Αυτογνωσία: Η Δύναμη Μέσα από τη Μοναξιά

Η αυτογνωσία συχνά φέρνει μοναξιά, αλλά δεν είναι αληθινή μοναξιά. Είναι ένα ταξίδι προς τον εσωτερικό εαυτό, μια ανακάλυψη της πραγματικής μας φύσης. Στην ησυχία, βρίσκουμε τη δύναμη και τη σοφία να κατανοήσουμε ποιοι είμαστε. Η αυτογνωσία μας απελευθερώνει από εξωτερικές επιρροές και μας φέρνει πιο κοντά στην ουσία μας. Αγκαλιάστε αυτή τη μοναξιά, γιατί μέσα της κρύβεται η αληθινή σας δύναμη.

[@stratosnedelkos7109]

Ευχαριστούμε Δημήτρη για όλα...!!!

[@efhraart2370]

Τελεια ολα....!!!!συνεχιστε ετσι......!!!! Βοηθατε πολυ......!!!!!

[@user-je9cs5rl2m]

Συμφωνώ. ❤

[@petaloudasoleil5511]

Χρόνια τώρα προτιμώ την συντροφιά...του εαυτού μου .
( 36 χρόνια γάμου τα έζησα στην δυστυχία)
Την καλημέρα μου Δημήτρη από Μόντρεαλ !

[@Shaper_Of_Beautiful_Memories]

Δημήτρη καλησπέρα!!!
Το Σάββατο είχα μια συζήτηση με μία φίλη και η οποία κάνει μεταπτυχιακό στην ανθρωπιστικό ψυχολογία και η αιτία για να έρθεις λίγο σε ηρεμία και να επαναπροσδιορισει κάποιος άνθρωπος την ζωή του, ίσως δεν ξέρει να απαριθμίσει τι δεν πάει καλά, αλλά σίγουρα αισθάνεται, πώς κάτι δεν του/της αρέσει ,σε αυτό που ζει, στην καθημερινότητά του/της.
Δεν συζητάμε για απομόνωση, αλλά επιλεκτική συσχέτιση με άλλους ανθρώπους που μπορούμε να συζητήσουμε, να σχετιστουμε σε βάθος και σίγουρα η αίσθηση, όταν το βιώνουμε αυτό, το νιώθουμε στην ελαφρότητα του σώματος, όπου λείπει το σβηξιμο.
Ας σκεφτούμε πώς νιώθουμε με άτομα που μας στρεσαρει η έστω και ολιγόλεπτη επαφή μαζί τους και πόσο, όταν με κάποιον άλλο που έχουμε κοινές ανησυχίες και αντιλήψεις και αξίες που συναντιούνται, πόσο όμορφα και οικεία νιώθουμε.
Δεν είναι κακό και σίγουρα νιώθουμε άβολα, όταν χρειάζεται να επαναπροσδιορισουμε,αλλά μακροπροθεσμα έρχεται η ικανοποίηση μέσα μας για τον σεβασμό που δείχνουμε στην ύπαρξή μας.
Σαφώς όμως χρειάζεται να βιώσουμε το άσχημο,να το σιχτιριάσουμε, για να μπορέσουμε να εκτιμήσουμε το ποιοτικότερο και το πιό ουσιαστικό,αλλά πρωτίστως να το αναζητήσουμε.
Καλή συνέχεια Δημήτρη και Ντάνα.
Είναι πολύ ευχάριστο το γεγονός πως αρκετός κόσμος συνειδητοποιεί την σημαντικοτητα της ψυχικής ηρεμίας και αναφέρομαι στην αποφυγή ανθρώπων και καταστάσεων που δεν έχουν τίποτα απολύτως να μας προσφέρουν.
Αυτές τις μέρες διαβάζω Bernard Russell, όπου αναφέρει πως " μια ευτυχισμένη ζωή πρέπει να είναι σε μεγάλο μέτρο, μια ζωή ήσυχη μία ζωή γαλήνια, γιατί μόνο σε ατμόσφαιρα γαλήνης μπορεί να αναπτυχθεί ,η αληθινή χαρά " .
Αυτή η τοποθέτησή του Russell, έρχεται μετά από ένα παράδειγμα με ένα παιδί 4 ετών περίπου, όπου πρώτη φορά βρέθηκε αρχές φθινοπώρου στην εξοχή και στο υγρασιασμενο χώμα, έβγαζε κραυγές χαράς, νιώθοντας το χώμα και την επαφή με την φύση.
Όπως χρειάζεται ο στερημενος άνθρωπος την χαρά, έτσι και το χώμα χρειάζεται το νερό, για να αναγεννηθεί.
Ακούγοντας , τα όσα εκφράζεις μου ήρθε στο μυαλό το βιβλίο και ο παραλληλισμός του Russell.

[@kokkinias]

Σε ευχαριστώ πολύ για το μοίρασμα

[@Shaper_Of_Beautiful_Memories]

@@kokkinias 🙏

[@vasmar1061]

0:23 το πιστεύω ακράδαντα από πολύ παλιά, όσο κι αν προσπαθούν να με διαψεύσουν και να με στοχοποιήσουν ως " αντικοινωνικό"