Ειρήνης Χηράτου "Ciuffi Coco" / Μονόλογος με τη Μαριάννα Γκέκα

(...) Μονόλογος: «Αγαπημένε μου Cocό, εγώ είμαι! Η Κλαίρη. Η κοκκινομάλλα η γιαγιά σου η γελαστή, η αγαπημένη nonna! Γεννήθηκα το 1944 (ή 45;) Χμ. Αμφιλεγόμενο. Και από μωρό που ήμουν πάντοτε σκαστή είχα μαλλάκια ζόρικα, σγουρά και κατακόκκινα, δύσκολα χρόνια…ζόρικα, μα σώθηκα! Και όσοι δεν με γούσταραν, με κυνηγάνε ακόμα...Τα τρύπια σύνορα του νου σαν σύννεφα αιωρούνται (χμ). Και με μια λάμψη αστραπής, κινούνται...κινούνται και δονούνται, τίποτα δεν είναι «γραφτό» Ciuffi Cocό! Στο «φως μιας ανταρσίας» ρίξε του χάους τη ζαριά και μην αναστενάζεις! Κουκουλοφόροι. Nτουντουκοφόροι. Ψηφοφόροι, κουστωδίες και κούφιες αερολογίες, όμως δεν γράφεται με γράμματα ψιλά η Ιστορία και ιδού η απoρία: Γιατί έχει αίμα στα σκαλιά; Τι Κούβα τι Αργεντινή. Ρωσία ή Αμερική, Ευρώπη ή Ασία…Η λεία πάντα των φρικιών, οι αδύναμες οι τάξεις και τα «γρανάζια» τους…γερά! Δουλεύουνε εντάξει. Δουλεύουν χάρμα οι «τροχοί»…Γάζωνε ιδέες τρυφερές και αισθήματα στον Νότο, οι αληταράδες του Βορρά, τρέμουν τα συναισθήματα και της ψυχής το moto! Να πιάσουν όλοι άπατο σε πισσωμένο πάτο. Μάτια κενά…και να: μας φέραν και το ΝΑΤΟ. Και δώστου - δώστου οι «βολές». Σπουδαίο πράμα οι εκλογές…(μην το αρνηθείς). Και μη μου πεις: «γιατί ψηφίζουν με σταυρούς και τα λοιπά». Ποτέ μου δεν κατάλαβα. (Μόνος του δεν σταυρώνεται πάντοτε ο καθείς); Συνθηματολογίες και ανούσια «προκάτ», μα cut! Δεν είναι όλα ανώφελα στο πλήρωμα του χρόνου! Γάζωνε ιδέες τρυφερές και βάζε πάντα κόμμα! Γάζωνε ιδέες τρυφερές που εμπνέουνε ακόμα…τους ποιητές! Σαν ένα πεύκο γάντζωνε θηλιές στα τρυφερά κλαριά σου! Θηλιές, για τους βασανιστές. Για εκείνους τους λαπάδες και «Μεταξάδες» των καιρών. Για εκείνους τους τυπάδες που έτσι αβασάνιστα στερούν το Θαύμα της ζωής από τα χείλια των παιδιών…τα κόκκινα. Ξέρω: δεν είναι όλα ρόδινα. Όμως στα χνάρια αυτών των τροφαντών «θεών», άναψε άμα χρειαστεί ακόμα και λυχνάρια, αγόρασε φυτίλια και κοίτα να σε χάσουν! Τα κόκκινα φεγγάρια βαριόνται να υπάρχουν απλά για να υπάρχουν ψηλά στον ουρανό. Φωτίζουνε τις πέτρες και ανάβουνε δαδιά, μη ξεχαστείς! Προχώρα έτσι, (συν Αθηνά και χείρα κίνει) και θά’ ρθει «εκείνη»! Θα έρθει η Θέμις να σε βρει (τους βλέπεις;) Κάποιοι απ’ αυτούς δεν περπατούν μα μπουσουλούν ή σέρνονται σαν φίδια (τι κι αν χαμογελούν); Άναψε πέτρες ή δαδιά και κάψτους! Να σταματήσει η γκίνια! Κινούνται πάντα αθόρυβα να μην τους καταλάβουν και ακολουθούν αθόρυβα…ακόμα και τις σκέψεις σου! Γι’ αυτό εσύ συνέχισε να «ράβεις»…Ciuffi Cocό…«ιδέες». Η nόnna πάντα λάτρευε τις ραπτομηχανές (θυμάσαι); Και κάτι ακόμα. Κάτι τελευταίο: τα φωτισμένα τα μυαλά τα τρέμουνε και πάντα τους θα ζέχνουνε. Και πάντα τους θα μασουλούν (xμ)…μια τσίκλα. Σε κάθε κατρακύλα θα αλλάζουν πάντα δέρμα (λατρεύουνε το αίμα), θα αλλάζουν πάντα πρόσωπα, μα έχει η ζωή γυρίσματα απρόσωπα! Στης «Προσμονής Τον Αργαλειό» κλεψύδρες και χαμόγελα να υφαίνεις, συνέχισε να πλέκεις: έτσι όπως κάναμε κι εμείς. Έτσι όπως κάναμε κι εμείς…για λέγε: Το αντέχεις; Πολέμα με ό,τι έχεις! Ιδέες και χαμόγελα να υφαίνεις, μην περιμένεις! Τρέξε απλά και ζήσε. Ζήσε ελεύθερο πουλί κάτω απ’ το φως του φεγγαριού! Σπουδαία όμως κι η προβιά του λιονταριού. Ανάποδα να τη φοράς. Φόρα την κι απ’ την ίσια. Ή φόρα και καμιά φορά στολή λευκή…«γατίσια» για να μπερδεύονται οι κακοί. Φόρα και κυάλια δύτη: σημάδευε τους στον βυθό σαν θύμα…ή σαν θύτης! Ζήσε με νου και με καρδιά και άντε γεια “le lune rosse non stanno solo in cielo ma anche in terra” Ciuffi Cocό… Σφυρίζουν αδιάφορα μα ανέκαθεν μισούσανε τα άβαφα μαλλιά…Τι πάει να πει, μακριά ή κοντά; Τα κόκκινα»! (...)
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ:
Εμφύλιος πόλεμος και σε μια περίοδο έντονων πολιτικών και κοινωνικών αναταραχών στην Ελλάδα, ένα βρέφος αντικρίζει για πρώτη φορά τον έναστρο ουρανό και αναρωτιέται, για το τι άραγε να εννοούσε το άγνωστο και γελαστό βυζί, που στάζοντας εκείνο το υπέροχο λευκό υγρό το άκουσε να λέει: «γέμισε ο κόσμος με κακούς».Ένα έργο εμπνευσμένο από την πολυτάραχη ζωή μίας άφοβης γυναίκας, της ΚΛΑΙΡΗΣ ΠΙΝΙΟΥ ΣΑΡΑΤΣΙΝΙ η οποία γεννήθηκε σε βάρκα…
* Βασισμένο στο βιογραφικό βιβλίο του Angelo Saracini: «Κλαίρη, τι ζωή μου χάρισες»
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Μουσική / Σενάριο /Διεύθυνση / Σκηνοθετική επιμέλεια: Ειρήνη Χηράτου
Την Κλαίρη Πίνιου Σαρατσίνι υποδύεται η ηθοποιός ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΓΚΕΚΑ.
Τα τραγούδια της παράστασης ερμήνευσαν:
ΓΙΑΝΝΗΣ ΘΩΜΟΠΟΥΛΟΣ - ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΓΚΕΚΑ
ΕΠΑΙΞΑΝ ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ:
Σπύρος Κωστής (ακορντεόν), Βιβή Γκέκα (μαντολίνο), Σόλης Μπαρκή (κρουστά - percussion), Δήμος Πολυμέρης (γαλλικό κόρνο), Ειρήνη Χηράτου (βιολί), ενώ επί σκηνής διασταυρώνονται με την ηθοποιό μουσικά και θεατρικά οι μουσικοί και η δημιουργός.
Ευχαριστούμε τον Νίκο Γράβαρη για την παραχώρηση από το αρχείο του, του μεγαλύτερου μέρους των καλλιτεχνικών φωτογραφιών που χρησιμοποιούνται για τις δραματουργικές ανάγκες της παράστασης.
Επιλογή και επεξεργασία υλικού προβολής: ΕΙ. Χ.
ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΕΡΓΟΥ: 75 ΛΕΠΤΑ