Arek Jakubik: "Tatuś wziął i przepadł". Jak być ojcem, gdy się nie miało ojca?
Vložit
- čas přidán 22. 08. 2024
- Arkadiusz Jakubik na kanale Kanapa Knapa o być może najważniejszej roli życia - roli ojca. Aktor, muzyk i reżyser opowiada o swoich złożonych doświadczeniach rodzicielstwa. Dezercji ojca w dzieciństwie i budowaniu własnej rodziny bez dobrego wzorca męskiego. Ważnymi tematami są: żałobie po mamie, relacje z synami i żoną. A wszystko to w związku z premierą serialu "Informacja zwrotna" (Netflix), w której Arek gra główną rolę. Serial powstał na podstawie powieści Jakuba Żulczyka. Rozmawiamy też o nowej płycie Dr Misio "Chory na Polskę" i Bazylim - ukochanym psie Arka, którego również miałem zaszczyt ugościć na mojej kanapie.
► SUBSKRYBUJ KANAŁ I ZAZNACZ DZWONEK 🔔 bit.ly/2VXnfhm
Polecam również rozmowę z Jakubem Żulczykiem na Kanapa Knapa tutaj: • JAKUB ŻULCZYK o alkoho...
SUBSKRYBUJ KANAPĘ KNAPA I ZAZNACZ DZWONEK 🔔 bit.ly/2VXnfhm
Obserwuj kanał KANAPA KNAPA:
Instagram: / kanapa.knapa
FB: / kanapaknapa
www.lukaszknap...
#arekjakubik #rozmowa #informacjazwrotna
Fenomenalne. Uslyszeliśmy prawdziwego człowieka. Dziękuję !
Dziękuję!
Uwielbiam jako aktora, jako dr. Misio ale przede wszystkim jako człowieka! ❤❤❤
Świetny człowiek. Jestem pod ogromnym wrażeniem wrażliwości Pana Jakubika ❤
Po tym wywiadzie uwielbiam jeszcze bardziej, wspaniały człowiek ❤
Cudny człowiek po prostu❤️
Kochamy z mężem Pana Jakubika za wszystkie role i czekamy na więcej😊
Mieliśmy przyjemność bawić się na występie Dr. Misio w Ińsku kilka lat temu i były z nami wtedy nasze nastoletnie dzieciaki, które odebrały Pana Jakubika świetnie, śpiewając z Nim na scenie(a nie wszystkie utwory są dla ich uszu😅). Pozdrawiamy cieplutko🥰 1:06:08
Pozdrowienia!
Rewelacyjna rozmowa,wspaniały gość. Serialowa postać ale i inne kreacje aktorskie -świetnie zagrane. Pozdrawiam Panów.
Dziękuję. Pozdrawiam serdecznie
Super wywiad. Tyle życiowych mądrości.
Dziękuję!
Zajebisty progres zrobił ten aktor ,ten serial jest zajebisty,gra aktorska level 10.
Świetny wywiad, obejrzałem z przyjemnością! 😊
Cieszę się, dziękuję
Świetny wywiad, z przyjemnością obejrzałam. Pan Jakubik - wyjątkowy, wspaniały człowiek ❤
Dziękuję.
Bardzo dobry wywiad. Pozdrawiam serdecznie
Dziękuję!
Serdecznie Pana Jakubika pozdrawiam, uwielbiam oglądać role które kreuje i ciągle mam niedosyt ❤
Wspaniały wywiad, dziękuję.
Świetny wywiad ❤ Uwielbiam Pana Jakubiak ♥️
Pozdrawiam Pana, dziękuję.
Przesympatyczny człowiek. Historia podobna do mojej . Pozdrawiam wszystkie mamy które poświęcają się dla dzieci z miłości do nich ❤
Fantastyczny i bardzo szczery wywiad❤
Żyję na bardzo krótkiej smyczy przez toksycznych rodziców. Nienawidzę swojego życia. Chodzę dziesięć lat na psychoterapię, mam epizod zaburzenia dysocjacyjnego. W styczniu mogę znaleźć miejsce na OLZON w Krakowie. Jestem osobą niepełnosprawną oraz zmagam się z zaburzeniami lękowo - depresyjne. Nigdy niczego w życiu nie miałem, przez swoich rodziców. Mam 25 lat, nie mam matury, nie mam pracy, nie mam prawa jazdy i śpię u rodziców. Czuję się jak gówno, nie mam siły by żyć. Ostatnio zorientowałem się, że bardzo chcę być słuchany, ale wszyscy moi znajomi są za malutcy na moje problemy. Marzę o tym by podróżować, chciałbym zacząć od Danii, jakkolwiek. Gdyby nie zaburzenia psychiczne od 15 roku życia podyktowane ogromną chęcią normalnego życia i dostania się do dobrego, masowego liceum i toksyczni rodzice to moje życie potoczyłoby się inaczej. Dostałem pracę za darmo w redakcji teatralnej, robię za darmo w radio i chodzę jako wolny słuchacz na Fizykę, szukam pracy. Nigdy nie uprawiałem seksu i bardzo mocno to walczę. W 2018 bałem się, że dziewczyna zobaczy w mnie zalęknione dziecko i musiałem nad ty pracować. Nawet nie mam do kogo iść na imprezę, marzę o tym i o maturze, normalnym życiu. Walczę z mamą, która wtrąca mi się do szafy i wyciąga ubrania. Mam wrażenie, że 3/4 przesiedziałem przy komputerze i telefonie. I tak niewiele mi już tego życia zostało.
Miałem dziś porobić całą masę rzeczy. Mam wrażenie, że 3/4 życia przesiedziałem przy komputerze i telefonie. Ubrałem się przed 16 i po prostu tak sobie siedzę. Ogromnie mi na sobie zależy i mam wszystkiego dość. Codziennie potwornie płaczę bo jeszcze śpię u rodziców. Poszukuję pracy, albo nawet dwóch. Chciałbym znaleźć taką pracę która dawałaby mi całą radość życia i żebym miał ogrom siły, mój żal zostanie ze mną już do końca życia. Nigdy niczego w życiu nie miałem i wręcz łaknę jak wściekłe zwierze atencji nowych osób. Marzę by założyć kanał na CZcams i opowiedzieć o filmach widzianych na Nowych Horyzontach 2018, 2019, 2021, 2022, nagrać w końcu relację z premiery "Córki Trenera". Mam za sobą dziesięć lat psychoterapii i leczę się dalej. Chciałbym zdać maturę, wynieść się od rodziców. Niedawno wróciłem do wolnego słuchania Fizyki, teraz na UW, wcześniej na UKSW. Dostałem pracę w redakcji teatralnej, ale to chyba znowu wolontariat jak radio w którym obecnie pracuję. Odczuwam gigantyczny ból egzystencjalny, już nigdy nie będę na imprezie w domu z ludźmi w wieku licealnym, nie pojadę na pierwszy wyjazd zagranicę w wieku 19 lat jak mój były znajomy, który na mnie nasrał. Praca nad poczuciem sprawczości i odpowiedzialności kosztuje mnie tak wiele. Dostałem bana od Rysława. Taka Daria Sienkiewicz ma 23 lata, pracuję w FilmWebie i była w Cannes, zapewne jako nastolatka czuła się świadoma, sprawcza i odpowiedzialna. Ja nie mam nic.
Byłem pięć razy w życiu na siłowni, raz w Quantum Fitness na Pięknej 15. Przypadkiem wyjątkowo trenował z mną Marcin Kossak, trener Nergala, Krzysia Ibisza, Kasi Stankiewicz. Otoczył mnie realną i niewymuszoną troską, nawet mówił: "Karolku" i to nie było inwazyjne. Nigdy już później nie zobaczyłem Marcina, ma 40 lat, jedno nowe dziecko i niedawno przeszedł 1/8 Iron Man Triathlon. Ja też marzę o paraolimpiadzie. Dziś moją 1/8 triathlonu Iron Man jest wstawanie z łóżka i biegnięcie na wolne słuchanie Fizyki. Niestety dziś mi się nie udało. Przecież wstaję z łzami w oczach, szukam jak najwięcej roboty. To wszystko moja wina i zniszczyłem sobie życie. Mam gigantyczny z poczuciem odpowiedzialności i sprawczości w swoim życiu, nic jeszcze w nim nie zrobiłem a marzeń mam od cholery. Marzę o tym by znaleźć nawet dwie pracę, zdać maturę i czuć, że jeszcze mogę tak wiele, iść na studia i wynieść się od rodziców. Tak bardzo boli mnie to, że nie pojadę już nigdy na pierwszy samotny wyjazd zagraniczny w wieku 19 lat. Biologiczny okres formacyjny uderza mnie codziennie po twarzy. Moi znajomi mając 16 lat robili co chcieli a ja nie mogłem wyjść samodzielnie z domu.
Czuję przeogromny ból. Zaakceptowałem już to, że mam bóle, boli mnie brzuch i podbrzusze. Potwornie boli z powodu życia. Budzę się z płaczem i mam wszystkiego dość. Trzy dni planowałem iść na uczelnię i co z tego? Nie udało się, odczuwam gigantyczny ból. Nienawidzę siebie i nienawidzę życia. Chcę być innym człowiekiem i mieć inne życie. Zawsze wiedziałem, że wszystko w życiu mam zrobić sam. Jednak niestety nie dane mi było tego doświadczyć. Dopiero uczę się poczucia odpowiedzialności i sprawczości. Wiem, że nikt z moich znajomych nie jest w stanie mi nic doradzić bo oni są zbyt mali na moje problemy. Nikt za mnie nie wykona tej pracy, a czeka mnie jeszcze tak wiele by być tam gdzie chcę. Niestety kosztuje mnie to dużo więcej bo niestety mam bardzo dużo blokad. Mam wrażenie, że 3/4 życia przesiedziałem przy komputerze oraz telefonie. Chciałbym zdać maturę, znaleźć płatną pracę, teraz robię jedenasty rok terapii, chciałbym podróżować, wynieść się od rodziców i być sobą. Gdy mam zasiąść przy Polskim i Biologii to po prostu płaczę z powodu braku sił. Jestem wolnym słuchaczem na Fizyce na UW. Dopiero jak pójdę do pracy to zobaczę swoje możliwości.
Nie wyszedłem dziś z domu, nie udało mi się wstać z łóżka. Czuję się jak kompletne gówno a mam całą masę rzeczy do zrobienia. Wczoraj byłem tylko w radio. Jest mi potwornie smutno i przykro, niebawidzę swojego życia. Rodzice traktują mnie jak pięciolatka: "Przekonasz go żeby nie pojechał?" , im moja rezygnacyjność jest na rękę, a mojej siostry od środy nie ma w domu. Nie mam siły na nic, nawet na sprzątanie, a tonę w tym wszystkim. Odczuwam gigantyczny ból psychiczny i ogromny lęk przed przyszłością i życiem. Chodzę dziesięć lat na psychoterapię,mam epizod zaburzenia dysocjacyjnego. Ciągle rezygnuję z tego co chcę zrobić i nie umiem bawić się z sobą w 10 sekund. Mam wszystkiego dość, ale chciałbym normalnie żyć. Nie mam pracy, nie mam matury, nie mam prawa jazdy. Mam 25 i śpię u rodziców. Mam ciężkie zaburzenia osobowości oraz jestem osobą z niepełnosprawnością. Moim największym problemem jest poczucie braku sprawczości oraz odpowiedzialności za własne życie. Załapałem kolejny wolontariat w redakcji teatralnej, poszukuję pracy trzy lata i staram się o miejsce na OLZON. To wszystko moja wina.
Nowe Horyzonty to mój ulubiony festiwal. 😊
@@agnostyk5968 Marzę o tym by to w końcu zrobić i zmontować relację z premiery "Córki Trenera".
@@popkulturalnasciana7818 Tego filmu z 2018 r. ? To dla Ciebie ważny film?
@@agnostyk5968 Byłem na premierze, znam aktorów, ekipę, ogromnie mi zależy.
Wspaniały człowiek !
A teraz sakramentalne pytanie: "Dom Zły" czy "Informacja Zwrotna"? Z całego serca życzę Panu Arkadiuszowi zrobienia filmu o Brylewskim z rolą Ogrodnika. Bardzo intymny wywiad, to jest to co w slangu dziennikarskim nazywamy "zdjętymi gaciami". A może ekranizacja "Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję w reżyserii Pana Arkadiusza jako "Prosta historia o ojcu"?
Syn - Jan Jurkowski
Tata - Marek Włodarczyk
Jeśli chodzi o film o Brylewskim to zdecydowanie ciężko dobrać obsadę. To byli ludzie pełni specyficznej urody.
Także pozdrawiam ze Strzelec Opolskich.❤
Kocham Pana Panie Arku...♥️
😁😁😁👍
Pozdrawiam że Strzelec Opolskich
❤❤❤
❤🙂
Wąchy i broda - atrybut męskości.
🐕🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹
Bartoszewski nie był przyzwoity.
❤❤❤