SAMOTNA droga przez MROK - czyli o uczuciu samotności będąc DDD
Vložit
- čas přidán 13. 09. 2024
- Dziecko biologicznie potrzebuje wsparcia i obecności swoich rodziców w swoim życiu, żeby dobrze się rozwijać, żeby czuć się bezpiecznie i żeby uczuć się zdrowego zawierania relacji. Nam (dzieciom z domów dysfunkcyjnych) ta podstawowa potrzeba została odebrana - i o tym jest dzisiejszy podcast.
Jeśli chcesz podzielić się ze mną swoją historią, to zapraszam do kontaktu mailowego: just.me.julencjusz@gmail.com
Moje inne sociale:
Tiktok: just_me_julencjusz
Instagram: just_me_julencjusz
#dda #ddd #toksyczniludzie #toxicfamily #samotność #zyciejakoddd #toksycznarodzina #zyciejakodda #trauma
Kochana, tak bardzo rezonuje ze mną to, o czym mówisz. Gdy slucham o Twojej samotnosci, szczegolnie w latach gimnazjum, czyli 13-15 lat, to mialam wrazenie, ze mowisz o mnie. Ja też bylam mega samotna, od wczesnego dziecinstwa. Wlasnie w wieku 13-15 lat ta samotnosc wypłynęła ze mnie, ogarnela moje myslenie, moje zycie. Mialam ludzi obok, ale czułam, że jestem sama. Ta samotnosc wynikała z mojego wnętrza, mojej duszy. Nie umialam nawiazac relacji, gonilam za ludzmi, tesknilam do nich, a wciaz bylam sama. Bo tak czulam w srodku. To ciągnie się u mnie przez całe życie.
Jesteś bardzo mądrą życiowo osobą.
Przepłakałam słuchając. Prosty w odbiorze, trafiający do serca przekaz. Dziękuję 💚
Naprawdę dziękuję za mile słowa ❤
❤
Moje WD się cieszy bardzo, dziękuję 💪 biorę się za oglądanie. 😊
Zawsze czuję się źle, gdy powiem o sobie komukolwiek ciut za dużo.
Mam tak samo 🤐
I ja..... Mam to samo.....😞