"Bardzo duża, czerwona flaga, kiedy ktoś nam bliski nie jest zainteresowany naszymi uczuciami." - ja to zrozumiałem dopiero po - dokładnie - dziesięciu latach... Pani materiały o związku z narcyzem bardzo pomogły, dziękuję i pozdrawiam!
Ludzie mają potworny problem z przepraszaniem. Pewna pani psycholog, z którą jakiś czas byłem sama w końcu się przyznała do tego, że te trzy magiczne słowa stanowią dla niej spory problem, unika, jak ognia. Szybko to w niej zauważyłem. To jest nawet przykre, że ludzie tego nie potrafią i unikają..
Cześć , przyznam że oglądam twoje wykłady tylko dlatego ponieważ bardzo mi się podobasz. Masz magiczne spojżenie i piękne oczy. Powiedzmy że właściwie od tego się zaczeło a teraz łączę przyjemne z pożytecznym. Tzn że nie tylko podziwiam twoją urodę ale również słucham o czym tak naprawdę opowiadasz. Pozdrawiam serdecznie Marian
Eh. Najgorsze w tym jest to, że zapewne większość oglądających to osób jest już w tej sztuce obeznana. Ci, którzy nie przepraszają, nie robią tego najczęściej nie dlatego, że nie potrafią, tylko dlatego, że im się nie chce bądź uznają, że nie warto. Dlaczego ludzie nie czują potrzeby przeproszenia kogoś, kto nie jest wobec nich równy lub silniejszy? Tak, wiem, są różni ludzie, ale na przykład szef rzadko przeprasza pracowników. Rodzic mało kiedy przeprasza dziecko. Nawet nauczyciel w szkole, gdy wyciągnie zbyt pochopnie wnioski karząc dziecko, nie przeprosi. Czyżby nasz egoizm był tak wszechogarniający, że nawet sumienie jest mu podporządkowane?
Czuję, że poruszyłaś coś głęboko w moim sercu i chwilę sobie teraz pobędę w tym stanie. Dziękuję za ten materiał. Zrozumiałem że czasem robienie pauzy przy trudnych emocjach wpuszcza nowe światło.
Zawsze daję łapkę w górę, super filmik ❤❤ Niestety często jest tak że osoba przepraszająca zawsze przeprasza A osoba winna obwinia niewinnego 😐 Ale i tak dobre przypomnienie bo czasem już zapomina się o prawdziwym szczerym przepraszaniu za swoje czyny i branie odpowiedzialności zamiast zrzucenia winy na wszystkich. Chociaż i tak nie rozumiem tych co zawsze uznają się za świętych i nigdy nie mają za co przepraszać 🤔
Ludzie wpadają w szał, kiedy uświadamia się im, że przepraszanie za to jak się czuje to nie przeprosiny. Albo że tłumaczenia i racjonalizacje nie mają znaczenia. Bo co to znaczy? Że ktoś mnie przeprasza, ale w sumie mógł się tak zachowac bo xyz? No właśnie. 😉
Dziękuję za ciekawy odcinek ! Kolejny ważny temat ! W stałych, bliskich relacjach ważne jest też, aby na przyszłość za tym przepraszam szła zmiana. Poza tym, jak wiele jest osób, które nie potrafią z siebie wydusić słowa ,,przepraszam" i uważają za wstydliwe przyznanie się do błędu. Tymczasem jest to oznaka dojrzałości. Poza tym jak bardzo takie szczere ,,przepraszam" potrafi zbliżyć ludzi do siebie ułatwić życie i zapobiegać budowaniu murów w relacjach....
Autentyczne 'przepraszam' odbywa sie na wielu poziomach, koduje nas na tyle gleboko abysmy nastepnym razem nie powtarzali tzw. zlego zachowania. jak sie wczujemy w druga osobe to poczujemy jak gleboko koduje sie to 'przepraszam'. U osob toksycznych jest to tylko slowo wypowiadane przez usta. A w zwiazku z tym onoi nic nie zmienia i nie modyfikuje przyszlych zachowan.
Kiedyś ktoś mnie przeprosił w stylu "jeśli coś zrobiłam nie fair to przepraszam" - i to w zasadzie jest takie przepraszanie, żeby nie przeprosić tylko mieć coś odhaczone. Dodam jeszcze, że sprawa była ewidentna. Człowiek musi wiedzieć, za co przeprasza, czemu, i że jest to dla tej drugiej osoby.
Bardzo mnie ten przykład zatrzymał, dzięki za niego! Domyślam się, że Pan na myśli takie lekceważące „przepraszam”, w którym ten tryb warunkowy oznacza, że jeszcze nie uruchomiono refleksji nad tym za co należy przeprosić lub jest to użyte by nie wprost zakomunikować „nie jest to dla mnie na tyle ważne, by tę refleksję poczynić”. Dodałabym rozróżnienie, że czasami to „jeśli coś zrobiłam nie fair to przepraszam” może być kierowane wobec osoby, która okazuje obrazę/milczenie/nieprzyjemne nastawienie, a pytana wprost nie odpowiada ani nie zmienia postawy. Są osoby, które tego nie wytrzymują i tak „przepraszają na zapas” niejako chcąc łagodzić.
Warto komunikować drugiej osobie to, co mnie zraniło; co sprawił, że poczułem złość, gniew lub inne trudne emocje. Czasami coś, co dla nas może wydawać się "ewidentne", nie jest takie dla drugiej osoby, a drugi człowiek nie czyta nam w myślach i sercu, by wiedzieć co jest nie tak. Zwykła komunikacja pozwala rozwiązać wiele trudnych sytuacji 🙂 Wszystkiego dobrego!
@@kamilakazmierczak Sprawa była złożona i gatunkowo ciężka - tam była oszustwo, triangulacje, kłamstwa a te przeprosiny to była próba przejścia ponad tym wszystkim, żeby zamieść wszystko pod dywan. Nie było żadnej refleksji, ani chęci jakiegoś przepracowania tego w żaden sposób czy liczenia się z odczuciami drugiej osoby. Komunikacja - owszem - ale jeśli widać, że ta druga osoba nie interesuje się wcale czyimiś odczuciami, to ile można? Zacząłem się dystansować i wtedy padły te uniwersalne przeprosiny, bardziej one miały spowodować u mnie konkretnie nastawienie, bo nie odczulałem, żeby za nimi cokolwiek było. Sprawa była ewidentna, bo kluczowa dla relacji, a nie prozaiczna, której powiedzmy, można jakoś nie zauważyć i wtedy owszem - należy zakomunikować, że coś jest nie tak i rozmawiać. Ale jeśli sytuacja jest oparta o konkretne zdarzenia, widziane przez obie strony - obiektywnie po prostu raniące dla jednej, to czy trzeba wysyłać poselstwo? Bo w moim odczuciu to trzeba zwinąć obóz i szukać bardziej sprzyjających relacji. Tym bardziej że to był powtarzający się schemat, którego nie potrafię sklasyfikować jako normalny. Miałem parę relacji, mniej lub bardziej udanych, ale ta była wyjątkowo wyniszczająca.
A co jeśli moja ukochana twierdzi, że nie ma za co przepraszać? 😅 Raz tylko to zrobiła kiedy zrozumiała, że zbyt wiele opowiadała o swoim byłym. Wiele razy wypowiada ciężkie słowa, ale nigdy nie ma poczucia winy by przeprosić....
A co jeśli kogoś NIE okłamałem, a ta osoba oczekuje za to przeprosin? Mogę przeprosić tylko za to zło, które zrobiłem. Nie mogę przeprosić za to, co ta osoba myśli, że zrobiłem. Nie jestem jej myślami.
Tak myślę nad tym przykładem. Być może warto skupić się na tym dlaczego druga osoba odbiera coś, jako kłamstwo - może coś ją zraniło, może odebrała tak jakieś słowa? Może warto dopytać? Gorzej jak uruchamiają się tzw. "ciche dni", albo jest strzelany foch 🙃 Ostatnio doświadczam tego, że choć byłbym dobry w komunikacji z innymi, to to za wiele nie zmienia. W sensie takim, że i tak trudne sytuacje będą. Ba, będą takie, które są nierozwiązywalne! To trochę ogołaca moje ego, które chciało nie raz sztuką komunikacji manipulować rozmówcą, aby moje było na wierzchu 😉 Cóż, nie zawsze intencje są czyste, ale warto się przyglądać motywacjom.
@Adrian masz dużo racji. Byłam tak przeczołgiwana przez narcystyczną osobę z pracy. Moje zupełnie normalne zachowanie było pretekstem do skarżenia na mnie do przełożonego i żalenie się, że ranię uczucia, poniżam (na przykład maile bez uśmiechniętej buźki czy serduszka są agresywne). Zanim się połapałam to nawet za coś szczerze przeprosiłam (czego jak potem sobie przypomniałam nie powiedziałam). Przeprosiny nie były przyjęte. Skwitowane milczeniem. Teraz unikam tej osoby i jej uczuć. Ale jest to trudny temat, bo krępuje się moją naturalną ekspresję i zmusza do odgadywania cudzej reakcji emocinalnej za wczasu. Oczywiście piszę o toksycznej manipulacji.
To wykład na poziomie dzieci ze szkoły podstawowej. Poziom, na którym znajduje się wciąż spora część społeczeństwa. Trochę wstyd, że takie rzeczy trzeba tłumaczyć dorosłym ludziom.
"Bardzo duża, czerwona flaga, kiedy ktoś nam bliski nie jest zainteresowany naszymi uczuciami." - ja to zrozumiałem dopiero po - dokładnie - dziesięciu latach... Pani materiały o związku z narcyzem bardzo pomogły, dziękuję i pozdrawiam!
🙏🏻
Swietne rady,bardzo malo osob tak robi,a to by rozladowalo wiele konfliktow
Ludzie mają potworny problem z przepraszaniem. Pewna pani psycholog, z którą jakiś czas byłem sama w końcu się przyznała do tego, że te trzy magiczne słowa stanowią dla niej spory problem, unika, jak ognia. Szybko to w niej zauważyłem. To jest nawet przykre, że ludzie tego nie potrafią i unikają..
Cześć , przyznam że oglądam twoje wykłady tylko dlatego ponieważ bardzo mi się podobasz. Masz magiczne spojżenie i piękne oczy. Powiedzmy że właściwie od tego się zaczeło a teraz łączę przyjemne z pożytecznym. Tzn że nie tylko podziwiam twoją urodę ale również słucham o czym tak naprawdę opowiadasz.
Pozdrawiam serdecznie
Marian
Kolejny ciekawy materiał, sedno sprawy: przestrzeń dla drugiej osoby, zawsze z pozycji empatii !!
Świetny film. Krótki, a zarazem bogaty w treść i skłaniający do refleksji. Dzięki!
Eh. Najgorsze w tym jest to, że zapewne większość oglądających to osób jest już w tej sztuce obeznana. Ci, którzy nie przepraszają, nie robią tego najczęściej nie dlatego, że nie potrafią, tylko dlatego, że im się nie chce bądź uznają, że nie warto. Dlaczego ludzie nie czują potrzeby przeproszenia kogoś, kto nie jest wobec nich równy lub silniejszy? Tak, wiem, są różni ludzie, ale na przykład szef rzadko przeprasza pracowników. Rodzic mało kiedy przeprasza dziecko. Nawet nauczyciel w szkole, gdy wyciągnie zbyt pochopnie wnioski karząc dziecko, nie przeprosi. Czyżby nasz egoizm był tak wszechogarniający, że nawet sumienie jest mu podporządkowane?
Bo dojrzałość tych ludzi, których wymieniłeś jest w marnym stanie. A od rodzica się wszystko zaczyna..
prosty, i genialny przekaz, dziękuję
🙏🏻
Tak Ciebie słucham i sobie myślę: Jezu jak ty dużo mądrych rzeczy mówisz 😉
Jezu dużo mądrych mówił :) ja gdzieś w drodze. Dziękuję 🙏🏻 😉
Pani Kamilo , przepraszam ale muszę to powiedzieć , ja uwielbiam Panią słuchać , ma Pani przepiękny wręcz melodyczny głos . ❤
Czuję, że poruszyłaś coś głęboko w moim sercu i chwilę sobie teraz pobędę w tym stanie. Dziękuję za ten materiał. Zrozumiałem że czasem robienie pauzy przy trudnych emocjach wpuszcza nowe światło.
Jestem zauroczony, przepraszam ;-)
A tak już na poważnie, najczęstsze przeprosiny polityków "przepraszam, jeśli ktoś czuje się urażony"
Zawsze daję łapkę w górę, super filmik ❤❤ Niestety często jest tak że osoba przepraszająca zawsze przeprasza A osoba winna obwinia niewinnego 😐 Ale i tak dobre przypomnienie bo czasem już zapomina się o prawdziwym szczerym przepraszaniu za swoje czyny i branie odpowiedzialności zamiast zrzucenia winy na wszystkich. Chociaż i tak nie rozumiem tych co zawsze uznają się za świętych i nigdy nie mają za co przepraszać 🤔
Ludzie wpadają w szał, kiedy uświadamia się im, że przepraszanie za to jak się czuje to nie przeprosiny. Albo że tłumaczenia i racjonalizacje nie mają znaczenia. Bo co to znaczy? Że ktoś mnie przeprasza, ale w sumie mógł się tak zachowac bo xyz? No właśnie. 😉
Dziękuję za ciekawy odcinek ! Kolejny ważny temat ! W stałych, bliskich relacjach ważne jest też, aby na przyszłość za tym przepraszam szła zmiana. Poza tym, jak wiele jest osób, które nie potrafią z siebie wydusić słowa ,,przepraszam" i uważają za wstydliwe przyznanie się do błędu. Tymczasem jest to oznaka dojrzałości. Poza tym jak bardzo takie szczere ,,przepraszam" potrafi zbliżyć ludzi do siebie ułatwić życie i zapobiegać budowaniu murów w relacjach....
IMO ważne jest, że jeśli przepraszamy za coś więcej niż słowa, to samo przepraszanie to za mało. Musi być jeszcze zadośćuczynienie.
☺pozrawiam cieplutko☺ i korzystajac ze sposobnosci spokojnych radosnych Swiat zycze🤗
Autentyczne 'przepraszam' odbywa sie na wielu poziomach, koduje nas na tyle gleboko abysmy nastepnym razem nie powtarzali tzw. zlego zachowania. jak sie wczujemy w druga osobe to poczujemy jak gleboko koduje sie to 'przepraszam'. U osob toksycznych jest to tylko slowo wypowiadane przez usta. A w zwiazku z tym onoi nic nie zmienia i nie modyfikuje przyszlych zachowan.
Bardzo fajny film ❤
❤️
Kamila lubię Cię słuchać jeszcze nie powiedziaś nic z czym mógłbym polemiizować z rożnych źródeł a wnioski te same.
Kiedyś ktoś mnie przeprosił w stylu "jeśli coś zrobiłam nie fair to przepraszam" - i to w zasadzie jest takie przepraszanie, żeby nie przeprosić tylko mieć coś odhaczone. Dodam jeszcze, że sprawa była ewidentna. Człowiek musi wiedzieć, za co przeprasza, czemu, i że jest to dla tej drugiej osoby.
Bardzo mnie ten przykład zatrzymał, dzięki za niego!
Domyślam się, że Pan na myśli takie lekceważące „przepraszam”, w którym ten tryb warunkowy oznacza, że jeszcze nie uruchomiono refleksji nad tym za co należy przeprosić lub jest to użyte by nie wprost zakomunikować „nie jest to dla mnie na tyle ważne, by tę refleksję poczynić”.
Dodałabym rozróżnienie, że czasami to „jeśli coś zrobiłam nie fair to przepraszam” może być kierowane wobec osoby, która okazuje obrazę/milczenie/nieprzyjemne nastawienie, a pytana wprost nie odpowiada ani nie zmienia postawy. Są osoby, które tego nie wytrzymują i tak „przepraszają na zapas” niejako chcąc łagodzić.
Warto komunikować drugiej osobie to, co mnie zraniło; co sprawił, że poczułem złość, gniew lub inne trudne emocje.
Czasami coś, co dla nas może wydawać się "ewidentne", nie jest takie dla drugiej osoby, a drugi człowiek nie czyta nam w myślach i sercu, by wiedzieć co jest nie tak. Zwykła komunikacja pozwala rozwiązać wiele trudnych sytuacji 🙂
Wszystkiego dobrego!
@@kamilakazmierczak Sprawa była złożona i gatunkowo ciężka - tam była oszustwo, triangulacje, kłamstwa a te przeprosiny to była próba przejścia ponad tym wszystkim, żeby zamieść wszystko pod dywan. Nie było żadnej refleksji, ani chęci jakiegoś przepracowania tego w żaden sposób czy liczenia się z odczuciami drugiej osoby. Komunikacja - owszem - ale jeśli widać, że ta druga osoba nie interesuje się wcale czyimiś odczuciami, to ile można? Zacząłem się dystansować i wtedy padły te uniwersalne przeprosiny, bardziej one miały spowodować u mnie konkretnie nastawienie, bo nie odczulałem, żeby za nimi cokolwiek było. Sprawa była ewidentna, bo kluczowa dla relacji, a nie prozaiczna, której powiedzmy, można jakoś nie zauważyć i wtedy owszem - należy zakomunikować, że coś jest nie tak i rozmawiać. Ale jeśli sytuacja jest oparta o konkretne zdarzenia, widziane przez obie strony - obiektywnie po prostu raniące dla jednej, to czy trzeba wysyłać poselstwo? Bo w moim odczuciu to trzeba zwinąć obóz i szukać bardziej sprzyjających relacji. Tym bardziej że to był powtarzający się schemat, którego nie potrafię sklasyfikować jako normalny. Miałem parę relacji, mniej lub bardziej udanych, ale ta była wyjątkowo wyniszczająca.
W takim razie umiem przepraszać. Przyznaję - to nie jest łatwe.
A co jeśli nie powiedziałam nic złego, a ktoś się poczuł źle? Mam przeprosić nawet gdy tego nie czuję?
A co jeśli moja ukochana twierdzi, że nie ma za co przepraszać? 😅
Raz tylko to zrobiła kiedy zrozumiała, że zbyt wiele opowiadała o swoim byłym. Wiele razy wypowiada ciężkie słowa, ale nigdy nie ma poczucia winy by przeprosić....
❤❤❤❤❤❤❤🎉
A mnie Narcyzkii w robocie przepraszają,, a ja już głupi jestem, kto narcyz, a kto nie. Walić to. Najważniejsze bara bara pozdro😆
A co jeśli kogoś NIE okłamałem, a ta osoba oczekuje za to przeprosin?
Mogę przeprosić tylko za to zło, które zrobiłem. Nie mogę przeprosić za to, co ta osoba myśli, że zrobiłem. Nie jestem jej myślami.
Tak myślę nad tym przykładem. Być może warto skupić się na tym dlaczego druga osoba odbiera coś, jako kłamstwo - może coś ją zraniło, może odebrała tak jakieś słowa? Może warto dopytać?
Gorzej jak uruchamiają się tzw. "ciche dni", albo jest strzelany foch 🙃
Ostatnio doświadczam tego, że choć byłbym dobry w komunikacji z innymi, to to za wiele nie zmienia. W sensie takim, że i tak trudne sytuacje będą.
Ba, będą takie, które są nierozwiązywalne!
To trochę ogołaca moje ego, które chciało nie raz sztuką komunikacji manipulować rozmówcą, aby moje było na wierzchu 😉
Cóż, nie zawsze intencje są czyste, ale warto się przyglądać motywacjom.
@Adrian masz dużo racji. Byłam tak przeczołgiwana przez narcystyczną osobę z pracy. Moje zupełnie normalne zachowanie było pretekstem do skarżenia na mnie do przełożonego i żalenie się, że ranię uczucia, poniżam (na przykład maile bez uśmiechniętej buźki czy serduszka są agresywne). Zanim się połapałam to nawet za coś szczerze przeprosiłam (czego jak potem sobie przypomniałam nie powiedziałam). Przeprosiny nie były przyjęte. Skwitowane milczeniem. Teraz unikam tej osoby i jej uczuć. Ale jest to trudny temat, bo krępuje się moją naturalną ekspresję i zmusza do odgadywania cudzej reakcji emocinalnej za wczasu. Oczywiście piszę o toksycznej manipulacji.
To wykład na poziomie dzieci ze szkoły podstawowej. Poziom, na którym znajduje się wciąż spora część społeczeństwa. Trochę wstyd, że takie rzeczy trzeba tłumaczyć dorosłym ludziom.
proszę jaki oświecony geniusz .