Video

omorfi

Είμαι μεγάλος θαυμαστής σου για τα lyrics.... δώσε όμως και εσύ τα credits για την μουσική που παίζει από πίσω!! φιλικά

Κουκ άμα το δεις πάτα ένα like για εμάς,, για τις συζητήσεις σε πάρκα και θέες, για τα γέλια και τα κλάματά μας,, 13 και συνεχίζουμε,, Σ ευχαριστώ που υπάρχεις αδερφέ!

❤

Παλικαρεε υπαρχει λαθος απο βιασυνη Στην αρχη στο πριγκιπεσσα που λες πρωτη φορα Ειπες ΠριγκΡιπεσσα 😅

απο τους πιο ωριμους στη φαση, τρομερα βαθια ραπς

Απλα μαγευτικός καθε σου στίχος σε ολα σου τα τραγούδια... Δεν υπαρχουν λόγια για να περιγραψουν τα συναισθήματα που μου δημιουργείς... Αγγίζεις καθε ψυχή... Εισαι μοναδικός! ❤

🙏🙏🙏

брат, ты читаешь как mavro man 💯

Αδερφέ έχεις άστρο. Σύντομα όλα θα ξεκλειδώσουν.. Σ αυτή την ατέρμονη διαδρομή πολλά παράξενα συμβαίνουν

👏👏👏

Σκιάχτρο...ωραία όλα αυτά αλλά δυστυχώς. Πολυόροφα κτήρια γίνανε μάστιγα να κόψουνε την ανθρώπινη επαφή..ΕΔΩ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΧΕΙΜΩΝΑΣ για και για πΝτα

ΜΚΠ

Εγω ειμ ονειροσοαστησ❤

Το μονο κρου π ακουω ακομι παρόμοιο ραπ μ τσ ιδιεσ αξίες οποσ παντα ❤

Ειναι τ σκιτσοοοοο ❤❤❤

Τι φτινεις εδώ ρ αγόρι λεσ κ μηλανε οι σκέψεις μ❤

ανατριχιλα αλανι!

« Ισόβια μόνος , ισόβια ξένος. » 🩶

« Αν ένιωσες πόσο με βοηθάει το aerolin Αυτό εδώ το λέω depon Και είναι χαμένη η ανάσα μου Στοιχειώνει την κοιλάδα των Τεμπών Μπας και αναπαύσουν στα καζάνια της κόλασης Τις ψυχές πολιτικών. » Μας είχες λείψει αδερφέ, μπόμπα το ep παρεπιπτόντως, big ups 💚

Είμαι από αυτούς τους 30αρηδες που σε ακούνε και δακρύζουν σαν παιδιά

to kommati einai gamo kai molis siniditopioisa oti i mousiki einai apo ti tourkiki seira kara sevda .. mpravo aderfouli elpizo na sou aresei kai sena i mousiki sou

Γενικα η μουσικη σου καταφέρνει και μαγεύει την ψυχη μου και το μυαλο μου.Απο τα καλύτερα κόμματια ραπ που εχω ακουσει εως στα 42 μου χρόνια.Συγχαρητηρια Θωμά.Σε ευχαριστώ πολυ.

Μονάχα εσύ μην πάψεις να με καθρεφτίζεις...

Το ρίσκο που πήρα μου βγήκε Είμαι δικός σου καθρέφτης, διάβασέ με λύκε Πόσοι να ισχυρίστηκαν ότι με μάθαν απ' έξω καμιά σημασία δεν είχε Ζώντας στην απ' έξω, τα γκρίζα ντουβάρια μου, λόγος να αντέξω Και στο υπογράφω, στο σπίτι μου μέσα κανείς από δαύτους δεν μπήκε Εσύ πριγκριπέσσα Που λες πως με ξέρεις απ' έξω μα πώς Αφού απ' το μυαλό μου δεν σε είδα ποτέ να φεύγεις από μέσα Θυμάσαι Με δάκρυα στα μάτια το στόμα μου ξέπλυνα Γιατί όσες φρίκες κι αν έφαγα Η γεύση που μένει αν πεις ψέματα σ' ότι αγαπάς είναι απαίσια Στίχοι μου γίναν tattoo σε κορμιά, συντροφιά σε αγνώστων τα αφτιά νύχτες άπειρες Γίναν τροφή σε παιδιά που είναι πια τριαντάρηδες Αγγίζουν ανθρώπους οι στίχοι σου, λες Τι σκατά πια άλλο θα 'θελες Λέω να ανέβω στον Λυκαβηττό κι αφού σκίσω στα δυο το μυαλό μου Θα ούρλιαζα "Αθήνα κοίτα πώς κατάντησες" Μα τώρα θα ψάχνανε τα κινητά τους να ανοίξουν τις κάμερες Καλά μου τα 'λεγες, όταν θα σβήσουν τα φώτα Τα bro και οι αγκαλιές είναι χάρτινες Δεν ήταν τυχαίο που με βρήκα όταν άρχισαν να με ρωτάνε "πού χάθηκες" Κι έχω τα μάτια μου μάρτυρες Που όταν να φάω δεν είχα πιο πολύ μ' αγάπησες Ζωή που μετριέται σε πράξεις κι ας είναι κοινό για όλους το ίσον Ξέρω τι θέλω να ζήσω Κι αν σβήσω να κλείσω τα μάτια μου ως η αδυναμία σου Να σε έχω δίπλα μου ως το τότε κι ορκίζομαι Έναν προς έναν τους φόβους σου όλους που θα τους γαμ Γιατί μόνο τα όμορφα αξίζουν την ταχυπαλμία σου Κάνουμε ευχές όσο αστέρια απο πάνω μας αυτοκτονούν Νιώθω πως μας κλέψανε τόσα Που κι όλα να τα 'παιρνα πίσω διπλά δεν αρκούν Καμιά συννεφιά μην σκιάζει τα μάτια σου όπου κι αν κοιτούν Φτιάξ' τον ουρανό σου κι ώσπου να νυχτώσει, τα αστέρια πάντα θα φανούν Παιδιά που φοβούνται για το αύριο Με το "για πάντα" που λεν' τί εννοούν Σφιχτά την κρατά μα φοβάται πως μια μέρα θα ξεχαστούν Γονείς που γυρίσαν την πλάτη Γιατί η αγάπη πεθαίνει αργά σε στρωμένο κρεβάτι που υπάρχει μονάχα για να κοιμηθούν Πώς ξημερώνουν οι μέρες Μα αφού ξεκινά απ' τις μανάδες σας και τους πατέρες Να πεις στον λεβέντη σου μόνο με χέρια, ποτέ με μαχαίρια Γιατί όταν υπάρχουν συμφέροντα πάντα γεννιούνται στρατοί και αγέλες Γιατί ο Μιχάλης και ο Άλκης αλλάζουν ονόματα, πόλεις και χρώματα απλά στις φανέλες Να πείτε στις κόρες σας πως μεγαλώνοντας μόνο, θα γίνουν κοπέλες Γιατί θέλει πράξεις και θάρρος μια μέρα να γίνουν Γυναίκες Να πεις στα παιδιά σου ο τόπος αυτός είναι οι μνήμες τους Όχι τα σύνορα, ούτε και οι σημαίες Να πεις πως η κρίση είναι εδώ και δεν πέρασε Όσο η Πατησίων διασχίζει φαβέλες Να πεις στο παιδί σου να ακούσει τον Βρώμικο Νότο, τον Detro, να ακούσει Ψυχόδραμα Πες πόσο κατακριτέο ήταν το ραπ τότε, εκείνα τα χρόνια, για αυτό είχαν ανάγκη ψευδώνυμα Για το παιδί μου να γίνω οικογένεια Μια έννοια που ποτέ δεν γνώρισα Κοίτα παιδί μου να γίνεις θα πω η αλλαγή που δεν μπόρεσα Ζωή που μετριέται σε πράξεις και ας είναι κοινό για όλους το ίσον Ξέρω τι θέλω να ζήσω κι αν σβήσω να κλείσω τα μάτια μου ως η αδυναμία σου Τον Χρήστο να πει πως την έκανε πάλι Και πάλι θα τον συγχωρήσω Γιατί έτσι είναι οι σχέσεις των φίλων Κι ήταν τιμή μου που είχα την φιλιά σου Με άσπρα μαλλιά την γυναίκα μου, να λέει ποιο χάραμα έχει άρωμα δίχως εκείνον Ποιο μαξιλάρι αμοίραστο γίνεται κι έμπνευση ονείρων "Έτσι είναι αυτά. Κι η ζωή προχωρά..." θα της πουν τα εγγόνια της Μα όσο θα λέν' την ζωή αλυσίδα θυμίζω οι ανθρώποι μας παίζουν τον ρόλο των κρίκων Ο γιος μου να πει πως απέτυχα Μα το ταξίδι μου να το θυμάται ως ντόμπρο και τίμιο Για να αποσπάσω έστω ένα της γέλιο, να κάνω χιλιάδες φορές τον ηλίθιο Στην κόρη μου θέλω ως πατέρας να γίνω το πιο όμορφο ενθύμιο Γιατί ότι μεγάλωσε στην μοναξιά του, στο τέλος πεθαίνει ως αγρίμι, κυρ-Θύμιο Κάνουμε ευχές όσο αστέρια απο πάνω μας αυτοκτονούν Νιώθω πως μας κλέψανε τόσα Που κι όλα να τα 'παιρνα πίσω διπλά δεν αρκούν Καμιά συννεφιά μην σκιάζει τα μάτια σου όπου κι αν κοιτούν Φτιάξ' τον ουρανό σου καρδιά μου και σίγουρη να 'σαι τα αστέρια στο τέλος πάντα θα φανούν Παιδιά που φοβούνται για το αύριο Με το "για πάντα" που λεν' τί εννοούν Σφιχτά την κρατά μα φοβάται πως μια μέρα θα ξεχαστούν Μα γίναν γονείς που ανταλλάσσουν αγάπη Για αυτή μιλάν' στα δικά τους παιδιά κάθε βράδυ, σαν παραμύθι ώσπου να κοιμηθούν Κάνουμε ευχές όσο αστέρια απο πάνω μας αυτοκτονούν Νιώθω πως μας κλέψανε τόσα Που κι όλα να τα 'παιρνα πίσω διπλά δεν αρκούν Καμιά συννεφιά μην σκιάζει τα μάτια σου όπου κι αν κοιτούν Φτιάξ' τον ουρανό σου καρδιά μου και σίγουρη να 'σαι τα αστέρια στο τέλος πάντα θα φανούν

Ονομάζομαι Αρτεμις και θα ήθελα πολύ να μοιραστώ την επαφή μου με αυτό το τραγούδι μαζί σας. Έχασα τον αδερφό μου πριν 3,5 χρόνια μόλις 20 χρόνων και αυτό είναι μια πληγή που όσο καιρός και αν περάσει νιώθω ότι δεν θα επουλωθεί ποτέ. 3,5 χρόνια τον σκέφτομαι και τον αναζητώ κάθε μα κάθε μέρα, στον ύπνο μου αλλά και στον ξύπνιο μου , τον έχω δει ελάχιστες φορές στα όνειρα μου αλλά τον θυμάμαι αμυδρά. Σήμερα λοιπόν μια μέρα αρκετά φορτισμένη για μένα να χάνομαι στις σκέψεις μου ακόμα μια φορά, αποφασίζω να ακούσω λίγο μουσική στο Spotify σε κάποια στιγμή μπαίνει το τραγούδι αυτό και το φως αρχίζει να τρεμοπαίζει στο δωμάτιο Ομολογώ ότι δεν είχα ακούσει ποτέ αυτό το τραγούδι.. και μόλις άκουσα τους πρώτους στοίχους απλά άρχισε να ανατριχιάζει όλο μ το σώμα δεν μπορούσα να καταλάβω και να περιγράψω τι ζούσα εκείνη τη στιγμή και φυσικά μόλις άκουσα και τους τελευταίους … το μόνο που έχω να πω είναι ότι νιώθω και πιστεύω ότι μέσα από το τραγούδι σας πήρα την απάντηση και την δύναμη που αναζητούσα τόσα χρόνια από τον άγγελο μου Χίλια ευχαριστώ για αυτό 🙏🏼 Μόλις έγινε το αγαπημένο μου τραγούδι ❤

Το μπιτ εχει το ιδιο σαμπλ με το ετσι δεν ειναι από αίρεση 5/5 σωστά;

Isovia einai 18;

Ela de na deis ti tha kanoume oi kimparsoi wraios man

Wraios Alla gti oloi prepei na exete filous Kai gelate sigoura kapia stigmh egw SE akouw man gelas tragelafika

Περίμενα για καιρό κ αυτός πέρασε γρήγορα .. !!!

Εύχομαι απλά τα καλύτερα, ένας μεγάλος σεβασμός στο σκίτσο 🙏

Σκετη 🔥

Το περιμέναμε απ το λάιβ

Κομματάρα.

Δεν παίζει να κοιμηθώ σήμερα μ φαίνεται

Τα άκουσα όλα βγάλε και αλλάααααααα 🔥🔥🔥

Μόνο γιατί να λες Να ψάχνεσαι Να μην συμφιλιώνεσαι ποτέ Με την ιδέα ότι έμαθες τι πάει να πει ζωή Μονό δεν ξέρω να λες Για να θυμίζεις στον εαυτό σου Οτι το τέλειο υπάρχει στο ταξίδι Και ας μην υπάρχει επιστροφή

Τους έχω όλους ασφαλείς όπως σου έταξα Σε ευχαριστώ που ήσουν εκεί όταν δεν πέταξα........ apisteuto kommati pou tha mou peis den einai komati alla i kardia sou....

Φοβισμένος μη διαφέρω και πολύ και μείνω καταδικασμένος......

Γαμ... αδερφέ μου τα λες καλά να ξες είχαμε να πούμε πολλά τ νιώθω 1000 της 💯 Πτολεμαϊδα εδώ αλάνι

Δε ξέρεις πόσο κουράστηκα από τις γνώμες των άλλων που νόμιζαν πως είχανε καταλάβει... Αν η αλήθεια γίνει ψέμα για να μοιάζει λίγο πιο πολύ με σένα αδερφέ μου έχουμε ήδη χάσει ..

Ηταν να πέσω για ύπνος αλλα με κρατήσετε και θα πω και ευχαριστώ 🔥🔥🔥🔥

Μπήκα να δω αν έχει σκάσει κάτι καινούριο και βλέπω ότι σε λίγα λεπτά κάνει νέα πρεμιέρα το σκίτσο...

περιμένοντας τα λεπτά....

Οι 5 κατάρες δεν με τρόμαξαν Πήρα τους χρησμούς και τις ευχές από τις μοίρες Και είμαι επιρρεπής στο να χάνω τις ενδορφίνες, Δεν επιμένω άμα θέλεις να φύγεις φύγε Ο κόσμος άλλη μια μέρα έκανε ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που μ είπες Και εγώ ευκολόπιστος να σπάω τα όνειρα μου Έρμαιο του συναισθηματικού μυαλού Και τις αμάθειας μου Δεν περιμένω και πολλά Γιατί τα μόνα θετικά συναισθήματα τα πήρα από τη γιαγιά μου Στην υγειά μου λοιπόν Αν ένιωσες πόσο με βοηθάει το aerolin Αυτό εδώ το λέω depon Και είναι χαμένη η ανάσα μου Στοιχειώνει την κοιλάδα των Τεμπών Μπας και αναπαύσουν στα καζάνια της κόλαση Τις ψυχές πολιτικών Μπας και εξιλεωθούμε απ'τα κανάλια Και την ένστολη βια Βάλτε στον κώλο σας τα γκλόμπ Γράφω τις ειδήσεις των 8 Ανακυκλώνονται τα κέντρα Ανακυκλώνεται και η πρέζα που χτυπάει στο βιοματικό παρελθόν Αγκαλιασμένοι δεν θα φύγουμε από εδώ αλλά μακάρι Κρίμα να ρουφιανεύεις τους δικούς σου 2 μέτρα παλικάρι Δεν υπολόγιζαν το ζάρι τι θα φέρει Παρήγγειλαν τα χέρια και τα πόδια μου σε νάρθηκα Είδαν τους μώλωπες στα μάτια μου Όταν ξυπνήσαν δεμένοι χειροπόδαρα στην Πάρνηθα Το τελευταίο μου ταξίδι Ήταν εκείνο που επέστρεψα απτα Τάρταρα Αλλά το πρώτο μου ταξίδι Ήταν αυτό που επεξεργάστηκα τα σφάλματα Πιάνα κιθάρες άσματα Ποιά να κάτσει δίπλα στα οδοφράγματα που βγάζει το μυαλό μου Εγώ είμαι ονειροσπάστης Εγώ δεν ξέρω το καλό μου

Τα βράδια γίναν ανυπόφορα Τα συναισθήματα κερδοφόρες ρουλέτες για το θάνατο Που πνίγει την ατμόσφαιρα Συγνώμη αν σε βάραινε η σιωπή Με βαραίνει η φυλακή μου Με βαραίνουν όλα αυτά που είχα να πω Μα δεν τόλμησα Κι όλοι σαν να ξέρουν ότι θα τα καταφέρω Μα πνιγόμουνα και ας μη το ξέραν Και ας μη το έδειχνα Βλέπεις η κοινωνία αυτή Μας μεγαλώνει για αντράκια με αρχίδια από τόσο δα Και εγώ μπούχτισα Τα παράτησα για λίγο και Δεν νιώθω λες και πρέπει να απολογηθώ Λες και σου ανήκω Εχω μαλώσει κάτι χρόνια με τον Ήλιο Γιατί ξεχνάει πως κάθε φορά που βγαίνει Με ζυμώνει για ένα καινούργιο οίκτο Γύρισε πίσω με τα γόνατα Μη περιμένεις για συγχώρεση Ο κόσμος αυτός δε σε χωρά Μα σε φορά στο κεφάλι Οταν πετύχεις ότι πέτυχαν και κ άλλοι Και σε δοξάζει Ή σε δικάζει Και είμαι στα αρχίδια μου από τότε Δεν κάνω τέχνη πες τους Γράφω ότι θα φώναζαν αν είχανε στόματα οι πληγές τους, Οπότε υποθέτω πως απλά ερμηνεύω τις λάθος ικανότητες τους Πάλι ο Λησκού παίζει στο Ηρώδειο Και ψάχνει για κομπάρσους Λες και τέλειωσαν οι ρουφιάνοι και φασίστες Λες και δεν έχουμε άλλους μπάτσους Να καμαρώνω που είμαι μάγκας και υπακούω στο σύστημα τους Να σπρώχνω τα ναρκωτικά τους, Ακολουθάω τα είδωλα τους τυφλωμένος Ισως με πάρουν για δικό τους Ισως δεν νιώσω κάποιο μένος Φοβισμένος μη διαφέρω και πολύ και μείνω καταδικασμένος Ισόβια μόνος Ισόβια ξένος

Κοίτα πως γίναν οι συνήθειες σημάδια Κάτω από σκονισμένα τζάμια Μάτια κοιτάνε απελπισμένα Μάνα το χάος δεν λυπήθηκε ποτέ του τι μας νοιάζει Και όλο στερεί σημαντικά πολύ πράγματα για τον καθένα Ο κόσμος μιλάει γιατί δεν ξέρει Και εγώ στο ορκίζομαι δεν τους παρεξηγώ Ο κόσμος μιλάει γιατί νομίζει εν τέλει Οτι γνωρίζει τον τρόπο που λειτουργώ Μα εγώ δεν μπαίνω σε καλούπια Και αυτό ξέρω πως τρομάζει έστω τις περισσότερες φορές Εγώ λίγη ζωγραφική λίγα τραγούδια Αλλά αυτά έχω μάθει τόσο καιρό να απαλύνουν τις πληγές Κοίτα πως γίναν τα σημάδια μας συνήθειες Και πίσω απ'τις κουρτίνες μας Παίζοντας ένα μόνιμο κρυφτό Ανάμεσα στον κόσμο που υπάρχει και στο κόσμο που κατανοώ Το αυτονόητο δεν υπάρχει Και εγώ βαριέμαι κάπου κάπου να εξηγώ Δεν ζήτησα ποτέ να με φέρει πίσω στο κόσμο Μα έγινε το κάρπα μου δεν είχα σφυγμό Κοίτα πως γίναμε συνήθειες και σημάδια Και καθαρίσαμε τα τζαμιά μας Και πλέον παίζουμε κάνοντας τέχνη Θα είναι εφήμερο ή για πάντα έλα μου ντε δεν θέλω να ξέρω θέλω να έρθει Και να με βρει να χορεύω ξυπόλυτο Σε μια βροχή που θα γεννήσουνε τα μάτια μου Και να με κάνει σβούρες και να σε βλέπω χαρούμενη Που έχεις κολλήσει τα κομμάτια μου Λίγο νερό λίγο πηλό ποσό τυχαίο Σου είπα στα αρχίδια μου η απόσταση Οταν υπάρχει κάτι που μας δένει πυγαίο Πλέον δεν είναι χόμπι Είναι αναγκαίο για τις ανασφάλειες μου Μου πες να μάθω να βγάζω φωτογραφίες Για να απαθανατίζω καλύτερα τις στιγμές μου Σου πα πως ξέρω μα το κάνω με στυλό και χαρτί Και αυτό που ακούς είναι οι δικές μου

Το μάτι συνηθίζει στο σκοτάδι τι κοιτάς Παραμύθια τις Χαλιμάς οι ιστορίες μας Και εσύ ακόμα με ρωτάς άμα φοβάμαι το κενό Εσύ μασάς Δεν πολεμάς πληγωμένος με το ρόλοι Γιατί ο χρόνος δεν νικιέται Εσύ νικάς Πιτσιρικάς τυφλωμένος Μέσα στις απαιτήσεις που έχει αυτό το σύστημα Τι μου ζητάς Γιατί μιλάς Το πράγμα που βλέπεις να στέκετε όρθιο μπροστά σου Είναι ένα τίποτα Αυτό δεν μου τσαμπούνας Γιατί τόση φασαρία για 2 μπούκες και 2 μαυρισμένα μάτια Γιατί με στραβοκοιτάς Αμα μπορούσα να διαλέξω τη ζωή μου απ'την αρχή θα την διάλεγα Αλλά και πάλι δεν θα έμοιαζα με εσάς Δεν ξέρω πως γράφονται τα hits ούτε τα raps Δεν ξέρω πως είναι να γράφεις σαν πιτσιρικάς Για να κερδίσεις εταιρίες και να γίνεις μαρκετάς Ο κόσμος που ζούμε ίδιος Αλλά ευτυχώς Το σινάφι μου επεξεργάζεται καλύτερα την έννοια Του τι είναι να ξέρεις να πολεμάς Και ποιους Οι ράππερς σου έχουν δίκιο φτύνουν ιούς Γι'αυτό καλύτερα να ακούσεις την φωνή στο κεφάλι σου, Θα σε μάθεις πιο καλά Θα μάθεις να σε ακούς Και όταν σε βρεις δεν θα θες να σε χάσεις ποτέ ξανά Δεν θα εξαρτιέσαι από αυτούς Οι ράππερς σου έχουν δίκιο φτύνουν μπάρες Για να εξοικειωθείς από μικρός στο ενδεχόμενο του να σε μπαγλαρώνουνε ματάδες Ή για να εξοικειώνεσαι αρκετά με την ιδέα ότι τα drugs και οι πουτάνες Εχουν ένα κοινό παρονομαστή τους καπιτάλες Μόνο γιατί να λες Να ψάχνεσαι Να μην συμφιλιώνεσαι ποτέ Με την ιδέα ότι έμαθες τι πάει να πει ζωή Μονό δεν ξέρω να λες Για να θυμίζεις στον εαυτό σου Οτι το τέλειο υπάρχει στο ταξίδι Και ας μην υπάρχει επιστροφή

Κ'ήταν όλα τα βράδια εκείνα ίδια Από Παγκράτι Γλυφάδα Και από Γλυφάδα Μελίσσια Με δις ισόβια στην βαλίτσα Από τα βράδια που πνιγόμουν σε ουσίες και μεθύσια Αυτά τα γαμώ βράδια Που σε έχω σαν θολή φιγούρα στο μυαλό μου Να με παρακαλάς κλαμένη να περπατήσω ίσια Να με προσέχεις εκεί πάνω Δεν ξεχνάω ότι με γύρισες 2 φορές στον κόσμο Και κάθε μέρα ήσουν η σπίθα Μόνο εσύ γνώριζες ποιος είμαι Μόνο εσύ γνώριζες για μένα την αλήθεια Από όταν μίσησα τον κόσμο και μετά Μέχρι που είδα τον έρωτα Στην πιο αυτοκαταστροφική του μορφή Μέχρι που έγινε συνήθεια Από τα σ' αγαπάω πολύ μέχρι το νιώθω άδειος Ήσουνα δίπλα Δεν χωράνε άλλα πρόσωπα σε αυτό Σήμερα εσύ και εγώ Σου το χρωστάω αυτά που έγινα Δεν έχω άλλη ψυχή να πουλήσω για να σε δω Αλλα ελπίζω να με ακούς είμαι κάλα και τους ξεγέλασα Δεν μιλάνε στο αυτί μου, μιλάν με την φωνή μου Επηρεάζουνε τα χέρια μου θυμάσαι πόσο έτρεμαν Γιατί φοβόμουνα να γράψω Γιατί φοβόμουν πως αν ζωγραφίσω κάτι θα με χλεύαζαν Μα τα κατάφερα και το έλυσα Να σε περήφανη για μένα γιατί ξέμπλεξα Οι κρίσεις πανικού πάνε καλά σχεδόν ξεμπέρδεψα Τους έχω όλους ασφαλείς όπως σου έταξα Σε ευχαριστώ που ήσουν εκεί όταν δεν πέταξα