นาฏศิลป์และดนตรี : โยเดีย ที่คิด(ไม่)ถึง
Vložit
- čas přidán 14. 07. 2017
- ในบรรดาชาวอยุธยาที่ถูกกวาดต้อนไปเป็นเชลยหลังเสียกรุงศรีอยุธยาครั้งที่ 2 นั้น มีเหล่าศิลปินทางด้านดนตรีและนาฏศิลป์รวมอยู่ด้วย ในเมียนมาจะยกย่องการรำของโยเดียว่างดงามอ่อนหวาน ราชสำนักจึงให้มีการสอนดนตรีและรำโยเดียขึ้น รวมทั้งการแสดงโขนโยเดียที่มีผู้นำไปสอนและสืบทอดต่อมาจนถึงปัจจุบันที่เมืองพยาปง เมืองที่อยู่ปลายสุดของแม่น้ำอิรวดี
ติดตามชมโยเดีย ที่คิด(ไม่)ถึง ทุกวันเสาร์ เวลา 21.10-22.00 น. ทางไทยพีบีเอส หรือรับชมผ่านทีวีออนไลน์ทาง www.thaipbs.or.th/live
-------------------------------------------------------
ติดตามไทยพีบีเอสออนไลน์ ได้ที่
Website : www.thaipbs.or.th
Facebook : www. ThaiPBSFan
Twitter : / thaipbs
Instagram : / thaipbs
Google Plus : www.thaipbs.or.th/GooglePlus
LINE : @ThaiPBS
CZcams : / thaipbs - Zábava
หลายคนสนใจไถ่ถามว่า สุภาพสตรีฝรั่งที่พูดเรื่องเพลงโยเดียและโขนโยเดียในสารคดี Thai PBS "โยเดียที่คิด(ไม่)ถึง" ออกอากาศคืนวันที่ 15 กรกฎาคม 2560 ที่ผ่านมา เล่าเรื่องเป็นภาษาไทยอย่างฉะฉาน พร้อมเล่นเปียโนเปรียบเทียบเพลงไทยกับเพลงพม่า คือใคร?
ขออนุญาตแนะนำ อาจารย์คิด ยัง Kit Young นักเปียโนอเมริกันผู้มีหัวใจรักวัฒนธรรมไทย-พม่าอย่างลึกซึ้ง เป็นบุตรสาวของอดีตเอกอัครราชฑูตอเมริกันประจำประเทศไทย เติบโตในประเทศไทย เรียนรู้ภาษาไทยเป็นอย่างดี เรียนดนตรีไทยกับครูเทวาประสิทธิ์ พาทยโกศล (ซอ) คุณหญิงไพฑูรย์ กิตติวรรณ (ระนาดเอก) และเรียนเปียโนคลาสสิคพร้อมกันไปด้วย จนกระทั่งวัยรุ่น มีโอกาสเดินทางไปเที่ยวพม่า เกิดความสนใจวิธีการบรรเลงซันดายา (พม่าเรียกเปียโนว่า sandaya) ซึ่งมีวิธีการบรรเลงที่แปลกออกไปจากระบบเปียโนคลาสสิคที่เคยรู้จัก เสน่ห์ของซันดายาทำให้เธอหันมาศึกษาวัฒนธรรมพม่าอย่างจริงจัง ทั้งภาษาและดนตรี ได้เป็นศิษย์ครูนักประพันธ์เพลงพม่าผู้ยิ่งใหญ่ คีตา ลูลิน อูโกโก Gita Lulin U KoKo ตั้งแต่ปี 1987 และในขณะเดียวกัน ก็ยังศึกษาดนตรีตะวันตกอย่างลึกซึ้ง
ในโลกดนตรีตะวันตก เธอเป็นศิษย์วิชาเปียโนของ Lional Nowak, Patricia Zander, Theodore Lettvin, Robert Helps เรียนวิชาประพันธ์เพลงกับ Henry Brant และ Vivain Fine เธอจบปริญญาตรีการแสดงเปียโนและการประพันธ์เพลงจาก Bennington College ปริญญาโทจาก New England Conservatory และปริญญาเอกทางดนตรีจาก University of Michigan และ Peabody Conservatory ความสามารถทางเปียโนและการประพันธ์เพลงร่วมสมัยของเธออยู่ในระดับดีมาก นนอกจากจะเคยเป็นสมาชิกของ Detroit Contemporary Music Ensemble และ Boston’s innovative Composers in Red Sneakers ในช่วงวัยรุ่นแล้ว ก็ยังเคยชนะเลิศการแข่งขัน 1984 NACUSA Contemporary Music Awards ที่ the Arnold Schoenberg Institute in Los Angeles อีกด้วย รวมทั้งการนำผลงานการประพันธ์เพลงใหม่ๆของคีตกวีร่วมสมัยที่สร้างสรรค์งานให้เธอ อาทิ Karl Husa, Richard Becker, Joan Tower, Lionel Nowak, Ge Gan Ru, Jarrad Powell, Somtow Sucharitkul, Robert Helps, Vivian Fine ออกเผยแพร่ผ่านการแสดงเปียโนด้วยตนเอง
อาจารย์คิด ยังใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ในประเทศไทยและพม่า เคยเป็นอาจารย์ดนตรีที่มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร และวิทยาลัยดุริยศิลป์ มหาวิทยาลัยพายัพ ในขณะเดียวกันก็หันไปทำกิจกรรมดนตรีร่วมสมัยกับเพื่อนๆชาวไทยและพม่า เคยร่วมกับอาจารย์นพ โสตถิพันธ์ จัดเทศกาลดนตรีและบันทึกเพลงเปียโน-ไวโอลินร่วมกัน ทำละครและศิลปการแสดงสมัยใหม่ร่วมกับมานูเอล ลุดเกนฮอสท์ บุญรัตน์ ศิริรัตนพันธุ์ พิเชษฐ์ กลั่นชื่น รัศมี เผ่าเหลืองทอง เป็นต้น และในฝั่งพม่า ก็ทำกิจกรรมดนตรีชุมชนอย่างจริงจังจนในที่สุดได้ลงทุนลงแรงกายใจเปิดสำนักดนตรีคีตมิตรGitameit Music Center ขึ้นมาตั้งแต่ปี 2003 ซึ่งเป็นพื้นที่พิเศษนอกเหนือกำกับของรัฐบาลที่สร้างบรรยากาศใหม่ของดนตรีพม่าและสร้างเยาวชนคนรุ่นใหม่ให้เติบโตมาเป็นความหวังของสังคมพม่าเป็นจำนวนมาก นอกจากนี้ยังได้ส่งเสริมโอกาสทางการศึกษาให้กับคนรุ่นใหม่ ได้เรียนต่อในมหาวิทยาลัยทั้งประเทศไทยและสหรัฐอเมริกา และยังหาทุนสนับสนุนการจัดกิจกรรมต่างๆของคีตมิตรมาโดยตลอดจนถึงทุกวันนี้ โดยเฉพาะการทำให้ดนตรีพม่าเป็นที่รู้จักในสหรัฐอเมริกาอย่างมากทั้งในฝั่งตะวันออกที่นิวยอร์คและตะวันตกที่ซานฟรานซิสโก นำดนตรีโบราณของพม่าไปเผยแพร่ และพัฒนาวงขับร้องประสานเสียง a capella ของคีตมิตรที่กลายเป็นหนึ่งในงานสร้างสรรค์ใหม่ที่น่าภูมิใจ ศิษย์ดนตรีพม่าของอาจารย์หลายคนเติบโตเป็นเสาหลักยุคใหม่ของสังคม อาทิ U Moe Naing, Nay Win Htun, Ne Myo Aung, Parami Choon ฯลฯ รวมทั้งเชื่อมโยงให้ครูเพลงพม่าโบราณได้มีโอกาสถ่ายทอดความรู้ให้คนหนุ่มสาวได้ซึมซับถึงมรดกของเผ่าพันธ์ตน
นอกจากการใช้ชีวิตที่เมืองไทยและพม่ายาวนานกว่า 20 ปี อาจารย์คิดยังก็เคยไปพำนักอยู่ที่กรุงปักกิ่ง ประเทศจีน เป็นเวลา 3 ปี เคยร่วมงานกับ Wu Na นักกู่ฉินยอดเยี่ยม ฟื้นฟูดนตรีประวัติศาสตร์ จัดการแสดงดนตรีร่วมสมัยในปักกิ่ง และมีผลงานประพันธ์เพลงประกอบภาพยนตร์จีน Harold Pinter’s “Betrayal”กำกับโดยหลี่เจียงจุน ฉายในเทศกาล Fringe China ครั้งที่ 3 ในปี 2010 และเป็นสมาชิกของ Beijing New Music Ensemble อีกด้วย
ปัจจุบัน อาจารย์คิด ยัง พำนักอยู่ที่วอชิงตัน ดีซี ทำงานทั้งการสอนดนตรีหลายแห่ง เช่น University of Richmond, University of Maryland Baltimore Camp, ประพันธ์เพลงละครเวที แปลเอกสารพม่าหลายเรื่อง มีงานเผยแพร่ความรู้เกี่ยวกับวัฒนธรรมไทย-พม่า โดยการบรรยายในวาระการประชุมวิชาการนานาชาติหลายแห่งของโลก รวมทั้งการตระเวนแสดงซันดายาเพลงพม่าโบราณให้ผู้ชมรู้จักคุณค่าของวัฒนธรรมดนตรีพม่าที่มีเอกลักษณ์เป็นของตนเอง เป็นอาจารย์พิเศษรับเชิญในมหาวิทยาลัยหลายแห่ง อาทิ Hong Kong Baptist University, College of William and Mary, The Siam Society, The College Music Society, Thailand Composers Festival, Burma Studies Conference, De Kalb, Illinois, Bennington College, Bennington, Vermont. Yong Siu Toh Conservatory Singapore, Mahidol University, Silaprakorn University, Princess Galyanivadana Music Institute
เดือนพฤศจิกายน 2559 ที่ผ่านมา สารคดี "โยเดียที่คิด(ไม่)ถึง" ได้รับความกรุณาจากอาจารย์คิด ยัง ในการแนะนำพื้นที่และวาระการแสดงโขนของชุมชนพยาโปง ช่วยประสานงานกับลูกศิษย์ของท่านที่มาช่วยงานเบื้องหลังหลายด้าน ที่สำคัญคืออาจารย์ยังเดินทางไกลจากวอชิงตันมาสมทบกับทีมงานเพื่อชมโขนด้วยกัน และให้สัมภาษณ์ความรู้เปรียบเทียบที่มีข้อมูลเป็นประโยชน์มากมาย
Anant Narkkong ข้อมูลแน่นมาก ขอบคุณครับ
ขอบคุณมากค่ะ
Anant Narkkong
ขอบคุณสำหรับข้อมูลมากๆครับผม เพิ่มความรู้ได้มากเลยครับ
Anant Narkkong ชื่นใจจริงๆครับครู
อยากสาธุ ดัง ๆ จากสิ่งดี ๆ ครับ
ร้องไห้ น้ำตาไหล จากคนที่เรียนจบด้านศิลปะ มีคุณยายเป็นครูในกรมศิลป์และสอนรำ ชอบดูโขนไทย เกิดมาในตระกูลที่มาทางด้านศิลป์ ร้องไห้ค่ะ เรารู้ว่าพม่ามีโขน แต่เราไม่เคยรุ้เลยว่าโขนพม่านั้นมีต้นแบบมาจากไทย ไม่เคยรู้เลยว่าพม่าให้ความสำคัญกับคนโยเดียในแบบนี้ มันลบอคติของเราในหลายๆด้าน ร้องไห้ค่ะ เรามองเพื่อนบ้านเราไม่เหมือนเดิม เราอยากเรียนรู้พวกเค้า อยากรู้เรื่องต่างๆของบรรพบุรุษของเราในประเทศเพื่อนบ้านอีก พม่าต้องผ่านอะไรมาเยอะจริงๆ ของคุณรายการมากๆ ไม่ผิดหวังกับรายการนี้ ขอบคุณมากจริงๆ.... รู้สึกภูมิใจในคำว่า "โยเดีย".... //อยากเห็นการแลกเปลี่ยนระหว่างโขนไทยและพม่าค่ะ มันไม่ยากที่จะเข้าใจเลย เพราะพวกเราคล้ายกันแต่ไม่เหมือนกัน เป็นอะไรที่น่าสนใจมากๆเลยค่ะ
พม่าให้ความสำคัญกับชาวโยเดีย..เราต่างหากทีลืมชาวโยเดีย
pklcp 1987 จริงครับ
เจอพม่าผิวขาวทำงานในไทย อดคิดไม่ได้ว่ามีเชื้อสายโยเดีย เพราะตามบันทึกและภาพจิตกรรมผนัง ชาวพม่าบันทึกว่าคนโยเดียเป็นพวกผิวขาวเหลือง พม่าจะมีผิวที่คล้ำ คนโยเดียถูกกวาดต้อนไปเป็นเรือนแสน อดคิดเรื่องนี้ไม่ได้จริงๆว่าเค้าคือลูกหลานโยเดีย
เมื่อก่อนเคยรู้สึกชิงชังพม่าที่เผากรุงศรี แต่หลังจากดูรายการหนังพาไปและรายการนี้ ทำให้รักพม่าเลย ความอคติที่มีหายไป และซึ้งใจพม่าอย่างนึงตรงที่ ถ้าอะไรที่มาจากโยเดีย เค้าก็จะจำและรักษาไว้และพูดได้เต็มปากว่าเป็นศิลปะที่มาจากโยเดีย ไม่เหมือนเขมรนะที่อะไรๆก็ว่าตู่ว่าเราเอาไป เราขโมยไปทั้งๆที่ตัวเองก็รับจากเราไปแท้ๆ
คนพม่า นิสัยดี น่ารัก /อาจารย์ผู้หญิงต่างชาติ พูดภาษาไทย เข้าใจดนตรีไทย ได้เก่งมากๆ เก่งกว่าคนไทยอย่างเราอีก / รำฉุยฉาย เอาจริงๆ รำยากส์ นะ / เห็นด้วยเราต่างหากที่ทิ้ง พวกเขา / พวกเขามีคนสืบทอด แต่ของเราล่ะ เด็กรุ่นใหม่ไม่เอาเลย คลั่งเกาหลี ญี่ปุ่น พวกฝรั่งตะวันตกกันหมด เห็นอนาคตเลย เศร้า /ยังมีเรื่องการทอผ้าอีกนะ ที่ถ่ายทอดถึง วัฒนธรรม ของอยุธยา ด้วย
สารคดีชุดนี้ดีมากๆ ประทับใจสุภาพสตรีฝรั่งท่านนี้จัง...เธอต้องเกิดผิดที่แน่ๆ เธอมีความรู้เยอะกว่าคนไทยแท้ๆอีก กราบบบ.....
ขอบคุณที่ปลุกอโยธยาที่หลับใหลกว่า 250 ปี ให้ตื่นอีกครั้ง
นับถือใจนักปราชญ์3ท่านที่หนีลงใต้ไปฝึกคนแสดงโขนขึ้นมาใหม่ และนับถือใจคนที่สืบทอดวัฒนธรรมถึงแม้บางทีจะมีอุปสรรคมากมายเพียงใดก็ตาม “ถึงแม้ชาติจะล่มสลาย แต่วัฒนธรรมห้ามสูญหาย” ยกย่องจิตใจคนกลุ่มนี้จริงๆครับ💓🙏🏾
คงจะเป็นอะไรที่พิเศษและมีความสุขมาก ถ้าเราจะได้จัดพิธีไหว้ครูโขนใหญ่ ที่พญาปงสักครั้ง เพื่อแสดงความกตัญญูและระลึกถึงบรรพชนของเราบนแผ่นดินพม่า และขอบคุณคณะละครโขนของพม่าที่ยังช่วยสืบทอดมรดกบรรพบุรุษของเราให้มีชีวิตมาถึงทุกวันนี้
ฟังฉุยฉายไทยแล้วขนลุก เมื่อเที่ยบกับฉุยฉายตอนต้นรายการ นั่นหมายความว่า หลายสิ่งหลายอย่างที่เป็นของไทย ยากที่ชาติใดจะทำได้สมบูรณ์เท่า
สารคดีที่ดีที่สุด ปราศจากอคติในทุกๆมุมมอง ขอเป็นกำลังใจให้ทีมงานครับ
คนโยเดียคิดถูกที่เอามาเผยแพร่ไว้ที่ี่นี่ คนพม่าให้เกียรติเราจนถึงตอนนี้ แล้วยุคนั้นสมัยนั้นจะให้เกียรติขนาดไหน ไม่ได้ไปเป็นเชลย ไปเป็นอำมาตย์กันทั้งนั้น คงอยู่ดีกินดีมีความสุข มันมองออกได้จากอะไรหลายๆอย่าง ถ้าไปอยู่แบบลำบากคงไม่ได้เผยแพร่งานนาฎศิลป์และดนตรี หรือแม้แต่ฝีมือช่างหลายๆอย่าง กษัตริย์พม่าในสมัยนั้นคงให้เกียรติเรามาก เค้าน่าจะเกณฑ์คนมาสร้างบ้านสร้างเมืองให้เจริญรุ่งเรืองเหมือนอยุธยา นี่ซิบ้านพี่เมืองน้องจริงๆ อยากให้สารคดีชุดนี้ทั้งชุดได้ไปอยู่ในชั้นเรียนจังเลยคะ ความเกลียดชังจะหายไป ไทยพม่าที่คิด(ไม่)ถึง
พวกเขารู้จักการปรับใช้เหมือนคนไทยนะครับไม่รับมาทั้งหมด ทำให้เป็นแบบของตัวเอง เราควรภูมิใจที่ศิลปวัฒนธรรมของเราเป็นที่นิยมเป็นตัวอย่างที่ดีและเผยแพร่ให้ชาติอื่นไกล้เคียงเองก็ยังชอบ ไม่ว่าบ้านพี่เมืองน้องหรืออริก็ตาม เป็นสารคดีที่ดีจริงๆครับ
ทำไมดูแล้วน้ำตาคลอ.....ดวงวิญญาณปู่ย่าตาทวดชาวอยุธยาเอ๋ย ไม่ว่าดวงวิญญาณของพวกท่านสถิตอยู่ที่ใดๆก็ตาม โปรดจงรับรู้ไว้ว่าพวกเราลูกหลานเหลนโหลนของพวกท่านจะพยายามค้นหาถิ่นที่อยู่โยเดียจากร่องรอยวัฒนธรรมประเพณีที่พวกท่านช่วยกันอนุรักษ์ไว้ให้ลูกหลานได้รับรู้ บัดนี้ลูกหลานของท่านได้รับรู้แล้วว่า "โยเดียยังอยู่" แม้กาลเวลาและวัฒนธรรมท้องถิ่นจะแทรกให้ผิดเพี้ยนไปบ้าง แต่ลูกหลานก็ได้รับรู้แล้วนะครับ................โยเดียที่คิด(ไม่)ถึง
ใช่ค่ะ รักโยเดีย
❤❤❤❤
น่าแปลกที่อคติหลายๆอย่างของผม ถูกลบไปหลังจากได้สารคดีชุดนี้เพียงแม้จะมีเพียงแค่ไม่กี่ตอน การเรียนรู้ประวัติศาสตร์ในประเทศไทย ยังคงสร้างอคติจากความรู้สึกถึงความเป็นชาตินิยมได้แม้กระทั่งในปัจจุบัน ทั้งๆที่จริงแล้ว การเรียนรู้ประวัติศาสตร์โดยเฉพาะอย่างยิ่งในภูมิภาคของเรา มันแสดงให้เห็นไม่ใช่หรือวัฒนธรรมของเรามีความลึกซึ้งและผูกพันธ์กันอย่งน่ามหัศจรรย์ อย่ายอมให้เส้นเขตแดนเป็นเส้นแบ่งของความเกลียดชังเลย โลกใบนี้ ผืนแผ่นดินนี้เป็นของเราทุกคน ทุกชาติ ทุกศาสนา เราควรจะดีใจไม่ใช่หรือที่วัฒนธรรมของพวกเรา ยังคงโลดแล่นอยู่ ถึงแม้จะไม่ได้อยู่ในบ้านเมืองของเรา มากกว่าที่จะเกลียดชังคนพม่าที่กวาดต้อนคนไทย ไม่ใช่สิ คนโยเดียไปจากบ้านเกิดเมืองนอน เพราะไม่ว่าจะอย่างไรแล้ว เมื่อยุคสมัยเปลี่ยนไป เราก็จะได้เรียนรู้ว่า แท้จริงวัฒนธรรม ไม่มีเส้นแบ่ง และพรหมแดนเหมือนแผนที่ที่ขีดเขียนไว้
ขอบคุณสารคดีนะครับ ดูแล้วอบอุ่นหัวใจมาก
รู้สึกดีใจว่า บรรพบุรุษของเรา ที่พลัดบ้านพลัดเมืองไปเมื่อครั้งเก่าก่อน ยังสามารถดำรงวงศพันธุ์ และวัฒนธรรมมาได้ตราบจนทุกวันนี้
ถ้าเรามองว่าทุกคนในแผ่นดิน ล้วนเป็นลูกหลาน สืบสายเลือดต่อกันมา (ซึ่งจริงๆ มันก็เป็นแบบนั้น) โลกของเราทุกวันนี้ จะร่มเย็นเป็นสุขมากครับ
คนพม่าเอง ก็น่ารักมาก ที่ใจกว้าง
ไม่อย่างนั้นวัฒนธรรมโยเดีย คงไม่สืบทอดมาได้ จนทุกวันนี้
ความแตกต่าง ที่จริงแล้วทำให้โลกเรางดงามนะครับ ถ้าเราอยู่อย่างเคารพกัน ให้เกียรติกัน
อยากให้โรงเรียนมัธยมของไทย เอาเรื่องประวัติศาสตร์ของโยเดีย นี้ ไปสอนบ้างครับ เด็กๆ เขาจะได้เข้าใจ ว่าประวัติศาสตร์ นั้นมีหลายแง่มุมจริงๆ
อยากให้เชิญคณะโขน คณะนาฏศิลปเหล่านี้มาแสดงในไทยจัง เป็นการแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมของชาติอย่างดีเลยทีเดียว
"ถึงมันไม่สมบรูณ์แบบ แต่มันก็มีชีวิตเติบโตมาถึงทุกวันนี้".....สุดยอดเลยฮะ
สาธิต วาสนา อยากให้มีการแลกเปลี่ยนกันระหว่างคณะโขนไทยและพญาปง คงจะดีมากนะ
เป็นรายการที่ดีมากๆๆๆๆทั้งข้อมูล โปรดักชั่น การถ่ายทำ ตัดต่อ ดนตรี เรียงร้อยเรื่องราว ครบสมบูรณ์ ชื่นชมทีมงาน และขอบคุณไทยพีบีเอส ที่สนับสนุนให้เกิดรายการดีดีแบบนี้นะครับ
เห็นด้วยครับ
ดูมาหลายตอนแล้ว......บอกได้คำเดียว " มหัศจรรย์ " ชอบมากครับ
หัวโขนดั้งเดิมของเค้าที่เก็บมาตั้งแต่รุ่นแรกเป็นร้อยปี ยังมีรายละเอียดความสวยงามกว่า พวกชอบเคลมอีก
49:59 นาทีที่คุ้มค่ามากที่สุดที่จะนั่งดู ขอชื่นชมทีมงานผู้ผลิต ทุกฉากทุกตอน ดนตรีประกอบคือความลงตัว เนื้อหาที่เข้าใจง่ายและไม่เคยได้รู้จัก พวกท่านคือมืออาชีพที่แท้จริงครับ ขอนับถือ
ช่องที่มีสารคดีทรงคุณค่าที่สุดและชอบมากที่สุด ขนาดละครดีๆทำได้ดีกว่าช่องอื่นยังไม่ได้รางวัลเลย ส่วนสารคดีสมควรกวาดรางวัลทุกเวทีจริงๆสารคดีแต่ละเรื่องมีเนื้อหาสาระความรู้มากดีกว่าดูละครน้ำเน่า สารคดีชุดนี้ให้รู้ว่าเด็กไทยบ้าเกาหลี ส่วนอีกประเทศนึงคนรุ่นใหม่พยายามสืบทอดวัฒนธรรมที่รับมาจากอีกประเทศนึงให้คงอยู่ชั่วลูกหลาน หลายๆคนน่าจะคิดได้ว่าพม่าไม่ได้มองว่าไทยเป็นศัตรูเพราะเค้าคิดว่าเค้าเจอมาเยอะแบบชนิดที่ว่าอยุธยาเทียบไม่ติด
สารคดี โยเดีย ที่คิด(ไม่)ถึง ทำให้รู้สึกและเข้าใจความเป็นเรา มากขึ้น... เหมือนเราคือเขา เขาคือเรา..
สิ่งที่ทำให้ก่อเกิดความขัดแย้ง.. คือการเอาเป็นเราในปัจจุบัน ตัดสินอดีต ที่เราไม่รู้จริง
ขอบคุณนะครับที่นำเสนอ ความจริงที่เรามองไม่เห็น และลบความอคติของคนไทยกับคนเมียนม่า และไทยกับพม่าเราไม่เคยรบกัน แต่เป็นกรุงศรีอโยธยาและกรุงอังวะ ต่างหากที่รบกัน ฉนั้นมันเป็นมิติใหม่ทางประวัติศาสตร์ที่เราควรลบอคติเดิมๆแล้วทบทวนกันใหม่ จากรายการที่ถ่ายทอดได้อย่างยอดเยี่ยมและเป็นความภาคภูมิใจของคนไทยที่มรดกหลายอย่างของเรา ถูกถ่ายทอดและยั่งรากในประเทศเพื่อนบ้านและได้รับการรักษาสืบทอดเป็นอย่างดี ถึงแม้ว่าจะไม่ได้สมบูรณ์แบบอย่างในบ้านเราแต่ก็สะท้อนให้เห็นถึง ความไม่มีเขตแดนขวางกันสำหรับชนชาติ ศิลปะวัฒนธรรม และศาสนา ตั้งแต่อดีตจนถึงวันนี้...มองอย่างเปิดใจ เพราะชาติเราเองก็เคยทำเหมือนเขาเช่นกัน อย่ามองแต่เพียงเปลือกที่มันหุ้มห่ออยู่ข้างนอก มองให้ถึงแก่น และดูความเป็นไปของยุคสมัยที่มีความแตกต่างกัน อย่ามองเป็นความแตกแยก ซึ่งนำไปสู่ความเกลียดชัง หากเป็นเช่นนั้น ก็คงมีอีกหลายชาติเช่นกันที่กำลังเกลียดชั่งเรา เหมือนที่เราเกลียดชังพม่า..
ยากครับโดยเฉพาะทางทหารสำหรับไทย-พม่านะเคยรบกันนะจนไทยจะไปตีพม่าเลยยุคทักษิณปี45จนพม่าต้องย้ายเมืองหลวงใหม่ แต่อคติไทยลดน้อยลงไปละเพราะไทยทันโลกมากขึ้นแค่ยังจดจำไว้ว่าทำไมกรุงศรีแตกแต่ ลาว เขมร ยังแช่งและไม่ชอบไทยส่วนใหญ่ผมจึงบอกว่าอาเซียนไม่สามารถอยู่อย่างสันติสุขได้
เห็นด้วยกับความเห็นนี้และคิดว่าหลายคนที่ชมมาถึงตอนนี้ อคติที่เคยมีคงหายไปเเล้ว ถ้าหากเขาเข้าใจในสิ่งที่สารคดีหรือรายการต้องการสื่อ
อดีตมีศึกษาจิงเท็จปะปนให้ลดอคติอย่าแขวะชาติอื่น
ผมชมสารคดีชุดนี้มาได้สามตอน มันทำให้ผมรักความเป็นไทย ภูมิใจในความเป็นสยามมากๆ แต่ที่ยิ่งไปกว่านั้น สารคดีชุดนี้ทำให้ผมรู้สึกกับ "พม่า" ต่างไปจากเดิม ... ตอนนี้ผมกลับรู้สึกว่าพม่าเป็น "เพื่อน" มากกว่า "ศัตรู" ... ประวัติศาสตร์ที่เราเรียนมาสร้างภาพให้พม่าเป็นผู้ร้าย แต่สารคดีชุดนี้นำประวัติศาสตร์ในอีกมุมนึงมาเล่าให้ฟัง พม่าไม่ใช่ผู้ร้ายอีกต่อไป แต่พม่าคือเพื่อนเรา เพื่อนที่บ้างครั้งก็รักกัน บางครั้งก็ทะเลาะกัน เป็นเรื่องธรรมดา แต่สุดท้ายเราก็เป็นเพื่อนกัน เราแลกเปลี่ยนกัน ทั้งภาษา วัฒนธรรม ศิลปะ ดนตรี นาฏศิลป์ อาหาร ... ขอบคุณสารคดีชุดนี้มากๆ อยากให้คนไทยทุกคนได้ดูสารคดีชุดนี้จริงๆครับ
อันนี้จริงคะปัจจุบันพม่ามาทำงานในไทยคนไทยก็รักพวกเค้ายินดีต้อนรับหรือแม้แต่เดือนร้อนทางสงครามภายในก็ข้ามฝั่งมาขอหลี้ภัยเราคนไทยก็ยังคงต้อนรับช่วยเหลือเสมอเราเป็นมากกว่าเพื่อนและเรามีประวัติศาสตร์รวมกันยาวนานดีบ้างไม่ดีบ้างแต่เมื่อวันที่มีทุกข์ภัยมาก็ไม่ทิ้งกันเลยในวันที่ไทยมีการต้องการแรงงานเรายังคงต้อนรับพม่ามาทำงานเสมอพม่าทำงานดีน่ารักมากแต่คนไม่ดีก็มีปะบนกันไป2ชาติพันธุ์ที่เดินร่วมกันมากี่ร้อยปีศิลปะที่ผสมผสานกันลงตัวมากต่างคนต่างไม่ทิ้งรากฐานของตัวเองแต่เอาปรับรวมกันมันน่าสนใจมากรวมไปถึงปัจจุบันเราก็ยังคงมีการใช้ชีวิตวัฒนธรรมรวมกันไปไทยปลูกบ้านฝั่งพม่าพม่ามาใช่ชีวิตทำงานในไทย2ประเทศที่มากกว่าเพื่อนพี่น้องสายสัมพันธที่มองกลับไปจนส่งต่อมาถึงปัจจุบันมันรู้สึกดีอบอุ่นที่ยังไม่ลืมไม่ทิ้งกันในทุกๆด้าน
เสียดายมาก อยากเห็นทุกประเทศในอาเซียนได้กลับมารุ่งเรือง ทางศิลปวัฒนธรรมอีกครั้ง รักดนตรีไทยและดนตรีทั่วโลกมากค่ะ ชอบทั้งเก่าใหม่ ขอให้ไพเราะดีหมดค่ะ
โยเดียร์ในพม่า…ก็ไม่ต่างกับ คนมอญ…และคนลาว ที่มาตั้งรกรากในประเทศไทย ที่ครั้งหนึ่ง ก็ถูกคนไทย กวาดต้อนมาอยู่ในเมืองไทย:………อย่างไรก็อย่างนั้น เช่นกันครับ ? และในสมันก่อนก็ไม่ได้มีการรวมชาติ เป็นไทย หรือ พม่า อย่างเด่นชัด…เหมือนในปัจจุบันนี้ครับ ใครที่ตกเป็นผู้แพ้สงคราม ก็จะถูกกวาดต้อนต้อนมาอยู่ในชุมนมนั้นๆ………และมีอีกที่หนึ่งที่พวกเขาคิดว่า พวกเขาเป็นคนไทยใต้100% แต่ต้องถูกให้กลายเป็นคนพม่าในปัจจุบัน……เพียงเพราะไทยในสมัย ร5 เสียดินแดนพื้นที่บางส่วนให้กับ อังกฤษ……จึงทำให้คนไทยเหล่านี้ต้องตกไปเป็นคนพม่า ทั้งที่พวกเขายังพูดไทยใต้อย่างชัดเจน และพวกเขาต้องการที่จะเป็นคนไทย…………แต่รัฐไทย ไม่เคยสนใจใยดีพวกเขาแม้แต่น้อย……นั่นก็คือ คนไทยใต้ที่ตกเป็นคนพม่า……ที่บ้านสิงห์ขรในปัจจุบันครับ เขาพูดไทยใต้เหมือนคนชุมพรอย่างชัดเจน………เพราะ รัฐไทย หรือ ราชวงค์อัปรีย์มันไม่สนใจใยดีคนในชาติ ……ครับ ????
มึงคือคนไทยอัปปรีย์
พม่าเอาไปเขาก็ยังบอกว่าของไทย (เอามาปรับใช้) ... แต่เขมรมาเรียนไปจากครูไทย มาก๊อปไปเหมือนเปี๊ยบเป็นแกะ ก็ไปบอกว่าเป็นของตัวเอง ... เออให้มันได้แบบนี้
thucydides Neo คนพม่าคบง่ายกว่า
thucydides Neo ไม่เฉพาะเขมรนะ ลาวด้วย ทางการไม่เคยบันทึกเลยว่าอะไรเอาจากเราไปบ้าง
thucydides Neo
ผมไม่แน่ใจว่าเอาไปตอนช่วงรัชกาลที่เท่าไหร่ของกรุงรัตนโกสินทร์นะครับไม่แน่ในว่าช่วงร.5หรือเปล่าแต่เข้าใจว่าเป็นช่วงที่มีการล่าอาณานิคมจากอังกฤษกับฝรั่งเศษในขณะนั้นแล้วทีนี้มีเจ้านายในวังทะเลาะกันถึงขั้นชิงราชสมบัติกันไปๆมาๆมีเจ้าที่เป็นผู้หญิงท่านหนึ่งได้ลงเรือหนีไปเขมรแล้วไปอยู่ที่นั้นพร้อมทั้งขนเหล่านาฏศิลป์กลุ่มหนึ่งไปด้วย จึงเป็นที่มาของโขนรามเกียรติ์ในเขมรครับ ผิดพลาดประการกรุณาทักท้วงและอธิบายเพิ่มด้วยนะครับ
เขาทำสารคดีให้ลบอคติ ลดชาตินิยมที่เพ้อเจ้อ ก็ยังไม่วายหลงทางโทษคนนู้นคนนี้ เหมือนที่เทปแรกบอกไว้ว่าเราไม่ควรเอาวิธีคิดแบบปัจจุบันไปตัดสินบริบทในอดีต
Chom Puak คือหม่อมเจ้าฉวีวาด ผู้นำคณะละครไทยไปสอนเขมร เรื่องเล่าตามคลิปนี้ค่ะ czcams.com/video/CKv1HhE21gQ/video.html
ฟังแล้วน้ำตาจะไหล นาทีที่ 34.00 คนที่ไม่ได้เป็นศิลปินอาชีพสละเวลาเพื่อมาแสดงก็เพราะว่ามันมีอะไรบางอย่าง อะไรบางอย่างที่ว่ามันคือจิตวิญญาณ ผมเชื่อว่าเป็นเจ้าของหัวโขนชาวโยเดียในอดีต พอพวกเขาตายไปในขณะที่ยังผูหพันกับหัวโขน ก็เลยมาเกิดในดินแดนเมียนมาและสืบทอดการแสดงนี้ต่อไป มันโดนใจจริง ชอบเพลงเปิดตัวมาก ขอชื่นชมครับ ผมฟังมันแล้วเสียงมันบ่งบอกกำลังโหยหาอะไรบางอย่าง ที่หามานาน ผมขนลุกเมื่อได้ยิน
ดูแล้วรู้สึกหวงแหนศิลปไทยขึ้นมาเลยค่ะ ไม่ว่าจะเป็นลายกนก นาฎศิลป์และดนตรี
ขนาดโยเดียเพียงจำนวนไม่กี่คนยังพยายามรักษาศิลปะที่งดงามนี้ไว้เพื่อแสดงถึงจิตวิญญาณของความเป็นชาติที่มีอัตลักษณ์เฉพาะ แม้จะกลายพันธุ์ไปบ้างตามสภาพแวดล้อมและกาลเวลา
พม่าเลือกกวาดต้อนคนดีมีฝีมือไปสิ้น...เหลือแค่พวกเชื้อลาว ทีมันไม่เอาไป
,มหัศจรรย์มากค่ะ ทำให้มุมมองประวัติศาสตร์ไทยเปลี่ยนไปเป็นความทรงจำที่ดีงามมากค่ะ ขอบคุณสารคดีจาก ไทยพีบีเอส มากค่ะสำหรับสาระดีๆ แบนี้
ฝรั่งสองคนนี้เขาสนใจและค้นข้วาและเข้าใจในศิลศาสต๊ของโยเดีย ลูกหลานไทยควรจะจดจำเอาไว้ไห้ลูกหลานได้สืบสานไว้ในวันข้างหน้านะครับ
ขอบพระคุณไทยพีบีเอส และทุกท่านที่มีส่วนทำภาพยนตร์นี้ ...มีหลายช่วงตอนที่ผมรู้สึกตื้นตัน น้ำตาคลอ และมีความสุข ...ในช่วงสุดท้ายของภาพยนตร์นี้ ผมยกมือไหว้คุณลุง (พ่อ) ผ่านหน้าจอคอมพิวเตอร์ ปิติใจที่คุณลุงบอกว่าถ้าเขาตาย สิ่งนี้ก็จะยังคงอยู่กับลูกหลานของเขา...
โขนพยาปง ดูแล้วได้อารมณ์เหมือนชมโขนสดในบ้านเรา โขนราชสำนัก โขนระดับพื้นบ้าน เมื่อราชวงศ์คองบองล่มสลาย คนดนตรี คนนาฎศิลป์ และชุมชนยังคงอยู่ เราเพียงแค่มองดูไกลๆ จากภายนอก ขอบคุณทีมงานมากครับที่จับต้องและสะท้อนภาพเรื่องที่น่าสนใจของคนไทยอยุธยาที่ผสมกลมกลายไปกับสังคมวัฒนธรรมพม่ากว่าสองร้อยปีได้อย่างลงตัว
แหม่มพูดไทยได้จัดเจนมาก เข้าใจภาษาไทยลึกซึ้งจัง
ร้องไห้ หลายช่วงเลยครับ กราบครู ศิลปิน ทีมงาน ที่สร้าง สารคดี โยเดีย ทุกตอน โดยเฉพาะ นาฏศิลป์ ดูหลายรอบ และเก็บเกี่ยวความลึกซึ้ง จากหลาย shot
ขอบคุณทีมงานจากใจเลยค่ะที่ผลิตสารคดีดีๆ อย่างนี้มาให้ชมกัน ชอบทั้งแง่มุมการนำเสนอ ข้อมูลเนื้อหาที่ค้นคว้ามา ปรบมือให้รัวๆเลยค่าาาาา
Superb documentary !!!
Thank you ThaiPBS for promoting a respectable culture, tradition to the universe ka.
Expat. living oversea.
Payao Perry ( New Zealand )
ขอบคุณครับ #Thaipbs ชอบดูมากๆๆ ครับ รักโยเดีย
ชอบค่ะ ขอให้Thai PBSผลิตรายการแบบนี้ออกมาเรื่อยๆนะคะ
สุดยอดมากครับ ชอบทุกอีพีเลย
ขอบคุณครับ.... ขอบคุณมากๆเลย
รายการดีมากครับ ขอชื่นชม
ขอบคุณ Thai PBS ครับ อัพโหลดเร็วมากๆครับ
ท่ารำพม่าสวยงามมากๆครับ
รายการดีค่ะ ขอบคุณมาก
เพาะละคร หนึ่งด้าวฟ้าเดียว
เลยสนใจเรื่องหมูบ้านโยเดียค่ะ
ขอบคุณรายการนี้ค่ะ
โยเดียที่คิดถึง...จริงๆ
ลึกซึ้งมากคับ จากอดีตจนถึงปัจจุบัน
ขอบคุณที่มีรายการดีๆมานำเสนอให้กับคนไทยที่หาดูได้น้อยเหลือเกินแล้วในปัจจุบัน ขอบคุณจากใจจริงค่ะ
วัฒนธรรมไทยกับพม่ากลมกลืนกันจนเสมือนหนึ่งพี่น้อง
สวยงาม มากมาย
เย้ มาแล้ว ดูต่อๆ ชอบมากครับ
รักรายการนี้มากครับ
หลงรักครับ
เป็นสารคดีชุดที่ดีมากเลย
รายการดีมากครับเป็นความรู้ ชื่นชมครับ รู้สึกว่าวัฒนธรรมไทย อย่างเช่นโขนซึ่งเป็นนาฏกรรมชั้นสูงที่มีมาตั้งแต่อยุธยาจนมาถึงปัจจุบัน อยากให้ทุกคนหวงแหนไว้ เพื่อทำนุบำรุงเอกลักษณ์ของชาติไทยสืบต่อไป
ชอบมากครับได้ความรู้
ผมดีใจได้ศึกษาตาม.สงสารคนไทยเป็นพม่าไปเยอะผมเชึ้อว่าคนไทยในพม่าต้องกล้บมาเช่นมาทำงานในไทยเยอะมากม้ณฑะเลก็มีเมียวดีก็มีผมเคยทำงานร่วมกันทื่กรุงเทพจากเกลือดช้งมาเป็นร้กสงสารเค้าทื่จากบ้านมาและอยากเป็นมิตรก้บเราผมช่วยเหลือเต็มทื่ท้งพม่าดีก็มีกะล่อนก็มีเราเลือกคบ
music of the language of the soul.
ดูแล้วดีต่อจิตใจ ขอบคุณสำหรับความรู้ครับ
เมืองไทยเมืองพุทธ เมืองแห่งพระพุทธศาสนา เมืองแห่งรอยยิ้มและน้ำใจ
ฉันรักพม่า ฉันรักในความน่ารักของพม่า ❤
อยากขอบคุณบุคลากรทุกท่าน ทุกชนชาติที่รักษาศิลปะ วัฒนธรรม และสืบทอดสู่รุ่นลูก รุ่นหลาน ให้ชนรุ่นหลังอย่างเราได้เห็น ได้ชื่นชมด้วยตัวเอง อย่างน้อยๆ ก็ทำให้รู้ว่าสิ่งเหล่านี้มีอยู่จริง และยังไม่อยู่ ยังไม่ได้หายไปตามกาลเวลา
แค่เพลงมาก็เศร้าแล้ว อยากดูน่ะ แต่อดเสียใจไม่ได้ อดนึกถึงคนไทยที่ต้องไปเป็นเชลย จากบ้านเมืองไปลำบากไม่ได้
ชอบ
ใครพออนุเคราะห์หาลิ้งค์ คลิปเพลงฉุยฉายที่เปิดตอนต้นรายการและเพลงโยเดียอื่นๆทีครับ ตอนนี้กลับมากรอฟังหลายรอบมากครับ ชอบเหลือเกิน
Praya Silparungsan รีหลายรอบเหมือนกัน #รอลิงค์
I'm Burmese and I need English subtitles for this
พอจะมีท่านใดทราบว่าเพลงตอนจบรายการคือเพลงอะไรมั่งครับ? ชอบมากเลย
ตามมาจากละคร#จากเจ้าพระยาสู่อิรวดี
ผมชอบเพลงประกอบละครตอนนี้มากเลยครับ มีท่านไหนทราบไหมครับว่า หาฟังเพลงนี้ได้ที่ไหนครับ โดยเฉพาะเพลงตอนจบที่เป็นภาษาพม่าครับ
น่าจะเป็นคำว่า "จะไปไหนหนอ" มากกว่า "จะไปไหนหน่อย" นะครับ ท่อนแรกเหมือนคำว่า หน่อย แต่ท่อนสองเหมือนคำว่า หนอ
ดูแล้วจะร้องไห้ ทำไมไม่รู้ ขอบคุณรายการมากๆนะคะ
เราตั้งใจจะกลับไปเที่ยวพม่าอีกครั้ง ครั้งหน้าจะต้องไปดูโขนพญาปงให้ได้ค่ะ
ผมหวังว่า การแสดงโขนของไทยน่าจะมีโอกาสได้ไปแสดงให้ชาวมัณฑะเลย์ได้ดูบ้าง พวกเค้าจะได้เห็นว่าต้นตำรับของโขนจริงๆ เป็นเช่นไร การร้องทำนองเพลงในคำไทย ที่โขนทางพม่าม่าร้องทำนองเพลงแต่ไม่เข้าใจในความหมายนั้น คำร้องทำนองเพลงของโขนจริงๆ ของคำร้องไทยเป็นเช่นไร และไพเราะแบบไหน แต่ไม่ใช่เพื่อไปเปรียบเทียบว่าของใครดีกว่าหรือไม่ดี ใครไพเราะกว่าหรืออย่างไร เพราะรากเหง้าของการสืบทอดศิลปมาจากที่เดียวกัน เผื่อทางเค้าจะได้ภูมิใจในการสืบทอดสานต่อไป หรืออาจจะมีการแสดงร่วมกันของโขนไทย และโขนพม่า ผมหวังว่าในวันนั้นจะมาถึงสักวันครับ ^_^
ทำไมกรูอยากจะร้องไห้ ช่วยบอกกรูที
คนแถวนี้ก็มาจากรากเดียวกันแหละครับ จะไปโกรธแค้นกันทำไม ถ้าไปใช้ตรรกะชาตินิยมเดียวกันกับที่ใช้ในบ้านเรากับแถบยุโรปนี่ ชาวโรมันจะมีที่ยืนในสังคมโลกนี้ไหมครับ
ถ้ารำเขาคล้าย ๆ หุ่นกระบอก มีเอกลักษณ์จดจำได้ดีอ่ะ
รายการดีมากครับ แต่ขอให้ปรับปรุงเสียงสักหน่อย
ควรส่งผู้รู้และผู้ใฝ่รู้ภาษาไทยอยุธยา
ไปขอศึกษาและรวบรวมถ้อยคำและสำนวนไทยอยุธยา
และควรขอผู้เฒ่าผู้แก่ที่รู้จริงด้านภาษาโยเดีย (อยุธยาโบราณ)
หมุนเวียนเดินทางมาเปิดคอร์สภาษาบ้างตามสมควร
โดยกรองหรือตัดออกไปซึ่งคำภาษาพม่า
ที่อาจมีแทรกปนเข้ามาอยู่บ้างตามกาลเวลา
คำภาษาไทยที่รวบรวมมาได้จากชาวโยเดีย
ควรต้องนำมาปรับเข้าหลักตัวสะกดตามหลักไทย 7 แม่
แม่กก แม่กด แม่กบ แม่กง แม่กน แม่กม แม่เกอว
น่าจะกลายเป็นมรดกภาษาที่ล้ำค่า
โขนไทยใหม่คือเดอะมาสซิ่งเกอร์
love love
วันเวลาได้พัดพาความทรงจำให้เลือนหายไปเหลือเพียงประวัติศาสตร์ที่จารึกไว้ในความทรงจำลูกหลานชาวกรุงเก่าในวันนี้คือชาวพม่า
Nit X เศร้าใจมาก ขอให้ทุกคน ชาวโยเดียมีความสุข
ขนลุกกับคำว่าศิลปะอยุธยายังมีลมหายใจในพม่า มันคือเรื่องจริงที่เราไม่เคยรู้และนึกถึงมันมาก่อน
ดูๆแล้ว โขนของเขาก็เหมือนกับ โขนชาตรี ของเรา เดี๋ยวจะนึกไม่ออกว่าคืออะไร โขนสดนั่นไง เด็กๆฉันดูบ่อยๆ สนุกมากเข้ากับชาวบ้านได้ดี ไม่ชักช้าเหมือนโขนกรมศิลป์ ที่สนุกแต่เฉพาะตัวตลกจำอวดออกโรง โขนสด โขนชาวบ้านเดี๋ยวนี้ก็ยังมีอยู่หลายคณะ เช่น คณะ สังวาลย์เจริญยิ่ง คณะ ประยุทธ ดาวใต้ หรือ โขนสด บุญชู ชลประทีป น่าจะให้พวกเขาได้ไปพบกันมากกว่า โขนของกรมฯ. หวังว่าคงจะได้อ่าน...
คนไทยหูเบา อยากสบายมีเงินมีอำนาจ แทงกันข้างหลังหรือเปล่าและ ทำให้กรุงศรีแตกล่มละลาย ดูจากปัจจุบันซิ อย่าเพิ่งไปโยนชั่วให้คนอื่น ถ้าไทยรักแผ่นดินอย่างแท้จริงทำหน้าที่ของชาวประเทศมันคงจะเกิดเรื่องไม่รุนแรงขนาดนั้น เพราะดูแล้วคนไทยก็ฉลาดล้ำลึกไม่เบามีหัวทันสมัยเรียนรู้เร็ว ไทยสร้างโนว์ฮาวของการผสมผสานให้เป็นหนึ่งได้ คิดว่าถ้าให้สร้างอาวุธ เครื่องบินรบ เรือรบจะทำไดดีทีเดียว ขนาดคนจบ ป.4 สร้างเคร่องทำไฟฟ้าได้ ซ่อมอะไรได้ทุกอย่าง อาจจะเป็นเพราะเรื่องหูเบาอยากรวยแบบง่ายๆสบายซ่อนโกหก ถึงได้มีวันนี้ ต่อไปคงห่ำหั่นกันเอง เริ่มมาสำรวจตัวเองกันได้แล้ว เราอาจเป็นทาษจีนกับฝรั่งได้แน่
ทาษทางเศรษฐกิจ มาจ่อรอแล้ว ยืม ยืม ยืม กู้ กู้ กู้ เงินกันเข้าไป ปู่ ย่า ตา ทวด รบปก ป้องให้คนรุ่นหลังเก่งเรื่องโกง ขโมย ทอนตังค์ จับผู้หญิงขายซ่อง ให้เด็กผู้ชายเล็กๆขายตัวกับเกย์ตุงมีตังค์ ซ่องตามชายฝั่งทะเล พระตั่งสหกรณ์หลอกเงิน อย่าโทษพม่าเลย มันก็หิว เงี่ยน อยากได้ เหมือนกัน
ผมมองมันเป็นวัฒนธรรมร่วมอาคเนย์นะ และโขนก็ไม่ใช้ของไทยโดยแต่แรกครับ
มันมีการแลกเปลี่ยนไปมาระหว่างกัน อาจจะจากสงครามจนเกิดการโยกย้ายคน หรือการค้าขาย หรือการมากับศาสนาฮินดูและพุทธ ในภูมิภาคสุวรรณภูมิ ดังนั้นเลิกเถืยง เลิกอคติได้ละว่าอะไรของกู อะไรที่มึงก๊อปจากกูไป เพราะผมมองว่า ภาษาและวัฒนธรรมที่ไม่เกิดการพัฒนา มันก็ของที่ตายไปแล้ว
ในสาระคดีผมชอบนะ การแสดงโขนในประเทศเข้ายังแสดงให้คนทั่วไปได้ดูกันแบบเหมือนที่เรานั่งดูลิเกตามงานวัดสมัยก่อน เพราะโขนประเทศเราถูกขึ้นหึ้งเป็นของชั้นสูง เราคนปกติไม่มีบุญได้ดู นอกจากงานพระราชพิธีสำคัญ ซึ่งผมมองว่าอนาคตข้างหน้าโขนบ้านเราอาจตายในที่สุดเพราะมันจะยังอยู่กับกลุ่มคนบ้างกลุ่ม (ไม่ถึงชาวบ้าน) ไม่ใช่ให้คนระดับทั่วไปได้ดู น่าเสียดายที่ความคิดสังคมบ้านเรายังคิดแบบนั้น
รู้สึกติด 5555 มีกี่อีพีครับ จะตามดูให้หมดเลยยยยยย ^^
Damrongwut Amporn season แรกมี 5 ep ครับ
Magenta Film Studio ขอไห้มีอีกเยอะๆนะครับ
เดี๋ยวขอทาง ThaiPBS ให้ทำต่อนะครับ ขอบคุณครับ
การให้ความสำคัญปู่ย่าตายายควรเรียกคำว่า บรรพชน มากกว่า ซึ่งคำนี้มันครอบคลุมกว่าคำว่า บรรพบุรษ ซึ่งคำนี้นับแต่สายพ่ออย่างเดียว
ตอนที่อาจารย์ร้องเพลงฉุยฉาย แล้วอาจารย์คิด อ่านคำร้องพม่าไปด้วย รู้สึกขนลุกเลยค่ะ เพลงฉุยฉายของไทยคงมากับชาวโยเดียนี่เอง
รู้สึกทราบซึ้งใจอย่างบอกไม่ถูก
ทำให้รู้ว่า สิ่งที่เรียนมาแบนราบและอคติ
นี่คือสมบัติล้ำค่าทั้งของไทยและพม่า เขาอุตส่าห์อนุรักษ์ไว้อย่างยากลำบาก แม้จะไม่เข้าใจภาษาไทย
รบกวนสอบถามทางรายการครับว่า ดนตรีประชอบช่วงนาที 9.06 ชื่อเพลงอะไรครับ เพลงนี้เมื่อนำมาประกอบกับเนื้อหาในรายการแล้ว ทำให้รู้สึกอินไปกับการนำเสนอ ทำให้รู้สึกเกิดอารมณ์ร่วมในสิ่งที่รายการต้องการจะนำเสนอ ผมชอบมาก ๆ ครับ รบกวนตอบด้วยนะครับ ^^
อยู่ใน Album From Bangkok to Mandalay (Original Soundtrack) หาได้ใน iTunes store ครับ
ขอบพระคุณครับผม
เพลงจบรายการ ที่เป็นภาษาพม่าชื่ออะไรครับ
SkyFall Nature ถึงคนไม่คิดถึง
หย่ามะซาตต่อ ที่แสดง ไม่รู้ว่า มีการแปลงไปเป็นแบบ ซาตต่อ หรือ ซาตะกะ (ชาดก) ไหมครับ
หมายถึง.... รามณยะ ฉบับพม่านี่ มีการแปลงให้เป็นชาดกไหมครับ....
ภาษาพม่าเป็นภาษาคำโดดเหมือนไทย แต่ไทยรับเอาภาษาสันสกฤติมาก็พยายามออกเสียงให้ใกล้เคียงภาษาเดิมแม้ว่าลิ้นแบบไทยๆจะไม่ให้ เพราะมีหลายเสียงที่ภาษาไทยไม่มี แต่พม่ารับเอาภาษาสันสกฤติไปแล้วออกเสียงเพี้ยนไปจากเดิมมาก
คือผมถามว่า ..... ราม ลักขณ์ ของพม่านี้ มีการแปลงให้เป็นชาดกไหม ....
ของไทย มันไม่เป็นชาดก ใช่ไหมครับ ..... พะลักพะลาม ของลาว ก็เป็นชาดก, พรหมจักร ของล้านนา ก็เป็นชาดก, รามะ ลักขณะ ของพม่า เป็นชาดก ด้วยไหม
@@sahlungngurn1ไม่ได้เป็นชาดก พม่ากับไทยเหมือนกันครับ
โขนโยเดีย กับโขนเราน่าจะแลกเปลี่ยนกันมาแสดงในพม่าและไทยปีละครั้งนะครับ
อยากให้ทำละครเรื่องญาติกาแบบดีๆ แบบลงทุนไปพม่าจริงๆ
ใครดูแล้วรู้สึกเจ็บปวด น้อยใจ แบบผมบ้าง ผมรู้สึกน้อยใจแทนเชลยศึกที่ถูกร้อยหวายไปที่พม่า ถูกบังคับให้ปิดบังภาษาและวัฒณธรรม จนรุ่นหลังๆจำได้แค่ว่าตัวเองเป็นอยุธยา แต่พูดภาษาไม่ได้แล้ว ต่างกับ ครัวลาว ครัวมอญ ที่ไทยต้อนมาต่างก็ อนุลักษ์ภาษาขนบธรรมเนียมประเพณีของตัวเองจนถึงปัจุบัน แค่คิดตามความรู้สึกยังเจ็บปวดขนาดนี้ แทบไม่อยากคิดต่อว่าเชลยศึกเหล่านั้นต้องพบเจอกับชะตากรรมอันโหดร้ายขนาดไหน
ประภาค แก้วมุกดา มันอาจจะโหดร้ายจนพระเจ้าอุทุมพรต้องปลงออกบวชก็คงเป็นไปได้
กลับไปศึกษามาใหม่ดีกว่าน่ะครับ
ดูละจะร้องไห้ รุสึกเลยว่าบรรพบุรุษเราแม่งโครตลำบาก TT-TT พม่าเผาของยุดยาแล้วเก็บไปไว้ที่บ้านตัวเองหมด ท่าทางยุคนั้นยุดยาคงงามจริง พม่าถึงอยากได้ไปรวมกะตัวเองนัก โดยเฉพาะฝีมือช่างและพวกนาฎศิลป์ แม้แต่แมวไทยยังเอาไปเลย งืออออ
ดูจากสารคดี พม่าไม่ได้คิดสืบทอด คนที่พยายามรักษาไว้คือบรรพบุรุษพวกเรานี่แหละ สิ่งที่เราเห็นในสารคดีคือเขาพยายามกลืนและย่อยให้เป็นของเขามากกว่า น้ำตาจะไหล พูดถึงกรุงแตก...เราว่าคนไทยไม่ใช่คนใจร้าย ที่ไม่ชอบพม่ากันในอดีตไม่ใช่แค่เพราะกรุงถูกเผา พม่ารบกะเรามาเป็นสิบๆครั้ง เราเป็นฝ่ายสูญเสียซะมากกว่า เป็นธรรมดาที่คนไทยจะคิดว่า ทำไมถึงต้องเป็นเราที่พม่าชอบมาทำลาย ตอนเด็กเราเรียนปวศ.เราถามพ่อว่าทำไมพม่าถึงเกลียดไทยล่ะพ่อ เพราะเราเข้าใจว่าที่พม่าตีไทยเพราะเกลียดชัง เราเลยเกลียดพม่า แต่จริงๆตั้งแต่จะเปิดอาเซียนมาถึงตอนนี้เราค่อยๆเรียนรู้ว่า ไม่ใช่เพราะเกลียด มันคือสงคราม ประเทศไหนเข้มแข็งที่สุดก็จะรวมเป็นชาติที่รุ่งเรืองได้ ผู้คนชาตินั้นๆจะสบาย มันเป็นยุคสมัยแบบนั้น พอรู้ว่าพม่าไม่ได้เกลียดไทย เรามีความรุ้สึกว่าความรุสึกคนไทยคลายไปเยอะ ยอมรับพม่ามากขึ้น ทางตรงกันข้าม ชาติที่ไทยคิดว่าเป็นเพื่อน เสือกชอบแทงข้างหลังเห็นได้ชัด ตาสว่างกันเลยทีเดียว
Fay Bluepearl พี่เข กับพี่ล นี้ตัวเสียบข้างหลังเลย
ลาวแน่นวล ประเทศบ่สงบ ข้ากันทุกมื้อ โจรลักพระแก้ว
ลาวก็บ่สงบ เป็นสงบแต่จอมปลอม ที่สำคัญบ่ฉลาด ประเทศเผด็จการล้างสมอง จะพิมพ์หนังสือให้อ่านยังไม่ได้ คนมันจะไปเอาหัวคิดมาจากไหน มีแต่คลั่งชาติพันธ์กับประวัติศาสตร์จอมปลอมที่ฝรั่งเศสมาสร้างให้ แต่ห้ามถามคำถาม มีแต่ความรู้ล้างสมองเก่าๆ คนไทยประเทศเขาคิดต่างได้เพราะมีเสรีภาพทางความคิด ถึงมีสารคดีแบบนี้มาให้ความรู้ เดี๋ยวนี้คนไทยไม่โทษพม่าเผาเมืองแล้ว ... ลาวทำได้ไหม? ลาวไม่มีทางทำได้ ประเทศบ่ฉลาด ไม่มีหัวคิดเป็นของตนเอง ไม่มีความรู้ใหม่ๆ
โดนเวียดนามกลืนชาติไม่พอ นี่จะมาโดนจีนมาเอาเปรียบ กำลังกลืนทรัพยากรทุกอย่างไปอีก ไปเป็นคอมมิวนิสต์เอาพระมหากษัตริย์ตัวเองลง จนสิ้นราชวงศ์ เป็นบาปกรรม ก็ถึงได้ไม่พัฒนาไปตลอดชาติ มีรัฐบาลเผด็จการคอร์รัปชั่น โกงชาติซ้ำๆๆๆ ก็ต้องทนไป ประชาชนไม่มีอำนาจ ต้องกราบตีนรัฐบาลขายชาติไปจนตาย
Fay Bluepearl ต
คนอยุธยาไปสอนท่ารำให้เค้าเพื่อให้ดูตลกขบขัน แต่คนพม่ากลับดูว่าสวย