Video

Psychologie w Polsce studiuje obecnie ponad 50k osob, a to czasopismo chyba juz nawet nie wychodzi, a naklad 10 lat temu jaki udalo mi sie znaleźć to 25k, wiec zdanie z intro jest raczej falszywe. Poprzedni format bardziej mi podchodzil.

Ciekawa rozmowa, dzięki! Choć z perspektywy psychologii, twierdzenie, że zwierzęta nie mają psychiki, jest dość niszowe :)

Bardzo ciekawa rozmowa

Tsunami beta😂

Dlaczego rodzicielstwo bliskości nie działa? Jakieś źródła?

Dobrze, że jednak ten dogmatyzm został wspomniany. Mam wrażenie, że zawsze toczy się w człowieku konflikt pragnień dogmatyzmu i sceptycyzmu.

Stwierdzenie: "Etyczne jest to, co jest dobre" faktycznie jest mocnym uproszczeniem sprawy. Mam wątpliwości, czy utylitaryzm zawsze jest dobrym punktem wyjścia.

Rozczarowujące. Nie idźcie w tą stronę.

Bardzo ciekawa dyskusja, pobudzająca do refleksji, aż chciałoby się coś wtrącić. Jednak ostatecznie sprowadziła mnie do wniosku, że ustanowienie jednego władcy dla psychologii jest niewykonalne. Brak prawnego unormowania zawodu psychologa sprawia, że poszukujemy odpowiedzi w sobie, a następnie usiłujemy odnaleźć ludzi, którzy nasze podejście w jakiś sposób podzielą. Wówczas powstaje kolejne małe królestwo, które może i przynależy do jakiegoś większego, jednak nadal pozostaje inne od reszty. I faktycznie, bez odgórnie narzuconych zasad (nie mam tu na myśli kodeksu etycznego, ale przyjęcie wspólnej perspektywy) sami musimy sobie panować, z tym, że, mam wrażenie, mimo wszystko to nam się podoba. Dzięki tej wolności psychologii psycholodzy nie muszą się ograniczać do jednej, konkretnej formy. I to jest piękne, bo przecież ludzkiej psychice również nie da się nadać wyłącznie jednego kształtu. Zastanawiam się, czy gdyby zamknąć psychologię w sztywnych ramach chronionych ustawą to nadal byłaby to psychologia? Choć nie ukrywam, prawna normalizacja byłaby z pewnością korzystna dla osób korzystających z pomocy psychologicznej.

A z filmów Martina Scorsese na "czasie krwawego księżyca" panowie jesienią byli?

Dla mnie takim klejem są wartości, zgodnie z którymi chcę budować swoje życie. Myślę sobie jednak, że życie jako osoba wierząca może być łatwiejsze od mojego ateistycznego, bo daje trochę nadziei.

Czy pan je mięso?

jest szansa na jakieś odcinki z goscmi?

Co panowie myślicie o psychoterapii w formie tekstowej? Bo pamiętam, że w którymś odcinku jeden z was prześmiewczo powiedział coś o wystawianiu diagnozy na podstawie korespondencji pocztą, więc to wskazywałoby na krytyczny stosunek wobec takiej formy terapii P.S. Dziękuję panie Macieju za zrecenzowanie mi recenzji. Przepraszam, że wcześniej nic panu nie odpisałem, miałem urwanie głowy z nauką i to zeszło gdzieś na ostatni plan

Taki odcinek o tym, co sztuczna inteligencja oznacza dla przyszłości psychologii to z chęcią bym usłyszał

Jakoś mocno rezonuje ze mną ten początek. Mam wrażenie, że przez poprzednią dekadę życia bardzo uciekałam od tego skąd jestem, a teraz jest to element mojej tożsamości. Zarówno w Krakowie (liceum) jak i Warszawie (studia) udawało mi się wtapiać i nikt nie myślał, że nie pasuję, bo tak bardzo starałam się by nie było tego widać. Im bliżej trzydziestki, tym bardziej jestem dumna, że jestem tu gdzie jestem, pomimo, a może właśnie dlatego skąd jestem i nie odpowiadam już na pytanie skąd jestem wymieniając miasto, w którym akurat rezyduję.

Po mojemu, to problem z filozofią polega na tym, że ludzie traktują ją jako zapiski starych ludzi z dawnych czasów, a nie jako praktyczne wskazówki do realizacji swojego potencjału. W waszych rozważania ch odczuwam, że to jest taka zabawa słowem i koncepcjami a nie wdrażanie faktycznych kroków na życiowej ścieżce.

fantastyczne macie te rozmowy, jednak proszę o jedną rzecz - lepsze audio - brakuje mi jakości impoderabiliów żeby zacząć was oglądać nałogowo

Ja wytatuowałabym sobie Yaloma 😉 dziękuję za super rozmowę.

Zdecydowanie więcej odcinkow

Porąbana ta nowa Akademia Pana Kleksa. 😉

Świetna rozmowa. Brakuje w internecie spojrzenia na psychologię z takiej perspektywy. Dobrze się was słucha.

Bardzo dobry materiał. To mój ulubiony odcinek na ten moment. Ubolewam nad skandalicznie małą ilością wyświetleń!

Ciekawe jak bardzo inaczej film Barbie jest odbierany przez kobiety, a przez mężczyzn. Mężczyźni bardzo skupiają sie na postaci Kena i często z nią utożsamiają, a z tego co widze kobiety najczesciej dotyka monolog Ameriki i idea, ze nawet "idealna" lalka nie spelnia wszystkich nierealistycznych oczekiwań, które społeczenstwo stawia kobietom. Też myślę, że ten film może bardzo wzruszac, bo zabawa lalkami Barbie była bardzo kształtująca dla wielu dziewczynek, tak samo filmy Barbie budowały system wartości, były dużo bardziej skupione na kobiecych przyjaźniach, walce o siebie itd niż większość bajek kierowanych do dziewczynek w tamtych czasach. Od wielu kobiet słyszałam, że czuły coś w rodzaju "khatarsis" po obejrzeniu tego filmu. Myślę, że to bardzo duży efekt jak na film skierowany do mas. Budzi on zdecydowanie bardzo dużo emocji od polityków amerykańskich palących lalki Barbie, do dziesiątek historii ludzi co po tym filmie uświadamiali sobie, że chcą zakończyć swoje obecne związki. Myślę, że o samym efekcie psychologicznym tego filmu można by godzine rozmawiać

Jak na razie to moj ulubiony odcinek na kanale. Czekam na wiecej!

Określenie na to zjawisko, które opisujecie przy "Barbie" i "Jokerze" z jakim się zetknąłem to "koniowanie trojańskie". Tzn. że jeśli twórca filmowy pragnie pracować z dużym budżetem i jednocześnie nakręcić coś o wartości merytorycznej, skłaniającego do refleksji, niebędącego wyłącznie papką dla mas, to musi przemycić owy film pod przykrywką rozpoznawalnej własności intelektualnej. Bo w przekonaniu producentów, żeby coś się sprzedało, musi zostać podpięte pod markę czy uniwersum filmowe, które swój fanbase już ma

Nikita ❤

Polecilibyście jakąś wartą przeczytania książkę filozoficzyną wydaną w przeciągu ostatnich trzech lat? Muszę napisać takiej recenzję jako pracę zaliczeniową na filozofię z antropologią kulturową

Czy moglibyśmy dostać odcinek o praktykach studenckich? Gdzie warto aby student psychologii poszedł, czego raczej unikać i jak najlepiej z nich skorzystać. I o Panów wspomnieniach i doświadczeniach z praktyk.

Przez przypadek natrafiłem i obejrzałem już dwie dyskusje - Panowie, chylę czoła, jestem zachwycony. Sam nie jestem absolwentem psychologii, ani nawet studentem. Za to psychologią się interesuję, również filozofią, a mój główny konik to literatura (absolwent filologii polskiej). Jest masa tematów, na temat których chętnie bym Panów posłuchał, chociaż nie wyglądacie mi na facetów, którzy chętnie dadzą sobie narzucić temat - z założenia chyba niekoniecznie macie ochotę schylać się zbyt nisko... ;) Ale mimo wszystko pozwolę sobie rzucić parę kwestii, to będziecie mieli chociaż obraz, co mogłoby zainteresować takiego randomowego słuchacza: Czy Wy macie jakieś swoje KONCEPCJE PSYCHOLOGICZNE, do których Wam bliżej niż dalej, czy raczej chcecie się wypowiadać wyłącznie z pozycji META? Jaki stosunek do psychologii głębi? Freud, Adler, Jung - z Waszej perspektywy wyłącznie historia, czy po prostu nurty odrzucone przez mainstream? Co myślicie o Jordanie Petersonie - otwarty eklektyczny umysł psychologiczny czy pop-filozoficzny guru? Tyle ode mnie, jesteście zajebiści. Właśnie oglądam "Czy psychologia jest nudna?", właśnie jeden z Was uznał, że definiuje psychologię jako "naukę o duszy", ołł yeaaa!!!

CZcams randomowo wyrzucił na głównej. Content nie dla mnie ale z podziwu do tego losowego zdarzenia składam szczere życzenia dla rozwoju kanału. Powodzenia Panowie :)

Jako osoba która ten podcast odkryła na niespełna miesiąc przed rozpoczęciem studiów właśnie psychologicznych muszę powiedzieć, że słuchanie tych rozmów w dużym stopniu doinformowało nastawienie, z jakim wchodzę w owe studia i jestem wielce wdzięczny za to, że dzielicie się Panowie tymi swoimi dyskusjami z szerszym gronem odbiorców. Brakuje mi więcej takich spojrzeń na kwestie psychologiczne z dystansu, wręcz z lotu ptaka. Z niecierpliwością wyczekiwałem tego odcinka i z niecierpliwością będę wyczekiwał każdego kolejnego Nie wiem, czy przyjmujecie Panowie rekomendacje, lecz uznałem, że skoro interesujecie się wiedzą z pogranicza różnych dyscyplin, to może zainteresuje was lektura, którą nie tak dawno skończyłem i którą uznałbym za naprawdę wartościową - "into the woods" John'a Yorke. Autor egzaminuje w niej szablony, które powtarzają się w naszych formach narracji na przestrzeni dziejów i próbuje dokopać się do dna tego, w jaki sposób nasze procesy poznawcze narzucają historiom, które opowiadamy, formę, którą przybierają, i w jaki sposób ta forma wyznacza ich treść. Książka obszerna i wyczerpująca swój temat. Da się poznać, że autor zebrał w jednym miejscu wszystek wiedzy, którą nagromadził przez całe życie i usiłował bazując na tej wiedzy opracować szeroko zakrojoną, zufinikowaną teorię opowiadania historii. Miejscami zahacza nawet o mitologię porównawczą. Jeśli miałbym za coś ją skrytykować, to muszę powiedzieć, że tok wnioskowania był w moim odbiorze miejscami odrobinę kazuistyczny. Chociaż tak naprawdę nie wiem, refleksja czysto psychologiczna to może jedna ósma objętości całości, jednak jeśli pasjonujecie się kinem lub ogólniej fikcją, to może się wam spodobać

Psychologie warto studiować ale się nie opłaca. Sam miałem kryzys na 3cim roku. Teraz obrona przede mną, obym w tym roku wszystko skończył. Ja oczekiwałem czegoś innego ale już to przeminęło i nie wróci.

I pozdrawiam studenta prof. Dymkowskiego ;) miałam z nim podobne interdyscyplinarne zajęcia i jestem zdania, że powinny być obowiązkowe. Pamiętam jednoczesny zachwyt i przeciążenie mózgu przy zajęciach z psychologii ekonomicznej. Powinno być według mnie, nawet jeśli np. uczelnia specjalizuje się w klinicznej i głównie w tym temacie edukuje studentów, to poza tym ma jedne zajęcia, może przez 2 semestry żeby zmieścić się z materiałem, na temat "psychologii w..." albo "psychologii z..." żeby pokazać jak najwięcej zastosowań psychologii, dać możliwość zachwycenia się nią z takiej perspektywy i ułatwić podjęcie decyzji dotyczącej zmiany czy rezygnacji ze studiów

Jeden z wniosków, które wyciągam z tej świetnej dyskusji to, że należy studiować "po staremu". Czyli siedzieć w książkach i zgłębiać tematy bardziej niż zdążą to zrobić wykładowcy i jak najbardziej się z tym zgadzam z jednej strony, jednak też z drugiej strony zaczynamy żyć w czasach gdzie wszystko trzeba na raz szybko "ogarnąć, zaliczyć i iść dalej", bo ludzie według mnie stracili wartości jaką kiedyś było samo studiowanie. To nie koniecznie jest złe, że się idzie z tym samym podejściem do nauki na studiach jak na podstawowej edukacji, czyli z celem zaliczenia a nie rozwoju, tak po prostu jest. Czy warto studiować psychologię w taki albo inny sposób kończąc z takimi albo innymi wnioskami? Według mnie każdy może mieć inne oczekiwania względem tych studiów i nikt nie powinien oceniać czy warto czy nie. Jednak ilość ludzi, którzy wykorzystają te studia do bycia lepszym, bardziej spełnionym człowiekiem, któremu ta wiedza pozwoli stać się kimś "pożytecznym dla świta" raczej się nie zmieni. Bo tym ludziom potrzebny jest tylko "mały kop" i pokazanie mniej więcej w którym kierunku co jest czym i oni sami dowiedzą się reszty potrzebnych rzeczy, dzięki którym psychologia będzie dla nich warta studiowania.

Aż sobie o tych Słowianach zapragnęłam poczytać. Czemu tego w szkole nie było 😢

Co to w ogóle za pytanie!?

BOŻE - co za genialny odcinek. Takie intelektualne podniecenia nie często się zdarzają. Akurat tematy, które mnie niezwykle pasjonują. Nie wiem, kiedy te 50 minut zleciało. Zapisuje pozycje polecone na koniec przez jednego z panów prowadzących i tak pięknie eksponowanych przez drugiego. Od dawna rozmyślałem na te tematy - psychologia historii i historia psychologii. Pomogliście mi je nazwać. Na pewno przesłucham niedługo jeszcze raz robiąc notatki. Życzę panom redaktorom prowadzącym rychłego pokłócenia się na wizji. Łukasz

Najwięcej dylematów etycznych mam w przypadku klientów niepełnoletnich z zachowaniami ryzykownymi. Uff, to spędzało i do teraz spędza mi czasami sen z powiek. Ale i w całej pracy dużo moich rozmyślań wokół tego [etyczności pracy] się dzieje, a i czasami wstrzymania w działaniu, bo nie wiem... Co niekoniecznie zjednywało mi przychylność przełożonych, opłacaczy moich działań. Temat refleksji nad dobrem, złem, wyższości czyiś wartości nad innymi - tutaj pomaga mi zasada "brania w nawias" swoich doświadczeń/wartości/ocen oraz ustalenia samej ze sobą z jakimi tematami/osobami/problemami na ten moment nie mogę pracować, bo będę tracić podmiotowość kontaktu na rzecz oceny, uprzedzeń, wejścia w swoje. Fajnie, że poruszyliście ten temat, mega ważny i Wy otwieracie przestrzenie do myślenia. Podoba mi się też formuła otwartej rozmowy, gdzieś zaczętej, nie wiadomo czy skończonej. Pozdrawiam, K

1:09:05 co złego w psylocybinie?

Mój mózg zrobił podczas przyspieszonego słuchania z tego pytanie - czy psychologia jest estetyczna. Bardzo ciekawe rozkminy

Uderzyło mnie stwierdzenie że studenci psychologii nie używają tego co dowiedzieli się na uczelni w życiu codziennym... Jakby... Jak to? Nie wiem, może to jakieś moje zmylne wyobrażenie o świecie, ale mam wrażenie że kiedyś to studenci to były osoby które właśnie inaczej widziały codzienność niż reszta społeczeństwa. To były osoby które wyróżniały się tym że wiedziały więcej, rozumiały więcej z otoczenia i jakoś tak. Może prawie tylko mi został wpojony taki obraz studenta, osobiście osobiście

Świetne rozmowy prowadzicie Panowie, bardzo miło mi się was słucha :) Miałem przyjemność mieć zajęcia z Panem Rafałem Węgrzynem jeszcze na DSW z wprowadzenia do psychologii bodajże, świetny wykładowca :D Pozdrawiam i życzę samych sukcesów!

Absolutnie świetne, wyczekuje kolejnych spotkań, liczę na więcej, po prostu rewelacyjna rozmowa, chciał bym więcej takich rozmów, spotkań na psychologii, pozdrowienia Rafał

Świetny odcinek. Chętnie usłyszałbym więcej porad i o zagrożeniach na jakie studenci psychologii powinni uważać.

Trzecia noga, a Jesteś zwykłą za-baw-ką! Metafora taka. Proszę kontynuować.

Poogladałam z zaciekawieniem. W pewnych momentach czułam, że zaraz pęknę, bo albo tak się zgadzałam, albo tak nie zgadzałam, albo byłam zaciekawiona i chciałam coś powiedzieć, albo było dużo wątków i starałam się to pomieścić. Tutaj wchodził dialog wewnętrzny, trzecia noga, ego obserwujące xD Przemawia do mnie Wasza formuła. Brakuje mi podcastu, w którym nie będzie poradnictwa i implikacji badań, a znajdę dyskusję i pytania. Ten rodzaj pluralizmu myślenia, wątpliwości spuszcza nadęcie czy też napięcie, o którym wspominaliście. :) p.s. wkrętki o Alma Mater poruszające. Również oceniam etos psychologii jakiej zostaliśmy nauczeni :)

Bardzo dobrze się Was słucha, Panowie!