DDA - piekło dziecka z alkoholowej rodziny
Vložit
- čas přidán 28. 06. 2021
- Emocjonalnie najmocniejsza, najsilniej poruszająca mną rozmowa. Brutalne i precyzyjne studium czym jest dla dziecka ojciec-alkoholik. O pragnieniu miłości, zauważenia, choćby zwrócenia uwagi. O prześladującym przez lata poczuciu gorszości i bezradności. O istnym piekle, ale też o szansie na uratowanie siebie. Opowiada dzisiaj już dorosła i dojrzała kobieta, Anna Kowalska.
Prosimy Cię o wsparcie Sekielski Brothers Studio
patronite.pl/sekielski
wpłaty bezpośrednie:
Kombinat Medialny Sp. z o.o.
nr konta: PL 16 1950 0001 2006 0339 0016 0002
tytuł przelewu: Darowizna na film dokumentalny
Kod SWIFT Idea Bank: IEEAPLPA
EUR
PL91 1950 0001 2033 9004 5000 0003
Kod SWIFT Idea Bank: IEEAPLPA
paypal: m.sekielski@gmail.com
USD: www.paypal.com/cgi-bin/webscr…
AUD: www.paypal.com/cgi-bin/webscr…
CAD: www.paypal.com/cgi-bin/webscr…
EUR: www.paypal.com/cgi-bin/webscr…
GBP: www.paypal.com/cgi-bin/webscr...
patronite.pl/sekielski
________________________________________
Pamiętajcie o subskrypcji:
/ @sekielski
FB: / sekielski
TT: @sekielski
TT: @mareksekielski
Instagram: / tomaszsekielski
Instagram: / mareksekielski
Instagram: / sekielski_brothers_studio
Dziękujemy firmie Notto za dostarczenie mebli do studia i Sony Polska za wsparcie sprzętowe.
#sekielski #terapia #uzależnienie
U mnie było bicie przez ojca i znęcanie psychiczne matki, rywalizacja między matką a jej teściową o to, której będę usługiwać. Wyróżnianie dwóch z trójki braci, jako wartościowych a ja miałam być posłuszna, usłużna, pracowita. Średni brat był poniżany i bity przez ojca. Matka go broniła jak mogła. Dużo by gadać. Kto tego nie przeżył to nie zrozumie, kto przeżył to sam wie. Wyjechałam z Polski 12 lat temu i dopiero od 2 lat czuję się dobrze ze sobą. W Polsce byłam 4 lata temu. Nie tęsknię. Wystarczy mi rozmowa przez telefon. Jak coś zaczyna się dziać niefajnego w trakcie to poprostu się rozłączam. Zaczęłam pić od czasu do czasu jak matka mojego partnera znęcała się nade mną psychicznie, gdy przyjechała zajmować się wnukiem bo musiałam wrócić do pracy po macierzyńskim a miałam też depresję poporodową. Miałam stresującą i odpowiedzialną pracę na stanowisku, ale já uwielbiałam. Umiała nieźle się kryć, że syn nie zauważał jej wyrafinowanej gry słownej. Nuciła na powitanie Mniej niż zero, gdy zmęczona wracałam z pracy i musiałam robić obiad bo babcia to tylko spacerki z wnukiem i czytanie książek. Miałam myśli samobójcze, samookaleczałam się, kłóciłam się z partnerem, który był jak w transie i nie docierało do niego zachowanie matki. Po 9 mcach pogoniłam ją bo dałam ultimatum. Że jak ona nie wyjedzie to ja wyjadę. Żeby sprawdzić, czy to ze mną może coś nie tak poszłam do psychologa. I ona stwierdziła, że relacja syn-matka jest w jej przypadku zaburzona. Potem czasu na terapię grupową nie miałam, ale z depresji wyszłam sama bez leków czy terapii. Zaczęłam ubierać się w krótkie spodenki dopiero w wieku 37-38 lat, bo zawsze uważałam, że mam paskudne nogi. W kraju, w którym mieszkam osoby ubierają się jak chcą i nikt nie wytyka ich palcami. Uwielbiam to. Pływać nauczyłam się w wieku 35. Na basen zaczęłam chodzić, bo malutki syn bardzo chciał. Wcześniej mimo lepszej sylwetki wstydziłam się swojego ciała i myślałam, że jak pokażę się w 👙 to każdy będzie się śmiał i pokazywał palcem. Dziś mam to gdzieś i cieszę się, że mogę popływać razem z synem.
Złe dziecinstwo,brak miłosci i troski to trauma na cale życie,niestety w tamtych latach wielu rodziców nie potrafiło okazywac uczuc wzgledem swoich dzieci to był chów pt,,dzieci i ryby głosu nie maja” do tego dochodziły kary cielesne i w taki sposób stajemy sie zakompleksionymi ,niedowartosciowanymi z deficytem uczuc dorosłymi.
To obwinianie siebie wynika z tego, ze nikt nie przeprasza. Lata mijaja a oprawcy zyja w slodkiej niewiedzy, jak bardzo Nas skrzywdzili.
Nie mam słów.... Przepiękna zewnętrznie i wewnętrznie, wrażliwa i mądra kobieta. Jedna z najlepszych rozmów. Przynajmniej dla mnie.
Witam, moj ojciec nie byl alkoholikiem, mial zaburzenie osobowosci narcystyczne. Borykam sie z tym samym problemami co Pani i przez godzine Pani rozmowy moglabym powiedziec ze conajmniej 45 minut mojej ''spowiedzi'' wygladaloby tak samo. Brawo dla Pani za ODWAGE, TRZYMAM KCIUKI NAJPIERW ZA SIEBIE, POTEM ZA PANIA A POZNIEJ ZA INNE ''ZLAMANE'' DZIECI/DOROSLYCH. ZAUWAZMY SIEBIE I ZADBAJMY O SIEBIE JESTESMY TEGO WARCI. Serdecznie pozdrawiam
to jest dramatyczne, uzaleznianie swojej wartosci od uwagi mezczyzny....tak ma doslownie KAZDA moja znajoma, ktorej ojciec pił...żebrzą o jakieś ochłapy uwagi, usługują, zaduszają dbaniem.Przyciągają narcyzów obrzydliwych.wybaczają niewybaczalne.byle by spojrzał.
Pani Aniu, jestem stałym obserwatorem (słuchaczem) , nie wiem jak to nazwać - tego kanału . Widziałam wiele, naprawdę wiele rozmów Marka z różnymi ludźmi. Te rozmowy były ważne, ciekawe, zaskakujące i każda z nich czegoś mnie nauczyła. Dzisiaj zobaczyłam/wysłuchałam rozmowę z Panią. Potwierdzam to, co napisał Marek Sekielski - to była najbardziej poruszająca rozmowa, której wysłuchałam. Dziękuję, że Pani przyjechała do studia i opowiedziała nam swoją historię. W trakcie tej rozmowy, pomyślałam, że mogłaby Pani opisać swoją historię w literackiej formie. Pięknie Pani opowiada, piękną polszczyzną - bardzo chętnie przeczytałabym Pani książkę . Może czas na nowe wyzwanie ?
Samotność ... totalna samotność i żadnego wsparcia znikąd ( ciepłe słowo , bezinteresowny miły gest , serdeczny uśmiech) . To pamiętam najbardziej .
Przez większą część rozmowy miałam wrażenie, że Pani Anna mówi na głos moje myśli... Dziękuję i podziwiam, bo sama jestem jeszcze przed tą całą drogą ❤
Pani Aniu, jest Pani dzielną i mądrą kobietą, życzę dużo szczęścia, Panie Marku, dziękuję za tę rozmowę ☺️
Dzieci z rodzin DDA i DDD nie przestają kochać swoich rodziców, lecz przestają kochać... siebie.
"Można spać pół niedzieli i ktoś się może w Tobie zakochać!" - wspaniałe!
Pan Marek jest rewelacyjnym słuchaczem- prawdziwy, nienahalny. Myślę, że wielu mogłoby sie od niego uczyć
Wyszłam z rodziny alkoholowej gdzie tato pil i pije nadal, a mama jako głęboko współuzależniona była i jest skupiona na ojcu.Trudne dzieciństwo, przemoc fizyczna i psychiczna, wpłynęło ogromnie na moją dorosłość.Brak wiary w siebie, w swe możliwości.w dorosłym życiu przypłaciłam to depresją i znalezieniem także męża alkoholika.
Jestem i byłam w tej czczęśliwej , w tym ogromie zła jako dda , że moja śp Mama , mimo całego zła , któremu zostałam jako dziecko poddana , gdy zaczęłam tracić przytomność , postanowiła ratować mnie , moje zdrowie , jej zawdzięczam poczucie własnej wartości , wiarę w siebie i zaufanie do siebie , też mam za sobą nieudane małżeństwo , pobyty w szpitalach , terapiach , natomiast problemy natury zdrowotno psychicznej towarzyszą mi do dziś , pozdrawiam serdecznie Wszystkich , życzę duuuużo wiary w siebie i najlepszych ludzi na swojej drodze 🤗💪💝
Jestem tym bardziej wdzięczna za tę rozmowę, że słychać w głosie jakie to trudne mówić o tym. Podziwiam za odwagę i dziękuję, że mogłam w tym uczestniczyć 💚
Marku - o tak! Jedna z najważniejszych rozmów jakie nagrałeś!
Przez prawie pół materiału płakałam, ale wiedziałam że tak będzie. Za dużo traumy w głowie, dzięki za ten wywiad....
Ależ szczera, odważna i mądra kobieta! Dziękuję Ani i Markowi - lekcja życia nie tylko dla DDA.
Mądra, fantastyczna, piękna-mega zgrabna-kobieta z Pani!!! Jestem pod ogromnym wrażeniem tego wywiadu. Pan Marek-słuchacz wyśmienity. Pozwala na pełne wypowiedzi-trafnie koncząc je morałami. Życzę Pani długiego, szczęśliwego życia-BO W PEŁNI PANI NA NIE ZASŁUGUJE! A Panu Markowi, kolejnych tak cudownych rozmów, z osobami które powinny być naszymi mentorami. Pozdrawiam serdecznie!