Όρος Νεμρούτ - Μικρά Ασία

Συνομιλώντας με την Ιστορία, στο όρος Νεμρούτ...
Ανεβαίνεις στα 2150 μέτρα ψηλά...
Εκεί που επέλεξε να μείνει για πάντα ο Αντίοχος ο Ά ο Θεός...
Ο γιός του Μιθριδάτη του Καλλίνικου και της Λαοδίκης των Σελευκιδών...
Γόνος Μακεδόνων και Αχαιμενιδών...
Εδώ, στην Άνω Συρία, στη δυτική Μεσοποταμία, στη γη του Ευφράτη και του Τίγρη, στην αυτοκρατορία του Αλέξανδρου και στο ελληνιστικό βασίλειο της Κομμαγηνής...
Όρος Νεμρούτ...
Και συναντάς γνωστούς σου να σε κοιτούν κατάματα...
Το Δία, τον Απόλλωνα, τον Ήφαιστο και τον Ερμή, την Τύχη και τον Ηρακλή...
Και άλλοι σου μιλούν με τον άνεμο και με τους αετούς που διαφεντεύουν ουρανό, βουνό και διάσελα...
Οι Αντίοχοι, οι Μιθριδάτες, ο Σάμιος ο Θεοσεβής, ο Πτολεμαίος...
Διαβάζεις γράμματα στη γλώσσα τη δική σου, των προγόνων σου, χιλιάδων χρόνων τα ίδια νοήματα, φθόγοι, ηχοχρώματα, πολιτισμός...
Κι εκεί επάνω, συνομιλώντας ξανά με την Ιστορία, καλύτερα αφουγκράζεσαι τα χνάρια της φυλής σου...
Ξεχνάς τα μικρά κι ασήμαντα...
Πετάς εντάμα με τους πέτρινους αετούς και βρυχάσαι ταιριαστά με τους ακοίμητους λέοντες...
Κι αφήνεις πίσω σου ματαιοδοξίες και μισαλλοδοξίες... αμοραλισμούς και αφορισμούς... ημιμαθείς και ημιθανείς... γελωτοποιούς και «γεφυροποιούς»... επιδοτούντες και επιδοτούμενους... εξαγοράζοντες και εξαγορασθέντες...
Νεκρούς - ζωντανούς, στο φαντασιακό «αγωνιστικό» - «πολιτιστικό» - «επιστημονικό» - «ερευνητικό» - «συλλογικό» παραμύθι τους...
Εδώ ουράνιο Νεμρούτ, με τους Θεούς του...
Εκεί σήψις, «σκωλήκων βρώμα και δυσωδία»...
Νίκος Πετρίδης
Όρος Νεμρούτ - Σεπτέμβριος 2017