Συμφωνώ τόσο πολύ για την Οδύσσεια. Κι εμένα είναι η αγαπημένη μου, τόσο που στο σχολείο απορούσα που όλοι προτιμούσαν την Ιλιάδα. Εμένα αυτό το έργο με έκανε να αγαπήσω την ηρωική φαντασία. Περιέχει φαντασία, περιπέτεια, κρυφά νοήματα και διδαχές. Ακόμα εξακολουθεί να είναι φρέσκια και ο Όμηρος μεγάλος καθηγητής, ακόμα διδάσκει τεχνικές γραφής. Θες in media res, θες ανατροπές, θες οπτικές γωνίες χαρακτήρων; Δεν αφήνει τίποτα στην τύχη, ούτε καν τα ονόματα των ηρώων του π.χ. Οδυσσέας=αυτός που κουβαλά οδύνη, Αντίνοος=αυτός που διαστρέφει τη σκέψη, εξ ου και σκοτώνεται πρώτος και το βέλος του Οδυσσέα τον βρίσκει στο λαιμό δηλαδή από εκεί που βγαίνει η φωνή που διαφθείρει τους άλλους. Ωστόσο θα ήθελα πολύ να την διαβάσω και σε φόρμα λογοτεχνικού κειμένου (με κουράζουν οι ραψωδίες) αλλά δεν την βρήκα πουθενά έτσι (μάλλον πρέπει να τη γράψω εγώ). Όσο για τον Μάρτιν, μακάρι να καταφέρει να τελειώσει τη σειρά αυτή αλλιώς θα είναι μεγάλο κρίμα...
Nice! Λοιπόν, εγώ αυτό το μήνα διάβασα πολλά για 2η φορά μετά από χρόνια, και είχαμε πολλές "παραιτήσεις" πριν το φινάλε. Δεν πήγε πολύ καλά αυτό. Τέλος πάντων. Πάμε: Δόκτωρ Ύπνος (το ολοκλήρωσα για 2η φορά μετά από χρόνια, εξαιρετικό, αν και προτιμώ λίγο περισσότερο το φινάλε της ταινίας) Βράχος, της Lisa Alther (το παράτησα νωρίς) Καλοί οιωνοί (έμεινε ημιτελές) Μεγ (ανάγνωση για 2η φορά μετά από χρόνια, τόσο ωραίο όσο και Τα σαγόνια του καρχαρία) Εξυψωση (διαβάστηκε σε μια μέρα, εξαιρετικό) Ψηφίδες τρόμου (ωραίες ιστορίες) Από Κουντζ (ο Σωσίας, ένταση, αθωότητα - όλα για 2η φορά μετά από χρόνια - τα δύο πρώτα οκέι αν δεν έχεις διαβάσει/δει παρόμοιες περιπτώσεις, το τρίτο όμως έμεινε ημιτελές) Από Σταιν (Το σκιάχτρο περπατάει τα μεσάνυχτα, Ο τάφος της μούμιας, η επιστροφή της μούμιας - τρία βιβλία που είναι από τα πιο αδύναμα της σειράς) Το ασήμι που ουρλιάζει (2η φορά μετά από χρόνια, το συνεχίζω και μου αρέσει όσο την πρώτη φορά).
Συμφωνώ τόσο πολύ για την Οδύσσεια. Κι εμένα είναι η αγαπημένη μου, τόσο που στο σχολείο απορούσα που όλοι προτιμούσαν την Ιλιάδα. Εμένα αυτό το έργο με έκανε να αγαπήσω την ηρωική φαντασία. Περιέχει φαντασία, περιπέτεια, κρυφά νοήματα και διδαχές. Ακόμα εξακολουθεί να είναι φρέσκια και ο Όμηρος μεγάλος καθηγητής, ακόμα διδάσκει τεχνικές γραφής. Θες in media res, θες ανατροπές, θες οπτικές γωνίες χαρακτήρων; Δεν αφήνει τίποτα στην τύχη, ούτε καν τα ονόματα των ηρώων του π.χ. Οδυσσέας=αυτός που κουβαλά οδύνη, Αντίνοος=αυτός που διαστρέφει τη σκέψη, εξ ου και σκοτώνεται πρώτος και το βέλος του Οδυσσέα τον βρίσκει στο λαιμό δηλαδή από εκεί που βγαίνει η φωνή που διαφθείρει τους άλλους. Ωστόσο θα ήθελα πολύ να την διαβάσω και σε φόρμα λογοτεχνικού κειμένου (με κουράζουν οι ραψωδίες) αλλά δεν την βρήκα πουθενά έτσι (μάλλον πρέπει να τη γράψω εγώ). Όσο για τον Μάρτιν, μακάρι να καταφέρει να τελειώσει τη σειρά αυτή αλλιώς θα είναι μεγάλο κρίμα...
Nice!
Λοιπόν, εγώ αυτό το μήνα διάβασα πολλά για 2η φορά μετά από χρόνια, και είχαμε πολλές "παραιτήσεις" πριν το φινάλε. Δεν πήγε πολύ καλά αυτό.
Τέλος πάντων.
Πάμε:
Δόκτωρ Ύπνος (το ολοκλήρωσα για 2η φορά μετά από χρόνια, εξαιρετικό, αν και προτιμώ λίγο περισσότερο το φινάλε της ταινίας)
Βράχος, της Lisa Alther (το παράτησα νωρίς)
Καλοί οιωνοί (έμεινε ημιτελές)
Μεγ (ανάγνωση για 2η φορά μετά από χρόνια, τόσο ωραίο όσο και Τα σαγόνια του καρχαρία)
Εξυψωση (διαβάστηκε σε μια μέρα, εξαιρετικό)
Ψηφίδες τρόμου (ωραίες ιστορίες)
Από Κουντζ (ο Σωσίας, ένταση, αθωότητα - όλα για 2η φορά μετά από χρόνια - τα δύο πρώτα οκέι αν δεν έχεις διαβάσει/δει παρόμοιες περιπτώσεις, το τρίτο όμως έμεινε ημιτελές)
Από Σταιν (Το σκιάχτρο περπατάει τα μεσάνυχτα, Ο τάφος της μούμιας, η επιστροφή της μούμιας - τρία βιβλία που είναι από τα πιο αδύναμα της σειράς)
Το ασήμι που ουρλιάζει (2η φορά μετά από χρόνια, το συνεχίζω και μου αρέσει όσο την πρώτη φορά).
Παιδί... Θα το παιδεψω, ρε παιδιά... (pun intended?)
Από τις εκδόσεις deagostini hellas να πάρεις την Οδύσσεια, με την επιμέλεια που έγινε απ τον εκδότη είναι σα να διαβάζεις πεζό κείμενο σχεδόν