Jak DZIECIŃSTWO u boku ALKOHOLIKA wpływa na dorosłe życie? - 7 metrów pod ziemią
Vložit
- čas přidán 5. 12. 2018
- 👤Gościem odcinka jest Dominika Jaworska, która dorastała z ojcem alkoholikiem.
📘 Już ponad 25 tys. widzów „7 metrów pod ziemią” sięgnęło po książkę „Otwórz Oczy”.
Zamów swój egzemplarz 👉 altenberg.pl/oczy
Znajdziesz w niej 20 bohaterów i ich niezwykłych historii:
👤 Rzeźnik o sekretach zakładów mięsnych
👤 „Klawisz” o zaskakujących realiach polskich więzień
👤 Policjant o bezsilność organów ścigania wobec internetowych oszustów
...i wiele, wiele więcej.
💙 Kupując egzemplarz książki „Otwórz Oczy” fundujesz obiad niedożywionym dzieciom w ramach akcji „Pajacyk".
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Jestem też tutaj:
🚧 Instagram: bit.ly/36GMeZv
🚧 Facebook: bit.ly/2U7fVAk
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
🎖 Zostań Patronem kanału: patronite.pl/7MPZ
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
🎙„7 metrów pod ziemią” w formie podcastów:
🔹Spotify 👉 spoti.fi/2UsCz7w
🔹Apple Podcasts 👉 apple.co/2Ksv7ER
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
„7 metrów pod ziemią” to internetowe wywiady o tematyce społecznej. Zaciszna atmosfera garażu sprawia, że rozmówcy wyznają prawdę, na którą nie zdobyliby się w telewizyjnym studiu. Rozmawia Rafał Gębura.
Współpraca: Marta Walendzik, Grzegorz Skonecki (wideo)
"Chcesz o tym mówić?" - piękne zachowanie prowadzącego.
Łukasz Drywa i to jest profesjonalizm
Nie jeden wyga dziennikarstwa, mógłby się uczyć
@@annaprzybysz4126 Zgadzam się to się nazywa profesjonalizm i kultura ze strony Pana Rafała
@@aniaaa211 Zgadza się - Choć aż dziwne, ze taki młody człowiek potrafi być tak profesjonalny i taktowny.
@@marcinkonieczny3737 To właśnie rzecz normalna - to starzy "specjaliści" nauczeni są chamstwa, bezczelności i wyciągania wszelkich informacji bez myślenia o rozmówcy.
Też o tym pomyślałam super się zachował..
A wiecie co jest gorsze? Że alkohol wcale nie jest potrzebny żeby przeżyć takie piekło. Są ludzie którzy traktują tak dzieci a kropli alkoholu w ustach nie mieli.
w filmie jest osoba DDA - dorosłe dziecko alkoholika. To o czym Ty mówisz to DDD - dorosłe dziecko z rodziny dysfunkcyjnej. przemoc i cała reszta występuje, tylko brak alkoholu...
Michał rozwiniesz temat, chociaż pokrótce? :)
Weź sobie wpisz w google i poczytaj...
Chodzi między innymi o to, że przemoc to nie tylko przemoc fizyczna, psychiczna również potrafi wyniszczyć.
@@anettelma123 co za różnica jaka metka?
Trzeba mieć jaja żeby udzielić takiego wywiadu...
Ja widać nie trzeba jednak
Ale ona nie ma jaj 😋
@@torbajazzu skad wiesz...
@@torbajazzu nie rozumiesz
@@szymonk2448 rozumiem w 100% .. to Ty nie zrozumiales/as ,że to był żart 😅
Wniosek jest taki, że czasem lepiej nie mieć w ogóle ojca niż mieć takiego
Na miano "ojca" trzeba sobie zasłużyć. Patol bohaterki był tylko dawcą nasienia.
Cos o tym wiem
Bzdura kazdy ojciec daje cos najceniejszego na swiecie daje ŻYCIE jaki by nie byl. Chory czlowiek ktorego postepowania nie nalezy usprawiedliwiac ale mozna postarac sie zrozumiec.
@@ankawyka76 nie chce nikogo obrazac ale.. jesli tego nie przezylas nie zrozumiesz.. to jest straszne
@@joannarembisz nie wiesz co przeżyłam wiec jedynie spekulujesz ale oczywiscie masz prawo do swojego zdania ja pozostane przy moim.
Prowadzący jest niesamowity. "Chcesz o tym mówić?" - dziennikarzyna z tv by nigdy takiego pytania nie zadał! Prowadzi z ogromną empatią i szacunkiem dla swoich gości. Nie szuka sensacji, nie osądza, nie podnosi tonu głosu. Ludzie dlatego się otwierają. Bez łez gości, bez kiwania głową z niedowierzania przez prowadzącego, zupełnie kamienna twarz. Moja mama też miała ojca alkoholika, a ma prawie 60 lat, niektóre wspomnienia ją bolą i czasem zapłacze.
Zgadzam się. Przeciwieństwo ... nawet nie warto wymieniać nazwisk dziennikarzyn które po 5 sekundach przerywają a co najważniejsze ich rozmowy to prawie zawsze bełkot o niczym - z tymi samymi "gośćmi" - mniej więcej raz na miesiąc i tak w kółko. Ja od lat tego bełkotu nie oglądam ale słyszę z sąsiedniego pokoju....
Dziennikarz na tym zarabia i nie zawsze jest czas. Nie mogą go interesować takie rzeczy, bo by go wylali. Oczywiście są wyjątki.
Dziennikarze w komercyjnych stacjach często są zmuszeni do takiego "padlinożerstwa", bo sensacja i emocje się sprzedają. Tutaj kanał utrzymuje się w dotacji ludzi doceniających takt i poziom, więc jest klasa!
z całym szacunkiem, aczkolwiek jestem przekonana na 100 % ze ta pani wiedziała ze padnie to pytanie od dziennikarza .. to tez jest trochę "ustawiane", wiadomo ze Ci ludzie są świadomi tego , o co ich się zapyta, ale fakt bardzo dobre sa te wywiady :)
Alex Ty jesteś glupszy od prowadzącego , ponieważ nie znasz manipulacje jakie tu są stosowane . Jak cię nie wstyd !!!
"Na slowo TATO trzeba sobie zasluzyc"
Oj tak...
Owszem...
Zgadzam się
prawda w 100%
Prawda panie Zbigniewie
Dzieci ojców alkoholików łączmy się 😣😥
dziecko obu rodziców alko... zgłaszam się
Meh...
Witam i trzymajcie sie❤
🥺
Życie :c
Hej dziewczyno! Nie wiem czy kiedykolwiek przeczytasz ten komentarz, ale wiedz, że jestem z Ciebie dumna! Jesteś wspaniałą, ciepłą osobą. Jesteś bardzo odważna, życzę Ci wszystkiego najlepszego! Go girl! I ucałuj mamę, doceniam, że nie dała was gnoić. Może inne kobiety które są teraz w podobnej sytuacji wezmą przykład.
Brawo.
Gorzej kiedy ma sie ojca tyrana i obojętna matkę :(
tak,mamie należą się słowa uznania,że uciekła z dziećmi,a ty dziewczyno jesteś bardzo odważną i mądrą kruszynką.ja niestety nie mialam odwagi uciec z trójką dzieci,ale kiedy juz miałam naprawde dosc -odeszłam.ale nasza historia skończyła się szczęśliwie,bo 18 lat oboje z mężem nie pijemy.
Przeraża ogrom komentarzy ludzi, którzy przeżyli podobne historie.
Co gorsze - to się dzieje dalej.
Co gorsze- Większość to jeb*ne atencjusze
Young Blood właśnie morda
@@qlaxxl4824 niestety
Powiem tak.Czytając komentarze jestem zdziwiony.Zdziwiony poziomem, dorosłością oraz tym jak ludzie zaczęli się otwierać na innych.Gratuluje każdej odobie oraz właścicielowi kanału za to co zbudował.
Często przy takich tematach ludzie potrafią dorosnąć (czasem tylko na chwilę) i to jest piękne jednak są też ludzie, którzy jeszcze by się z tego śmiali i szkalowali ale na tym kanale jest mało takich ludzi 😀
Jak można przy takim temacie nie zachować powagi ?
@@kkkbugaj34 Normalnie, wystarczy być niedojrzałym.
Dużo ludzi zna takie przypadki z mediów, albo nawet z autopsji w mniejszym lub większym stopniu. Całe szczęście powstały odpowiednie organy i świadomość ludzi interweniowania w takich przypadkach, gdy dziecko jest na tyle małe że nie jest świadome torturowania przez swojego ojca a matka na tyle durna że na to pozwala.
Boże, jak bym słyszała wywiad sama z sobą. Brawo Dziewczyno, że o tym opowiedziałaś. Też jestem DDA i wiem, jak to boli.
Justyna Sz tez jestem i to cholernie boli ...to trzeba przeżyć ,żeby zrozumieć ...
Również, uczęszczam na grupę wsparcia. Jesteśmy bardzo wartościowi. Potrzeba czasu żeby w to uwierzyć. Pogody ducha dla wszystkich ❤️
To nie jest życie z alkoholikiem, a z tyranem i osobą psychocznie chorą, która czerpie radość z cierpienia drugiej osoby. Mój tata był alkoholikiem, wracał do domu zalany, ale nigdy nie robił mi krzywdy, nigdy nie uderzył, ani nie krzyczał. Mamę popchnął tylko raz, czego potem żałował i przepraszał ją przez najbliższe kilka tygodni. Do dziś pamiętam jak mimo tego, że był pijany to siedział całą noc, żeby zrobić mi domek z zapałek na zajęcia,bo przypomniałam sobie o tym na ostatnią chwilę. Przechodził przez mnóstwo odwyków, aż w końcu się udało i teraz od kilku lat jest wspaniałym człowiek i ojcem. To o czym mowa w tym filmie to nie alkoholizm, to człowiek który swój paskudny charakter, swoją zamiłowanie do zadawania cierpienia stara się zagłuszyć alkoholem. Alkohol nie sprawia, że z dnia na dzień stajesz się katem dla swojej rodziny i najbliższych. Nie jestem w stanie pojąć jak można być takim człowiekiem, jak można krzywdzić najbliższych sobie ludzi...
Zgadzam się w stu procentach
Myślę że masz rację. Alkohol tylko wyciąga to, co z człowieka najgorsze. To człowiek jest problem nie alkohol. Zawsze.
Czyli alkohol to tylko przykrywka, maska tyrana
In
In
Znam osobiście ludzi, którzy bez alkoholu zachowują się podobnie.
Długa historia skrócona do kilku zdań.
Pochodzę z małej miejscowości. Mając 5 lat, na jedno szturchnięcie mamy potrafiliśmy wstać o 2 w nocy, zabrać to co było pod ręką, plecak starszej siostry i wyjść gankiem z tyłu domu w momencie w którym, mama stała w naszej obronie. Uciekaliśmy do domu babci (od strony mamy) do domu oddalonego o kilka dobrych kilometrów sami ja i moja o 3 lata starsza siostra. U babci mieszkaliśmy czasem 3-4 miesiące z rzędu czasem nawet dłużej, od pewnego momentu było już tylko gorzej. Wiedzieliśmy że jest naprawdę źle gdy mama złapała nas za ręce i z łzami w oczach powiedziała że wszystko będzie dobrze, po czym zaczęliśmy biec jak najszybciej- za nami biegł nasz pijany ojciec z siekierą w ręku, krzycząc że nas zabije. Niedługo po tym wydarzeniu pijany ojciec przejechał tak przejechał po nogach mamy ciągnikiem rolniczym- nie wiem dokładnie jak to się stało, nie było mnie przy tym, byłem u babci. Z opowiadań mamy wynika, że upadła podczas próby ucieczki przed nim, w rezultacie miała zmiażdżone piszczele, uszkodzoną rzepkę w kolanie i złamaną rękę. To był punkt kulminacyjny ich związku w 1997 roku był rozwód...wydawałoby się że mogliśmy odetchnąć z ulgą ... ale nocne "odwiedziny" ojca dobijającego się do drzwi domu dziadków, doprowadzały do wizyt policji, bo sąsiedzi ją wezwali - oczywiście ojciec w międzyczasie zdążył już sobie pójść ale radiowóz na kogutach zostawał, co wywoływało tysiące plotek na nasz temat. W szkole, było jak wszędzie - zobacz syn pijaka idzie!, to ten co go nie stać na ubrania ... przemoc psychiczna ze strony rówieśników boli naprawdę boli, chyba nawet bardziej niż ciosy "starszaków" w stylu 4 na 1, nauczyciele - po co mieli się angażować, nikt nic nie wiedział nic nikt nie słyszał. Pieniądze - powiem krótko gdyby nie dziadkowie, to nie mielibyśmy nawet chleba. W 2005 roku nastąpił przełom ojciec zmarł - i wydawałoby się że koszmar już za nami. Tylko ja zostałem z pytaniem "CZEMU?" Dziś mam 27 lat, nie piję nie palę, przeprowadziłem się do innego miasta na drugi koniec Polski, pracuję, wynajmuję mieszkanie. Siostra założyła rodzinę ma córkę i męża, ja nigdy nie miałem na to odwagi, boję się że stanę się taki sam jak on. Jestem sam i tak już zostanie. Jednak najbardziej mi szkoda naszej mamy- ona wycierpiała najwięcej, to ona słyszała wszystkie obelgi skierowane w nas, to ona broniła nas przed nim. To dzięki niej jestem tu gdzie jestem. Dziękuję Ci Mamo!
Mam tylko do was taką prośbę - jeżeli wiecie, że taka lub inna sytuacja ma miejsce, interweniujcie! Jeden głos jedno zdanie "stary opamiętaj się" może zmienić życie dzieci takich jak ja. Odwrócenie wzroku, pomaga mu - oprawcy. To ciche zezwolenie na coraz śmielsze działania.
Grabarz23 czytając to popłakałam sie😭
Grabarz23 bradzo ci współczuję ;c mam nadzieję że jednak pokochasz kogoś i założysz rodzinę bo zasługujesz na nią
Nie myśl że staniesz się taki jak ojciec bo sam doskonale siebie znasz i po tym co przeżyłeś nie dopuścisz do tego❤️
Myślę że byłbyś wspaniałym mężem i ojciem, nie bądź wobec siebie tak krytycznie nastawiony :)
Grabarz23 życzę Ci szczęścia! Zasługujesz na nie!
Znam to dobrze. Nauczyłam się mówić o tym ludziom, którym ufam, bo to przecież nie moja wina. Jestem DDA, ale staram się sobie z tym radzić. Mam męża, często się na mnie złości, bo potrafię normalnie rozmawiać i krzyczę na niego albo go odtrącam. Doskonale pamiętam ten wstyd, kiedy dzieci w szkole wiedziały, że dzień wcześniej pod naszym domem znowu stał radiowóz. :( Doskonale pamiętam to upokorzenie, kiedy śmiali się ze mnie,że mój ojciec pije. Nigdy mnie nie uderzył, ale wiele scen do dziś wywołuje u mnie strach. Pamiętam, że w przypływie pijackiego szału, kiedy mama oznajmiła mu, że bierze rozwód, próbował wbić sobie nożyczki w klatkę piersiową. Czasem mi się śni i to jest straszne, to są najgorsze koszmary. :( Żyje, podobno nie jest bezdomny, ponoć gdzieś pracuje. Czasem mam wyrzuty sumienia, bo to jest chyba jedyna osoba, której nie pomogła, pomimo iż jestem strasznym społecznikiem i często pomagam ludziom. Ale jemu chyba nie umiem. Strasznie mnie to męczy. Mój Mąż o wszystkim wie, ale tego nie rozumie.
Zacznę chyba bardziej doceniać rodziców
podziękuj odbytem, że wcześniej sami nie wzięli
co
@@Elade_Crew Eee...?
A
na to nigdy za ponzno // syn marnotrawny
Kto tego nie przeżył nie zrozumie...
co za głupia wypowiedź, to że ktoś czegoś nie przeżył nie oznacza, że nie potrafi się postawić w sytuacji innej osoby lol
@@natkatravka bo tak nie zawsze jest
Trudno odczuć ból który odczuwała osoba będąc kiedyś w takiej sytuacji mozna sie domyślać że było takiej osobie bardzo ciężko ale co czuje ta osoba to tylko ona wie
@@piotrullo2135 ale wcale mi nie chodziło o czucie tego co druga osoba, tylko stwierdziłam, że jeśli ktoś nie przeżył czegoś osobiście i tak będzie mógł postawić się w sytuacji innej osoby, można wyobrazić sobie co czuje taka osoba takie zjawisko nazywa się EMPATIĄ ;)
@@natkatravka ale ja wcale nic tobie nie zarzucam doskonale wiem jak to się nazywa ;)
Czasem słowa "kocham cię, dodajesz mi siły"- może komuś uratować życie. To jest niesamowite... Trzeba o tym pamiętać!
Tylko dzieci alkoholików zrozumieją te piekło które wyrządzili nam dzieciom.
Myślałem ze to ja miałem trudno w dzieciństwie z alkoholem w rodzinie ale ty dziewczyno przeżyłaś piekło słuchając ciebie wszystko wraca jak było kiedyś tak złe i strasznie
Dokładnie...
Syndrom DDA to ciągnie sie za człowiekiem całe życie póki nie pomoże mu psycholog, na wielu płaszczyznach.
Szczerze ci powiem, że przeżyłem coś podobnego do dziewczyny z filmiku i jestem poniekąd wdzięczny. Sroga lekcja życiowa.
wspaniala dziewczyna, odwazna, wspanialy odcinek , dzieki !
*eloo jak dasz mi SUBA ja dam ci SUBKA z 10 kont PS. brakuje tylko 9 do 33 700 SUBKÓW* 4ui
@@rem382 nie
Nie zdajecie sobie sprawy jak to jest... Żadna opowieść nie wyjaśni wam jak to jest. Każda historia jest inna lecz jednocześnie podobna. Mimo wszystko kochasz rodzica taki jaki jest. Pamiętajcie na masz wpływu skąd pochodzisz i gdzie się urodziłeś. Proszę o tolerancję dla wszystkich, nie znacie przyczyn dla których ludzie są tacy jacy są.
Podczas filmu widać jak rozmówczyni ma łzy w oczach... 😢. NAPRAWDĘ COŚ TAKIEGO SIĘ DZIEJE... Kanał jest naprawdę wartościowy. 🙄
Znam tę dziewczynę od dawna, a do dzisiejszego dnia nie miałem pojęcia o jej problemach.
Ludzie zwykle nie wiedzą, że za fasadą codziennych żarcików i normalnego funkcjonowania kryją się czasem prawdziwe koszmary i tragedie.
@@Swiatlocien Świetnie powiedziane, trafione w sedno.
Masz juz okazje zeby jej pomoc
Wiele osób nie ma szansy dowiedzieć się jak wygląda prawdziwe życie danego człowieka , dlatego nie wolno nigdy oceniać drugiego człowieka.
Naprowadz mnie jakoś na nią bo to najpiękniejsza dziewczyna jaką widziałem :)
Ależ monolog.. Chyba dawno Rafał nie milczał tak podczas rozmowy.. Piękna z Ciebie dziewczyna! Życzę Ci duuużo zdrowia i spokoju!
Wcale nie xD
Quaron spadaj dzieciaku! Może do odcinka się uszykowała trochę skromniej, ale zobacz sobie jej fb. Całkiem dobra ;)
@@nononononononononono2821 Chodziło mi o to, że ten odcinek nie różni się na tyle od innych zeby zawać gobl monologiem... O ile dobrze pamietam jak pisalem ten komrntarz to kolrga wyzej nie fopisal jeszcze czesci zdania o tym ze jest piekna :)
@@nononononononononono2821 "Całkiem dobra" - błagam, nie opisuj wyglądu kobiet w ten sposób ;l
W sumie z tym gościem gangsterem co zabijał był cichszy i widzialam te jego oczy mówiące kur.a przy kim ja siedzę xd
Mój ojciec alkoholikiem nie był/ nie jest, ale mimo to był nie znośny i robił awantury o dosłownie wszystko, o szklankę, o firankę, o twarde ziemniaki w zupie (które w ogóle takie nie były). Sam nie pił, ale alkoholem handlował. Może warto dodać, że ja mam w tej chwili 25 lat, a mój ojciec 90... tak nie pomyliłam się w liczbach. Dlatego kiedy ja byłam dzieckiem, on był na emeryturze a że to nie wystarczało, a matka nie pracowała, to w taki sposób sobie "dorabiał"... Tylko szkoda, że nikt nie widział, ani nie wziął pod uwagę jak to środowisko, (kręcących się wokół domu alkoholików, przychodzących po nocach) wpłynie na dziecko. Na początku nie rozumiałam, ale pamiętam jak strasznie się bałam każdej nocy, kiedy ktoś dzwonił do drzwi, bo awantury też się zdarzały. Pamiętam jak bardzo bałam się o mamę (która też, ten interes obsługiwała), że ktoś po prostu zrobi jej krzywdę. Jak byłam nastolatką, dotarło do mnie, jak źle jest, i że też byłam obmacywana przez tzw. "wujków" jako dziecko. Pamiętam też jak mając ok 8-10 lat byłam dzieckiem na posyłki, i dostarczałam alkohol do jednego faceta, który był po wylewie i miał problemy z chodzeniem, więc alkohol zamawiał na telefon. Świadomość tego, co tak naprawdę się dzieje mnie przerosła. Tak samo jak dzień kiedy ojciec groził nożem matce, a ona nie była mu dłużna i starszy brat musiał ich rozdzielić. Pamiętam jak bardzo się wstydziłam kiedy on (ojciec) jeździł na rowerze po wsi zbierając puszki, brudny. Do tego dochodziło wieczne dokuczanie w szkole, z powodu ojca, zarówno wieku jak i tego co robił, tego że też pochodziłam z biednej rodziny, i mieszkaliśmy w domu, który też mógł w każdej chwili się zawalić. Było mnóstwo rzeczy, które nagle okazały się nie normalne. Jak miałam lat 15 mówiłam szczerzę, że go nienawidzę, ale myślę, że wtedy dużo innych rzeczy też nie byłam w stanie zrozumieć, chociażby to jakie dzieciństwo miał on. Tak czy inaczej, wydaje mi się, że mimo różnicy w historii opowiedzianej w wywiadzie, a mojej własnej, jestem w stanie dość dobrze zrozumieć Dominikę. Mój mąż często zwraca mi uwagę, że mam bardzo lekki sen, no tak bo wystarczy mały szelest żeby postawić mnie na nogi, i wspomnienia od razu wracają, po prostu się boję, że znowu obudzę się w tamtej rzeczywistości... Gratulację i wyrazy szacunku dla Dominiki za podzielenie się swoją historią!
Dziękuję, Natalka, za Twoją historię! Podziwiam Twoją odwagę :)
musialas prowadzic ostra selekcje wybierajac i badajac przyszlego meza zeby sie nie okazal kopia starego hehe
Żałuje, że moja mama nie miała tyle odwagi. Do dziś meczy się z moim ojcem. Ja wyjechałam na studia, ale mam wyrzuty sumienia, że zostawiłam ją z nim. Jednak jest dorosła i to jej życie..
Moja ma syndrom sztokholmski, nadal mieszka ze swoim katem... I wiesz co? Nie zal mi jej, nie raz prosiłam,żeby się wyprowadziła, proponowałam jej nawet,ze będę dokładać do rachunków, mimo ze mieszkałam całkiem gdzie indziej, żeby miała lżej .
Nie chciała pomocy.
Idź swoją drogą i troszcz się o siebie. Zasługujesz na to..
Są kobiety, które nigdy nie zdobędą się na taką odwagę,aby odejść od swojego kata..
"Jak już mówię o nim, to mówię ojciec, bo myślę, że na "tato" trzeba sobie zasłużyć"...
Mam tak samo ;/
Mam to samo
Ja mam swojego zapisanego "Pan" bo nawet nie zasługuje na ojciec
Ja mowiłem elo nie byl want na dzien dobry.
Też mówię ojciec, tato bardzo rzadko...
Świetny wywiad, to najbardziej wartościowy kanał na yt.
Dużo spokoju i radości z życia życzę Dominika. Gratuluje odwagi.
Miałem takiego ojca ale to było jak mialem maks 3 lata i wtedy był już zdrowy
Ogromne brawa dla Mamy tej kobiety, że pomimo takiej sytuacji wychowała córkę na fajną, inteligentną dziewczynę.
Dziewczyno, popłakałam się na tym wywiadzie dwa razy, bo poznałam Cię na żywo i teraz widzę jaka jesteś silna. Dramatyczna przeszłość wydusiła z Ciebie niesamowity dar poczucia piękna, jesteś teraz utalentowaną fotografką, podziwiam twoje zdolności i to, że nie zabiłaś w sobie radości i śmiałyśmy się na sesji z tylu głupot. Jesteś dla mnie inspiracją. Sama kiedyś przeżyłam dramat, inny ale dramat to dramat - ja nigdy nie odważyłam się o tym mówić. Teraz jednak widzę ze szczerość pomaga, a sekrety wyniszczają od wewnątrz... obym i ja miała tyle siły co Ty.
Dzisiejsza trudna rozmowa o ciężkiej przeszłości mającej wpływ na dziś i jutro. Tragedia w Izdebkach, gdzie znowu w głównej roli alkohol, który zbiera żniwo i odbiera mózg czyni draństwo takie, że słów brak. Trzeba o tym mówić głośno, trzeba na to REAGOWAĆ, a nie tylko wzruszać ramionami i poddawać się znieczulicy...nigdy dość uświadamiania potężnego problemu. 7 metrów pod ziemią dzięki, że jesteście!
Te Izdebki w których organizowany jest Drift show?
Alkohol nie czyni draństw. To ludzie którzy go stosują, a on tylko ułatwia sprawę
Zdelegalizować alkohol, zalegalizować marihuanen!
aa aa alkohol to tylko wymówka. Byłem pijany dlatego zdradziłem/uderzyłem. Oczywiście kobiety tak samo sie tłumacza
Sam alkochol nie jest zły. Alkochol tylko uwalnia to co drzemie głęboko w człowieku. To ludzie są źli.
Współczuję bardzo, rozumiem, bo znam ten "chleb"...
Życzę wszystkiego dobrego Rozmówczyni i dziękuję Autorowi za ten wywiad.
Nie znasz tego chleba
@@xNerooMt2 skąd możesz wiedzieć, że nie?
@@xNerooMt2 Znam, bo też jestem DDA i wspomnienia mam podobne...
Dziewczynko nie odzywaj się nie pytana
Ja tez znam ten chlebek, chlebusiek chlebuniu moj kochany bochenek chleba
Kurczę popłakałam się się słuchając jej bo znam temat. Wielkie brawa dla jej matki za to, że uciekła od tego człowieka.
Kiedy opowiadała o tym jak chciała popełnić samobójstwo to naprawde można się wzruszyć...to są mocne wywiady. Życzę najlepszego dla tej Pani i dla tego kanału. Pozdrawiam
widać ten strach, ból w jej oczach......
ja nic nie widze
@@94Duniek bo jesteś mało empatycznym i ślepym człowiekiem?
Ale widać też, jak dziewczyna mimo wszystko bardzo wiele zrobiła ze swoim życiem - I wielki szacunek za to.
niesamowite sa komentarze pod tym filmem... jak wiele osob dzieli sie podobnymi doswiadczeniami. dzieki za ten kanal i dzieki ze robicie go tak prawdziwie..
Sam jestem DDA ale aż takiego hardcore'u nie miałem w domu. Ale podpisuję się rękami i nogami pod tym, co ta Pani mówi.
To nie alkoholik, tylko psychopata. Alkoholizm to jego "pomniejszy grzech"...
Otoz to, nie mozna za wszystko winic uzaleznienia.
Raczej nie bo to własnie przez picie bo alkochol niszczy ci umysł ... Sam mam kilku sąsiadów ktorzy piją i mają patole jak kilku poszło na odwyk to odrazu inni ludzie
Jak coś to sorry za datę
Alkoholik nie jest psychopata. Jest osobą chora psychicznie, ale nie jest psychopata. W takim razie osoba chora na depresję jest psychopata? No nie...
nie.
@@shion6667 Alkoholizm to choroba związana z uzależnieniem od alkoholu. Teksty w stylu "mój ojciec mnie bije, bo pije" są bez sensu. Charakter człowieka, który jest totalnie wyprany z uczuć nie jest alkoholizmem. Bezsensowne jest Twoje porównanie. To jakbyś twierdził, że osoba z depresją katuje zwierzęta, bo ma depresje. Depresja może wiązać się z apatią, tak jak alkoholizm z problemami przy odstawieniu. Nie można tłumaczyć agresji i niepoczytalności nałogiem! Bez alkoholu pewnie byłby identycznym człowiekiem, tylko może bardziej zwracałby uwagę na opinię publiczną.
A ile jest w Polsce rodzin , gdzie kobieta tkwi przy takim mężu, narażając swoje dzieci i siebie na traumę i zniszczoną psychikę . Brawo za postawę dla mamy Dominiki . Mam nadzieję, że ten wywiad będzie wsparciem i krokiem do przodu dla kobiet , które chcą , a się boją .
Jak ja nienawidzę takich skurwysynów...
Trudno jest odejść od takiej osoby...
Bo jebać mężczyzn, tylko kobiety mogą cierpieć przez partnera!
@@thetopol8534 Są też matki alkoholiczki przecież
Ile jest kobiet które dla "dobra" dzieci siedzą z takimi nieudacznikami, niekoniecznie uzaleznionymi, poprostu leniami do kwadratu którzy nie potrafią zadbać chociażby o byt rodziny.
Bardzo piękne świadectwo! To jest prawdziwe silna kobieta, która jest w stanie żyć mimo tych fatalnych przeżyć. Jest szczerość, a nie manipulacja uczuciami odbiorcy. Gratulacje dla prowadzącego bo fenomenalnie prowadzi wywiady, nie przerywa, wie jak kierować i prowadzić ciężkie rozmowy powodzenia dalej 👌!!!
Są też prawdziwie silni mężczyźni którzy są w stanie żyć pomimo tragicznych przeżyć?
No jasne że tak!
@@wojtek5760 co to za pytanie
Ta dziewczyna jest prawdziwa, mądra i dobra a nade wszystko nie poddała się samotności. Tej szczególnej, szerzej nieznanej samotności, która zabija. To się czuję. Dziś, kiedy Jej słucham, już nie ma tych wszystkich rzeczy, tego wstydu i tego zimna podczas ucieczek z domu, który domem był tylko z nazwy. Zajęło mi to 17 długich lat, zanim sam sobie poradziłem z tym wszystkim. Obrazów, przeżywanych od nowa, już nie ma, pozostało tylko doświadczenie, które uczyniło mnie silnym i mądrym człowiekiem. Dziś jestem szczęśliwy w takim stopniu, że każda mała rzecz, cokolwiek, nawet głupi spacer, świeże powietrze, śniadanie, herbata przygotowana we własnym, prawdziwym domu, sprawia mi autentyczną radość. Nie czuję tej całej nienawiści, tego zła i tej mściwej żądzy zemsty na innych ludziach, ponieważ mieli normalne dzieciństwo. Kiedy przebaczyłem rodzicom i sam sobie, wszystko się zaczęło zmieniać, układać, choć trwało to jeszcze trochę. Cierpienie uszlachetnia, ale tylko takie, które się rozumie i co do którego ma się szacunek, ten szczególny rodzaj szacunku. Bardzo dziękuję Państwu, że pozwoliliście wypowiedzieć się Dominice. To niezwykle ważne, aby tacy ludzie chcieli o sobie mówić a inni ludzie, żeby na chwilę się zatrzymali i ich wysłuchali. Dziękuję.
Mądra, dzielna, śliczna kobieta. Bardzo szanuję takie szczere zwierzenia.
Jeśli to czytasz, poza wybaczeniem postaraj się pomyśleć o nim jako o dorosłym, odpowiedzialnym za siebie człowieku, który sam sobie zgotował ten los. Dlatego nie powinnaś czuć się odpowiedzialna za to, jakie życie wybrał. I winna, że go nie wyciągnęłas z nałogu. On jest dorosły, w każdym momencie ma wybór między dalszym niszczeniem sobie życia a autorefleksja i próba naprawienia tego co zepsuł.
@BaQ Chodzi mi o to, by nie czuła się odpowiedzialna, nie brała na siebie tego, że go nie uratowała - bo to on jako ojciec powinien o nią dbać i ją chronić, opiekować się nią, a nie na odwrót, w tym przypadku.
nie każdy, ale trochę racji masz :)
Nie wiem czy wiesz co to jest uzależnienie. Człowiek uzależniony nie rzuci alkoholu z dnia na dzien. Zniszczy to cie psychicznie i wgl. I pamiętaj, że uzależnioną osobą jest się już całe życie .
@@kacper.1730 Tak. Ale poza nim samym za jego uzaleznienie nie jest odpowiedzialny nikt inny. Dlatego nie ma co obciążać się psychicznie czyimś nałogiem i odpowiedzialnością za to, czy ktos pije, ile i jak pije. Nie można dać się wpędzić we współuzależnienie. Uzależniona osoba wręcz powinna dotknąć dna, i powie o tym każdy terapeuta, np. Mellibruda, który zajmuje się terapią właśnie DDA (polecam jego wykłady na ten temat na YT!). Nie można jej dawać poduszek pod głowę i kapci.
Prawda ;) tez sobie mysle o moich rodzicach teraz, kiedy patrze co miedzy soba wyprawiaja i ze mnie w to wciagaja bym stanela po jakiejs stronie barykady, mysle wtedy ze "wszyscy jestesmy dorosli" i tyle w temacie, tymbardziej oni i niech kazdy bierze za siebie odpowiedzialnosc.
Trochę "zazdroszczę" jej, że nie musiała z nim mieszkać od 6 roku życia. Niektórzy muszą to znosić o wiele dłużej a po opuszczeniu domu, przekroczeniu progu drzwi, to życie wcale nas nie opuszcza. Te uczucia, wspomnienia, strach, żal i wstyd zostają z nami do końca.
Zgadzam się.. Ja mam 21 lat i boję się wyjść z pokoju a co dopiero z domu.
@@agmo.98 uciekaj. Ja żałuję, że szybciej tego nie zrobialm
Kiedyś miałam prawdziwa bohaterkę dla mnie w pracy, która mając męża alkoholika i dwoje maleńkich dzieci. W nocy z reklamówka i dwójka małych dzieci zostawiła tyrana i majątek. Wzięła tylko swoje skarby i przyjechała do Warszawy do domu samotnej matki. Zrobiła to żeby chronić dzieci. Wiedziała że to odbije się na psychice dzieci. W tym domu samotnej matki dokończył średnie wykształcenie, później znalazła prace i miłość życia. Miała w nosie pieniądze zadziałał piekny instynkt ochrony matki. Podziwiam ja za to. Dla mnie takie kobiety które nie czekają są bohaterkami.
Zgadzam się, takie kobiety są bohaterkami. A te co zostaja... Często sobie nie zdają sprawy jaka krzywdę robią dzieciom...
Tak to jest bohaterka!
Jedyne co trzeba teraz dla takich kobiet to prawo, które zapewni bezpieczeństwo i lokum.
Bo pijaka to powinno się wypieprzyc na 2 koniec polski i zastosować odpowiednią karę, bo dlaczego to kobieta ma uciekać? Sorry ale to nie Turcja....
Ciekawe czy ogląda to ktoś ,kto jej w szkole dokuczał... Oby.... Mam nadzieję,że poczuje ogromne wyrzuty sumienia...i już nigdy nie zaśnie spokojnie. Życzę Pani siły i spokoju...
A wiesz, że sama o tym myślałam ? Czy te osoby to widzą i czy myślą o tym? Czy teraz jest im głupio i żałują? Ciekawe
"Nigdy nie zaśnie spokojnie" to przesada. Obecnie pracuję z dziećmi, one wszystkie uważają się za najważniejsze i chcą się wyróżnić i pokazać, że są lepsze na każdym polu. To tylko dzieci. Dopiero ię kształtują i uczą zachowania. Jeśli nikt im nie powiedział, że to złe, że ktoś ma inną sytuację w domu niż one (a wyobrażają sobie, że każdy ma podobnie, bo jak miałoby wyglądać inaczej, skoro tego nie znają), to skąd mają to wiedzieć? Dzieci nie ma co obwiniać.
@@narysowana1232 naprawdę silna i odważna z ciebie osoba, masz bardzo mądre, godne naśladowania podejście do życia. W podstawówce byłam prześladowana przez kolegę z klasy, który chyba się we mnie podkochiwał. Mieszkał kilka domów dalej ode mnie. Wracając ze szkoły czekałam aż pójdzie i szłam za nim dla pewności, ale gdy nie byłam pewna czy juz poszedl, miałam tak samo jak ty. Lęki i oglądanie się za siebie. Ale trzeba pamiętać, że my się takich zachowań uczymy latami, możemy się też ich oduczyc :) No więc gdy zmieniłam szkołę, postanowiłam, że hola hola, nie dam sobie w kaszę dmuchać. Od tamtej pory jak ktoś w mojej obecności był gnojony, od razu robiłam słowny nalot i zyskałam opinię asertywnej. Zabawne, że gdyby nie ten chłopak, nie obudzilabym w sobie takiego pragnienia sprawiedliwości i niezgody na to. Myślę, że osoby, które widzą jak otwarcie o swoich przeżyciach mówisz, mają właśnie okazję do autorefleksji. To ważne zwłaszcza w kontekście tego, co się teraz dzieje w przepisach dot. przemocy domowej! Nie można się zgadzać na przemoc, twoja mama jest prawdziwym bohaterem.
dziecko stwarzające problemy to dziecko z problemami. Nie zawsze wie jak przed nimi uciec. Innego życia nie zna i np używa podświadomie zachowań, które widzi w domu. Ja byłem jednym z nich m/w do 15 roku życia. Jest mi bardzo wstyd i mam ogromne wyrzuty sumienia, że przenosiłem to, co miałem w domu na innych. Czuje się z tym podle. Teraz mam 25l i patrzę z obrzydzeniem na swoje zachowanie z przeszłości ale wiem też skąd się brało. Czasu nie cofnę. Cieszę się jednak z tego, że to rozumiem i mogę być lepszym człowiekiem dla innych i siebie. Musimy okazywać sobie więcej miłości i uprzejmości , to jedyne rozwiązanie aby niosło się dalej to, co dobre i budujące.
Te dzieciaki które wtedy jej tak dokuczały, zapewne wyrosły z tego, ale nie zapominajmy że niechęć i pogardę wynosi się z domu. Więc nie ma sensu życzyć komuś coś złego, lepiej zadbać o zachowanie własnych dzieci, nauczyć je szacunku, empatii i niesienia pomocy słabszym. Przecież i dzisiaj w każdej szkole znajdą się dzieci alkoholików, które przeżywają dokładnie to samo!
13:37 o szacun za to że zapytałeś czy chce o tym mówić normalny dziennikarz z tvn kazałby powiedzieć wręcz by nalegał
w tvn nie ma normalnych dziennikarzy, tak naprawde w ogole nie ma dziennikarzy
Nie trzeba było dużo szukać, żeby wiedzieć, że Pan Rafał Gębura pracował zarówno w TVN, jak i TVN 24, a obecnie jest dziennikarzem Newsweeka (tak, tak, tego co redaktorem naczelnym jest Tomasz Lis, a wydawcą niemiecki koncern Ringier Axel Springer). Chcesz Pan wylewać hejt na "polskojęzyczne" media to chyba pod zły adres Pan trafił.
specjalnie tak powiedział, żeby mieć propsy od was ;dddd
A dziennikarz z TVP kazał by przeczytać odpowiedź którą sam wcześniej napisał
@@havranek1983 nie powinieneś się do niego z takim szacunkiem zwracać jak między innymi mówienie do niego "Pan" to zwykły jełop z internetu
Twój program pokazuje i naświetla problemy, które wymagają uwagi, ale też edukuje. Szacun! ;) Ps. podziwiam tą kobietę za to, że stała się taka silna i może odwaznie o tym mówić.
Wzruszył mnie wywiad bardzo, ale jeszcze bardziej wzruszają mnie te wszystkie komentarze... Walczcie o siebie i o swoje życie!
Dziękuje za ten odcinek. To jest niesamowite kiedy masz wrażenie, że obca osoba opowiada twoją historie, że ktoś cie w końcu rozumie. Ja miałam w domu piekło do 8 roku życia, na szczęście moja mama jest mega silną babką i udało jej się pozbyć potwora z domu i na szczęście wyprowadził się do Anglii więc po prostu teraz dla mnie nie istnieje.
Jednak to co przeżyłam przez te 8 lat odbija się na mnie do teraz, od roku leczę depresję i pracuje na psychoterapii nad tym co mój ojciec spieprzył.Doskonale rozumiem tą dziewczynę bo sama do niedawna czułam, że nie zasługuje na szczęście, że jestem gównem i najlepiej będzie jak zniknę, przestanę być problemem. Dopiero psychoterapeutka uświadomiła mi po masie wizyt, że to wcale tak nie jest, że to co się działo nie było moją winą i pomogła mi się z tym pogodzić. Dlatego też wszystkim osobom z taką przeszłością bardzo polecam sięgnąć po taką pomoc, mi ona uratowała życie w momencie jak już chciałam z nim skończyć.
Brawo,wyobraź sobie,że ja przeżyłem 24 lata w piekle domu mojego ojca,szkody do nieodrobienia.Teraz dyżur ma mój brat alkoholik-koszmar dalej trwa bo brat mieszka z matką,więc ja we wszystkim uczestniczę np. wzywanie policji gdy matka dzwoni,ze brat grozi,ze ją zabije.Najwiekszy żal mam do matki ,że nie zrobiła nic by wywalić ojca z domu gdy ją pobił ,pierwszy raz,ja byłem oseskiem/dziś mam 50/można było skończyć z tym w trymiga.Straciła przez ojca 2 dzieci w łonie,dowiedziałem sie o tym od babci w wieku 7-8 lat i miałem wtedy uczucie,ze zwariuję/.Patologie tęp w zarodku,jak jestem mega wkurzony na brata alkusa to tez twierdze,lepiej było to ubić w kołysce.Sorry za szczerość i bepośredniość.
Ja wraz z mamą i młodszą siostrą również uciekłyśmy od ojca. To nie była po prostu wyprowadzka, tylko szybkie spakowanie najważniejszych rzeczy i wyjście z domu, nim ten wróci do domu z kolejnego melanżu. Zaczynałyśmy od zera i początki były na prawdę ciężkie. Spędziłam 16 lat z alkoholikiem i ćpunem pod jednym dachem. Nie wiem, czy czuję do ojca żal, nienawiść czy rozczarowanie nim... Jak wracam do przeszłości, to mam taką pustkę w środku. Moje dzieciństwo było najgorsze, a zwłaszcza gimnazjum, gdzie już rozumiałam bardzo dużo rzeczy. Nie odzywał się do nas, nawet głupiego "cześć". Alkohol, narkotyki jego "koledzy" zawsze byli ważniejsi, niż rodzina. W szkole zawsze byłam wytykana za to, że nie mam normalnej rodziny i nigdy nie zrozumiem tego, dlaczego społeczeństwo reaguje na takie osoby. To nie ich wina, że mają takich rodziców :') Nerwicę mam do dzisiaj dzięki kochanemu tatusiowi.
❤❤❤
Z jednej strony nie można czuć nienawiści do ojca alkoholika, bo wiadomo że jest to choroba/uzależnienie i nie panuje nad sobą jednak z drugiej strony to jest ojciec, rodzic który ma zapewnić miłość, opiekę i bezpieczeństwo... Czujesz, że z jednej strony kochasz ojca jako rodzica ale równocześnie go nienawidzisz za to co zrobił Tobie i całej rodzinie. Wspomnienia wiszą nad Tobą jak czarna chmura przez długie lata gwarantując Ci zaburzenia osobowości etc mimo śmierci ojca (lub wyprowadzki) problem nie znika. Osobiście dzisiaj leczę depresję, bulimię i fobię społeczną. Polecam książkę Psychoterapia DDA Z.Soblewska - Mellibuda oraz terapię u psychologa. Sama znajomość nas samych pomaga walczyć z efektem który zapoczątkował alkoholik... 3mam kciuki i życzę dużo siły! Pozdrawiam!
@@ananaswpuszcee Miłości do niego nie czuję. Nie nazywam go nawet ojcem, bo ledwo co go znam. W mieszkaniu się po prostu mijaliśmy. Kiedy były kłótnie, to uciekałam, aby nie musieć tego słuchać. Nie wiem, czy można kochać osobę, której się w ogóle nie zna. Mam świadomość, że to jednak mój ojciec, ale nie mam z nim żadnych wspomnień oprócz tych kłótni, bicia i wyzwisk, które padały na całą naszą "rodzinę". Bardziej chyba mam do niego żal, że psychicznie zniszczył moją mamę i moja młodsza siostra musi wychowywać się bez ojca. Nie umiałam nigdy na niego spojrzeć i teraz mam w ogóle problemy, aby przypomnieć sobie, jak wyglądał. Jakbym podświadomie odepchnęła od siebie jego osobę i po prostu próbowała wymazać ją sobie z pamięci. Dziękuję i życzę Ci powodzenia w dalszym leczeniu ❤️
Miałem podobno sytuację przez 13lat. dopóki mój ojciec nie trafił do więzienia na 8 lat za zabójstwo pod wpływem alkoholu.
@@Osotogari1992 Przykro mi :/ Alkohol powinien zniknąć z tej planety
Również jestem DDA wspomnienia mam podobne. Alkoholizm powinien być karany w naszym kraju. Trauma na całe życie tiki nerwowe i problemy z zasypianiem. Też za wszystko dostawałam. Mój mnie wystawiał nago na podwórko i kazał biegać bo nie trzymałam moczu. Słaby pęcherz mam do dziś, on za moją chorobę znęcał się psychicznie. Kazał mi pochylać się nad toaletą i wdychać opary z muszli klozetowej. Siniaków na głowie miałam od niego tyle że ciągle bolała mnie głowa. Dla zabawy rzucał we mnie obuwiem prosto w kręgosłup a potem kazał sobie to przynosić. Bałam się zawsze wracać do domu. Ze strachu co tam zastanę. Ściana oparów taniego alkoholu uderzała we mnie za każdym razem po otwarciu drzwi. Budzę się rano a obcy chłop śpi obok w fotelu. Nigdy nie będę mieć dzieci. Nie będę przekazywać jego spierdolonych genów w tym wielkim kosmicznym wyścigu życia w chujni :D Pamiętajcie głupie dupy które biorą sobie facetów którzy lubią wypić. Nie róbcie sobie dzieci bo krzywdzicie nas swoimi facetami.
Mam nadzieję że on siedzi w więzieniu
Ja nie pije i wyzywaja mnie od czubkow
Szczerze? Nie wiem co powiedzieć. Współczuję ci z całego serca :/
Wyjątkowo ciężkie przeżycia :( Dzisiaj Mikołajki, więc życzę, aby Mikołaj przynosił Ci prezenty w postaci stawiania na Twojej Życiowej Drodze tylko dobrych ludzi :))
@@adrithgor7551 on siedział w pace ale zbyt krótko. Po wyjściu nic nie zmienil w swoim życiu obwinia wszystkich za swoje picie ale nie samego siebie. Jeżeli chodzi o współczucie to dużo osób współczuło ale pomóc raczej nikt nie chciał. Pusta lodówka i odciete ogrzewanie na zimę jako element życia dziecka alkoholika. Jak słyszę od niektórych że łobuz kocha najbardziej to wstaje i wychodzę. Nie ma co umoralniać. Bo zakochana baba na początku związku nie widzi że facet ma luźne łapy i i przez przypadek sprzedał jej plombę bo sie troszkę zdenerwował. Na marginesie powiem że nie powielam wzoru mojej mamusi i jestem w stalym 8 letnim związku z najbardziej spokojnym wręcz flegmatycznym mężczyzną w calym województwie :) którego poprzednia dziewczyna zostawiła bo byl zbyt nudny. Ooo.. to facet dla mnie pomyślałam. W przyszłości chciałabym adoptować dziecko. Trzeba trochę ponaprawiać ten świat. Życzcie mi powodzenia w tym zamyśle i pomódlcie się za mnie niezależnie w jakiego Boga wierzycie.
Szacun dla matki , że odeszła od niego tak wcześnie.
"Osoba która czuje złość i nienawiść niszczy sama siebie" Pięknie powiedziane.
Mając 43 lata do dzisiaj jak ktoś trzaśnie drzwiami to podskakuje,ale trzeba wyciągnąć wnioski z tego co nam życie zafundowało i stworzyć rodzinę jakiej się nie miało, i sądzę że mi to się udało.
To się raczej nigdy nie poprawi. Bo gdyby zaczęli ich odpowiednio traktować, to później naturalnym następnym krokiem, byłoby zabranie się za złodziei i aferzystów.
Jendrek1975
Sorry - pomyliłem miejsce wpisu.
DDA nie wiedzą jak powinna wyglądać rodzina. Trzeba przekuć ten brak wiedzy na świadomość tego, jak NIE powinna wyglądać rodzina i nie powielać wzorca
@@monnieka2583 Zgadza się. Choć samo piętnowanie negatywnych wzorców, to raczej za mało. Trzeba też wskazać pozytywne.
Tez podskakuje a nawet ogarnia mnie lęk, ciekawe dlaczego.......
Piękna ale biedna dziewczyną. Oczy pełne bólu
spalenie zabawek, to dla takeigo 5 czy nawet 10 latka to wbija się w mózg jak by ktoś ci to wkuł dłutem.
I tak by cię nie chciała.
@@XYZabcXYZ951 wypierdalaj dzieciaku. Wróć gdy dorośniesz
Mylisz sie BARDZO>> ONA jest bardzo TWARDA!!
o tym samym pomyślałem
Jesteś cudowną osobą Dominika. Skarbem Boga. Nie jesteś winna niczemu, co stało się z Twoim ojcem i co się z nim dzieje. Pamiętaj kochana że wtedy człowiek jest gotowy na pomoc innym, jeśli sam jest emocjonalnie pozbierany. Ty potrzebujesz czasu. Pan Jezus Ci pomoże,bardzo Cię kocha i Ciągle jest z Tobą. Wiem co mówię, bo sama musiałam się odnaleźć w dorosłym życiu, by móc żyć w zgodzie i miłości z mężem i wychowywać dzieci. Terapia pomaga,leki wyprowadzą z natręctw, nerwicy jeśli jest potrzeba.
I Pan Bóg.... On mi baaardzo Pomógł i Tobie widzę też. pogłębiaj z Nim relacje,On Cię poprowadzi.
Błogosławię Ci serce i zostań z Bogiem ❤️
Znam temat. Dlatego jak urodziło mi się dziecko to postanowiłem że od tej pory nie tykam alkoholu. To już 8 lat.
Jestem dumna
Brawo odstawiles zło
Brawo❤️
Echh, nie jesteś sama. Też tak miałam, szłam do szkoły i głowa mi pękała od tego co się dzieje w domu, nie mogłam myśleć o niczym. Obrywałam za to od nauczycieli do oporu i trwało to od początków podstawówki do matury. Codziennie rano wstawałam jak na skazanie i mówiłam sobie, byleby dotrwać do 18stki i odejść. Wszyscy mi wmawiali, że ze mną jest coś nie tak, bo moi rodzice to znani, poważni i bogaci ludzie. Czasem myślę, że może gdyby moja rodzina nie była dobrze ustawiona, to ktoś wpadłby na to, że pod markowymi ciuchami i cichą osobowością jest strach, pustka i życiowy horror. Dotrwałam do 18stki ale po takich rzeczach nie da się tak po prostu żyć. Dziś mam 28 lat i wciąż chodzę z kulą u nogi.
xTieter polecam Ci skorzystać z dobrego terapeuty. Ja wiem ze można powoli się od tego uwalniać, jeśli tylko zrozumiesz i pokochasz siebie.
Pozdrawiam
@@Paulinaki-91 działam w tym kierunku sukcesywnie już od paru lat :)
Wszystkiego dobrego dla Ciebie! Sama walczę o to by normalnie się czuc i nie doświadczać lęku. Pozdrawiam
A ja byłam klasowym klaunem, przeważnie otoczonym wianuszkiem koleżanek i znajomych. Aktywna, czwórkowa uczennica.
A w domu ojciec fundował mi, matce i psu jazdę bez trzymanki.
Rany, jak ja ją rozumiem, miałam bardzo podobną historię, tylko, że tym złym była moja matka. Jednak w przeciwieństwie do tej dziewczyny, jej śmierć przyniosła mi ogromną ulgę i wyszłam na ludzi dzięki temu, że zaopiekowała się mną siostra mojego taty. A najbardziej mnie boli to, że przez te dzieciństwo wyprane z uczuć nie potrafię pokochać, a nawet tak w pełni okazać swoich uczuć, emocji.
Najgorszemu wrogowi nie życzę takich przeżyć. Pozdrawiam :)
Czekam na śmierć ojca, bo to oznacza ulgę dla mamy. Niestety moja matka nie była tak dzielna i nie potrafiła odejść od ojca. Teraz na starość jeszcze się nim opiekuje, to jest niepojęte
Tensaa 96 miłość i przywiązanie do innego człowieka mimo krzywd jest niepojęta
Zabawne, ciekawe ile z nas czeka na śmierć jednego rodzica, bo niszczy słabszego który nie daje sobie pomóc, a polskie prawo jest tak cudowne że jeśli osoba pokrzywdzona się sama nie zgłosi to nic się nie da zrobić ...
@@niepokojeegzystencjalne2540 kobieta zwana moja matką byla dla mnie osobą obojętna, jedyne czego sie obawialam to to, ze w przyszlosci moze sobie przypomniec o mnie w kwestii alimentow. Więc to, że zmarła, sprawilo ze pozbylam sie tego zmartwienia
Tensaa 96 jeju ;c ja nawet nie potrafię wyobrazić sobie waszego życia
Naprawdę współczuję :c
Wreszcie szczery wywiad.
Z fantastyczną dziewczyną i wielkim człowiekiem.
Zachowanie prowadzącego bardzo na poziomie.
słuchając Twoich słów pewne wspomnienia wróciły, a zwłaszcza uczucia z przeszłości.
Też wybaczyłem ojcu i widzę wyraźnie jak mi to pomogło, ale mój brat nie potrafi tego zrobić. Cały czas ma w sobie ten żal, zamiast iść do porządku i żyć własnym życiem cały czas wspomina to co było, widzę jak to go zżera.
Dawniej uważałem się nad sobą, myślałem pesymistycznie, że nie zasługuje, że sobie nie poradzę, a teraz staram się szukać pozytywów w tym, co mnie spotkało, ile dało mi siły, wytrzymałości, ale tak samo poczucia by nie czynić krzywdy innym, oraz ten przymus pomagania, który czasami jest męczący i z którym często walczę, żeby ludzie tego nienadużywani, ale wiem, że nie jest to zła cecha tylko dobra i wynika ona w dużej mierze z mojej przeszłości.
Tak naprawdę każdy z nas zmoże mieć dobre życie, każdy zasługuje na wszystko co najlepsze, może być wolny od lęków oraz pełen pewności siebie, wystarczy tylko usiąść i przepracować, wybaczyć wszystko. Trochę to trwa, ale warto :)
Trzymaj się kochana i pamiętaj, że jest w tobie siła której nie mają inni, trochę jak u superbohaterów ;)
Dziewczyno nie lituj się nad kimś, kto ma Cię w dupie i nie chce Twojej pomocy. Też jestem DDA. Im szybciej się wyleczysz z litości i podejścia "to przecież jednak ojciec" tym lepiej dla Ciebie. Pomyśl w takiej chwili, że "przecież jednak jesteś jego dzieckiem" - a miał Cię w dupie przez całe Twoje dotychczasowe życie.
To zależy od człowieka. Nie każ się wyrzekać komuś uczuć, które być morze są zakorzenione w jego wierze. Takie podejścia jakie opisuje bohaterka odcinka, uczy nas Kościół. Wiele osób docenia ta postawę i trzeba uszanować ich zdanie. Ja szanuję ludzi który mają litość nawet dla takiego potwora. Myślę że śmiało można to nazwać miłosierdziem.
@@mvha to powodzenia. Jak lubisz nadstawiać drugi policzek, to nadstawiaj, ale nie polecaj innym tej chorej postawy. Może chcesz jej napisać, że ma się starać bardziej w imię miłosierdzia? A gdzie stary miał miłosierdzie jak ją krzywdził? Pisanie takich bzdur powinno być od razu banowane, jeszcze ktoś z delikatną psychiką weźmie to do siebie. Ty oczywiście nie bierzesz odpowiedzialności za ewentualne konsekwencje Twojego pieprzenia, tak samo jak kościół nie bierze.
aggieee Nadstawić drugi policzek znaczy wybaczyć ,dotyczy to wewnętrznej rzeczywistości człowieka więc nie bierz tego dosłownie, jak i wszystkich nauk Jezusa nie odbierać należy dosłownie, wybaczyć znaczy być wewnętrznie nietykalnym nie stawiać wewnętrznego oporu negatywnym przyczynom od tych błahych do poważnych które wywołują negatywne reakcje, a sytuację życiową zmienić jeżeli to możliwe albo konieczne.
Zgadzam się z tym.
@@tomaszliske2131 masło maślane. Może mu wybaczyć, ale czy to znaczy że powinna czuć potrzebę, żeby mu pomagać? To nie jest zdrowe, to wpędzanie samej siebie w poczucie winy że nic nie robię dla człowieka który "przecież jest ojcem" - i co z tego?
Bardzo mądra dziewczyna.Matka jądobrze wychowała❤
Jesteś wspaniałą śliczną dziewczyną o Wielkiej wrażliwości. Trzymaj się cieplutko.
Dziękuję za tę rozmowę. Miałam wrażenie jakby ktoś opowiadał moją historię. Nasze piekło trwalo 12 lat, po tylu przeprowadzkach, moja mama podjęła najważniejszą decyzję w życiu. To, jakim cudem przeżyłyśmy, nie mieści mi sie w głowie. Płacz, przemoc, komornicy w domu- te obrazy w pamięci małej dziewczynki zostają do końca życia i zmieniają człowieka na zawsze
Jest juz okej. Badz szczesliwa.
Mamy to bohaterki. Moja długo dochodziła do siebie po małżeństwie z alkoholikiem, potem związała się z kolejnym. Ale chyba po tym pierwszym małżeństwie tak potrzebowała kogoś, że przygarnęła pierwszego lepszego, który jej się nadarzył. Teraz ma 50 lat, jest sama (nie samotna!) i w końcu odnalazła sens życia. A ja jako dorosła córka zabrałam ją w tym roku w jej podróż życia. Całe życie oddawała mi i mojemu bratu pieniądze, żebyśmy mogli studiować i wyrwać się ze wsi i patologii. Skończyłam studia z wyróżnieniem (modelowe dziecko DDA-champion :/), ale dzięki temu mam stabilną sytuację i trochę pomagam mamie - finansowo i psychicznie. W sobotę jedziemy znowu na małą wycieczkę. ;) Moja mama jest bohaterką. :)
Bardzo mądra,ciepła i inteligentna dziewczyna.
Jeśli kiedyś przeczytasz mój komentarz, chcę, byś wiedziała, że naprawdę wspaniała z Ciebie osoba. Pomimo tylu przejść, zachowujesz dobroć w sercu, bije od Ciebie ciepło i nie pielęgnujesz nienawiści...To niesamowite. Jesteś przede wszystkim silna, nie zmanierowana całą tą patologiczną sytuacją, choć niewątpliwie boleśnie zraniona. Zachowałaś godność, będąc jednocześnie tak delikatną. Cudowne dziecko z Ciebie i nie dziwię się, że nadawałaś sens życia mamie. Pochylasz się, mimo wszystko nad ojcem...To wielkie. Życzę Ci, byś znalazła ukojenie w sobie, które pozwoli oswoić wszelkie lęki i żeby na Twej drodze stanął ktoś jeszcze silniejszy od Ciebie - byś to Ty mogła w końcu wypłakać cały ten dramat. A może już ktoś taki jest? Oby :) Trzymaj się i niech Ciebie oraz Twoją rodzinę otacza już tylko dobro :)
Jestem pełen podziwu dla Dominiki i dla jej odwagi stawienia czoła swoim demonom. Niezwykle poruszający wywiad!
Ona do dziś się chowa... spójrzcie na jej postawę ciała - skulona postura i opuszczona głowa. Widać, że ten wstyd jest nadal obecny w jej życiu. Smutne to..
Może nie tyle wstyd co poprostu nie codzienna sytuacja. Nie na codzień opowiadam przed kamerami historię swojego życia. Byłam mega zestresowana co faktycznie widać. Na codzień jestem bardziej wyluzowana :D ten wywiad kosztował mnie wiele emocji, wiele stresu i pokonania wielu barier
narysowana 123 Stosowałaś jakieś środki psychiatryczne w celu poukladania życia? Korzystałaś z terapii DDA?
@@topijtot podczas najgorszego momentu w życiu brałam leki przepisane przez psychiatrę i 3 lata chodziłam na indywidualną terapię u psychologa
@@topijtot przeszłości nie zmienisz, ale możesz zmienić swoją przyszłość. Warto walczyć o siebie. Nie ja juz nie potrzebuje. Wyszłam z depresji, chce żyć , chcę być szczęśliwa i spełniać swoje marzenia. Wiadomo nie każdy temat jeszcze przepracowałam i nadal pracuje nad tym, sama czytając książki itd. Ale jestem na etapie w którym sobie juz sama jestem w stanie poradzić, na początku nie radziłam sobie więc wolałam skorzystać z fachowej pomocy, a to nie czyni Cię gorszym czy słabszym człowiekiem, pamietaj
@@narysowana1232 bardzo miło jest patrzeć na takie komentarze. Gratuluję wyjścia z tego wszystkiego i determinacji. Życzę szczęścia!
Dziękuje Dominika, słuchając twojej opowieści przywróciłaś mi wspomnienia z dzieciństwa i dzięki temu uroniłem pierwsze łzy od 13 lat. Zawsze tłumiłem w sobie uczucia i nie okazywałem ich. Z opowieści wnioskuję że miałaś podobne dzieciństwo do mojego z jedną różnicą mój ojciec otrzymał sądowy zakaz zbliżania się do mojej mamy przez co w młodzieńczych latach nie miałem z nim kompletnie styczności. Mam świadomość, że mój ojciec robił to wszystko pod wpływem alkoholu, ale mimo wszystko nie jestem i przypuszczam, że nigdy nie będę w stanie wybaczyć mu wyrządzonych mi krzywd i dotychczasowych traum. Uczucie jakim go darzę jest to obojętność i nie mam zamiaru się z nim spoufalać. Co to wywiadu wielkie dzięki, że zgodziłaś się go udzielić i jestem pod wrażeniem silnej woli i perfekcjonizmu w działaniach. :)
a myślałam że tylko moja mamusia tak odwalała :I
współczuje wszystkim którzy przeżyli to samo
trzymajcie się
Przeżyłem podobną rzecz, tylko gdy miałem skoczyć z okna, usłyszałem płacz mojej mamy.
Podobnie, chciałem skoczyć z okna, ale patrzę, od koleżanki wiadomość "nie rób tego, nie wycofasz tego", stwierdziłem, że przetrwam...
Łączę się w bólu, wiem co to znaczy. Bardzo dobry materiał.
Smutne... do dzisiaj pamietam te awantury o byle co w domu. I bicie pod wpływem. Do dzisiaj nie lubię rozmawiać z mama jak jest pijana. Wtedy rozłączam telefon i ucinam konwersacje. Kiedyś musiałam to znosić bo gdzie miałam iść? Wstyd było iść prosić o pomoc.
Wiem co czujesz, Wielki hug dla Ciebie ;) Peace!
Jest nas więcej, jeżeli chodzi o odczucia.
Aron3d zdaje sobie z tego sprawę i smuci to wszystko. Oby było takich jak my jak najmniej.
Michał Es hug! :)
U mnie ojciec pił, ale nie był agresywny, tylko robił się wredny i krzykliwy. Nigdy nie zapomnę dnia, jak mnie wyzywał i kazał szukać mojej maskotki z niemowlęcych lat, bo chciał ją sobie położyć przy przedniej szybie auta. (miałem 6 lat) Przez skurwiela zdarza mi się czasem jąkać. Kiedyś mi nawet powiedział że nie ma syna. Po tym czasie urwalem z nim kontakt, za 3 tygodnie mijają 2 lata od mojej ostatniej rozmowy z nim. Pajac pewnie nawet nie wie ile mam lat :p
Nie wszyscy alkoholicy to nieroby, co tylko chleją. Jak za komuny tak jeszcze w latach 90-tych picie, (upijanie się wręcz), nawet w pracy, było normą. Nikt z tego powodu nie tracił pracy wiec wielu ludzi (głównie facetów) nadużywalo tego "przywileju". Chociaz w przypadku mojej rodziny to w gre wchodzi nje tylko alkohol, ale tazke matka mojego ojca - psychopatka, pedofilka, mój ojciec - maminsynek, pijak, egocentryk, ofiara psychopatki i pedofilii oraz moja matka - taka ofiara losu, ktora nie podskoczy. Moj ojciec byl, jak ja to nazywam, aktywnym alkoholikiem, tzn. zawsze pracował zawodowo, placil rachunki, itp., ale codziennke pil (piwa, nalewki, wodke). Do dzisiaj pamiętam te wszystkie awantury jakie robił ojciec, jak nas wyganiał z domu używając przy tym wulgaryzmów. Uważam, że to jest jego dom, on zarabia na wszystko, a my mamy wypier... jak nam się coś nie podoba. Też mówił, że nas zabije, że się do niczego nie nadajemy, itp. Często powtarzal, ze na szacunek trzeba sobie zasluzyc, a ja to jestem co najwyzej jakimś bezwartosciowym gownem. Nas traktowal jak obcych ludzi. Jedyną rodzina dla niego byla jego matka (psychopatka, ktora steruje nim do dzis), jego brat i bratanki. To na nich chce wszystko przepisac. Mam żal do matki, że wyszła za niego tylko dlatego, że zaszła w ciążę. Nie tylko sobie zmarnowała życie, ale też mi i mojemu bratu. Do dzisiaj mam pełno lęków i jestem bardzo zamknięta w sobie, i to pomimo, że mieszkam za granicą od wielu lat. Mam jakiś kompleks odrzucenia i często czuje się samotna. Trzymam ludzi na dystans i z reguły im nie ufam. Mam wieloletniego partnera, ale jemu też o wielu rzeczach nie mówię. Nie wiem, czy jestem DDA, ale z pewnością alkoholizm mojego ojca przysluzyl się negatywnie w naszym życiu - awantury, wyzwiska, poniżanie ( nie tylko z jego strony ale też że strony jego matki, ktora z nami mieszkala). Nie będę jej nazywać babcia, bo jak ona wspomniała sama, ona zamieszkała ze swoim synem tylko że względu na niego, a nie ze względu "na te jej dziecioki". Teraz ta hojraczka-psychopatka jest stara, ledwo chodzi i liczy na pomoc od "tej" (tak nazywała moja mamę) i wnuków (chyba tych od tego drugiego syna). Te wnuki od pierwszego syna były taka przeszkodą, powodem dla którego jej ukochany syn - przydupas musiał się ożenić.
Film mega wartościowy. Sama jestem DDA i ta historia jest po części moją. Poruszyło mnie to do głębi, bo to moja obecna sytuacja. Lęk przed wszystkim, przed życiem - to to, co podarował mi ojciec. Alkoholizm to niszczycielskie gówno, a do tego agresja, przemoc, bieda i brak poczucia bezpieczeństwa to dramat. Zazdroszczę tej dzielnej dziewczynie siły i zdolności do wybaczania. Ja nie potrafię... Nienawiść, gniew i złość są treścią mojej duszy...
I przez takie rzeczy nie tykam alkoholu. Nie chce krzywdzić przyszłych dzieci, bo tatuś musiał się napić z kolegami czy coś. A oczywiście jak ktoś z rówieśników się dowie, że w wieku 19 lat nie próbowałem alkoholu to jest "Jak to? Czemu nie pijesz? To tak się da?"... Tak, da się...
PS. A egzorcysta to by się przydał tym osobom, które ciągle o nim wspominają...
Ja mam 21 i nigdy nie napiłam się alkoholu. Już się przyzwyczaiłam do zdziwienia ludzi z otoczenia.
PS. zgadzam się z Twoim PS 😅
xD
To tak działa, napijesz sie i za dotknieciem czarodziejskiej różdżki jesteś uzależnieny?
@@danielwiewior6134 Oczywiście, że to aż tak nie działa, jednak DDA są bardziej niż reszta społeczeństwa wyczuleni na potencjalne negatywne skutki spożywania alkoholu. Poza tym, wierz mi, że gdybyś przez całe dzieciństwo napatrzył się na nachlanego ojca, w dorosłym życiu byś tak chętnie po % nie sięgał.
Już lepszy ojciec heroinista. Taki może i nie będzie miał czasu dla takiego dziecka, ale przynajmniej nie będzie go lał, bo tym ludziom jest obojętnie, ale nie odpierdalają takiej maniany.
Dziekuje Dominiko za Twoje swiadectwo. Dziekuje Panu Slawomirowi, za profesjonalne i empatyczne podejscie i przeprowadzenie rozmowy w tak waznym temacie. Dobrze, ze jestescie.
jesteś wielki, że robisz takie wywiady, a Dominice życzę dużo siły, chociaż widać, że już ja ma w sobie!
Znam doskonale z autopsjii... Dobrze, że znalazła się odważna osoba, która obnażyła prawdę jak wygląda życie w milionach domów w Polsce. Za zamkniętymi drzwiami tragedia a potem trauma jako posag na dorosłą drogę życia. Ja nazywam okres życia z ojcem, że to taka moja własna wojna domowa. Tylko kombatanckiego nie dostałam. Dziękuję za ten odcinek i dziękuję Odważnej.
Jak współmałżonek jest alkoholikiem to wstyd się przyznać innym. Do tego jak jest tyranem dochodzi strach. Jest ciężko ale się da. Jednego dnia powiedziałam dość. I w końcu zasypiam i budze się bez strachu.
Jak dla mnie, jeden z najbardziej poruszających wywiadów. Chciałabym tutaj przede wszystkim pogratulować odwagi i samozaparcia mimo trudnych przeżyć zarówno bohaterce wywiadu, jak i wszystkim, którzy swoimi historiami (niejednokrotnie wprost jeżącymi włos na głowie) podzielili się w komentarzach. Powodzenia wam wszystkim i trzymajcie się! Jednocześnie dziękuję ekipie tworzącej kanał 7 metrów pod ziemią: uważam, że nagłaśniając takie sprawy w swoich odcinkach robicie coś wspaniałego. Moim skromnym zdaniem takie działania są bardzo potrzebne, co zresztą widać po komentarzach. Pozdrawiam
Piękna i mądra dziewczyna. Życzę jej jak najlepiej. Należy jej się szczęście
Rafał jak zawsze ogromny szacunek za umiejętność prowadzenia merytorycznej dyskusji na temat przykry dla Twojego rozmówcy. Szacunek także za odwagę dla Twojego gościa. Pozdrawiam!
A ja chcę powiedzieć, że Mama tej dziewczyny to WSPANIAŁA OSOBA! Bardzo niewiele kobiet potrafi tak stanowczo zakończyć relację z pijakiem, zabrać dzieciaki i pójść w nieznane. Moja matka nie umiała... Podoba mi się, że coraz więcej się mówi, że alkohol (każdy! winko, piwko, itd) to świństwo, narkotyk, coś, co nie jest nam w ogóle do życia potrzebne. Nic mnie tak nie wkurza, jak powiedzonko: "alkohol jest dla ludzi". Ja wtedy pytam: ale poco? Każdy pijak zaczynał od jednego piwka, od jednej lampki wina, itd... Bojkotujmy alkohol, gloryfikujmy zdrowy styl życia.
Moja mama jest najcudowniejszą kobieta na Ziemi 😊
To naturalne, że dzieci alkoholików będą demonizowały alkohol, szanuje to i jak najbardziej rozumiem. Ale uważam, że jeżeli ktoś jest odpowiedzialnym dorosłym człowiekiem, zna umiar i poprostu lubi napić się na imprezie bo pozwala mu to odpocząć psychicznie i zresetować się po ciężkim miesiącu to nie widze w tym nic złego. Naprawdę to wszystko zależy na jaki grunt trafi takowy alkohol, niektórzy ludzie niestety nie znają słowa umiar i odpowiedzialność. Nigdy nie wyrządziłem nikomu krzywdy po alkoholu i nie chciałbym być demonizowany za to, że odpocznę ze znajomymi przy piwku w weekend.
Sam przeżyłem coś podobnego z tym, że ja z ojcem pod jednym dachem żyłem do końca szkoły średniej. 10 lat po wyprowadzce również zdobyłem się na wybaczenie mu i z całą pewnością mogę potwierdzić, że szczere wybaczenie to najlepsze co można zrobic. Czasu już nie cofniemy, a żyjąc w emocji gniewu, złości, żalu i nienawiści spalamy samych siebie. Wybaczenie naprawdę pomaga oczyścić duszę i odzyskać spokój. Zwłaszcza, że to już za nami.
Wspaniała dziewczyna. Rozumiem ją i podziwiam. Jest bardzo silna. ;)
15 lat życia z alkoholikiem, czułem dokładnie to samo co powiedziała Dominika, i w domu i w szkole. Fantastycznie to wszystko opisałaś. I masz rację mówiąc, że syn bardziej potrzebuje ojca niż córka. Niczego mnie nie nauczył, nawet wkręcania śrub, za to doskonale wiem co to znaczy żyć w permanentnym strachu...
Fantastyczna, dzielna kobita! To prawda, dzieci z patologicznych/złych albo po prostu niekochających się rodzin najbardziej cierpią, gdy jeszcze wyżywają się na nich w szkole, a także patrząc, jak u innych jest dobrze i normalnie i porównując to ze swoją sytuacją. Przerażająca historia, wszyscy poharatani: dzieci, mama, niepotrafiąca okazać uczuć, ojciec pewnie też gdzieś w głębi serca poharatany i nieszczęśliwy. A najgorsze jest to, że takich historii jest wiele, a ludzie odwracają wzrok.
❤❤❤
Co by ludzie mieli zrobic? Prawo nie wspiera żadnej pomocy od obcych takim rodzinom.
Boże... skąd ja to znam.
Dzięki za ten wywiad.
Myślę, że ta dziewczyna i tam ma wielkie "szczęście", bo wiele dzieci tkwi z takim rodzicem, zazwyczaj ojcem, przez całe dzieciństwo, a nawet dłużej. Ja bym powiedziała, że brawa dla matki za odwagę, a tak na prawdę dla każdej osoby, która zdecydowała się albo odejść, albo wysłać alkoholika na odwyk. Alkohol wyniszcza nawet gorzej niż narkotyki, bo wygląda bardziej "niewinnie" dla społeczeństwa i to jest właśnie największy błąd. Większość osób nawet nie uważa alkoholizmu za chorobę, bo "po prostu pije więcej i co w tym złego?" A no właśnie to, że potem ma się traumę na resztę życia. Mój ojciec jak mu tłumaczę, że powinien się leczyć, to puka się w głowę jakbym to ja była chora, a jeszcze gorsze jest to, że nie zauważa moich problemów, uważa że jego picie nie ma nic wspólnego z moim chociażby wycofaniem itd. Matka z kolei obiecuje odejście już od kilku lat, ale niestety jak na razie bezskutecznie. Cieszę się, że chociaż nie doświadczyłam przemocy fizycznej, bo niestety psychiczną mam niemal na co dzień. Myślę, że rząd powinien przeznaczać więcej środków do walki z tą chorobą, do przede wszystkim uświadamiania ludzi. Czy ktoś w ogóle słyszał o tym w szkole? Czy dzieciaki wiedzą, że mogą mieć później problemy, czy rodzice tych dzieciaków wiedzą? Nikt ich nie informuje, więc zazwyczaj nawet problemu nie widzą, aż jest za późno.
Mam to samo... Życie przy boku alkoholika to istny koszmar...
Rozumiem Cię, ja codziennie słyszę kłótnie i znęcanie psychiczne. Ojciec nas nie bije, ale często zasypia na fotelu, kanapie A raz nawet na podłodze. Strasznie się wstydzę...
Jak ja to znam... mówicie reagować? Hahaha. Moja historia jest identyczna. Tylko mój ojciec pracował, był złotą rączką, wesoły, pomocny, towarzyski, filantrop! :D Dzieci sąsiadów dzielił lodami i slodyczami. Dzieci znajomych kasą na kino, a ja stalam obok i wrzeszczałam w duszy, bo jedyne co dostawałam to lanie pasem oficerskim i musztrę... "padnij, powstań, 5 pompek", "jesteś popierdolona, będziesz nikim, do niczego w życiu nie dojdziesz", "co tu tak śmierdzi? To Ewelina, leń śmierdzący!" Koszmar się zaczynał gdy zamykały się drzwi. Na trzeźwo często, nie zawsze..., był dla nas chamem i gburem, po alkoholu bywało różnie. Skarżyłam się babci, ciociom i wujkom. "Dziecko co Ty opowiadasz o swoim ojcu! Powinnaś się wstydzic", więc o jakim reagowaniu mówimy? Dziś kończę terapię DDA, nie mam kontaktu z ojcem. Ale w snach nadal mnie dręczy..., strzela do mnie z broni, bije mnie, dźga nożem... właśnie tym który mamie przyłożył kiedyś do brzucha i zapytał mnie, dziewieciolatkę, "zabić mamusię czy nie?" DDA jest się niestety do końca życia, strach, lęk, niskie poczucie własnej wartości, brak pewności siebie, po terapii dokuczają co raz mniej, ale czy znikną? Piękny film. Piękna kobieta.
Bardzo ci współczuję moja imienniczko.
Boże kochany, coś strasznego. Trzymaj się, oby życie obdarwało Ciebie najlepszym.
Miałam podobnie popierdolonego ojca. Dla ludzi szarmancki, uroczy, elokwentny. W domu kat. Ktoś, kto tego nie przeżył, nigdy nie zrozumie. Współczuję Ci bardzo.
Dużo szczęścia w życiu, oby wszystko Ci się ułożyło. Wierzę, że tak będzie.
@@EffieDolceBambina przyłączam się :*
Dobry wywiad i bardzo smutna historia. Również mam ojca alkoholika. Na szczęście nigdy mnie nie tknął nawet palcem, bo byłam jego jedyną i "ukochaną córeczką". Gorzej było z moją mamą i moim starszym bratem, bo to im się najbardziej obrywało kiedy był pod wpływem (była przemoc fizyczna). Byłam świadkiem wielu kłótni i złych sytuacji, chodziłam wtedy do przedszkola. Jak na tak małe dziecko wiele sytuacji pamiętam do dzisiaj. Skończyło się rozwodem. Mój ojciec nie pije od kilku lat i ma całkiem normalnie ułożone życie. Mamy średni kontakt, ale mamy. Z całego serca nie życzę nikomu takiego losu i takiego domu. Pozdrawiam wszystkie dzieci alkoholików, niezależnie od wieku :)
Domiczko współczuje tobie bardzo jesteś młodą dziewczyną. To co przezyłaś aż mrozi krew w zyłach. To jest kolejny dowód jeden z wielu . Kiedyś rozmawiałem z starszymi osobami o problemach ludzi młodych. Odpowiedź była krótka a wy młodzi jakie możecie mieć problemy. Teraz odniose się do osób starszych słuchajcie na przykładzie Dominiki widzicie że młodzi ludzie też mają problemy jak nie takie to inne pozdrawiam gorąco i serdecznie.
Najbardziej poruszający odcinek od pewnego czasu. Gratuluje rozmówczyni odwagi i podziwiam za siłę jaką ma w sobie po takich przeżyciach.
Taka osoba wcale nie jest gorsza od innych a wręcz przeciwnie jest lepsza i silniejsza, gdyż my zwykli ludzie w życiu nie przeżyliśmy takiego piekła jak takie osoby, ja wręcz powiem tak Pani Dominiko, że może być Pani z siebie dumna że dała Pani radę przeżyć takie dzieciństwo i jeszcze wybaczyć takiej osobie, brawo, jest Pani na pewno wspaniałomyślną osobą i nie może Pani siebie nie doceniać!
Piękna mądra i odważna. Pełen szacunek za odwagę.
I za to, że wbrew wszystkiemu potrafi iść do przodu. Choć bez wątpienia i zdążają się Jej i teraz ciężkie chwile.
Wiele z tych cech widzę u swojej mamy. Naprawdę dziękuję za film.
Super wywiad ! Bardzo dobrze Cię rozumiem . Życzę Ci dużo miłości , pewności siebie i pokoju wewnętrznego . Brawo za odwagę .
Wspaniałe spotkanie dziennikarza z bardzo mądrą i ciepłą osobą .
Dominiko , popłakałam się , gdy powiedziałaś, że tak naprawdę ...
" Kochasz Go "
Serdyszko dla Ciebie , za to , że podzieliłaś się z Nami Swoją historią ❤
24 To jest straszna patologia uzależnienia od własnego kata.
"Co ze mnie za córka, że nie pomoże własnemu ojcu?" - A kiedy on był ojcem?
marcin konieczny syndrom sztokholmski ;)
@@TheStormHD Faktycznie - Przypomniałeś mi właśnie, że to się tak właśnie nazywa.
PS To dość częste zachowanie u ofiar.
Jestem podobnego zdania,
On był katem, ona ofiara. I nadal ma tyle listosci dla niego, chociaż on dla niej nie miał ,podziwiam..
To jest MIŁOŚĆ wyzwalająca i mądra. Nie musi go lubić ale chcę jego dobra
Nie byłaby tą wspaniałą, młodą kobietą, gdyby żyła nienawiścią do ojca.