Heb ik AUTISME? Kenmerken van autisme uitgelegd
Vložit
- čas přidán 24. 10. 2022
- Heb ik autisme? Vermoed je dat je mogelijk autisme hebt? In deze video worden kenmerken van autisme uitgelegd. Hierbij deel ik mijn eigen ervaringen met ASS / Autisme Spectrum Stoornis en geef ik voorbeelden uit mijn leven.
Voor een diagnose is het verstandig om altijd naar de huisarts te gaan. Die kan je doorverwijzen naar de juiste organisatie.
|| MEER OVER MIJ
TikTok:
/ dekonijnenmoe. .
CZcams De Konijnenmoeder:
czcams.com/channels/wix.html...
|| GERELATEERDE VIDEO'S
Wat is overprikkeling en wat doe je als je overprikkeld bent?
• Wat is OVERPRIKKELING ...
Hoe ik mijn diagnose autisme kreeg:
• Hoe ik mijn DIAGNOSE A...
|| MEER ZIEN?
Abonneer je dan op dit kanaal.
|| VERDER LEZEN
www.mariskamedia.nl
|| ZAKELIJK CONTACT
mail@mariskamedia.nl
Ik herken alles..; ook die overprikkeling en tijd nemen voor jezelf en na een hectische dag op het werk of zelfs een dag met vrienden en sociale contacten. Ik ben niet autistisch maar ik ben hoogbegaafd. Maar ik moet zeggen ik moet soms ook bijkomen van boodschappen doen of zelfs me huisje even schoonmaken..maar dat laatste komt voornamelijk door mijn zeer zware depressie die ik meer dan 3 jaar heb gehad, ben daar nu aan het uitkrabbelen.
Autisme en hoogbegaafdheid hebben veel overlappingen. Ik werd ook nooit begrepen door kinderen, kinderen of soms volwassenen snapte mijn sarcastische humor niet. Ik ging vaak om met enkele kinderen uit hogere groepen op de basisschool. Hoogbegaafde mensen hebben ook een zeer sterk rechtvaardigheidsgevoel.
Ik ken twee mensen die allebei een misdiagnose hebben gehad. Wareb bestempeld als autist en 15 jaar later bleken zij hoogbegaafd.
Wil je hierbij nog even complimenteren. Je hebt een fijne stem om naar te luisteren en legt alles rustig en duidelijk uit! Chapeau! Ga zo door!
Dank je wel! Ik heb het eerder gehoord, dat mensen die hoogbegaafd zijn bepaalde dingen ervaren die mensen met autisme ook ervaren. Lijkt me moeilijk, want juist als je hoogbegaafd bent verwacht men vaak extra veel van je.
Maar waar zit het verschil dan? Hoe ontdek je dat je hoogbegaafd bent ipv autistisch? En ass staat in de dsm en hoogbegaafdheid dacht ik niet? 'Bestaat' dat laatste dan wel?
Is hoogbegaafdheid niet gewoon een combinatie van autisme plus hoogintelligent?
@@prinsesopdeerwt1 nou nee hoor zijn twee compleet andere dingen. Maar dat is even te lang en complex om hier in een notendop even uit te leggen. Zou zeggen begin maar eens te kijken naar videos van oa Tessa Kieboom zij is expert en professor en weet alles omtrent Hoogbegaafdheid. Btw wist je dat er ook speciaal hoogbegaafde scholen zijn voor kinderen met een iq van minimaal 130, ik wil maar zeggen dan heb je een beetje een idee dat dit geen onzin is en ect tweede aparte dingen en twee aparte werelden zijn.
@@prinsesopdeerwt1 Goede vraag. Ik denk dat hoogbegaafdheid een eigenschap is en geen diagnose. Hoewel bij hoogbegaafdheid volgens mij ook veel uitdagingen komen kijken. Ik weet er zelf niet genoeg vanaf.
Bedankt voor je video. Ik ben erg onder de indruk, omdat het heel erg herkenbaar is......Ben inmiddels 51, maar loop al hele leven te worstelen. Het begint nu tot me door te dringen waarmee.
Wat lastig om zolang al te worstelen. Ik ben blij dat je wat aan de video hebt. Herkenbaarheid kan erg troostend werken.
Veel is erg herkenbaar voor mij.
Vooral ook bij 14:00
Heb ook wel vaak last van camoufleren, maskeren.
Ook door onzekerheid, negatief zelfbeeld etc.
Ik heb ook autisme en kijk graag naar je video’s. Mooi dat je ook beelden laat zien hoe je het ervaart. Mooie video weer Mariska!
Wat een ongelofelijke herkenning geeft jouw verhaal, echt de een na de andere eigenschap herken ik mezelf in. Eigenlijk heb ik mezelf heel lang afgesloten voor het toegeven dat ik autisme heb. Maar loop natuurlijk al heel mijn leven achter de feiten aan. Wat je aangeeft en zo herkenbaar is het leven op school. Je anders voelen, moeilijk aansluiting vinden en je geaccepteerd voelen. Nu ben ik 47 en door mijn dochter van 18 recent wakker geschud. Het voelt alsof de wereld onder me vandaan is gevallen. Mijn werk gaat al meer dan een jaar erg moeizaam en voel me angstig en onzeker. Ik heb vaak negatieve gedachten en kan niet goed nadenken over wat er toe doet. Mijn gezin lijd onder de situatie. Ik probeer me nu te verdiepen in wat het is en juist mensen zoals jij die het zo duidelijk vertellen geven me weer houvast. Ik merk dat ik erg de behoefte heb om er met iemand over te kunnen praten. Via de huisarts loopt er nu aan aanvraag bij het GGZ voor een tweede diagnose. Lang geleden ook onderzocht geweest. Maar ik denk dat gesprekken met mensen die zelf ook autisme hebben misschien waardevoller zijn, zeker op korte termijn. Mocht iemand dit lezen en ook die behoefte hebben, dan hoor ik het graag.
Wat goed dat je nu open staat voor je autismediagnose. Dat zal je vast erg helpen! Maar ik snap ook zeker dat het niet meevalt allemaal en dat het thuis ook z'n weerslag heeft.
Mij heeft lotgenotencontact ook erg geholpen. Wellicht kun je in de buurt een lotgenotengroep vinden?
@@mariskavandasselaarofficial enig idee hoe te beginnen met het vinden van een dergelijke groep?
@@joostleonard9614 ja, je zou op google kunnen zoeken op ‘autisme lotgenotengroep’ in combinatie met je woonplaats, een grote stad in de buurt of je provincie. Of zoek op ‘autisme gespreksgroep’ of ‘lotgenotencontact autisme’ in combinatie met je woonplaats. Verder kun je ook vragen bij GGZ-instellingen die mensen met autisme ondersteunen of ze van en dergelijke groep afweten. Of bij een MEE-vestiging bij jou in de buurt. De organisatie PAS organiseert door het land contactdagen, dus dat kan ook een leuk begin zijn.
Moest wel glimlachen over je uitleg over onrecht en eerlijkheid. Heel herkenbaar. 🙂
Ik heb de diagnose ASS sinds 2020.
Prima verwoord. Thanks!
Die 'hersteltijd' is idd groot ,
na een vakantie van twee weken had ik altijd minimaal een maand nodig om alles te verwerken ,
dan maar geen langere vakanties .
Ik mis het totaal niet...
weer een voorbeeld van hoe INTOLERANT we geworden zijn voor alles wat zogenaamd BUITEN het normale spectrum valt - als ik beweer dat ik niet hoog maar ULTRA sensitief ben, dan mag je HSP vermenigvuldigen met 1000 en toch probeerde ik NORMAAL te doen ... we zijn alle mogelijke doodlopende straatjes in gewandeld in de hoop daar nog iets extra te vinden en ik voorspel nu al dat mensen daarop terug zullen komen, want er bestaat alleen zoiets als een gulden middenweg ... Ik kan iets dat uniek is in de wereld, maar ik kan dit alleen zolang ik in 'De Laatste Sluis' zit, dus moet je op mij jouw boontjes niet op de week leggen en eerlijk gezegd zal ik blij toe zijn als ik weer in een normaal ritme mag meespelen. Mijn lichaam is ZIEK en ik heb niet meer de energie om te genezen, maar kon de tijd rekken door mijn lichaam te volgen en niet de adviezen, die mensen me gaven. Van een T-splitsing zijn we naar een Y-spitsing gegaan, dichter bij de middellijn, maar toch vergroten we nog steeds de afstand (en dat is, wat ik hier zie - je bent niet autistisch maar verwerkt informatie op een autistische manier). Mijn expertise is psycholinguïstiek, mijn professionele voorgeschiedenis speelt zich af op een school voor MLK en daar was ik de enige die didactisch kon (en mocht) werken, wat mij een creatieve basis gaf. Toen de school sloot had men plots geen werk meer voor de enige logopediste, die er nog overschoot bij de stichting en, ook al had ik er toen graag nog 2 jaar aan vastgeplakt, nu ben ik blij dat ik een ba-na-ba gedaan heb om de kennis van 28 jaar ervaring in het Nederlandse onderwijs vast te leggen in een portfolio. Ook dat ging fout en het was de zoveelste teleurstelling, die me in een toxische situatie vasthield, waardoor ik een dodelijke burnout kreeg - op 7 september 2011 zag ik dat het 'voortraject' didactiek (ik had een paramedisch diploma) nu een 4/20 had gescoord, terwijl ik zeker was dat het van een uitzonderlijke kwaliteit was en in december kreeg ik 'Brugada' (een combinatie van volledige insomnia, angstaanvallen en hartfalen). Ik overleefde elke aanval, die zonder enige twijfel een acuut doodvonnis was. Wat nu, dacht ik daarna, want dit was zo extreem dat het verder ging dan de touwtjes weer in handen te nemen. De laatste 11 jaar waren er om de naald in de hooiberg te zoeken en ALLEEN als ik het juist zie (tegen beter weten in), kan ik teruggaan naar 2011 om van de T een Y te maken (van de thee een ei maken). Mensen reageren flauw en venijnig, maar daar heb ik geen boodschap aan en ik ben voorstander van zaken op de tafel te gooien, die te lang in de grijze zone gebleven zijn. Ik ben de leerkracht, die de kracht heeft om te leren - zelfs mijn middelbaar onderwijs had een brede aanbieding, maar dat ik voor logopedie gekozen heb is specifiek. Kortom, je kan mij de ezelsoren opzetten en alles bagatelliseren, maar je kan niet meer ontkennen dat alles wat uit elkaar gevallen was weer terug aan elkaar plakt. Ik heb heel wat lekkers in de aanbieding, maar twijfel of mensen er de ernst van inzien - dit gaat niet over een opgefokte bagatel, maar iets waar we allemaal eens goed over moeten nadenken - hoe goed mijn assessments ook waren, men gaf mij de score, die men voor me overhad (en heeft daarna geprobeerd de pluimen in eigen kont te steken, wat het helemaal fout maakt, want zo'n student als mij krijgen ze echt nooit meer) ...
Hier kan ik mijn LAATSTE inzicht aan toevoegen - *contextuele afwijzing* -> vertaald naar de praktijk is dat -> ik zou wel willen, maar de omstandigheden laten het niet toe. Het is discrimineren met witte handschoenen aan en de gemiddelde mens accepteert het zonder morren (het is nu eenmaal zo). Ik ben 11 jaar contextueel afgewezen door IEDEREEN waar ik mee te maken kreeg, zelfs mijn familie heeft radicaal met me gebroken en mijn kinderen zie ik amper. Omdat dit te veel weerstand is voor 1 persoon (die zich onbegrepen voelt), is het omgedraaid -> ik wijs de wereld contextueel af en dat leidt automatisch naar een extreme isolatie, toch voelt die cocon veiliger aan dan de mensen die hun afwijzing verpakken in zogenaamde adviezen. Het ergste wat in de p.v. Minnelijke schikking stond was dat ik voor het huis moest zorgen als een 'goede huisvader' - zelfs dat kiet Peter aan mij over en niet eens gratis, want hij vroeg 950 euro per maand omdat ik er bleef wonen (zodat er voor de kinderen niks veranderde). Is het dan raar dat ik geen toekomst voor mezelf kan uittekenen? Toen ik op sterven na dood was, deed hij alsof ik mezelf zat aan te stellen en toen bleek dat ik het overleefd had werd dat de moraal van het hele verhaal. Alleen als ik slaap kan ik nog mezelf zijn, in wakkere toestand zie ik de ruïnes van een veelbelovend leven, maar de omstandigheden waren er niet naar om ook maar op 1 vlak te scoren. Ik heb voor iedereen geleefd, die hier beter van geworden is, behalve voor mezelf en dat is een waarheid als een koe, want mensen zijn niet aardig, tenzij ze er per direct beter van worden.
Hoi mijn moeder dacht vroeger dat ik autistme had ze dacht het zeker te weten .maar dat werd nooit erkend. Ik ben nu 39 en op mijn 38ste is het vast gesteld.
Ik vind het zo knap hoe jij alles zo goed kunt beschrijven alles wat jij vertelde bizar genoeg alles is erkenning voor mij bedankt ❤ ik volg je nu omdat ik graag meer leer erkening is ook echt fijn
Hoi Melissa, wat fijn dat je nu duidelijkheid hebt. Herkenning kan heel fijn zijn, he? Wat leuk dat je mij volgt. :)
Hi, 38 en een diagnose, dat is best laat, hoe lang heeft het geduurd vanaf het moment dat je een begin bent gaan maken met je zoektocht?
Zit in het zelfde schuitje ,bij mij werdt, het ook die leeftijd vast gelegd .Door psygologisch onderzoek.
Goed uitgelegd! Overdreven eerlijk zijn en dingen te letterlijk nemen is voor mij zo herkenbaar! Het praten over koetjes en kalfjes vind ik dan weer helemaal niet lastig, maar ik praat vaak wel liever over dingen met meer diepgang. Gr. Simone
Dank je wel!
Hoi, ben blij dat jij dit zo mooi en vooral duidelijk hebt uitgelegd. Zelf herken ik veel ervan, maar ik weet nog niet of ik dan ook autisme heb of niet. Ik ben tevreden met wie ik ben en hoe ik het leven zie en beleef. Mijn wens voor jou is , dat ook jij vooral jezelf mag zijn en blijven. en dat je meer en meer geaccepteerd mag worden. Veel succes nog met je verdere leven en hopelijk mogen vele andere mensen dit ook bekijken om er wijzer uit te komen, begripvoller ook.
Wat een lief bericht! Wat fijn dat je tevreden bent met wie je bent. Dat is heel waardevol en iets om te koesteren.
Wat een leuke , (ver) heldere (nde) video! Dank je. Je helpt hier mensen echt mee !
Dank je wel. Wat leuk dat je kijkt!
Het is fantastisch dat je dit gedaan hebt en hoe je het gedaan hebt. Ik herken de signalen bij mijn dochter met ASS. Vooral tijdens corona toen ze op kot zat, wij niet op bezoek konden en tegelijk moest ze een masterproef maken.
Ondertussen gaat het beter en is ze gelukkiger. Pas nu, na jouw video weet ik dat het autistische burn-out is.
Dankjewel, ik heb weer bijgeleerd:)
Wat fijn dat de video zo helpend is! Tijdens corona studeren lijkt mij ook erg lastig allemaal.
Oh ja, ik vind ‘hoe gaat het met je?’ Ook zo’n moeilijke vraag. Vaak antwoord ik standaard met “Goed hoor, en met jou?” Als ik me echt rot voel, dan ben ik ook wel eens geneigd om een heel verhaal af te steken. En als het per e-mail gevraagd wordt (als standaard opening) dan reageer ik soms ook gewoon niet op dat gedeelte.
Slim om soms niet erop te reageren. Vaak is het toch maar een soort gewoonte van mensen om het te vragen. In Amerika vraagt met het trouwens standaard aan Jan en allemaal. Ze zijn dan heel verbaast als je daadwerkelijk antwoord geeft.
Hoi Natasja,
ik vind het ook een erg lastige vraag!
Ik heb er toevallig deze week een aantal keer over na lopen denken.
Mijn moeder komt altijd binnen, vraagt "hoe gaat het met je?" en verwacht meteen een antwoord.
Maar ik heb niet altijd een eenduidig antwoord.
Qua energie gaat het redelijk, qua 'mentaal' gaat het goed en andere dingen gaan niet zo goed. Ik ga zeg maar een aantal gebieden langs (weet niet hoe ik het anders moet noemen). Herken jij dat ook?
@@mariskavandasselaarofficialdaar is het een "beleefdheidsdingetje". Gebeurd wel in meer landen 😊
Ja herkenbaar, alleen hier al om kan ik mensen ontwijken vooral op momenten dat ik zelf 'even' niet weet hoe het met me gaat, dan neig ik het liefs zo kort mogelijke antwoorden te bedenken (voordat ik überhaupt de deur uit ga) die het dichtst bij de waarheid komen, die wijs ik dan allemaal af want vaak wordt het er alleen maar ingewikkelder door. Als ik aanvoel dat de ander me kan begrijpen of mijn antwoord kan dragen, kan ik ook iets zeggen als; Ja goeie vraag…ik weet het even niet, vaak zo lastige vraag. Op andere momenten zet ik toch maar mijn oogkleppen op, ook in email skip ik dit gedeelte meestal. Op mijn betere momenten probeer ik met een andere openingszin te starten zoals: Leuk je weer te zien…wat ben je aan het doen?
Als iemand vraagt hoe gaat het met je, meestal geef ik het antwoord geen idee. Maar via een plaatje (foto) of ik zoek een scène in een film kijk zo voel ik me.
Ik ben al zeker een jaar allemaal informatie aan het verzamelen over autisme. Ik ben op de basisschool alleen nooit gepest en ik had (toen) altijd wel dezelfde vriendinnetjes. Het ging pas mis op de middelbare school toen ik ineens nergens meer bij hoorde en mensen mij ontweken. Ik herken er zo veel in maar ik ben echt bang dat ze na het diagnose traject vinden dat ik te weinig last er van had 'in de vroege kindertijd' en daardoor niet autistisch zou zijn. Ondertussen sta ik al 5 maanden op een wachtlijst maar ik vrees dat het zomaar nog een jaar kan duren voordat ik een antwoord heb
Wat rot dat het op de middelbare school omsloeg en je nergens meer bij hoorde. Dat is zo heftig! Heb je familie die je uit je vroege kindertijd goed kennen? Wellicht kunnen zij iets over je vertellen in het traject om je vermoeden van autisme te onderbouwen. Het kan ook helpen als je zelf een lijstje maakt van dingen die je als kind deed/voelde die op autisme kunnen wijzen.
In veel dingen die je zegt herken ik wel, met name de veranderingen waar ik geen controle over heb, dan raak ik lichtelijk in paniek of angstig, maar er valt mee om te gaan. ;)
Wat betreft de overprikkeling blijft het lastig, daar loop ik dan nu tegen aan..
Je geeft aan details goed te kunnen zien, dat kan ik helaas niet echt, behalve als iemand naar de kapper is geweest of een nieuw shirt heeft gekocht, en ik ze daarop complimenteer, haha. Wordt het gewaardeerd.
Plus het hooggevoelig zijn herken ik erin, ik merk als iemand zijn/haar gedrag camfloueert. Soms best lastig op de werkvloer.
Autisme kan zich per persoon ook anders uiten, dus het is niet gek dat je sommige dingen herkent en andere niet.
Zo ontzettend herkenbaar wat jij allemaal verteld hebt. Ik hoor wel vaak. Oh maar je merkt niks aan jou. Nee heel veel aangeleerd gedrag. Maar die prikkels en eerlijk zijn ken ik zeker wel. Al hoewel ik soms ook wel beetje kan liegen hoor 🙈. Vind leuk dat je dit gedeeld hebt.
Wat fijn dat je er iets aan hebt! Dat mensen niets aan je merken is net zoiets als 'je ziet er niet autistisch uit'. Veel speelt binnenin af.
Ja dat vind ik ook zo belachelijke zin. Je ziet er niet autistisch uit 🤦🏼♀️
Ja dan vraag ik me af, hoe ziet iemand met autisme er dan uit volgens die mensen? 🙈
Heel goed en helder uitgelegd. Herken me er helemaal in....mensen met autisme zijn continu bezig hun 'evenwicht' te bewaren en dat kost heel veel energie. Ik ben ook diverse keren vastgelopen met school en opleiding en sociale omgang. Pas op mijn 40ste werd duidelijk waar dit door kwam. Echt een opluchting, maar ook verdriet/ ergernis over al die nare ervaringen en fiasco 's die wellicht te voorkomen waren geweest als ik vroege diagnose had gekregen. Dank voor deze video! 😊
Mooi hoe je dat omschrijft, met het evenwicht proberen te bewaren. Fijn dat je iets aan de video hebt!
@@mariskavandasselaarofficial Yep, tzt ga ik ook de andere video's van je bekijken! 🌀👋
Hoi heel herkenbaar wat je vertelt ik heb niet zo last van overprikkeling gelukkig , maar ik vind het wel fijn om af en toe alleen te zijn om mijn rust te hebben ik kreeg op latere leeftijd de diagnose ik was 51 jaar ik kwam na een zware rugoperatie in een depressie en toen ben ik via de huisarts naar een psycholoog verwezen uiteindelijk ben ik bij het RAC in Tegelen terecht gekomen en daar zijn onderzoeken gedaan .Ik heb altijd me anders gevoeld dan andere mensen ik werd ook gepest op school, ik had moeite met baantjes te houden het ging vaak mis door de werkdruk, communicatie nu woon ik begeleid in Reek sinds 28 Augustus 2021 en ik werk in Volkel bij Zie Zoo dat is een zorgdierentuin voor mensen met autisme ik ben blij dat ik deze stap heb gedaan ik zit weer lekker in mijn vel en ik word begrepen en geaccepteerd in de groep het was wel een grote stap van Limburg naar Brabant verhuizen maar ik ben nu goed gewend 😊
Hoi Edith, wat fijn dat je nu lekker in je vel zit en goed terecht bent gekomen. Het lijkt me inderdaad een hele stap en een heel traject allemaal.
Ik vraag niet ‘hoe gaat het’ maar ‘Ben je blij?’ Mensen kijken eerst op, omdat ze de vraag niet gewoon zijn. Eens ze je kennen gaan ze wel eerlijker antwoorden. ‘Ben je blij’ is ook een veel duidelijkere vraag dan iets vaag als ‘Hoe gaat het’. Want wat gaat er dan, en wat wil dat uiteindelijk zeggen?
Het lijkt ontzettend veel op HSP ! Heerlijk deze video , bedankt 🌟 ik vind jou totaal normaal ! Mooi mens. Ik ben HSP.
Wat lief! Dank je wel ❤ er zit zeker overlap tussen hsp en autisme.
Ha Mariska, heb met veel aandacht geluisterd, je hebt het rustig en duidelijk uitgelegd. Er was veel herkenning, denk dat ik me maar ns ga laten doorverwijzen voor een diagnose! Dankjewel lieverd 😊
Wat fijn dat je wat aan de video hebt. Succes met de verwijzing! Het is vast fijn om straks meer helderheid te hebben.
Ik herken alles . Heb geen officiële diagnose door pech. Maar heb genoeg bewijzen inmiddels . Ik ga langzaamaan proberen om m’n leven wat soepeler te laten worden.ik word al 44 en ben doodmoe van al dat camoufleren en doorgaan omdat het nu eenmaal van je verwacht wordt .heb veel onverklaarbare lichaamlijke klachten en dit verklaard zoveel. 😊
Wat goed dat je je leven wat soepeler wilt laten worden. Je mag zijn wie je bent, met of zonder diagnose. Fijn dat de video je helpt. :)
Ik heb bijna nooit full time gewerkt. Ben ook vaak vastgelopen. Soms heb ik zo'n gevoel van 'alles is te veel, dus doe ik niets meer. Ik heb mezelf aangewend om daar dan toe aan te geven en even niets meer te doen.
Knap dat het je nu lukt om er aan toe te geven. Het kan zo frustrerend zijn, maar het is uiteindelijk beter om mild voor jezelf te zijn.
Bedankt voor deze Film, heel erg Duidelijk, hoor ❣️Hoog gevoelig heb ik gelukkig niet. Wel niet kunnen omgaan van over met Overprikkeld zijn. Als ik een mnd overprikkeld ben, dan krijg ik Migraine Aanvallen 🌷 Ik heb nooit last van Geuren gehad, behalve dit jaar. Dit jaar kan ik moeilijk door onze stad lopen, omdat er een winkel is die Enorme stink geur van parfum verspreid. Ik heb hun gezegd, dan kan ik hier niet meer komen!! Want ze zei, dat het vast blijft standaart in de winkel blijft 😭 ik zei, dan kan ik niet meer in de stad komen. Ze vond het heel erg!! Ik moest daar zijn, omdat ik weleens wat breek in een jaar.
Die geur verspreid zoveel stank voor mij in de stad dat de overkant ook stinkt. Echt niet, Leuk
Wat erg dat een zo'n winkel zoveel overlast veroorzaakt. En parfum is zo indringend. Echt naar dat je daar nu door belemmerd wordt.
Jou video's spreken me altijd aan..maar deze helemaal...heel heel herkenbaar..vooral punt 6.!!! Ik hoorde er nooit bij op school..vooral niet in groepen..ik was anders dan een ander kind...altijd gepest...en ook genegeerd..graag alleen met mijn konijntjes..overprikkeld enz.enz.heel herkenbaar...
Ja, dat liefst alleen zijn met de konijntjes… Ze weten niet hoezeer ze ons helpen. Wat vervelend dat je er op school ook niet bij hoorde. Dat is zo naar.
@@mariskavandasselaarofficial Ik ben super gevoelig en heb veel empathie...alleentijd is wel aan mij besteedt...nou ja met mijn 3 vrouwtjes ❤❤❤
@@mariskavandasselaarofficial Allereerst hoop ik dat t beter met je gaat..ja mijn middelbare schooltijd was een regelrechte ramp...getreiterd en compleet genegeerd...dat heeft er aardig ingehakt mag ik wel zeggen...daarom jou video..alsof het over mijzelf ging...Sinds kort is het geconstateerd...nu valt alles op zijn plaats!!!
@@esthermeijer1631 Het kan inderdaad veel verklaren. Veel puzzelstukjes die op hun plaats vallen. Heel triest dat je zo getreiterd werd. Kinderen weten gewoon dat je anders bent...
Gelukkig gaat het beter nu. De restanten van het virus moeten er nog uit slijten.
@@mariskavandasselaarofficial Wat fijn dat t iets beter met je gaat...👍 ja de puzzel is nu compleet...het voelt heel verdrietig als je overal buitengesloten word..je wordt toch door je verleden gevormd...
Hoi, Mariska. Heel knap voorwoord. Waar ik enorm benieuwd naar ben is. Doe jij thuis alles zelfstandig. Huishouden ,je geld goed besteden. Vooral de administratie, bij houden. Hoe doe jij dat? Of krijg jij hulp bij bepaalde taken. Groeten, Wilbert vis.
Hoi Wilbert, dank je voor je reactie. Je stelt een interessante vraag! Ik doe tot nu toe alles zelf, maar binnenkort begint de schoonmaak hier om de week, omdat ik het allemaal nogal veel vind. Administratie/financien gaan mij goed af. Maar de schoonmaak schiet er nog wel eens bij in. Hoe doe jij dat?
Goede dag, bedankt voor jou reactie. Ik doe de huishouden zelfstandig. Mijn finacien ,krijg ik wel hulp bij en krijg ieder week leefgeld.
@@wilbertvis1289 ik denk ook dat het echt per persoon wisselt waar hulp nodig is. Er zijn ook mensen die weer hulp krijgen bij het eten of opruimen.
Lieve Mariska, door jou video's en uitleg over autisme ben ik heel erg met mijn beide benen op de grond gezet. Ik heb dit ook! Altijd al gezegd dat ik anders was en ben en me altijd vergelijken met anderen enz enz. Mede door mijn traumatische jeugd dit er aan overgehouden. Ik heb al verschillende online testen gedaan en het kwam er elke keer weer uit. Autisme. Durf alleen niet naar de dokter te gaan want weet niet hoe ze dit dyagnostiseren en bang raar gevonden te worden. Ben een vrouw van 33 uit de achterhoek ben getrouwd en hebben een dochter van 11. Worstel dagelijks met klachten. Zou graag met je in contact komen. Misschien dat wij elkaar begrijpen. Liefs Anneke
Hoi Anneke, wat fijn dat de video’s jou helpen! Herkenning kan echt fijn zijn, weet ik ook uit eigen ervaring. Autisme is tegenwoordig zo bekend dat ik mij ergens niet kan voorstellen dat een huisarts het niet zal begrijpen. Maar je weet natuurlijk maar nooit. In elk geval hoef je je echt nergens voor te schamen. Je bent niet raar, maar anders dan de meute. Net als velen. De huisarts kan je doorverwijzen voor een diagnosetraject. Je krijgt dan allerlei vragenlijsten, opdrachtjes en tests. Er kan ook familie bij betrokken worden, als je dat wilt. Een diagnose kan heel fijn en helpend zijn. Voor mij was het de start van acceptatie. Eindelijk vielen de puzzelstukjes op hun plaats en mocht ik zijn wie ik ben. Dat zou ik jou ook gunnen.
@@mariskavandasselaarofficial bedankt voor je lieve reactie. Echter us mijn hele familie uit elkaar gevallen na echtscheiding van me ouders. Het enige wat ik heb is mijn man mijn dochter en schoonouders. Ik moet dit dus zelf doen helaas. Ga er over nadenken;) ik blijf je volgen. Liefs Anneke
@@annekekorten9178 Wat heftig dat je familie uit elkaar gevallen is. Dat lijkt me heel naar en eenzaam. Leuk dat je blijft volgen! Stel gerust vragen als je dat fijn vindt.
@@mariskavandasselaarofficial lief! Gelukkig heb ik een schat van een man en dochter. Dat is me alles. Blijf je volgen en bij vragen stel ik ze zeker! Wil jou even een compliment geven voor hoe je het allemaal doet. Je bent een gezellig leuk mens;) Liefs Anneke
@@annekekorten9178 dank je wel!
Hoe gaan jullie om met veranderingen instructuur, beoaald ritme volgen.
Vaste volgorde en als dat niet gaat . Ik heb nu een pup en ik blokeer.
Die wel dingen maar kan niet meer goed terug hoe ik nu gedaan heb. Ik ervaar heel veel stress en denk dat ik of te weinig of te veel doe.
En dan okk nog mijn eigen taken tussen door en op ondere tijden.
Dat is natuurlijk ook een hele verandering, een pup. Opeens zorg je ook voor iemand anders, die ook behoeften en een bepaalde structuur heeft.
Ik denk dat het dan toch een middenweg zoeken is wat betreft jouw structuur en die van de pup. Sowieso kan een pup in het begin veel energie vergen, omdat je nog aan het opvoeden bent. Wie weet gaat het vanzelf beter als hij/zij opgroeit?
Ik vind veranderingen in de structuur ook erg moeilijk, sowieso als ze onverwachts zijn. Helaas kun je je er niet altijd aan blijven vastklampen. Ik probeer dan bepaalde belangrijke zaken wel in de structuur te houden, maar anderen er maar te laten zijn, hoe moeilijk dat ook is. En ik praat er ook over met mijn begeleider.
@@mariskavandasselaarofficial Dank je we voor jou reactie,
Voor mij is het nog een zoektocht omdat ik nog niet zolang weet dat ik autisme heb.
Hier kan ik wel wat nee, ook jou filmpjes dank je wel daarvoor.
Idd een pup vreed veel energie waar kan pak ik mijn rust maar als zei rust moeten ook huishoudelijke taken en dat is lastig want veel is dan niet af .
Maar dank je wel.
Gr moniek
@@moniekbouman5131 Wat fijn dat je iets aan mijn video's hebt. :) Als je net weet dat je autisme hebt, is het natuurlijk nog wennen en je inlezen enzo. Dat is niet niks.
dag mariska het komt goed
Hallo, ik lees vaak op internet dat het als volwassene wel 3 tot 8 jaar kan duren voordat je de diagnose krijgt, heb jij enig idee waarom dat is? Dat ontmoedigt me wel 🙈 ik ben al lang aan het kwakkelen met bepaalde patronen en begin nu pas (nu ik echt niet meer kan, en mij nu langdurig van werk ziek heb gemeld) een idee te krijgen en dingen in te zien. Ik heb pas een eerste gesprek gehad met een psycholoog nadat ik vele lichamelijke en geestelijke klachten heb, maar lichamelijk steeds niks gevonden wordt. Waarom zou het zo lang moeten duren voordat je duidelijkheid krijgt? Het schijnt veel "makkelijker" te zijn als het als kind al vastgesteld wordt blijkbaar? Nu blijkt een leraar wel eens aan mijn moeder gevraagd te hebben of er misschien sprake was van autisme, maar is nooit wat mee gedaan, ik was een rustig en voor mijn moeder fijn kind, had zo mijn eigenschappen maar dat was ik gewoon, vond zij. Zij is zelf ook zo dus zij vond niet veel geks aan mij. Zij houdt ook niet van labels. Maar inmiddels zou ik bijna een label willen omdat het mij veel duidelijkheid en houvast zou kunnen geven en een verklaring voor waarom ik ben zoals ik ben, en mij gedraag zoals ik mij gedraag... Want ik heb mij lang kunnen aanpassen maar ik kom mezelf steeds tegen en nu gaat het niet echt meer 🫣 nu ben ik op een punt dat ik gewoon NU wil weten wat ik heb, of hoe het zit 🙈😅 maar als dat jaren moet duren? Ook een vraag is, ik lees dat er ook anderen nodig zijn in het onderzoek, is dat echt noodzakelijk? Ik hou er juist niet van om anderen hierbij te moeten betrekken.. Ze hebben hun eigen sores al. En ik wil juist op mijzelf erachter komen. Niet dat ze er allemaal familie of vrienden bij moeten slepen die dan moeten zeggen hoe ik mij altijd heb gedragen 😅 ten eerste hebben de meesten mij nooit echt gekend, niet met mij opgegroeid, en ik heb vaak mezelf aangepast om normaler over te komen, niemand kent mijn innerlijke belevingswereld. Op mijn rapporten van de kleuterschool en iets daarna staat vaak dat ik in mezelf gekeerd was, stil, verlegen, niet veel interactie met andere kinderen, mijn naam niet horen als ze me riepen etc. Het is een hele zoektocht...
Wat vervelend dat je jezelf steeds tegenkomt. Ik snap hel goed dat je zo snel mogelijk duidelijkheid wilt. Ik heb persoonlijk eerlijk gezegd nooit gehoord dat een diagnosetraject bij volwassenen zo lang kan duren. De wachttijd voor een traject kan tegenwoordig wel lang zijn, want een half jaar tot een jaar is echt niet gek. Maar als je eenmaal in het traject zit, zou je binnen een paar maanden wel duidelijkheid moeten krijgen. Bij mij duurde het volgens mij een paar maanden. Wellicht kun je via je huisarts erachterkomen hoe dat bij jou in de buurt zit?
Ik denk dat het kan helpen als je je voor zo’n traject al inleest, hoewel ik vermoed dat je al aardig wat onderzoek doet momenteel. Mij hielp het om een boek over autisme bij vrouwen te lezen (Aspergirls, door Rudy Simone). Zo kon ik een lijst samenstellen van kenmerken die ik herkende en die tijdens het traject opnoemen. Verder was alleen mijn moeder 1 sessie aanwezig, omdat zij mij kent zoals ik als kind was. Of dit noodzakelijk is, weet ik niet. Het kan net helpen om meer duidelijkheid te krijgen. Maar als de persoon die het onderzoek doet kundig genoeg is, valt er zonder dat vast ook wel een diagnose te stellen. Ik zou het navragen bij de intake, als je een traject in gaat.
Ik heb mijn diagnose gehad in maart 2022.
Wachttijd voor eerste afspraak diagnose was voor mij 8 maanden, onderzoek zelf 7 weken (7 x 2 urige afspraak per week) daarna duurde het resultaat van het onderzoek nog zo'n 2 maanden.
Waarom gaan die bladeren van de plant steeds heen en weer?
Haha, ja, ik geloof dat ik er tegenaan zat.
Wat leuke video over autisme jij legt het goed uit wat jij verteld over autisme
ik heb zelf klassieke autisme door kan ik niet zo goed tegen harde geluiden om mij heen
en soms heb ik te veel prikkels in mij hoofd dan zet ik mij geluiddemper koptelefoon op
ik heb zelf ook een CZcams kanaal die heet Esmee Beste vlogger
Groetjes van Esmee
Dank je wel. Wat leuk dat je ook een kanaal hebt. Ik zal eens kijken.
@@mariskavandasselaarofficial ik vind jou autisme video wel heel mooi op jou kanaal
Ik ook!
én Adhd!
Een lastige combinatie...
Dat lijkt mij ook! Ik hoor deze combinatie steeds vaker.
Er zijn veel dingen herkenbaar maar ik heb geen autisme
Ik denk dat er veel mensen zonder autisme zijn die wel een en ander herkennen. Uiteindelijk is het toch een bepaalde combinatie en hevigheid van factoren die tot een diagnose leidt.
@@mariskavandasselaarofficial ik heb een test gedaan maar alle kenmerken horen bij mijn syndroom
Fijn voor je, veel suc6!