هشدار بنی صدر به بازسازی استبداد دینی در بهار انقلاب . دانشگاه ملی

Banisadr 1359=فایل صوتی / 1359-2
سخنان آقای بنی صدر، رئیس جمهور و رئیس شورای انقلاب در سمینار انقلاب فرهنگی که در دانشگاه ملی (بهشتی) در اردیبهشت ماه 1359 برکزار شده بود
: این دعواها و چماقها، چماقهای ابهام است که شما بر سر مغز هم خورد می کنید، برای اینکه از بحث می گریزید برای روشن کردن این مفاهیم تا معلوم بشود که جای هر گروه در فرهنگ سیاسی ما، در روابط سیاسی ما کجاست. دانشگاههای ما هم متاسفانه این بحث را پیش نکشیده اند، برای اینکه خود آنها هم از روشنائی می ترسند.
وقتی رژیم شاه را سرنگون می کردیم، هیچ تبعیضی، تمایزی ،تفاوتی عرض وجود می کرد؟ نه، پس این همه تفاوتها از کجا آمد؟ از ابهام. و تا این خاصه فرهنگ زیر سلطه که این خاصه، ابهام است از بین نرود، ما میان تضاد و سازش، سرگردان هستیم.
تمام ایدئولوژیهائی که وقتی حاکم می شوند، خود را مقدس می کنند، مثل استالینیسم، مثل بعضی از انواع حکومتهای مذهبی. برای اینکه جامعه از حکومت استبدادی پیروی بکند، به عنوان ما به ازاء استبداد سیاسی، برابری اقتصادی را طرح می کنند. این اختصاص به امروز جامعه ما ندارد. اختصاص به دوره استالین ندارد، اختصاص به فاشیسم هیتلری ندارد، در تاریخ شما ببینید، همیشه اینطور بوده است. اما این دروغ است.
برادران من، خواهران من، این خطر است که این گرایشها، مرض استبداد یک چیزی است که زود عود می کند. از همه چیز زودتر عود می کند. زود هم رنگ عوض می کند. قرمز می شود، سیاه می شود، سفید می شود، همه رنگ می شود. در گذشته هم ما، همه رنگش را داشته ایم. سبز جامگان داشتیم، سیاه جامگان داشتیم، سفید جامگان داشتیم. سرخ جامگان. همه رنگش را این ملت امتحان کرده است. ما رنگی نشویم میان رنگهای دیگر. یک محتوائی بشویم، غیر محتواهای پیشین. غیر محتوای استبداد. استبداد همه رنگ در می آید. بنابر این به رنگ اسلام هم می تواند در بیاید. به چه ترتیب؟ بترتیب حاکم کردن چماق و مابه ازاء تراشیدن برای این حکومت چماق. این چیزی است که دانشگاه رسالت دارد، حوزه علمیه رسالت دارد، وحدت این دو تا با هم باید بر همین اساس باشد که مانع از بازگشت استبداد به این صورت بشود. هر جا دیدن چماقها به هوا رفت، چه چماقهای زبانی یعنی روشهای تخریبی، برای بیرون کردن رقیب از میدان، چه چماق چوبی با کله فلزی که گفتن در همین دانشگاه ملی بعضی مترقیها در اطاقهاشان فراهم کرده بودند، اینها را باید شکست تا اندیشه ها رها بشوند، تا تساوی طلبی اقتصادی، تساوی طلبی سیاسی به همراه بیآورد. و ما بتوانیم انقلابی بشویم بمعنی درست کلمه، انقلاب. و آن مرض، یعنی آن محتوای استبدادی قدیمی در شکل جدید، استمرار پیدا نکند.