Od wieków dwór był Domem Polskim. Gratuluję Państwu Gujskim, za kontynuację dawnych tradycji i pielęgnowanie naszej polskiej kultury. Życzymy wytrwałości w kontynuowaniu tego pięknego dzieła. Niech Bóg Wam Błogosławi !
Małgosiu, Waldemarze, Dziękuję za serdeczność, jaką otulacie gości w Waszym Domu. Za patriotyzm, którym się w nim oddycha. Za wiarę, którą się dzielicie. Za rodzinność. Za niepełnosprawnego syna Jędrka, którego nie sposób nie pokochać - za Jego każdy bezcenny uśmiech. Za wspaniałych ludzi, pełnych różnych pasji i umiejętności, spotykanych u Was. Za urodę dworu, ogrodu i przyrody wokół. Za czczenie rocznic Powstania Styczniowego, Powstania Warszawskiego, za kolędowanie z dzieciakami z wioski po Bożym Narodzeniu. Za wspaniałe wykłady poetycko-historyczne Pani Barbary Wachowicz, esencję piękna polskiej tożsamości. Za porywanie nas do wspólnego śpiewu przez Irenę i grę na fortepianie Maksymiliana Sznablów - niezrównanych mistrzów poruszania najlepszych strun naszych serc, jednoczących obcych sobie ludzi. Za przepyszności kuchni Małgosinej. Za Wasz wysiłek i czas oddawany innym. Za POLSKOŚĆ, którą każdy z Waszego Domu wynosi. Gloria Tibi Domine! Monika Rogozińska
Dwór piękny. Podniesiony z pietyzmem z ruin. Wyposażony przez właścicieli w bogate zbiory mebli, bibelotów, lamp, map, obrazów i innych artefaktów, świadczących o bogactwie naszej kultury. Jak dawne dwory cieszy gościnnością, serdecznością i dbałością o polskość, okazywaną przez gospodarzy na każdym kroku. Obraz byłby niepełny, gdyby nie dodać katolicyzmu. Gloria Tibi Domine - widnieje napis na tympanonie ganku. Celebracje zaś ważnych dla gospodarzy dat zaczyna msza święta. I niezależnie od tego, czy ktoś ceni sarmatyzm, który umiłował mecenas Gujski, czy nie, nikt z gości nie może oprzeć się urodzie tego teatrum i misterium, jakie odgrywa się kilkakrotnie w ciągu roku w Gałkach. Nie zmieniajcie się Szanowni Państwo! Wkładajcie na uroczyste przyjęcia długą suknię obszytą złotogłowiem i kontusz. Zapraszajcie okoliczne dzieci na choinkę i kolędowanie, a artystów najwyższej próby na śpiewogry. Biskupów zaś do mszy koncelebrowania z proboszczem. Niech Wasza rodzina i przyjaciele - piękni, mądrzy, utalentowani i całkiem zwyczajni nadal wypełniają Dwór prawdziwym życiem. Niech Gałki na zawsze zostaną enklawą tego, co minęło, ale co chcielibyśmy zatrzymać. Bo miłe to i zacne. Bo tak wyobrażamy sobie dawną polskość i towarzyskie życie naszych szlacheckich dziadów. Gałki to najpiękniejsza, choć niepisana, współczesna silva rerum.
Dwór w Gałkach to niezwykłe i urocze miejsce. Obecnie, dzięki właścicielom Państwu Małgorzacie i Waldemarowi Gujskim i ich ogromnemu wysiłkowi, dwór nie tylko odzyskał dawną świetność, ale stał się także lokalnym centrum kultury. Właściciele, dzięki swojej niezwykłej pasji i zaangażowaniu nie tylko wskrzesili tą posiadłość, wzbogacili ją o liczne zbiory, ale także tchnęli w nią życie. Dwór to nie muzeum, to prawdziwy dom, w którym pielęgnuje się hasło „Bóg, Honor i Ojczyzna” a jego właściciele z wielkim pietyzmem i zaangażowaniem usiłują, z dawnej kultury Polski szlacheckiej, ocalić to co możliwe. Pan Waldemar oprowadzając nas po dworze prezentował swoje bogate zbiory i z entuzjazmem opowiadał ich historię. Zachwycił nas swoja fachową i imponującą wiedzą. W dworze Państwa Gujskich doświadczyliśmy także gościnności gospodarzy uczestnicząc w ich rodzinnym obiedzie. Do dziś wspominamy tą kulinarną ucztę i wspaniałości przygotowane przez Panią Małgorzatę. Dzięki Gospodarzom i ich rodzinie mogliśmy przenieść się w czasie i poczuć atmosferę szlacheckiego dworu tętniącego życiem, gwarem dzieci, pięknym otoczeniem. Ta niezwykła wizyta na długo pozostanie w naszych sercach. Państwu Gujskim składamy wyrazy wielkiego uznania i wdzięczności. Lidia i Jarosław Dawidowicz z Gdańska
Wspaniałe miejsce, przemili właściciele, cudowna atmosfera. Dzieci zachwycone wycieczką. Dobrze, że są ludzie, którzy kultywują tradycje i kulturę ojczystą i dzielą się tym z młodym pokoleniem.
Serdeczne podziękowania dla Państwa Małgorzaty i Waldemara Gujskich, od uczniów z Publicznej Szkoły Podstawowej w Kopciach, za kolejne wspólne Kolędowanie. Czas spędzony w dworze w Gałkach był dla nas wszystkich pełen radości, uśmiechu i wzruszeń. Dziękujemy
Wszystko co tu w Gałkach zobaczyliśmy, (począwszy od pierwszej wizyty gdy byliśmy świadkami usuwania wieloletnich pokładów niezwykle żyznego gnoju zalegającego przegniłą podłogę salonu i jadalni dworskiej) to były obrazy, które na trwałe zapisały się w naszej pamięci . Dla nas to było swoiste resume antien regimeu. Heroiczne zmagania rodziny Gujskich o uratowanie resztek polskiego świadectwa kulturowego było symbolem , niewątpliwym signum temporis niosącym nadzieję na odrodzenie i ocalenie ciągłości kulturowej. Ocalenie jej właśnie przez tych nielicznych, którzy czują się spadkobiercami tradycji narodowej i pamiętają słowa Norwida, że Ojczyzna to jeden wielki, wspólny obowiązek. Przyjechaliśmy z moją żoną zaszczyceni prośbą Pana mecenasa o zaprojektowanie i wykonanie dwóch dużych żyrandoli i czterech kinkietów w stylu Ludwika XVI do jadalni przez Firmę Braci Łopieńskich. Byliśmy niesłychanie szczęśliwi mogąc wykonać to zamówienie i przyczynić się do tego, żeby Gospodarze oraz Ich goście poczuli się w Gałkach jak w najprawdziwszym ocalonym i nie zrujnowanym dworze polskim . To wszystko Bogu Dzięki stało się ciałem dzięki cudownej, niezmordowanej pasji , nie tylko kolekcjonerskiej, mecenasa Gujskiego. Gałki to skarb, który dziś można i warto podziwiać bez końca. PS. Zobligowany przez Pana mecenasa (także tematycznie) napisałem z okazji uroczystego otwarcia Dworu w Gałkach w 2009 r dwa wierszyki, które na życzenie obojga mecenasostwa załączam. /-/Wojciech Lipczyk z żoną Anną Łopieńską-Lipczyk maj 2018 PO PIERWSZE PRAWO...! (LEX EST RECTA RATIO IMPERANS HONESTA) Gdy trafisz na dwór do Gałek, w tych siedleckich stronach witany przez Imć Gujskiego, zacnego patrona, o nocleg Go upraszając dla konia i siebie, to „Czuj Duch” bracie w łożu , bo będąc w potrzebie, zaczniesz wytrzeszczać gałki widząc w mroku postać ponętnej Rusałki, chcącej się wydostać z pobliskiego stawu, by wnijść ci do łoża ! W mokrej bieli Dama, w fioletach , jak zorza, ujrzysz ją w takich pozach, że poniekąd zgroza ! Będziesz miał grzeszne myśli ! Ale niech Bóg broni, by się miało to wyśnić , bo utoniesz w toni ! Tę Dziewicę- topielicę chciał mieć ongiś w mocy dziedzic, by egzekwować „Prawo Pierwszej Nocy”. A owa Dziewica (chociaż nią nie była), nie chciała dać ciała i się utopiła ! I taka o niej legenda tu w Gałkach przetrwała, że chociaż Dama dziedzicowi niczego nie dała odtąd straszy ród męski, bucząc nocą w stawie : „pierwszym-lepszym nie będziesz, bo już jest po sprawie”. Tu święta pointa wiersza , bo łacinskie słowa : „Dura lex, sed lex” ! Trzeba je szanować ! Więc w imieniu Prawa, wzywam z całej siły by Damy się poddawały i się nie topiły ! 25.06.2009r Wojtek Lipczyk Imć Wielmożnemu Panu Mecenasowi , Naszemu Dobrodziejowi, Waldemarowi szlachetnie urodzonemu Panu GUJSKIEMU Dedykuję i dziękuję W.L. DUCH W GAŁKACH ! Sprawiedliwość dziejowa już w Gałkach nie straszy, nie ma w dworskim salonie magazynu paszy, w jadalni nie ma chlewu, zniknęły też krowy, w sypialni o młodych kozach nawet nie ma mowy ! W łazienkach, gdzie były grzędy, nie uświadczysz kury, wanny to nie poidła ! To koniec tej bzdury !! Gospodarz - spirytus movens tej metamorfozy wpada tu jak po ogień, choć nie sieje grozy, Robi wszędzie porządek swymi rozkazami, machając rękami jak wiatrak śmigami. Ma tu na miejscu zaufanych paru oficjeli a mimo to czasami ktoś coś podpierdzieli ! To echo antien regime’u po głowach nas bije, gdy wszystko było państwowe, to znaczy niczyje. I ciężko jest dziś pojąć poniektórym tego, że to już nie niczyje, że to jest Gujskiego ! Że gospodarz w Warszawie bez przerwy pracuje, szmal katuje i z tego te Gałki ratuje. Wchodzisz do gabinetu i widzisz cymbały, które już 200 lat temu poloneza grały, Albo to oświetlenie, chociaż nie na świece... A przejrzyjcież Mu kąty ! Skąd zdobył te piece ??!! O meblach nie wspomnę dla siebie z litości, bo większość jest przedmiotem mej dzikiej zazdrości ! I Pan szuka Ducha w Gałkach, jak w legendach naszych ? Toż Pan sam jest takim duchem... sprawczym, chociaż Pan nie straszy ! Lubię takie Duchy, szanuję szalenie tych, co przywracają Polsce te polskie korzenie . 21.06.2009 r. Wojtek Lipczyk Pisane z telefonu Chrześniaka.
Zarówno dworek jak i jego właściciele świetnie wpisują się w patriotyczną tradycję Rzeczypospolitej. Gościnność Państwa Gujskich to wspaniały powrót do Polski Szlacheckiej. Spotkania z wielkimi Polakami, jak np. z panią Barbarą Wachowicz, i szczególna atmosfera dworku to niezapomniane przeżycia. Dziękujemy za zaproszenia na takie uroczystości i życzymy wytrwałości i satysfakcji w kontynuacji tego dzieła.
Bajkowe miejsce, któremu wyjątkowości dodaje przede wszystkim życzliwość Gospodarzy. Dzięki niej staje się ono jeszcze piękniejsze. To Oni, kochając je pozwalają poczuć, że monumentalny, imponujący Dwór to dom, w którym czuć dobro i miłość. Miałam szczęście poznać Właścicieli. Teraz z niecierpliwością czekam na szansę zobaczenia tej inspirującej przestrzeni i możliwość przeniesienia się do czasów polskiej szlachty. Jestem przekonana, że pachnący przyrodą spacer po okolicy czy spoglądanie na ponadczasowe eksponaty pobudzają wyobraźnię odwiedzających i sprzyjają refleksji na temat tego jak w ów Dworze wyglądały zwykłe dni. Dni wypełnione dźwiękami fortepianu, śmiechem domowników, pospiesznym stukaniem obcasów... W wierszu Barańczaka "Jeżeli porcelana to wyłącznie taka" podmiot liryczny pyta: Czy nikt ci nie powiedział, że nie będziesz nigdy w świecie czuł się jak u siebie w domu? Dwór w Gałkach przypomina nie tylko rzeczywistość arkadyjską rodem z najpiękniejszej literatury, gdzie czas zatrzymał się w szlacheckich progach. Jest on przecież prawdziwym miejscem, o którym goście mogą powiedzieć, że nie w świecie lecz właśnie w Dworze czują się jak w domu, ponieważ Gospodarze ciepło przyjmują tych, którzy zakołaczą do drzwi.
W imieniu Związku Szlachty Polskiej i swoim własnym pragnę bardzo serdecznie podziękować Państwu Małgorzacie i Waldemarowi Gujskim za jakże ciepłe i życzliwe przyjęcie nas w Gałkach. Jesteśmy pod wrażeniem tego, co Państwo Gujscy uczynili dla dobra polskiej kultury i ochrony dziedzictwa narodowego. Dwór w Gałkach - zachwycające miejsce podniesione z ruin - jest dziś przykładem, że warto hołdować ponadczasowym wartościom i pielęgnować polską tradycję. Reprezentujemy środowisko szczególnie wrażliwe na te kwestie, dlatego tym bardziej doceniamy przeogromny wysiłek Państwa Gujskich włożony w odrestaurowanie polskiego dworu i przywrócenie mu dawnej świetności. Pragniemy przekazać nasze najwyższe wyrazy uznania, że Państwo Gujscy z taką pasją i pietyzmem stworzyli w Gałkach miejsce, które urzeka gości i łączy pokolenia. Tą niezwykłą atmosferę buduje zaangażowanie, cudowna otwartość i życzliwość gospodarzy. Czas spędzony u Państwa Gujskich staje się przeżyciem towarzysko - kulturalnym. To także bogata lekcja historii, którą uświetniają oryginalne i cenne przedmioty nadal pełniące swoje funkcje użytkowe. Uśmiechnięci gospodarze, przepiękne meble, lampy, obrazy oraz otoczenie dworu i park, dopełniają całości. Mnie urzekła również konfitura z jeżyn autorstwa Pani domu i herbatka serwowana w starej porcelanie na XVIII - wiecznych obrusach. Wszystko to sprawia, że Gałki tętnią życiem i czuć w nich ducha prawdziwego domu. Dziękuję Państwu Gujskim, że razem poświęcili się tak wzniosłej misji, której są wierni już od wielu lat. Jednocześnie wyrażam nadzieję, że zapoczątkowany przez nich niełatwy kierunek będzie kontynuowany i wspierany przez organizacje oraz osoby prywatne, które interesują się polskim dziedzictwem narodowym. Wizyta w Gałkach była wielką przyjemnością i na długo pozostanie w naszej pamięci. Życzymy, aby grono sympatyków i gości stale się powiększało i było dla Państwa Gujskich powodem do dumy i osobistej satysfakcji. Z poważaniem, Eryka Maria Gizińska Sekretarz Związku Szlachty Polskiej oddziału w Warszawie
W tym wyjątkowo pięknym dworze jest coś magicznego. Czuć w nim dumę i szacunek. Kiedy po raz pierwszy odwiedziłam to miejsce, wpadłam w ogromny zachwyt na widok wnętrz, w których każdy element jest najcenniejszym , tworzącym niepowtarzalny wystrój polskiego dworu, ale też dworu wyróżniającego go spośród wielu najwspanialszych w kraju . Długo zastanawiałam się nad tym , co by było, gdyby nikt nie pochylił się wcześniej nad jego ruiną. Zapewne znikłby z tutejszego pejzażu i być może nikt by tego nie zauważył. Tylko w Polsce można oglądać takie perełki. Takim właśnie jest dwór w Gałkach. Państwu Małgorzacie i Waldemarowi Gujskim z serca gratuluję.
Drodzy Małgosiu i Waldemarze, świetny film a w nim obok Was wspaniali goście. Wasz dom pełni tę rolę, którą zawsze przez wieki pełnił, był ostoją naszej historii, kultury i tożsamości. Dwór żyje i jak widzimy promieniuje nie tylko na najbliższą okolicę. To wasze Opus Magnum. Życzymy Wam siły i zdrowia.
Dwór w Gałkach należy do tych miejsc, które nosi się w sercu i za którymi się tęskni. Miałam zaszczyt przekraczać próg tego dworu niejeden raz i zawsze czułam, że przenikam do innego świata - świata, który już nie istnieje, a jednak wciąż trwa… W ludziach, w przedmiotach, w nieuchwytnej a jakże obecnej atmosferze tego domu, wielkiej gościnności jego Gospodarzy i otwartości ich serca. W tym dworze ożywa historia, dopełnia się tradycja, staje się radość, której źródłem są spotkania z jego wyjątkowymi gośćmi … Ten dom pachnie (przede wszystkim wyśmienitą kuchnią Pani Małgorzaty) i śpiewa (tu prym wiedzie Pan Waldemar). Emanuje miłością do pięknych rzeczy, które są jego ozdobą. Meble, książki, dzieła sztuki, lampy, dawne przedmioty codziennego użytku, wskrzeszone przez gospodarza, odzyskują tu nowe życie, świadcząc o minionej świetności dworu polskiego. To wielki dar móc tego doświadczyć. „Dom rzecz święta - duszę człowieka buduje” - pisał Stefan Chwin. Tak. Ten dwór ma duszę. Istnieje naprawdę. Pozdrawiam Monika
Pamiętam Gałki z 1993 r. Wydawało się, że ten piękny dwór będzie wegetował jako prosperująca rudera aż dojdzie do kompletnej ruiny. To, co zrobili Małgorzata i Waldemar Gujscy, przekracza zakres mojej ówczesnej wyobraźni. Obecnie dwór w Gałkach przeżywa renesans świetności, zarówno jako obiekt architektoniczny jak też pod względem wyposażenia wnętrz - wątpię, aby właściciele "przedwojenni" posiadali tak bogatą i różnorodną kolekcję dzieł sztuki i zabytków etnografii, której powstanie jest zasługą głównie Waldemara. Nigdzie też nie spotkałem w niedługim czasie tak wielu niezwykłych ludzi co w tym dworze. Nadzwyczajny dwór, miejsce i Gospodarze. Życzę Wam wszelkiej pomyślności. Roman Postek
Dwór jest wspaniały i odtworzony w oryginalnej kulturze typowej dla Polski szlacheckiej. Zrekonstruowany po 140 latach i wyposażony w rozmaite "patriotyki" naszego dziedzictwa i tożsamości narodowej. Patrzyłam i podziwiałam. Chwała za taki trud Państwu Gujskim!
Wdzìęczności dla Państwa Małgorzaty i Waldemara Gujskich, którzy w niecodzienny sposób pokazują historię Polski dzieląc się z nami efektami swojej pracy i tym co kochają Zachęcam do odwiedzania tego miejsca. Zaskoczeniom i zachwytom nie będzie końca
We dworze w Gałkach, dzięki wielkiej pomocy gospodarzy powstały wspaniałe programy telewizyjne dla TVP Warszawa: ,,Mazowsze we dworze" i 10 odc.,,Mistrzów'' z udziałem min. Magdy Zawadzkiej, Wiesława Ochmana. Jerzego Maksymiuka, Krzesimira Dębskiego.Bardzo dziękuje za te wspaniałe chwile.
Wiele pracy ,emocji i serca państwo włożyli w to czarowne miejsce .Piękny dowód naszej polskiej tożsamości .Podziękowania za podzielenie się z nami możliwością obejrzenia polskiego dworu ... serce rośnie !
Wielki szacunek dla pary,która wskrzesiła piekny zabytek i nadało mu charakter rezydencji,tak ważnej w historii naszej Ojczyzny,Szacunek i niski ukłon dla Państwa,,
Byłem i widziałem. Ogromne słowa uznania dla Państwa Gujskich za ich trud, poświęcony czas, środki i wiedzę w stworzenie "żyjącego" polskiego dworu. Pozdrowienia od firmy "Antyki" z Przemyśla.
Warta wspomnienia jest zapomniana rasa staropolskich koni pochodzenia nadbałtyckiego - Žemaitukas. Ogromna część wierzchowców użytkowanych w boju przez polską szlachtę w tym formacje Husarskie, Lisowczyków, Pancernych itp. to były konie . Litewskiej legendarnej rasy Žemaitukas. Żmudziny- to bardzo stara rasa rumaków bojowych litewskiego i polskiego rycerstwa . Niesamowicie odporne na ,, trudy wojny,, .Szybkie, zwrotne, zwinne łatwe w prowadzenie . Na koniach tej rasy jeździł już Król Polski Władysław II Jagiełło ,Wielki Książę Litewski Witold Kiejstutowicz i wiele innych osobistości . Wierzchowce te potrafiły wytrzymywać ekstremalne warunki . np z braku paszy utrzymać się przy życiu na samej zmielonej korze drzew, mchach ,porostach ,zerwanej słomie z dachów chałup strzechą krytych. 150 km przemarszu w ciągu doby nie stanowiło dla nich problemu. Herb Litwy - Pogoń przedstawia rycerza na ogierze Žemaitukas. Na współczesnej monecie Euro . Litwini upamiętnili te konie będące ich dobrem narodowym.colnect.com/pl/coins/coin/95840-150_Euro_Lithuanian_Hound_and_%C5%BDemaitukas-2017~Today_Euro_Lituania_Nature-Litwa . W Polsce o wykorzystywanych bojowo w Husarii wierzchowców Žemaitukas z litewskich stadnin mało kto w ogóle słyszał (nawet wśród historyków ). Do dzisiejszych czasów przetrwało kilkaset sztuk Žemaitukas. th.bing.com/th/id/OIP.JLu-4_Ql0rrh9aa9TgAeOQHaF3?w=212&h=180&c=7&r=0&o=5&dpr=1.5&pid=1.7 Rajd Szlakiem królewskiej miłości Wilno -Kraków na Žemaitukas.czcams.com/video/15WMF_bEPNQ/video.html...
Dziękujemy Państwu Gujskim za wspaniałą lekcję historii i patriotyzmu dla młodzieży I LO w Sokołowie Podlaskim.Wasza wizyta pozwoliła nam poznać przepiękne miejsce na mapie Polski, którym jest dwór w Gałkach. Gospodarze dworu to ludzie z ogromną pasją. W plastyczny sposób przedstawili nam historię tego miejsca. Mogliśmy zobaczyć i dotknąć(!) kolczugi, pasa kontuszowego, tkaniny z Buczacza. Wspaniale Was słuchało się, jesteście niezwykle ciepłymi, otwartymi ludźmi. Szkoda,że wizyta Państwa trwało tak krótko... Pięknie dziękujemy i z niecierpliwością czekamy na kolejne spotkanie, już w progach pięknego dworu. Kto nie zna tych ludzi, tego miejsca- niech żałuje!
Właściciele dworu w Gałkach - Państwo Guyscy są przykładem ludzi wyjątkowych, którzy z niezwykłym pietyzmem oraz wyczuciem historycznej tradycji sarmackiej odbudowali i zrewitalizowali skazaną na zagładę, jedną z tak niegdyś licznych i charakterystycznych dla krajobrazu mazowieckiego, szlachecką siedzibę w duchu XIX-wiecznego romantyzmu. Jednak dwór w Gałkach to nie tylko pięknie odrestaurowane wnętrze ze wspaniałymi, autentycznymi meblami, historycznymi obrazami, zabytkową bronią, dawną porcelaną i wieloma innymi przedmiotami rzemiosła artystycznego nadającymi dworowi niepowtarzalny klimat autentycznej polskiej siedziby ziemiańskiej, ale są także przykładem swoistej kontynuując tradycji sarmackiego pozytywizmu. Dwór w Gałkach jest bowiem miejscem otwartym dla wszystkich, którzy pragną zakosztować klimatu minionej epoki i odbyć pouczającą lekcję historii tej części Mazowsza, a przede wszystkim poczuć ducha polskiego patriotyzmu. Warto w tym miejscu przypomnieć, że właściciele dworu w Gałkach prowadzą szeroko zakrojoną działalność charytatywną organizując wiele imprez dla dzieci i młodzieży pochodzących z okolicznych wsi, takie jak Mikołaj, Dzień Dziecka, lekcje historii i przyrody połączone ze zwiedzaniem dworu, lamusa, skansenu i zwierzyńca. Gospodarz Pan Waldemar Guyski to nie tylko wspaniały gawędziarz ale także wytrawny kolekcjoner sztuki sarmackiej oraz pamiątek patriotycznych z okresu powstań narodowych. Gospodyni zaś to wspaniała opiekunka okolicznych dzieci oraz organizatorka wielu niezwykłych w sarmackim klimacie imprez i spotkań ze znanymi ludźmi kultury i sztuki. Przez mazowieckie Gałki przewinęła się plejada wspaniałych i zacnych gości, a dzięki wspaniałej oprawie i gościnności Gospodarzy miejsce to tętni niezwykłą aurą i promieniuje kulturą na całą okolicę. Miejsce to oraz Państwa Guyskich można postawić jako przykład ludzi, którzy dysponując ograniczonymi środkami finansowymi potrafili z gruzów i zgliszcz dźwignąć obiekt skazany na zagładę i nicość, odtwarzając nie tylko staropolski piękny obiekt architektoniczny, ale także ducha polskiego dworu, który był ostoją patriotyzmu i wolnej myśli w okresie zaborów. Godny to przykład do naśladowania dla tych, którzy mają duże środki finansowe a topią ogromne pieniądze w budowę paskudnych gargameli. Niech idąc śladem Państwa Guyskich ratują polskie dziedzictwo narodowe! Chwałą Gałkom i ich właścicielom!Henryk Szemborski historyk sztuki Wiceprezes Dolnośląskiego Towarzystwa Opieki nad Zabytkami
Właściciele p. Waldemar z rodziną są świetnym przykładem ludzi prawych i przede wszystkim bardzo gościnnych. Jeszcze raz dziękujemy za zaangażowanie się w #ŚDM Światowe Dni Młodzieży w 2016 roku, za to,że pielgrzymi z Chińskiej Republiki Ludowej mogli poznać tradycję, kulturę i obyczaje naszego kraju w takim wyjątkowym miejscu - Dwór w Gałkach. Gratulacje i polecam każdemu! ;-)
Piękny Polski dwór podniesiony z ruin przez Państwa Gujskich którzy świecą przykładem dla innych jak z wielkim trudem można stworzyć oazę Polskości.Mało takich ludzi którzy w naszym pędzącym świecie nie zapomnieli o wartościach ponadczasowych.
Ten dwór dźwignięty z ruin ciężką pracą i uporem dwóch szlachetnych serc, nie tylko upiększa mazowiecki pejzaż, ale z wielką klasą, oddaniem i zaangażowaniem rozpowszechnia historyczną świadomość objawiającą się w szacunku dla przeszłości i sarmatyzmu. Spiżowe usta dzwonu ustawionego przy wejściu zawsze z wielką radością witają wchodzących w gościnne progi państwa Małgorzaty i Waldemara Gujskich. To miejsce ma w sobie moc łączenia przeszłości z teraźniejszością. Moc uświadamiania nam i przypominania pięknych, wzniosłych i heroicznych czynów naszych przodków, którym przecież tak wiele zawdzięczamy. Wizyta we dworze w Gałkach każdego wzbogaca duchowo i intelektualnie. Dziękuję, że dane mi było kilak razy odwiedzić ten dwór! Dziękuję za każdą spędzoną w nim chwilę w duchu patriotycznym i z miłością do Boga, co uczyniło mnie szczęśliwszym człowiekiem.
Dziękujemy Państwu Małgorzacie i Waldemarowi Gujskim, właścicielom tego pięknego Dworu w Gałkach, że przybliżyli nam życie Polskiej szlachty, przywożąc do naszej szkoły/ Sióstr Felicjanek / część swoich zbiorów i pamiątek związanych z historią Polski. Najbardziej fascynujące są te, których faktycznie dotykali nasi Wielcy Przodkowie.
Spędziliśmy niezapomniane chwile w Dworze Gałki.Pozostajemy pod urokiem Gospodarzy i zebranych przez Nich kolekcji chwały oraz sztuki kultury materialnej pokoleń, które już odeszły. Powróciły do Gałek by ocalić od zapomnienia. Dziękujemy za pozytywne emocje i wspaniałą atmosferę Koło Adwokatów Seniorów przy Okręgowej Radzie Adwokackiej w Warszawie
„Dwór w Gałkach - miejsce wyjątkowe” Dziewiętnastowieczny dwór w Gałkach odwiedziłem kilkakrotnie na zaproszenie właścicieli, państwa Małgorzaty i Waldemara Gujskich. Dzięki nim poznałem historię obiektu także tę najsmutniejszą, z czasów komunistycznych. Na ironię zakrawa fakt, że Gałki przetrwały dwie wojny światowe. Dewastacja po 1945 roku doprowadziła dwór do kompletnej ruiny. Nie zrażając się stanem zabytku nowi właściciele postanowili przywrócić mu pierwotny stan nie bacząc na trudności. Dzięki determinacji i ogromnemu wysiłkowi organizacyjnemu wyznaczony cel po kilku latach został osiągnięty a odbudowany dwór i jego urządzenie budzą zachwyt. Trudno uwierzyć, że w niezbyt odległej przeszłości miejsce to odstraszało swoim wyglądem. Dwór w Gałkach to nie tylko przykład udanej rewitalizacji, ale także przywiązania do polskiej tradycji i kultury narodowej.
Wspaniałe, klimatyczne miejsce. Od podstaw odrestaurowany dwór.Dzięki właścicielom eksponuje się tam bardzo unikatowe kolekcje, które przedstawiają piękno staropolskiej kultury. Mieliśmy okazję z mężem spędzić tam dzień, ugoszczeni przez cudownych, przemiłych, pełnych ciepła i wspaniałych Właścicieli. Mogliśmy podziwiać przepiękne zbiory i spędziliśmy miło czas. Chcielibyśmy jeszcze kiedyś tam wrócić.
Przezacni właściciele Przepięknego Dworu w Gałkach składam podziękowania za gościnę i możliwość spotkania się z nadzwyczajną życzliwością. Aż trudno uwierzyć, że w niedalekiej bliskości może istnieć tak piękne miejsce. Chłonęłam i podziwiałam klimat i jego atmosferę. W jego wyposażeniu można się zakochać.. To najpiękniejsze, że posiadacie Oboje Państwo bez wątpienia artystyczne dusze. Urzekające wnętrza, meble, lampy, piękny kominek prawie że przemawiał do nas ludzkim głosem. Spędziłam tam naprawdę piękne chwile. Dla mnie to krzepiące, że istnieją w Polsce takie miejsca jak Wasz domu, widowiskowe i klimatyczne. Co najważniejsze dostępne dla innych. Serdecznie dziękuję za te piękne chwile spędzone w Waszym zjawiskowym dworze -cudownym miejscu. Beata
Wyrazy podziwu i gratulacje dla Gospodarzy, koneserów dawnej kultury szlacheckiej. Dwór Gałki, dzięki ich wielkiej pasji podniesiony ze stanu upadku, staje się ważnym miejscem na mapie kulturalnej Podlasia.
Wspaniała prezentacja kultury szlacheckiej, bogactwo eksponatów i wiedzy. Dzięki Państwu Gujskim ponad 200 uczniów Kolegium św. Stanisława Kostki poznało fenomen polskiej szlachty i husarii. Bardzo dziękujemy!
Ogromna praca, pasja i zaangażowanie PP. Gujskich - dwór w Gałkach mieliśmy zaszczyt i okazję podziwiać w maju 2017 r., piękne miejsce, uratowany zabytek, ogromne zbiory, niebanalne urządzenie i wyposażenie domu oraz otoczenie dworu. Polecamy i dziękujemy za możliwość odwiedzin. Joanna i Józek Gwiazdowscy
Piękny dwór właściciele dworu nie tylko z pieniędzmi w kieszeni ,ale też z klasą ,gustem i smakiem i do tego duże poczucie tożsamości narodowej,co dzisiaj jest rzadkością wśród nowobogackich .
Czy to nie piękne, że Dwor polski , który był przez wieki reduta patriotyzmu I kultury Rzeczypospolitej, skazany wyrokiem Kremla na nieistnienie powraca za sprawą determinacji Właścicieli, którzy przechowali ten depozyt w sercach , dla Siebie, dla Nas
Pamiętam ten dwór z czasów słusznie minionych. Mieścił się w nim klub rolnika i zamieszkiwali pracownicy PGR. Doceniam ilość pracy włożonej w przywrócenie do stanu świetności z ruiny, w którą popadł.
A słyszeliście o wypadku jej siostry, która żyła w nędzy i zginęła w pożarze ? Nikt z pałacu nie pojawił się z pomcą ? Siostra widziała jak żyje Gabriela ale miała to w nosie nawet się tam nigdy nie pojawiła. Fantastyczny pozór.
Jesteśmy z córką pełne podziwu dla pasji Państwa Gujskich, którzy stworzyli miejsce niezwykłe, jakim jest dwór w Gałkach. Mamy na myśli nie tylko doprowadzenie dworu do stanu świetności, kolekcje często bardzo cennych przedmiotów kultury artystycznej i materialnej, ale panującą atmosferę życzliwości i gościnności. Miejsce to będziemy zawsze w sercu nosić ,tym bardziej, że Gospodarze zechcieli w swej wspaniałomyślności, zachować pamięć naszego Męża i Ojca, Adama Miłobędzkiego wmurowaną tablicą.
Od wieków dwór był Domem Polskim. Gratuluję Państwu Gujskim, za kontynuację dawnych tradycji i pielęgnowanie naszej polskiej kultury. Życzymy wytrwałości w kontynuowaniu tego pięknego dzieła. Niech Bóg Wam Błogosławi !
Małgosiu, Waldemarze,
Dziękuję za serdeczność, jaką otulacie gości w Waszym Domu. Za patriotyzm, którym się w nim oddycha. Za wiarę, którą się dzielicie. Za rodzinność. Za niepełnosprawnego syna Jędrka, którego nie sposób nie pokochać - za Jego każdy bezcenny uśmiech. Za wspaniałych ludzi, pełnych różnych pasji i umiejętności, spotykanych u Was. Za urodę dworu, ogrodu i przyrody wokół. Za czczenie rocznic Powstania Styczniowego, Powstania Warszawskiego, za kolędowanie z dzieciakami z wioski po Bożym Narodzeniu. Za wspaniałe wykłady poetycko-historyczne Pani Barbary Wachowicz, esencję piękna polskiej tożsamości. Za porywanie nas do wspólnego śpiewu przez Irenę i grę na fortepianie Maksymiliana Sznablów - niezrównanych mistrzów poruszania najlepszych strun naszych serc, jednoczących obcych sobie ludzi. Za przepyszności kuchni Małgosinej. Za Wasz wysiłek i czas oddawany innym. Za POLSKOŚĆ, którą każdy z Waszego Domu wynosi.
Gloria Tibi Domine!
Monika Rogozińska
Dwór piękny. Podniesiony z pietyzmem z ruin. Wyposażony przez właścicieli w bogate zbiory mebli, bibelotów, lamp, map, obrazów i innych artefaktów, świadczących o bogactwie naszej kultury. Jak dawne dwory cieszy gościnnością, serdecznością i dbałością o polskość, okazywaną przez gospodarzy na każdym kroku. Obraz byłby niepełny, gdyby nie dodać katolicyzmu. Gloria Tibi Domine - widnieje napis na tympanonie ganku. Celebracje zaś ważnych dla gospodarzy dat zaczyna msza święta.
I niezależnie od tego, czy ktoś ceni sarmatyzm, który umiłował mecenas Gujski, czy nie, nikt z gości nie może oprzeć się urodzie tego teatrum i misterium, jakie odgrywa się kilkakrotnie w ciągu roku w Gałkach. Nie zmieniajcie się Szanowni Państwo! Wkładajcie na uroczyste przyjęcia długą suknię obszytą złotogłowiem i kontusz. Zapraszajcie okoliczne dzieci na choinkę i kolędowanie, a artystów najwyższej próby na śpiewogry. Biskupów zaś do mszy koncelebrowania z proboszczem. Niech Wasza rodzina i przyjaciele - piękni, mądrzy, utalentowani i całkiem zwyczajni nadal wypełniają Dwór prawdziwym życiem. Niech Gałki na zawsze zostaną enklawą tego, co minęło, ale co chcielibyśmy zatrzymać. Bo miłe to i zacne. Bo tak wyobrażamy sobie dawną polskość i towarzyskie życie naszych szlacheckich dziadów.
Gałki to najpiękniejsza, choć niepisana, współczesna silva rerum.
Dwór w Gałkach to niezwykłe i urocze miejsce.
Obecnie, dzięki właścicielom Państwu Małgorzacie i Waldemarowi Gujskim i ich ogromnemu wysiłkowi, dwór nie tylko odzyskał dawną świetność, ale stał się także lokalnym centrum kultury. Właściciele, dzięki swojej niezwykłej pasji i zaangażowaniu nie tylko wskrzesili tą posiadłość, wzbogacili ją o liczne zbiory, ale także tchnęli w nią życie. Dwór to nie muzeum, to prawdziwy dom, w którym pielęgnuje się hasło „Bóg, Honor i Ojczyzna” a jego właściciele z wielkim pietyzmem i zaangażowaniem usiłują, z dawnej kultury Polski szlacheckiej, ocalić to co możliwe. Pan Waldemar oprowadzając nas po dworze prezentował swoje bogate zbiory i z entuzjazmem opowiadał ich historię. Zachwycił nas swoja fachową i imponującą wiedzą. W dworze Państwa Gujskich doświadczyliśmy także gościnności gospodarzy uczestnicząc w ich rodzinnym obiedzie. Do dziś wspominamy tą kulinarną ucztę i wspaniałości przygotowane przez Panią Małgorzatę.
Dzięki Gospodarzom i ich rodzinie mogliśmy przenieść się w czasie i poczuć atmosferę szlacheckiego dworu tętniącego życiem, gwarem dzieci, pięknym otoczeniem. Ta niezwykła wizyta na długo pozostanie w naszych sercach.
Państwu Gujskim składamy wyrazy wielkiego uznania i wdzięczności.
Lidia i Jarosław Dawidowicz z Gdańska
Wspaniałe miejsce, przemili właściciele, cudowna atmosfera. Dzieci zachwycone wycieczką. Dobrze, że są ludzie, którzy kultywują tradycje i kulturę ojczystą i dzielą się tym z młodym pokoleniem.
Serdeczne podziękowania dla Państwa Małgorzaty i Waldemara Gujskich, od uczniów z Publicznej Szkoły Podstawowej w Kopciach, za kolejne wspólne Kolędowanie. Czas spędzony w dworze w Gałkach był dla nas wszystkich pełen radości, uśmiechu i wzruszeń. Dziękujemy
Wszystko co tu w Gałkach zobaczyliśmy, (począwszy od pierwszej wizyty gdy byliśmy świadkami usuwania wieloletnich pokładów niezwykle żyznego gnoju zalegającego przegniłą podłogę salonu i jadalni dworskiej) to były obrazy, które na trwałe zapisały się w naszej pamięci . Dla nas to było swoiste resume antien regimeu. Heroiczne zmagania rodziny Gujskich o uratowanie resztek polskiego świadectwa kulturowego było symbolem , niewątpliwym signum temporis niosącym nadzieję na odrodzenie i ocalenie ciągłości kulturowej. Ocalenie jej właśnie przez tych nielicznych, którzy czują się spadkobiercami tradycji narodowej i pamiętają słowa Norwida, że Ojczyzna to jeden wielki, wspólny obowiązek.
Przyjechaliśmy z moją żoną zaszczyceni prośbą Pana mecenasa o zaprojektowanie i wykonanie dwóch dużych żyrandoli i czterech kinkietów w stylu Ludwika XVI do jadalni przez Firmę Braci Łopieńskich. Byliśmy niesłychanie szczęśliwi mogąc wykonać to zamówienie i przyczynić się do tego, żeby Gospodarze oraz Ich goście poczuli się w Gałkach jak w najprawdziwszym ocalonym i nie zrujnowanym dworze polskim . To wszystko Bogu Dzięki stało się ciałem dzięki cudownej, niezmordowanej pasji , nie tylko kolekcjonerskiej, mecenasa Gujskiego. Gałki to skarb, który dziś można i warto podziwiać bez końca.
PS.
Zobligowany przez Pana mecenasa (także tematycznie) napisałem z okazji uroczystego otwarcia Dworu w Gałkach w 2009 r dwa wierszyki, które na życzenie obojga mecenasostwa załączam.
/-/Wojciech Lipczyk z żoną Anną Łopieńską-Lipczyk maj 2018
PO PIERWSZE PRAWO...!
(LEX EST RECTA RATIO IMPERANS HONESTA)
Gdy trafisz na dwór do Gałek, w tych siedleckich stronach
witany przez Imć Gujskiego, zacnego patrona,
o nocleg Go upraszając dla konia i siebie,
to „Czuj Duch” bracie w łożu ,
bo będąc w potrzebie,
zaczniesz wytrzeszczać gałki
widząc w mroku postać
ponętnej Rusałki,
chcącej się wydostać
z pobliskiego stawu,
by wnijść ci do łoża !
W mokrej bieli Dama, w fioletach , jak zorza,
ujrzysz ją w takich pozach, że poniekąd zgroza !
Będziesz miał grzeszne myśli !
Ale niech Bóg broni, by się miało to wyśnić ,
bo utoniesz w toni !
Tę Dziewicę- topielicę chciał mieć ongiś w mocy
dziedzic, by egzekwować „Prawo Pierwszej Nocy”.
A owa Dziewica (chociaż nią nie była),
nie chciała dać ciała i się utopiła !
I taka o niej legenda tu w Gałkach przetrwała,
że chociaż Dama dziedzicowi niczego nie dała
odtąd straszy ród męski, bucząc nocą w stawie :
„pierwszym-lepszym nie będziesz, bo już jest po sprawie”.
Tu święta pointa wiersza ,
bo łacinskie słowa :
„Dura lex, sed lex” !
Trzeba je szanować !
Więc w imieniu Prawa, wzywam z całej siły
by Damy się poddawały i się nie topiły !
25.06.2009r
Wojtek Lipczyk
Imć Wielmożnemu Panu Mecenasowi ,
Naszemu Dobrodziejowi, Waldemarowi
szlachetnie urodzonemu Panu GUJSKIEMU
Dedykuję i dziękuję
W.L.
DUCH W GAŁKACH !
Sprawiedliwość dziejowa już w Gałkach nie straszy,
nie ma w dworskim salonie magazynu paszy,
w jadalni nie ma chlewu, zniknęły też krowy,
w sypialni o młodych kozach nawet nie ma mowy !
W łazienkach, gdzie były grzędy, nie uświadczysz kury,
wanny to nie poidła ! To koniec tej bzdury !!
Gospodarz - spirytus movens tej metamorfozy
wpada tu jak po ogień, choć nie sieje grozy,
Robi wszędzie porządek swymi rozkazami,
machając rękami jak wiatrak śmigami.
Ma tu na miejscu zaufanych paru oficjeli
a mimo to czasami ktoś coś podpierdzieli !
To echo antien regime’u po głowach nas bije,
gdy wszystko było państwowe, to znaczy niczyje.
I ciężko jest dziś pojąć poniektórym tego,
że to już nie niczyje, że to jest Gujskiego !
Że gospodarz w Warszawie bez przerwy pracuje,
szmal katuje i z tego te Gałki ratuje.
Wchodzisz do gabinetu i widzisz cymbały,
które już 200 lat temu poloneza grały,
Albo to oświetlenie, chociaż nie na świece...
A przejrzyjcież Mu kąty ! Skąd zdobył te piece ??!!
O meblach nie wspomnę dla siebie z litości,
bo większość jest przedmiotem mej dzikiej zazdrości !
I Pan szuka Ducha w Gałkach, jak w legendach naszych ?
Toż Pan sam jest takim duchem... sprawczym,
chociaż Pan nie straszy !
Lubię takie Duchy, szanuję szalenie
tych, co przywracają Polsce
te polskie korzenie .
21.06.2009 r. Wojtek Lipczyk
Pisane z telefonu Chrześniaka.
Zarówno dworek jak i jego właściciele świetnie wpisują się w patriotyczną tradycję Rzeczypospolitej. Gościnność Państwa Gujskich to wspaniały powrót do Polski Szlacheckiej.
Spotkania z wielkimi Polakami, jak np. z panią Barbarą Wachowicz, i szczególna atmosfera dworku to niezapomniane przeżycia. Dziękujemy za zaproszenia na takie uroczystości i życzymy wytrwałości i satysfakcji w kontynuacji tego dzieła.
Bajkowe miejsce, któremu wyjątkowości dodaje przede wszystkim życzliwość Gospodarzy. Dzięki niej staje się ono jeszcze piękniejsze. To Oni, kochając je pozwalają poczuć, że monumentalny, imponujący Dwór to dom, w którym czuć dobro i miłość. Miałam szczęście poznać Właścicieli. Teraz z niecierpliwością czekam na szansę zobaczenia tej inspirującej przestrzeni i możliwość przeniesienia się do czasów polskiej szlachty. Jestem przekonana, że pachnący przyrodą spacer po okolicy czy spoglądanie na ponadczasowe eksponaty pobudzają wyobraźnię odwiedzających i sprzyjają refleksji na temat tego jak w ów Dworze wyglądały zwykłe dni. Dni wypełnione dźwiękami fortepianu, śmiechem domowników, pospiesznym stukaniem obcasów...
W wierszu Barańczaka "Jeżeli porcelana to wyłącznie taka" podmiot liryczny pyta:
Czy nikt ci nie powiedział, że nie będziesz nigdy
w świecie
czuł się jak u siebie w domu?
Dwór w Gałkach przypomina nie tylko rzeczywistość arkadyjską rodem z najpiękniejszej literatury, gdzie czas zatrzymał się w szlacheckich progach. Jest on przecież prawdziwym miejscem, o którym goście mogą powiedzieć, że nie w świecie lecz właśnie w Dworze czują się jak w domu, ponieważ Gospodarze ciepło przyjmują tych, którzy zakołaczą do drzwi.
W imieniu Związku Szlachty Polskiej i swoim własnym pragnę bardzo serdecznie podziękować Państwu Małgorzacie i Waldemarowi Gujskim za jakże ciepłe i życzliwe przyjęcie nas w Gałkach. Jesteśmy pod wrażeniem tego, co Państwo Gujscy uczynili dla dobra polskiej kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.
Dwór w Gałkach - zachwycające miejsce podniesione z ruin - jest dziś przykładem, że warto hołdować ponadczasowym wartościom i pielęgnować polską tradycję. Reprezentujemy środowisko szczególnie wrażliwe na te kwestie, dlatego tym bardziej doceniamy przeogromny wysiłek Państwa Gujskich włożony w odrestaurowanie polskiego dworu i przywrócenie mu dawnej świetności. Pragniemy przekazać nasze najwyższe wyrazy uznania, że Państwo Gujscy z taką pasją i pietyzmem stworzyli w Gałkach miejsce, które urzeka gości i łączy pokolenia. Tą niezwykłą atmosferę buduje zaangażowanie, cudowna otwartość i życzliwość gospodarzy. Czas spędzony u Państwa Gujskich staje się przeżyciem towarzysko - kulturalnym. To także bogata lekcja historii, którą uświetniają oryginalne i cenne przedmioty nadal pełniące swoje funkcje użytkowe. Uśmiechnięci gospodarze, przepiękne meble, lampy, obrazy oraz otoczenie dworu i park, dopełniają całości. Mnie urzekła również konfitura z jeżyn autorstwa Pani domu i herbatka serwowana w starej porcelanie na XVIII - wiecznych obrusach. Wszystko to sprawia, że Gałki tętnią życiem i czuć w nich ducha prawdziwego domu.
Dziękuję Państwu Gujskim, że razem poświęcili się tak wzniosłej misji, której są wierni już od wielu lat. Jednocześnie wyrażam nadzieję, że zapoczątkowany przez nich niełatwy kierunek będzie kontynuowany i wspierany przez organizacje oraz osoby prywatne, które interesują się polskim dziedzictwem narodowym.
Wizyta w Gałkach była wielką przyjemnością i na długo pozostanie w naszej pamięci. Życzymy, aby grono sympatyków i gości stale się powiększało i było dla Państwa Gujskich powodem do dumy i osobistej satysfakcji.
Z poważaniem,
Eryka Maria Gizińska
Sekretarz Związku Szlachty Polskiej oddziału w Warszawie
W tym wyjątkowo pięknym dworze jest coś magicznego. Czuć w nim dumę i szacunek. Kiedy po raz pierwszy odwiedziłam to miejsce, wpadłam w ogromny zachwyt na widok wnętrz, w których każdy element jest najcenniejszym , tworzącym niepowtarzalny wystrój polskiego dworu, ale też dworu wyróżniającego go spośród wielu najwspanialszych w kraju . Długo zastanawiałam się nad tym , co by było, gdyby nikt nie pochylił się wcześniej nad jego ruiną. Zapewne znikłby z tutejszego pejzażu i być może nikt by tego nie zauważył. Tylko w Polsce można oglądać takie perełki. Takim właśnie jest dwór w Gałkach. Państwu Małgorzacie i Waldemarowi Gujskim z serca gratuluję.
Drodzy Małgosiu i Waldemarze, świetny film a w nim obok Was wspaniali goście. Wasz dom pełni tę rolę, którą zawsze przez wieki pełnił, był ostoją naszej historii, kultury i tożsamości. Dwór żyje i jak widzimy promieniuje nie tylko na najbliższą okolicę. To wasze Opus Magnum. Życzymy Wam siły i zdrowia.
Dwór w Gałkach należy do tych miejsc, które nosi się w sercu i za którymi się tęskni. Miałam zaszczyt przekraczać próg tego dworu niejeden raz i zawsze czułam, że przenikam do innego świata - świata, który już nie istnieje, a jednak wciąż trwa… W ludziach, w przedmiotach, w nieuchwytnej a jakże obecnej atmosferze tego domu, wielkiej gościnności jego Gospodarzy i otwartości ich serca. W tym dworze ożywa historia, dopełnia się tradycja, staje się radość, której źródłem są spotkania z jego wyjątkowymi gośćmi … Ten dom pachnie (przede wszystkim wyśmienitą kuchnią Pani Małgorzaty) i śpiewa (tu prym wiedzie Pan Waldemar). Emanuje miłością do pięknych rzeczy, które są jego ozdobą. Meble, książki, dzieła sztuki, lampy, dawne przedmioty codziennego użytku, wskrzeszone przez gospodarza, odzyskują tu nowe życie, świadcząc o minionej świetności dworu polskiego. To wielki dar móc tego doświadczyć. „Dom rzecz święta - duszę człowieka buduje” - pisał Stefan Chwin. Tak. Ten dwór ma duszę. Istnieje naprawdę. Pozdrawiam Monika
Pamiętam Gałki z 1993 r. Wydawało się, że ten piękny dwór będzie wegetował jako prosperująca rudera aż dojdzie do kompletnej ruiny. To, co zrobili Małgorzata i Waldemar Gujscy, przekracza zakres mojej ówczesnej wyobraźni. Obecnie dwór w Gałkach przeżywa renesans świetności, zarówno jako obiekt architektoniczny jak też pod względem wyposażenia wnętrz - wątpię, aby właściciele "przedwojenni" posiadali tak bogatą i różnorodną kolekcję dzieł sztuki i zabytków etnografii, której powstanie jest zasługą głównie Waldemara. Nigdzie też nie spotkałem w niedługim czasie tak wielu niezwykłych ludzi co w tym dworze. Nadzwyczajny dwór,
miejsce i Gospodarze. Życzę Wam wszelkiej pomyślności. Roman Postek
Dwór jest wspaniały i odtworzony w oryginalnej kulturze typowej dla Polski szlacheckiej. Zrekonstruowany po 140 latach i wyposażony w rozmaite "patriotyki" naszego dziedzictwa i tożsamości narodowej. Patrzyłam i podziwiałam. Chwała za taki trud Państwu Gujskim!
Wdzìęczności dla Państwa Małgorzaty i Waldemara Gujskich, którzy w niecodzienny sposób pokazują historię Polski dzieląc się z nami efektami swojej pracy i tym co kochają
Zachęcam do odwiedzania tego miejsca. Zaskoczeniom i zachwytom nie będzie końca
We dworze w Gałkach, dzięki wielkiej pomocy gospodarzy powstały wspaniałe programy telewizyjne dla TVP Warszawa: ,,Mazowsze we dworze" i 10 odc.,,Mistrzów'' z udziałem min. Magdy Zawadzkiej, Wiesława Ochmana. Jerzego Maksymiuka, Krzesimira Dębskiego.Bardzo dziękuje za te wspaniałe chwile.
Wiele pracy ,emocji i serca państwo włożyli w to czarowne miejsce .Piękny dowód naszej polskiej tożsamości .Podziękowania za podzielenie się z nami możliwością obejrzenia polskiego dworu ... serce rośnie !
Wielki szacunek dla pary,która wskrzesiła piekny zabytek i nadało mu charakter rezydencji,tak ważnej w historii naszej Ojczyzny,Szacunek i niski ukłon dla Państwa,,
Byłem i widziałem. Ogromne słowa uznania dla Państwa Gujskich za ich trud, poświęcony czas, środki i wiedzę w stworzenie "żyjącego" polskiego dworu. Pozdrowienia od firmy "Antyki" z Przemyśla.
Warta wspomnienia jest zapomniana rasa staropolskich koni pochodzenia nadbałtyckiego - Žemaitukas. Ogromna część wierzchowców użytkowanych w boju przez polską szlachtę w tym formacje Husarskie, Lisowczyków, Pancernych itp. to były konie . Litewskiej legendarnej rasy Žemaitukas. Żmudziny- to bardzo stara rasa rumaków bojowych litewskiego i polskiego rycerstwa . Niesamowicie odporne na ,, trudy wojny,, .Szybkie, zwrotne, zwinne łatwe w prowadzenie . Na koniach tej rasy jeździł już Król Polski Władysław II Jagiełło ,Wielki Książę Litewski Witold Kiejstutowicz i wiele innych osobistości . Wierzchowce te potrafiły wytrzymywać ekstremalne warunki . np z braku paszy utrzymać się przy życiu na samej zmielonej korze drzew, mchach ,porostach ,zerwanej słomie z dachów chałup strzechą krytych. 150 km przemarszu w ciągu doby nie stanowiło dla nich problemu. Herb Litwy - Pogoń przedstawia rycerza na ogierze Žemaitukas. Na współczesnej monecie Euro . Litwini upamiętnili te konie będące ich dobrem narodowym.colnect.com/pl/coins/coin/95840-150_Euro_Lithuanian_Hound_and_%C5%BDemaitukas-2017~Today_Euro_Lituania_Nature-Litwa . W Polsce o wykorzystywanych bojowo w Husarii wierzchowców Žemaitukas z litewskich stadnin mało kto w ogóle słyszał (nawet wśród historyków ). Do dzisiejszych czasów przetrwało kilkaset sztuk Žemaitukas. th.bing.com/th/id/OIP.JLu-4_Ql0rrh9aa9TgAeOQHaF3?w=212&h=180&c=7&r=0&o=5&dpr=1.5&pid=1.7 Rajd Szlakiem królewskiej miłości Wilno -Kraków na Žemaitukas.czcams.com/video/15WMF_bEPNQ/video.html...
Dziękujemy Państwu Gujskim za wspaniałą lekcję historii i patriotyzmu dla młodzieży I LO w Sokołowie Podlaskim.Wasza wizyta pozwoliła nam poznać przepiękne miejsce na mapie Polski, którym jest dwór w Gałkach. Gospodarze dworu to ludzie z ogromną pasją. W plastyczny sposób przedstawili nam historię tego miejsca. Mogliśmy zobaczyć i dotknąć(!) kolczugi, pasa kontuszowego, tkaniny z Buczacza. Wspaniale Was słuchało się, jesteście niezwykle ciepłymi, otwartymi ludźmi. Szkoda,że wizyta Państwa trwało tak krótko... Pięknie dziękujemy i z niecierpliwością czekamy na kolejne spotkanie, już w progach pięknego dworu. Kto nie zna tych ludzi, tego miejsca- niech żałuje!
Wspaniały dwór, aż trudno uwierzyć że to jawa nie sen. WIELKIE GRATULACJE!
Właściciele dworu w Gałkach - Państwo Guyscy są przykładem
ludzi wyjątkowych, którzy z niezwykłym pietyzmem oraz wyczuciem historycznej
tradycji sarmackiej odbudowali i zrewitalizowali skazaną na zagładę, jedną z
tak niegdyś licznych i charakterystycznych dla krajobrazu mazowieckiego,
szlachecką siedzibę w duchu XIX-wiecznego romantyzmu. Jednak dwór w Gałkach to
nie tylko pięknie odrestaurowane wnętrze ze wspaniałymi, autentycznymi meblami,
historycznymi obrazami, zabytkową bronią, dawną porcelaną i wieloma innymi
przedmiotami rzemiosła artystycznego nadającymi dworowi niepowtarzalny klimat
autentycznej polskiej siedziby ziemiańskiej, ale są także przykładem swoistej
kontynuując tradycji sarmackiego pozytywizmu. Dwór w Gałkach jest bowiem
miejscem otwartym dla wszystkich, którzy pragną zakosztować klimatu minionej
epoki i odbyć pouczającą lekcję historii tej części Mazowsza, a przede
wszystkim poczuć ducha polskiego patriotyzmu. Warto w tym miejscu przypomnieć,
że właściciele dworu w Gałkach prowadzą szeroko zakrojoną działalność
charytatywną organizując wiele imprez dla dzieci i młodzieży pochodzących z
okolicznych wsi, takie jak Mikołaj, Dzień Dziecka, lekcje historii i przyrody
połączone ze zwiedzaniem dworu, lamusa, skansenu i zwierzyńca. Gospodarz Pan
Waldemar Guyski to nie tylko wspaniały gawędziarz ale także wytrawny
kolekcjoner sztuki sarmackiej oraz pamiątek patriotycznych z okresu powstań
narodowych. Gospodyni zaś to wspaniała opiekunka okolicznych dzieci oraz
organizatorka wielu niezwykłych w sarmackim klimacie imprez i spotkań ze
znanymi ludźmi kultury i sztuki. Przez mazowieckie Gałki przewinęła się plejada
wspaniałych i zacnych gości, a dzięki wspaniałej oprawie i gościnności
Gospodarzy miejsce to tętni niezwykłą aurą i promieniuje kulturą na całą
okolicę. Miejsce to oraz Państwa Guyskich można postawić jako przykład ludzi,
którzy dysponując ograniczonymi środkami finansowymi potrafili z gruzów i
zgliszcz dźwignąć obiekt skazany na zagładę i nicość, odtwarzając nie tylko
staropolski piękny obiekt architektoniczny, ale także ducha polskiego dworu,
który był ostoją patriotyzmu i wolnej myśli w okresie zaborów. Godny to przykład
do naśladowania dla tych, którzy mają duże środki finansowe a topią ogromne
pieniądze w budowę paskudnych gargameli. Niech idąc śladem Państwa Guyskich
ratują polskie dziedzictwo narodowe! Chwałą Gałkom i ich właścicielom!Henryk Szemborski historyk sztuki Wiceprezes Dolnośląskiego Towarzystwa Opieki nad Zabytkami
Coś pięknego....to jest Polska właśnie.
Właściciele p. Waldemar z rodziną są świetnym przykładem ludzi prawych i przede wszystkim bardzo gościnnych. Jeszcze raz dziękujemy za zaangażowanie się w #ŚDM Światowe Dni Młodzieży w 2016 roku, za to,że pielgrzymi z Chińskiej Republiki Ludowej mogli poznać tradycję, kulturę i obyczaje naszego kraju w takim wyjątkowym miejscu - Dwór w Gałkach. Gratulacje i polecam każdemu! ;-)
ale te Polskie dworki mają niepowtarzalną atmosferę taki prawdziwy DOM
Piękny Polski dwór podniesiony z ruin przez Państwa Gujskich którzy świecą przykładem dla innych jak z wielkim trudem można stworzyć oazę Polskości.Mało takich ludzi którzy w naszym pędzącym świecie nie zapomnieli o wartościach ponadczasowych.
Ten dwór dźwignięty z ruin ciężką pracą i uporem dwóch szlachetnych serc, nie tylko upiększa mazowiecki pejzaż, ale z wielką klasą, oddaniem i zaangażowaniem rozpowszechnia historyczną świadomość objawiającą się w szacunku dla przeszłości i sarmatyzmu. Spiżowe usta dzwonu ustawionego przy wejściu zawsze z wielką radością witają wchodzących w gościnne progi państwa Małgorzaty i Waldemara Gujskich. To miejsce ma w sobie moc łączenia przeszłości z teraźniejszością. Moc uświadamiania nam i przypominania pięknych, wzniosłych i heroicznych czynów naszych przodków, którym przecież tak wiele zawdzięczamy. Wizyta we dworze w Gałkach każdego wzbogaca duchowo i intelektualnie. Dziękuję, że dane mi było kilak razy odwiedzić ten dwór! Dziękuję za każdą spędzoną w nim chwilę w duchu patriotycznym i z miłością do Boga, co uczyniło mnie szczęśliwszym człowiekiem.
Dziękujemy Państwu Małgorzacie i Waldemarowi Gujskim, właścicielom tego pięknego Dworu w Gałkach, że przybliżyli nam życie Polskiej szlachty, przywożąc do naszej szkoły/ Sióstr Felicjanek / część swoich zbiorów i pamiątek związanych z historią Polski. Najbardziej fascynujące są te, których faktycznie dotykali nasi Wielcy Przodkowie.
to znowu ja wnuk Waldemara Gujskiego zapraszam do oglądania świetny film!!!
Spędziliśmy niezapomniane chwile w Dworze Gałki.Pozostajemy pod urokiem Gospodarzy
i zebranych przez Nich kolekcji chwały oraz sztuki kultury materialnej pokoleń, które już odeszły. Powróciły do Gałek by ocalić od zapomnienia.
Dziękujemy za pozytywne emocje i wspaniałą atmosferę
Koło Adwokatów Seniorów przy Okręgowej Radzie Adwokackiej w Warszawie
„Dwór w Gałkach - miejsce wyjątkowe”
Dziewiętnastowieczny dwór w Gałkach odwiedziłem kilkakrotnie na zaproszenie właścicieli, państwa Małgorzaty i Waldemara Gujskich. Dzięki nim poznałem historię obiektu także tę najsmutniejszą, z czasów komunistycznych. Na ironię zakrawa fakt, że Gałki przetrwały dwie wojny światowe. Dewastacja po 1945 roku doprowadziła dwór do kompletnej ruiny.
Nie zrażając się stanem zabytku nowi właściciele postanowili przywrócić mu pierwotny stan nie bacząc na trudności. Dzięki determinacji i ogromnemu wysiłkowi organizacyjnemu wyznaczony cel po kilku latach został osiągnięty a odbudowany dwór i jego urządzenie budzą zachwyt. Trudno uwierzyć, że w niezbyt odległej przeszłości miejsce to odstraszało swoim wyglądem.
Dwór w Gałkach to nie tylko przykład udanej rewitalizacji, ale także przywiązania do polskiej tradycji i kultury narodowej.
pozdrawiam z Kanady. Piękny dwór.!!
Wspaniałe, klimatyczne miejsce. Od podstaw odrestaurowany dwór.Dzięki właścicielom eksponuje się tam bardzo unikatowe kolekcje, które przedstawiają piękno staropolskiej kultury. Mieliśmy okazję z mężem spędzić tam dzień, ugoszczeni przez cudownych, przemiłych, pełnych ciepła i wspaniałych Właścicieli. Mogliśmy podziwiać przepiękne zbiory i spędziliśmy miło czas. Chcielibyśmy jeszcze kiedyś tam wrócić.
Byłam tam kiedyś. Dwór robi wrażenie. Goscinni gospodarze.
Przezacni właściciele Przepięknego Dworu w Gałkach
składam podziękowania za gościnę i możliwość spotkania się z nadzwyczajną życzliwością. Aż trudno uwierzyć, że w niedalekiej bliskości może istnieć tak piękne miejsce. Chłonęłam i podziwiałam klimat i jego atmosferę. W jego wyposażeniu można się zakochać.. To najpiękniejsze, że posiadacie Oboje Państwo bez wątpienia artystyczne dusze. Urzekające wnętrza, meble, lampy, piękny kominek prawie że przemawiał do nas ludzkim głosem. Spędziłam tam naprawdę piękne chwile. Dla mnie to krzepiące, że istnieją w Polsce takie miejsca jak Wasz domu, widowiskowe i klimatyczne. Co najważniejsze dostępne dla innych. Serdecznie dziękuję za te piękne chwile spędzone w Waszym zjawiskowym dworze -cudownym miejscu. Beata
Wyrazy podziwu i gratulacje dla Gospodarzy, koneserów dawnej kultury szlacheckiej. Dwór Gałki, dzięki ich wielkiej pasji podniesiony ze stanu upadku, staje się ważnym miejscem na mapie kulturalnej Podlasia.
Wspaniała prezentacja kultury szlacheckiej, bogactwo eksponatów i wiedzy. Dzięki Państwu Gujskim ponad 200 uczniów Kolegium św. Stanisława Kostki poznało fenomen polskiej szlachty i husarii. Bardzo dziękujemy!
Ogromna praca, pasja i zaangażowanie PP. Gujskich - dwór w Gałkach mieliśmy zaszczyt i okazję podziwiać w maju 2017 r., piękne miejsce, uratowany zabytek, ogromne zbiory, niebanalne urządzenie i wyposażenie domu oraz otoczenie dworu. Polecamy i dziękujemy za możliwość odwiedzin. Joanna i Józek Gwiazdowscy
Piękny dwór właściciele dworu nie tylko z pieniędzmi w kieszeni ,ale też z klasą ,gustem i smakiem i do tego duże poczucie tożsamości narodowej,co dzisiaj jest rzadkością wśród nowobogackich .
Wspaniałe miejsce, cudowni ludzie
Olbrzymi szacunek dla Państwa za odwagę przy renowacji takiego obiektu .😀👍
Czy to nie piękne, że Dwor polski , który był przez wieki reduta patriotyzmu I kultury Rzeczypospolitej, skazany wyrokiem Kremla na nieistnienie powraca za sprawą determinacji Właścicieli, którzy przechowali ten depozyt w sercach , dla Siebie, dla Nas
Wspaniałe miejsce.
Pamiętam ten dwór z czasów słusznie minionych. Mieścił się w nim klub rolnika i zamieszkiwali pracownicy PGR. Doceniam ilość pracy włożonej w przywrócenie do stanu świetności z ruiny, w którą popadł.
Niesamowite miejsce, warte odwiedzenia, okraszone ciekawymi opowieściami właścicieli :)
Ja jako wnuk Waldemara gujskiego jestem zahwycony
A słyszeliście o wypadku jej siostry, która żyła w nędzy i zginęła w pożarze ? Nikt z pałacu nie pojawił się z pomcą ? Siostra widziała jak żyje Gabriela ale miała to w nosie nawet się tam nigdy nie pojawiła. Fantastyczny pozór.
Trafilem z właścicielami dworu do ośrodku wypoczynkowego w Hiszpanii. Serdecznie Pozdrawiam. Sebastian R
Maison Gałki est le reflet du patrimoine et patriotisme Polonais
Jesteśmy z córką pełne podziwu dla pasji Państwa Gujskich, którzy stworzyli miejsce niezwykłe, jakim jest dwór w Gałkach. Mamy na myśli nie tylko doprowadzenie dworu do stanu świetności, kolekcje często bardzo cennych przedmiotów kultury artystycznej i materialnej, ale panującą atmosferę życzliwości i gościnności. Miejsce to będziemy zawsze w sercu nosić ,tym bardziej, że Gospodarze zechcieli w swej wspaniałomyślności, zachować pamięć naszego Męża i Ojca, Adama Miłobędzkiego wmurowaną tablicą.
Piękne miejsce, zacni Gospodarze.
👍🏿👍🏿👍🏿👍🏿
Gdzie sie znajduje ten piękny dwór?
😍😍😍
Polecam wideo prezentację na temat dworów ziemiańskich w okolicach Łomży.
czcams.com/video/B8ZsxU2Dgek/video.html