Velikost videa: 1280 X 720853 X 480640 X 360
Zobrazit ovladače přehrávání
Automatické přehrávání
Přehrát
3. 1ปี ผ่านไป เธอก็มีรายชื่อ เป็น นศ ปริญญาโท ม.รังสิต ค่าเทอมแสนจะแพง ผมก็ยินดีจ่าย เราก็มาเช่าคอนโดหรู อยู่หน้ามหาวิทยาลัย เพื่อให้เธอไปเรียนได้สะดวกสะบาย แต่ส่วนใหญ่ผมก็ทำหน้าที่ เดิมๆ คือ ไปรับ ไปส่ง เธอ เท่าที่โอกาสจะอำนวย และวันนั้นเอง ผมก็ขอให้เธอเป็นภรรยาผมเต็มตัว เธอก็ไม่ปฏิเสธ "เราต่างมอบความสุขให้กันและกันอย่างดูดดื่ม" แล้วเดือนถัดมา ผมก็พาเธอไปทำพิธีแต่งงานที่ รพ สงซ์ ถนนกรุงศรีอยุยา ใจกลางกรุงเทพมหานคร ซึ่งผมแอบมาจองคิวไว้ล่วงหน้าแล้ว ผมกำชับพิเศษ ให้ช่างภาพ ถ่ายรูปเยอะๆ เพื่อเราจะนำกลับไปอวด พ่อแม่และญาติพี่น้อง "บ้านควายแดง" เมื่อมีโอกาสได้กลับไป ......และแล้ววันนั้นก็มาถึง เธอสำเร็จการศึกษา ปริญญาโท เมื่อรับปริญญาบัตร ที่ ม รังสิต แล้ว เธอก็ต้องการกลับไปหา พ่อแม่ และนำไปรูปถ่ายต่างๆ ไปอวด จึงขอผมให้ลาพักร้อนเพื่อพาเธอกลับบ้าน "เราก็โชว์ ทั้งรูปรับปริญญา และรูปแต่งงาน อย่างภาคภูมิใจ" แต่ทางเดินไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลายเสมอไป ยังมีเสียงเรียกร้อง ให้เราจัดงานแต่งงาน "ให้ถูกต้องตามประเพณี อีก"อะไรของเขา ผมได้ยิน ก็ชักไม่สบอารมณ์ ขึ้นมาอีกครั้ง ผมยังดื้อแพ่งเหมือนเดิม ตั้งใจพาเธอมาอยู่กับ พ่อแม่ 1สัปดาห์ ผมก็อยู่ได้เพียงวันเดียว เราก็หนึกลับไทยอีกรอบ แบบไม่บอกกล่าว มาแวะเที่ยว พักผ่อนที่ เขาใหญ่ น้ำตก7สี ไร่องุ่น สองคนผัวเมีย สนุก สะบายใจกว่าเยอะ... จบแล้วนะ EP ต่อไป จะเป็นเรื่อง "สาวโรงงานน้ำตาล" อยากอ่านอีกหลายๆ เรื่อง เมล์มา august9759@gmail.com
ขอบคุณสำหรับนิยายนะคะขออนุญาตนำเรื่องราวเอามาทำคลิปนะคะ
2.ผมพาเธอ ข้ามพรมแดน มาฝั่งไทย ฝึกให้ "กินหรู อยู่สบาย ช็อปและก็กิน อย่างเศรษฐี" ในบางทิฟ ก็อนุญาตให้เธอชวนเพื่อนๆ ติดสอยห้อยตามมาด้วยได้ ส่วนพ่อแม่เธอ ไม่สามารถมาด้วยได้ เพราะไม่มีบัตร ปชช เพื่อมาทำใบ "ผ่านแดน" บ่อยครั้งผมก็พาเธอเข้า กรุงเทพฯ ไปไหว้คุณแม่ผม น้องสาวผม พาไปเที่ยว สยามพารากอน เซ็นทรัล เดอะมอลล์ วัดพระแก้ว มหาลัยธรรมศาสตร์ จุฬา และขากลับแวะ มหาลัยขอนแก่น ทุกครั้งที่พักที่ กรุงเทพฯ ผมก็จัดให้เธอนอนห้องเดียวกับผม แต่ห้องผมไม่ธรรมดา มี 2เตียง แต่ไหนแต่ไรมาแล้ว เราจึงนอนคนละเตียง ผมก็ไม่ได้ลุ้มล่าม ล่วงเกินเธอใดๆทั้งสิ้น จนกระทั่ง ล่วงเลยมา 4ปี เธอเรียนจบ มหาวิทยาลัย "เวียงไช" ประจวบกับผมหมดภาระกิจที่ลาว ผมต้องกลับมาประจำที่ สนง ใหญ่ ปทุมธานี ผมก็ชวนเธอมาอยู่ด้วย บอกเหตุผลให้เธอทราบ และโอนเงินเข้า บช เธอ (ธนาคารลาว) 200,000บาทไทย เพื่อให้เธอเอาไปให้ พ่อแม่ แล้ววันต่อมาผมก็ไป ขอ พ่อแม่เธอ ว่า จะพาเธอไปอยู่ไทยด้วย จะส่งให้เรียนจนจบ ปริญญาโท แต่เรื่องกลับไม่เป็นไปตามคาด ไม่ง่ายเสียแล้ว พ่อแม่เธอ ต้องการให้จัดงานแต่งงานกันก่อน แล้วค่อยไป ผมอึ้งไปเลย ไปไม่เป็น พูดอะไรไม่ออก ในชั่วขณะทันที ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองนะ ผมคิดอะไรอยู่ ผี ห่า ซาตาน ตนไหน มาสกด มาเข้าสิง ทำให้ผมไม่อยากจัดงานแต่งงาน ผมคิดแต่ว่า "มันวุ่นวาย มันเปลืองเงินเปลืองทอง ตำน้ำพริกละลายแม่น้ำ ญาติฝั่ง ช ผมก็ไม่มีสักคน ผมไม่อยากเปิดตัวให้คนที่บริษัทผม รับรู้ รับทราบ ผมอยากให้ พ่อแม่เธอ (ซึ่งยากจนมาก) เก็บเงินไว้ใช้จ่ายในชีวิตประจำวัน" ผมพยายามอธิบาย แบบสุดๆ "ผมรักและทุ่มเททุกอย่าง ทำดีที่สุดกับน้อง ส่งเสียจนเธอเรียบจบ ไปรับ ไปส่ง ทุกวัน เป็นที่ประจักษ์แก่สายตาทุกคน ผมให้เกียรติน้องมาก เข้าตามตรอก ออกทางประตู ไม่เคยล่วงเกินน้องแม้เพียงปลายเล็บ ดีด้วยซะขนาดนี้ ไม่จำเป็นต้องแต่ง ก็ไม่น่าจะเสียหาย" เขาก็ไม่ยอมลดข้อเสนอ จนเพื่อนบ้าน ผู้สอดรู้สอดเห็นทั้งหลาย ได้ยินเรื่องราว ก็นำไปบอกผู้ใหญ่บ้าน แล้วก็เข้ามา "เสือก" เรืองของเรา ทำให้ผมโกรธมาก "เรื่องของเรา มันเกี่ยวอะไรกับ..ม.." ท้ายสุด ก็ไม่จบ ไม่ได้ข้อสรุป ผมก็ออกตัวว่า ขอคิดดูก่อน แล้วขอตัวกลับที่พัก เช้าตรู่ ผมก็มาหาเธอดังเช่นปกติ แต่วันนี้ผมบอกให้เธอ เก็บเอกสารส่วนตัวและเอกสารสำคัญทางการศึกษา เพื่อสมัครเรียนต่อ มาไว้ในรถทั้งหมด แล้วบอก พ่อแม่เธอ ว่า เราไปนั่งรถเที่ยวตามปกติเท่านั้น และผมก็กำชับให้เธอ วางสมุด บช ธนาคาร ไว้ในที่เปิดเผย ให้ พ่อแม่ เห็น และรับทราบได้ว่า เราไม่ได้เอาไปด้วย แล้วผมก็พาเธอเข้า กรุงเทพฯ ขณะนั่งรถมา ผมก็อธิบาย ให้เธอเข้าใจผมอีกรอบ และระบายความในใจทั้งหมด อีกที ว่า "ผมรักเธอมาก รักแบบจริงใจตั้งแต่แรกพบ ต้องการได้เธอมาเป็นภรรยาคู่ชีวิต ผมดีต่อเธอ ดีต่อพ่อแม่เธอ เราดีต่อกันทุกคนเห็น ฟ้าดินเห็น ไม่จำเป็นต้องแต่งงานก็ได้นะ คนที่เข้าพิธีแต่งงานกัน เลิก ร้าง กันเยอะแยะไปหมด เห็นมั๊ย มันไม่ได้ช่วยอะไรนะ เอาไว้กลับมาเยี่ยมท่านคราวหน้า ถ้าท่านยังอยากจะให้แต่งอีก ก็ค่อยแต่งให้ท่านก็ได้นะ" ผมสังเกตุดูเธอ มีท่าทีผ่อนคลายลง แล้วเธอก็ต่อว่าผม "เมื่อครู่ ทำไม ไม่บอกแบบนี้ บอกท่านว่า เดี๋ยวเราค่อยกลับมาแต่ง นี้ท่านก็ไม่รู้นะ ว่าเราจะหายไปเลย" เธอก็พูดต่อ "มันเป็นประเพณี พ่อกะแม่ ก็อยากจะทำให้ถูกต้อง" ผมก็ตอบเธอ "พี่ก็ขอ พ่อแม่ แล้วนะ ท่านไม่เคยปฏิเสธ พี่นะ" "สินสอดก็ให้แล้ว" ผมก็เลยถามเธอว่า "หนูว่าพี่ดีกับหนูมั๊ย พี่ดีกับ พ่อกับแม่ หนูมั๊ย" เธอก็ตอบว่า "ดี" "หนูว่าพี่รักหนูมั๊ย" เธอก็ตอบ ว่า "รัก" "แล้วหนูรักพี่มั๊ย" เธอตอบ "รัก" "หนูเต็มใจมากับพี่มั๊ย" เธอตอบ "เต็มใจ"
ขออนุญาตนำไปทำคลิปต่อนะคะ
@@user-zv5ip8zd1h ได้เลยครับ คนเรามันหลายอารมณ์ บทดีก็ดีใจหาย บทหลอกฟันแล้วทิ้งก็เยอะแยะไป หลายๆครั้งเกมส์พาไป อยากรักษาไว้ก็ต้องปล่อยทิ้งไป
1.แบบว่่า อยากเล่า "สาวลาว" ผมได้รู้จักกับสาวลาว โดยการแนะนำของแม่บ้านบริษัท เธอเรียนอยู่ ปี1 มหาลัยแห่งเดียวของเวียงจันทร์ ที่คนลาวเรียกขาน ว่า "เวียงไช" เธอสวยมาก หุ่นดี ผอมสูง ตามแบบฉบับสาวลาวส่วนใหญ่ละ วัยรุ่นลาวส่วนมากจะหุ่นดี ผอมสูง หน้าท้องเนียนราบ ไร้ไขมัน เท่าที่ผมสังเกตุ เธอๆจะไม่ค่อยรับประทานเนื้อสัตว์ ซึ่งอาจจะเป็นเพราะเหตุผลทางเศรษฐกิจ คือไม่มีเงินเพียงพอที่จะซื้อมารับประทานได้ หลักๆอาหารประจำวันพวกเธอ ก็พักริมรัว ยอดตำลึง ยอดแค ใบมะกอก ผลไม้ก็หมากกะทัน (พุทรา) ถือเป็นผลไม้รับแขก ครั้งแรกที่ผมไปบ้านเธอ แม่เธอบอกลูกสาว "ให้ตักน้ำมารับแขก" จากนั้นก็บอกให้ไป "เอาผลไม้มารับแขก" ผมก็เฝ้ารอดูอย่างใจจดใจจ่อ ว่า "ผลไม้ มันคืออะไรหนอ" ผมถูกใจเธอ ตั้งแต่แรกเห็น และเริ่มขายขนมจีบทันที เมื่อพ่อแม่เธอเล่าถึงความลำบากของลูกสาวในการต้องอาศัย เกาะรถเพื่อนบ้านไปเรียนหนังสือ และบางวันต้องพักกับเพื่อนที่ห้องพักในมหาลัย เพราะไม่มีรถให้อาศัยกลับ ผมรีบอาสา ขออนุญาตพ่อแม่เธอ "ผมจะมารับส่งเธอทุกวัน นับตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป ครับ" แน่นอน พ่อแม่เธอ "อนุญาต และดีใจอย่างยิ่ง เพราะทุนเดิมก็อยากได้ลูกเขยคนไทยเป็นทุนอยู่แล้ว ยิ่งรู้ประวัติ และฐานะผม ก็แทบจะยกลูกสาวให้ผมทันทีอยู่แล้ว"ผม "รักจริง หวังแต่ง" ขับรถเก๋งคันงาม ไปรับส่งเธอ ตามที่อาสาไว้ทุกวัน อย่างไม่บกพร่อง 3เดือน ผ่านไป เป็นที่กล่าวขาน กะหึ่ม ทั้งหมู่บ้าน และมหาลัย เธอเป็นดั่งนางฟ้า ผมบริการเธอดีมาก เมื่อจอดรถหน้าตึกมหาวิทยาลัย ผมจะยังไม่ให้เธอลงรถ ผมจะลงไปก่อนแล้วเดินอ้อมหน้ารถไปเปิดประตูให้เธอลงทุกครั้งและทุกที่ๆเราไปไหนมาไหนด้วยกัน ที่บ้านก็เช่นกัน ผมจะเปิดประตูรถให้เธอขึ้นก่อน แล้วผมค่อยเดินอ้อมรถ ตามขึ้นไปนั่งที่คนขับ ทำแบบนี้เป็นกิจวัตร ผมให้เกียรติเธอมาก เพราะผมรักเธอ ผมไม่เคยล่วงเกินเธอแม้แต่น้อย จับมือถือแขนก็ไม่เคยทำ วันอาทิตย์ ที่ว่างงาน ผมจะไปช่วยเธอ ขายน้ำอ้อยคั่นสด ราดน้ำแข็ง แก้วละ 1บาท เสมอ ก็เป็นธรรมดาอยู่แล้ว ผมเป็นคนต่างถิ่น ต่างประเทศ ไม่มีที่จะไปไหนๆอยู่แล้ว ก็ต้องไปหาเธอ แต่ทุกครั้งที่ผมให้เธอทำน้ำอ้อยให้ผม ๆ จะจ่ายเงินเธอทุกครั้ง 20บาทไทย เธอก็จะไม่รับ ปัดป่าย บอกเหตุผล ต่างๆ นานา และอ้างถึง พ่อแม่ บอกไว้ด้วย ผมเลยต้องรอจ่ายค่าน้ำอ้อยในช่วงที่เธอมีลูกค้าเยอะๆ เธอจะได้ไม่มีเวลาพอที่จะมา บอกปัด ต่อปากต่อคำกับผม ทุกครั้งที่ผมกลับไทย ผมก็จะซื้อของฝาก ติดไม้ติดมือไปฝากเธอ และเพื่อนๆ อาหารการกิน ไปฝาก พ่อแม่เธอเสมอ และจำนวนเยอะมาก ครั้งหนึ่งจะมีงานแต่งงาน เพื่อนสาวที่หมู่บ้านเธอ "หมู่บ้านควายแดง" ผมได้โอกาสพาเธอไปตัดชุดไทย (แต่คนลาวเรียกขานกัน ว่า "ชุดประจำชาติลาว") ซึ่งผมชอบชุดไทยเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ผู้ ญ หุ่นผอมสูง ไม่ว่า คนไทย คนลาว คนฝรั่ง คนแขก ใส่แล้ว สวยทั่วหน้า "ผมชอบ" ร้านนี้ เป็นร้านที่มีชื่อเสียง ฝีมือดีที่สุดของเมืองเวียงจันทร์ ชุดนี้ ราคา 12,000บาทไทย จนเป็นที่ฮือฮาที่สุดของหมู่บ้าน พอถึงวันงานแต่ง จึงเป็นเธอที่สวย สง่างาม ที่สุด แต่งตัวดีที่สุดในงาน เกินหน้าเกินตา "เจ้าสาว" พ่อแม่เธอ มาเล่าให้ผมฟัง เพราะผมไม่ได้ไปร่วมงาน โดยผมอ้างว่า "ติดงานด่วน"
เรื่องราวน่าสนใจมากค่ะแต่งเองหรือว่าเอามาจากไหนคะ
7:06 7:11 7:18 7:21 7:28 7:37
คุณขโมยเรื่องราวของเพื่อนฉัน
ฉันแต่งเองทั้งหมดเพื่อน เพื่อนคุณขโมยคลิปอื่นของฉันไปเหมือนกัน
อย่ามาเก่งในเมืองไทย แน่จริงมาไทยมา พวกเธอเป็นคนขี้ขโมยยังมาลอยหน้าลอยตาเรียกร้องหาความเป็นเจ้าของชะๆๆ
นั่นเป็นเรื่องราวของคนอื่น
นี่เป็นเรื่องราวของฉันฉันแต่งขึ้นมาเองทั้งหมด
แม้ๆทวงเก่งไปแต่งเองสิ
@@user-il8kb2og7h อย่าว่ากันเลยครับ หามันส์ๆ มาเสนอ FC กันดีกว่า
3. 1ปี ผ่านไป เธอก็มีรายชื่อ เป็น นศ ปริญญาโท ม.รังสิต ค่าเทอมแสนจะแพง ผมก็ยินดีจ่าย เราก็มาเช่าคอนโดหรู อยู่หน้ามหาวิทยาลัย เพื่อให้เธอไปเรียนได้สะดวกสะบาย แต่ส่วนใหญ่ผมก็ทำหน้าที่ เดิมๆ คือ ไปรับ ไปส่ง เธอ เท่าที่โอกาสจะอำนวย และวันนั้นเอง ผมก็ขอให้เธอเป็นภรรยาผมเต็มตัว เธอก็ไม่ปฏิเสธ "เราต่างมอบความสุขให้กันและกันอย่างดูดดื่ม" แล้วเดือนถัดมา ผมก็พาเธอไปทำพิธีแต่งงานที่ รพ สงซ์ ถนนกรุงศรีอยุยา ใจกลางกรุงเทพมหานคร ซึ่งผมแอบมาจองคิวไว้ล่วงหน้าแล้ว ผมกำชับพิเศษ ให้ช่างภาพ ถ่ายรูปเยอะๆ เพื่อเราจะนำกลับไปอวด พ่อแม่และญาติพี่น้อง "บ้านควายแดง" เมื่อมีโอกาสได้กลับไป ......และแล้ววันนั้นก็มาถึง เธอสำเร็จการศึกษา ปริญญาโท เมื่อรับปริญญาบัตร ที่ ม รังสิต แล้ว เธอก็ต้องการกลับไปหา พ่อแม่ และนำไปรูปถ่ายต่างๆ ไปอวด จึงขอผมให้ลาพักร้อนเพื่อพาเธอกลับบ้าน "เราก็โชว์ ทั้งรูปรับปริญญา และรูปแต่งงาน อย่างภาคภูมิใจ" แต่ทางเดินไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลายเสมอไป ยังมีเสียงเรียกร้อง ให้เราจัดงานแต่งงาน "ให้ถูกต้องตามประเพณี อีก"
อะไรของเขา ผมได้ยิน ก็ชักไม่สบอารมณ์ ขึ้นมาอีกครั้ง ผมยังดื้อแพ่งเหมือนเดิม ตั้งใจพาเธอมาอยู่กับ พ่อแม่ 1สัปดาห์ ผมก็อยู่ได้เพียงวันเดียว เราก็หนึกลับไทยอีกรอบ แบบไม่บอกกล่าว มาแวะเที่ยว พักผ่อนที่ เขาใหญ่ น้ำตก7สี ไร่องุ่น สองคนผัวเมีย สนุก สะบายใจกว่าเยอะ... จบแล้วนะ EP ต่อไป จะเป็นเรื่อง "สาวโรงงานน้ำตาล" อยากอ่านอีกหลายๆ เรื่อง เมล์มา august9759@gmail.com
ขอบคุณสำหรับนิยายนะคะขออนุญาตนำเรื่องราวเอามาทำคลิปนะคะ
2.ผมพาเธอ ข้ามพรมแดน มาฝั่งไทย ฝึกให้ "กินหรู อยู่สบาย ช็อปและก็กิน อย่างเศรษฐี" ในบางทิฟ ก็อนุญาตให้เธอชวนเพื่อนๆ ติดสอยห้อยตามมาด้วยได้ ส่วนพ่อแม่เธอ ไม่สามารถมาด้วยได้ เพราะไม่มีบัตร ปชช เพื่อมาทำใบ "ผ่านแดน" บ่อยครั้งผมก็พาเธอเข้า กรุงเทพฯ ไปไหว้คุณแม่ผม น้องสาวผม พาไปเที่ยว สยามพารากอน เซ็นทรัล เดอะมอลล์ วัดพระแก้ว มหาลัยธรรมศาสตร์ จุฬา และขากลับแวะ มหาลัยขอนแก่น ทุกครั้งที่พักที่ กรุงเทพฯ ผมก็จัดให้เธอนอนห้องเดียวกับผม แต่ห้องผมไม่ธรรมดา มี 2เตียง แต่ไหนแต่ไรมาแล้ว เราจึงนอนคนละเตียง ผมก็ไม่ได้ลุ้มล่าม ล่วงเกินเธอใดๆทั้งสิ้น
จนกระทั่ง ล่วงเลยมา 4ปี เธอเรียนจบ มหาวิทยาลัย "เวียงไช" ประจวบกับผมหมดภาระกิจที่ลาว ผมต้องกลับมาประจำที่ สนง ใหญ่ ปทุมธานี ผมก็ชวนเธอมาอยู่ด้วย บอกเหตุผลให้เธอทราบ และโอนเงินเข้า บช เธอ (ธนาคารลาว) 200,000บาทไทย เพื่อให้เธอเอาไปให้ พ่อแม่ แล้ววันต่อมาผมก็ไป ขอ พ่อแม่เธอ ว่า จะพาเธอไปอยู่ไทยด้วย จะส่งให้เรียนจนจบ ปริญญาโท
แต่เรื่องกลับไม่เป็นไปตามคาด ไม่ง่ายเสียแล้ว พ่อแม่เธอ ต้องการให้จัดงานแต่งงานกันก่อน แล้วค่อยไป ผมอึ้งไปเลย ไปไม่เป็น พูดอะไรไม่ออก ในชั่วขณะทันที ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองนะ ผมคิดอะไรอยู่ ผี ห่า ซาตาน ตนไหน มาสกด มาเข้าสิง ทำให้ผมไม่อยากจัดงานแต่งงาน ผมคิดแต่ว่า "มันวุ่นวาย มันเปลืองเงินเปลืองทอง ตำน้ำพริกละลายแม่น้ำ ญาติฝั่ง ช ผมก็ไม่มีสักคน ผมไม่อยากเปิดตัวให้คนที่บริษัทผม รับรู้ รับทราบ ผมอยากให้ พ่อแม่เธอ (ซึ่งยากจนมาก) เก็บเงินไว้ใช้จ่ายในชีวิตประจำวัน" ผมพยายามอธิบาย แบบสุดๆ "ผมรักและทุ่มเททุกอย่าง ทำดีที่สุดกับน้อง ส่งเสียจนเธอเรียบจบ ไปรับ ไปส่ง ทุกวัน เป็นที่ประจักษ์แก่สายตาทุกคน ผมให้เกียรติน้องมาก เข้าตามตรอก ออกทางประตู ไม่เคยล่วงเกินน้องแม้เพียงปลายเล็บ ดีด้วยซะขนาดนี้ ไม่จำเป็นต้องแต่ง ก็ไม่น่าจะเสียหาย" เขาก็ไม่ยอมลดข้อเสนอ จนเพื่อนบ้าน ผู้สอดรู้สอดเห็นทั้งหลาย ได้ยินเรื่องราว ก็นำไปบอกผู้ใหญ่บ้าน แล้วก็เข้ามา "เสือก" เรืองของเรา ทำให้ผมโกรธมาก "เรื่องของเรา มันเกี่ยวอะไรกับ..ม.." ท้ายสุด ก็ไม่จบ ไม่ได้ข้อสรุป ผมก็ออกตัวว่า ขอคิดดูก่อน แล้วขอตัวกลับที่พัก
เช้าตรู่ ผมก็มาหาเธอดังเช่นปกติ แต่วันนี้ผมบอกให้เธอ เก็บเอกสารส่วนตัวและเอกสารสำคัญทางการศึกษา เพื่อสมัครเรียนต่อ มาไว้ในรถทั้งหมด แล้วบอก พ่อแม่เธอ ว่า เราไปนั่งรถเที่ยวตามปกติเท่านั้น และผมก็กำชับให้เธอ วางสมุด บช ธนาคาร ไว้ในที่เปิดเผย ให้ พ่อแม่ เห็น และรับทราบได้ว่า เราไม่ได้เอาไปด้วย แล้วผมก็พาเธอเข้า กรุงเทพฯ ขณะนั่งรถมา ผมก็อธิบาย ให้เธอเข้าใจผมอีกรอบ และระบายความในใจทั้งหมด อีกที ว่า "ผมรักเธอมาก รักแบบจริงใจตั้งแต่แรกพบ ต้องการได้เธอมาเป็นภรรยาคู่ชีวิต ผมดีต่อเธอ ดีต่อพ่อแม่เธอ เราดีต่อกันทุกคนเห็น ฟ้าดินเห็น ไม่จำเป็นต้องแต่งงานก็ได้นะ คนที่เข้าพิธีแต่งงานกัน เลิก ร้าง กันเยอะแยะไปหมด เห็นมั๊ย มันไม่ได้ช่วยอะไรนะ เอาไว้กลับมาเยี่ยมท่านคราวหน้า ถ้าท่านยังอยากจะให้แต่งอีก ก็ค่อยแต่งให้ท่านก็ได้นะ" ผมสังเกตุดูเธอ มีท่าทีผ่อนคลายลง แล้วเธอก็ต่อว่าผม "เมื่อครู่ ทำไม ไม่บอกแบบนี้ บอกท่านว่า เดี๋ยวเราค่อยกลับมาแต่ง นี้ท่านก็ไม่รู้นะ ว่าเราจะหายไปเลย" เธอก็พูดต่อ "มันเป็นประเพณี พ่อกะแม่ ก็อยากจะทำให้ถูกต้อง" ผมก็ตอบเธอ "พี่ก็ขอ พ่อแม่ แล้วนะ ท่านไม่เคยปฏิเสธ พี่นะ" "สินสอดก็ให้แล้ว" ผมก็เลยถามเธอว่า "หนูว่าพี่ดีกับหนูมั๊ย พี่ดีกับ พ่อกับแม่ หนูมั๊ย" เธอก็ตอบว่า "ดี" "หนูว่าพี่รักหนูมั๊ย" เธอก็ตอบ ว่า "รัก" "แล้วหนูรักพี่มั๊ย" เธอตอบ "รัก" "หนูเต็มใจมากับพี่มั๊ย" เธอตอบ "เต็มใจ"
ขออนุญาตนำไปทำคลิปต่อนะคะ
@@user-zv5ip8zd1h ได้เลยครับ คนเรามันหลายอารมณ์ บทดีก็ดีใจหาย บทหลอกฟันแล้วทิ้งก็เยอะแยะไป หลายๆครั้งเกมส์พาไป อยากรักษาไว้ก็ต้องปล่อยทิ้งไป
1.แบบว่่า อยากเล่า "สาวลาว" ผมได้รู้จักกับสาวลาว โดยการแนะนำของแม่บ้านบริษัท เธอเรียนอยู่ ปี1 มหาลัยแห่งเดียวของเวียงจันทร์ ที่คนลาวเรียกขาน ว่า "เวียงไช" เธอสวยมาก หุ่นดี ผอมสูง ตามแบบฉบับสาวลาวส่วนใหญ่ละ วัยรุ่นลาวส่วนมากจะหุ่นดี ผอมสูง หน้าท้องเนียนราบ ไร้ไขมัน เท่าที่ผมสังเกตุ เธอๆจะไม่ค่อยรับประทานเนื้อสัตว์ ซึ่งอาจจะเป็นเพราะเหตุผลทางเศรษฐกิจ คือไม่มีเงินเพียงพอที่จะซื้อมารับประทานได้ หลักๆอาหารประจำวันพวกเธอ ก็พักริมรัว ยอดตำลึง ยอดแค ใบมะกอก ผลไม้ก็หมากกะทัน (พุทรา) ถือเป็นผลไม้รับแขก ครั้งแรกที่ผมไปบ้านเธอ แม่เธอบอกลูกสาว "ให้ตักน้ำมารับแขก" จากนั้นก็บอกให้ไป "เอาผลไม้มารับแขก" ผมก็เฝ้ารอดูอย่างใจจดใจจ่อ ว่า "ผลไม้ มันคืออะไรหนอ"
ผมถูกใจเธอ ตั้งแต่แรกเห็น และเริ่มขายขนมจีบทันที เมื่อพ่อแม่เธอเล่าถึงความลำบากของลูกสาวในการต้องอาศัย เกาะรถเพื่อนบ้านไปเรียนหนังสือ และบางวันต้องพักกับเพื่อนที่ห้องพักในมหาลัย เพราะไม่มีรถให้อาศัยกลับ ผมรีบอาสา ขออนุญาตพ่อแม่เธอ "ผมจะมารับส่งเธอทุกวัน นับตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป ครับ" แน่นอน พ่อแม่เธอ "อนุญาต และดีใจอย่างยิ่ง เพราะทุนเดิมก็อยากได้ลูกเขยคนไทยเป็นทุนอยู่แล้ว ยิ่งรู้ประวัติ และฐานะผม ก็แทบจะยกลูกสาวให้ผมทันทีอยู่แล้ว"
ผม "รักจริง หวังแต่ง" ขับรถเก๋งคันงาม ไปรับส่งเธอ ตามที่อาสาไว้ทุกวัน อย่างไม่บกพร่อง 3เดือน ผ่านไป เป็นที่กล่าวขาน กะหึ่ม ทั้งหมู่บ้าน และมหาลัย เธอเป็นดั่งนางฟ้า ผมบริการเธอดีมาก เมื่อจอดรถหน้าตึกมหาวิทยาลัย ผมจะยังไม่ให้เธอลงรถ ผมจะลงไปก่อนแล้วเดินอ้อมหน้ารถไปเปิดประตูให้เธอลงทุกครั้งและทุกที่ๆเราไปไหนมาไหนด้วยกัน ที่บ้านก็เช่นกัน ผมจะเปิดประตูรถให้เธอขึ้นก่อน แล้วผมค่อยเดินอ้อมรถ ตามขึ้นไปนั่งที่คนขับ ทำแบบนี้เป็นกิจวัตร ผมให้เกียรติเธอมาก เพราะผมรักเธอ ผมไม่เคยล่วงเกินเธอแม้แต่น้อย จับมือถือแขนก็ไม่เคยทำ วันอาทิตย์ ที่ว่างงาน ผมจะไปช่วยเธอ ขายน้ำอ้อยคั่นสด ราดน้ำแข็ง แก้วละ 1บาท เสมอ ก็เป็นธรรมดาอยู่แล้ว ผมเป็นคนต่างถิ่น ต่างประเทศ ไม่มีที่จะไปไหนๆอยู่แล้ว ก็ต้องไปหาเธอ แต่ทุกครั้งที่ผมให้เธอทำน้ำอ้อยให้ผม ๆ จะจ่ายเงินเธอทุกครั้ง 20บาทไทย เธอก็จะไม่รับ ปัดป่าย บอกเหตุผล ต่างๆ นานา และอ้างถึง พ่อแม่ บอกไว้ด้วย ผมเลยต้องรอจ่ายค่าน้ำอ้อยในช่วงที่เธอมีลูกค้าเยอะๆ เธอจะได้ไม่มีเวลาพอที่จะมา บอกปัด ต่อปากต่อคำกับผม ทุกครั้งที่ผมกลับไทย ผมก็จะซื้อของฝาก ติดไม้ติดมือไปฝากเธอ และเพื่อนๆ อาหารการกิน ไปฝาก พ่อแม่เธอเสมอ และจำนวนเยอะมาก
ครั้งหนึ่งจะมีงานแต่งงาน เพื่อนสาวที่หมู่บ้านเธอ "หมู่บ้านควายแดง" ผมได้โอกาสพาเธอไปตัดชุดไทย (แต่คนลาวเรียกขานกัน ว่า "ชุดประจำชาติลาว") ซึ่งผมชอบชุดไทยเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ผู้ ญ หุ่นผอมสูง ไม่ว่า คนไทย คนลาว คนฝรั่ง คนแขก ใส่แล้ว สวยทั่วหน้า "ผมชอบ" ร้านนี้ เป็นร้านที่มีชื่อเสียง ฝีมือดีที่สุดของเมืองเวียงจันทร์ ชุดนี้ ราคา 12,000บาทไทย จนเป็นที่ฮือฮาที่สุดของหมู่บ้าน พอถึงวันงานแต่ง จึงเป็นเธอที่สวย สง่างาม ที่สุด แต่งตัวดีที่สุดในงาน เกินหน้าเกินตา "เจ้าสาว" พ่อแม่เธอ มาเล่าให้ผมฟัง เพราะผมไม่ได้ไปร่วมงาน โดยผมอ้างว่า "ติดงานด่วน"
เรื่องราวน่าสนใจมากค่ะแต่งเองหรือว่าเอามาจากไหนคะ
7:06 7:11 7:18 7:21 7:28 7:37
คุณขโมยเรื่องราวของเพื่อนฉัน
ฉันแต่งเองทั้งหมดเพื่อน เพื่อนคุณขโมยคลิปอื่นของฉันไปเหมือนกัน
อย่ามาเก่งในเมืองไทย แน่จริงมาไทยมา พวกเธอเป็นคนขี้ขโมยยังมาลอยหน้าลอยตาเรียกร้องหาความเป็นเจ้าของชะๆๆ
นั่นเป็นเรื่องราวของคนอื่น
นี่เป็นเรื่องราวของฉันฉันแต่งขึ้นมาเองทั้งหมด
แม้ๆทวงเก่งไปแต่งเองสิ
@@user-il8kb2og7h อย่าว่ากันเลยครับ หามันส์ๆ มาเสนอ FC กันดีกว่า