Różne przypadki - o filmie K. Kieślowskiego "Przypadek" min. H. Krall, B. Linda (2/3)
Vložit
- čas přidán 1. 05. 2010
- CZĘŚĆ 3/3 • Różne przypadki - o fi... Różne przypadki - o filmie Krzysztofa Kieślowskiego "Przypadek" min. Hanna Krall, Bogusław Linda, Marzena Trybała, Maciej Drygas, Teresa Violetta Buhl, Elżbieta Kurkowska, Andrzej Titkow (2/3)
Scenariusz i Reżyseria: Krzysztof Wierzbicki
Brawo Pan Linda!
Pani Hanna Krall
Ona tak sie cieszy, że stawia go pod ścianą xddd
Przy Hannie Krall wyszło na jaw jak płytki jest Linda
Kto to ten Szczęsny??
Szczepan (Szczęsny) Dobrowolski (właśc. Feliks Zamieński) (ur. 16 sierpnia 1914 w Kijowie, zm. 6 sierpnia 1961 w Warszawie) - działacz komunistyczny, publicysta, członek kierownictwa Grupy Biuletynu Radiowego, współzałożyciel ZWW w 1941, oficer AL, powstaniec warszawski, 1945-1948 zastępca redaktora naczelnego „Głosu Ludu”, 1949 zastępca redaktora naczelnego tygodnika „Świat i Polska”.
Syn inżyniera Konstantego Zamieńskiego. W 1932 ukończył częstochowskie gimnazjum i podjął studia prawnicze na UW. Od lata 1935 członek OMS „Życie”, potem KZMP, a od 1937 KPP. Jesienią 1935 na kilka tygodni aresztowany w Warszawie. Po zwolnieniu został członkiem Zarządu Głównego OMS „Życie”. Po rozwiązaniu KPP w sierpniu 1938 działał w warszawskim Klubie Demokratycznym, w którym był przewodniczącym Sekcji Młodych.
Jesienią 1939 przebywał krótko we Lwowie. Po powrocie do Warszawy wiosną 1940 był współorganizatorem i aktywnym działaczem konspiracyjnej komunistycznej grupy akademickiej, która później przybrała nazwę Grupa Biuletynu Radiowego. Członek redakcji pisma „Biuletyn Radiowy”. W konspiracji posługiował się nazwiskiem „Dobrowolski”, którego używał również po wojnie. Latem 1941 był współzałożycielem ZWW, później współpracował z redakcją jego pisma „Zwyciężymy”.
W styczniu 1942 wstąpił do PPR i został członkiem jej Centralnej Redakcji. Redagował konspiracyjne pisma „Kolejarz Polski” i „Metalowiec Warszawski”. Pracownik Wydziału Inteligenckiego Komitetu Warszawskiego PPR. Był oficerem propagandowym przy warszawskim dowództwie AL. Podczas powstania warszawskiego dowodził jednym z oddziałów AL w Śródmieściu. W końcu września 1944 ranny i przetransportowany na Pragę.
Od października 1944 w Lublinie, gdzie został kierownikiem działu w redakcji „Głosu Ludu”, a następnie, po przeniesieniu w 1945 redakcji do Warszawy, zastępcą redaktora naczelnego tego pisma. W 1948 w ramach współpracy z Robotniczą Agencją Prasową publikował w piśmie „Rzeczpospolita i Dziennik Gospodarczy”. 1949 był zastępcą redaktora naczelnego „Świata i Polski”. Jesienią 1949 aresztowany i uwięziony pod sfabrykowanymi zarzutami. Zwolniony i zrehabilitowany w 1956. Po zwolnieniu pracował w redakcji „Życia Warszawy”, w której we wrześniu został kierownikiem działu polityki wewnątrzkrajowej. 1957-1960 członek Warszawskiej Komisji Kontroli Partyjnej.
Był odznaczony m.in. Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy i Orderem Sztandaru Pracy II klasy.
Jego żoną była Stefania z d. Prywes, żydowska działaczka KZMP, MOPR, ZWW i PPR.
Co to za babsko