Dlaczego nie odszedłem z Kościoła? | Wiara wątpiących #3
Vložit
- čas přidán 30. 06. 2024
- Od dłuższego czasu mam wrażenie, że stoję pośrodku mostu. Gdzieś pomiędzy. Starając się słuchać i próbować zrozumieć ludzi, którzy przychodzą do mnie z różnych stron. Próbując budować tam, gdzie wielu się to wydaje niemożliwe. Nie jest to łatwe.
Część z Was pyta mnie czemu jeszcze nie odszedłem z Kościoła i jak mogę wciąż być w instytucji i wspólnocie, w której dzieje się tyle złych rzeczy.
Są i tacy, którzy mówią, że już od dawna nie jestem katolikiem i że jeśli chcę nim na serio być, to muszę się bardziej jednoznacznie opowiadać po stronie Kościoła.
Ponieważ tych pytań w ostatnich miesiącach pojawiało się coraz więcej, postanowiłem nagrać ten odcinek podcastu. Chyba najbardziej osobisty i szczery.
Mówię o tym, dlaczego nie odszedłem z Kościoła, ale też o szacunku dla tych, którzy odeszli. I o tym, że przestało mnie obchodzić, jakie kto zajmuje stanowiska, a interesuje mnie jakim ktoś jest człowiekiem. I o moim sposobie na niezwariowanie w tych trudnych czasach.
Mam nadzieję, że podzielenie się z tym, co dzieje się w moim sercu, będzie dla kogoś impulsem do własnych poszukiwań.
**
0:00:00 - wstęp albo o procesie poszukiwań i niewygodnym miejscu
0:06:53 - wydarzenie, które doprowadziło do tego nagrania
0:14:03 - koniec naiwnego optymizmu, czyli zderzenie z trudną prawdą o Kościele
0:20:31 - dramatyczny moment i problemy Kościoła
0:25:01 - o odchodzeniu i wypychaniu ludzi z Kościoła
0:29:32 - dlaczego nie odszedłem z Kościoła i o uwolnieniu się od choroby klerykalizmu
0:37:33 - co robię, żeby nie zwariować
00:41:39 - ważna uwaga na koniec
***
Ten materiał powstał dzięki wsparciu moich Patronek i Patronów. Moja praca autorska i wszystkie inne działania są możliwe dzięki społeczności, która wspiera je finansowo. Każda złotówka od Was umożliwia mi dalsze działanie w wolności i planowanie kolejnych projektów. Dołącz do grona moich Patronek i Patronów: patronite.pl/piotrzylka
**
Więcej odcinków podcastu: piotrzylka.pl/category/podcasty/
Zapraszam też na:
- FACEBOOK: / piotrzylkablog
- INSTARGAM: / piotrekzylka
- SPOTIFY:open.spotify.com/show/6EAcqwX...
Gdy Cię słucham, to serce mi się kraje... a i tak zostało pokrojone i dopiero zaczyna się goić. Przecież nie można opierać swojej wiary na grzechach i ułomnościach ludzi Kościoła i instytucji Kościoła. Kościół to Ty, ja, ludzie, którzy chcą dobrze, pięknie żyć w duchu Ewangelii, we wspólnocie Kościoła. To bardzo dobrze, że odkrywa się ten cały gnój! Późno, ale w końcu. Alleluja! To jak odkrycie raka w organizmie. Teraz można i trzeba zacząć go leczyć, a nie spier...ć. To mój Kościół, moje dziedzictwo, moja ojcowizna. Jak Matka, czy Ojciec. Nie wyrzekam się ich, bo popełnili błędy, nawet poważne, wychowywali, jak umieli najlepiej, to Oni dali mi życie...
A że jest ciężko? A gdzie i komu jest łatwo? Może na tych ustawkach na Instagramie, albo w bajce i to nie każdej. Nie da się zrobić rewolucji w Kościele - szast prast i po wszystkim - i niech Bóg przed nią broni, bo rewolucje pochłaniają masy niewinnych ofiar. Powoli, ale konsekwentnie oczyszczać, rozliczać, wywierać presję tam, gdzie można i gdzie to ma sens. I wierni, i kapłani pragną czystego, przejrzystego, Chrystusowego Kościoła, więc gdzie leży pies pogrzebany? P.S. Uwielbiam być Polką, katoliczką, kobietą, matką i czym tam jeszcze 🇵🇱✝️🙋🏼♀️👩🏼🍼💪🏻 Mam wywalone na to, co kto o mnie myśli, ale ludzi niezmiennie lubię i szanuję. Każdego jednego. To mój dar od Pana Boga i bardzo za niego dziękuję. Rób swoje, Chłopaku! Niech Cię nasz Pan prowadzi! 🌞
Wielkie dzięki za to nagranie. Pewne rzeczy są u mnie podobne ale nie potrafiłam ich nazwać. Dokładnie tak, odchodząc formalnie z kościoła i tak nie odetnę się od mojej tożsamości a tożsamość jest ponad urząd. Wewnętrzne uwolnienie od klerykalizumu u mnie połączone jest też z przejściem ponad prawa religijne oraz dogmaty na korzyść prymatu sumienia i przykazania miłości. Bardzo dziękuję.
Szacunek! Niech Duch Święty prowadzi ..
Dziękuję. Odnajduję się w tych słowach o tożsamości.
Dziękuję za ubranie w słowa tego co sama czuję
Dziękuję za ten podcast. Cieszę się, że doszedł Pan do tego odkrycia, że nie da się zmienić sytuacji w KK za pomocą jednego dekretu. Właśnie tego wielu duchownych nie potrafi zrozumieć. Bo nie da się człowiek zmienić dekretem, tak samo jak nie można narzucić mu wiary dekretem, przymusem lub nakazem. Każdy kto tak myśli, jest w ogromnym błędzie. Chyba, że zmianę rozumie, jako postawienie kogoś przed faktem dokonanym, pod ścianą, bez prawa do własnego zdania i refleksji. To szalony błąd, który przynosi odwrotny efekt. Ja również wybieram pracę u podstaw (psychoterapię), ale jej celem jest niestety właśnie to, aby ludzie potrafili oderwać się od szkodliwej, betonowej wizji KK i zaczęli myśleć niezależnie, tzn. zgodnie z własną wolą, a nie wg tego co proboszcz przykazał.
Zgadzam się z każdym zdaniem w 100%🤩
Dziekuje za powiedzenie prawdy o stanie obecnego kościoła, który musi zadośćuczynić swoim ofiarom i przejść zmiany strukturalne. A to musza uczynić duchowni na samej gorze chierarchi.
Sama czuję się podobnie, dziękuję za podcast, był bardzo potrzebny
😊😊❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️
Dziękuję za ten podcast.
Ja usiłuję wrócić, choć formalnie nigdy nie odeszłam. Odcięłam się od strony klerykalnej Kościoła. Szukam dobrych pasterzy, których warto posłuchać. I tam będę, gdzie będzie wartościowy przekaz - tak postanowiłam. W mojej parafii przez ostatnie cztery niedziele jeden raz doświadczyłam kazania, które było wspierające. Było straszenie, że TVN to diabeł. Było o nagonce na Kościół za skalndale związane z molestowaniem nieletnich. Było też grożenie palcem rodzicom, którzy nie przyszli na mszę po białym tygodniu. Ale to jedno kazanie było piękne. Głosił je dobry pasterz. Przemawiała przez niego miłość do bliźnich, braterski stosunek do wiernych. Tak samo spowiada. To jedyna osoba, której ufam w mojej parafii. I dzięki jego słowom pójdę znowu. A dzięki Twoim podcastom Piotrze, rozpoczęłam mój powrót.
Może warto zmienić parafie, ja jeździłam kiedyś 20 kilometrów pociągiem do innego miasta, POWODZENIA W POSZUKIWANIACH👍😄🌞
Dziękuję za ten podcast. Trudno się nie identyfikować z tym co mówisz. Mimo smutnych refleksji, dajesz wsparcie i pomagasz żyć Nadzieją. Myślę, że to co chcesz budować w skali mikro daje Ci podstawę do prób wpływania na to co dzieje się w skali makro.
"Teraz wiem, że już się nie boję."
Dziękuję :) słucham z ciekawością!
Czuję, jakbyś w rozdziale "o odchodzeniu i wypychaniu z Kościoła" mówił o mnie. Jestem wdzięczna za to, co tutaj powiedziałeś, bo z Twojej wypowiedzi wyziera szacunek - a to rzeczywiście nie jest zbyt powszechne (z mojego punktu widzenia). Dystansując się od Kościoła, częściej spotykam się z podejściem lekceważącym, lub stwierdzeniami, że tak naprawdę to widocznie nigdy nie byłam wierząca tak naprawdę. Takie oceny są dość niesprawiedliwe, biorąc pod uwagę, że właśnie tak jak wspominasz - osoby odchodzące często jeszcze x lat temu były bardzo zaangażowane w wiarę i ewangelizację (tutaj też się bardzo utozsamiam).
Bardzo dziękuję!!
W bardzo trudnym punkcie się znajdujesz, widzę to i w sumie doświadczam podobnie, choć bez ataków i nacisków, bo nie jestem w żaden sposób osobą publiczną. Natomiast w kwestii przemian w Kościele, myśli o odejściu i chęci pozostania - mam bardzo podobnie. I też mam nadzieję, że Duch Święty w końcu kopnie w ten stolik z półobrotu, żeby ten nasz Kościół oczyścić z całych wieków patologicznych naleciałości.
Świetny odcinek! Pytanie z ciekawości - wspomniałeś, że rzadko chodzisz do kościoła parafialnego, jak u Ciebie wygląda życie sakramentalne w takim razie?
Ja już przebudziłam się i wiem kim jestem, uwolniłam się, koniec brania udzuału w kreowaniu matriksa i zakłamaniu.
m.czcams.com/video/-8wH-WLay_I/video.html
siema
To jest tyle warte co przemowienie wodza Jaroslawa.