Cześć! Domyślam się, że przykład "influencerski" może w pierwszym odczuciu wydać się Wam z innego świata, ale myślę, że można go przełożyć na każdą branżę usługową, bo potencjalni klienci mogą próbować w podobny sposób naruszyć nasze granice (wymagać więcej niż się umówiliście, oczekiwać specjalnego traktowania itd.). Rozważałam wycięcie tej historii z odcinka, bo raczej o takich kulisach "się nie mówi", ale doszłam do wniosku, że chcę w moim podcaście opisywać autentyczne sytuacje, które rzeczywiście mnie obecnie dotyczą, a nie bazować na hipotetycznych :) Uznałam, że warto to dodać. Pięknego dnia!
Dobrze, że o tym mówisz. Ja też się z tym spotykam przy kontakcie z klientami. Jak mówisz bardzo ciężko jest postawić granice. A dasz palec to urwą Ci rękę.
Gabi, dziękuję za ten odcinek. W grudniu miałem pewną nieprzyjemną sytuację, która długo mnie męczyła. Wracając pewnego dnia późno domu byłem tak zmęczony, że potrzebowałem odpocząć. Okazało się jednak, że koleżanka i mój były już przyjaciel, nie byli do końca zadowoleni z wyników mojej pracy, którą mieliśmy następnego dnia prezentować na uczelni (taki lajtowy przedmiot) i kazali mi już i na teraz to poprawiać. Ja jednak wykazałem się asertywnością, że dziś tego nie zrobię ze względu na duże zmęczenie. Koleżanka przeklinała i wyzywała mnie na czacie, czego nawet się spodziewałem, ale konsekwentnie odmawiałem. Mój były przyjaciel, który był dla mnie jak brat, natomiast zadzwonił do mnie i spokojnie opisał sytuację, nie wiem, ale to była chyba 1 sytuacja od 5 lat znajomości, gdzie odmówiłem mu, bo wcześniej nie stawiałem granic i na wszystko się zgadzałem, bo może mu być źle. Zdenerwował się, ale nic nie powiedział, myślałem, że rozwiążemy tą sytuację na dniach i będzie po sprawie, bo w życiu różne sytuację się zdarzają i kłótnie są nie uniknione. Po dwóch dniach dzwoniąc do niego dowiedziałem się, że zostawił mnie i za moimi plecami postanowił dołączyć do innej grupy projektowej (omówieni byliśmy, że ja zrobię 2 projekty i on 2 z różnych przedmiotów). Moje były skończone i czekałem tylko na jego projekty, a on 1,5 miesiąca przed sesją mówi mi, że mam sobie je zrobić sam, bo on mi ich nie da. Kilka tygodni później znowu postawiłem się i to zakończyło naszą relację. Przez wiele miesięcy miałem wyrzuty, wracałem do tej sytuacji, stresowałem się, ale teraz wiem, że to on nie był w porządku (mimo, że to wiedziałem) i nie powinienem narzucać na siebie ciężaru winy, bo chciałem dla siebie dobrze. Tto on mnie oszukał i zostawił, bo nie pasowała mu jedna odmowa. Dodam jeszcze, że prezentacje i tak prezentowaliśmy końcem stycznia zgodnie z moimi przewidywaniami, ale przeprosin nie dostałem, bo przecież mogła być wcześniej. :P Uwolniłem się tym filmem od tego wydarzenia, już nie będzie miało na mnie wpływu jak wcześniej. Bo stawianie granic to wybór miedzy własnym dobrem, a dobrem ludzi, którzy jak widać nie koniecznie dbają o nasze dobro. Trzeba widzieć kogo wpierać i komu pomagać.
Szanuję. Szczególnie historia o współpracy z marką zrobiła na mnie wrażenie. Ale właśnie dlatego nienawidzę dostawania prezentów... nawet od rodziny. Często nietrafione a w dodatku czuję się zobowiązana i wiem, że taki darczyńca potrafi się upominać o swoje. Lepiej mi nic nie brać i nie tworzyć złudzeń... czasami czuję że żyję w innym świecie niż otaczający mnie ludzie, że istnieje świat zasad i oczekiwań których absolutnie nie rozumiem i nie widzę. Ale trudno, trzeba jasno przedstawiać swoje zasady i chronić siebie, bo nikt inny dla nas tego nie zrobi. W relacjach z facetami jest podobnie, oczekują że każda kobieta z radością przyjmie każdy prezent w postaci płatności, komplementu, otwarcia drzwi czy całej reszty a następnie oczekują podziękowania w jakiś konkretny sposób. A weź powiedz że sobie nie życzysz prezentu, że czujesz sie niekomfortowo w takiej sytuacji... Być może faktycznie nie rozumiem tych niepisanych umów społecznych, ale tak długo jak odbierają mi wolność to nie zamierzam w tę gre grać.
Dzięki za poruszenie tego tematu. Jestem aktualnie w trakcie ustalania granic ze swoją (mam nadzieję niedługo) obecną pracodawczyniom. Będąc na umowie zlecenie to ja podaje swoją dyspozycyjność a ona nie ma prawa narzucać mi godzin pracy. Niestety z tego co widzę wszyscy mają to w d. i jestem chyba pierwsza w filmie która nie godzi się na takie warunki. Oczywiście jestem po wizycie u radcy prawnego i stosowne kroki zostaną podjęte, natomiast muszę na co dzień znosić pogardliwe spojrzenia i szepty. Nie dajmy się dymać, znajmym swoje prawa.
dobrze że o tym mówisz, też zawsze myślałam że moje zmęczenie po spotkaniach wynika z mojego introwertyzmu😂 zwyczajnie jestem bardzo wyczulona na emocje i samopoczucie innych osób, działam jak skaner😅
To co jest siłą tego podcastu, jest jednoczesnie jego przekleństwem. Treści są bardzo osobiste, więc mam opory by "dzielić sie Tobą" z innymi. Polecanie Ciebie jest trudne. Choć poruszasz tematy są uniwersalne to jednak wyrażasz swoje odczucia, z ktorymi sie rezonuje lub nie. Jestes bardzo specyficzna "influenserką", trafiasz do wąskiej niszy.
Cześć! Domyślam się, że przykład "influencerski" może w pierwszym odczuciu wydać się Wam z innego świata, ale myślę, że można go przełożyć na każdą branżę usługową, bo potencjalni klienci mogą próbować w podobny sposób naruszyć nasze granice (wymagać więcej niż się umówiliście, oczekiwać specjalnego traktowania itd.). Rozważałam wycięcie tej historii z odcinka, bo raczej o takich kulisach "się nie mówi", ale doszłam do wniosku, że chcę w moim podcaście opisywać autentyczne sytuacje, które rzeczywiście mnie obecnie dotyczą, a nie bazować na hipotetycznych :) Uznałam, że warto to dodać. Pięknego dnia!
Super! Najlepsze historie to te prawdziwe, z życia wzięte. Gratuluję odwagi i uczciwość.
Właściwie to od kiedy są komentarze? Dawno mnie tu chyba nie było. Nadrobię materiał;)
Dobrze, że o tym mówisz. Ja też się z tym spotykam przy kontakcie z klientami. Jak mówisz bardzo ciężko jest postawić granice. A dasz palec to urwą Ci rękę.
Gabi, dziękuję za ten odcinek. W grudniu miałem pewną nieprzyjemną sytuację, która długo mnie męczyła. Wracając pewnego dnia późno domu byłem tak zmęczony, że potrzebowałem odpocząć. Okazało się jednak, że koleżanka i mój były już przyjaciel, nie byli do końca zadowoleni z wyników mojej pracy, którą mieliśmy następnego dnia prezentować na uczelni (taki lajtowy przedmiot) i kazali mi już i na teraz to poprawiać. Ja jednak wykazałem się asertywnością, że dziś tego nie zrobię ze względu na duże zmęczenie. Koleżanka przeklinała i wyzywała mnie na czacie, czego nawet się spodziewałem, ale konsekwentnie odmawiałem. Mój były przyjaciel, który był dla mnie jak brat, natomiast zadzwonił do mnie i spokojnie opisał sytuację, nie wiem, ale to była chyba 1 sytuacja od 5 lat znajomości, gdzie odmówiłem mu, bo wcześniej nie stawiałem granic i na wszystko się zgadzałem, bo może mu być źle. Zdenerwował się, ale nic nie powiedział, myślałem, że rozwiążemy tą sytuację na dniach i będzie po sprawie, bo w życiu różne sytuację się zdarzają i kłótnie są nie uniknione. Po dwóch dniach dzwoniąc do niego dowiedziałem się, że zostawił mnie i za moimi plecami postanowił dołączyć do innej grupy projektowej (omówieni byliśmy, że ja zrobię 2 projekty i on 2 z różnych przedmiotów). Moje były skończone i czekałem tylko na jego projekty, a on 1,5 miesiąca przed sesją mówi mi, że mam sobie je zrobić sam, bo on mi ich nie da. Kilka tygodni później znowu postawiłem się i to zakończyło naszą relację. Przez wiele miesięcy miałem wyrzuty, wracałem do tej sytuacji, stresowałem się, ale teraz wiem, że to on nie był w porządku (mimo, że to wiedziałem) i nie powinienem narzucać na siebie ciężaru winy, bo chciałem dla siebie dobrze. Tto on mnie oszukał i zostawił, bo nie pasowała mu jedna odmowa. Dodam jeszcze, że prezentacje i tak prezentowaliśmy końcem stycznia zgodnie z moimi przewidywaniami, ale przeprosin nie dostałem, bo przecież mogła być wcześniej. :P Uwolniłem się tym filmem od tego wydarzenia, już nie będzie miało na mnie wpływu jak wcześniej. Bo stawianie granic to wybór miedzy własnym dobrem, a dobrem ludzi, którzy jak widać nie koniecznie dbają o nasze dobro. Trzeba widzieć kogo wpierać i komu pomagać.
Brawo!
To ważny temat. Dziękuję, że podzieliłaś się swoimi doświadczeniami.
Uwielbiam Cię słuchać od minimalizmu aż po teraz
Pozdrawiam serdecznie Agnieszka
Bardzo ważny temat i cenne wskazówki. Dziękuję.
Szanuję. Szczególnie historia o współpracy z marką zrobiła na mnie wrażenie. Ale właśnie dlatego nienawidzę dostawania prezentów... nawet od rodziny. Często nietrafione a w dodatku czuję się zobowiązana i wiem, że taki darczyńca potrafi się upominać o swoje. Lepiej mi nic nie brać i nie tworzyć złudzeń... czasami czuję że żyję w innym świecie niż otaczający mnie ludzie, że istnieje świat zasad i oczekiwań których absolutnie nie rozumiem i nie widzę. Ale trudno, trzeba jasno przedstawiać swoje zasady i chronić siebie, bo nikt inny dla nas tego nie zrobi.
W relacjach z facetami jest podobnie, oczekują że każda kobieta z radością przyjmie każdy prezent w postaci płatności, komplementu, otwarcia drzwi czy całej reszty a następnie oczekują podziękowania w jakiś konkretny sposób. A weź powiedz że sobie nie życzysz prezentu, że czujesz sie niekomfortowo w takiej sytuacji...
Być może faktycznie nie rozumiem tych niepisanych umów społecznych, ale tak długo jak odbierają mi wolność to nie zamierzam w tę gre grać.
Temat bardzo potrzebny. Przekraczanie cudzych granic jest dla niektórych sposobem na życie. Brak reakcji ich rozzuchwala.
Dzięki za poruszenie tego tematu. Jestem aktualnie w trakcie ustalania granic ze swoją (mam nadzieję niedługo) obecną pracodawczyniom. Będąc na umowie zlecenie to ja podaje swoją dyspozycyjność a ona nie ma prawa narzucać mi godzin pracy. Niestety z tego co widzę wszyscy mają to w d. i jestem chyba pierwsza w filmie która nie godzi się na takie warunki. Oczywiście jestem po wizycie u radcy prawnego i stosowne kroki zostaną podjęte, natomiast muszę na co dzień znosić pogardliwe spojrzenia i szepty. Nie dajmy się dymać, znajmym swoje prawa.
dobrze że o tym mówisz, też zawsze myślałam że moje zmęczenie po spotkaniach wynika z mojego introwertyzmu😂 zwyczajnie jestem bardzo wyczulona na emocje i samopoczucie innych osób, działam jak skaner😅
To co jest siłą tego podcastu, jest jednoczesnie jego przekleństwem. Treści są bardzo osobiste, więc mam opory by "dzielić sie Tobą" z innymi. Polecanie Ciebie jest trudne. Choć poruszasz tematy są uniwersalne to jednak wyrażasz swoje odczucia, z ktorymi sie rezonuje lub nie. Jestes bardzo specyficzna "influenserką", trafiasz do wąskiej niszy.