Ja to zrozumiałam w ten sposób: 1) Dla Was adopcja synka jest równorzędnym sposobem na powiększenie rodziny jak poczęcie naturalne, in vitro itd....2) Dla Was synek jest takim samym cudem jak dla każdej innej osoby dziecko poczęte droga naturalną /in vitro 3) chcece być traktowani tak samo jak każdy rodzic.
Ja Ci odpowiem zdaniem, które kiedyś wypowiedział mój mąż. Dla nakreślenia kontekstu: mąż ma toksyczną matkę, nie ma z nią kontaktu. Ja kiedyś pytałam go, czy nie chce matce wybaczyć- jako dorosły człowiek, zupełnie niezależny, itp. Powiedział mi coś, co mnie wtedy trochę zmroziło, więc do dziś to pamiętam: 'to, że wyszedłem z jej waginy, to jeszcze nie czyni jej matką'. Po Twoim filmie to zdanie nabrało dla mnie nowego znaczenia. Dzięki za ten film. Jesteś bardzo mądrą osobą.
Dla mnie jesteście po prostu prawdziwymi ludźmi, w których można odszukać człowieka. A każdy człowiek ma prawo do swojego myślenia oraz decyzji. Za to mój duży szacunek macie kochani. Jesteście fantastycznymi rodzicami - prawdziwymi, normalnymi, zwyczajnie kochającymi i takimi, którzy są przepełnieni miłością więc czy miłość to odwaga i bohaterstwo? Miłość to ten kwiatek od synka, to przytulas czy buziak z rana, dziecko to błogosławieństwo dlatego ja doskonale Moja Kochana rozumiem co do Nas mówisz. To, że mniej pisze nie znaczy, że mnie nie ma ale mam nadzieję, że to wiesz... Tule Was mocno 💜 Dziękuję za to nagranie pełne dobroci i mądrości...
Rozumiem Twój przekaz już od pierwszego filmu sprzed tygodnia. Rozumiem też jakie to pragnienie być mamą.. Bardzo się cieszę że tak do tego podchodzicie i nie robicie z siebie kogoś bardziej wyjątkowego od pozostałych rodziców. Kurcze Natalia strasznie Cię szanuję że nie biegałaś po internetach już dwa lata temu z tą wiadomością o Synku tylko dałaś sobie / Wam czas intymny tylko dla siebie.. Nie każdy by tak postąpił. A kiedy nadszedł właściwy moment sama nam o tym powiedziałaś a my mogliśmy zacząć Wam gratulować jak każdym rodzicom.. To jest Wasz Syn od samiutkiego początku i nic tego nie zmieni 😃🥰👶🥰
Świetny przekaz!!!. Jako mama dwóch córek świetnie Ciebie rozumiem... Gdy rodziłam moje córki czułam to samo co Ty gdy w Waszych sercach i umysłach urodziliscie swojego synka... 🍀👍😘 Wszystkiego co najlepsze dla Waszej rodzinki
Natalia doskonale rozumiem Twój przekaz. To co powiedziałaś bardzo mnie rozczuliło. Ja wybrałam inną drogę do macierzyństwa , jestem w trakcie jej realizacji po przebytej nie tak dawno "pierwszej porażce" . Pisałam Tobie na ig. Uważam dokładnie tak jak Ty ,to nie bohaterstwo -to miłość! Równie dobrze można powiedzieć ,o kobiecie po porodzie , że jest bohaterką , ale nie jest,jest mamą, która jak każda mama jak i adopcyjna również poświęci się dla swojego dziecka i kocha całym sercem. Miłego Dnia Natalia , dziękuję za każdy Twój film.
Mam dwie duże córeczki i pragnienie adoptowania dwojga konkretnych dużych dzieci, które już zbyt długo były w domu dziecka, a od jakiegoś czasu są w rodzinie zastępczej. Chciałabym dać im miłość, której ja mam zbyt dużo, a oni zbyt mało. Ale do tego trzeba dwojga i większego domu. Rozumiem Cię i cieszę się, że umiesz kochać. Nie ważne kto urodził, prawda?
Natalia, kolejny świetny film. Ja jako mama biologiczną mogę powiedzieć, że ludzie tak właśnie nas postrzegają. Napisałam "nas" bo nasz syn jest chory na ct1 i funkcjonuje normalnie, ale pod warunkiem, że my czuwamy, żeby miał wyrównane cukry. No i oczywiście jak ktoś się o tym dowie to zaraz mówi: ja Cię podziwiam! A we mnie od razu budzi się taki sprzeciw! Bo nie jestem nikim nadzwyczajnym. Jesteśmy normalna rodziną. A opieka nad chorym dzieckiem jest zupełnie naturalna. Tak samo jak nad zdrowym. Doskonale Cię rozumiem i dziękuję za ten film. Pozdrawiam!
I jeszcze jedno. Nie chodzi o to że jesteście bohaterami bo jesteście rodzina adopcyjna. Czy adopcyjna czy naturalna to jest jedno i to samo. Nie bądźcie typowymi Polakami, którzy nie lubią otrzymywać komplementów i zaprzeczają sytuacji, która inni chcą doceniac. Tak adopcja, jak każde rodzicielstwo, to jest wlasnie powód do dumy osobistej i powinniście dumnie prezyc pierś z tego powodu:)
Zgadzam się z Panią że to nie bohaterstwa tylko chęć bycia kochana mamą i tatą. Super filmik i lubię Was oglądać takie proste przekazy z życia wzięte pozdrawiam serdecznie że Schmitten
@@komentatorka9596 ale tu nie oto chodzi. Film został nagrany w celu wytłumaczenia, że ten kto adoptuje dziecko nie jest bohaterem. I jest to inna kwestia niż to, że każda mama jest lub nie jest bohaterką.
No ja osobiście zrozumiałam to jako to, że chcesz, aby ludzie traktowali adopcję jako równoprawny sposób na posiadanie potomstwa. Generalnie dało mi to do myślenia i uważam, że jeśli komuś zależy na zgłębieniu tematu, to nawet ten jeden filmik wystarczy aby rozpocząć aktywne przemyślenia na temat tego jak się postrzega adopcję. Dzięki za Twoje filmiki bo są one ciekawe i przydatne:))
Prznam że dopiero teraz spojrzałam na adopcje jako jedna z dróg. Dziękuję że to tak przedstawiłas🙂 zatkało mnie to podejście u lekarza 😒 ale szkoda komentować. Widać tak miało być ❤️
Rozumiem to w ten sposób, że należy adopcję traktować jako coś normalnego, tak samo naturalnego jak urodzenie dziecka i nie trzeba wyolbrzymiać, że to coś nadzwyczajnego
Natalia, bardzo dobrze Ciebie rozumiem i wiem co chciałaś przekazać tym filmikiem. Życzę Wam jako rodzicom i Waszemu synkowi by nigdy nie musieliście przeżywać takich chwil o których wspomniałaś w filmiku.Całuski dla Ciebie i całej rodzinki.❤
Witam:) Bardzo dobrze Cię rozumiem Natalia , że nie chcesz by ludzie patrzyli na Ciebie teraz innymi oczami ,z większym podziwem , z większym szacunkiem. Pokochanie dziecka nie jest wyczynem, to jest po prostu piękne uczucie z wewnątrz. Miłość jest silniejsza niż więzy krwi. Jesteś super :)
Podobnie sytuacja wyglada, gdy jest się rodzicem dziecka z niepełnosprawnością... każdy rodzic pragnący dziecka kocha swoje dziecko niezależnie od tego z czym przyjdzie mu się mierzyć.... Życzę Wam nieskończenie wiele miłości ♥️
Natalka zgadzam się z twoimi słowami w stu procentach, dodam krótko wszystkie dzieci nasze są, obojętnie czy adoptowane czy biologiczne idą po równio i równo kochane.❤❤❤❤❤❤❤❤❤
Natalio, ważną i myślę, że najważniejszą kwestię jaką poruszyłaś jak dobrze pamiętam przed ostatnim filmie mówiąc cyt.,, by nie ukrywać przed dzieckiem faktu, że jest adoptowane. "gdyż to mogło by mieć negatywny wpływ na relacje budowane przez lata - chodzi o zaufanie. Druga kwestia, kiedy słucham Twoich wypowiedzi i sposobu w jaki przekazujesz nam to co dotyczy Waszej pociechy nie odczówam różnicy o jakim dziecku się rozmawia czy to adopcyjnym czy nie adopcyjnym. Myślę, że do adopcji jak i do macierzyństwa trzeba dojrzeć. Widać w Was szczęście, prostotę oraz skromność i to są cechy rodzicielstwa z powołania z wartości moralnych i szacunku do człowieka. Pozdrawiam serdecznie
W pełni cię rozumiem nie mogę powiedzieć,że wiem co czujesz bo urodziłam swojego syna ale pomimo tego,że możemy mieć dzieci metoda naturalną to i tak dużo rozmawiamy na temat adopcji... Bardzo dobrze że o tym mówisz i pokazujesz wszystkim że to normalna rzecz, a nie jakiś ewenement ...
Witaj . Mnie bardzo spodobała się wasza postawa pod względem że nie stosowaliście się usilnie na in Vitro bo sama wiem że jest to długotrwały proces i nie zawsze z dobrym zakończeniem. Adopcja jest dla mnie czymś wyjątkowym ponieważ o tym się nie mówi za dużo. Ta inność jest mało spotykana bo wiekszości rodziców chce nosić w sobie dziecko. Spodobał mi sie sposób który nam wytłumaczyłaś jak tłumaczyć dziecku że nie pochodzi z brzuszka a z serduszka . Pamiętam ten moment i że się poryczałam. Nie ważne jest jak ważne jest to teraz te chwile
@@magorzatabiaowas7319 cóż... Odpowiem Ci tak... Ja odpowiadam za swoje emocje, czyny i decyzje. Te panie niech robią co chcą, wszystko zależy od tego jakie ja wartości przekazuję swojemu dziecku ♥️ i jak będzie się czuł z odrzuceniem i brakiem akceptacji jeśli taka się pojawi 😊
@@magorzatabiaowas7319 powiem prosto z mostu. Ludzie potrafią sobie narobić dzieci a nie dają rady ich wychować. Wartości i kulturę wywodzi się z domu. Wiadomo w jakimś tam okresie czasu społeczeństwo potrafi zmienić człowieka ale nie to co ma w sercu. Sama mam dwójkę dzieci i powiem wam że nie było łatwo wychować i utrzymać w wieku 19 lat. Dobrze ze trafiłam na odpowiedzialnego człowieka ale nie potrafił dać miłości. Z biegiem lat uczy się i jest coraz lepiej. A teraz na swojej drodze spotkają się osoby i wychowują dziecko tak po prostu bez współczucia miłości i kultury. Albo pracują od rana do nocy i nie ma ktobsie zająć dzieckiem. Pamiętajmy 20 proc geny 80 proc wychowania 💓
Natalko, jestem mamą biologiczną synka i coreczki. Absolutnie jasno dziś wyraziłaś się w filmiku. Dokładnie wiem o co Ci chodzi. Ze swojego punktu widzenia mogę Ci powiedzieć, że nie miałabym absolutnie żadnego problemu pójść drogą adopcyjną. Po urodzeniu syna miałam w ogóle taką myśl by drugie dziecko właśnie adoptować. Niestety nie zawsze i mąż i żona mają te same pragnienia. Dla mnie było to tak proste jak dla Ciebie. Dziecko rodzi się w sercu jak napisałaś ostatnio. Na koniec powiem Ci tylko, że po części rozumiem podtekst wypowiedzi o bohaterstwie. Po prostu wielu ludzi nie wyobraża sobie pokochać dziecko nie z mojej krwi. Nie mnie oceniać takie myślenie ale wydaje mi sie, że tu jest ten problem .Bardzo gorąco pozdrawiam Waszą rodzinkę ❤❤❤
Dziękuję,że oswajasz temat adopcji. Myślę,że dla wielu z nas nadal to temat tabu lub po prostu trudny. Dzięki takim ludzkim,osobistym historiom temat adopcji staje się swojski,nasz. Pojęcie bohaterstwa w znaczeniu stania się rodzicem adopcyjnym to wyraz lęku wielu z nas,nieznajomości tematu. Ty opowiadasz o swoim doświadczeniu tak,że ja mogę to lepiej zrozumieć, a następnie uznać wasze rodzicielstwo jako najnormalniejsze w świecie:) każdy rodzic to siłacz:)
Natalio, wydaje mi się, że to bohaterstwo to kwestia postrzegania istoty pochodzenia dziecka, że przyjęcie do rodziny dziecka niebiologcznego jest przejawem właśnie jakiegoś wyczynu, nie mogę tego ująć innymi słowami. 🙂 Zrozumiałam film tak, że rodzicielstwo czy biologiczne czy adopcyjne to takie samo rodzicielstwo bo to prawda ❤️
Drogę adopcji rozumiem dokładnie tak jak ty. Na dziecko czekałam siedem lat leczenie poronienia i inne trudne chwile w szpitalach związane ze zdrowiem. Po sześciu latach starań zdecydowaliśmy się na adopcję mąż tak jak Bartek każde dziecko nie miał żadnych preferencji ja chciałam jak najmłodsze proces kwalifikacji odbywał się tak jak u was świetny OA i ludzie i grupa. Dostaliśmy kwalifikację w grudniu a w sierpniu pierwszy tel. Że są trzy dziewczynki i czy może nie rozważymy ... A ja dwa tygodnie wcześniej zobaczyłam dwie kreski na teście i nie wiedziałam co powiedzieć bo jak powiem że jestem w ciąży to proces adopcyjny się zakończy a ja nie wiedziałam czy ta ciąża się utrzyma. Odmówiliśmy we wrześniu kolejny tel. że jest dziewczynka i umówiliśmy się na rozmowę bo już nie mogłam dłużej w ten sposób. Panie w OA nie były bardzo zaskoczone ucieszyły się i powiedziały że tak się zdarza i wcale nie rzadko życzyły nam powodzenia i poinformowały że jakbyśmy chcieli jeszcze raz spróbować za jakiś czas to można musza minąć jednak ok dwa lata od ur. dziecka Dziś mamy siedmioletniego bystrzaka moje szczęście mój cud moje marzenie. Czekałam na niego siedem lat i kocham nad życie choć czasami... Sama wiesz. My wybraliśmy drogę adopcji ale natura wybrała inaczej. Dodam na sam koniec że jestem pedagogiem pracuje od prawie 15 lat w domu dziecka ☺️😉.
Rozumiemy o co chodzi, dziecko to poprostu dziecko. Urodzone, adoptowane, czy in vitro wszystkimi trzeba zajmować się tak samo. Kochać je tak samo, a czasami nawet gdy nas zezłoszczą tłumaczyć cierpliwie. P. Natalko wszystkie mamy to bohaterki, choć za takie się nie uważają. Ja patrząc wstecz(mam córki biologiczne 34 i 32 lata) zastanawiam się, jak udało się czasem z różnych sytuacji wyjść i przyznaję z dumą, że jestem mamą spełnioną. Czego i pani życzę.❤️🌹
Natalio bardzo jasno komunikujesz sprawę! Mysle, ze konkluzja jest taka że Każde Dziecko zeslane na naszą drogę jest Cudem. Ludzie podziwiają Was bo adopcja w Polsce to nadal trudny i nie do końca oczywisty temat. Ludzie niestety nadal mają problem z tzw. Biologicznym pokrewienstwem krwi. Sama się z tym spotkalam rozmawiając z koleżankami. Dla Ciebie to nie problem bo jesteście ludźmi z otwartymi mozgami i sercami, normalnymi, kochającymi i szanującymi siebie wzajemnie, a wiele spraw nielatwych macie z Mężem przepracowanych. Myślę że ten podziw budzi właśnie ten ogrom pracy wewnętrznej wykonanej wspólnie przez Was bo adopcja to lek, długotrwałe procedury i okropne oceniajace Panie z osrodków plus dzieci "niewiadomego" pochodzenia... (Brrr aż mnie ściska jak tak pisze!!! Głupoty!!!) Otóż siedzi tu przed nami widzami kobieta pewna siebie, szczęśliwa i spełniona. I to jest to bohaterstwo. Z ogromnym wspaniałym sercem. Mąż taki sam;) To czyste dobro. Prawdziwe. Rzadkie. Ogromnie się cieszę że Synuś do Was trafił. Jesteście i będziecie dalej wspaniała rodzinka, wspierajaca zawsze dziecko. Wszyscy razem we 3 jak i Wasza ciut dalsza rodzina, która zdała na całego ten egzamin z uczuć i dojrzałości;)
Niestety adopcja dla wielu jest tematem tabu mają różne przekonania stereotypy i nie każdy ją akceptuje. Dla mnie adopcja czy urodzenie dziecka jest dla ludzi którzy chcą dzielić się swoim sercem i miłością i tu trzeba się zastanowić czy ktoś kto nie akceptuje adopcji jest gotowy w ogóle na macierzyństwo...
Tak sobie myślę i chyba się nie mylę? Do adopcji trzeba się urodzić. Tak jak ma się dar lub powołanie do wykonywania konkretnych zawodów tak samo czuje się potrzebę do zaadoptowania czyjegoś dziecka. Ja znam pewną kobietę z sąsiedztwa, która podobnie jak Ty nie mogła mieć własnych dzieci z mężem. Tak przeżyli 15 -18 lat razem, aż w końcu zaadoptowali chłopca. Miał roczek czy może nieco więcej. Później przypadkiem kilka razy spotkałam ją z tym dzieckiem na mieście, w hipermarkecie. Dzieciak jak to dzieciak mamusiu to, tamto... Z jej strony odniosłam wrażenie, że była dla niego zimną. Z mojego punktu widzenia odnosiła się do dziecka jak do psa. Jakby mu komendy wydawała. Dziwne wrażenie, z początku myślałam, że pewnie tylko mi się tak wydaje, ale i mój mąż zwrócił na to uwagę. Podobnie tak jak ja odebrał tą jej relację, zachowanie jej. To nie było jeden , jedyny raz, bo ta kobieta nie miała tego czegoś w sobie, co masz Ty w tym vlogu. Później kiedy moja mama zagadywała tą znajomą na temat jej synka, zawsze sprawiała wrażenie, że zaadoptowała to dziecko (jak w tym powiedzeniu! ) " Nie miała baba kłopotu, kupiła sobie prosię". Zawsze opowiadała o tym chłopcu jaki jest chorowity, musi z nim jeździć po lekarzach, a to jaki on jest urwis! Jednak nigdy nie widziałam w jej oczach tego uśmiechu w jej oczach, jaki jest w Twoich oczach. Dlatego napisałam na wstępie, że do adopcji trzeba być urodzoną kobietą. :-)))
Natalio wysłuchałam Cię uważnie, prosisz by nie nazywać adopcji bohaterstwem a jedną z dróg...w moim odczuciu również wtedy gdy dziękowałam Wam w imieniu dzieci tak i teraz to jest bohaterstwo ....bohaterstwo dawania miłości...odwaga dawania miłości...a dziękowałam dlatego że wiem jak bardzo moim podopiecznym tej miłości brakuje ...i o ile dla Ciebie adopcja to najbardziej naturalna z dróg o tyle dla mnie zawsze będzie to bohaterstwo, odwaga i wyzwanie dawania miłości...dlaczego?...właśnie dlatego że z wielu dróg wybraliście tę szczególną...pozdrawiam
Dla mnie każda para, która świadomie decyduje się na dziecko i chce je wychować na dobrego człowieka (obojętnie jaką drogę wybierze zostając rodzicami) jest odważna. Wychowanie dziecka jest trudnym wyzwaniem i ciężką pracą ale to niesie ze sobą ogrom miłości, porozumienia. Trzymaj się w szczęściu Rodzinko! :)
Hej Natalio. Doskonale rozumiem i akceptuję Twoje podejście bo sama mogę mieć problemy w przyszłości z posiadaniem biologicznego dziecka. I sama czasami uciekam myślami do adopcji. Ciekawi mnie jedno. Jak wygląda sprawa chrztu dziecka z adopcji? Czy wy macie takie informację z ośrodka czy sami zorganizowaliście chrzest dla Igorka? Pozdrawiam Monika ze studiów :) Dużo zdrówka dla Was
Monika P jesli znana jest sytuacja i przeszłość dziecka i wiadomo, że było ochrzczone to zawsze można zorganizować chrzest warunkowy, który odznacza tyle, że jesli dziecko juz wcześniej przyjęło sakrament to taki warunkowy chrzest nie oznacza ponownego sakramentu, a jeśli nie bylo dziecko ochrzczone to wówczas przyjmuje ten sakrament. 🙂 Analogiczne sytuacje są np gdy chrztu z wody udziela się dzieciom w szpitalu, gdy ich życie jest zagrożone, wtedy czy to pielęgniarki czy położne udzielają chrztu który jest ważny o ile intencją było, aby chodzić w imieniu Kościoła a później jak juz zdrowiu dziecka nic nie zagraża to rodzice jeśli tego chca ida do swojej parafii i proszą o udzielenie dziecku chrztu warunkowego. Najlepiej iść poinformować księdza o sytuacji rodzinnej, on bedzie wiedział jak pomoc w konkretnej sytuacji 🙂
Bycie rodzicem biologicznym to też, oprócz miłości , cud, tak samo jak zaadoptowanie dziecka. Cud, że życie się rozwija, że można kochać i być kochanym. Dobrze wychować dziecko, obojętnie czy urodzone przez siebie czy adoptowane to sukces, coś wspaniałego. A to, że ktoś mówi, iż cud się wydarzył, że po adopcji kobieta zachodzi w ciążę, to wg mnie właśnie cudem jest, choćby z tego powodu, że to adoptowane i pokochane dziecko dało właśnie rodzinie coś wspaniałego, cud po prostu. Mam pytanko, ile ma młody, bo jestem tu nowa
Jestem mamą 4 lobuzow, w tym 3 biologicznych i najstarszy syn partnera z pierwszego związku . I czuję się mamuśka dla każdego z nich, droga która przechodze i nie ważne czy to moje które pod sercem nosiłam czy inne, każdy z nich jest moim dzieckiem, każdego dnia uczę się "tzw instrukcji" 😉 wychowania, opieki, bycia jak najlepsza mamą, strach czy podołam jak mama nastolatka nadal jest ale wiem że jestem taką sama dla niego jak dla biologicznych, bo po prostu serduszko pokochalo i tak zostanie. I nie ma u mnie ze ci są lepsi a on gorszy Nie wszystkie są tak samo traktowane jak również u mojego partnera, nawet z nim czasami się lepiej dogaduje niż że mna😂 aż bywam zazdrosna. In vitro, adopcja czy naturalnie poczete wszystkie dzieci są Nasze i Pragną być Kochane. Kochana Natalio jesteś bohaterka nie dla Nas a dla Swojego Syna- "kocham cię mamo, dzień dobry mamo" itd te słowa pokazują jaka ty i my jesteśmy Bohaterami dla Naszych dzieci. Pozdrawiam i cudownych majowych dni życzę.
Q&A Ja mam takie pytanie gdybyś jeszcze odpowiadała to chciałabym wiedzieć,czy osoby które nie mają problemów zdrowotnych i mogą mieć dzieci mają szansę na adopcję dziecka?
@@Siadamigadam A ja mam takie pytanie choć może ono już było a mu umknęło. Czy osoby samotne mogą starać się o adopcję? Jak wiemy są czasem samotne matki od samego początku a jak jest w adopcji?
Ja od jakiegoś czasu podjęłam adopcje dziecka nienarodzonego. Miałam chwilę zwatpienia czy dobrze robię, bo jeśli rodzice nie pokochają maluszka. Wtedy trafiłam na twój wlog o adopcji i wiem, że będzie dobrze.
Natalii może to nie odwaga ale jednak tak zawsze mimo że mam 3 dzieci swoich biologicznych myślałam jak to jest jak to by było czy bym umiała pokochać dziecko to tak samo myślę że tak uwielbiam dzieci jednak zawsze to była myśl pięknie mówisz no i jak nie powiedzieć Natalio że jesteś cudowna mama
To co to za klinika ? Wiem o czym mówisz ,leczenie niepłodności jest ciężkie jak dla mnie głównie psychicznie ,bo każdy miesiąc niepowodzenia to dla mnie jest ogromny cios.
Dla mnie przekaz od początku był jasny, ale ja jestem mamą adopcyjna :) myślę że nazywanie adopcji "bohaterstwem" wiąże się z tym że w tym kraju cały czas adopcje określa się jako pokochaniem obcego dziecka, i w wielu głowach pojawia się myśl "ja bym nie potrafił" mimo że nie mówi się tego głosno, jest wiele par która prze kilkanaście lat próbuje in vitro, zamiast spróbować drogi adopcyjnej, a może akurat wydarzarzylybt się dwa cudy... niestety adopcję spoleczenstwo traktuje jak totalna ostateczność , może też dlatego ludzia kojarzy się to z bohaterstwem.
Niestety tak, jeszcze dużo pracy w Polsce nad tym tematem. Choc nie do końca mogę na tym etapie mojego życia zrozumieć dlaczego Natalia odbiera negatywnie samo nazywanie rodzicielstwa bohaterstwem. Każdy rodzic poświęcający siebie i swój czas jesy Bohaterem. Moi Tata z Mamą są dla mnie Bohaterami. A tym bardziej teraz to doceniam i rozumiem jako dorosła osoba.
Pięknie mówisz o podejściu do adopcji, rozumiem to, ale mimo wszystko chce Wam podziękować, właśnie za wybranie tej drogi. Za miłość, wychowanie, rodzinę i dom dla Igora. Rozumiem o czym w filmiku mówisz jednak jest tyle dzieciaków, które czekają na adopcje, że serce pęka. A informacje o adopcji po prostu cieszą i wypełniają serce ciepłem i nadzieja. Życzę Wam ogromu szczęścia i miłości, jesteście cudowna rodzina. Mimo, że sama mama jeszcze nie jestem, pozwolę sobie odnieść się też do tematu invitro. Znajomi byli takim właśnie beznadziejnym przypadkiem. Starali się o dziecko i leczyli 8 lat. Lekarze nie dawali żadnych szans. Przeszli drogę adopcji, szkolenie opinie itd. niestety mieszkali w kamiennicy i ośrodek nie zgodził się na warunki mieszkalne, choć osobiście uważam, że były dobre. Powiedzieli, że musi być mieszkanie w bloku lub dom. Zdecydowali się więc na invitro. Postawili na klinikę w Krakowie. Dziś mają prawie 4 letniego syna. Udało się za 1 podejściem. Później próbowali z drugim dzieckiem. Była to klinika w Katowicach. I tu już zupełnie inne podejście, inne leki, niestety wszystkie próby nieudane. Myślę więc , że zależy jeszcze jak się trafi i na kogo i nieważne czy jest to ośrodek adopcyjny czy klinika on vitro. Jedno jest pewne. Nie można się poddawać i trzeba próbować, jak nie w tym t9 w innym miejscu, bo każde dziecko jest jest tego warte, jest szczęściem, miłością i cudem. Pozdrawiam ciepło 😊
Kochana, dziękuję za Twoją historię. Uwierz mi mamy za sobą lata leczenia, może kiedyś o tym odpowiemy, leczyliśmy się właśnie w klinice w Katowicach oraz w Bielsku.
@@Siadamigadam wierze!! I absolutnie nie namawiam, to kwestia wyboru, najważniejsze, że jesteście szczęśliwi i we trójkę!! In vitro to nie tylko szansa na potomstwo droga biologiczna, to też ingerencja przede wszystkim w ciało kobiety, a to czesto niesie za sobą konsekwencje zdrowotne, także wszystko trzeba rozważyć i dobrze przeanalizowac. Super, że poszliście tą drogą! Widać, że bije od Was szczęście i spełnienie! Tego się trzymajcie !
Nie zgodzę się trochę, że są różne drogi do wyboru macierzyństwa. Gdyby ludziom udawało się urodzić biologiczne dziecko, to nie pomyśleliby o adopcji więc ja to uznaje jako niestety wyjście awaryjne, ostateczne. Niestety mało jest par które uznają, że chcą dać dom dziecku, które go potrzebuje z np domu dziecka wtedy kiedy mogą mieć biologiczne dziecko. To jest moje zdanie ale szanuje też Twoje. Bądźcie szczęśliwi
Natalio, ja mam przeczucie, że Tobie jeszcze kiedyś "wpadnie" to drugie dziecko naturalnym sposobem, młoda jesteś, więc będziesz miała min. dwójkę:) A film taki szczery, przyjemnie się oglądało.
Pani Anno chyba jednak należy wysłuchać raz jeszcze o czym mowi Natalia. Najlepiej ze zrozumieniem. Konkluzją całego filmu jest to, że największym szczęściem i spełnieniem jako rodziców dla Natalii i Bartka jest ich synek Igor. Jak można napisać, że komuś wpadnie naturalnym sposobem dziecko? Wpaść to może śliwka w kompot. Albo człowiek w kłopoty lub długi.
@@Siadamigadam Masz racje-niepotrzebnie Natalio. Widzisz jest mnóstwo ludzi nie do końca empatycznych. Ty jesteś na troszkę wyższym levelu jeśli chodzi o łatwe pokochanie i dzielenie się emocjami i soba;) musisz też zrozumieć tych ludzi bo zawsze znajdzie się " Ciocia" która będzie dawać Ci dobre rady, ale niekoniecznie że zła intencją tylko z troski, z tego niższego poziomu emocjonalnego. Musisz mieć na to wywalone i być pewna że kroczysz wspaniała mleczna droga do gwiazd! Nic Cię wtedy nie ruszy;) nie wkurzac się czy smucic bo nie warto...
Natalia, to już teraz po części wiesz, jak czują się osoby z niepełnosprawnością, które chcą i żyją normalnie jak każdy człowiek. Mają swoje rodziny, mieszkania, firmy, samochody itd., a mimo to, wszyscy wokół nazywają ich "bohaterami" i są mega podziwiani. Niepełnosprawni tego nie chcą, chcą normalności, a nie podziwu. Wiadomo, jak się komuś coś w głowie nie mieści, to zawsze będzie się na wyrost zachwycał. Pozdrawiam Cię serdecznie.
Moim zdaniem ludzie piszący 'bohaterka' są ludźmi bardzo uczuciowymi i empatycznymi A wynika to z tego że ludzie którzy decydują się na adopcje robia to dlatego że chcą się spełnić pragną poświęcić życie dla kogoś być kochanym i kochać zarazem pomagając niewinnemu dziecku. Nie ważne jaka droga ważne jak Ty się z tym czujesz. Często niestety jest tak że dziecko pojawia się nie planowane i albo ktoś weźmie za nie odpowiedzialność albo nie. Chodzi o to że jak już powiedziałas w poprzednich filmach dzieci adoptowane maja już swoją historię wiec nie wzięły się w domach dziecka z znikąd. teraz decydując się na adopcje napewno jesteście bohaterami dla swojego synka bo w jakiś sposób mu pomogliscie daliście mu dom pełen usmiechow oraz bezwarunkową czystą miłość mamy i taty. Ciężko o tym pisać ale realia są jakie sa domy dziecka są przepełnione niektóre z tych dzieci były traktowane lepiej inne gorzej.. prawda jest taka że czesc dzieci do skończenia 18 roku życia nie wychodzi z takich ośrodków. Podsumowując wydaje mi się że w ten sposób piszac ludzie chcą nagrodzić was za bezwarunkowe pragnienie miłości tym samym pomocy. Przedewszytkim raczej nikt chciał podkreślać czy dziecko było z brzuszka czy z serduszka jak sama powiedziałaś 😍🥰 pozdrawiam serdecznie
Pani Natalio zwracam się do Pani i innych odbiorców tego kanału.Proszę mnie dobrze zrozumieć .Bardzo się cieszę Państwa szczęściem jednak adopcja to wielka odpowiedzialność i nie chodzi mi o Was ponieważ w tym wypadku widać że to była odpowiedzialna przemyślana decyzja ale o innych odbiorców którzy po obejrzeniu tego materiału będą chcieli podjąć takie samą decyzję bez dogłębnej analizy. Jak ciężko wychować jest dzieclo adoptowane wiem z wlasnej perspektywy ponieważ sama jestem mamą takiego właśnie dziecka mam też biologiczne dzieci i proszę mi uwierzyć to nie jest to samo z różnych względów.
Ciężko dobrze wychować jest każde dziecko .Dziecko adoptowane jes cze trudniej ze względu ,że jest ono już w jakiś sposób ukształtowane i zazwyczaj wchodzi w rodzinę bagażem często traumatycznych przeżyć.
@@monikamonia2553 tak, jeżeli adopcja dotyczy dziecka starszego ale znam rodziny które i w takich sytuacjach potrafiły wyprowadzić przy pomocy profesjonalnego specjalisty takie dziecko. Jeśli o nas chodzi, dlatego zdecydowaliśmy się na adopcję małego dziecka bo takie dziecko nie ma jeszcze zaburzonych pewnych relacji.
@@Siadamigadam Przede wszystkim nie mam na myśli wyłącznie Państwa sytuacji ,to po pierwsze po drugie Wasze dziecko wcale nie jest już takie male a dom dziecka to nie kolonie.Nasza Marysia opowiadała ,że kiedy w nim była a miała wtedy cztery lata czuła że dom dziecka to jest śmietnik a ona jest śmieciem którego nikt nie chce i dlatego ją tam wyrzucono. Proszę pamiętać ,że nigdy nie wiadomo co siedzi w sercu głowie i podświadomości dziecka i wiek dziecka nie ma tutaj aż tak dużego znaczenia ponieważ wiele jest zapisane właśnie w jego podświadomości .Nie piszę tego żeby kogoś straszyć czy zniechęcać proszę tylko żeby być uważnym.
@@monikamonia2553 ale ja nie przeczę temu co mówisz, nasze dziecko nie było w domu dziecka całe szczęście 🥺 bo słyszałam różne historie. Życzę powodzenia ❤️ myślę że miłością można dużo zdziałać, nasz syn jak go zabraliśmy do domu nic nie mówił a teraz... Inne dziecko 😊
@@Siadamigadam oj nie zgodzę się, kwestia ,,oddania " nasienia, kwestia tworzenia komórek ( dzieci ) i przechowywania ich, niszczenie ich, stanowisko kościoła w sprawie in vitro jest jasne, dlatego mnie dziwi że ty jako osoba wierząca popierasz to
U nas w rodzinie (mojej ciotki) sa dzieci z in vitro. Ciotka czesto chodzi do siostry, ktorej corka.ma te dzieci, a jest bardzo religijna(ciotka) Na poczatku. BYLY dyskusje na ten temat. Obecnie temat zostal zamkniety I nikt nie porusza juz go.
Ja to zrozumiałam w ten sposób: 1) Dla Was adopcja synka jest równorzędnym sposobem na powiększenie rodziny jak poczęcie naturalne, in vitro itd....2) Dla Was synek jest takim samym cudem jak dla każdej innej osoby dziecko poczęte droga naturalną /in vitro 3) chcece być traktowani tak samo jak każdy rodzic.
Ja Ci odpowiem zdaniem, które kiedyś wypowiedział mój mąż. Dla nakreślenia kontekstu: mąż ma toksyczną matkę, nie ma z nią kontaktu. Ja kiedyś pytałam go, czy nie chce matce wybaczyć- jako dorosły człowiek, zupełnie niezależny, itp. Powiedział mi coś, co mnie wtedy trochę zmroziło, więc do dziś to pamiętam: 'to, że wyszedłem z jej waginy, to jeszcze nie czyni jej matką'. Po Twoim filmie to zdanie nabrało dla mnie nowego znaczenia.
Dzięki za ten film. Jesteś bardzo mądrą osobą.
Natalia, pięknie powiedziane. Jesteście cudownymi Rodzicami i niech Wam Synuś zdrowo rośnie! Pozdrawiam serdecznie.
Jakby każda mama miała podobne podejście do macierzyństwa choć troszkę jak Twoje to świat byłby o wiele piękniejszy.
Jesteś wspaniała . Jako człowiek, kobieta i mama!
Dla mnie jesteście po prostu prawdziwymi ludźmi, w których można odszukać człowieka.
A każdy człowiek ma prawo do swojego myślenia oraz decyzji. Za to mój duży szacunek macie kochani.
Jesteście fantastycznymi rodzicami - prawdziwymi, normalnymi, zwyczajnie kochającymi i takimi, którzy są przepełnieni miłością więc czy miłość to odwaga i bohaterstwo?
Miłość to ten kwiatek od synka, to przytulas czy buziak z rana, dziecko to błogosławieństwo dlatego ja doskonale Moja Kochana rozumiem co do Nas mówisz.
To, że mniej pisze nie znaczy, że mnie nie ma ale mam nadzieję, że to wiesz... Tule Was mocno 💜
Dziękuję za to nagranie pełne dobroci i mądrości...
Cieszę się razem z Wami z tym szczęściem,jakim jest dziecko 😘♥️
Zawodowo mam styczność z adopcjami i uważam, że wychowywanie dziecka przysposobionego jest trudniejsze. Powodzenia i dużo cierpliwości.
Rozumiem Twój przekaz już od pierwszego filmu sprzed tygodnia. Rozumiem też jakie to pragnienie być mamą.. Bardzo się cieszę że tak do tego podchodzicie i nie robicie z siebie kogoś bardziej wyjątkowego od pozostałych rodziców. Kurcze Natalia strasznie Cię szanuję że nie biegałaś po internetach już dwa lata temu z tą wiadomością o Synku tylko dałaś sobie / Wam czas intymny tylko dla siebie.. Nie każdy by tak postąpił. A kiedy nadszedł właściwy moment sama nam o tym powiedziałaś a my mogliśmy zacząć Wam gratulować jak każdym rodzicom.. To jest Wasz Syn od samiutkiego początku i nic tego nie zmieni 😃🥰👶🥰
Dziękuję 🙏♥️
Pięknie o tym wszystkim mówisz i widać że jesteś spełniona i szczęśliwa 😊 💕
Świetny przekaz!!!. Jako mama dwóch córek świetnie Ciebie rozumiem... Gdy rodziłam moje córki czułam to samo co Ty gdy w Waszych sercach i umysłach urodziliscie swojego synka... 🍀👍😘 Wszystkiego co najlepsze dla Waszej rodzinki
Gratuluję i Wam i synkowi !!! Każde dziecko to cud, cud życia!!!!💝
Doskonale Cię rozumiem.Dużo zdrówka dla Waszej trójki😷😀
Natalia doskonale rozumiem Twój przekaz. To co powiedziałaś bardzo mnie rozczuliło. Ja wybrałam inną drogę do macierzyństwa , jestem w trakcie jej realizacji po przebytej nie tak dawno "pierwszej porażce" . Pisałam Tobie na ig. Uważam dokładnie tak jak Ty ,to nie bohaterstwo -to miłość! Równie dobrze można powiedzieć ,o kobiecie po porodzie , że jest bohaterką , ale nie jest,jest mamą, która jak każda mama jak i adopcyjna również poświęci się dla swojego dziecka i kocha całym sercem. Miłego Dnia Natalia , dziękuję za każdy Twój film.
Mam dwie duże córeczki i pragnienie adoptowania dwojga konkretnych dużych dzieci, które już zbyt długo były w domu dziecka, a od jakiegoś czasu są w rodzinie zastępczej. Chciałabym dać im miłość, której ja mam zbyt dużo, a oni zbyt mało. Ale do tego trzeba dwojga i większego domu. Rozumiem Cię i cieszę się, że umiesz kochać. Nie ważne kto urodził, prawda?
Natalia, kolejny świetny film. Ja jako mama biologiczną mogę powiedzieć, że ludzie tak właśnie nas postrzegają. Napisałam "nas" bo nasz syn jest chory na ct1 i funkcjonuje normalnie, ale pod warunkiem, że my czuwamy, żeby miał wyrównane cukry. No i oczywiście jak ktoś się o tym dowie to zaraz mówi: ja Cię podziwiam! A we mnie od razu budzi się taki sprzeciw! Bo nie jestem nikim nadzwyczajnym. Jesteśmy normalna rodziną. A opieka nad chorym dzieckiem jest zupełnie naturalna. Tak samo jak nad zdrowym. Doskonale Cię rozumiem i dziękuję za ten film. Pozdrawiam!
Jesteś mamą, po prostu ❤️ dziękuję Ci za Twój głos ❤️
Może Pani powiedzieć jak i w jakim wieku synka dowiedziała się Pani ze ma on cukrzycę? Jakie objawy miał ? Z góry dziękuję za odpowiedź.
Natalka,
Świetnie Tobie jest w tym kolorze włosów,
Tak trzymaj☺
Zgadzam się;)
@@merylu4011 ja rowniez☺
...pięknie to " przerobiłaś w Sobie " 🌷wzruszyłaś mnie !😗 Życzę Wszystkiego Dobrego 💜🍃
I jeszcze jedno. Nie chodzi o to że jesteście bohaterami bo jesteście rodzina adopcyjna. Czy adopcyjna czy naturalna to jest jedno i to samo. Nie bądźcie typowymi Polakami, którzy nie lubią otrzymywać komplementów i zaprzeczają sytuacji, która inni chcą doceniac. Tak adopcja, jak każde rodzicielstwo, to jest wlasnie powód do dumy osobistej i powinniście dumnie prezyc pierś z tego powodu:)
Zgadzam się z Panią że to nie bohaterstwa tylko chęć bycia kochana mamą i tatą. Super filmik i lubię Was oglądać takie proste przekazy z życia wzięte pozdrawiam serdecznie że Schmitten
Podziwiam😍 Dla mnie jesteście bohaterami 💪👍🏻 ile matek nie kocha i nie chce swoich dzieci a Wy....pokochaliście i daliście cudowny dom 🥰
Polecam obejrzeć film jeszcze raz :) bo Natalka właśnie mówi, że nie chce być nazywana bohaterką. Jest mamą jak każda mama :)
@@agnieszkamacik3798 Ale każda mama jest bohaterką.
@@komentatorka9596 ale tu nie oto chodzi. Film został nagrany w celu wytłumaczenia, że ten kto adoptuje dziecko nie jest bohaterem. I jest to inna kwestia niż to, że każda mama jest lub nie jest bohaterką.
Cieszę się Waszym szczęściem 💞
Emilia Dobert Ja rowniez 🤗serdecznie pozdrawiam wszystkich🤗
No ja osobiście zrozumiałam to jako to, że chcesz, aby ludzie traktowali adopcję jako równoprawny sposób na posiadanie potomstwa. Generalnie dało mi to do myślenia i uważam, że jeśli komuś zależy na zgłębieniu tematu, to nawet ten jeden filmik wystarczy aby rozpocząć aktywne przemyślenia na temat tego jak się postrzega adopcję. Dzięki za Twoje filmiki bo są one ciekawe i przydatne:))
Prznam że dopiero teraz spojrzałam na adopcje jako jedna z dróg. Dziękuję że to tak przedstawiłas🙂 zatkało mnie to podejście u lekarza 😒 ale szkoda komentować. Widać tak miało być ❤️
Pozdrawiam całą rodzinke
Rozumiem to w ten sposób, że należy adopcję traktować jako coś normalnego, tak samo naturalnego jak urodzenie dziecka i nie trzeba wyolbrzymiać, że to coś nadzwyczajnego
Natalia, bardzo dobrze Ciebie rozumiem i wiem co chciałaś przekazać tym filmikiem. Życzę Wam jako rodzicom i Waszemu synkowi by nigdy nie musieliście przeżywać takich chwil o których wspomniałaś w filmiku.Całuski dla Ciebie i całej rodzinki.❤
Witam:) Bardzo dobrze Cię rozumiem Natalia , że nie chcesz by ludzie patrzyli na Ciebie teraz innymi oczami ,z większym podziwem , z większym szacunkiem. Pokochanie dziecka nie jest wyczynem, to jest po prostu piękne uczucie z wewnątrz. Miłość jest silniejsza niż więzy krwi. Jesteś super :)
Podobnie sytuacja wyglada, gdy jest się rodzicem dziecka z niepełnosprawnością... każdy rodzic pragnący dziecka kocha swoje dziecko niezależnie od tego z czym przyjdzie mu się mierzyć.... Życzę Wam nieskończenie wiele miłości ♥️
Czekam bardzo na vlogi z domu czy ze spaceru.
Gratuluję Wam synka :)
Pozdrawiam serdecznie cała rodzinkę z Krakowa
Nie mogę się doczekać kolejnych Twoich vlogów dodawają takiej siły energii pozytywnej . Jesteś wesołą ,ciepłą osóbką. :)
Natalka zgadzam się z twoimi słowami w stu procentach, dodam krótko wszystkie dzieci nasze są, obojętnie czy adoptowane czy biologiczne idą po równio i równo kochane.❤❤❤❤❤❤❤❤❤
Jak Cię słucham to przypomina mi się piosenka korteza-dla mamy .Tam na końcu są napisy o adopcji ,o tym jak ważna jest miłość ,akceptacja .
Natalko a jak zareagowała mijuszka na pojawienie się nowego członka rodziny
Pozwolę sobie odpowiedzieć za Panią Natalię w ktrorymś z poprzednich filmów mówiła że bardzo się polubili 😊
Napisze tylko tyle, ze to jest dla mnie odwaga taka adopcja. Bierze sie odpowiedzialnosc za druga osobe I jest to swiadomy wybor. Posdr. 🤗😘👋👍♥️
👍💗
Jestescie cudowni i . ❤️❤️❤️
Natalio, ważną i myślę, że najważniejszą kwestię jaką poruszyłaś jak dobrze pamiętam przed ostatnim filmie mówiąc cyt.,, by nie ukrywać przed dzieckiem faktu, że jest adoptowane. "gdyż to mogło by mieć negatywny wpływ na relacje budowane przez lata - chodzi o zaufanie. Druga kwestia, kiedy słucham Twoich wypowiedzi i sposobu w jaki przekazujesz nam to co dotyczy Waszej pociechy nie odczówam różnicy o jakim dziecku się rozmawia czy to adopcyjnym czy nie adopcyjnym. Myślę, że do adopcji jak i do macierzyństwa trzeba dojrzeć. Widać w Was szczęście, prostotę oraz skromność i to są cechy rodzicielstwa z powołania z wartości moralnych i szacunku do człowieka.
Pozdrawiam serdecznie
W pełni cię rozumiem nie mogę powiedzieć,że wiem co czujesz bo urodziłam swojego syna ale pomimo tego,że możemy mieć dzieci metoda naturalną to i tak dużo rozmawiamy na temat adopcji... Bardzo dobrze że o tym mówisz i pokazujesz wszystkim że to normalna rzecz, a nie jakiś ewenement ...
Witaj .
Mnie bardzo spodobała się wasza postawa pod względem że nie stosowaliście się usilnie na in Vitro bo sama wiem że jest to długotrwały proces i nie zawsze z dobrym zakończeniem. Adopcja jest dla mnie czymś wyjątkowym ponieważ o tym się nie mówi za dużo. Ta inność jest mało spotykana bo wiekszości rodziców chce nosić w sobie dziecko.
Spodobał mi sie sposób który nam wytłumaczyłaś jak tłumaczyć dziecku że nie pochodzi z brzuszka a z serduszka . Pamiętam ten moment i że się poryczałam. Nie ważne jest jak ważne jest to teraz te chwile
@@magorzatabiaowas7319 cóż... Odpowiem Ci tak... Ja odpowiadam za swoje emocje, czyny i decyzje. Te panie niech robią co chcą, wszystko zależy od tego jakie ja wartości przekazuję swojemu dziecku ♥️ i jak będzie się czuł z odrzuceniem i brakiem akceptacji jeśli taka się pojawi 😊
@@magorzatabiaowas7319 powiem prosto z mostu. Ludzie potrafią sobie narobić dzieci a nie dają rady ich wychować. Wartości i kulturę wywodzi się z domu. Wiadomo w jakimś tam okresie czasu społeczeństwo potrafi zmienić człowieka ale nie to co ma w sercu. Sama mam dwójkę dzieci i powiem wam że nie było łatwo wychować i utrzymać w wieku 19 lat. Dobrze ze trafiłam na odpowiedzialnego człowieka ale nie potrafił dać miłości. Z biegiem lat uczy się i jest coraz lepiej. A teraz na swojej drodze spotkają się osoby i wychowują dziecko tak po prostu bez współczucia miłości i kultury. Albo pracują od rana do nocy i nie ma ktobsie zająć dzieckiem. Pamiętajmy 20 proc geny 80 proc wychowania 💓
@@mojminimalizm3870 kochana niestety tak jest ale to od nas zależy jak dziecko czy nastolatek sobie z tym poradzi lub nie 😊
@@Siadamigadam O tak,🙂
Natalko, jestem mamą biologiczną synka i coreczki. Absolutnie jasno dziś wyraziłaś się w filmiku. Dokładnie wiem o co Ci chodzi. Ze swojego punktu widzenia mogę Ci powiedzieć, że nie miałabym absolutnie żadnego problemu pójść drogą adopcyjną. Po urodzeniu syna miałam w ogóle taką myśl by drugie dziecko właśnie adoptować. Niestety nie zawsze i mąż i żona mają te same pragnienia. Dla mnie było to tak proste jak dla Ciebie. Dziecko rodzi się w sercu jak napisałaś ostatnio. Na koniec powiem Ci tylko, że po części rozumiem podtekst wypowiedzi o bohaterstwie. Po prostu wielu ludzi nie wyobraża sobie pokochać dziecko nie z mojej krwi. Nie mnie oceniać takie myślenie ale wydaje mi sie, że tu jest ten problem .Bardzo gorąco pozdrawiam Waszą rodzinkę ❤❤❤
Dziękuję,że oswajasz temat adopcji. Myślę,że dla wielu z nas nadal to temat tabu lub po prostu trudny. Dzięki takim ludzkim,osobistym historiom temat adopcji staje się swojski,nasz. Pojęcie bohaterstwa w znaczeniu stania się rodzicem adopcyjnym to wyraz lęku wielu z nas,nieznajomości tematu. Ty opowiadasz o swoim doświadczeniu tak,że ja mogę to lepiej zrozumieć, a następnie uznać wasze rodzicielstwo jako najnormalniejsze w świecie:) każdy rodzic to siłacz:)
Ja myślę, że każdy rodzic zasługuje na miano bohatera i na podziw.
Piękne powiedziane, zupełnie inne, piękne zdanie 😊
@@Siadamigadam 😊
Nie każdy :)
Natalio, wydaje mi się, że to bohaterstwo to kwestia postrzegania istoty pochodzenia dziecka, że przyjęcie do rodziny dziecka niebiologcznego jest przejawem właśnie jakiegoś wyczynu, nie mogę tego ująć innymi słowami. 🙂
Zrozumiałam film tak, że rodzicielstwo czy biologiczne czy adopcyjne to takie samo rodzicielstwo bo to prawda ❤️
Jakoś czuję, że Igorek niebawem doczeka się rodzeństwa :)
Jesteś mądrą i bardzo wartościową kobietą. Przeniesiesz "góry".
Drogę adopcji rozumiem dokładnie tak jak ty. Na dziecko czekałam siedem lat leczenie poronienia i inne trudne chwile w szpitalach związane ze zdrowiem. Po sześciu latach starań zdecydowaliśmy się na adopcję mąż tak jak Bartek każde dziecko nie miał żadnych preferencji ja chciałam jak najmłodsze proces kwalifikacji odbywał się tak jak u was świetny OA i ludzie i grupa. Dostaliśmy kwalifikację w grudniu a w sierpniu pierwszy tel. Że są trzy dziewczynki i czy może nie rozważymy ... A ja dwa tygodnie wcześniej zobaczyłam dwie kreski na teście i nie wiedziałam co powiedzieć bo jak powiem że jestem w ciąży to proces adopcyjny się zakończy a ja nie wiedziałam czy ta ciąża się utrzyma. Odmówiliśmy we wrześniu kolejny tel. że jest dziewczynka i umówiliśmy się na rozmowę bo już nie mogłam dłużej w ten sposób. Panie w OA nie były bardzo zaskoczone ucieszyły się i powiedziały że tak się zdarza i wcale nie rzadko życzyły nam powodzenia i poinformowały że jakbyśmy chcieli jeszcze raz spróbować za jakiś czas to można musza minąć jednak ok dwa lata od ur. dziecka
Dziś mamy siedmioletniego bystrzaka moje szczęście mój cud moje marzenie. Czekałam na niego siedem lat i kocham nad życie choć czasami... Sama wiesz. My wybraliśmy drogę adopcji ale natura wybrała inaczej. Dodam na sam koniec że jestem pedagogiem pracuje od prawie 15 lat w domu dziecka ☺️😉.
❤
Bardzo ładnie wyglądasz w tym uczesaniu.
Rozumiemy o co chodzi, dziecko to poprostu dziecko. Urodzone, adoptowane, czy in vitro wszystkimi trzeba zajmować się tak samo. Kochać je tak samo, a czasami nawet gdy nas zezłoszczą tłumaczyć cierpliwie. P. Natalko wszystkie mamy to bohaterki, choć za takie się nie uważają. Ja patrząc wstecz(mam córki biologiczne 34 i 32 lata) zastanawiam się, jak udało się czasem z różnych sytuacji wyjść i przyznaję z dumą, że jestem mamą spełnioną. Czego i pani życzę.❤️🌹
❤👏
Natalio bardzo jasno komunikujesz sprawę! Mysle, ze konkluzja jest taka że Każde Dziecko zeslane na naszą drogę jest Cudem. Ludzie podziwiają Was bo adopcja w Polsce to nadal trudny i nie do końca oczywisty temat. Ludzie niestety nadal mają problem z tzw. Biologicznym pokrewienstwem krwi. Sama się z tym spotkalam rozmawiając z koleżankami. Dla Ciebie to nie problem bo jesteście ludźmi z otwartymi mozgami i sercami, normalnymi, kochającymi i szanującymi siebie wzajemnie, a wiele spraw nielatwych macie z Mężem przepracowanych. Myślę że ten podziw budzi właśnie ten ogrom pracy wewnętrznej wykonanej wspólnie przez Was bo adopcja to lek, długotrwałe procedury i okropne oceniajace Panie z osrodków plus dzieci "niewiadomego" pochodzenia... (Brrr aż mnie ściska jak tak pisze!!! Głupoty!!!) Otóż siedzi tu przed nami widzami kobieta pewna siebie, szczęśliwa i spełniona. I to jest to bohaterstwo. Z ogromnym wspaniałym sercem. Mąż taki sam;) To czyste dobro. Prawdziwe. Rzadkie. Ogromnie się cieszę że Synuś do Was trafił. Jesteście i będziecie dalej wspaniała rodzinka, wspierajaca zawsze dziecko. Wszyscy razem we 3 jak i Wasza ciut dalsza rodzina, która zdała na całego ten egzamin z uczuć i dojrzałości;)
Niestety adopcja dla wielu jest tematem tabu mają różne przekonania stereotypy i nie każdy ją akceptuje. Dla mnie adopcja czy urodzenie dziecka jest dla ludzi którzy chcą dzielić się swoim sercem i miłością i tu trzeba się zastanowić czy ktoś kto nie akceptuje adopcji jest gotowy w ogóle na macierzyństwo...
Miło ciebie posłuchać jak mądrze mowisz jesteś mądra osobą 😘💗
Witam,oglądam Cię Natalia lecz mało komentuje ale jestem ciekawa jak przyjęła nowego domownika Miluszka i odwrotnie.?pozdrawiam Was serdecznie:))
Taka rasa jak Mia lubi dzieci i z odwrotnością bo Mii nie da się nie kochać !!!!!!!!!!!!!! Więc tu miłość jest na pewno dwu stronna !!!!
@@sandra760512 zgadzam się w 100%. Labradory uwielbiają dzieci.
🌷
Ciesze sie z Twojego szczecia , bedziesz bardzo spelniona w roli mamy
Tak sobie myślę i chyba się nie mylę? Do adopcji trzeba się urodzić. Tak jak ma się dar lub powołanie do wykonywania konkretnych zawodów tak samo czuje się potrzebę do zaadoptowania czyjegoś dziecka. Ja znam pewną kobietę z sąsiedztwa, która podobnie jak Ty nie mogła mieć własnych dzieci z mężem. Tak przeżyli 15 -18 lat razem, aż w końcu zaadoptowali chłopca. Miał roczek czy może nieco więcej. Później przypadkiem kilka razy spotkałam ją z tym dzieckiem na mieście, w hipermarkecie. Dzieciak jak to dzieciak mamusiu to, tamto... Z jej strony odniosłam wrażenie, że była dla niego zimną. Z mojego punktu widzenia odnosiła się do dziecka jak do psa. Jakby mu komendy wydawała. Dziwne wrażenie, z początku myślałam, że pewnie tylko mi się tak wydaje, ale i mój mąż zwrócił na to uwagę. Podobnie tak jak ja odebrał tą jej relację, zachowanie jej. To nie było jeden , jedyny raz, bo ta kobieta nie miała tego czegoś w sobie, co masz Ty w tym vlogu. Później kiedy moja mama zagadywała tą znajomą na temat jej synka, zawsze sprawiała wrażenie, że zaadoptowała to dziecko (jak w tym powiedzeniu! ) " Nie miała baba kłopotu, kupiła sobie prosię". Zawsze opowiadała o tym chłopcu jaki jest chorowity, musi z nim jeździć po lekarzach, a to jaki on jest urwis! Jednak nigdy nie widziałam w jej oczach tego uśmiechu w jej oczach, jaki jest w Twoich oczach. Dlatego napisałam na wstępie, że do adopcji trzeba być urodzoną kobietą. :-)))
Śliczne wyglądasz, mądrze mówisz...wszystko gra.👍
👌💜😊💜👍
Adopcja, to potrzeba serca.
To nie odwaga lecz miłość.
Natalio wysłuchałam Cię uważnie, prosisz by nie nazywać adopcji bohaterstwem a jedną z dróg...w moim odczuciu również wtedy gdy dziękowałam Wam w imieniu dzieci tak i teraz to jest bohaterstwo ....bohaterstwo dawania miłości...odwaga dawania miłości...a dziękowałam dlatego że wiem jak bardzo moim podopiecznym tej miłości brakuje ...i o ile dla Ciebie adopcja to najbardziej naturalna z dróg o tyle dla mnie zawsze będzie to bohaterstwo, odwaga i wyzwanie dawania miłości...dlaczego?...właśnie dlatego że z wielu dróg wybraliście tę szczególną...pozdrawiam
Dla mnie każda para, która świadomie decyduje się na dziecko i chce je wychować na dobrego człowieka (obojętnie jaką drogę wybierze zostając rodzicami) jest odważna. Wychowanie dziecka jest trudnym wyzwaniem i ciężką pracą ale to niesie ze sobą ogrom miłości, porozumienia. Trzymaj się w szczęściu Rodzinko! :)
Hej Natalio. Doskonale rozumiem i akceptuję Twoje podejście bo sama mogę mieć problemy w przyszłości z posiadaniem biologicznego dziecka. I sama czasami uciekam myślami do adopcji. Ciekawi mnie jedno. Jak wygląda sprawa chrztu dziecka z adopcji? Czy wy macie takie informację z ośrodka czy sami zorganizowaliście chrzest dla Igorka? Pozdrawiam Monika ze studiów :) Dużo zdrówka dla Was
Monika P jesli znana jest sytuacja i przeszłość dziecka i wiadomo, że było ochrzczone to zawsze można zorganizować chrzest warunkowy, który odznacza tyle, że jesli dziecko juz wcześniej przyjęło sakrament to taki warunkowy chrzest nie oznacza ponownego sakramentu, a jeśli nie bylo dziecko ochrzczone to wówczas przyjmuje ten sakrament. 🙂 Analogiczne sytuacje są np gdy chrztu z wody udziela się dzieciom w szpitalu, gdy ich życie jest zagrożone, wtedy czy to pielęgniarki czy położne udzielają chrztu który jest ważny o ile intencją było, aby chodzić w imieniu Kościoła a później jak juz zdrowiu dziecka nic nie zagraża to rodzice jeśli tego chca ida do swojej parafii i proszą o udzielenie dziecku chrztu warunkowego. Najlepiej iść poinformować księdza o sytuacji rodzinnej, on bedzie wiedział jak pomoc w konkretnej sytuacji 🙂
Super! Dziękuje za wyczerpującą odpowiedź. Po postu się zastanawiałam jak takie sprawy wyglądają :) :)
@@monikap4282 mam nadzieję, że ta moja wypowiedź jest zrozumiała 🙂
To było bardzo ciekawe pytanie, bo ochrzczenie dziecka to jest wazna sprawa
Bycie rodzicem biologicznym to też, oprócz miłości , cud, tak samo jak zaadoptowanie dziecka. Cud, że życie się rozwija, że można kochać i być kochanym. Dobrze wychować dziecko, obojętnie czy urodzone przez siebie czy adoptowane to sukces, coś wspaniałego. A to, że ktoś mówi, iż cud się wydarzył, że po adopcji kobieta zachodzi w ciążę, to wg mnie właśnie cudem jest, choćby z tego powodu, że to adoptowane i pokochane dziecko dało właśnie rodzinie coś wspaniałego, cud po prostu. Mam pytanko, ile ma młody, bo jestem tu nowa
Jestem mamą 4 lobuzow, w tym 3 biologicznych i najstarszy syn partnera z pierwszego związku . I czuję się mamuśka dla każdego z nich, droga która przechodze i nie ważne czy to moje które pod sercem nosiłam czy inne, każdy z nich jest moim dzieckiem, każdego dnia uczę się "tzw instrukcji" 😉 wychowania, opieki, bycia jak najlepsza mamą, strach czy podołam jak mama nastolatka nadal jest ale wiem że jestem taką sama dla niego jak dla biologicznych, bo po prostu serduszko pokochalo i tak zostanie. I nie ma u mnie ze ci są lepsi a on gorszy Nie wszystkie są tak samo traktowane jak również u mojego partnera, nawet z nim czasami się lepiej dogaduje niż że mna😂 aż bywam zazdrosna. In vitro, adopcja czy naturalnie poczete wszystkie dzieci są Nasze i Pragną być Kochane.
Kochana Natalio jesteś bohaterka nie dla Nas a dla Swojego Syna- "kocham cię mamo, dzień dobry mamo" itd te słowa pokazują jaka ty i my jesteśmy Bohaterami dla Naszych dzieci. Pozdrawiam i cudownych majowych dni życzę.
Ja mam syna też w tym samym wieku co twój synuś pozdrawiam
Q&A
Ja mam takie pytanie gdybyś jeszcze odpowiadała to chciałabym wiedzieć,czy osoby które nie mają problemów zdrowotnych i mogą mieć dzieci mają szansę na adopcję dziecka?
No pewnie 😊❤️
@@Siadamigadam A ja mam takie pytanie choć może ono już było a mu umknęło. Czy osoby samotne mogą starać się o adopcję? Jak wiemy są czasem samotne matki od samego początku a jak jest w adopcji?
@@karolinawiz4878 Tak, nie ma przeszkód, moja córka ma obecnie 30 lat, jestem szczęśliwą babunią trójki wnucząt.
Witaj piękna 👸
Fajnie opowiadasz i dobrze się Ciebie słucha
Ja od jakiegoś czasu podjęłam adopcje dziecka nienarodzonego. Miałam chwilę zwatpienia czy dobrze robię, bo jeśli rodzice nie pokochają maluszka. Wtedy trafiłam na twój wlog o adopcji i wiem, że będzie dobrze.
Natalii może to nie odwaga ale jednak tak zawsze mimo że mam 3 dzieci swoich biologicznych myślałam jak to jest jak to by było czy bym umiała pokochać dziecko to tak samo myślę że tak uwielbiam dzieci jednak zawsze to była myśl pięknie mówisz no i jak nie powiedzieć Natalio że jesteś cudowna mama
To co to za klinika ? Wiem o czym mówisz ,leczenie niepłodności jest ciężkie jak dla mnie głównie psychicznie ,bo każdy miesiąc niepowodzenia to dla mnie jest ogromny cios.
Dla mnie przekaz od początku był jasny, ale ja jestem mamą adopcyjna :) myślę że nazywanie adopcji "bohaterstwem" wiąże się z tym że w tym kraju cały czas adopcje określa się jako pokochaniem obcego dziecka, i w wielu głowach pojawia się myśl "ja bym nie potrafił" mimo że nie mówi się tego głosno, jest wiele par która prze kilkanaście lat próbuje in vitro, zamiast spróbować drogi adopcyjnej, a może akurat wydarzarzylybt się dwa cudy... niestety adopcję spoleczenstwo traktuje jak totalna ostateczność , może też dlatego ludzia kojarzy się to z bohaterstwem.
Niestety tak, jeszcze dużo pracy w Polsce nad tym tematem. Choc nie do końca mogę na tym etapie mojego życia zrozumieć dlaczego Natalia odbiera negatywnie samo nazywanie rodzicielstwa bohaterstwem. Każdy rodzic poświęcający siebie i swój czas jesy Bohaterem. Moi Tata z Mamą są dla mnie Bohaterami. A tym bardziej teraz to doceniam i rozumiem jako dorosła osoba.
Pięknie mówisz o podejściu do adopcji, rozumiem to, ale mimo wszystko chce Wam podziękować, właśnie za wybranie tej drogi. Za miłość, wychowanie, rodzinę i dom dla Igora. Rozumiem o czym w filmiku mówisz jednak jest tyle dzieciaków, które czekają na adopcje, że serce pęka. A informacje o adopcji po prostu cieszą i wypełniają serce ciepłem i nadzieja. Życzę Wam ogromu szczęścia i miłości, jesteście cudowna rodzina. Mimo, że sama mama jeszcze nie jestem, pozwolę sobie odnieść się też do tematu invitro. Znajomi byli takim właśnie beznadziejnym przypadkiem. Starali się o dziecko i leczyli 8 lat. Lekarze nie dawali żadnych szans. Przeszli drogę adopcji, szkolenie opinie itd. niestety mieszkali w kamiennicy i ośrodek nie zgodził się na warunki mieszkalne, choć osobiście uważam, że były dobre. Powiedzieli, że musi być mieszkanie w bloku lub dom. Zdecydowali się więc na invitro. Postawili na klinikę w Krakowie. Dziś mają prawie 4 letniego syna. Udało się za 1 podejściem. Później próbowali z drugim dzieckiem. Była to klinika w Katowicach. I tu już zupełnie inne podejście, inne leki, niestety wszystkie próby nieudane. Myślę więc , że zależy jeszcze jak się trafi i na kogo i nieważne czy jest to ośrodek adopcyjny czy klinika on vitro. Jedno jest pewne. Nie można się poddawać i trzeba próbować, jak nie w tym t9 w innym miejscu, bo każde dziecko jest jest tego warte, jest szczęściem, miłością i cudem. Pozdrawiam ciepło 😊
Kochana, dziękuję za Twoją historię. Uwierz mi mamy za sobą lata leczenia, może kiedyś o tym odpowiemy, leczyliśmy się właśnie w klinice w Katowicach oraz w Bielsku.
@@Siadamigadam wierze!! I absolutnie nie namawiam, to kwestia wyboru, najważniejsze, że jesteście szczęśliwi i we trójkę!! In vitro to nie tylko szansa na potomstwo droga biologiczna, to też ingerencja przede wszystkim w ciało kobiety, a to czesto niesie za sobą konsekwencje zdrowotne, także wszystko trzeba rozważyć i dobrze przeanalizowac. Super, że poszliście tą drogą! Widać, że bije od Was szczęście i spełnienie! Tego się trzymajcie !
Achh zapomniałam napisać, ze macierzyństwo Ci służy, pięknie wyglądasz!!!
bardzo prosze o film jak wyglada caly proces adopcyjny na przestrzeni czasu
Jest już taki film na kanale, nagrany z moim mężem. Zapraszam
Kto tak jakby chrapał, głośno oddychał, na początku filmu? Bartek? Bo Mia to na pewno tak nie chrapkunia głośno:)
Anna Hanna przecież to Mija ona nie chrapie tylko oddycha,mój pies do tego chrapie więc jest o wiele głośniej.
Nie zgodzę się trochę, że są różne drogi do wyboru macierzyństwa. Gdyby ludziom udawało się urodzić biologiczne dziecko, to nie pomyśleliby o adopcji więc ja to uznaje jako niestety wyjście awaryjne, ostateczne. Niestety mało jest par które uznają, że chcą dać dom dziecku, które go potrzebuje z np domu dziecka wtedy kiedy mogą mieć biologiczne dziecko. To jest moje zdanie ale szanuje też Twoje. Bądźcie szczęśliwi
Natalko bardzo ładnie wyglądasz !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Ty i Bartek jesteście the best i tyle w temacie :) !!!!!!!!!!!!!!!!!
Ktoś tam śpi? 😂❤️
😋 to pewnie psiak 😃 ja też słyszę. Mój pies tak głośno oddycha gdy śpi 😄
Zezłościłam się i nic nie napiszę
Dlaczego? Uraziłam Cię czymś ?
Czyli synka adoptowaliscie z rodziny zastępczej ?
Nie
Natalio, ja mam przeczucie, że Tobie jeszcze kiedyś "wpadnie" to drugie dziecko naturalnym sposobem, młoda jesteś, więc będziesz miała min. dwójkę:) A film taki szczery, przyjemnie się oglądało.
Szczerze? Poczułam się dziwnie czytając Twój komentarz ale zapewne napiszesz mi, że się niepotrzebnie emocjonuje.. życzę Ci wszystkiego dobrego
Pani Anno chyba jednak należy wysłuchać raz jeszcze o czym mowi Natalia. Najlepiej ze zrozumieniem. Konkluzją całego filmu jest to, że największym szczęściem i spełnieniem jako rodziców dla Natalii i Bartka jest ich synek Igor.
Jak można napisać, że komuś wpadnie naturalnym sposobem dziecko?
Wpaść to może śliwka w kompot. Albo człowiek w kłopoty lub długi.
@@Siadamigadam Masz racje-niepotrzebnie Natalio. Widzisz jest mnóstwo ludzi nie do końca empatycznych. Ty jesteś na troszkę wyższym levelu jeśli chodzi o łatwe pokochanie i dzielenie się emocjami i soba;) musisz też zrozumieć tych ludzi bo zawsze znajdzie się " Ciocia" która będzie dawać Ci dobre rady, ale niekoniecznie że zła intencją tylko z troski, z tego niższego poziomu emocjonalnego. Musisz mieć na to wywalone i być pewna że kroczysz wspaniała mleczna droga do gwiazd! Nic Cię wtedy nie ruszy;) nie wkurzac się czy smucic bo nie warto...
@@kobietama nic nie muszę, to przede wszystkim 😊
Natalia, to już teraz po części wiesz, jak czują się osoby z niepełnosprawnością, które chcą i żyją normalnie jak każdy człowiek. Mają swoje rodziny, mieszkania, firmy, samochody itd., a mimo to, wszyscy wokół nazywają ich "bohaterami" i są mega podziwiani. Niepełnosprawni tego nie chcą, chcą normalności, a nie podziwu. Wiadomo, jak się komuś coś w głowie nie mieści, to zawsze będzie się na wyrost zachwycał. Pozdrawiam Cię serdecznie.
Moim zdaniem ludzie piszący 'bohaterka' są ludźmi bardzo uczuciowymi i empatycznymi A wynika to z tego że ludzie którzy decydują się na adopcje robia to dlatego że chcą się spełnić pragną poświęcić życie dla kogoś być kochanym i kochać zarazem pomagając niewinnemu dziecku. Nie ważne jaka droga ważne jak Ty się z tym czujesz. Często niestety jest tak że dziecko pojawia się nie planowane i albo ktoś weźmie za nie odpowiedzialność albo nie. Chodzi o to że jak już powiedziałas w poprzednich filmach dzieci adoptowane maja już swoją historię wiec nie wzięły się w domach dziecka z znikąd. teraz decydując się na adopcje napewno jesteście bohaterami dla swojego synka bo w jakiś sposób mu pomogliscie daliście mu dom pełen usmiechow oraz bezwarunkową czystą miłość mamy i taty. Ciężko o tym pisać ale realia są jakie sa domy dziecka są przepełnione niektóre z tych dzieci były traktowane lepiej inne gorzej.. prawda jest taka że czesc dzieci do skończenia 18 roku życia nie wychodzi z takich ośrodków. Podsumowując wydaje mi się że w ten sposób piszac ludzie chcą nagrodzić was za bezwarunkowe pragnienie miłości tym samym pomocy. Przedewszytkim raczej nikt chciał podkreślać czy dziecko było z brzuszka czy z serduszka jak sama powiedziałaś 😍🥰 pozdrawiam serdecznie
Pani Natalio zwracam się do Pani i innych odbiorców tego kanału.Proszę mnie dobrze zrozumieć .Bardzo się cieszę Państwa szczęściem jednak adopcja to wielka odpowiedzialność i nie chodzi mi o Was ponieważ w tym wypadku widać że to była odpowiedzialna przemyślana decyzja ale o innych odbiorców którzy po obejrzeniu tego materiału będą chcieli podjąć takie samą decyzję bez dogłębnej analizy. Jak ciężko wychować jest dzieclo adoptowane wiem z wlasnej perspektywy ponieważ sama jestem mamą takiego właśnie dziecka mam też biologiczne dzieci i proszę mi uwierzyć to nie jest to samo z różnych względów.
proszę powiedzieć jakie to względy ? chciałabym coś więcej przeczytać a nie, że ciężko jest takie dziecko wychować :)
Ciężko dobrze wychować jest każde dziecko .Dziecko adoptowane jes cze trudniej ze względu ,że jest ono już w jakiś sposób ukształtowane i zazwyczaj wchodzi w rodzinę bagażem często traumatycznych przeżyć.
@@monikamonia2553 tak, jeżeli adopcja dotyczy dziecka starszego ale znam rodziny które i w takich sytuacjach potrafiły wyprowadzić przy pomocy profesjonalnego specjalisty takie dziecko. Jeśli o nas chodzi, dlatego zdecydowaliśmy się na adopcję małego dziecka bo takie dziecko nie ma jeszcze zaburzonych pewnych relacji.
@@Siadamigadam Przede wszystkim nie mam na myśli wyłącznie Państwa sytuacji ,to po pierwsze po drugie Wasze dziecko wcale nie jest już takie male a dom dziecka to nie kolonie.Nasza Marysia opowiadała ,że kiedy w nim była a miała wtedy cztery lata czuła że dom dziecka to jest śmietnik a ona jest śmieciem którego nikt nie chce i dlatego ją tam wyrzucono. Proszę pamiętać ,że nigdy nie wiadomo co siedzi w sercu głowie i podświadomości dziecka i wiek dziecka nie ma tutaj aż tak dużego znaczenia ponieważ wiele jest zapisane właśnie w jego podświadomości .Nie piszę tego żeby kogoś straszyć czy zniechęcać proszę tylko żeby być uważnym.
@@monikamonia2553 ale ja nie przeczę temu co mówisz, nasze dziecko nie było w domu dziecka całe szczęście 🥺 bo słyszałam różne historie. Życzę powodzenia ❤️ myślę że miłością można dużo zdziałać, nasz syn jak go zabraliśmy do domu nic nie mówił a teraz... Inne dziecko 😊
Dlaczego adopcja jest OSTATNIA z dróg? Taką na koncu... jak coś " najgorszego".... To taki inny poród poprostu. Kocha się tak SAMO.
In vitro dla osób wierzących to grzech i tyle.
To nie grzech tylko dążenie do szczęścia ♥️
@@Siadamigadam oj nie zgodzę się, kwestia ,,oddania " nasienia, kwestia tworzenia komórek ( dzieci ) i przechowywania ich, niszczenie ich, stanowisko kościoła w sprawie in vitro jest jasne, dlatego mnie dziwi że ty jako osoba wierząca popierasz to
U nas w rodzinie (mojej ciotki) sa dzieci z in vitro. Ciotka czesto chodzi do siostry, ktorej corka.ma te dzieci, a jest bardzo religijna(ciotka) Na poczatku. BYLY dyskusje na ten temat. Obecnie temat zostal zamkniety I nikt nie porusza juz go.
@@emma-nh2yg 🤯😂😂😂 Polska to jednak jeszcze ciemnogród.
❤
❤👏
❤
❤