Μέγα Σάββατον

Σύνθεση / Ενορχήστρωση: Δημήτρης Παπαδημητρίου
Ποιητικό Κείμενο / Λιμπρέτο: Νίκος Γκάτσος
Λαϊκός Τραγουδιστής: Μανώλης Μητσιάς
Λυρική σοπράνο: Μυρσίνη Μαργαρίτη
Μουσική Διεύθυνση: Λουκάς Καρυτινός
«Μέγα Σάββατον»
Μέμνησο!
Όλα στερέψαν σιγά σιγά.
Τα περιστέρια πετούν αργά
σε λίμνες άνυδρες βάλτους υγρούς
σε διψασμένους κήπους κι αγρούς.
Μέμνησο των παιδίων α σοι έδωκεν ο Θεός.
Πίσω απ'τους λόφους τους χαμηλούς
με τους προφήτες και τους τρελούς
στέκουν παράμερα τρία παιδιά
σα γλαροπούλια στην αμμουδιά.
Τα ρήματα α λελάληκας ημίν πνεύμα εστίν και ζωή εστίν.
Μες των καιρών την ανημποριά
διώξε το γρέγο και το βοριά
και ξαναγύρισε ήλιε στη γη
με του θριάμβου σου την κραυγή.
Ότι συ ει η αλήθεια και η ζωή και η ανάστασις.
Ο ων και ο ην και o ερχόμενος.
Σημείωμα συνθέτη
Επιγραμματικά
Ένας γυός, μια μάνα, μια τραγική μοίρα. Κι αυτός ο γυός, ο ίδιος ο Θεός, θύμα του Ανθρώπου. Κι αυτός ο Άνθρωπος που βασανίζεται μέσα στα χθόνια πάθη του κι ακόμα ελπίζει στη δική του Ανάσταση.
Οι «ΜΕΡΕΣ ΕΠΙΤΑΦΙΟΥ», μια «Συμφωνική Ορθόδοξη Λειτουργία» με Χορωδία, ψάλτη - λαϊκό τραγουδιστή, σοπράνο και τρία ελληνικά όργανα είναι ένα έργο βαθιάς, επεξεργασμένης και βάσιμης ελπίδας.
Το ποιητικό κείμενο
Οι «Μέρες Επιταφίου» είναι ένα κορυφαίο, και σίγουρα το «μοναδικό» καθαρά «θρησκευτικό» έργο του Νίκου Γκάτσου.
Φορμαλιστικά το κείμενο είναι μια στιχουργική αντίστιξη επιλεγμένων σπαραγμάτων της Καινής Διαθήκης απέναντι στους σύγχρονους στίχους του Γκάτσου. Αυτοί με τη σειρά τους επικεντρώνουν στη μέγιστη ουσία, Θαυμάζουν με ρεαλισμό αλλά και σχολιάζουν με οξυδέρκεια τα θεία και τα γήινα.
Θα έλεγα πως τα κείμενα της Καινής Διαθήκης είναι μερικά από αυτά που και ο πλέον δύσπιστος ακροατής δεν θα μπορούσε παρά να θαυμάσει ως μοναδικά διαμάντια του πολιτισμού βγαλμένα από το βαθύτερο θρησκευτικό αίσθημα. Και τα αντίστοιχα στιχουργήματα του Γκάτσου παράλληλα εισβάλλουν στην καθημερινή πραγματικότητά μας με μιαν ανίκητη συγκίνηση, ως διαμάντια του λαϊκού κοσμικού πολιτισμού μας.
Η ιστορία του έργου
Γράφτηκε από τον Νίκο Γκάτσο γιά να το πεί ο Μανώλης Μητσιάς, ένας τραγουδιστής που μοναδικά συνδυάζει, στη λαϊκή του φωνή, στοιχεία ψαλτικής και λαϊκής τεχνικής αφ' ενός, αλλά και αφ' ετέρου έχει το ήθος για να πει αυτούς τους στίχους και αυτές τις φράσεις. Ένας τραγουδιστής απλά κορυφαίος.
Το έργο δεν μελοποιήθηκε τότε.
Όμως η ζωή έκανε τους κύκλους της. Μετά από το «Λουλούδι στη Φωτιά» της προπερασμένης χρονιάς, η Αγαθή Δημητρούκα, θεματοφύλακας αυτής της τεράστιας πνευματικής περιουσίας που λέγεται έργο του Νίκου Γκάτσου και ο ίδιος ο Μανώλης Μητσιάς με κατηύθυναν προς τις «Μέρες Επιταφίου».
Τους ευγνωμονώ για την εμπιστοσύνη.
ΚΑΜΕΡΑΤΑ, Ορχήστρα Των Φίλων Της Μουσικής
Εξάρχων
ΣΕΡΖΙΟΥ ΝΑΣΤΑΣΑ
Α' Βιολιά
ΑΓΓΕΛΑ ΦΑΝΑΡΙΩΤΗ, ΑΟΥΡΕΛΙΑ ΔΕΣΠΟΤΙΔΟΥ, ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΒΕΡΒΙΤΣΙΩΤΗΣ, ΙΡΙΝΑ ΣΑΛΕΝΚΟΒΑ, ΑΛΦΡΕΝΤΟ ΣΤΟΥΝΙ, ΤΟΚΑΡΕΒ ΣΛΑΒΑ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΧΑΛΑΨΗΣ.
Β' Βιολιά
ΛΙΟΥ ΤΖΙΝΓΚ, ΛΟΥΪΖΕ ΣΤΑΛ, ΚΙΤΙ ΒΑΡΔΑΜΗ, ΜΙΓΚΕΝ ΣΕΛΜΑΝΙ,
ΒΑΝΕΣΑ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ, ΑΝΤΟΝΕΛΛΑ ΣΤΕΦΑ,
ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ.
Βιόλα
ΛΑΟΥΡΕΝΤΙΟΥ ΜΑΤΑΣΑΡΟΥ, ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΣΕΦΕΡ, ΜΑΡΙΟΣ ΔΑΠΕΡΓΟΛΑΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΩΜΑΝΟΣ.
Τσέλο
ΚΡΙΣΤΟΦΕΡ ΧΑΜΦΡΥΣ, ΗΛΙΑΣ ΣΑΚΑΛΑΚ, ΚΩΣΤΗΣ ΘΕΟΣ,
ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΟΡΦΥΡΗΣ, ΟΧΕΒΑ ΦΑΜΠΙΟΛΑ.
Κοντραμπάσσο
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΖΩΓΡΑΦΟΣ, ΧΑΡΗΣ ΜΕΡΜΥΓΚΑΣ, ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΧΑΛΜΟΥΚΗΣ.
Φλάουτο
ΜΑΡΙΛΕΝΑ ΔΩΡΗ
Φλάουτο, πίκολο φλάουτο
ΜΕΛΙΝΑ ΜΑΚΡΗ
Όμποε
ΣΠΥΡΟΣ ΚΟΝΤΟΣ
Όμποε, αγγλικό κόρνο
ΤΙΝΑ ΔΕΣΥΛΛΑ
Κλαρινέτο
ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΕΛΛΑΠΟΡΤΑΣ
Κλαρινέτο, μπάσο κλαρινέτο
ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΚΙΝΟΣ
Φαγγότο
ΕΝΤΥ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ
Γαλλικό κόρνο
ΜΙΧΑΗΛ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΕΛΕΝΑ ΑΝΘΗ.
Τρομπέτα
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΚΟΚΚΟΛΗΣ, ΣΩΤΗΡΗΣ ΠΕΠΕΛΑΣ.
Τρομπόνια
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΡΙΜΠΕΡΗΣ, ΣΠΥΡΟΣ ΒΕΡΓΗΣ.
Τούμπα
ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΜΩΡΑΊΤΗΣ
Τύμπανα: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΕΣΥΛΛΑΣ
Κρουστά: ΜΙΧΑΛΗΣ ΔΙΑΚΟΓΙΩΡΓΗΣ, ΑΝΔΡΕΑΣ ΦΑΡΜΑΚΗΣ.
Άρπα: ΜΑΡΙΑ ΜΠΙΛΝΤΕΑ
Τσελέστα: ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΧΡΙΣΤΟΥΔΗΣ
Πολίτικη Λύρα: ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κανονάκι: ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΙΜΑΛΑΣ
Σαντούρι: ΣΤΕΛΛΑ ΒΑΛΑΣΗ
Ηχογράφηση / Mastering: REALSOUΝD.IT
Recording Engineer, Mixing Αnd Mastering: PETER GHIRARDINI
Recording Producer And Editοr: GΙΟVΑΝΝΙ PROSDOCIMI
Παραγωγή: ΑΡΙΟΝΑ ΕΛΛΑΣ Α.Ε.
Καλλιτεχνική επιμέλεια & οργάνωση - εκτέλεση παραγωγής:
ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ
Πίνακας εξωφύλλου:
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΡΘΕΝΗΣ, «Ο ΧΡΙΣΤΟΣ» (π. 1900)