SOS |160| O smutku
Vložit
- čas přidán 11. 09. 2024
- #sos #słowoboże #wielkanoc
Piątek, VI tydzień Wielkanocny
PIERWSZE CZYTANIE
Dz 18, 9-18
Kiedy Paweł przebywał w Koryncie, w nocy Pan przemówił do niego w widzeniu: «Przestań się lękać, a przemawiaj i nie milcz, bo Ja jestem z tobą i nikt nie targnie się na ciebie, aby cię skrzywdzić, dlatego że wiele Ludu mam w tym mieście». Pozostał więc i głosił im słowo Boże przez rok i sześć miesięcy.
Kiedy Gallio został prokonsulem Achai, Żydzi jednomyślnie wystąpili przeciw Pawłowi i przyprowadzili go przed sąd. Powiedzieli: «Ten namawia ludzi, aby czcili Boga niezgodnie z Prawem».
Gdy Paweł miał już otworzyć usta, Gallio przemówił do Żydów: «Gdyby tu chodziło o jakieś przestępstwo albo zły czyn, zająłbym się wami, Żydzi, jak należy, ale gdy spór toczy się o słowa i nazwy, i o wasze Prawo, rozpatrzcie to sami. Ja nie chcę być sędzią w tych sprawach». I wypędził ich z sądu.
A wszyscy Grecy, schwyciwszy przełożonego synagogi, Sostenesa, bili go przed sądem, lecz Galliona nic to nie obchodziło.
Paweł pozostał jeszcze przez dłuższy czas, potem pożegnał się z braćmi i popłynął do Syrii, a z nim Pryscylla i Akwila. W Kenchrach ostrzygł głowę, bo złożył ślub.
PSALM RESPONSORYJNY
Ps 47 (46), 2-3. 4-5. 6-7 (R.: por. 8a)
Refren: Pan Bóg jest królem całej naszej ziemi.
2 Wszystkie narody, klaskajcie w dłonie, *
radosnym głosem wykrzykujcie Bogu,
3 bo Pan Najwyższy i straszliwy, *
jest wielkim Królem nad całą ziemią.
4 On nam poddaje narody *
i ludy rzuca pod nasze stopy.
5 Wybiera nam na dziedzictwo *
chlubę Jakuba, którego miłuje.
6 Bóg wstępuje wśród radosnych okrzyków, *
Pan wstępuje przy dźwięku trąby.
7 Śpiewajcie psalmy Bogu, śpiewajcie, *
śpiewajcie Królowi naszemu, śpiewajcie.
EWANGELIA
J 16, 20-23a
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Wy będziecie płakać i zawodzić, a świat się będzie weselił. Wy będziecie się smucić, ale smutek wasz przemieni się w radość.
Kobieta, gdy rodzi, doznaje smutku, bo przyszła jej godzina. Gdy jednak urodzi dziecię, już nie pamięta o bólu - z powodu radości, że się człowiek na świat narodził.
Także i wy teraz doznajecie smutku. Znowu jednak was zobaczę, i rozraduje się serce wasze, a radości waszej nikt wam nie zdoła odebrać. W owym zaś dniu o nic nie będziecie
Bog zapłać za SoS❤.Amen❤To jest ludzkie gdy oczekujemy owoców bo one nadają sens,potrzebujemy akceptacji ale wielką pokorą jest gdy ich tymczasem nie widzimy i to przyjmujemy i że nie od nas wszystko zależy. Na bycie mamą czekałam prawie 10 lat w małżeństwie i to nie było łatwe ale wiedzialam i to przyjęłam że to Bóg daje życie i stał się cud bez ludzkiej ingerencji i bez sposobów niezgodnych z głoszoną nauką. Czasem trzeba dłużej poczekać a może to też jest próba wiary?
Dziękuję Ojcze za Twoją pasję głoszenia. Sześć razy chodziłam w ciąży. Był to oczywiście czas błogosławiony, ale lekko nie było. Gdyby mężczyźni mieli rodzić dzieci, to pewnie by ich wcale nie było. Myślę, że może na jedno może mój mąż by się zdecydował, ale to by było pierwsze i ostatnie. Ból rodzenia jest ogromny i cieszyłam się , że to ja rodzę, a nie mój mąż, bo chyba by tego nie przeżył, a tak możemy się cieszyć dziećmi i wnukami.
Mój tato tak mówił że jak by miał się na nowo narodzić to chciałby przeżyć jeszcze raz to samo z ta sama kobietą nawet z tymi trudnymi i ciężkimi momentami i radosciami dziękując Bogu za to co otrzymał w swoim życiu za wspaniałą żonę i dzieci ❤