"Cobla Mil-lenaria" - Amélie les Bains - 2023 13

1989 une nouvelle cobla naît en Catalogne Nord. 33 ans de travail et d'actions.
L'ensemble fut formé de jeunes musiciens issus du Conservatoire de Musique de Perpignan et des écoles de Musique de la Fédération Sardaniste du Roussillon. Actuellement elle se compose principalement de
musiciens professionnels. Ensemble novateur à la recherche de nouvelles expériences ayant amené
la cobla au faîte de sa notoriété jusqu'à l'obtention du titre de Fidelíssima Vila de Perpinyà en 2008.
Elle a notamment été récompensée de L’Obre del Ballet Popular
et récemment du Prix Joan BLANCA
ainsi que
la médaille de la Ville de Perpignan
Francesc CASSU
Direction Musicale
Directeur de la cobla La Principal de la Bisbal et de l'Orchestre Symphonique de Cobla et Cordes. Compositeur et arrangeur.
Professeur d'harmonie au Conservatoire de Musique de Gérone, Catalogne Sud
Frédéric GUISSET
FLAVIOL
Directeur de la Cobla.
Professeur au Conservatoire Perpignan Méditerranée
Laurent MATILLO
TIBLE
Dani HERNANDEZ
TIBLE
Galdric VICENS
TENORA
Représentant de la Cobla en Catalogne Nord.
Professeur au Conservatoire Perpignan Méditerranée
Jordi SALVATELLA
TENORA
Jérome THOMAS
TROMPETTE
Professeur au Conservatoire Perpignan Méditerranée
Patrick SANCHEZ
TROMPETTE
David PUNTUNET
TROMBONE
Jordi VICENS
FISCORN
Florent DATH
FISCORN
Professeur au Conservatoire du Grand Narbonne
Claude ROGER
CONTREBASSE
Arnau PRATS
Representant de la cobla a Catalunya sud
Mury - słowa napisane w 1978 roku przez Jacka Kaczmarskiego do melodii piosenki L’Estaca, skomponowanej w 1968[1] przez katalońskiego pieśniarza Lluísa Llacha, inspirowana tekstem i osobą autora L’Estaca.
Wykonywana była pierwotnie przez Kaczmarskiego, Przemysława Gintrowskiego i Zbigniewa Łapińskiego jako finał programu Mury. W latach 80. XX wieku zdobyła wielką popularność w polskim podziemiu antykomunistycznym.
Inspiracja[edytuj | edytuj kod]
Filip Łobodziński (wówczas student iberystyki) wspominał: „Podczas tego wieczornego spotkania słuchaliśmy płyty Lluisa Llacha. Jackowi Kaczmarskiemu ogromnie spodobała się piosenka pt. „L’estaca”.Wkrótce sam napisał słowa do jej melodii”. Podobną genezę utworu podaje Jarosław Gugała.
Wersja Kaczmarskiego bardzo szybko się przyjęła i zaczęła rozbrzmiewać w środowisku opozycji. Kiedy latem 1980 roku narodziła się Solidarność, Mury stały się hymnem związkowców. Joanna Kozińska-Frybes, uczestniczka grudniowego spotkania, mówi: „Mury były dla nas bardziej czytelną metaforą”.
J. Kaczmarski: Słuchałem kiedyś płyty Katalończyka Lluisa Llacha, który to śpiewa, a 10 tysięcy ludzi powtarza refren. Tekst tam jest inny, o wyrywaniu pala, do którego są przywiązani ludzie, ale motyw jakby ten sam.
Piosenka Llacha zyskała niezwykłą popularność w Katalonii, była śpiewana na koncertach i manifestacjach jako protest przeciwko dyktaturze Franco. Po tym, gdy jej wykonywanie zostało zakazane przez władze - na demonstracjach nucono samą melodię, co znalazło odzwierciedlenie w tekście Kaczmarskiego („sama melodia bez słów/niosła ze sobą starą treść”), niejako poświęconym w ten sposób Llachowi.
Tak jak to często bywa z ważnymi pieśniami, L’Estaca wymknęła się z rąk Llacha i Kaczmarskiego, by żyć swoim własnym życiem. Śpiewano ją w okresie stanu wojennego. Nielegalna radiostacja Radio Solidarność rozpoczynała swe audycje fragmentem „Murów”. Więzieni związkowcy zmienili jej zakończenie, aby brzmiało mniej pesymistycznie. Gorzka, paradoksalna wymowa ostatniej zwrotki bywała powszechnie pomijana przez odbiorców („A mury rosły, łańcuch kołysał się u nóg”). Zastąpiono to słowami: „A mury runą, runą, runą/ I pogrzebią stary świat”.
L'Estaca ( dosłowne tłumaczenie : "stawka" ) to katalońska piosenka skomponowana przez piosenkarza Lluísa Llacha w 1968 roku .
Skomponowany podczas dyktatury generała Franco w Hiszpanii , jest wołaniem o jedność działania, by uwolnić się od ucisku, by osiągnąć wolność. Najpierw symbol walki z uciskiem Franco w Katalonii , stał się symbolem walki o wolność.
Niezwykle popularny dziś w Katalonii, do tego stopnia, że ​​jest uważany za część popularnego folkloru , ale również spotkał się z międzynarodowym losem. To miał kilka różnych interpretacji i została przetłumaczona na ponad pięćdziesiąt języków - francuski , białoruski (ostatnio) prowansalski , Basków , Korsyki , niemieckich , polskich , esperanto , etc.