alabilmem için bir doktora götürme gereği bile duymuyorlar maalesef. Çünkü derslerden kaçmak için bu sorunumu abarttığım düşünülüyor. Oysa ki gerçekten çabalıyorum. Saat akşam 7'de gayet büyük bir hevesle başladığım bu videoyu yeni bitirdim ve şu an saat 23.01. Hadi ders vaktinde bu sorunumu kaçmak için bahane olarak kullanıyorum diyelim. Kendi isteğimle açtığım yarım saatlik videoyu izlemem neden 4 saatimi alıyor?
Ayynı sorunu yaşıyorum cidden ya şaka gibi bana hatırlamıyorum bile ben ilkokuldayken teşhis konulmuş ve doktor önce 18 sonra 20 mg ilaç tedavisi uygulamış ve sonra şuan iyi daha fazla ilaç vermeyelim algısı yüksek diye ilacı kesmiş ama sınav döneminde kullanmamı söylemiş. Ve ben lgsye girdim o zaman birtek annem alsın demiş babam da abartma demiş. Ve geçen seneden ber yalvarıyorum götürün beni diye ben yapamıyorum bi sorun var siye ve daha yeni öğreniyorum ve çok normalmiş gibi davranıyorlar.
Evet genelde öyle davranılıyor sanki çok normalmiş gibi ailelerinde pek birsey bildiği yok ki eğitilmemişler bu konuyla alakalı
Çok teşekkür ederim. İlk defa dinliyorum ve inanamıyorum hayatımda yaşadığım her şeyi sıraladınız
Dileğim bir gün yaşadığım bölgedeki dehpli herkesle bir grup altında toplanıp sorunlarımızı konuşup bir kendimizce o dönemlerde uyguladığımız şeyleri birbirimizle paylaşmak
Aslında bizim böyle bir grup terapimiz var şu anda, online olarak yapıyoruz
@@nesibe8082 peki nasıl gidiyor yararı oldu mu
@@nesibe8082 ben de katılmak isterim
Bendeee :)
Bendeee
Kizlar harikasınız. Teşekkür ederim. Sayenizde anlam veremediğim herşeyin adını koymuş oldum. Insanlara sürekli tembel olmadığımı, aslında çok aktif olduğumu,belki sağlıklı bi insandan çok daha gayret sarfettiğimi ikna etmekle geçirdim ömrümü. Özellikle yakın çevreme. Zaman zamanda artık bundan yorulup kendimi bırakıp depresif bi ruh haline girebiliyorum. Herseyi bir anda bırakıyorum. Bu konuda çevremizdeki insanların bilinçli olmasina ve anlayışına çok ihtiyaç duyuyoruz. Bize güç verecek şeyin bu olduğunu düşünüyorum. Herkesin tedaviye ulaşma imkanının olamadığını da idrak edersek bu desteğin önemini daha iyi anlarız. Çok teşekkür ederim bu faydalı,farkındalık yaratan videonuz için 😊❤
Deren'in de söylediği gibi mükemmel bir video olmuş. Çevremde benzer davranışları sergileyen insanlara karşı daha anlayışlı yaklaşabilmem için büyük bir adımdı. Teşekkürler
DEHB olduğum için bende hiç bir işi tam bitiremiyorum ve çoğu zaman hiç bir işe yaramıyormuşum gibi hssediyorum etrafımda ki insanlar bunu da mı yarım bıraktın diyor ya da neden asgari ücretle bir işe girmiyorsun diyor ama acele gerektiren hiçi biri işi gerektiği zaman içinde düzgün bir şekilde yapamıyorum bundan dolayı bir işe girip çalışamıyorum ve tembel hiç bir işte çalışmaz görünüyorum
Lutfen bipolar bozukluk hakkinda da bir video cekebilir misiniz?Ozellikle hastaligin okul basarisi,is ve sosyal hayattaki etkilerini anlatan bir video
Ornegin ben kendimi derslere ve sosyal hayata,tecrube yasamaya kapatiyorum.Kendimi degersiz ve ciddiye alinmayacak surekli dert anlatan ve kabul gormeyecek(gerek karsi cins gerek sosyal yasam acisindan) ama bir yandan da tatmin etmesi gereken koca bir egosu olan bir kisi konumunda buluyorum.Kafamda yapmak istedigim cok sey var ve bunlari yapinca dikkate alinacagimi dusunuyorum ama yapmiyorum ya da yapamiyorum.Doktorum hizli dusundugumu ama kaydedemedigimi soyluyor.Bazen cok caresiz kaliyorum ve ne yapacagimi bilemiyorum.
Yakın zamanda geliyor :)
Planlarını tarih odaklı yapma sosyalles evdende olur ve duygu günlüğü tut aklındaki düşünceleri yaz ilaçlarını al bunun bir süreç olduğunu anla kendini suçlama ve çok az kişiye soyle
@@Alein07 aklimdaki dusunceleri zaten ailemle hep paylasiyorum yardim ister gibi.Ama mesela ailem bana maddi anlamda cok fazla destek olmasina ragmen hastaligin bazi yanlarini onlar da anlamiyor.Orn. ders calismamami degil de calisamamami
Bir dehb olarak ortak nokta bulmak adına ben istenmeyen gebelik sonucu hamile kalınmış ve annesi babası çok üzülmüş bir bebek olarak doğdum..acaba sizler de böyle misiniz arkadaşlar 😊
intro çok hoş olmuş ve bu serinin devamını gerçekten çok istiyodum gelmesi için bi kaç videonun altına ve dc yazıcaktım ki video attın video atmadan öncede seni izliyodum video attın şimdi yine seni izliyorum valla biz napıcaz bilmiyorum
Bayağıdır beklediğim bir videoydu bildirimi görüp hemen geldimm ❤
life is hard when you have depression, adhd, anxiety and last but not least ocd💃🏻
Hello brains 😅
1,75 hızla izleyenler burada mı😅 Ben 39 yaşında teşhis almış bir DEHB liyim. Bu yaşıma kadar insanları, aslında “gerçekten” hiç dinleyemediğimi farkettim. Söylemek istediklerimi söylediğimi sanıyordum ama eşim farketti ki aslında konuşamıyormuşum da. Örnek olarak izin almaya çalışırken konuşma boyunca izin kelimesini kullanmıyormuşum 😅 Oldukça zorlayıcı bir durum. En çok da özgüveniniz için..
evet ikiside tatlı ama özellikle turuncu kazaklı hanımefendi çok çok tatlıydı. Teşekkür ederiz çok bilgilendirici bir video.
Videoyu dinlerken yorumları okuyorum butonuyum. belirtilerin çoğu bende de var
DEHB li biriyim dürüst olmak gerekirse bunların kısaltmasının DEHB oldıgunu bilmiyordum. Kİ bende ögrenme güclügü de var. Ve sınavıma 7 gün kaldı. Zaman yönetimim korkunc ve zaman cok hızlı geciyor. Ve cok üzülüyorum. Bu kadar
teşekkürler bu video için. gerçekten bu seriyle birlikte bu tarz insanları içten tanıyoruz. gerçekten çok yararlı sağ olun
ben dehb yeni tanıştım.hatta yaklaşık 2 ay anca olmuştur.hep bahsedilen şeyleri karakterim sandım veya "ya ben böyleyim işte" dedim.başarısızlıklarımı ki bu cogunlukla akademik olarak "tembel ve üşengecim" dedim.unutkanlıklarım için kendi kendime balık hafızalı dedim.yani kısacası asla dehb aklıma gelmedi asla bir uzmana danışmak aklıma gelmedi.ailem bilinçsiz insanlar değildir ama onlar bile "yaramazlık cenesi düşüklük veya cok haraketlilik" demişler hep.napacağımı bilmiyorum acıkcası iyi bir uzman buldum onla görüşüyorum ama ben hiç bilgili değilim.ne yapmam veya bana iyi gelecek şeyler varsa onun ne oldugunu bilmiyorum.öyle bir yerde mal gibiyim aslında.dehb benim en cok sıkıntı cektiğim şey beynimi kapatamıyor olmam.yani kendimi bu konuda bilgisayarıma benzetiyorum.mesela bir sayfaya giriyorum tarayıcı da bir anda önüme daha önce kapatmadığım bir uygulamanın sekmesini açıyor.ve bunlar git gide coğalıyor.bir siteye girdiğimde yalnışlıkla bir reklama giriyorum ve o da acık kalıyor kapatamıyorum.sekmeler git gide acılmaya önüme çıkmaya baslıyor.sonra bilgisayarım bir süre sonra dayanamıyor ve donuyor ne sekmeleri kapatabiliyorum ne de cıkambiliyorum.yeniden başlatıyorum.ama her yeni başlattığımda sekmeler çoğalıyor donuyor ve birikiyor.komik olabilir aslında ama bir metafor kullanmadan kendimi anlatmak baya zor.zaten ben youtube bir şarkı açmak için girmiştim ama sonra anasayfama dehb ilgili bir video düştü.sonra bu video aklıma geldi onu actım ve 4.dakika da kaldığımı farkettim.izlemem lazımdı ama yorumlar ilgimi çekti yorum yazmaya basladım.tabi yorumu yazarken alakasız bir şekilde telefonumdan spotify girdim,sonra üyeliğimin ödemeleri alınmış mı diye baktım.sonra biraz daha yorumu yazdım bir ara da netflie girdim dizimin dünden kalan son 10 dk izlemek istedim 2 dk izledim.kalkıp cantamı toplamaya basladım.su an cantamdan cıkan bir kaç ıvır zıvır dizimin son 8 dk telefonumdan calan bir müzik bir kaç sekme ve sizin videonuz acık.yoruldum.beynimde yine bir sürü yeni şey acıldı.beynimde bir tane tilki var ve hiçbirinin kuyrugunun ucu birbirine değmiyor ama hepsi kendine bir yer acmaya calısıp diğerini ittiriyor.
Tembel ve üşengeç olmanın DEHB ile ilgili olduğunu düşünmüyorum ben. Aynı hastalık bende de var bana odaklanmak zulüm gibi geliyor. Ama çabalıyorum
@@melis3287 hayır kasttetiğim şey suydu odaklanmak zulüm oldugu için videoda da söylüyor hatta bir saatlik iş 3 gün oluyor böyle olunca dısardan tembel bu ya diye algılanıyor.ben de cabalıyorum ama pek başarılı olamıyorum sınava hazırlanıyorum ve oturup odaklanıp GERÇEKTEN ÇALIŞMAM LAZIM. ama tık yok.cok öfkeliyim kendime.herhangi bir işi bir çalışmayı yapamadığım için öfkeliyim.dünya en sevdiğim şeylerden biri kitap okumak ama okurken ileri gitmek yerine geri gittiğim için de baya öfkeliyim
Bu videoyu çok istiyordummm, emeğinize sağlık😄 Sosyal anksiyete bozukluğu hakkında da video çekme ihtimaliniz var mı?
DEHB sahibiyim ve bu video beni o kadar rahatlatti ki...
Bütün dehbliler yoruma çullanmışız çok iyi.
videoyu bekliyodum hemen geldik 🙋
İyi ki bu video geldi bir dehp li olarak ciddiye alınmayan ama gerçekten çok zor şeyler yaşatan bir hastalık olduğunu söyleyebilirim videonun 4.dk sı ve ben videoyu açmadan önce yorumlara gözüm takıldı kendimi durduramadım en iyisi videoyu durdurmak diyip buraya geldim dehp de en çok sevdiğim olay bunca şeyi hızlı şekilde düşünebilme yeteneğimin olması ama tabi bir sonuca varırsa :) insanların ee benim de dikkatim dağılıyor ne yani abartıyor musun biraz diye tepki gösterip anında dışlanan karakter durumuna düşmen yorucu çünkü o bunu yaparken tüm özgüvenimi zedeliyor ama bunu 2sn falan düşüneceğimi bunun bile onun için fazla bir süre olduğunu bilmiyor hayatın belli dönemleri kullandığım ilaçlar aynı etkiyi yapmıyor hiçbir etkisi yok gibi hissettiriyor aynı dikkat dağınıklığı ile yaşamaya devam ediyorum o dönemlerde ve bu durumdan hem çok sıkıldım hem çok memnunum
Bir sey söylemek istiyorum. Ben 7 yasından beri özel egitime gidiyorum. Ve suan 20 yasındayım bitti. Hiperaktivite İcin ilac aldım. Ama sonra bıraktık. Benim hiperaktivite ve dikkat dagınıklıgı ve ögrenme güclügü teshissi kondu bana ama ben suan doktora gitmiyorum %20 ye düstü raporum. Önceden 50 idi ben ilac kullanmıyorum suan hic bu normal mi?
@@deniztarm4640 Merhaba Deniz, dehbsi olan her çocuk yetişkinlikte de dehb olarak yaşamıyor, çünkü beyin yaklaşık 25 yaşına kadar gelişimine devam ediyor dolayıyla büyüdükçe bu sorunların kaybolmuş olabilir :)
@@nesibe8082 tesekkür ederim.
@@deniztarm4640 rica ederim uzman değilim ama okuduklarımdan böyle biliyorum, bazıları yetişkinlikte normal bir yaşam sürdürebilirken çocukken teşhis almayanlarda yetişkinlikte dehb olduğunu öğrenebiliyor :)
@@nesibe8082 olsun gene de cevap vermen mutlu etti. Tesekkür ederimm.
Gerçekten başlamaktan korkuyorum . 18:00 dakikası bunu çok iyi anlatıyor. Genel olarak video çok bilgilendirici .Ve bende DEHB'liyim.
şu videoyu anlayabilmek için 40 defa geri sarmıştırım. videoyu izliyorum ama odaklanamıyorum sonradan videonun açık olduğunu algılıyorum ama sanki izlememiş gibi en son hatırladığım yere tekrar geri geliyorum .2dk sonra tekrar aynısı
Arkadaşlar bende de ayni durum olduğunu iki üç hafta önceki videolardan (tembel değil dehb li olduğunun 9 işareti) anladim. Çok sağolun denilen herşey bende de oluyor. Ama akademik başarisizlik olayini çok yaşamadim. Belki de ailemin bana bu kadar baski yapmamasindandir. Sevdiğim derslerde çok başarili sevmediğim dersler sifirdim. Mesela matematiğim kötü. Derste hemen anliyordum herşeyi ama dersin sonunda unuturdum. Anadolu lisesini kazanmama rağmen dil kismi istediğimden ve okulumuzda açilmayacağindan birde arkadaş ortamimi sevmemiştim açiköğretime geçtim. Ve ailemde hep bu alanda aldiğim kararlari destekledi. Son iki seneyi uzaktan okudum. Ve ilk sene kazanamadim. Annem hep sen çok zekisin istersen yapiyosun deyip benim focus özelliğime dikkat etmişti. Hiç dersaneye falan gitmedim. Ve ikinci sene sinava son 6 ay kala tüm kitaplari açip günlük sayfalara ayirip çaliştim. Üniversitede istediğim dil bölümlerinden birine girerek Gazi üniversitesini kazandim. Ama bunun sebeplerinden biri de şuydu sanirim. Ben çocukken okulu sevmeyen utangaç olduğumdan annem babam da üniversite hocasiydi. Bende o yüzden kitaplari çok severdim. Mesela 200 300 sayfalik kitabi gece gündüz okuyarak 2 günde bitirdiğimi hatirliyorum. Yani kitaplara focuslaniyordum. Gerçi okuduklarimin çoğunun da konusunu şimdi unuttum ama o olaylari okumayi çok sevdim. Bu da sinavlarda çok faydali oldu. Yani çoğu sinavda yorum yeteneğiyle çok çalişmadan sorularin yarisi yapilabiliyor yani. Kitap okumak bana hizli okuma ve yorum yeteneği vb katti. Tabi sözelden bahsediyorum. O yüzden tavsiyem sevdiğiniz birşeyi yapip focus özelliğini kullanirsaniz (özellikle kitap okuma gibi) akademik olarak çok başarisiz olmazsiniz. Mesela geçen kpss ye girdim. Tabiki hiç elim gitmedi sorulara çalişamadim. Son gün bir tane çikmiş sorulardan çözdüm. Ve inanir misiniz? Genel yetenek sinavindan sonra eğitim bilimlerini yapmadan bir iki saat eğitim psikolojisini ve felsefesi vb hiphizli okuyup göz attim. Ve hemen ezberledim. Ve sinavda 5 10 soru yapmişimdir. Ve her sinavdan çikinca çok zordu diyenlere şaşiriyordum. Ben hiç kursa gitmeden çalişmadan bana yetecek orta bir puan çok yüksek değil am mesela 65 aliyorum. Bunlarin 80 üstü almasi lazim diyordum. Ama benim yeteneğim focuslanma ve çok kitap okuduğumdan yorumdan kurtarmaymiş demekki. Hayatimdaki yeni zorluksa bu sorunumla evlenip 3 çocuğum oldu. Ve tüm bu seneler boyunca günlük ev işleri ve sorumluluklarimi yapmam çok zor. Ve eşim ve etrafimdakiler dediğiniz gibi bunu anlamak istemiyor. Hatta eşim evlenmeden önce daha hareketliydin ve farkliydin diyor. Evet çünkü sorumluluklarim azdi ve daha çok mutluydum. Çok insancil ve herkesin iyiliğini istememe rağmen sürekli sorumsuz, tembel, bencil denilmek çok sinirlendiriyordu beni. Dediğiniz gibi bir saate biter denilen ve herkesin yaptiği ev işlerini ben üç günde yapamiyorum. Ve sürekli şunu bunu düşünmekten kafam kazan gibi yoruluyorum. Ve belli bir süre sonra sinir ve nefret yapip beni yoran herkesten uzaklaşip sadece çocuklarimla yaşamak istemeye başladim. Yani depresyona girdim mi bilmiyorum ama çok kirildim. Çünkü doğal olarak insanlarin bir sürü beklentisi ve sorumluluklar var, ama ben yapamiyorum ve anlayişsiz oluyorlar. Iki haftadir öğrendiğimde şok olup tüm sorularimin cevabini bulup ağlamama rağmen, etrafimdakilere söylediğimde sanki sorun yokmuş gibi benim kadar önemsemediler. Ne yapacağimi bilmiyorum. Tek umudum artik hayirlisiyla bir işe girince eve yardim edecek birini çağirip bu sorumluluklarimi azaltmak. Çünkü benim gücümü aşan bir sürü sorumluluk. Ve hayatimi ona göre düzene sokmaya çalişiyorum. Biraz uzun oldu ama inşallah başaririz...
Videonun tamamını eksiksiz izlemem saatlerimi alsa da deneyimlerinizin içinde kendini yalnız hissetmeyenlerden birisi olarak benzer içerikleri devam ettirmeniz dileğiyle tebrik ederim
Deroşum yüzünü gördüm keyfim yerine geldi🥰
Anoreksiya nervoza ve diğer yeme bozuklukları hakkında da video gelecek mi? 🙃
Bu sene sınav senem ve bana dehb teşhisi konuldu yaşadığım çok fazla şeyin sebebiymiş ve bunu anladığımda hüngür hüngür ağladım çok uzun süre terapiye gittim ve psikoloğum bunu anlamamıştı bu da beni çok yordu bu sene kurstaki arkadaşlarım benim de dikkat dağınıklığım var bence her şeyi buna bağlama dedi ve bunun öyle bir şey olmadığını anlatamıyorum ve bu beni gerçekten çok yordu ilk başlarda ama terapinin yararı olarak herkese kendimi doğru anlatmak zorunda değilim herkes beni %100 doğru anlamak zorunda değil ve ben kendimi %100 doğru anlatsam bile karşı tarafın anlayabileceği ne kadarsa o kadar anlıyor.
Bir iş yaparken bazen beynim daha hızlı, yapılan iş çok yavaş geliyor. Bazen de iş çok uzun geliyor, normal bir insan için de uzun, ve beynim hızlıca bitiremediğim için bir türlü bitmediği için isyan edip başka bir şeye yönelme ihtiyacı duyuyor. Bu yüzden başlayacağım her süreç gözümde büyüyor. (DEHB'li olabileceğimi daha önce düşünüp ilaçlardan korktuğum için de maalesef doktora gidip herhangi bir teşhis alma cesaretim henüz olmadı)
ilaçlardan korkmana gerek yok ritalin ve concerta icin konuşuyorum bir iki gunicersin kotu hissedersen birakirsjn aninda etki eden ilaçlar bunlar
Size dehb'i şöyle anlatayım video yayınladığı gün izlemeye başladım (4 gün önce) henüz 21 dakikasını izleyebildim
adhd yanında başka hastalıklar yüzünden doğru teşhis veya tedavi eksikliği çok sık yaşanan bir şey evet:) bunun yanında adhdli bireylerin nörotipik bir bireye göre anksiyete,depresyon,insomnia,yeme bozukulkları vb gibi diğer mental bozukluklara sahip olma oranı neredeyse 2 katı.iki katıydı yani galiba tam oranı hatırlamıyorum ama yazıyo googleda açın bakın
Hümoş gelmiş hoş gelmişşş ❤🤍💜🌟🌿🦄
12.sinifta gun boyu calisirdim gun boyu ama 20 sayfa mat foyu ilerlemek veya 50 soru cozmek gibi yasitlarimin o kadar saatte 300 500 soru cozdukleri bir kiyaslamada gunden gune eridim bittim 8 saat calisip gun sonunda yaptiklarima bakip zeka geriligim oldugunu yasitlarim kadar akilli olmadigimi dusunurdum zaman yonetimim yoktu son seneyi calisarak gecirdim disari cikip gezmedim film dizi izlemedim yan gelip yatmadim hatta digerleri benim inek oldugumu dusunurdu gun sonunda sirtim agriyana kadar calisirdim yks de cok kotu bi sonuc elde ettim herkes nasi bu kadar kotu yapabildin dedi ben boyle olacagini biliyodum cunku gercekten kaplumbaga gibi ilerleyemiyodum yeni yeni farkediyorum dikkat bozuklugum oldugunu keske daha erkenden anlayabilseymisim sizde boyleyseniz kendinizi gerizekali diye suclamadan once doktora gidin ve varsa hastalik tedavi olmanizi oneririm benim icin kotu bi son oldu sizin icin olmasin
bi sey diycem ben de ayniyim..evdekilere hastaneye gitmem lazim desem gondermezler onemsemiyorlar pek boyle seyleri o yuzden gidemiyorum da
Bende böyleyim zamanında beni tedavi etmediler sadece çok hareketli olduğumu düşündüler . al iste yetişkinlik çağıma geldim hayallerim bitti neredeyse hastalığı bide ömür boyu sürecektir dediler ona da kafayı taktım geçici olma ihtimali yüksek deseler motivasyonummmm olacak oda yok 😂
Ben tedavi alanlardanım. Ben ders çalışırken yemek yemem, dersle birlikte test çözmem, sistemi oturtmaya çalışıyorum. Benim arkadaşlarım anı kaçırdığımı söyleyip, gıcık ediyorlar. Ben sizin gibi değilim. Beni böyle kabul etmeliler 26 yaşındayım. İlaça başlaman iyi olur diyor ama yardım etmediğini düşünüyorum. Şimdi hızlı okuma yardımı alıyorum.
Ben de karşımdaki konusurken cat diye cümlesini bölüp ne diyecegini tamamlamaya calisiyorum ve bunu refleksel olarak yapıyorum insanlar artık isyan ediyo sanırım bu sebepten🙁
Ben bunu sürekli yapıyordum ve annem aşırı sinirlenip saydırıyordu. Neden kendime engel olmadığımı anladım. 🤦🏽♀️
Karşındaki insandan daha hızlı konuşmayı istemek, kitapları kendini zorlayarak daha hızlı okumaya çalışmak gibi gerçekten yaptığın işi beynini yorararak yapmaya çalışmak sanırım benim için işe yarayan tek şey ancak beynimi korkunç yoruyor.
Hümayı yayınların dışında böyle bi videoda görmek çok farklı geldi auhsuhas çok tatlısınız
İs hayatinda unutmak ve dinleyememek cok buyuk sorun yaratiyor bana.Arkadaslar surekli dinlemiyorsun diyor.Adlari ve yuzleri de surekli unutuyorum.Lisedeyken notlarimi unuttugum icin hocam bana norolojiye git demisti de cok moralim bozulmustu.Oysa benim icin normal bir seydi.
Disleksi içinde yani özgün öğrenim bozukluğu içinde video yaparmısınız
çok güzel bir video olmuş, duyulduğumu hissediyorum. teşekkürler ellerinize sağlık:)
+ olarak tembelliğim bir süre önce kabullenmiştim galiba bunu düzeltemeyeceğim tembelim işe yaramazım diye düşünüyordum tembelliğim geçirmek için bir sürü şeye zorladım kendimi ve bir süre sonra kabul ettim ama çok doğru söylediğiniz kimse tembel olmak istemez bende istemiyorum ama elimde değil
ellerinize sağlık çok mutluyum böyle bir video yaptığınız için. 2 hafta önce normalde randevu aldığım üniversite hastanesinden randevu bulamayınca biten dehb ilacımı almak için şehir hastanesine gittim (yks'ye hazırlanıyorum ve ilaca bu dönemde özellikle çok ihtiyacım var o yüzden acil bir şeydi benim için). 18 yaşından büyük olduğum için 2-3 senedir düzenli kullandığım, kayıtlarda gözüken ilacımı bana vermediler. peki teşekkürler deyip çıktım odadan ama eve gidene kadar ağladım. o kadar zorluk çekiyoruz ki, bu sadece örneklerden birisi...
ayrıca küçük bir ekleme: kullandığımız kelime multifocus değil de aslında "hyperfocus" ya da hiperdikkat/hiperfokus.
neden vermediler?
@@puppa8619 yetişkinlerde dehb'yi takip etmek zor oluyormuş, bahaneleri buydu.
@@asphxdel saçmalık gerçekten
Selamlar, şimdi nasilsin nasl gidiyor hayatin
Hello brains.
Hiper odaklanma oluyor. Çünkü beynin farklı kısımlarını kullanılıyor zevk aldığın bir şeye odaklanırken. Saattlerce kitap okuyabilirim, lego yapabilirim veya tüm sezonu izleyebilirim. Ama bir raporu yazmayı 4 saat geciktirebilirim :((
Dün yanlışlıkla 9 saat boyunca lego yapmışım hiperfocusa geçip. Bana 1-2 saat gibi gelmişti.
Bu videoyu bir yandan matematik calisirken dinledim. Valla arada 3 seyi ayni anda yapmaya çalışıyorum ve eger boyle yapmazsam asla yapamam.
Sonundaaaa bunu bekliyordum
Arka planda konuşmanızı dinlerken, telefondan batak oynayıp web whatsapp'tan da mesajlaşıyordum. O anda çoklu görev meselesinden bahsettiğinizi fark ettiğimde gülmeye başladım.
Farkındalık adına çok güzel bir video olmuş emekleriniz için çok teşekkürler. Lakin DEHB'li olduğum için videonun yarısı belki daha fazlası bende yok🤦🏻♀️😬 biraz uzun geldi 3 dkdan fazlasını alamıyorum maalesef😬
benim hakkımda video gelmişşş oyun oynarken dinliyeceğim💗
İki ay önce DEHB tanısı konuldu, ne zaman konusu açılsa herkes aslında bende de var da, ben doktora gitmiyorum diyor. Bunlardan gına geldi
Nasıl tak diye burdayim😼
Bipolar rahatsızlığı hakkında dile getirilmeyenler rica ediyorum hastalıktan gelen davranışlarımin kendiminmis gibi algilanmasi yorucu
Bu seri bana o kadar iyi geliyor ki, çok teşekkürler
ihtiyacım olan video 😩
Bu seriyi çok özlemiştim
bu videoyu geçen sene izlediğimde bu kadar ciddiye alıp izlememiştim ve sadece aslında bende de bu tarz şeyler olabiliyor diye düşünüyordum doktorumla konuşmuştum aslında bir süre başlamıştık ama 3.ye sınava hazırlanıyordum genel olarak ders çalışmadığımdan sadece zekama güvendiğimi söylerlerdi ama aslında sebebin bu olmadığını açıklayamazdım annemi ani bir şekilde kaybettikten sonra doktorum concertaya geçemeden ilacı bıraktırmıştı ki bu sene üniversiteye başlayana kadar genel olarak okulda çok zorlandığımı biliyordum ama gerçekten bir şekilde liseyi bitirene kadar gelmiştim üniversiteyi kazanınca bu sefer her şey daha da zorlaştı çünkü lisedeki gibi değildi artık en sonunda doktorum teşhisimin olduğunu ve ilaca başlamamız gerektiğini söyledi daha iki buçuk max üç aydır ilaç kullanıyorum ve tam olarak teşhis konulmadan önce araştırmaya başladığımda biraz biraz tahmin etmeye başlamıştım çünkü yaşadığım şeyler hep buraya çıkıyordu dahada bilinçlendikçe en azından bu üç aydır kendime daha az yüklenmeye çalışıyorum hala ders çalışırken ne yapabiliceğimi bilmiyorum okulda hatta blok dersler çok zorluyo dayanamıyorum derste daha bu videoyu izlerken bile bir yandan dersim açık bir yandan izlemeye çalışıyorum bunu yazarken bile çok kopukluk yaşadığımın farkına varıyorum çok değişik gerçekten 23 yaşıma giricem ve bu zamana kadar ailemden duyduğum azarlar ve söylenen şeylerin bastırılması kendimi aslında çok başarısız ve hiçbir şeye yeteneğimin olmadığını düşünüyordum hala çok zor aslında her şey çok yeni alışma sürecindeyim bence ama benim suçumun olmadığını ve bu zamana kadar kendimi açıklayamadığımı hissettiğim için yoğun bir yük oluştu aslında gereksiz yere suçlanmış oluşum çoğu şeyi atlatmaya çalışıyorum birkaçını başardım bunu da başarıcam umarım
20:30 deren abla dediğin gibi anksiyetesi ve okbsi + farklı hastalıkları olan biri olarak benim dehbli olduğumu anlamam o kadar uzun sürdü ki.. bazı semptomlar birbirini nötrlüyor daha doğrusu ikisinden birinin baskın olduğu durumlar oluyor bu yüzden farkına varmak çok çok zor
hashimotom var vücudum durgun, enerjisiz ve yorgunum ama dehbm var beynim sürekli aktif ve çalışıyor. felçli gibi falan hissediyorum:(
Çok güzel bir video. İnsanlara çok yardım ediyorsunuz. Teşekkürler ❤️❤️🥰🥰
videoyu 2xte izleyip ona rağmen odaklanamadigi icin yarıda birakacak kadar ileri derece adhd hastalarina selam
o kadar bilgilendirici bi video olmuş ki gerçekten çok teşekkür ederimm ikinize de
ULAN DEHB İLE İLGİLİ VİDEO İZLERKEN BİLE İZLEDİĞİMİ UNUTUP TELEFONA DALMIŞIM NE ANLADIM BEN BU İŞTEN 😭😭😭😭
Dehb'liyim. 12 yıldır concerta kullanıyorum son yıllarda akşamları ritalin alıyorum ama aldığım halde birçok sorun yaşıyorum. Cidden zor bir rahatsızlık 12 yıldır bu hastalık ile yaşamak zorluyor. 1'inci sınıfta ben okuyamıyordum ilaçla falan yarım dönemlik eksiği yarım dönemde yine kapattık 2 veya 3'ncü sınıfta ankara üniversitesi bizim için eğitim açtı ve de bu eğitim sayesinde okuma hızım arttı matematik biraz yapmaya çalıştık baya uzun bir süreçti. Her neyse.. Öyle yani
concerta+ritalin ise cok cok yanlıs sadece concerta öneririm onu da ara vererek icmek kaydıyla 2 gün içip 1 gün içmemek gibi
tabii ki en doğrusu hekimin dediğidir
Birinci sınıfta okuyamamak disleksimi .bende okuyamamış tim.
Çok teşekkür ediyorum bana o kadar yardımcı olduki bu video❤️
29 yaşındayım. Tüm bu sorunları yaşadım ve karakterim sanıyordum. Dehb araştırdım tüm belirtiler var. Mutlaka bu konuda yardım alacağım. Hayatımı o kadar zorlastıran bı konu ki bu.
Asla tek bir şeye odaklanmıyorum. Ama nadir de olsa aşırı odaklandığım durum oluyor. Hatta bir keresinde bilgisayarda çalışmaya kendimi kaptirmisim 8 saat hiç kimildamadan çalıştım 8 saat sonunda boynum tutulup o masadan kalkamamistim ambulans cagirilmisti. 🥺
Muhasebeciyim ve cidden zorlanıyorum dikkatim çok kolay dağılıyor işleri tamamlamakda zorlanıyorum ya hızlı yapıp hata yapıyorum yada bir saatlik işi üç saatte bitiriyorum
İkinizi uzaktan izlerken bile dehb’li kendini belli ediyor.. hüma hanım, deren hanımı dinlerken bile kafasını, kendini sallamadan etrafta sabit bir yere bakmadan, dizini sallamadan duramıyor. Bende de dehb olduğunu düşünüyorum saat 09:00’dan beri bu videoyu bitirmeye calisiyorum. Videoyu izlerken bu yorumu yazıp bir yandan tv izleyip bir yandan da yapmam gereken şeyleri düşünüyorum. Belki yoktur bilmiyorum ama çoğu belirtisi var. Bende bebekliğimde çok uyuyan biriymişim bir bebeğe göre aşırı bir uykuymuş.
Videoyu 10. Dakikadan 20. Dakikaya kadar sadece açık unutmuşum başa sarıyorum şimdi
Gerekli yerlerin konuşulduğunu sanmıyorum ama yine de gözardı edilen dehb hakkında konuşmanız güzel
teshisim yok sadece bi suredir cok dusunuyorum. bende cok yorulsam da fiziksel yorgunluk olmuyor ama beynim cok yoruldugu icin uyumak icin kendimi yormam gerekiyor. genelde uykuya dalmam icin baygın bi hale gelmem gerekiyor. bi sekilde deneme cozmek, odaklanmak bunlara alistirdim kendimi ama belirli sartlar olmazsa odaklanamam. mesela ortam ve ses belirli sartlarim icinde. kutuphaneye gitmedigim gunler evde calidmam cok zor oluyo. ve cok konusuyorum. konusurken bi anda baska bi sey aklima geldigi icin tum cumleyi baska bi yere eviriyorum. cumlelerim sonsuz gibi olabildigi icin susturulma meselesini yasayabiliyorum. beni en cok dusundurense gercekten sessiz ve herkesin ders calistigi bi ortam olmazsa calisamiyorum ya da baslasam da sürdüremiyorum
Kesinlikle mükemmel bir video olmuş
Geçen yıl Hacettepe Üniversitesi'nden mezun oldum ve 1 yıldır iş hayatindayim ve şu anda çalıştığım iş 3. İşim filan. Eski enerjim ve hevesim yokken aslında dağılan bir zihnim olduğumu fark etmem de epey zamanımı aldı. Özellikle sık sık dalan, hayal kuran biri olarak 12 yaşından itibaren edebiyatla ilgileniyordum. Son birkaç aydır bunu bile yapamıyorum zihnim karmancorman. Sabah 6'da kalkıyorum ve işten çıkar çıkmaz otobüste uyuyakaliyorum ve bazen durakları kacirdigim oluyor. Yemek deseniz içimden yemek gelmiyor bazen nefes alamıyorum. Durağan işlerde sıkılıyorum. Enerjimi atacak aktiviteler için zaman ve para gerekiyor ama bunu da şu an için ayarlayamiyorum. Ben sadece yaşadığımız şeyin bir şımarıklık ya da kısa sureli bir depresyon olmadığını artık kronikleşmiş bir hastalık ve saygı duyulması gereken bir durum olduğunu insanların anlamasını istiyorum. Bunla alakalı CZcams'da belki bi farkındalık videosu bile cekebilirim bilmiyorum. Hakkımızda hayırlısı olsun dostlarım... Her şeye rağmen zihnimizin bir "süper focus" evresine sahip olduğunu ve istersek her şeyi basarabilecegimizi hatırlamak istiyorum. Kendinize iyi davranın 🙏✨✨✨
Yaklaşık 12.dakikadayım, 20 yaşındayım ve şu ana kadar normalleştirdiğim ama beni çok yorduğunu bildiğim tüm huylarımın aslında bir hastalığın belirtisi olduğunu bugün fark ettim. Videoyu defalarca durdurdum bi ara kalkip kuşumla konuştum videoda geçtiği için gittim sakız aldım yorum yazmak istedim ama önce videoyu bitirmek istedim defalarca yorumlar arasında gittim geldim. İki gün sonra vizelerim başlıyo, bugün ders çalışmak için evde kaldım ama ara ara ders notlarima bakmak ve bi ders videosunu defalarca durdurarak zorla bitirmekten başka hiçbir sey yapamadim sürekli başka şeylerle oyalandim. İzlediğim dizinin birkaç dakkasini izleyip kapattım. Teşhis almış ve yorumlarda sorununu yazmıs çoğu insanin yaşadığı şeyleri yaşadığımı öğrendim. Noluyo ya durduk yerde
Yeni evliydik eşimle kahvaltı yaparken bir yandan kitap okurken bir yandanda telefonda sosyal medya hesaplarında geziniyordu?Tahammül sınırımı evliliğimiz süresince çok zorladı