8:50 de bahsettiğin şeyin psikolojide bir adı var aslında. Kirpi ikilemi... Kirpiler soğuk gecelerde ısınabilmek adına diğer kirpilere sokulurlar. Fakat dikenleri birbirine batar ve birbirlerinden ayrılırlar. Bu sefer de vücut ısılarını koruyamazlar. İnsanlarda da böyledir. Diğer insanlarla birlikteyken onların dikenleri bize batar ve geri çekilmek, yalnız kalmak isteriz. Ama böyle olduğunda da düşünmek için daha fazla vaktimiz olur ve yalnızlık acı vermeye başlar. Bu ikilem arasında gidip geliriz hayatımız boyunca
Bende de bir enerji eksikliği var. Her şeyi heyecanla bıdı bıdı anlatırdım şimdi hayatımdaki güzellikleri dahi anlatasım gelmiyor. Geçsin istemiyorum, sakinlik güzel. Yine de insanlar bu eğlencesiz hâlimden sıkılırlar diye korkmuyor değilim :((
Birisi bir psikoloğa falan danışsa da gelip söylese, neden bu enerji eksikliği hepimiz aydınlansak. Herkes hemen hemen aynı şeyleri demiş kimse nedenini bilmiyor 😅
Zaman zaman "tercih edilmiş" yalnızlığa bürünebiliyor insan Deren, ben de son zamanlarda çok sık bunu yaşıyorum. Arkadaşlarımla bir şey yapasım gelmiyor. Yemeği dahi kulağıma kulaklığımı takıp tek başıma gidesim geliyor. Fark ettim ki aslında bunu bana yapan dışarıdaki insanlar değil, arkadaşlarım beni üzmüyor, kırmıyor ama biraz kendi kendime takılmak daha çok hoşuma gidiyor şuan. Bu durum nereye kadar sürer bilmiyorum lakin keyfimin kahyası şuan böyle istiyor böyle yaşıyorum :)
@@dearx5132 bana soracak olursan yanlış bir şey yapmıyoruz her zaman bedenimizin ve ruhumuzun ihtiyaçları aynı olmuyor. Böyle dönemlerimde daha çok kendimi gelişimime adıyorum: kafama takıkan şeyleri araştırıyorum, kitaplar okuyorum, diziler izliyorum ve bol bol tek başıma geziyorum. Ben kendime zaman tanıyorum ve sana da tavsiye ediyorum.
@@dearx5132 aksine yalnız takılabilen insanlar kendi değerinin farkında olan ve keyfini çıkaranlardır. Tebrik ederim seni. Ben de tek başıma kitapları dolaşıp-kitap alma amacı gütmeden- sadece arkalarını okuyup bakınıyorum terapi gibi geliyor.
Deren... Sana sarılarak ağlamak istiyorum. Son zamanlarda içimi kemiren ve "dile getiremedigim" o şeyi şimdi anlıyorum ve bence 'normal(!)' biziz. O hissettiğin şeyin içinde nasıl bir cümbüş olduğunu biliyorum ama o cümbüşü birine veremedikten sonra bir değeri olmadığını da biliyorum. Bir gün seninle oturup konusacagima çok inanıyorum. Hem ben sesli de gülüyorum. ❤️ Tanışana kadar içinde o cümbüş sönmesin
Yalnızlığını gidermek için illa bir eşe ihtiyacın yok. Arkadaşlar edinmek de seni yalnızlıktan kurtarabilir. Kaldı ki kim diyor herkes otuz yaşında evli barklı olacak diye? Kim koyuyor bu sınırı? Belki sen kırkında bulacaksın o kişiyi belki otuz beşinde. Yaşadığın sürece hiçbir şeye geç kalamazsın. Şu yaşa geldim şöyle olmadı böyle olmadı demene gerek yok. Bazen olduğu gibi kabul etmek gerekiyor her şeyi, sadece sabredebiliriz. Birini bulayım diye de bekleme. Genelde beklemediğin zamanda gelirler. Tavsiye olsun diye dedim. İyi günler.
@@daylight_S farkındaysanız bir tek eşten bahsetmedim. Eş çok problem değil. Bu yaştan sonra kurulan dostluklar da fazla samimiyetsiz. Yetişkin aklı diye bahsettiğimiz şey olgunluktan ziyade çıkar dolu ve samimiyetten uzak. Anlatmak istediğim buydu yine de tavsiyeniz için teşekkürler
Deren seni o kadar iyi anlıyorum ki 24 yaşındayım 22 yaşına kadar bir çok yakın veya normal olarak çok fazla arkadaşım vardı zamanla aslında insanların kazık atmaya çalışmaları, kendilerini bir şey sanmaları ve en çokta seni kullanmaya çalışmalarını gördüğüm için şu an tek bir arkadaşım var o da birlikte hayatımızı yaşadığım insan. Bilmiyorum ama ister canından çok sevdiğin ister normal bir insan olsun artık arkadaşlık kavramının bittiğini düşünüyorum.. İnsanlar artık sadece kendi çıkarlarını düşünüyorlar.. E haklılar da ekonomik kriz, siyasi kriz, iklim krizi vs vs vs dertleri bitmeyen bir ülkede, bir çağda yaşııyoruz.
Çoğu kişinin anlatmak isteyip dile getiremediği, nasıl anlatacağını bilemediği durumlar 😁👏🏻 Zaten içe kapanık biriydim ama oyun zamanı falan geçince özellikle 13-14 yaşlarında bende insanlardan uzaklaşma, daha çok susup gözlemleme başladı ve etrafımda sadeleşmeye gittim. İnsanları tanımak, tabii psikolojik olarak da dalgalanmalar falan... Çaba sarfetmeyi de kestim insanlar için zaten işlerine yarıyorsan iyisin. Daha çok hayvan ve çocuklarla anlaşıyorum artık çıkar ilişkisi olmadığı için arada :) ayrıca o yaşlarımdan beri ben de sevmiyorum yakın olmadığım ilişkileri. 2-3 arkadaşım olsun yeter kafasındayım ki öyle şuan. Sevgililik açısından da 22 yaşındayım kimseyle bi ilişkiye başlayamadım. El ele tutuştun öpüştün seviştin hee sonra? Sırf cinsel ihtiyacını gidermek, hayatında bi boşluğu doldurmak, sorunlarından kaçmak vs için gelen biri gereksiz bir sorumluluk geliyor bana. Gerçek olsalar hissederdim çünkü. Kimsenin tribini saçma sapan sorun veya kıskançlık yaratmalarını çekesim yok. Gerçekten sevdiğim ve sevildiğimi hissettiğim doğru zamanı ve insanı bekliyorum bunun için de. Edit : işte bu yapabileceğin ve yapamayacağın şeyler var ya arkadaş ilişkilerinde, he işte onları yapamıyorsam yok yani hiç olmasınlar daha iyi kafasındayım. Yanında çekineceğim, hareketlerimi düşüneceğim kişileri istemiyorum. Aynı şekikde ilişkiler için de, hesap kitap işleri en sevmediğim şey. Bu kadar düşünmek istemiyorum ben. Yanındayken beni yoran değil rahatlatan birileri olmalı.
Merhaba ben de kısa bi zaman öncesine kadar böyle düşünüyordum. Ama sonra bi şeyleri yaşama hakkını elimden aldığımı farkettim. Sevmek sevilmek bunlar bi gün ilişki bitsede sağlıklı bi şekilde yaşandığında hayatına güzel şeyler katabilecek şeyler. 💗💜💘💖
Benim özellikle insan ilişkilerinde zorlandığım konu sanırım tamamıyla kendim olmak ve her yönümü göstermek. Hem entelektüel sohbet edeyim istiyorum. Hem çok boş konuşup sürekli gülelim. Bi şeyi söylediğinde sürekli bi alt yazı geçme, kendini açıklama ihtiyacı duymamak istiyorum. Hayatımdaki her konuyla ilgilenmesini istiyorum bencilce mesela. Birbirimize sürekli bi şeyler katalım, birbirimizin kopyası da olmayalım Deren'in de dediği gibi. NE KADAR ZOR GERÇEKTEN İNSAN İLİŞKİLERİ YA!!! dkdkslleldls Ve böyle benim gibi düşünen insanların olduğu kanallarda yorumları okumak, videolar izlemek vs. insana o kadar iyi hissettiriyor kiii, çok seviyorum bu kanalı ve takipçilerini 💕✨️
İnsanın gerçekten gözünün ferinin söndüğü zamanlar olurmuş. Biraz önce aynaya bakarken fark ettim. Yaşamak her geçen biraz daha acı verici bir hal alırmış. 18 yaşında insan daha net anlıyor bunları. Her şeyin liseye geçmemle başladığı bir hikayem var benim de. Karşınıza bazen öyle insanlar çıkıyor ki ona bütün hayatınızı adamak istiyorsunuz. Yeter ki o gülsün, diyorsunuz. Sonra araya başka insanlar, başka olaylar giriyor ve kendinizi gecenin bir yarısı halıda ağlarken buluyorsunuz. Bunları yazarken yaşadığım her acı, her kahkaha gözümün önüne geliyor. Ne kadar çırpındığımı anlıyorum bir şeyler düzelsin diye. Bazen olmuyor ama sevmek, değer vermek yetmiyor. Düştüğünüz o derin kuyudan çıkmaya gücünüz olmuyor. Karanlık bir girdabın sizi içine hapsetmesini seyrediyorsunuz. İşler ne ara bu hale geldi bilmiyorum. Birer birer nasıl yapraklarını döküverdi arkadaşlığımız... Şimdi kimse kalmadı yanımda. Zaten bir zamandan sonra siz de inanmıyorsunuz birinin senin yanında kalmak isteyebileceğine. En yakınım dediğin insanı bile kaybettikten sonra kime güveneceğini şaşırıyor insan. Keşke derdimi açık açık anlatabileceğim bir ailem olsaydı diyorsun ama o da olmuyor çoğu zaman. Hayat zor. İnsanlarla anlaşmak, kaybetmeyeceğin birini bulmak daha da zor. Dolmuyor gerçekten kalbindeki boşluk. Koca bir şehre düşman kesiliyorsunuz sonra. Evden çıkmak anılarla yüzleşmek ölüm gibi geliyor. Sonra çok özleyince ayaklarınız götürüyor zaten bir şekilde sizi. Kalabalık, güle oynaya gittiğiniz( gerçi biz her buluşmada illa bir dertlerden yakınma seansı düzenlerdik)o yerlere bu defa tek başınıza gidip oturuyorsunuz. Düşünüyorsunuz, düşünüyorsunuz, düşünüyorsunuz... Beyninizin dolduğunu hissediyorsunuz. Sonra içinizde bir yerler yanmaya başlıyor, yavaş yavaş kül oluveriyorsunuz.
Ne kadar kötü anıların olmuş olsa da beraber geçirdiğiniz güzel günler ümit vermeli sana. Demek ki bu dünyada hala arkadaş olabileceğin insanlar varmış . Çok üzülmüş olsan da seni kıskanıyorum çünkü çok güzel zamanlar geçirmişsin . Aynı yaşta olmamıza rağmen ben o kadar şanslı değildim . Çevremde hep onları sevdiği şeyleri sevmiyorum diye beni dışlayan insanlar oldu. Kimsenin yanında özgürce kendim olamadım. Hep o birlikte çok eğlenen ve birbirlerine güvenen arkadaş gruplarına imrenerek baktım . Sen bunu başarabilenlerden birisin ve eminim daha güzel zamanlar da göreceksin . Yaşımız çok genç . Umarım hayat sana güzellikler getirir.
Şu an isimlendiremediğim ama seni çok çok iyi anladığım noktalar var. Çocukluğumda baskıyla ve psikolojik şiddetle büyüdüm ve ihtiyacım olan insanlarla yakın olma duygusunu, kabul görme ihtiyacını sen tarif ettin bana. Birine güvenmek bana çok zor geliyor, bir yandan o derinlik bana çok zor geliyor. Biriyle ilişki kurabileceğim inancı bana çok çok uzak. İnsanlarla otururken hep sessiz kalan ve masada muhabbeti yakalamaya çalışan pasif biri oluyorum. Söyleyeceğim şeylerin onaylanmayacağını, kendimi ifade edemeyeceğimi, yeterince anlaşılmayacağımı düşünüyorum. Şimdiye kadar hep konfor alanımdaydım ve şimdi dışarı çıkmak için adımlar atmak beni çok yoruyor. Çünkü konu, insan, hisler, anılar içimde bir şeyi rahat bırakmıyor ve ben konfor alanımdaki muhabbetlerimi istiyorum. İnsanla insanca yaşamak gerçekten çok zor. Her şeyden korkar olduk bence. Şöyle içten bir duygu yaşadığımda "ay bu neymiş ne kadar şevkle hissediyorum" diye şaşıyorum kendime. Şu an gerçek anlamda level 1 arkadaşım bile yok aşırı yalnız hissediyorum. Biriyle etkileşim kurmaya o kadar açım ki. Sonra kendimi yetersiz hissediyorum ve kardeşimle kıyaslıyorum kendimi; onun nasıl olduğunu soran, onu merak eden arkadaşları var mesela telefonda gülüşürlerken o kadar canım acıyor ki. Neye, nereden başlayacağımı bilmiyorum, bunu her düşündüğümde tüm hayat çözümsüz geliyor bana. Psikoterapiye yeni başladım şu an konuşabileceğim tek işi psikoloğum ve birinin olması beni sakinleştiriyor. Duygularını asla göstermeyen biriyim ama burada kendimi anlatmak istedim çünkü güvende hissettiğim bir yer burası, duygularımı gösterdiğim için de pişman hissetmemek adına da çalışıyorum bu aralar. Okuyan biri olursa ona sarılıyorum
Bütün bunlardan burada bahsedebiliyor olmanız da büyük bir adım. Kim bilir hazır olmak ne kadar zamanınızı almıştır, kendimden biliyorum. Umarım güveninize layık insanlarda o ışığı yakalayıp bulutlu günleri geride bırakırsınız.
Yeni tanışıp aşırı sevdiğin, birlikte çok güzel vakit geçirdigini hissettiğin ama bir türlü daha ileri seviyeye geçiremediğin arkadaşlık… Yapısıcam yakasına "Bana bak belki az tanıyorum seni ama dünyada en sevdiğim insanlardan birisin. Gel bff im ol, her gün konuşalım, sürekli mesaj atayım, aptal aptal şakalar yapayım ama anıra anıra gülelim." diyeceğim az kaldı.
İçe dönük biri olarak pandemiyle birlikte iyice içime kapandım. Bir yandan iyi oldu diye düşünüyorum. Kendimi tanıma fırsatım oldu, tanımaya da devam ediyorum çünkü videoda da söylediğin gibi Deren insan olarak dalgalanan ve sürekli değişen bir yapımız var. Ölene dek kendimize/kendimizi tanımaya zaman ayırmamız gerekiyor. Daha sakin bir insan olduğumu fark ettim. En azından eskisi kadar enerjim yok. Bu halimle barışığım ve zaman zaman yalnız kalmaktan keyif alıyorum. Ancak bir elin parmaklarını geçmeyecek sayıdaki arkadaşlarımı kaybetmek istemiyorum bu halim yüzünden. Bu yaştan sonra arkadaş edinmemin çok zor olacağını düşünüyorum. Çünkü her şeye çok hassasım ve herkesi düşündüğümden bazen boş duyar kastığımı hissettiğim bile oluyor. Bu durum bazen beni de yoruyor ama vurdumduymaz/kırıcı biri olmaktansa böyle olmayı tercih ederim. Ama işte böyle olmamı arkadaşlarım sıkıcı bulacak diye korkuyorum. Aramıza mesafe koyuyorum ki onlar beni terk etmeden kendimi hazırlayayım. Bu mesafe yüzünden aramız açılabiliyor ve bu da beni üzüyor. İki ucu pooplu değnek kısacası. Hadi diyorum yakınlaşayım anlatayım saatlerce konuşalım eski günlerdeki gibi. Onca anlattığım şeye verdikleri kısacık saçma sapan tepkiler beni deli ediyor. Değersiz hissediyorum kendimi. Nasıl hissettiğimi söylemeyi denediğimde ise sonuç elde edemedik. Ben de artık onlara aynı şekilde davranıyorum ki anlasınlar. Bu da bizi sanki soğuk savaştaymışız gibi yapıyor. Aşırı karmaşık bu ilişkiler. Mesela sevdiğim beni güldüren bir arkadaşımla çok ayrı fikirlere düştüğümüzden sürekli tartışıyorduk ve bir gün kavga edip ilişkimizi kestik. Kendisi iflah olmaz bir homofobikti ancak onun yerini dolduramıyorum. Unutamadığım için kendime kızıyorum böyle olduğu için ona kızıyorum kendi kafamda falan. Çok yorucu ya. Sırf bu arkadaş edinip yakınlaşıp birkaç yıl sonra da ilişkiyi kesip yalnız kalmamak adına tekrar bu döngüye girmekten yorulduğumdan bile arkadaş edinesim gelmiyor. Zaten içe dönük kişiliğim yüzünden yeni biriyle tanışıp yakınlaşmak neredeyse imkansız. 17 yaşımda ilişkilerden ümidimi kesmek istemiyorum ama öyle de oldu gibi jrjefıjfrjfı. İçimi dökmek iyi geldi... Normalde manyak birinin dikkatini çekip spam yerim hesabım gider diye yorum bile yapmam T-T çok yoruluyorum bazen kendim olmaktan ya :D
Yalnız değilsin.Hatta şöyle söyleyeyim arkadaşlarını birer birer süzgeçten geçirdikten sonra bir bakıyosun ki arkadşın kalmamış.Sonra kendine kızıyorsun neden herkesi kendimden uzaklaştırdım diye.Yavaş yavaş fikirlerin değişiyor ve herkes sana çok değişmiş gibi geliyor halbuki onlar değil sen değişmişsin.Sen içine kapandıkça belli standartların oluşmuş ve artık daha hassassın.Daha keskin bir süzgecin var.Buny öğrendiğinde daha da umutsuzluğa kapılıyorsun kendine göre başka arkadaş bulamayacağın hakkında...İnan yalnız değilsin.İsteseydim seni anlıyorum der geçerdim ama gerçekten senin gibi birileri daha var demek istedim.Ben de karamsarım bu konuda şu an.Ama kendime bunları hatırlattıkça ve ölmezsem önümde bir sürü yılın olduğunu ve içinde başka arkadaşlarla yaşayacağım ilişkilerimin,anılarım olacağını hatırlattıkça aslında o kadar da üzülmemem gerektiğini düşünüyorum.Öyle.Umarım sen de istediğin gibi hayırlı arkadaşlar edinirsin,selametle.
Farklı fikirlerde olup tartışma kısmına kadar kendimin yazdığını düşündüm ve ben de 17 yim... Ben de pandemiden sonra böyle oldum.yakın bi arkadaşımla küstükten sonra kimsenin yanında öyle olamadım.ama şimdi şöyle bi şey de var biliyor musun barışınca yine diğer insanlara davrandığım gibi diken üstünde olacağım hissi..
17 yaşında bu neyin ümitsizliği arkadaşlar. Daha durun ya sanki 60 yaşına gelmiş gibi konuşuyorsunuz. Ben de insanlara zor alışan biriyim ilkokul lise üniversite dönemimde hep arkadaşlarım benimle arkadaş olmak için uğraşmıştır ben hiç ilk adımı atamazdım çekingen bir insandım. İş hayatında da öyleydim hatta 23 yaşında devlet memuru oldum. İş hayatında artık eskisi kadar samimi arkadaşlar edinenem olanlara sahip çıkayım diyordum tam tersi oldu. O kadar iyi arkadaşlıklar edindim ki eski arkadaşlıklarımın çoğunun çok boş olduğunu fark ettim. Yapmayın lütfen böyle ben 28 yaşındayım sizin gibi düşündüğüm çok oldu üniversitede özellikle kafama göre arkadaş bulmakta çok zorlandım çok yalnız kaldım. İş yerindeki arkadaşlarım resmen ikinci ailem gibi şu an ne tartışma ne kırılma herkes birbirini olduğu gibi kabul ediyor ve çok zıt hayat görüşleri olan insanlarız. Kimi benden 10 yaş büyük iki çocuğu var, kimi babam yaşında, kimi benimle yaşıt. Ben iş ararken ne maaş ne başka bir şey için dua ettim sadece iş arkadaşlarım iyi olsun diye dua ederdim ve gerçekten beklentimin çok üzerinde bir arkadaş ortamım var çok şükür. Sakın ümit kesmeyin daha çok değişeceksiniz çevreniz değişecek siz değişeceksiniz büyüyeceksiniz 🌸
@@eda.akbulut1 Teşekkür ederim desteğin için. Yalnız olmadığımı biliyorum, benim gibi elbette birçok insan var ancak böyle biri gelip yalnız değilsin diyince daha çok anlam kazanıyor. O yüzden yanıtınla günümü güzelleştirdiğini belirtmek istiyorum :) Haklısın önümüzde daha yıllar var olabilir. Birçok insanla tanışma fırsatımız olabilir. Belki kafa dengi arkadaşlar bile bulabiliriz. Önemli olan umutsuzluğa kapılmamak ve denemekten vazgeçmemek. Tabii biz ve bizim gibi insanlar sosyalleşmekten uzak durduğumuzdan birbirimizi bulabilir miyiz şüpheliyim ajdwjhk Ama umuyorum ki bulabiliriz. Bu pozitif enerjinin daim olmasını dilerim... :)
@@haticenuurrr Bahsettiğim birkaç yakın arkadaşımla ilişkimi kesmedim ama evet ne kadar eskisi gibi olmaya çalışsam da o hissi ben de üstümden atamıyorum. Umuyorum ki insanlığa olan güvenimizi geri getirecek ve bizi yüzüstü bırakmayacak kişilerle karşılaşalım. Ya da bir şekilde bu güveni kendimiz bulalım. Çünkü gerçekten güvensiz bir şekilde yaşamak çok zor oluyor. Şu kısacık ömrümüzde hayatın tadını çıkarmamızı dilerim :)
2011 yılında Mustafa Kemal Üniversitesinde Türk Dili dersinde sorulara cevap verme isteğimi kıskanan bir kız vardı. O en önde ben 4. sıradaydım, sürekli arkasını dönüp sinirli sinirli bakıyordu. Ben ondan aşırı farklı bir arkadaş grubundaydım denk gelmemiz pek mümkün değildi ama bir baktım onun oda arkadaşıyla ders çalışmak için sözleşmişiz. Yurtlarına gittim, odaya girdim çekmiş kafasına battaniyeyi oturuyor. O an miladımız oldu, tek dostum olarak kaldı 💕💕 sonsuz bir aşkımız var
Kötü olayları anlatma,dertleşme v.b olayların fazlalığı bana hem normal, hemde anormal gelmeye başladı. Son zamanlarda hayatımdan çok fazla insan çıktı. Yakın olsun,normal olsun,ölü olsun ve bunun yanında çok berbat bir toksik ilişki yaşadım. Herşeyin sonucunda artık hayatımda düzgün bir insan kalmadığını iliklerime kadar hissediyorum. Şuan oturup gülerek birşey anlatacağım şeylerde tamamen gelecek beklentisi olan şeyler. Şöyle bir erkek arkadaş, şöyle bir ortam v.b konuşmalar bana pozitif vibe veriyor çünkü şuanda ki hayatım fazla sorumluluk istiyor. İki yıl içinde cidden büyük kararlar vermem gerek ve artık erteleyemem. Ailesel büyük değişimlere gidiyoruz ve ülkenin durumu gibi şeyler var. Tabi benim hayatımın son dönemleride belli şimdi ben kendimi arkadaşlara şaklabanlık yapmak için nasıl zorlayayım. Abicim ben kendi kendime kaldığımda bile aşırı iyi veya mutlu birşey düşünmüyorum, hayallerimde bile sorun var amk. Böyle bir psikoloji ile ne yapılır hiç bir fikrim yok...
gözlerim doldu hislerime tercüman oldun. ruh emiici enerji sömürücü o kadar çok kişi var ki. hiç fiziksel aktivite yapmamama rağmen yoran insan heh bildin mi onu.
abla basta söylediğin sakinlik de arkadaslarıma kendimi fazla verme huyum da aynı seninle, whats wrong with me diye düşünüyordum şu sıralar. Sadece dedikodu ve uyum sağlama üzerine gitmeye başladı ilişkilerim bu yüzden sessizleştim ve arkadaslarımdan uzaklastım heyecenla olayları anlatamıyorum vb. iyi geldin
Yalnızlık en büyük sorunum , hiç arkadaşım yok senelerdir çünkü sürekli kazık yiyorum..Mutluluğum hep başkalarına bağlı keşke kendi kendime yetebilmeyi öğrensem
Bu tür şeyleri sürekli düşünüp duruyorum,içimde olup söyleyemediklerim bir video olup çıktı karşıma,bu sorunu nasıl çözebileceğimi ne yapılacağını bilmiyorum,şuan ki çözümüm artık hayatım böyle yalnızlığa mahkumum diyip kabullenmek ve böyle mutsuz şekilde yaşamak
Fikirlerimi maddelendireceğim; 1- Deren çok çatlaksın ve ben buna bayılıyorum thxtou 2- İnsanlarla ilişkiler cidden zor aşırı katılıyorum buna 3- İnsanları darlamamak için en yakın dostumdan bile uzak duruyorum, kaçırırım diye korkuyorum... 4- Benim kötü esprilere tepkim "Yaa bu çok kötüydü ama yine de gülüyorum yapma bunu tekrar" diyerek kahkaha atmak 5- Çevremde olmasını istediğim insanlardan beklediğim bir tık hastaca şey de şu ki; herkese farklı olsun mesela bana özel bir seslenme şekli falan olsun, çünkü herkese davrandığı gibi davranıyorsa kendimi kıymetsiz hissediyorum arkadaş kusura bakmayın yani o kibarlık değil baya baya idare etmek😠 6- Arkadaşlarımın saçlarıyla oynamayı severdim ben, çok özledim mesela o duyguyu ne bileyim omzuma elini atan arkadaşımın o attığı elini tutup yürümek mesela ne kadar tatlıydı, şimdi bunları yapabileceğimi de hissetsem korkar ve yapmam 7- Benim hatun da olmasa kimsem yokmuş gibi ama işte aynı şey değil onun varlığıyla bahsi geçen yalnızlık (neyse ki ona denk gelmişim de birlikte depresyon çukurlarında debelenip, birlikte salak saçma şeylerle eğlenip sapıtıyoruz yoksa hepten yalnızdım yani)... 8- Düşündüm de çok yalnız olduğumu hatırladım, sevgiler😶
alkol kullanmıyorum, arkadaşlarımın çoğu kullanıyor, birlikte alkol satılan yerlere de gidiyoruz, hiçbir sorun yaşamıyoruz, onlar içiyor ben içmiyorum, aramızda değişen hiçbir şey olmuyor onlar içtikten sonra
Ben de bu insanlardaki yapmacıklığı gördüm ve uzaklaştım. İnsanlarla kuracağım bağa bakıp üzülüyorum. Deli gibi samimi olduğum 10 arkadaşımın 8i kazıklayıp gitti o yüzden artık insan tanımak, hayatıma yeni birini almak istemiyorum. Bir yandan bu yalnızlık ölüp bitiriyor beni ama bir yandan da gram kimseye güvenmiyorum. Bu videoda resmen son 1 ayımı anlattın. Neden bu hâle geldik bilmiyorum ama umarım o sesli kahkaha atıp birbiri hakkında iyi düşünen uzun süreli arkadaşları bulabiliriz 🙏🏻
sebebini bilmediğim ama benim de sahip olduğum o huydan çok güzel bahsetmişsin, ben bile o kadar detaylandıramamıştım kendi halimi :D çok güzel anlatmışsın... voleybol kısmı ayrıca acıttı. liseden sonra içimde ukte kaldı, kaldı yani.
8:19 bunlara katılmak ile birlikte artı olarak ben çok yakın olmadıklarımla birlikteyken kendi kişiliğimi yansıtmıyor ,konuşkan olsam da sessiz sakin köşeme çekiliyorum. bu şeklide olmak gerçekten yorucu... sonra da niye böyle davranıyorum diye kendime kızıyorum:( insan ilişkileri gerçekten zor
benim de kendi kendime bu konuyu cook düşündüğüm oldu eskiden bi en yakın arkadaşım olmasını onunla her şeyi paylaşmayı, birlikte kahkahalarla gülmeyi, ağlamayı, zamanımın çoğunu geçirmeyi birbirimizin en yakını olmayı istiyordum ama fark ettim ki bu beni çok mükemmeliyetçi yapıyor yani tam diyorum evet bu kişi öyle olabilir ama diyelim ki mizah anlayışımız pek uymuyor ya da biriyle çok eğleniyorum ama bir sırrımı paylaşıcak kadar da güvenemiyorum aynı seninde bahsettiğin gibi çok fazla kriter var herkese göre. Bence çocukken ve ergenlik döneminde daha az kriterimiz olduğu için ve bir okul ortamında her şeyi paylaştığımız için (çünkü zaten tüm sosyal ortamımız okul oluyo) böyle arkadaşlıkları daha kolay kuruyorduk belki bunun bir özlemi olabilir. Yine böyle bir arkadaşım olmasını ister miyim? çook. Ama olmaması eksiklik gibi hissettirmiyor galiba artık. yani bir arkadaşımla birbirimizi çok guzel motive ediyoruz ve ders çalışırken en çok onunla verim alıyorken başka bir arkadaşımla zevklerimiz çok benziyor ve alışveriş yapmayı çok seviyoruz ve bu anların toplamı aslında bence arkadaşlık ihtiyacımızı karşılayan. Bi de videodaki bir çok yere katıldım ama sadece su konuda farklı düşünüyorum genel olarak birinin mizacı ya da düşünce yapısı onunla belki en yakın olmamızı etkileyebilir ama dinlediği müzik tarzı vs bence bu farklılıklar yakın olunduğunda dalga geçip eğlenebileceğimiz en yakın olmamızı pek etkilemeyen farklılıklar.🧡
Sen kendinden arıyorsun bacım. Benim en samimi arkadaşlıklarım iş ortamımda oluştu. Bir kere bile aramızda gerginlik kırgınlık küsme filan olmadı 5 senedir. Bu kadar aynı zevklere sahip olduğun kişiyi aramak bence saçma. Çok farklı bir insanla da inanılmaz bir gönül bağı kurabilirsin. Senin bahsettiğin zevklere sahip olan arkadaşı aramak bence yüzeysellik. Birbirinizin karakterini sevmeniz ve birbirinize güvenmeniz lazım. İçinden geldiği gibi davrandığın zaman birbirinize kırılmamanız lazım sağlam ilişki budur. Kendinin aynısından bulursan zaten sadece iyi muhabbet olsun iyi vakit geçirelim arkadaşlığı olur. Ne güzel hep aynı şeylerden zevk alıyoruz harika vakit geçiriyoruz dediğin kişi ufacık bir ihtiyacında yanında olmayabilir. Tamamen farklı zevklere sahip olduğun arkadaşın ise sen demeden senin ihtiyacını anlayabilir.
@@fcker3712 bu dediklerinin olmadığını iddia etmiyorum ben de çokça yaşadım. Bunu yapan kişiler senin ruh ikizin de olabilir demek istiyorum tamamen aynı zevklere aynı düşüncelere sahip olmakla bir ilgisi yok yani. İnsanın karakteri önemli.
Hepsini bir kişide bulamıyoruz maalesef. Ne zamanki bunu anladım hayatımda bir şeyleri daha kolaylaştırdım. Her arkadaşın misyonu farklı. Kimisiyle sohbet, kimisiyle eğlence …
17-18 yaşımdan beri kendimi insan ilişkilerinde sürekli sınırlandırıyorum ve herkesle sınırlı bir ilişkim var. Mezuna kaldığım sene dershaneye gitmiştim, dil anlatım hocası ders sonu bir anda bana 'elif aslında sen çok hümanist bir insansın ama kendini o kadar koruma altına almışsın ki canının yanmasını istemiyorsun' demişti. Beni 1 yıldır bile tanımayan kadın nasıl bir anda beni bana daha iyi anlatıyor gerçekten çok değişik. Neden böyleyim bilmiyorum belki de insan ilişkilerinde yıpranmaktan çekinmemin sebebi, kendimi o şekilde üzmeye layık görmemem, bana saçma gelmesi. Ama bunlar olur sonuçta hayatın her yerinde insanlar ile muhabbet edilecek, tartışmalar olacak. Neden kendimi buna kapattım anlamıyorum. Bana bir zararında görmedim asıl böyle olmazsam yanlış bir şeyler yapıyormuşum hissine kapılıyorum. Bu histen davranıştan kurtulamıyorum yanlış mı onu da bilmiyorum. Belki zamanla cevabını bulurum.
Ben de kendi turnusolumu söylemek isterim. Öylesine insanlarla fotoğraf çeken biriyim her gün dışarı çıkarken bile fotoğraf çekerim ama tuhaf şeyler. Galerimde çoğu arkadaşımın resmi var ama fotoğraflar ne kadar absürtse o kadar yakın olduğumuzu fark ettim. Ders çıkışı konuşurken bir videomuz var izleyip duruyorum aradan kaç ay geçti. Ve şu boyun olayı aşırı doğru.
29 yaşında biri olarak söylüyorum gittikçe zorlaşıyor bir noktadan sonra ya ben de istemiyorum güvenemiyorum zarar göreceğime hiç olmasın noktasına geliyorsun çünkü ben de ya çok samimi olacağım yanımda ne söyleyeceğimi dusunmeden konuşacağım biri olacak ya da merhaba merhaba genelde de güven problemi ağır bastığından merhaba naber düzeyinden öteye gitmiyor 🤦🏻♀️
anlattığın şeyleri anlayabilmekten dolayı mutluyum, anlamamayı dileyebilirdim ama :) ben kendi tecrübelerime dayanarak arkadaşlıkta hatta aşk ilişkisinde de kilit noktanın 'sürdürme isteği' olduğunu düşünüyorum. İnsan bir yanılgı olarak diğer insanların çok farklı, anlaşılmaz, erişilmez olduğunu düşünebiliyor ancak ben insanların küçük noktalarda ayrıldığını düşünüyorum yani insan kendisi için çok önemli ve basic birkaç kriteri sağlayan birilerini bulduğunda, emek vererek ve ilişkiyi sürdürme isteğiyle bahsettiğin 'high' 'aşkvari' ilişkiye sahip olabilir. Hepimiz onu arıyoruz, kendi benliğimize verdiğimiz kıymetten göremiyoruz bazen sadece, insan koşulsuz vermeli, sonucu ne olursa olsun pişman olmuyor böylece.
Şimdi yorum atacak bir şeyim var. Atsam mı? Atsam anlaşılır olur mu? Yazım doğru oldu mu, ya anlaşılmıyorsa? Ya yanlış anlaşılırsa? Neyse atmayım (ilişkilerimin yorum hali)
deren abla yine çok haklısın, dediklerine harfi harfine katılıyorum. bir ricam olacaktı, "irade ve öz disiplin hakkında dile getirilmeyenler" gelebilir mi? bu konuda çok muzdaribim.
Gerçekten her cümlesi şuan ki kafamı patlattığım düşüncelerimle aynı. Biri psikolojik durumumu sorarsa bu videoyu atıcam ve susucam.. Bu kanalın hakkını gerçekten de veriyorsun
Abla senin neden her konu da söylediğin her şey içimde tuttuğum nefesi veriyor gibi hisettiriyor. Neden söylediğin her şey " evet ya yalnız değilim evet bu duygular bu olaylar.. " diyorum.
Ne zaman ki kendimle eğlenebileceğimi ve keyifli vakit geçirebileceğimi gördüm insanlardan uzaklaştım belli bir saygı sınır mesafe var ve çok mutluyum böyle 💪🏻
Videoda dillendirdiğin tüm düşüncelerin altına imzamı atarım. İlk defa bu konuda bir insanla tıpatıp aynı düşünüyorum. Deren umarım bi gün seninle birlikte kahkahamızla insan delirtiriz ve umarım dostum diyebileceğimiz kişiyi bulabiliriz.
insanlarla samimi ilişkiler kurmayı çok seviyorum. oturup bir şeyler yapmayı çok seviyorum. çevrem çok geniş fakat insanlarla derin ilişkiler hiçbir zaman kuramıyorum. bencil diyebilirsiniz belki ama eve girdiğimde hepsi kapının dışında kalmış oluyor. özel alanıma çok nadir insanları dahil edebiliyorum. günlük hayattaki dertleri anlatabiliyorum, şakalaşıyorum ama kimsenin aşamadığı problemleri dinleyemediğim gibi kendim de anlatmıyorum. belki korunma mekanizmam budur fakat insanların hayatıma çok dahil olmasından gerçekten hiç hoşlanmıyorum.
Lütfen daha çok video atın. CZcams'un boş kanallarında boş videolarını izlerken buluyorum bazen kendimi ve zamanına ne kadar yazık ettiğimi düşünüyorum. Sizi izlerken gram öyle bi duygu yok
Videonun başında derenle arkadaş olmak istedim, ortasına gelince lan yok olamayız dedim, büraz ilerisinde beraber depresyona girdim, (video boyunca çoğu şeyde benzer düşüncede olduğumuzu da fark ettim) videonun sonunda da beraber enerjiyle dolup aynı anda gülerek videoyu bitirdim ve sonuç olarak kalbim pırpırken bu yorumu yazıyorum ve kankimle beraber izlemek için bu videoyu ona atmaya gidiyorum (derenle yine de bir gün ankarada tanışmak istiyorum ♥️) koccamannnn sevgilerrr kalpçiklerrr♥️♥️♥️
Bu video çok haklı. İnsanlarla iletişim ve ilişki kurmak çok zor ve korkutucu geliyor, saçma ve olmaması gereken bi durum dediğin gibi ama işte…turnusollere bayıldım bu sırada hepsi çok haklı. DEREN ÇOK HAKLI KONUŞUYORSUN İŞTE CNNCJFMKD
Deren ablacım, siz videoları bir odada , yeşil perde önünde ya da bir koltukta bile çekseniz biz izleriz çünkü siz fikirlerinizi ve düşüncelerinizi bize her yerde verebiliyor duygularınızı yansıtabiliyorsunuz, biz de bunları alıyoruz. Seviliyorsunuz >3
Belki de tüm bunların sebebi bu kadar farkında olmaktır.. cahillik mutluluktur derler ya aynen öyle işte. İnce düşünen, hassas insanlar için dünya bir cehennem çukuru gerçekten. Akışta kalabilsek, o anın getirisiyle ne yapmamız gerekiyorsa onu yapsak yani kısacası yaşasak daha mutlu olacağız. Ama biz o kadar incinmişiz o kadar daha fazla acıya yerimiz kalmamış ki tüm bunları hesaplamak zorundayız. Bazen tüm maddeleri bilmek, onlara tik atmak iyi değildir. Doğaçlamayı unuttuğumuz için kriterlerimiz arasında boğulmaya başladık.
Senin takipçilerin tüm gün oturup da sosyal medyada gezen insanlar değil. Tüm işlerinin arasında kendilerine vakit ayırdıkları bir zamanda açıp senin videonu izleyen insanlar. Bu yüzden Twitchte sadece belli bir saatte gelip katılamıyorlar. Burada video benim vaktim olduğunda izleniyor ama Twitch öyle değil. Bu yüzden oraya gelmiyorlar. En azından benim için öyle Deroş🌼❤️
sürekli 'izlerken kendimi yalnız hissetmiyorum' yorumları oluyor ben de katılıyorum, arkadaşımla konuşuyor gibi hissediyorum. buraların en faydalı kanalı büyüsün büyüsün kocaman olsun
Ben biraz hayalperest gibiydim çünkü şu ana kadar çok kazık yediğim vs bir anım olmadı çünkü o derece yakınlaşmam için çok yol oluyor genelde birisine her şeyiyle kendimi açmam için o insanın ilk adımları atması gerek ve pek karşılaşmadım böyle yakınlığa özellikle buyuksehirde bu daha zor onu anladım amabu tür sorunlari çok yaşamış ve artık inancı kalmamış insanları anliyorum ama yine de zor olsa da umudunuzu kaybetmemeniz ve aşırı genellemeniz taraftariyim
Bir sevgilim var ama yakın arkadaş açlığımı anlatmakla bitiremem. Birebir aynısını hissediyorum unicorn ya, keşke 2 değil daha çok yakın arkadaşım olsa, ve farklı şehirlerde olmasak. Delirecem ya yalnızlıktan. Keşke doğal bir şekilde deren ve yasin hocamsularla karşılaşsaydım hayatımda be püü. Neyse yolda izde dinliyoruz bizim gibi hissedenleri de yalnız "yalnız" olmadığımızı hatırlıyoruz. Cheers
Uyuşmak hakkında dile getirilmeyenler hakkında bir video çeksen ben çok mutlu olurum. Yani belki mutlu olmam ama birçok konuda benzer fikirlere sahip olduğum birinden bu konuda birşeyler duymak beni bu konuda yalnız hissettirmeyebilir. Neden bu kadar uzun yazdım bilmiyorum, yazasım geldi galiba.
Sizi çok özlemiştim video atmanızı bekliyordum bayağıdır. Lise sınavına girdim bugün sonuçlar açıklandı bu yüzden keyifsizim ve tam yemek yiyecekten harika saçların ve seni izlemek harika gelecek bana.
Benim babamda odtu mezunu ama dunyanin en comar insani hani odtu de ilahiyat olsa orda okuyanlar babamdan daha az comar olur Keske babamda boyle biri olsa
Selam derencimm videoyu izlerken o kadarr kendimden seyeler gördüm ki keyifle izledim,bu aralar bende bu konudan muzdarip bir durumdayım insanlarla nasıl iletişim kurmam gerektiğini çözemiyorum çok yakın olmak istediklerim var ayni senin gibi ama eskisi gibi samimi olmayacağını da biliyorum bu durum çok berbat gerçekten.
O kadar gergin ve o kadar haklısın ki yine. 👌💕🌱 Bugünlerde belki mevsimlerden ben de dahil olmak üzere bi tuhaf hissediyor insan. 🥲 Bu arada saçlarının şekli çok yakışmış. 🙉😘
cidden de işte bu yüzden seni tebrik ediyorum içimde neyi düşünsem dışa vuruyosun ve farklı bi açıdan bakmama yardım ediyosun sana tesekkür ederim.❤❤ yani kimsenin yapmadıgı bi içerik ve kaliteli oldugu için çok insana da gitmememesi normal
Resmen hissettiklerimi dile getirmişsin, bu sorunları yaşamak mutsuz etse de en azından yalnız olmadığımı görmek mutlu etti ayrıca saçların çok yakışmış çok tatlı olmuuş❤❤
Bu videoyu 4 yılımın her gününü geçirdiğim arkadaşımla küstükten bir süre sonra izliyorum ve cidden her şey sadece onunla yaşadığım durum da değil yani genel olarak insan ilişkileri o kadar dediğin gibi ki sadece birinin bunları sesli bir şekilde söylemesi gerekiyormuş hissine kapıldım
En değerli arkadaşlarımı kaybettim yerlerini dolduramıyorum hem de sevgilim uğruna ilişkimizi desteklemediler hep "ne zaman ayrılacaksınız" dediler şimdi yoklar onları çok özlüyorum benim için mutlu olmamaları çok üzücü onlara zaman ayırmadığımı düşünüyorlardı daha sevgilimle cicim aylarındaydık şimdi ne oldu hiç onlar mutlu bi şekilde hayatlarına devam ediyorlar en üzücü kısım ise sürekli onları görmek zorunda olmam bu çok zor aylardır enkaz gibi dolanıyorum şehrin sokaklarında göz göze geliyoruz bazen yüreğimi acı kaplıyor geride kalan tek şey kahkaha dolu günler..
Böyle videoya ihtiyacım olduğunu izleyene kadar hiç farketmemistim skdkskfkskg 😂😂 neredeyse her cümle o kadar benim aklımdan geçen şeyler ki sasirdim doğrusu
Bence her yönüyle seninle ayni herşeye senin gibi tepkiler verebilen insanlar istiyorsun neredeyse hepimiz aynı şeyi istiyoruz ama bence karşımızdaki insanla farklılıklarımıza rağmen iyi bir iletişim kurmaya çalışmak ve birbirimizin farkliliklara saygi duyarak bu farklılıklardan kendimizede birşeyler katarak ilerlemek bana daha doğru geliyor.Karşıdaki insanı olduğu gibi anlamaya çalışmak bence asıl birini gerçekten sevmek ve ilişkiyi aşık olma derecesinde yaşamak budur. Şu özelliğe sahip olmayan insanlari istemiyorum demek o insanlari kendinden dıslamak olur. Bi arkadasin örnegin belki senin cinsel yönelimine sahip degildir o sakalar ona hitap etmiyordur ama sana saygi duyabilir ve senin destekleyebilir bence, onemli olan bu sekilde bi iliski kurmak, ha tabi bir tane veya iki tane seninle tamamen ayni arkadaslarin olmasinı istemek bence dogaldır.😊
Ben sizlere göre yaşlıyım; ama enerjimiz ve alt yapımız gerçekten çok örtüşüyor. Deren, Sizi ilk DEHB videonuzda izledim ve vazgeçemiyorum. İzledikçe “aha, işte bu!” demekten kendimi alamıyorum. Ekibinizi gerçekten çok çok çok kutlarım…
dünya fazla büyüdü. arkadaşlık artık pahalı bir şey. ve bu nüfusta doğal olarak güvensizlik ortamı var. en önemli kural sabır. iki kişi sabır edip birbirini tanımaya çalışıyorsa ancak o şekilde bu dostluğa evrilebilir. ben ise arkadaş aramayı lisede unuttum gittim. çünkü benim gibi birini bulamadım daha doğrusu ben bir insanın yanımda olmasından pek hoşlanmam çünkü benim için o insanın doğru insan olma olasılığı bu dünyada çok çok az. bu yüzden yalnız yaşıyorum. telefon kullanmamak sosyal medya ve bilgisayarsız yaşamak istiyorum çünkü bir insan görünce üzülüyorum. insanlar ne yaptığının farkında değil öleceklerinin farkında değil benimle aynı farkındalığa sahip bir insanı şans eseri görmek istiyorum ben uğraşmıyorum artık. yalnızlık pek iyi şeyler ifade etmiyor zihinlerimizde fakat yalnız insanın en çok insan olan insan en farkında olan insan olduğunu düşünüyorum. "dostum olmayacaksanız zamanımı çalmayın." ve dostluk sevgili kavramı gibi anlamını kaybediyor toplum yüzünden. dost benim için canını verebilmeli dost benimle takılmamalı bana takılmalı dost artık benim bir parçam olmalı şu yaşıma kadar böyle birini bulmadım. sadece 1 tane yeterli fakat olmasa da olur ölmüş dostlar var sonuçta.
“Hiç olmazsa tek bir insanla, sanki kendi kendimleymişim gibi her şeyi konuşmak istiyorum.”
Fyodor Dostoyevski
Ben de
Arkadaşlık appi açsana turnusol testine göre eşleşelim. Aynııı böyle düşünüyorum ben de ve yalnız kalmanın en acısız yer olduğunu fark etmek tatsız
Arkadaşlık appi harika olurdu 🥺🥺
Kesinlikleee
Kesinlikle ben de çokkkkk isterim
Abi evet yaaaaa
Müthiş bir şey olurduu fikrinin dehşetine kapıldım şu an çok heyecan verici 🛐🥲
8:50 de bahsettiğin şeyin psikolojide bir adı var aslında. Kirpi ikilemi... Kirpiler soğuk gecelerde ısınabilmek adına diğer kirpilere sokulurlar. Fakat dikenleri birbirine batar ve birbirlerinden ayrılırlar. Bu sefer de vücut ısılarını koruyamazlar. İnsanlarda da böyledir. Diğer insanlarla birlikteyken onların dikenleri bize batar ve geri çekilmek, yalnız kalmak isteriz. Ama böyle olduğunda da düşünmek için daha fazla vaktimiz olur ve yalnızlık acı vermeye başlar. Bu ikilem arasında gidip geliriz hayatımız boyunca
"Sevgi hakkında dile getirilmeyenler" ile ilgili bir bölüm gelse güzel olur:))
Sevilmekte olsun bence
@@barneyslmxyz1191 sevmek sevilmek olsn
Bende de bir enerji eksikliği var. Her şeyi heyecanla bıdı bıdı anlatırdım şimdi hayatımdaki güzellikleri dahi anlatasım gelmiyor. Geçsin istemiyorum, sakinlik güzel. Yine de insanlar bu eğlencesiz hâlimden sıkılırlar diye korkmuyor değilim :((
Birisi bir psikoloğa falan danışsa da gelip söylese, neden bu enerji eksikliği hepimiz aydınlansak. Herkes hemen hemen aynı şeyleri demiş kimse nedenini bilmiyor 😅
Zaman zaman "tercih edilmiş" yalnızlığa bürünebiliyor insan Deren, ben de son zamanlarda çok sık bunu yaşıyorum. Arkadaşlarımla bir şey yapasım gelmiyor. Yemeği dahi kulağıma kulaklığımı takıp tek başıma gidesim geliyor. Fark ettim ki aslında bunu bana yapan dışarıdaki insanlar değil, arkadaşlarım beni üzmüyor, kırmıyor ama biraz kendi kendime takılmak daha çok hoşuma gidiyor şuan. Bu durum nereye kadar sürer bilmiyorum lakin keyfimin kahyası şuan böyle istiyor böyle yaşıyorum :)
Bana da böyle geliyor ancak sanki yaptığım şey yanlışmış gibi hissediyorum çok karmaşık :(
@@dearx5132 bana soracak olursan yanlış bir şey yapmıyoruz her zaman bedenimizin ve ruhumuzun ihtiyaçları aynı olmuyor. Böyle dönemlerimde daha çok kendimi gelişimime adıyorum: kafama takıkan şeyleri araştırıyorum, kitaplar okuyorum, diziler izliyorum ve bol bol tek başıma geziyorum. Ben kendime zaman tanıyorum ve sana da tavsiye ediyorum.
@@dearx5132 aksine yalnız takılabilen insanlar kendi değerinin farkında olan ve keyfini çıkaranlardır. Tebrik ederim seni. Ben de tek başıma kitapları dolaşıp-kitap alma amacı gütmeden- sadece arkalarını okuyup bakınıyorum terapi gibi geliyor.
Cansın. Biz gibileri bulmak zor oluyor ortalıklarda dolanmıyoruz pek :) Ama selam olsun biz gibilere :)
@@etheillest selam ve sevgi ile (((:
Deren... Sana sarılarak ağlamak istiyorum. Son zamanlarda içimi kemiren ve "dile getiremedigim" o şeyi şimdi anlıyorum ve bence 'normal(!)' biziz. O hissettiğin şeyin içinde nasıl bir cümbüş olduğunu biliyorum ama o cümbüşü birine veremedikten sonra bir değeri olmadığını da biliyorum. Bir gün seninle oturup konusacagima çok inanıyorum. Hem ben sesli de gülüyorum. ❤️ Tanışana kadar içinde o cümbüş sönmesin
Zorunluluktan yaşıyor, her gece yatarken ölüyor, durmadan yürüyor, çayı çok seviyor ve her geçen gün yalnızlaşıyoruz.
TAM AYNI SORUNDAN MUZDARİPKEN BU VİDEOYA DENK GELDİM...
İnsan ilişkilerinde yakınlığımı ayarlayamıyorum...
30 yaşındayım. Evlenebileceğim birini ve ömrümün sonuna kadar güvenebileceğim bir dost bulabileceğime dair inancımı kaybettim.
27 yaşındayım. galiba bende böyle düşünüyorum. ve bu beni üzüyor
@@Hilal003 yalnızlık bence dünya tarihinin en zor sınavı. Bu yaşadığımız sağlıklı yalnızlıktan değil. Yapayalnızlık.
@@s0dalim0n kesinlikle. Bilinçli olarak tercih edilmiş bir şey değil. Mecburiyet. 😔
Yalnızlığını gidermek için illa bir eşe ihtiyacın yok. Arkadaşlar edinmek de seni yalnızlıktan kurtarabilir. Kaldı ki kim diyor herkes otuz yaşında evli barklı olacak diye? Kim koyuyor bu sınırı? Belki sen kırkında bulacaksın o kişiyi belki otuz beşinde. Yaşadığın sürece hiçbir şeye geç kalamazsın. Şu yaşa geldim şöyle olmadı böyle olmadı demene gerek yok. Bazen olduğu gibi kabul etmek gerekiyor her şeyi, sadece sabredebiliriz. Birini bulayım diye de bekleme. Genelde beklemediğin zamanda gelirler. Tavsiye olsun diye dedim. İyi günler.
@@daylight_S farkındaysanız bir tek eşten bahsetmedim. Eş çok problem değil. Bu yaştan sonra kurulan dostluklar da fazla samimiyetsiz. Yetişkin aklı diye bahsettiğimiz şey olgunluktan ziyade çıkar dolu ve samimiyetten uzak. Anlatmak istediğim buydu yine de tavsiyeniz için teşekkürler
Deren seni o kadar iyi anlıyorum ki 24 yaşındayım 22 yaşına kadar bir çok yakın veya normal olarak çok fazla arkadaşım vardı zamanla aslında insanların kazık atmaya çalışmaları, kendilerini bir şey sanmaları ve en çokta seni kullanmaya çalışmalarını gördüğüm için şu an tek bir arkadaşım var o da birlikte hayatımızı yaşadığım insan. Bilmiyorum ama ister canından çok sevdiğin ister normal bir insan olsun artık arkadaşlık kavramının bittiğini düşünüyorum.. İnsanlar artık sadece kendi çıkarlarını düşünüyorlar.. E haklılar da ekonomik kriz, siyasi kriz, iklim krizi vs vs vs dertleri bitmeyen bir ülkede, bir çağda yaşııyoruz.
Çoğu kişinin anlatmak isteyip dile getiremediği, nasıl anlatacağını bilemediği durumlar 😁👏🏻
Zaten içe kapanık biriydim ama oyun zamanı falan geçince özellikle 13-14 yaşlarında bende insanlardan uzaklaşma, daha çok susup gözlemleme başladı ve etrafımda sadeleşmeye gittim. İnsanları tanımak, tabii psikolojik olarak da dalgalanmalar falan... Çaba sarfetmeyi de kestim insanlar için zaten işlerine yarıyorsan iyisin. Daha çok hayvan ve çocuklarla anlaşıyorum artık çıkar ilişkisi olmadığı için arada :) ayrıca o yaşlarımdan beri ben de sevmiyorum yakın olmadığım ilişkileri. 2-3 arkadaşım olsun yeter kafasındayım ki öyle şuan. Sevgililik açısından da 22 yaşındayım kimseyle bi ilişkiye başlayamadım. El ele tutuştun öpüştün seviştin hee sonra? Sırf cinsel ihtiyacını gidermek, hayatında bi boşluğu doldurmak, sorunlarından kaçmak vs için gelen biri gereksiz bir sorumluluk geliyor bana. Gerçek olsalar hissederdim çünkü. Kimsenin tribini saçma sapan sorun veya kıskançlık yaratmalarını çekesim yok. Gerçekten sevdiğim ve sevildiğimi hissettiğim doğru zamanı ve insanı bekliyorum bunun için de.
Edit : işte bu yapabileceğin ve yapamayacağın şeyler var ya arkadaş ilişkilerinde, he işte onları yapamıyorsam yok yani hiç olmasınlar daha iyi kafasındayım. Yanında çekineceğim, hareketlerimi düşüneceğim kişileri istemiyorum.
Aynı şekikde ilişkiler için de, hesap kitap işleri en sevmediğim şey. Bu kadar düşünmek istemiyorum ben. Yanındayken beni yoran değil rahatlatan birileri olmalı.
Arkadaş olalım
Kesinlikle.
Hayatımın özeti
Merhaba ben de kısa bi zaman öncesine kadar böyle düşünüyordum. Ama sonra bi şeyleri yaşama hakkını elimden aldığımı farkettim. Sevmek sevilmek bunlar bi gün ilişki bitsede sağlıklı bi şekilde yaşandığında hayatına güzel şeyler katabilecek şeyler. 💗💜💘💖
@@begum1711 evet haklısın ama ben hiç o denilenleri, hissedilenleri hissedemedim işte. O yüzden giremedim bi ilişkiye :)
Üşengeçlik hakkında dile getirilmeyenler gelse ne güzel olur.
Benim özellikle insan ilişkilerinde zorlandığım konu sanırım tamamıyla kendim olmak ve her yönümü göstermek. Hem entelektüel sohbet edeyim istiyorum. Hem çok boş konuşup sürekli gülelim. Bi şeyi söylediğinde sürekli bi alt yazı geçme, kendini açıklama ihtiyacı duymamak istiyorum. Hayatımdaki her konuyla ilgilenmesini istiyorum bencilce mesela. Birbirimize sürekli bi şeyler katalım, birbirimizin kopyası da olmayalım Deren'in de dediği gibi. NE KADAR ZOR GERÇEKTEN İNSAN İLİŞKİLERİ YA!!! dkdkslleldls
Ve böyle benim gibi düşünen insanların olduğu kanallarda yorumları okumak, videolar izlemek vs. insana o kadar iyi hissettiriyor kiii, çok seviyorum bu kanalı ve takipçilerini 💕✨️
same!!!
arkadaş olalım mı 😭😭
İnsanın gerçekten gözünün ferinin söndüğü zamanlar olurmuş. Biraz önce aynaya bakarken fark ettim. Yaşamak her geçen biraz daha acı verici bir hal alırmış. 18 yaşında insan daha net anlıyor bunları. Her şeyin liseye geçmemle başladığı bir hikayem var benim de. Karşınıza bazen öyle insanlar çıkıyor ki ona bütün hayatınızı adamak istiyorsunuz. Yeter ki o gülsün, diyorsunuz. Sonra araya başka insanlar, başka olaylar giriyor ve kendinizi gecenin bir yarısı halıda ağlarken buluyorsunuz. Bunları yazarken yaşadığım her acı, her kahkaha gözümün önüne geliyor. Ne kadar çırpındığımı anlıyorum bir şeyler düzelsin diye. Bazen olmuyor ama sevmek, değer vermek yetmiyor. Düştüğünüz o derin kuyudan çıkmaya gücünüz olmuyor. Karanlık bir girdabın sizi içine hapsetmesini seyrediyorsunuz. İşler ne ara bu hale geldi bilmiyorum. Birer birer nasıl yapraklarını döküverdi arkadaşlığımız... Şimdi kimse kalmadı yanımda. Zaten bir zamandan sonra siz de inanmıyorsunuz birinin senin yanında kalmak isteyebileceğine. En yakınım dediğin insanı bile kaybettikten sonra kime güveneceğini şaşırıyor insan. Keşke derdimi açık açık anlatabileceğim bir ailem olsaydı diyorsun ama o da olmuyor çoğu zaman. Hayat zor. İnsanlarla anlaşmak, kaybetmeyeceğin birini bulmak daha da zor. Dolmuyor gerçekten kalbindeki boşluk. Koca bir şehre düşman kesiliyorsunuz sonra. Evden çıkmak anılarla yüzleşmek ölüm gibi geliyor. Sonra çok özleyince ayaklarınız götürüyor zaten bir şekilde sizi. Kalabalık, güle oynaya gittiğiniz( gerçi biz her buluşmada illa bir dertlerden yakınma seansı düzenlerdik)o yerlere bu defa tek başınıza gidip oturuyorsunuz. Düşünüyorsunuz, düşünüyorsunuz, düşünüyorsunuz... Beyninizin dolduğunu hissediyorsunuz. Sonra içinizde bir yerler yanmaya başlıyor, yavaş yavaş kül oluveriyorsunuz.
Arkadaş olalım
Ne kadar kötü anıların olmuş olsa da beraber geçirdiğiniz güzel günler ümit vermeli sana. Demek ki bu dünyada hala arkadaş olabileceğin insanlar varmış . Çok üzülmüş olsan da seni kıskanıyorum çünkü çok güzel zamanlar geçirmişsin . Aynı yaşta olmamıza rağmen ben o kadar şanslı değildim . Çevremde hep onları sevdiği şeyleri sevmiyorum diye beni dışlayan insanlar oldu. Kimsenin yanında özgürce kendim olamadım. Hep o birlikte çok eğlenen ve birbirlerine güvenen arkadaş gruplarına imrenerek baktım . Sen bunu başarabilenlerden birisin ve eminim daha güzel zamanlar da göreceksin . Yaşımız çok genç . Umarım hayat sana güzellikler getirir.
@@idildora421 konuşabileceğimiz bi yer var mı
Şu an isimlendiremediğim ama seni çok çok iyi anladığım noktalar var. Çocukluğumda baskıyla ve psikolojik şiddetle büyüdüm ve ihtiyacım olan insanlarla yakın olma duygusunu, kabul görme ihtiyacını sen tarif ettin bana. Birine güvenmek bana çok zor geliyor, bir yandan o derinlik bana çok zor geliyor. Biriyle ilişki kurabileceğim inancı bana çok çok uzak. İnsanlarla otururken hep sessiz kalan ve masada muhabbeti yakalamaya çalışan pasif biri oluyorum. Söyleyeceğim şeylerin onaylanmayacağını, kendimi ifade edemeyeceğimi, yeterince anlaşılmayacağımı düşünüyorum. Şimdiye kadar hep konfor alanımdaydım ve şimdi dışarı çıkmak için adımlar atmak beni çok yoruyor. Çünkü konu, insan, hisler, anılar içimde bir şeyi rahat bırakmıyor ve ben konfor alanımdaki muhabbetlerimi istiyorum. İnsanla insanca yaşamak gerçekten çok zor. Her şeyden korkar olduk bence. Şöyle içten bir duygu yaşadığımda "ay bu neymiş ne kadar şevkle hissediyorum" diye şaşıyorum kendime.
Şu an gerçek anlamda level 1 arkadaşım bile yok aşırı yalnız hissediyorum. Biriyle etkileşim kurmaya o kadar açım ki. Sonra kendimi yetersiz hissediyorum ve kardeşimle kıyaslıyorum kendimi; onun nasıl olduğunu soran, onu merak eden arkadaşları var mesela telefonda gülüşürlerken o kadar canım acıyor ki.
Neye, nereden başlayacağımı bilmiyorum, bunu her düşündüğümde tüm hayat çözümsüz geliyor bana. Psikoterapiye yeni başladım şu an konuşabileceğim tek işi psikoloğum ve birinin olması beni sakinleştiriyor.
Duygularını asla göstermeyen biriyim ama burada kendimi anlatmak istedim çünkü güvende hissettiğim bir yer burası, duygularımı gösterdiğim için de pişman hissetmemek adına da çalışıyorum bu aralar.
Okuyan biri olursa ona sarılıyorum
Biz de sana sarılıyoruz😊
@@nursena3227 💖👐🏻
@Xiran (希然) 🤗🤗🌺
Bütün bunlardan burada bahsedebiliyor olmanız da büyük bir adım. Kim bilir hazır olmak ne kadar zamanınızı almıştır, kendimden biliyorum. Umarım güveninize layık insanlarda o ışığı yakalayıp bulutlu günleri geride bırakırsınız.
@@user-ud2qy6mw9x Teşekkür ederim, tam da dediğiniz gibi oldu. Şimdi iyi bir akışa doğru adım atabildiğimi görmek beni sevindiriyor🌸
Videoda verdiğin örneklerin neredeyse hepsini düşünmem ve yaşamam peki, bu konuda yalnız olmadığımı hissettim harikasınız 🙌🏼✨
Yeni tanışıp aşırı sevdiğin, birlikte çok güzel vakit geçirdigini hissettiğin ama bir türlü daha ileri seviyeye geçiremediğin arkadaşlık… Yapısıcam yakasına "Bana bak belki az tanıyorum seni ama dünyada en sevdiğim insanlardan birisin. Gel bff im ol, her gün konuşalım, sürekli mesaj atayım, aptal aptal şakalar yapayım ama anıra anıra gülelim." diyeceğim az kaldı.
belli bir yaştan sonra yakınlık kuramıyorsun insanlarla ,eski yakın arkadaşlarla da mesafe giriyor veya küsüyorsun,,Sen bensin :)
İçe dönük biri olarak pandemiyle birlikte iyice içime kapandım. Bir yandan iyi oldu diye düşünüyorum. Kendimi tanıma fırsatım oldu, tanımaya da devam ediyorum çünkü videoda da söylediğin gibi Deren insan olarak dalgalanan ve sürekli değişen bir yapımız var. Ölene dek kendimize/kendimizi tanımaya zaman ayırmamız gerekiyor.
Daha sakin bir insan olduğumu fark ettim. En azından eskisi kadar enerjim yok. Bu halimle barışığım ve zaman zaman yalnız kalmaktan keyif alıyorum. Ancak bir elin parmaklarını geçmeyecek sayıdaki arkadaşlarımı kaybetmek istemiyorum bu halim yüzünden. Bu yaştan sonra arkadaş edinmemin çok zor olacağını düşünüyorum. Çünkü her şeye çok hassasım ve herkesi düşündüğümden bazen boş duyar kastığımı hissettiğim bile oluyor. Bu durum bazen beni de yoruyor ama vurdumduymaz/kırıcı biri olmaktansa böyle olmayı tercih ederim. Ama işte böyle olmamı arkadaşlarım sıkıcı bulacak diye korkuyorum. Aramıza mesafe koyuyorum ki onlar beni terk etmeden kendimi hazırlayayım. Bu mesafe yüzünden aramız açılabiliyor ve bu da beni üzüyor. İki ucu pooplu değnek kısacası. Hadi diyorum yakınlaşayım anlatayım saatlerce konuşalım eski günlerdeki gibi. Onca anlattığım şeye verdikleri kısacık saçma sapan tepkiler beni deli ediyor. Değersiz hissediyorum kendimi. Nasıl hissettiğimi söylemeyi denediğimde ise sonuç elde edemedik. Ben de artık onlara aynı şekilde davranıyorum ki anlasınlar. Bu da bizi sanki soğuk savaştaymışız gibi yapıyor. Aşırı karmaşık bu ilişkiler.
Mesela sevdiğim beni güldüren bir arkadaşımla çok ayrı fikirlere düştüğümüzden sürekli tartışıyorduk ve bir gün kavga edip ilişkimizi kestik. Kendisi iflah olmaz bir homofobikti ancak onun yerini dolduramıyorum. Unutamadığım için kendime kızıyorum böyle olduğu için ona kızıyorum kendi kafamda falan. Çok yorucu ya.
Sırf bu arkadaş edinip yakınlaşıp birkaç yıl sonra da ilişkiyi kesip yalnız kalmamak adına tekrar bu döngüye girmekten yorulduğumdan bile arkadaş edinesim gelmiyor. Zaten içe dönük kişiliğim yüzünden yeni biriyle tanışıp yakınlaşmak neredeyse imkansız. 17 yaşımda ilişkilerden ümidimi kesmek istemiyorum ama öyle de oldu gibi jrjefıjfrjfı. İçimi dökmek iyi geldi... Normalde manyak birinin dikkatini çekip spam yerim hesabım gider diye yorum bile yapmam T-T çok yoruluyorum bazen kendim olmaktan ya :D
Yalnız değilsin.Hatta şöyle söyleyeyim arkadaşlarını birer birer süzgeçten geçirdikten sonra bir bakıyosun ki arkadşın kalmamış.Sonra kendine kızıyorsun neden herkesi kendimden uzaklaştırdım diye.Yavaş yavaş fikirlerin değişiyor ve herkes sana çok değişmiş gibi geliyor halbuki onlar değil sen değişmişsin.Sen içine kapandıkça belli standartların oluşmuş ve artık daha hassassın.Daha keskin bir süzgecin var.Buny öğrendiğinde daha da umutsuzluğa kapılıyorsun kendine göre başka arkadaş bulamayacağın hakkında...İnan yalnız değilsin.İsteseydim seni anlıyorum der geçerdim ama gerçekten senin gibi birileri daha var demek istedim.Ben de karamsarım bu konuda şu an.Ama kendime bunları hatırlattıkça ve ölmezsem önümde bir sürü yılın olduğunu ve içinde başka arkadaşlarla yaşayacağım ilişkilerimin,anılarım olacağını hatırlattıkça aslında o kadar da üzülmemem gerektiğini düşünüyorum.Öyle.Umarım sen de istediğin gibi hayırlı arkadaşlar edinirsin,selametle.
Farklı fikirlerde olup tartışma kısmına kadar kendimin yazdığını düşündüm ve ben de 17 yim... Ben de pandemiden sonra böyle oldum.yakın bi arkadaşımla küstükten sonra kimsenin yanında öyle olamadım.ama şimdi şöyle bi şey de var biliyor musun barışınca yine diğer insanlara davrandığım gibi diken üstünde olacağım hissi..
17 yaşında bu neyin ümitsizliği arkadaşlar. Daha durun ya sanki 60 yaşına gelmiş gibi konuşuyorsunuz. Ben de insanlara zor alışan biriyim ilkokul lise üniversite dönemimde hep arkadaşlarım benimle arkadaş olmak için uğraşmıştır ben hiç ilk adımı atamazdım çekingen bir insandım. İş hayatında da öyleydim hatta 23 yaşında devlet memuru oldum. İş hayatında artık eskisi kadar samimi arkadaşlar edinenem olanlara sahip çıkayım diyordum tam tersi oldu. O kadar iyi arkadaşlıklar edindim ki eski arkadaşlıklarımın çoğunun çok boş olduğunu fark ettim. Yapmayın lütfen böyle ben 28 yaşındayım sizin gibi düşündüğüm çok oldu üniversitede özellikle kafama göre arkadaş bulmakta çok zorlandım çok yalnız kaldım. İş yerindeki arkadaşlarım resmen ikinci ailem gibi şu an ne tartışma ne kırılma herkes birbirini olduğu gibi kabul ediyor ve çok zıt hayat görüşleri olan insanlarız. Kimi benden 10 yaş büyük iki çocuğu var, kimi babam yaşında, kimi benimle yaşıt. Ben iş ararken ne maaş ne başka bir şey için dua ettim sadece iş arkadaşlarım iyi olsun diye dua ederdim ve gerçekten beklentimin çok üzerinde bir arkadaş ortamım var çok şükür. Sakın ümit kesmeyin daha çok değişeceksiniz çevreniz değişecek siz değişeceksiniz büyüyeceksiniz 🌸
@@eda.akbulut1 Teşekkür ederim desteğin için. Yalnız olmadığımı biliyorum, benim gibi elbette birçok insan var ancak böyle biri gelip yalnız değilsin diyince daha çok anlam kazanıyor. O yüzden yanıtınla günümü güzelleştirdiğini belirtmek istiyorum :) Haklısın önümüzde daha yıllar var olabilir. Birçok insanla tanışma fırsatımız olabilir. Belki kafa dengi arkadaşlar bile bulabiliriz. Önemli olan umutsuzluğa kapılmamak ve denemekten vazgeçmemek. Tabii biz ve bizim gibi insanlar sosyalleşmekten uzak durduğumuzdan birbirimizi bulabilir miyiz şüpheliyim ajdwjhk Ama umuyorum ki bulabiliriz. Bu pozitif enerjinin daim olmasını dilerim... :)
@@haticenuurrr Bahsettiğim birkaç yakın arkadaşımla ilişkimi kesmedim ama evet ne kadar eskisi gibi olmaya çalışsam da o hissi ben de üstümden atamıyorum. Umuyorum ki insanlığa olan güvenimizi geri getirecek ve bizi yüzüstü bırakmayacak kişilerle karşılaşalım. Ya da bir şekilde bu güveni kendimiz bulalım. Çünkü gerçekten güvensiz bir şekilde yaşamak çok zor oluyor. Şu kısacık ömrümüzde hayatın tadını çıkarmamızı dilerim :)
2011 yılında Mustafa Kemal Üniversitesinde Türk Dili dersinde sorulara cevap verme isteğimi kıskanan bir kız vardı. O en önde ben 4. sıradaydım, sürekli arkasını dönüp sinirli sinirli bakıyordu. Ben ondan aşırı farklı bir arkadaş grubundaydım denk gelmemiz pek mümkün değildi ama bir baktım onun oda arkadaşıyla ders çalışmak için sözleşmişiz. Yurtlarına gittim, odaya girdim çekmiş kafasına battaniyeyi oturuyor. O an miladımız oldu, tek dostum olarak kaldı 💕💕 sonsuz bir aşkımız var
Kötü olayları anlatma,dertleşme v.b olayların fazlalığı bana hem normal, hemde anormal gelmeye başladı. Son zamanlarda hayatımdan çok fazla insan çıktı. Yakın olsun,normal olsun,ölü olsun ve bunun yanında çok berbat bir toksik ilişki yaşadım. Herşeyin sonucunda artık hayatımda düzgün bir insan kalmadığını iliklerime kadar hissediyorum. Şuan oturup gülerek birşey anlatacağım şeylerde tamamen gelecek beklentisi olan şeyler. Şöyle bir erkek arkadaş, şöyle bir ortam v.b konuşmalar bana pozitif vibe veriyor çünkü şuanda ki hayatım fazla sorumluluk istiyor. İki yıl içinde cidden büyük kararlar vermem gerek ve artık erteleyemem. Ailesel büyük değişimlere gidiyoruz ve ülkenin durumu gibi şeyler var. Tabi benim hayatımın son dönemleride belli şimdi ben kendimi arkadaşlara şaklabanlık yapmak için nasıl zorlayayım. Abicim ben kendi kendime kaldığımda bile aşırı iyi veya mutlu birşey düşünmüyorum, hayallerimde bile sorun var amk. Böyle bir psikoloji ile ne yapılır hiç bir fikrim yok...
gözlerim doldu hislerime tercüman oldun. ruh emiici enerji sömürücü o kadar çok kişi var ki. hiç fiziksel aktivite yapmamama rağmen yoran insan heh bildin mi onu.
AYYYY ÖZLEDİM SİZİ NEREDEYDİNİZZZ🥺🥺🤍
Deren her abi dediğinde kenarda yarı saydam ''sevdiğim kız bana abi diyince'' yazması...
Off evet😕
abla basta söylediğin sakinlik de arkadaslarıma kendimi fazla verme huyum da aynı seninle, whats wrong with me diye düşünüyordum şu sıralar.
Sadece dedikodu ve uyum sağlama üzerine gitmeye başladı ilişkilerim bu yüzden sessizleştim ve arkadaslarımdan uzaklastım heyecenla olayları anlatamıyorum vb. iyi geldin
Yalnızlık en büyük sorunum , hiç arkadaşım yok senelerdir çünkü sürekli kazık yiyorum..Mutluluğum hep başkalarına bağlı keşke kendi kendime yetebilmeyi öğrensem
Bu tür şeyleri sürekli düşünüp duruyorum,içimde olup söyleyemediklerim bir video olup çıktı karşıma,bu sorunu nasıl çözebileceğimi ne yapılacağını bilmiyorum,şuan ki çözümüm artık hayatım böyle yalnızlığa mahkumum diyip kabullenmek ve böyle mutsuz şekilde yaşamak
Fikirlerimi maddelendireceğim;
1- Deren çok çatlaksın ve ben buna bayılıyorum thxtou
2- İnsanlarla ilişkiler cidden zor aşırı katılıyorum buna
3- İnsanları darlamamak için en yakın dostumdan bile uzak duruyorum, kaçırırım diye korkuyorum...
4- Benim kötü esprilere tepkim "Yaa bu çok kötüydü ama yine de gülüyorum yapma bunu tekrar" diyerek kahkaha atmak
5- Çevremde olmasını istediğim insanlardan beklediğim bir tık hastaca şey de şu ki; herkese farklı olsun mesela bana özel bir seslenme şekli falan olsun, çünkü herkese davrandığı gibi davranıyorsa kendimi kıymetsiz hissediyorum arkadaş kusura bakmayın yani o kibarlık değil baya baya idare etmek😠
6- Arkadaşlarımın saçlarıyla oynamayı severdim ben, çok özledim mesela o duyguyu ne bileyim omzuma elini atan arkadaşımın o attığı elini tutup yürümek mesela ne kadar tatlıydı, şimdi bunları yapabileceğimi de hissetsem korkar ve yapmam
7- Benim hatun da olmasa kimsem yokmuş gibi ama işte aynı şey değil onun varlığıyla bahsi geçen yalnızlık (neyse ki ona denk gelmişim de birlikte depresyon çukurlarında debelenip, birlikte salak saçma şeylerle eğlenip sapıtıyoruz yoksa hepten yalnızdım yani)...
8- Düşündüm de çok yalnız olduğumu hatırladım, sevgiler😶
3 bende de var...
Hangi şehirdesin hüma :d
@@sevvalceseyler şehirden midir diyorsun (😅) ?
Antalya'dayım...
@@humav8088 hayır sende beni gördüm de ona göre tanışalım diyecektim de ben Ankaradayım :d
@@sevvalceseyler Bir daha ki Ankara ziyaretimde bunu hatırlatırım artık😅
alkol kullanmıyorum, arkadaşlarımın çoğu kullanıyor, birlikte alkol satılan yerlere de gidiyoruz, hiçbir sorun yaşamıyoruz, onlar içiyor ben içmiyorum, aramızda değişen hiçbir şey olmuyor onlar içtikten sonra
asla kafanda tasarladıgın özellikteki arakdaşlara sahip olamayacagız
Ben de bu insanlardaki yapmacıklığı gördüm ve uzaklaştım. İnsanlarla kuracağım bağa bakıp üzülüyorum. Deli gibi samimi olduğum 10 arkadaşımın 8i kazıklayıp gitti o yüzden artık insan tanımak, hayatıma yeni birini almak istemiyorum. Bir yandan bu yalnızlık ölüp bitiriyor beni ama bir yandan da gram kimseye güvenmiyorum. Bu videoda resmen son 1 ayımı anlattın. Neden bu hâle geldik bilmiyorum ama umarım o sesli kahkaha atıp birbiri hakkında iyi düşünen uzun süreli arkadaşları bulabiliriz 🙏🏻
sebebini bilmediğim ama benim de sahip olduğum o huydan çok güzel bahsetmişsin, ben bile o kadar detaylandıramamıştım kendi halimi :D çok güzel anlatmışsın... voleybol kısmı ayrıca acıttı. liseden sonra içimde ukte kaldı, kaldı yani.
Kimsesiz hissediyorum çünkü yıllar içinde cidden tek bir dostum bile kalmadı böyle öleceğiz sanırım
bekledigim videoo🥺🥺🤍
8:19 bunlara katılmak ile birlikte artı olarak ben çok yakın olmadıklarımla birlikteyken kendi kişiliğimi yansıtmıyor ,konuşkan olsam da sessiz sakin köşeme çekiliyorum. bu şeklide olmak gerçekten yorucu... sonra da niye böyle davranıyorum diye kendime kızıyorum:( insan ilişkileri gerçekten zor
benim de kendi kendime bu konuyu cook düşündüğüm oldu eskiden bi en yakın arkadaşım olmasını onunla her şeyi paylaşmayı, birlikte kahkahalarla gülmeyi, ağlamayı, zamanımın çoğunu geçirmeyi birbirimizin en yakını olmayı istiyordum ama fark ettim ki bu beni çok mükemmeliyetçi yapıyor yani tam diyorum evet bu kişi öyle olabilir ama diyelim ki mizah anlayışımız pek uymuyor ya da biriyle çok eğleniyorum ama bir sırrımı paylaşıcak kadar da güvenemiyorum aynı seninde bahsettiğin gibi çok fazla kriter var herkese göre. Bence çocukken ve ergenlik döneminde daha az kriterimiz olduğu için ve bir okul ortamında her şeyi paylaştığımız için (çünkü zaten tüm sosyal ortamımız okul oluyo) böyle arkadaşlıkları daha kolay kuruyorduk belki bunun bir özlemi olabilir. Yine böyle bir arkadaşım olmasını ister miyim? çook. Ama olmaması eksiklik gibi hissettirmiyor galiba artık. yani bir arkadaşımla birbirimizi çok guzel motive ediyoruz ve ders çalışırken en çok onunla verim alıyorken başka bir arkadaşımla zevklerimiz çok benziyor ve alışveriş yapmayı çok seviyoruz ve bu anların toplamı aslında bence arkadaşlık ihtiyacımızı karşılayan. Bi de videodaki bir çok yere katıldım ama sadece su konuda farklı düşünüyorum genel olarak birinin mizacı ya da düşünce yapısı onunla belki en yakın olmamızı etkileyebilir ama dinlediği müzik tarzı vs bence bu farklılıklar yakın olunduğunda dalga geçip eğlenebileceğimiz en yakın olmamızı pek etkilemeyen farklılıklar.🧡
Sen kendinden arıyorsun bacım. Benim en samimi arkadaşlıklarım iş ortamımda oluştu. Bir kere bile aramızda gerginlik kırgınlık küsme filan olmadı 5 senedir. Bu kadar aynı zevklere sahip olduğun kişiyi aramak bence saçma. Çok farklı bir insanla da inanılmaz bir gönül bağı kurabilirsin. Senin bahsettiğin zevklere sahip olan arkadaşı aramak bence yüzeysellik. Birbirinizin karakterini sevmeniz ve birbirinize güvenmeniz lazım. İçinden geldiği gibi davrandığın zaman birbirinize kırılmamanız lazım sağlam ilişki budur. Kendinin aynısından bulursan zaten sadece iyi muhabbet olsun iyi vakit geçirelim arkadaşlığı olur. Ne güzel hep aynı şeylerden zevk alıyoruz harika vakit geçiriyoruz dediğin kişi ufacık bir ihtiyacında yanında olmayabilir. Tamamen farklı zevklere sahip olduğun arkadaşın ise sen demeden senin ihtiyacını anlayabilir.
Ben deren e katılıyorum. Ben yakın davrandikca bir taraflari kalktı, bu zaten cepte diyip beni onemsemediler. En sonunda ilişkimi kopardım onlarla.
@@fcker3712 bu dediklerinin olmadığını iddia etmiyorum ben de çokça yaşadım. Bunu yapan kişiler senin ruh ikizin de olabilir demek istiyorum tamamen aynı zevklere aynı düşüncelere sahip olmakla bir ilgisi yok yani. İnsanın karakteri önemli.
@@zehrasuedayasar5753 haklısın
Hepsini bir kişide bulamıyoruz maalesef. Ne zamanki bunu anladım hayatımda bir şeyleri daha kolaylaştırdım. Her arkadaşın misyonu farklı. Kimisiyle sohbet, kimisiyle eğlence …
17-18 yaşımdan beri kendimi insan ilişkilerinde sürekli sınırlandırıyorum ve herkesle sınırlı bir ilişkim var. Mezuna kaldığım sene dershaneye gitmiştim, dil anlatım hocası ders sonu bir anda bana 'elif aslında sen çok hümanist bir insansın ama kendini o kadar koruma altına almışsın ki canının yanmasını istemiyorsun' demişti. Beni 1 yıldır bile tanımayan kadın nasıl bir anda beni bana daha iyi anlatıyor gerçekten çok değişik. Neden böyleyim bilmiyorum belki de insan ilişkilerinde yıpranmaktan çekinmemin sebebi, kendimi o şekilde üzmeye layık görmemem, bana saçma gelmesi. Ama bunlar olur sonuçta hayatın her yerinde insanlar ile muhabbet edilecek, tartışmalar olacak. Neden kendimi buna kapattım anlamıyorum. Bana bir zararında görmedim asıl böyle olmazsam yanlış bir şeyler yapıyormuşum hissine kapılıyorum. Bu histen davranıştan kurtulamıyorum yanlış mı onu da bilmiyorum. Belki zamanla cevabını bulurum.
Gerçekten böyle hissediyorum ben de. Sürekli bir sınır koyuyorum ve öteye gitmiyorum çogu zaman.
Ben de kendi turnusolumu söylemek isterim. Öylesine insanlarla fotoğraf çeken biriyim her gün dışarı çıkarken bile fotoğraf çekerim ama tuhaf şeyler. Galerimde çoğu arkadaşımın resmi var ama fotoğraflar ne kadar absürtse o kadar yakın olduğumuzu fark ettim. Ders çıkışı konuşurken bir videomuz var izleyip duruyorum aradan kaç ay geçti. Ve şu boyun olayı aşırı doğru.
Çok güzel bir bölümdü. 18 yaşındayım çok şey öğrendim. Keşke daha önce bilseydim dediğin şeylerin videosunu yapar mısınn
videolar o kadar kitap gibi ki tekrar tekrar izleyince farklı anlamlar çıkıyor ve beni düşünmeye itiyor aşırı güzel ♡♡
29 yaşında biri olarak söylüyorum gittikçe zorlaşıyor bir noktadan sonra ya ben de istemiyorum güvenemiyorum zarar göreceğime hiç olmasın noktasına geliyorsun çünkü ben de ya çok samimi olacağım yanımda ne söyleyeceğimi dusunmeden konuşacağım biri olacak ya da merhaba merhaba genelde de güven problemi ağır bastığından merhaba naber düzeyinden öteye gitmiyor 🤦🏻♀️
Çok eski ve en yakın arkadaşımla yollarımızın ayrıldığı ve artık asla yakın olmadığımız bir dönemdeyim o yüzden bu video biraz canımı yaktı 💔
anlattığın şeyleri anlayabilmekten dolayı mutluyum, anlamamayı dileyebilirdim ama :) ben kendi tecrübelerime dayanarak arkadaşlıkta hatta aşk ilişkisinde de kilit noktanın 'sürdürme isteği' olduğunu düşünüyorum. İnsan bir yanılgı olarak diğer insanların çok farklı, anlaşılmaz, erişilmez olduğunu düşünebiliyor ancak ben insanların küçük noktalarda ayrıldığını düşünüyorum yani insan kendisi için çok önemli ve basic birkaç kriteri sağlayan birilerini bulduğunda, emek vererek ve ilişkiyi sürdürme isteğiyle bahsettiğin 'high' 'aşkvari' ilişkiye sahip olabilir. Hepimiz onu arıyoruz, kendi benliğimize verdiğimiz kıymetten göremiyoruz bazen sadece, insan koşulsuz vermeli, sonucu ne olursa olsun pişman olmuyor böylece.
Çok güzel yazmışsınız
@@es3boi 🌸
Şimdi yorum atacak bir şeyim var. Atsam mı? Atsam anlaşılır olur mu? Yazım doğru oldu mu, ya anlaşılmıyorsa? Ya yanlış anlaşılırsa? Neyse atmayım (ilişkilerimin yorum hali)
deren abla yine çok haklısın, dediklerine harfi harfine katılıyorum. bir ricam olacaktı, "irade ve öz disiplin hakkında dile getirilmeyenler" gelebilir mi? bu konuda çok muzdaribim.
Gerçekten her cümlesi şuan ki kafamı patlattığım düşüncelerimle aynı. Biri psikolojik durumumu sorarsa bu videoyu atıcam ve susucam.. Bu kanalın hakkını gerçekten de veriyorsun
videoyu izlerken zaman zaman içimdeki boşluk hissinden dolayı gözlerim doldu, insan ilişkileri çok karmaşık ve çok yorucu gerçekten.
Abla senin neden her konu da söylediğin her şey içimde tuttuğum nefesi veriyor gibi hisettiriyor. Neden söylediğin her şey " evet ya yalnız değilim evet bu duygular bu olaylar.. " diyorum.
Tam olarak hissettiğim şeyleri başkasından da duymak yalnız olmadığımı hatırlattı...
07:28 sen ona sevdiğim kız dersin o sana abi der ):
Ne zaman ki kendimle eğlenebileceğimi ve keyifli vakit geçirebileceğimi gördüm insanlardan uzaklaştım belli bir saygı sınır mesafe var ve çok mutluyum böyle 💪🏻
öyle haklısın ki gerçekler canımı acıttı
Videonun tümünü kafamı sallayarak izliyorum yine… SONUNA KADAR HAKLISIN DEREN AĞLAYACAĞIM
Videoda dillendirdiğin tüm düşüncelerin altına imzamı atarım. İlk defa bu konuda bir insanla tıpatıp aynı düşünüyorum. Deren umarım bi gün seninle birlikte kahkahamızla insan delirtiriz ve umarım dostum diyebileceğimiz kişiyi bulabiliriz.
insanlarla samimi ilişkiler kurmayı çok seviyorum. oturup bir şeyler yapmayı çok seviyorum. çevrem çok geniş fakat insanlarla derin ilişkiler hiçbir zaman kuramıyorum. bencil diyebilirsiniz belki ama eve girdiğimde hepsi kapının dışında kalmış oluyor. özel alanıma çok nadir insanları dahil edebiliyorum. günlük hayattaki dertleri anlatabiliyorum, şakalaşıyorum ama kimsenin aşamadığı problemleri dinleyemediğim gibi kendim de anlatmıyorum. belki korunma mekanizmam budur fakat insanların hayatıma çok dahil olmasından gerçekten hiç hoşlanmıyorum.
Bayıldım ördek detayına🦆 introdaki ördek kalıcı olsun pls🖤🥺
abla dişlerim kötü gülemiyorum senin istediğin şekilde.
Uyuşmak hakkında dile getirilmetenler
Deren resmen ruhumun iç sesinin iç sesi olmuşsun yani
Lütfen daha çok video atın. CZcams'un boş kanallarında boş videolarını izlerken buluyorum bazen kendimi ve zamanına ne kadar yazık ettiğimi düşünüyorum. Sizi izlerken gram öyle bi duygu yok
deren abla sen youtubenin prensesisin sen youtubenin demirbasisin sen olmadan youtubenin tadi olmuyor boyle devam
Videonun başında derenle arkadaş olmak istedim, ortasına gelince lan yok olamayız dedim, büraz ilerisinde beraber depresyona girdim, (video boyunca çoğu şeyde benzer düşüncede olduğumuzu da fark ettim) videonun sonunda da beraber enerjiyle dolup aynı anda gülerek videoyu bitirdim ve sonuç olarak kalbim pırpırken bu yorumu yazıyorum ve kankimle beraber izlemek için bu videoyu ona atmaya gidiyorum (derenle yine de bir gün ankarada tanışmak istiyorum ♥️) koccamannnn sevgilerrr kalpçiklerrr♥️♥️♥️
Bu video çok haklı. İnsanlarla iletişim ve ilişki kurmak çok zor ve korkutucu geliyor, saçma ve olmaması gereken bi durum dediğin gibi ama işte…turnusollere bayıldım bu sırada hepsi çok haklı. DEREN ÇOK HAKLI KONUŞUYORSUN İŞTE CNNCJFMKD
Seni izlerken yüzümde istemsiz bir tebessüm beliriyor. ♥️Çok donanımlı bir insansın deren.. Poğaça yanaklı
Deren ablacım, siz videoları bir odada , yeşil perde önünde ya da bir koltukta bile çekseniz biz izleriz çünkü siz fikirlerinizi ve düşüncelerinizi bize her yerde verebiliyor duygularınızı yansıtabiliyorsunuz, biz de bunları alıyoruz. Seviliyorsunuz >3
Belki de tüm bunların sebebi bu kadar farkında olmaktır.. cahillik mutluluktur derler ya aynen öyle işte. İnce düşünen, hassas insanlar için dünya bir cehennem çukuru gerçekten. Akışta kalabilsek, o anın getirisiyle ne yapmamız gerekiyorsa onu yapsak yani kısacası yaşasak daha mutlu olacağız. Ama biz o kadar incinmişiz o kadar daha fazla acıya yerimiz kalmamış ki tüm bunları hesaplamak zorundayız. Bazen tüm maddeleri bilmek, onlara tik atmak iyi değildir. Doğaçlamayı unuttuğumuz için kriterlerimiz arasında boğulmaya başladık.
Uzun zamandır izlemiyordum ve bu video bana iyi geldi, yaralarımı sardı Deren MDSNSMSÖSNS.
Senin takipçilerin tüm gün oturup da sosyal medyada gezen insanlar değil. Tüm işlerinin arasında kendilerine vakit ayırdıkları bir zamanda açıp senin videonu izleyen insanlar. Bu yüzden Twitchte sadece belli bir saatte gelip katılamıyorlar. Burada video benim vaktim olduğunda izleniyor ama Twitch öyle değil. Bu yüzden oraya gelmiyorlar. En azından benim için öyle Deroş🌼❤️
sürekli 'izlerken kendimi yalnız hissetmiyorum' yorumları oluyor ben de katılıyorum, arkadaşımla konuşuyor gibi hissediyorum. buraların en faydalı kanalı büyüsün büyüsün kocaman olsun
of aradığım video resmen. hep aklımın bir köşesinde bu konular vardı yalnız olmadığımı bilmek iyi geldi
Ben biraz hayalperest gibiydim çünkü şu ana kadar çok kazık yediğim vs bir anım olmadı çünkü o derece yakınlaşmam için çok yol oluyor genelde birisine her şeyiyle kendimi açmam için o insanın ilk adımları atması gerek ve pek karşılaşmadım böyle yakınlığa özellikle buyuksehirde bu daha zor onu anladım amabu tür sorunlari çok yaşamış ve artık inancı kalmamış insanları anliyorum ama yine de zor olsa da umudunuzu kaybetmemeniz ve aşırı genellemeniz taraftariyim
Bir sevgilim var ama yakın arkadaş açlığımı anlatmakla bitiremem. Birebir aynısını hissediyorum unicorn ya, keşke 2 değil daha çok yakın arkadaşım olsa, ve farklı şehirlerde olmasak. Delirecem ya yalnızlıktan. Keşke doğal bir şekilde deren ve yasin hocamsularla karşılaşsaydım hayatımda be püü. Neyse yolda izde dinliyoruz bizim gibi hissedenleri de yalnız "yalnız" olmadığımızı hatırlıyoruz. Cheers
bu videoya yıllardır ihtiyacım varmış 🥺 teşekkürler❤️
Ayy çok özlemişimm
Uyuşmak hakkında dile getirilmeyenler hakkında bir video çeksen ben çok mutlu olurum. Yani belki mutlu olmam ama birçok konuda benzer fikirlere sahip olduğum birinden bu konuda birşeyler duymak beni bu konuda yalnız hissettirmeyebilir. Neden bu kadar uzun yazdım bilmiyorum, yazasım geldi galiba.
Sizi çok özlemiştim video atmanızı bekliyordum bayağıdır. Lise sınavına girdim bugün sonuçlar açıklandı bu yüzden keyifsizim ve tam yemek yiyecekten harika saçların ve seni izlemek harika gelecek bana.
Berre liseye geçmeden şunu unutma :Istediğin liseyi kazanmamışda olsan lisede ne kadar anı güzel hatıralar biriktirişin başarı tanımlaman olsun
ilk defa güldürmedin video bittiğinde gözümden yaş geldi ama gülmekten ötürü değil
Benim babamda odtu mezunu ama dunyanin en comar insani hani odtu de ilahiyat olsa orda okuyanlar babamdan daha az comar olur
Keske babamda boyle biri olsa
Saçlara bak ya. Şu doğallığa hayranım
"HAHQHAH AYNI BİZ "yazıcak birini arıyorum
Selam derencimm videoyu izlerken o kadarr kendimden seyeler gördüm ki keyifle izledim,bu aralar bende bu konudan muzdarip bir durumdayım insanlarla nasıl iletişim kurmam gerektiğini çözemiyorum çok yakın olmak istediklerim var ayni senin gibi ama eskisi gibi samimi olmayacağını da biliyorum bu durum çok berbat gerçekten.
O kadar gergin ve o kadar haklısın ki yine. 👌💕🌱
Bugünlerde belki mevsimlerden ben de dahil olmak üzere bi tuhaf hissediyor insan. 🥲
Bu arada saçlarının şekli çok yakışmış. 🙉😘
cidden de işte bu yüzden seni tebrik ediyorum içimde neyi düşünsem dışa vuruyosun ve farklı bi açıdan bakmama yardım ediyosun sana tesekkür ederim.❤❤ yani kimsenin yapmadıgı bi içerik ve kaliteli oldugu için çok insana da gitmememesi normal
özellikle yaşadığımız bu dönemde artık arkadaş falan da istemiyorum sadece güvenebileceğim biri olsun yeter.
Resmen hissettiklerimi dile getirmişsin, bu sorunları yaşamak mutsuz etse de en azından yalnız olmadığımı görmek mutlu etti ayrıca saçların çok yakışmış çok tatlı olmuuş❤❤
Bu videoyu 4 yılımın her gününü geçirdiğim arkadaşımla küstükten bir süre sonra izliyorum ve cidden her şey sadece onunla yaşadığım durum da değil yani genel olarak insan ilişkileri o kadar dediğin gibi ki sadece birinin bunları sesli bir şekilde söylemesi gerekiyormuş hissine kapıldım
Uçak yolculuğu hakkında dile getirilmeyenler istiyoruz
bu videoda çok fazla şeyle yüzleştim ,çok sıkkınım şu an
duygu ve düsüncelerimin hepsine tercüman olmussun im just like wow gercekten
parkta karşılaştığımız günden beri sabırsızlıkla bekliyordum videoyu
ben de hayatımdan birilerinin çıkmasından yorulduğum için kimseyi yakın arkadaş seviyesine getirmemeye karar verdim
Video tam hayatımın kısa filmi teşekkürler teşekkürler✨🥳
En değerli arkadaşlarımı kaybettim yerlerini dolduramıyorum hem de sevgilim uğruna ilişkimizi desteklemediler hep "ne zaman ayrılacaksınız" dediler şimdi yoklar onları çok özlüyorum benim için mutlu olmamaları çok üzücü onlara zaman ayırmadığımı düşünüyorlardı daha sevgilimle cicim aylarındaydık şimdi ne oldu hiç onlar mutlu bi şekilde hayatlarına devam ediyorlar en üzücü kısım ise sürekli onları görmek zorunda olmam bu çok zor aylardır enkaz gibi dolanıyorum şehrin sokaklarında göz göze geliyoruz bazen yüreğimi acı kaplıyor geride kalan tek şey kahkaha dolu günler..
Böyle videoya ihtiyacım olduğunu izleyene kadar hiç farketmemistim skdkskfkskg 😂😂 neredeyse her cümle o kadar benim aklımdan geçen şeyler ki sasirdim doğrusu
Bence her yönüyle seninle ayni herşeye senin gibi tepkiler verebilen insanlar istiyorsun neredeyse hepimiz aynı şeyi istiyoruz ama bence karşımızdaki insanla farklılıklarımıza rağmen iyi bir iletişim kurmaya çalışmak ve birbirimizin farkliliklara saygi duyarak bu farklılıklardan kendimizede birşeyler katarak ilerlemek bana daha doğru geliyor.Karşıdaki insanı olduğu gibi anlamaya çalışmak bence asıl birini gerçekten sevmek ve ilişkiyi aşık olma derecesinde yaşamak budur. Şu özelliğe sahip olmayan insanlari istemiyorum demek o insanlari kendinden dıslamak olur. Bi arkadasin örnegin belki senin cinsel yönelimine sahip degildir o sakalar ona hitap etmiyordur ama sana saygi duyabilir ve senin destekleyebilir bence, onemli olan bu sekilde bi iliski kurmak, ha tabi bir tane veya iki tane seninle tamamen ayni arkadaslarin olmasinı istemek bence dogaldır.😊
Ben sizlere göre yaşlıyım; ama enerjimiz ve alt yapımız gerçekten çok örtüşüyor. Deren, Sizi ilk DEHB videonuzda izledim ve vazgeçemiyorum. İzledikçe “aha, işte bu!” demekten kendimi alamıyorum. Ekibinizi gerçekten çok çok çok kutlarım…
dünya fazla büyüdü. arkadaşlık artık pahalı bir şey. ve bu nüfusta doğal olarak güvensizlik ortamı var.
en önemli kural sabır. iki kişi sabır edip birbirini tanımaya çalışıyorsa ancak o şekilde bu dostluğa evrilebilir.
ben ise arkadaş aramayı lisede unuttum gittim. çünkü benim gibi birini bulamadım daha doğrusu ben bir insanın yanımda olmasından pek hoşlanmam çünkü benim için o insanın doğru insan olma olasılığı bu dünyada çok çok az.
bu yüzden yalnız yaşıyorum. telefon kullanmamak sosyal medya ve bilgisayarsız yaşamak istiyorum çünkü bir insan görünce üzülüyorum. insanlar ne yaptığının farkında değil öleceklerinin farkında değil benimle aynı farkındalığa sahip bir insanı şans eseri görmek istiyorum ben uğraşmıyorum artık.
yalnızlık pek iyi şeyler ifade etmiyor zihinlerimizde fakat yalnız insanın en çok insan olan insan en farkında olan insan olduğunu düşünüyorum.
"dostum olmayacaksanız zamanımı çalmayın."
ve dostluk sevgili kavramı gibi anlamını kaybediyor toplum yüzünden.
dost benim için canını verebilmeli dost benimle takılmamalı bana takılmalı dost artık benim bir parçam olmalı şu yaşıma kadar böyle birini bulmadım. sadece 1 tane yeterli fakat olmasa da olur ölmüş dostlar var sonuçta.