Video

Το Νιντλες Στριτ μού άρεσε πολύ, αλλά τρόμου δεν ήταν. Το Σανταιαλ δεν το έχω διαβάσει. Γενικά, προτιμώ τον πιο παλιομοδιτικο τρόμο (βαμπιρια, λυκανθρωπους κλπ), παρά το σύγχρονο ρεύμα με τις πιο προσγειωμενες ιστορίες. Όσο περισσότερη φαντασία έχει ένα κείμενο, τόσο περισσότερο θα μου αρέσει.

Αυτη η σειρα βιβλιων ειναι για να τη χρησιμοποιουν για επιχειρημα οσοι δεν διαβαζουν οταν θελουν να την πουν σε αυτους που διαβαζουν.

εχω διαβάσει χριστοβασίλη μου άρεσε.

Καλησπέρα; Που βρίσκεις αυτές τις οικονομικές εκδόσεις;

Hallooooo! έχω μια πρόταση (αν και είναι λίγο πέιν ιν δε μπατ). λόγω του όγκου των βιβλίων,θα μπορούσες αν έβρισκες τον χρ¨ονο και την όρεξη να κάνεις ένα βίντεο πχ που θα κατηγοριοποιείς τα βιβλία του King σε πχ must read, read, skip ξέρω γω,απλά αναφορικά χωρίς πολύ ανάλυση ξεχωριστά στο καθένα μιας και υπάρχουν και τα μεμονωμένα βίντεο. και ίσως να το κάνεις σε κάθε συγγραφέα με τεράστιο όγκο βιβλίων. και να το χωρίσεις σε part ,πχ τα μέχρι τώρα και από εδώ και πέρα μετά. ή πχ ένα βίντεο ανά κατηγορία του στυλ 1 βίντεο τα μεχρι τώρα must read,1 τα read και 1 τα skip. δεν ξέρω αν ταυτίζονται και άλλοι μαζί μου,προσωπικά το βρίσκω full helpful αυτό, αλλά κατανοώ ότι είναι μπελάς να γίνει. αυτά, βγήκε πάλι κατεβατό μιεεχ 🙈😅

Ωραίο είναι, όντως μελαγχολικό. Το φινάλε είναι πράγματι δυσάρεστο, όμως αυτό το λέω με την καλή έννοια.

Πράγματι, αγαπημένη σειρά! στην αρχική της έκδοση τα 5 βιβλιαράκια υπόδειγμα καλαισθησίας.Η ταινία πολύ λίγη σε σχέση με τα βιβλία. Τώρα παραγγέλνω και το SPIDERWICK CHRONICLES:A GIANT PROBLEM (δεν έχει μεταφραστεί δυστυχώς)

"Επικές γοτθιες "! Ναι! Οι περισσότερες από αυτές τις τραγωδίες ειναι απευθείας παρμένες από την αρχαία μυθολογία, αλλά οι τραγικοί ποιητές ηταν μάστορες στο να τις μεταφέρουν. Δεν υπήρχαν κ άλλα μέσα τότε.

Πάντα σαπορτάρω την καναλάρα σου και ας μην σχολιάζω. είναι pleasure να κάθομαι και να ακούω για όλο αυτό το υλικό,βιβλία αλλά και γενικά. keep going 🤜🤛🤟

Mind Blown αν ισχυει το backward listening! Ανυπομονω να ακουσω γνωμη οταν ερθει η ωρα για το eminem show.

Από το απόφθεγμα στο οπισθόφυλλο και μόνο, θα το ψάξω.

Πολύ μού άρεσε.

Καλημέρα Γιώργο, παρακολουθώ αρκετό καιρό τα βιντεάκια σου και είναι πολύ ωραία παρέα. Πολύ σε ευχαριστώ για αυτό. Σκεφτόμουν κάποια στιγμή με κάποια ευκαιρία να σου έστελνα ένα μήνυμα εδώ στα σχόλια σχετικά με το Warhammer 40k αλλά επειδή έβλεπα ότι ασχολείσαι περισσότερο με το fantasy και το horror δεν το έκανα. Σε κάθε περίπτωση, με τη σημερινή ανάρτηση είναι η καλύτερη ευκαιρία οπότε ως μια μικρή ανταπόδoση για όλα αυτά που έχεις μοιραστεί να σου προτείνω όποτε βρεις χρόνο και διάθεση να ρίξεις μια ματιά σε ένα Omnibus, είναι τρία βιβλία μαζεμένα στον κόσμο του 40k με τίτλο Nightlords. Έχω την αίσθηση ότι θα περάσεις τέλεια μαζί του. Είναι ενός θαυμάσιου λογοτέχνη που έχει γράψει για τη Black Library, το λογοτεχνικό τμήμα του Warhammer δηλαδή, που λέγεται Aaron Dembski Bowden. Να είσαι καλά και σε ευχαριστώ για ακόμη μια φορά για την καλή παρέα.

Είχα νευριάσει πάρα πολύ με την μεταφράστρια του Vampire Lestat που έκανε την Ακάσα Άκασα. Δηλαδή έλεος.

Οι φρονιμιτες σπανίως...κάθονται φρόνιμα!😊 Ο χορός στο αρχαίο θέατρο είναι κάτι σαν κοινωνική συνείδησή ; Σαν αόρατη έννοια που ποτέ δε συμμετέχει ίσως; Μας φαίνεται λίγο "ξένο " σήμερα.

Σχετικά παρόμοια φάση και εγώ. Όσο το διάβαζα, μου άρεσε. Αλλά θέλω να το διαβάσω ξανά, γιατί δεν το θυμάμαι. Την σειρά δεν την έχω δει.

Φίλε πολύ ωραία η παρουσίασή σου· με ιδιαίτερη ευαισθησία που φανερώνει πως πράγματι σου άρεσε και πως όντως εκτίμησες το βιβλίο. Έχω ακούσει πολύ διαφορετικές απόψεις γι' αυτό και ήμουν πάντα σε δίλημμα αν αξίζει ο κόπος. Κάποια στιγμή θα το ξεκινήσω και είμαι περίεργος να δω αν θα με παρασύρει ή αν θα χρειαστεί να επανέλθω σ' αυτό ξανά και ξανά, όπως συνέβη και με σένα. Πράγματι πολύ ωραίο βίντεο.

Μου επιτρέπεις μία τελείως προσωπική και αιρετική άποψη; Δεν τον αντέχω τον Ντοστογιέφσκι ούτε με σφαίρες. Να εξηγηθώ; Τον διάβασα δύο φορές (Έγκλημα και Τιμωρία, Δαιμονισμένοι και Καραμάζοφ), μία εκεί στην εφηβεία (όπου τέλος πάντων λίγα καταλάβαινα, αλλά δεν έπαυε να ήταν "Ντοστογιέφσκι") και μία μετά από 20 χρόνια, έχοντας πλέον διαμορφωθεί, περισσότερο ή λιγότερο, ως άνθρωπος και αναγνώστης, στις τότε πρόσφατες μεταφράσεις της Ελένης Μπακοπούλου. Οπότε είχα και μια πιο σύγχρονη άποψη της γλώσσας. Είναι πολλά τα σημεία τα οποία με απωθούν, στην κυριολεξία, από το έργο του Ντ. Το κύριο και βασικότερο είναι η προβλεψιμότητα, η συμβατικότητα και ο συντηρητισμός του: Όλοι οι "καλοί" θα ανταμειφθούν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, ενώ αντίθετα όλοι οι "κακοί" είτε θα αυτοκτονήσουν (Σμερντιακόφ, Σταυρόγκιν), είτε θα τρελαθούν (ο άθεος αδελφός Ιβάν Καραμάζοφ) είτε θα πρέπει να πάνε φυλακή για να "πληρώσουν" για τις αμαρτίες τους (Ρασκόλνικοφ, Ντμίτρι Καραμάζοφ). Αποκόβουμε τον "Μεγάλο Ιεροεξεταστή" και έχω την εντύπωση, μπορεί βέβαια να είναι και λανθασμένη, πως δεν βλέπουμε τι συμβαίνει στη συνέχεια: Εκεί που ο εμπνευστής τού "Μεγάλου Ιεροεξεταστή", ο άθεος Ιβάν Καραμάζοφ, είναι ο μόνος που θα μπορούσε να σώσει τον αδελφό του Ντμίτρι, υπερασπίζοντάς τον στο δικαστήριο φανερώνοντας «ποίος ήτον ο φονεύς» του πατρός - ακόμα το σκέφτομαι και συγχύζομαι - τρελαίνεται. Έτσι ακριβώς. Αυτή είναι η λύση που δίνει ο "μεγαλοφυής" συγγραφέας προκειμένου να δείξει τι παθαίνουν "οι κακοί άθεοι" αφενός και αφετέρου δεν είναι δυνατόν ο "αχαΐρευτος" Ντμίτρι να τη γλιτώσει έτσι εύκολα· σωστά; Κάποια χρονάκια στη φυλακή πρέπει να τα εκτίσει για να γίνει "άθρωπος" (sic!). Εγώ είμαι ο περίεργος που όλα αυτά τα θεώρησα άκρως προβλέψιμα, συμβατικά και κιτς ενόσω διάβαζα το "αριστούργημα των αριστουργημάτων"; Έτσι, με τόσο φτηνές λύσεις αντιμετωπίζει ένας τόσο σπουδαίος συγγραφέας, για πολλούς "ο σπουδαιότερος", αυτά τα θεμελιώδη συγκρουσιακά προβλήματα; Να μιλήσω για το φιλοσοφικό υπόβαθρο των Καραμάζοφ; Πως αν δεν υπάρχει Θεός όλα επιτρέπονται; Σοβαρά; Δηλ. οι άθεοι, οι αγνωστικιστές κ.λπ. δεν έχουν αρχές; Ή μήπως η πιστή και χριστιανική Δύση δεν έκανε και δεν θα εξακολουθεί να κάνει εγκλήματα; Κατά τη γνώμη μου ο Ντ. κηρύττει ακατάπαυστα και ασύστολα στα έργα του κι εγώ όταν θέλω κήρυγμα πάω στην εκκλησία, δεν ανοίγω κάποιο μυθιστόρημα. (Να μην αναφέρω το κεφάλαιο με τον Στάρετς Ζωσιμά... ούτε να το σκέφτομαι δε θέλω). Επίσης, κανέναν δεν ενοχλεί το γεγονός πως ο 18χρονος (;) Αλιόσα Καραμάζοφ προσπαθεί να πείσει για διάφορα θεολογικά ζητήματα ένα... 13χρονο αγόρι;! Ή να αναφέρω το τέλος των Καζαμάζοφ όπου και πάλι ο Αλιόσα πανηγυρίζει μαζί με ένα τσούρμο από προεφηβικά πιτσιρίκια για τη χαρά που προκαλεί η αναμονή της... Δευτέρας Παρουσίας. Πιο κιτς πράγμα δεν έχω ξαναδιαβάσει στη ζωή μου. Όταν το διάβαζα αισθανόμουν πως με κοροϊδεύουν και πως υποτιμούν τη νοημοσύνη μου. Συνεπώς, όλα αυτά τα σημεία, καθώς και άλλα πολλά φυσικά, καθιστούν τον Ντοστογιέφσκι, για μένα τουλάχιστον, έναν στρατευμένο συγγραφέα που ηθικολογεί και κηρύττει δείχνοντας μας ποιος είναι ο "σωστός" και ποιος ο "λάθος" δρόμος. Πες, όμως, πως διάολε όλα αυτά ήταν δοσμένα με μια ιδιαίτερη, όμορφη, συναρπαστική λογοτεχνική γλώσσα. Μα ούτε αυτό το χάρισμα δεν έχει. Η γλώσσα του δεν μου προσφέρει απολύτως καμία λογοτεχνική ευχαρίστηση ώστε όλο το άλλο να καταπίνεται έστω. Το συμπέρασμα, επομένως, στο οποίο έχω καταλήξει είναι πως για μένα ο Ντ. δεν είναι τίποτε άλλο από ένας τουλάχιστον υπερτιμημένος συγγραφέας, για να μην πω τίποτα χειρότερο. Για το «Έγκλημα και Τιμωρία» και γενικά για Ντοστογιέφσκι τα έχει πει εύστοχα, κατά τη γνώμη μου πάντα, ο Ναμπόκοφ, είτε μας αρέσει ο ίδιος ως συγγραφέας είτε όχι, στο βιβλίο «Μαθήματα για τη ρωσική λογοτεχνία». Μπορεί να φλυάρισα και να κούρασα, αλλά ας υπάρχει και αυτή η άποψη κατατεθειμένη· ας τη βάλουμε κι αυτή μέσα στη συνάρτηση. Επίσης, βλέπω πως έχουν αρχίσει δειλά δειλά να υπάρχουν κριτικές απόψεις για τον Ντοστογιέφσκι κυρίως στο αγγλόφωνο και γερμανόφωνο YT. Για όποιον ενδιαφέρεται μπορεί να κοιτάξει τα βίντεο με τίτλο: α) «Crime and Punishment - Fyodor Dostoevsky BOOK REVIEW Part 2 of 2 (SPOILERS)» από το κανάλι "Better than Food" και β) «Ich rede eine Stunde lang schlecht über SCHULD & SÜHNE von DOSTOJEWSKI! lol» από το κανάλι "andrea_wintermaedchen".

Θα τον τιμήσω τον Κωστόπουλο! Με έπεισες!

Έχω την αμυδρή εντύπωση ότι δε σου άρεσε το συγκεκριμένο βιβλίο. 🤔

Το παιδι απο το κολοραντο ειναι μυστηριου διχως συγκεκριμενο τελος. Σε πολλους δεν αρεσει αλλα εμενα με χαλαρωσε και το τελειωσα σε μια μερα. Μπορω να πω οι θα ηθελα ενα τελος αλλα και παλι το χαρηκα.

Παρεμπιπτόντως, μια και αναφέρεις το έτερο διήγημα του Σουλτς «Η οδός των Κροκοδείλων» (έτσι έχει ο τίτλος στη μετάφραση της Αλεξάνδρας Ιωαννίδου στον Καστανιώτη), το διήγημα αυτό συγκαταλέγεται στα 15 πιο αγαπημένα λογοτεχνικά έργα του Philip Roth. Δεν το έχω διαβάσει μέχρι στιγμής αν και είναι πάντα ενδιαφέρον να βλέπουμε τι προτείνουν οι "διακεκριμένοι" συγγραφείς. Βέβαια, όπως κι εσύ πολύ σωστά επισημαίνεις, πόσες και πόσες ανάλογες λογοτεχνικές συστάσεις (ή χάιπ) μάς έχουν απογοητεύσει. Για παράδειγμα, μάλλον πρέπει να ξαναδιαβάσω την «Κυρία με το σκυλάκι» του Τσέχοφ, γιατί όταν την πρωτοδιάβασα δεν ήμουν ίσως σε θέση (;) να αντιληφθώ τι είναι αυτό που την ξεχωρίζει από άλλα διηγήματά του, σύμφωνα πάντα με τον ενθουσιασμό του Ναμπόκοφ για το συγκεκριμένο διήγημα. Και θα συμφωνήσω μαζί σου επίσης όσν αφορά τον Κάφκα, του οποίου τη «Δίκη» άφησα ημιτελή. (Κάποια στιγμή όμως θέλω να την ολοκληρώσω.)

Ωραίο είναι. Αλλά θέλω να το διαβάσω ξανά, γιατί το φινάλε του δεν το θυμάμαι. Την ταινία την έκλεισα στα 10 λεπτά ή κάπου εκεί. Απαράδεκτη, όντως.

Δεν έχουν μεταφραστεί. 🙄 Ούτε βιβλία από σειρές που έχει κάνει ο Μαστερτον. 😒 ΤΙ ΦΆΣΗ;;;;;

Στα βιβλία εμφανίζεται και ο ίδιος ο King ως χαρακτήρας;

Αφού σου αρεσε το terror θα σου προτεινα ,αν δεν το εχεις ηδη , να τσεκαρεις το the north water με τον colin farrell παρολο που δεν ειναι horror.

Πριν το δω όλο... θέλουμε βίβτεο και για τα άλλα δύο βιβλία του Τζον Μπερκ. Να έχω και review λριν τα ξεκινήσω.

Έχεις σκεφτεί άραγε να μιλήσεις για τα μυθιστορήματα του Νίκου Καζαντζάκη; Ή: έχεις υπόψη σου την τριλογία της Ιωάννας Μπουραζοπούλου «Ο Δράκος της Πρέσπας Ι-III» που εμπίπτει στην κατηγορία της so-called 'φανταστικής λογοτεχνίας';

Τη βιογραφία του την έχετε διαβάσει;

Από τις εκδόσεις deagostini hellas να πάρεις την Οδύσσεια, με την επιμέλεια που έγινε απ τον εκδότη είναι σα να διαβάζεις πεζό κείμενο σχεδόν

Όπως είπες, στο σύνολο της η σειρά είναι από τα καλύτερα φάντασι που έχουν γραφτεί, αμα τα πάρουμε ένα-ενα τα βιβλια υπάρχουν ατέλειες αλλά δεν έχει νόημα, η όλη εικόνα μετράει και είναι άψογη. Με το τέλος που διάλεξε ο Κίνγκ έπαθα ζημιά, έκλεισε την ιστορία με τον καλυτερο τρόπο, όλα είναι ρόδα και γυρίζουν, αρχή και τέλος στην ουσία είναι συνέχεια του ενός και του άλλου κτλ, σαν φινάλε σειρας έχει τροφή για σκέψη . Μιας και ανέφερες την αυπνία, αμα δεν διάβαζα πρώτα τον πυργο, δεν θα έπαιρνα χαμπάρι μια φράση του Κίνγκ πρός το τέλος της αυπνίας (εκδόθηκε το 1994) να φωτογραφίζει τον τρόπο που τελείωσε την σειρά 10 χρόνια μετά.

Φτάσαμε στο φινάλε του Μαύρου Πύργου, λοιπόν... Στο σύνολό του, μου άρεσε. Είχε όντως δράση σε πολλά κεφάλαια. Πέθαναν και αγαπημένοι χαρακτήρες. Με τη μία φορά που το έχω διαβάσει, δεν μου άρεσε το δεύτερο τέλος, αυτό που επαναλαμβάνει τη φράση του πρώτου βιβλίου. Το θεώρησα τεμπελικο και ότι "όλη αυτή η πορεία καταλήγει ξανά στην αρχή; Έλα τώρα, ρε Κινγκ" . Λες και χρειάζεται αυτό το φινάλε για να διαβάσω ξανά αυτά τα βιβλία. Όπως και να έχει, λατρεύω τη σειρά του Μαύρου Πύργου. Είναι από τις ιστορίες που με έκαναν να θεωρήσω τον Κινγκ ως τον νούμερο ένα αγαπημένο μου συγγραφέα εβερ. Ο, τι και να γράφει τα τελευταία 10+ χρόνια, δεν θα μου χαλάσει αυτά τα υπέροχα βιβλία που έγραφε παλιότερα.

Επικος ο Αισχύλος. Πρόσφατα διάβασα (σε σύγχρονη μετάφραση) τη Μήδεια του Ευριπίδη. Άλλο στυλ βέβαια από Αισχύλο. Τα μέρη που η Μήδεια και ο Ιάσωνας ανταλλάσουν επιχειρήματα και κυρίως ο μονόλογος-εσωτερική σύγκρουση της Μήδειας προτού πράξει τα αποτρόπαια εγκλήματα, μου φάνηκαν πάρα πολύ δυνατά και με ένα χτίσιμο σασπένς μάλιστα! Θα το κάνει, δε θα το κάνει; Σπουδαίος κ ο Ευριπίδης.

Ωραία η στροφη στα αρχαία κειμενα 💯💯

Καλό Μήνα και Χρόνια Πολλά! 🥳🤭

Καλό μήνα!!!

Τη γνωμη σου να την λες ελευθερα και εγω μαζι σου, αλλα αποψη γιατι; Εφοσον δεν το εχεις διαβασει ολοκληρο; Ναι κουραζει ειναι βαρύ βιβλιο και για λιγους. Θα συμφωνησω μονο σε ενα πραγμα οτι ειναι σαν να ειχες ιντερνετ στην εποχη αυτη για το συγκεκριμένο θεμα αλλα αυτο θα μπορουσε να το κανει ο οποιοσδήποτε με οποιοδηποτε θεμα απλα έτυχε να το κανει αυτη η ιδιοφυία με το ονομα χερμαν μελβιλ και οχι ο δον κιχωτης ειναι το καλύτερο βιβλίο παγκόσμιος. Αυτη η κριτικη ηταν άστοχη!!!!!!

Συμφωνώ τόσο πολύ για την Οδύσσεια. Κι εμένα είναι η αγαπημένη μου, τόσο που στο σχολείο απορούσα που όλοι προτιμούσαν την Ιλιάδα. Εμένα αυτό το έργο με έκανε να αγαπήσω την ηρωική φαντασία. Περιέχει φαντασία, περιπέτεια, κρυφά νοήματα και διδαχές. Ακόμα εξακολουθεί να είναι φρέσκια και ο Όμηρος μεγάλος καθηγητής, ακόμα διδάσκει τεχνικές γραφής. Θες in media res, θες ανατροπές, θες οπτικές γωνίες χαρακτήρων; Δεν αφήνει τίποτα στην τύχη, ούτε καν τα ονόματα των ηρώων του π.χ. Οδυσσέας=αυτός που κουβαλά οδύνη, Αντίνοος=αυτός που διαστρέφει τη σκέψη, εξ ου και σκοτώνεται πρώτος και το βέλος του Οδυσσέα τον βρίσκει στο λαιμό δηλαδή από εκεί που βγαίνει η φωνή που διαφθείρει τους άλλους. Ωστόσο θα ήθελα πολύ να την διαβάσω και σε φόρμα λογοτεχνικού κειμένου (με κουράζουν οι ραψωδίες) αλλά δεν την βρήκα πουθενά έτσι (μάλλον πρέπει να τη γράψω εγώ). Όσο για τον Μάρτιν, μακάρι να καταφέρει να τελειώσει τη σειρά αυτή αλλιώς θα είναι μεγάλο κρίμα...

Παιδί... Θα το παιδεψω, ρε παιδιά... (pun intended?)

Nice! Λοιπόν, εγώ αυτό το μήνα διάβασα πολλά για 2η φορά μετά από χρόνια, και είχαμε πολλές "παραιτήσεις" πριν το φινάλε. Δεν πήγε πολύ καλά αυτό. Τέλος πάντων. Πάμε: Δόκτωρ Ύπνος (το ολοκλήρωσα για 2η φορά μετά από χρόνια, εξαιρετικό, αν και προτιμώ λίγο περισσότερο το φινάλε της ταινίας) Βράχος, της Lisa Alther (το παράτησα νωρίς) Καλοί οιωνοί (έμεινε ημιτελές) Μεγ (ανάγνωση για 2η φορά μετά από χρόνια, τόσο ωραίο όσο και Τα σαγόνια του καρχαρία) Εξυψωση (διαβάστηκε σε μια μέρα, εξαιρετικό) Ψηφίδες τρόμου (ωραίες ιστορίες) Από Κουντζ (ο Σωσίας, ένταση, αθωότητα - όλα για 2η φορά μετά από χρόνια - τα δύο πρώτα οκέι αν δεν έχεις διαβάσει/δει παρόμοιες περιπτώσεις, το τρίτο όμως έμεινε ημιτελές) Από Σταιν (Το σκιάχτρο περπατάει τα μεσάνυχτα, Ο τάφος της μούμιας, η επιστροφή της μούμιας - τρία βιβλία που είναι από τα πιο αδύναμα της σειράς) Το ασήμι που ουρλιάζει (2η φορά μετά από χρόνια, το συνεχίζω και μου αρέσει όσο την πρώτη φορά).

Πολύ ευχάριστο βιβλίο. Θέλω να το διαβάσω ξανά.

Έρχεται Wrap up του μηνου ;

Δεν το έχω διαβάσει, αλλά θα πω κάτι άλλο: Ο γέρος και η θάλασσα είναι ο, τι θα έπρεπε να είναι ο Μόμπι Ντικ. Μια λιτή ιστοριουλα, χωρίς περιττολογιες και διατριβές που χαλάνε τη ροή της πλοκής. (Ναι, με κάθε ευκαιρία "κράζω" τον Μόμπι Ντικ.)

Μακρά το αγαπημένο μου της σειράς κ ας το έχω διαβάσει πριν πολλά χρόνια ,τόσα δυνατά συναισθήματα…ΕΛΑ ΘΕΡΙΣΤΗ … ακόμα με στοιχειώνει … απογοήτευση ασφαλώς για εμένα το τέλος της σειράς ... το τέλος τέλος εννοώ ... όλα για το τίποτα λοιπον ; ...

Μόνο σε μένα άρεσε τόσο το meta της υπόθεσης; Δεν το είχα ξαναδεί και μου ανατίναξε το κεφάλι. Σειραρα ο μαύρος πύργος. Ακόμα και τα κακά βιβλία του είναι γαμάτα.

Με μια ανάγνωση (και ειδικά την εποχή που θεωρούσα τον Κινγκ τον καλύτερο συγγραφέα εβερ), το θεωρώ το λιγότερο αγαπημένο της σειράς, αλλά παρ όλα αυτά μου άρεσε αρκετά.