Μουτζούρης..Το μικρό τρένο με την μεγάλη ιστορία.Το Τρένο του Πηλίου, μία μυθική διαδρομή
Vložit
- čas přidán 18. 05. 2024
- @Geovont.
Εάν σας αρέσει το κανάλι δείξτε μου την αγάπη σας με μια εγγραφή . Είναι μεγάλη βοήθεια για να συνεχίσω να ταξιδεύω και να σας χαρίζω ωραίες εικόνες.😉
Ακολουθήστε με στο geovont Για περισσότερα 😎
Μουτζούρης..Το μικρό τρένο με την μεγάλη ιστορία.Το Τρένο του Πηλίου, μία μυθική διαδρομή
Η σιδηροδρομική γραμμή Λεχωνίων-Μηλεών και το τρενάκι της -ή όλα αυτά εν συντομία «ο Μουντζούρης»- είναι ένα από τα μεγαλύτερα τουριστικά αξιοθέατα του Πηλίου και αποτελεί σημείο αναφοράς παγκοσμίως.
Η κατασκευή της αποτελεί επέκταση του Θεσσαλικού δικτύου, με σκοπό τη γρήγορη και
ασφαλή μεταφορά των προϊόντων και ανθρώπων, από και προς το λιμάνι του Βόλου, ενώ η πρώτη σκέψη για την δημιουργία της διατυπώθηκε από τον Evaristo de Chirico, το 1888.
Μετά από αρκετές καθυστερήσεις, υπογράφηκε στις 16 Δεκεμβρίου 1892 η σύμβαση μεταξύ του Σιδηροδρόμου Θεσσαλίας και του ελληνικού κράτους. Έτσι, ξεκίνησαν τις εργασίες και προτίμησαν για τη γραμμή αυτή το πλάτος των 60 εκατοστών, βασισμένοι σε μια πρακτική που είχε ήδη δοκιμαστεί και πετύχει στην Ευρώπη, τους Chemins defer economiques.
Με αυτό το μοντέλο ξεκίνησε η κατασκευή της γραμμής Βόλου-Λεχωνίων, με τροχιοδρομική χάραξη μέσα στο Βόλο και στην άκρη του δρόμου από τον Άναυρο ως τα Λεχώνια.
Το έργο ολοκληρώθηκε, παρά τις πρώτες αντιδράσεις των κατοίκων σχετικά με τα κτήματα μέσα από τα οποία σχεδιάστηκε να περνά η σιδηροδρομική γραμμή, και τα εγκαίνιά της πραγματοποιήθηκαν μετά από σχεδόν 3 χρόνια, στις 12 Οκτωβρίου 1895, με πρώτο δρομολόγιο από τον Βόλο ως τα Άνω Λεχώνια.
Η γραμμή είχε μήκος 13 χιλιόμετρα
και περνούσε πάνω από την πρώτη της Ελλάδας γέφυρα που ήταν κατασκευασμένη από οπλισμένο σκυρόδεμα, την γέφυρα του Βρύχωνα.
Το 1900 αποφασίστηκε η επέκταση της γραμμής και ορίστηκε νέα σύμβαση, από την οποία μόλις 3 χρόνια αργότερα, στις 2 Ιουλίου του 1903, εγκαινιάστηκαν τα επόμενα 16 χιλιόμετρα γραμμής, από τα Άνω Λεχώνια ως τις Μηλιές.
Για να πραγματοποιηθεί αυτό το έργο, χρειάστηκε να υλοποιηθούν κι άλλα παράλληλα έργα των οποίων η αρχιτεκτονική ήταν εναρμονισμένη με το περιβάλλον της περιοχής.
Αυτά τα έργα ήταν: η ανοικοδόμηση εννέα πέτρινων γεφυριών (δίτοξων, τρίτοξων, τετράτοξων και μιας πεντάτοξης), η δημιουργία μιας ακόμα μεταλλικής, τοίχων αντιστήριξης, σηράγγων, αντερεισμάτων και πεζογεφυρών.
Ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια αποτελεί ο όρος, ο οποίος τέθηκε στο νέο συμβόλαιο για την επέκταση της γραμμής καθώς όριζε ότι η εργολάβος εταιρεία είναι υποχρεωμένη να επισκευάζει κάθε ζημιά που συνέβαινε στα χωμάτινα μονοπάτια από τα μουλάρια, τα οποία κουβαλούσαν τα υλικά της κατασκευής των έργων, με αντάλλαγμα την ελεύθερη βοσκή στα χωράφια των ντόπιων.
Το τροχαίο υλικό αρχικά αποτελούνταν από 3 ατμομηχανές, στις οποίες προστέθηκαν άλλες 5 το 1903. Σήμερα, υπάρχουν ακόμα στοιχεία από το παραδοσιακό τροχαίο υλικό, όπως 2 ατμάμαξες του 1903 και του 1912, μερικά ξύλινα βαγόνια με εξώστες καθώς και 2 ντηζελάμαξες που προστέθηκαν στο σύνολο από τον ΟΣΕ, το 2000.
Το μικρό αυτό τρενάκι μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα κατάφερε να ενώσει το εμπορικό και βιομηχανικό αστικό κέντρο με το ταχύτατα αναπτυσσόμενο Πήλιο βοηθώντας ουσιαστικά στην ευρύτερη ανάπτυξή του.
Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, ο γερμανικός στρατός χρησιμοποιούσε κατ’αποκλειστικότητα το συρμό για τις δικές του μεταφορές και πριν την αποχώρησή του, ανατίναξε μέρος του τροχαίου υλικού, μια ζημιά η οποία ευτυχώς έχει αποκατασταθεί.
Από την απελευθέρωση της Ελλάδας έως το 1950, ο συρμός εξυπηρετούσε την αστική συγκοινωνία όμως με την ανάπτυξη του τοπικού οδικού δικτύου και την αύξηση της κυκλοφορίας εντός της πόλης του Βόλου, απαξιώθηκε ως μεταφορικό μέσο και τελικά τέθηκε εκτός λειτουργίας την 1η Αυγούστου του 1971.
Οι ντόπιοι κατέβαλαν τεράστιες προσπάθειες για την επαναλειτουργία του, έστω με τη μορφή τουριστικού σιδηρόδρομου, αλλά οι αρχές δεν το επιχείρησαν ως τη δεκαετία του ’80, που ξεκίνησαν μερικά περιστασιακά δρομολόγια στην περιοχή.
Για χρόνια αυτή ήταν η λειτουργία του πολυαγαπημένου Μουτζούρη όταν το 1994, ο ΟΣΕ αποφάσισε να πραγματοποιήσει εργασίες αποκατάστασης κάποιων παλαιών γραμμών, μεταξύ των οποίων και η γραμμή Λεχώνια-Μηλιές, κι έτσι στις 25 Μαΐου του 1996 έκανε το πρώτο επίσημο δρομολόγιο μετά από 25 χρόνια.
Από το 1996 μέχρι σήμερα, με τη σπουδαία βοήθεια της ευρύτερης τοπικής κοινωνίας, ο Μουντζούρης ταξιδεύει, όσο το δυνατόν γίνεται ασταμάτητα, με ταχύτητα 25 χιλιομέτρων την ώρα. Δίνει ραντεβού με πλήθος κόσμου στον σταθμό Λεχωνίων με προορισμό τις Μηλιές.
Εκεί, στον σταθμό Μηλεών, γίνεται ανακατεύθυνση της μηχανής χειροκίνητα ώστε να μπορέσει να πραγματοποιήσει το δρομολόγιο επιστροφής προς τα Λεχώνια. Η διαδρομή διαρκεί συνολικά 90 λεπτά, συμπεριλαμβανομένης μιας 15λεπτης στάσης στην Άνω Γατζέα.
Πηγή : docuventa.gr/moytzoyris-to-mi...
#travel #naturevideo #nature #4k #pilio #drone #magnisia
Εάν σας αρέσει το κανάλι δείξτε μου την αγάπη σας με μια εγγραφή . Είναι μεγάλη βοήθεια για να συνεχίσω να ταξιδεύω και να σας χαρίζω ωραίες εικόνες.😉
Εξαιρετικό video.
Ευχαριστώ παρά πολύ καλή εβδομάδα 💯🙏🏻🙏🏻🙏🏻
Πολύ όμορφη παρουσίαση 👍
Ευχαριστώ παρά πολύ καλή εβδομάδα 💯🙏🏻🙏🏻🙏🏻
Υπέροχο βίντεο, μπράβο Γιώργο!
Ευχαριστώ για το σχόλιο και την στήριξη 💯🙏🏻
Υπεροχη παρουσιαση,μπραβο
Ευχαριστώ παρά πολύ καλή εβδομάδα 💯🙏🏻🙏🏻🙏🏻
Τέλειο βίντεο Γιώργο! Το παρουσίασες πολύ όμορφα!
Ευχαριστώ φιλαράκι 💯💙
Καταπληκτικό βίντεο!
Είχα κάνει την διαδρόμουλα πριν 20 χρόνια
Ευχαριστώ για το σχόλιο και την στήριξη 💯🙏🏻
Καποτε ειχα περπατησει ολες τις γραμμες απο τον Βολο εως το τελος ωραια εμπειρεια! Το μόνο που με παραξένεψε ειναι οτι οι γραμμές δεν ξεκινούσαν απο τον σιδηροδρομικό σταθμό Βόλου γιατι αραγε?
Πόσες και πόσες φορές έχω περπατήσει από το σπίτι του παππου μου μέχρι την μεγάλη γέφυρα την σιδερένια (του Ντε Κίρικο).
Ευχαριστώ για το σχόλιο και την στήριξη 🙏🏻
Ακολουθήστε με στο instagram.com/geovont Για περισσότερα 😎