Dzien dobry pani Moniko,wspaniale nagranie. Jestem ojcem czworga dzieci,najmłodsza Blanka ma zespół Downa i jest wspanialym i kochanym dzieckiem.Pozdrawiam serdecznie z Norwegii😊 Ps Moja zona ma również na imię Monika
Super filmik. Dziękuję bardzo 😊 Btw, stan o którym Pani mówi, dotyczący wysokiego ciśnienia w ciąży zagrażający życiu matki i dziecka to po PL tzw. stan przedrzucawkowy. Film bardzo budujący, prawdziwy. Podziwiam Panią za takie wyznanie i za to, że tak pięknie Pani mówi, mimo ogromnych emocji. Oczywiście każdy ma prawo do decyzji w ciąży (choć akurat teraz w Polsce jest zakaz aborcji w takich przypadkach), natomiast ja też uważam, że każdy ma prawo do życia. To bardzo ciężka droga, ale widać że tak musiało być dla niektórych. Taki los padł na loterii, taka była decyzja Boga. Dziękuję bardzo za ten filmik jeszcze raz. Pozdrawiam serdecznie 😊 I życzę dużo szczęścia i wytrwałości.
Oglądałam dwa odc. wspomnianego dokumentu, wzruszona, ze łzami w oczach, oczarowana otwartością, empatią, serdecznością tych młodych ludzi. Wspaniała mama!Wszystkiego co najlepsze!
Pani doktor ,która przedstawila Ci mozliwosc i procedure przerwania ciąży zachowała się jak najbardziej profesjonalnie ,kazdy ma prawo do podjęcia wlasnej decyzji ,to kwestia bardzo indywidualna i nie powinno się sugerować żadnego z rozwiazan ani za żadnym opcjowac ,nie każdy jest gotowy na takie poświęcenie, nie każdy ma srodki na pozniejsza rehabilitację dziecka i wystarczające wsparcie bliskich etc. , a takie dziecko bez mozliwosci intensywnej regabilitacji i pracy ma minimalne szsnse choc na namiastkę samodzielności, dochodzi kwestia co stanie się z osoba dorosła z ZD po śmierci rodzica - na pewno nie powinno obarczać sie np. rodzenstwa moralna odpowiedzialnością za pozniejsza opieke nad osoba z syndromem ,maja prawo do budowania własnego życia bez takiego obciążenia, naleeży także pamiętać, że osoby z ZD nie funkcjonują społecznie w równym stopniu i tak niepelnosprawnosc czy intelektualna czy fizyczna takiej osoby może byc zarówno lekka ,umiarkowana jak i znaczna ...tak więc nie możemy generalizowac - oglądałam takze Down the road i bylo to niesamowicie wzruszające i budujące doświadczenie z jednej strony ,z drugiej zas czulam smutek, szczególnie kilka rozmów i osób utkwiło mi w pamięci - Krzysiek, który ma ogromną samoświadomość swojej choroby i serce pekalo jak tak kwestia powracała, sam odczuwa swoja "chorobe"(to Jego słowa)jako cos ograniczającego i zabierającego mu normalne życie, jego wewnetrzny bunt ,że urodził się taki a nie inny ,Ole ,która na pytanie Przemka Kossakowskiego co by zrobili ,gdyby sami się dowiedzieli ,że będę miec dziecko z ZD bez wahania odpowiedziała, że przerwała by taka ciaze bo nie chciała by ,zeby jej dziecko musialo byc i zyc tak jak ona , dalej ciągle przewijająca się tesknota za usamodzielnieniem ,które nigdy tak do końca nie będzie mogło nastąpić bo pewne ograniczenia nie znikna ,Dominika ,u ktorej chwia ciszy przy pytaniu czy wolala by mieć partnera z syndrom Downa czy bez byla bardzo wymowna....tak ,Ci ludzie są cudowni ,ale właśnie ten program pokazal jak trudne i czesto smutne jest ich zycie i to nawet w sytuacji gdy mieli możliwość byc wychowanymi przez wspierających, dojrzałych i relatyenie zamoznych rodziców, ktorych stac bylo moralnie i finansowo na tą całą pracę, ktora wykonali aby ich dzieci były osobami relatywnie wysoko funkcjonującymi ,mam ogromny szacunek dla mam ,które świadomie zdecydują się urodzić dziecko z ZD ,ale zdecydowanie rozumiem takze te kobiety ktore decydują się na przerwanie takiej ciazy i to bynsjmniej nie z pobudek egoistycznych a chocby dlatego by swojego dziecka nie skazywać na jednak trudne i czesto smutne życie - dla mnie Down the road byl smutna opowieścią o niemożliwości wyrwania się z pułapki jaka zgotował im los w postaci dodatkowego chromosomu - zycze Tobie i Twojej Coreczce samych wspaniałych chwil, ma szczescie bo ma naprawde cudowna Mame ,ale nie uważam za właściwe nakłanianie kogos aby za wszelką cenę ,mimo wszystko zdecydował się na urodzenie dziecka - nie dla każdego może okazać się to darem a ciężarem ponad siły pozdrawiam serdecznie
@@evanovak7761 nie umiesz czytać ze zrozumieniem ,dosc niewiele dotarło do Ciebie z mojego komentarza ,moze przeczytaj raz jeszcze ale dokladnie i uwaznie - a egoizmem jest czesto rodzenie chorych dzieci ,ich późniejsze zycie to nie bajka,zwłaszcza jak rodzic nie jest wstanie zapewnić mu m.in możliwości rozwojowych i opieki po śmierci rodzica, takie osoby trafiają do bardzo niefajnych miejs po śmierci opiekunów - przy czym ja nikogo w przeciwieństwie do Ciebie nie oceniałam, niech to po prostu bedzie każdego wybór
@@evanovak7761 a jednak nie zrozumiałaś i nigdy nie zrozumiesz, tak bardzo jestes zacietrzewiona w swoich poglądach , kazdy radykalizm bardzo ogranicza i wypacza umiejętności racjonalnego myślenia, Twoje wpisy są bardzo emocjonalne i obraźliwe a na takiej bazie normalnej dyskusji nie zbudujemy ,życzę Ci szczerze troche mniej nadpobudliwości, otwórz sie na świat i ludzi i uśmiechnij do nich czasami zamiast wykrzykiwać wyswiechtane slogany ,masz prawo do własnego punktu widzenia i postaw ,ale nie narzucaj ich innym pozdrawiam 🙂
Każdy z nas w którymś momencie życia może przestać funkcjonować zarówno jeśli chodzi o zdrowie jak i w społeczeństwie i zostać tym nieszczęszliwym człowiekiem. Jeśli ktoś piszę że takie osoby kończą w zakładach to tak jest to prawda dużo osób kończy w różnych miejscach np psychiatryk, hospicjum, dom starców itd. Opieka w wielu takich miejscach jest dobra. No cóż kiedyś jak nie było systemu emerytalnego opieka nad rodzicami też spadała na dzieci i wiele krajów też nadal ma model rodziny gdzie dzieci zajmuja się rodzicami na starość. Dziś coraz mniej jest sytłacji gdzie wymaga się lub nawet wspomina o opiece nad rodzicami , chorym rodzieństwem i dziećmi (tak są tacy którzy uważają że babcie nie maja swojego życia) itd.Więc tak żołnierz ma prawo by strzelać i zabijać w obronie kraju. Większość ludzi nawet nie może pobić napastnika bo zaraz miże się okazać że się przekroczyło obronę konieczną.A lekaż i kobieta ma prawo usunąć jak coś jest poniżej normy lub jakiś tam czas. Z tego co pamiętam to do którego tygodnia jest dozwolone to zależy od danego stanu, kraju itd. To kiedy coś kiedy uważamy że jest morderstwem, zabójstwem jest umowne przez prawo. W naszej historii były przypadki osób które nigdy nie posiadali czucia lub straciły w wyniku wypadku. Brak osób chorych nie zdolnych do właściwego funkcjonowania i pracy to nie tylko ulga dla rodziny ale też społeczęństwa. W dawnych czasach w wielu kulturach chorych, niepełnosprawnym, starych się pozbywało i wygląda że zmieniaja się realia życia a nadal się to robi o ile społeczeństwo się do tego przyzwyczai. Zmieniły się metody. Dla mnie nawet wychowanie i opieka nad zdrowym dzieckiem wydaje się trudna mimo że większość czasu jest wychowywanie przez państwo, żłobki, przedszkola, szkoły. Ciekawe ilu z nas zna swoje dzieci i rodzeństwo. Tak posiadam młodsze rodzieństwo które niekiedy pilnowałam.
Mój wnuczek jest autystyczny i też jest bardzo kochany.Poruszyla Pani pewien polski problem_zacofanie , brak akceptacji, ale najgorsze-brak troski państwa o godne życie i przyszłość łudzi z ograniczeniami.Dziekuje , proszę opowiedzieć kiedyś jakie postępy robi Amelka.❤❤❤
Dzien dobry pani Moniko,wspaniale nagranie. Jestem ojcem czworga dzieci,najmłodsza Blanka ma zespół Downa i jest wspanialym i kochanym dzieckiem.Pozdrawiam serdecznie z Norwegii😊
Ps Moja zona ma również na imię Monika
Super filmik.
Dziękuję bardzo 😊
Btw, stan o którym Pani mówi, dotyczący wysokiego ciśnienia w ciąży zagrażający życiu matki i dziecka to po PL tzw. stan przedrzucawkowy.
Film bardzo budujący, prawdziwy.
Podziwiam Panią za takie wyznanie i za to, że tak pięknie Pani mówi, mimo ogromnych emocji.
Oczywiście każdy ma prawo do decyzji w ciąży (choć akurat teraz w Polsce jest zakaz aborcji w takich przypadkach), natomiast ja też uważam, że każdy ma prawo do życia. To bardzo ciężka droga, ale widać że tak musiało być dla niektórych. Taki los padł na loterii, taka była decyzja Boga.
Dziękuję bardzo za ten filmik jeszcze raz.
Pozdrawiam serdecznie 😊
I życzę dużo szczęścia i wytrwałości.
Oglądałam dwa odc. wspomnianego dokumentu, wzruszona, ze łzami w oczach, oczarowana otwartością, empatią, serdecznością tych młodych ludzi.
Wspaniała mama!Wszystkiego co najlepsze!
Dziekuję bardzo!
Pani doktor ,która przedstawila Ci mozliwosc i procedure przerwania ciąży zachowała się jak najbardziej profesjonalnie ,kazdy ma prawo do podjęcia wlasnej decyzji ,to kwestia bardzo indywidualna i nie powinno się sugerować żadnego z rozwiazan ani za żadnym opcjowac ,nie każdy jest gotowy na takie poświęcenie, nie każdy ma srodki na pozniejsza rehabilitację dziecka i wystarczające wsparcie bliskich etc. , a takie dziecko bez mozliwosci intensywnej regabilitacji i pracy ma minimalne szsnse choc na namiastkę samodzielności, dochodzi kwestia co stanie się z osoba dorosła z ZD po śmierci rodzica - na pewno nie powinno obarczać sie np. rodzenstwa moralna odpowiedzialnością za pozniejsza opieke nad osoba z syndromem ,maja prawo do budowania własnego życia bez takiego obciążenia, naleeży także pamiętać, że osoby z ZD nie funkcjonują społecznie w równym stopniu i tak niepelnosprawnosc czy intelektualna czy fizyczna takiej osoby może byc zarówno lekka ,umiarkowana jak i znaczna ...tak więc nie możemy generalizowac - oglądałam takze Down the road i bylo to niesamowicie wzruszające i budujące doświadczenie z jednej strony ,z drugiej zas czulam smutek, szczególnie kilka rozmów i osób utkwiło mi w pamięci - Krzysiek, który ma ogromną samoświadomość swojej choroby i serce pekalo jak tak kwestia powracała, sam odczuwa swoja "chorobe"(to Jego słowa)jako cos ograniczającego i zabierającego mu normalne życie, jego wewnetrzny bunt ,że urodził się taki a nie inny ,Ole ,która na pytanie Przemka Kossakowskiego co by zrobili ,gdyby sami się dowiedzieli ,że będę miec dziecko z ZD bez wahania odpowiedziała, że przerwała by taka ciaze bo nie chciała by ,zeby jej dziecko musialo byc i zyc tak jak ona , dalej ciągle przewijająca się tesknota za usamodzielnieniem ,które nigdy tak do końca nie będzie mogło nastąpić bo pewne ograniczenia nie znikna ,Dominika ,u ktorej chwia ciszy przy pytaniu czy wolala by mieć partnera z syndrom Downa czy bez byla bardzo wymowna....tak ,Ci ludzie są cudowni ,ale właśnie ten program pokazal jak trudne i czesto smutne jest ich zycie i to nawet w sytuacji gdy mieli możliwość byc wychowanymi przez wspierających, dojrzałych i relatyenie zamoznych rodziców, ktorych stac bylo moralnie i finansowo na tą całą pracę, ktora wykonali aby ich dzieci były osobami relatywnie wysoko funkcjonującymi ,mam ogromny szacunek dla mam ,które świadomie zdecydują się urodzić dziecko z ZD ,ale zdecydowanie rozumiem takze te kobiety ktore decydują się na przerwanie takiej ciazy i to bynsjmniej nie z pobudek egoistycznych a chocby dlatego by swojego dziecka nie skazywać na jednak trudne i czesto smutne życie - dla mnie Down the road byl smutna opowieścią o niemożliwości wyrwania się z pułapki jaka zgotował im los w postaci dodatkowego chromosomu - zycze Tobie i Twojej Coreczce samych wspaniałych chwil, ma szczescie bo ma naprawde cudowna Mame ,ale nie uważam za właściwe nakłanianie kogos aby za wszelką cenę ,mimo wszystko zdecydował się na urodzenie dziecka - nie dla każdego może okazać się to darem a ciężarem ponad siły pozdrawiam serdecznie
@@evanovak7761 nie umiesz czytać ze zrozumieniem ,dosc niewiele dotarło do Ciebie z mojego komentarza ,moze przeczytaj raz jeszcze ale dokladnie i uwaznie - a egoizmem jest czesto rodzenie chorych dzieci ,ich późniejsze zycie to nie bajka,zwłaszcza jak rodzic nie jest wstanie zapewnić mu m.in możliwości rozwojowych i opieki po śmierci rodzica, takie osoby trafiają do bardzo niefajnych miejs po śmierci opiekunów - przy czym ja nikogo w przeciwieństwie do Ciebie nie oceniałam, niech to po prostu bedzie każdego wybór
@@evanovak7761 a jednak nie zrozumiałaś i nigdy nie zrozumiesz, tak bardzo jestes zacietrzewiona w swoich poglądach , kazdy radykalizm bardzo ogranicza i wypacza umiejętności racjonalnego myślenia, Twoje wpisy są bardzo emocjonalne i obraźliwe a na takiej bazie normalnej dyskusji nie zbudujemy ,życzę Ci szczerze troche mniej nadpobudliwości, otwórz sie na świat i ludzi i uśmiechnij do nich czasami zamiast wykrzykiwać wyswiechtane slogany ,masz prawo do własnego punktu widzenia i postaw ,ale nie narzucaj ich innym pozdrawiam 🙂
Każdy z nas w którymś momencie życia może przestać funkcjonować zarówno jeśli chodzi o zdrowie jak i w społeczeństwie i zostać tym nieszczęszliwym człowiekiem. Jeśli ktoś piszę że takie osoby kończą w zakładach to tak jest to prawda dużo osób kończy w różnych miejscach np psychiatryk, hospicjum, dom starców itd. Opieka w wielu takich miejscach jest dobra. No cóż kiedyś jak nie było systemu emerytalnego opieka nad rodzicami też spadała na dzieci i wiele krajów też nadal ma model rodziny gdzie dzieci zajmuja się rodzicami na starość. Dziś coraz mniej jest sytłacji gdzie wymaga się lub nawet wspomina o opiece nad rodzicami , chorym rodzieństwem i dziećmi (tak są tacy którzy uważają że babcie nie maja swojego życia) itd.Więc tak żołnierz ma prawo by strzelać i zabijać w obronie kraju. Większość ludzi nawet nie może pobić napastnika bo zaraz miże się okazać że się przekroczyło obronę konieczną.A lekaż i kobieta ma prawo usunąć jak coś jest poniżej normy lub jakiś tam czas. Z tego co pamiętam to do którego tygodnia jest dozwolone to zależy od danego stanu, kraju itd. To kiedy coś kiedy uważamy że jest morderstwem, zabójstwem jest umowne przez prawo. W naszej historii były przypadki osób które nigdy nie posiadali czucia lub straciły w wyniku wypadku. Brak osób chorych nie zdolnych do właściwego funkcjonowania i pracy to nie tylko ulga dla rodziny ale też społeczęństwa. W dawnych czasach w wielu kulturach chorych, niepełnosprawnym, starych się pozbywało i wygląda że zmieniaja się realia życia a nadal się to robi o ile społeczeństwo się do tego przyzwyczai. Zmieniły się metody. Dla mnie nawet wychowanie i opieka nad zdrowym dzieckiem wydaje się trudna mimo że większość czasu jest wychowywanie przez państwo, żłobki, przedszkola, szkoły. Ciekawe ilu z nas zna swoje dzieci i rodzeństwo. Tak posiadam młodsze rodzieństwo które niekiedy pilnowałam.
Kobieta w kraju cywilizowanym ma prawo wybou i tyle. Ty wybralas urodzic i to twoja sprawa. Ktos inny nie i tez mu nalezy sie szacunek.
@Tuathe Moon Nic nie zrozumialas z tego co napisalam, milego dnia
Monika super że podzieliłaś się tym z nami ❤
Nie było łatwo, kosztowało mnie to dużo odwagi i trochę czasu żeby to zrobić. Mam nadzieję, że dałam radę.
Jest Pani wspaniała kobieta💜
Mój wnuczek jest autystyczny i też jest bardzo kochany.Poruszyla Pani pewien polski problem_zacofanie , brak akceptacji, ale najgorsze-brak troski państwa o godne życie i przyszłość łudzi z ograniczeniami.Dziekuje , proszę opowiedzieć kiedyś jakie postępy robi Amelka.❤❤❤
Opowiem na pewno
❤
Boże! Menu do wyboru 😍 w Polsce papka i suchy chleb 🤣
Niestety nawet ten suchy chleb jest wydzielany. Tutaj "luksus" , ale o rachunkach tez kiedys opowiem:)
Wole nie ogladac tego z dzwiekiem.