#13 Marzanna - śmierć i odrodzenie

Dla dziecka topienie Marzanny było swego rodzaju zabawą, pożegnaniem zimy i przywitaniem nadchodzącej wiosny, dającej okazje do zabaw na świeżym powietrzu i ogólnie cieszenia się większą ilością słońca. Nikt nie zadawał sobie wtedy pytań o pochodzenie samej kukły czy genezę tego zwyczaju, skądinąd interesującego. No bo dlaczego co roku, wczesną wiosną, w całym kraju, od wielu pokoleń wszyscy ludzie z radością oddawali się topieniu kukły symbolizującej jakąś młodą kobietę? Dowiedzmy się więcej o samej Marzannie…

[@simonaklemencic5845]

Co do związku między znaczeniem 'śmierć' i 'woda' w języku indoeuropejskim (słuchałam wersję na Spotify): nie do końca tak jest. Jest ide. czasownik mer- 'umierać' i ide. *mer- 'morze, bagno', które albo jest przypadkowym homonimem, oznaczającym pierwotnie prawdopodobnie ciemne kolory (tak jak np. gr. mór-ykhos), co nie byłoby nic dziwnego ze względu na prostą budowę morfemu, albo jest sekundarne powiązanie, gdzie morze jest rozumiane jako 'martwa woda', czyli taka, która nie płynie. Nie można więc powiedzieć, że *mer- znaczy 'śmierć' i 'woda'. W tym samym czasie *mer- znaczyło albo 'umierać' i 'ciemny kolor', albo tylko 'umierać' i dopiero ciut później również 'martwa woda'. Pozdrowienia od etymolożki i gratulacje za fantastyczny podcast.

[@slowianskiedemony]

Dziękuję za tak wyczerpujący i merytoryczny komentarz :)