VID20210423161804

Sdílet
Vložit
  • čas přidán 22. 04. 2021
  • Çocukluğumu yıllar önce ellerimle defnettim
    sizin içiniz rahat olsun ben kendi kendimi mahvettim
    yüzümde güller açarken içim cehennem ateşi
    önemsemeyin anlarımda niye köz atıp yellediniz
    bu gece derine daldım gözlerim kançanağıydı
    intiharı düşünmek teselli değil zaman kaybı
    uyutmuyodu beni bu fikir sanki tek çözüm yoluydu
    anne üzgünüm yoruldum bu size son mektubum
    son kez adını aldım ağzıma son sigaram
    son elvedam son satırlar sol yanımda sen var hala
    ilk kez ölmüyom ama bu sondu biliyorum
    sorunlarıma çözüm bulamadım bu yüzden gidiyorum
    içimi döktüğüm bi parça yazıyorum bu gün
    yüzümde tebessüm yok her geçen gün kötüye gidiyorum
    dostlarımla oturup ayni zehri soluyorum
    olurda denk düşersen bakma öyle inanki utanırım
    hayalmi ben çoktan herbişeyden vazgeçtim
    adını duydugum vakit moral düşer yüzüm gülerdi
    nedenmi nedeni basit umutlarım kadar içimde yoksun artık
    siktir ol git sence farkedermi
    dönermi eski gökdeniz ve tekrar yüzü gülermi
    severmi başkasını hiç sence ayni hissedermi
    dizlerimde yorgunluk omuzlarımda yük var anne
    vasiyetimdir kimse gözyaşı dökmesin cenazemde
    kusura bakma içini fazlasıyla kararttım
    neşeli biriydim ben dertten tasadan uzaktım
    yüzün artık bi başkasının gözlerini kamaştırsın
    ben çekinirdim sürekli gözlerimi kaçırırdım
    belki sebebi budur kaybedişlerimin
    belki kafama fazla taktığımdan psikolojim yerle bir
    sen ben gibi bi denizi kuruttun geriye bi çöl bıraktın
    uzaktan bakılınca söyle nasılım iyimiyim.
    bi rastlantıydın keşke hep öyle kalsaydın
    güldürseydin bi kere hep ağlatmasaydın
    söyle ne yapsaydım anlat
    seni en saf duygularla sevdim bak bu yüzden pişmanım
    zifiri karanlık bi oda düşün ben ordayım
    yalnız değilim bir iki tane dostum onlar herşeyim
    ne eksiğim ne fazlayım tam bi ideal aptalım
    değer verdim hiçbi günde karşılığını almadım
    neden mutlu olmak varken tercihimdin bilmiyorum
    gülümse seni bataklığın dibinden seyrediyorum
    geçmişim temiz bi sayfa ateşe verdin önemsiz
    bende arta kalan kısmı zıvana yaptım hallediyorum
    mayışıyorum günden güne bu olaya alışıyorum
    serüven aynı gidiyo ölmüyorum sor bi yaşıyomuyum
    zoruma gidiyo yinede susuyorum sesimi çıkarmıyorum
    kafam güzel gökyüzünde yıldızları seyrediyorum
    nüfusu az bi köyün yerlisiyim
    isterdim olmak kalbinin prensi ne biliyim
    sonunda huzur varsa koşarak o yolu bitiririm
    yolun sonunda sen varsan direnirimde yenilirim
    deliricem sanırsam bakırköyde görüşürüz
    bugün yanımda yoksun da gelsen ölümü konuşuruz
    otururuz bişeyler içer düne güler bugünden ders çıkarır
    neyse boşver gelme yüzüne tükürürüm
    tam 17 yıl tam 17 yerimden vuruldum
    tamda konuşucaktım dilime kelepçe vurdum
    kulaklarındaysa bu ritim canın bi tık yanıyodur
    sen lütfen gerçek aşkı arama sikildiğinle kalıyosun
    sevmeyide bana sor sevilmemeyide derin bi yaran
    kabuk tutarsa gül vede kendini şanslı hisset
    cansız varlıklarla konuşmaya başladım ben
    fiziken çok iyiyim psikolojik olarak zordayım
    mutlu günlerimi verinde bugünlerimi alın yoksa
    bu işin sonu mezarda biticek her ne kadar tutunsamda
    dayanamıyorum kendimeyken tek zararım biliyorum
    bi gün başımda yas tutanlar kemiklerim sızlıcak lan
  • Hudba

Komentáře • 1