Peter Turrini "Urodziłem się dla teatru i umrę na scenie" - seminarium

Seminarium z cyklu „Pracownia teatru austriackiego: teraz teatr / teatr teraz”
Urodziłem się dla teatru i umrę na scenie
Peter Turrini: "Nareszcie koniec", "Przedstawienie"
Prowadzenie: Joanna Drynda (Uniwersytet Adama Mickiewicza w Poznaniu), Jadwiga Kita-Huber (Uniwersytet Jagielloński), Krzysztof Tkaczyk (Uniwersytet Warszawski)
Organizator: Austriackie Forum Kultury w Warszawie
Partner: Agencja Dramatu i Teatru ADiT, www.teatralny.pl
Patronat: Instytut Germanistyki Uniwersytetu Warszawskiego
Tylko teatr ukazuje w kilku sekundach, minutach lub najwyżej w ciągu jednego wieczoru całe szczęście, całe nieszczęście. Każdy wdech, każde spojrzenie, każdy gest oznajmia nadejście czegoś Nowego, Pięknego lub Przerażającego. Tu wszystko jest możliwe. - Mężczyzna
"Policzę do tysiąca i zabiję się.” - mówi bohater monodramu "Nareszcie koniec" (1977) autorstwa Petera Turriniego. Bohater "Przedstawienia" (2000) - innego z wielkich monologów austriackiego dramatopisarza ukrywa się w bezpiecznych ciemnościach teatru przekonany, że „teatr to jedyne wyjście, żeby przeżyć życie.” Pierwszy z nich jest dziennikarzem wspinającym się coraz wyżej po szczeblach kariery, drugi aktorem odnoszącym triumfy na scenach całego kraju. „Wszyscy mnie tu znają, wszyscy mnie tu pozdrawiają, wszyscy mnie tu kochają.” - peroruje dziennikarz. „Jestem u szczytu, jestem wielki. Jestem na samej górze.” - przemawia w jednej ze swych kreacji aktor. Dlaczego zatem szukają dla siebie miejsca w śmierci lub serii niekończących się teatralnych powtórzeń? Co kryje się za maską ich sukcesu i szczęścia? I wreszcie, czemu ma służyć ich spowiedź? Turrini po raz kolejny składa hołd Teatrowi, czyniąc ze sceny miejsce refleksji i rozrachunku z upływającym życiem.