Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Παράπονα Στην Λίνα | Βέμπο 2024

Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, πιο ρομαντικός από ποτέ, μας προσκαλεί σε ένα ταξίδι με όχημα τις θρυλικές του μπαλάντες, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο θέατρο Βέμπο, από τις 12 Φεβρουαρίου. Με την τρυφερή του φωνή και τις μουσικές του, που έχουν συντροφεύσει όλα αυτά τα χρόνια τις ζωές μας και έχουν αφήσει πάνω τους ανεξίτηλο το σημάδι τους, θα αγγίξει τις πιο ευαίσθητες χορδές μας και θα μας ταξιδέψει στους έρωτες, το όνειρο και σε όλες τις συγκινησιακά φορτισμένες στιγμές της ζωής μας.
Θα παρουσιάσει τα πιο αγαπημένα του τραγούδια μέσα από την τεράστια δισκογραφία του. Τραγούδια που έχουν σημαδέψει, συγκινήσει και ενώσει τρεις γενιές θεατών. Μια μουσική διαδρομή σε δίσκους σταθμούς, διαχρονικά αγαπημένα κομμάτια, γεγονότα και παρέες που έγραψαν ιστορία, με πυξίδα πάντα τη λυρική, δυναμική και βαθιά αισθαντική φωνή του. Με τη χαρακτηριστική χροιά της φωνής του που έχει σφραγίσει τα πιο εμβληματικά ερωτικά τραγούδια της ελληνικής μουσικήςσκηνής - θα μας ψιθυρίσει τον έρωτα με τον δικό του μοναδικό τρόπο.
Με τη θεατρική εγγύτητα και την τρυφερότητα που τον χαρακτηρίζει, θα έχουμε μια μοναδική ευκαιρία να απολαύσουμε αυτή την πιο εσωτερική και ερωτική πλευρά ενός μεγάλου καλλιτέχνη. Μαζί του οι μουσικοί: Ανδρέας Αποστόλου: Πιάνο-ενορχηστρώσεις), Βαγγέλης Πατεράκης (ηλεκτρικό μπάσο), Μαίρη Μπρόζη (βιολί-τραγούδι), Απόστολος Μόσιος (κιθάρες), Θύμιος Παπαδόπουλος (πνευστά) και Ειρήνη Αναστασίου (τσέλο).
Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου
Μουσική: Χριστόφορος Κροκίδης
Χαμογελάς, στα μάτια σου γλιστράω
δε με κοιτάς, μα πες μου πού να πάω
πού να σε ζητώ, πού να σ’ αγαπώ, πού να σε ξεχνώ
Και με φιλάς, η ανάσα αγριεύει
και σου ζητώ, αυτό που περισσεύει
δυο αναπνοές, λέξεις σου παλιές, κάτι να μη θες
Θέλω να καις, άστρο μου κι αν θες
να με προσέχεις στις φτηνές μου τις στιγμές
και από κει ψηλά, ρίξε μια ματιά
πες μου πως βλέπεις τα δικά μου τα παράπονα
Εμείς οι δυο, δυο κούνιες στο παρκάκι
τη μια είσαι εδώ, σε χάνω σε λιγάκι
αίμα μου ξανθό, πού να σ’ αγαπώ, πού να σε ξεχνώ
Κι αν στο φιλί, ξημέρωμα με πάρει
να κοιμηθώ, στα χέρια σου κουβάρι
μια γωνιά εδώ, κι άμα αναστηθώ, πες μου ότι ζω
Θέλω να καις, άστρο μου κι αν θες
να με προσέχεις στις φθηνές μου τις στιγμές
και από κει ψηλά, ρίξε μια ματιά
πες μου πως βλέπεις τα δικά μου τα παράπονα
Θέλω να καις, άστρο μου κι αν θες
να με προσέχεις στις φθηνές μου τις στιγμές
και από κει ψηλά, ρίξε μια ματιά
πες μου πως βλέπεις τα δικά μου τα παράπονα
Χαμογελάς, στα μάτια σου γλιστράω
δε με κοιτάς, μα πες μου πού να πάω
πού να σε ζητώ, πού να σ’ αγαπώ, πού να σε ξεχνώ