Το Δημοτικό μας σχολείο στα χρόνια του 70 και του 80 !!!
Vložit
- čas přidán 15. 02. 2022
- Μαθητικές ποδιές λοιπόν.
Και να’ταν μόνο αυτές;
Και σας λέω ευθαρσώς πως τα σχολικά χρόνια της δικής μου γενειάς - αυτά τα δικά μας χρόνια, ήταν τα καλύτερα από κάθε άλλης γενειάς πριν και μετά από εμάς.
Και ξέρετε γιατί ήταν τα καλύτερα του κόσμου;
Γιατί ήταν τα δικά μας!
Τρανό χειροκρότημα για τις αγαπημένες, μαθητικές, αναμνήσεις!!👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏♥️♥️♥️♥️♥️💯💯😃😃
Κι εγώ αυτής της γενιάς είμαι - το '71 γεννήθηκα.
Να (υπεν)θυμίσω, με νοσταλγία:
- τα πάρτι που κάναμε ή που πηγαίναμε και παίζαμε "μπουκάλα" και "Πυθία"
- την αλληλογραφία που είχαμε με άτομα του αντίθετου φύλου, από αγγελίες που βρίσκαμε σε περιοδικά της εποχής (Αγόρι, Μανίνα, κ.α.)
- το υφασμάτινο καλαθάκι με το κολατσιό που παίρναμε, στις πολύ μικρές ηλικίες, από το σπίτι
- τα χαρτάκια της "Πανίνι" (ακόμα κυκλοφορούν!!!) και πώς τα τζογάραμε, εμείς τα αγοράκια, στα διαλλείματα του σχολείου
- μπάλα σε πλατείες και αλάνες ή "μήλα", όταν υπήρχαν και κορίτσια στην παρέα
- το "σπάσιμο" του να έχεις σαββατιάτικα σχολείο, επειδή η (κρατική, δικάναλη, ασπρόμαυρη) τηλεόραση είχε "μικιμάου" από νωρίς
- μπάνιο κάθε Σάββατο (!!!)
Και φυσικα μπιλιες (βωλους)...ειχα μια σακουλα ασηκωτη απο το βαρος! Βρισκαμε χωματινες περιοχες και τζογαραμε για κερδος κομικς ή διαφορετικες μπιλιες. Τους λεγομενους "γαλαταδες"
Θυμασαι παιζαμε κ μακρια γομαρααα.....
Γεννημένη το 1966 τα πρόλαβα ολα αυτά. Ζήλευα την ποδιά του Τσεκλένη,ειχε και θηλάκια να βάζουμε τα στυλό. Εκανα την μικρή μου επανάσταση την τελευταία μέρα της τρίτης γυμνασίου να μην βάλω ποδιά κ με στείλανε σπίτι. Οσο για τις μυρωδιές,ακόμα θυμάμαι την μυρωδιά της ''γαλλικού '' με το σαπούνι Lux.
Παλιές καλές αναμνήσεις με την μπλε ποδιά μας που ξεχωρίζε ποιοί είμαστε μαθητές και ποιοί όχι,κάτι ήταν και αυτό! Ας μην ξεχνάμε 21ο δημοτικό Αθηνών !
Και φυσικά όλοι μας έχουμε από το νηπιαγωγείο την φωτογραφία με το αριθμητήριο. Ακόμη έχω ψυχολογικό τραύμα από την μουσική της "Αθλητικής Κυριακής".....ξημέρωνε Δευτέρα......
Κι εγώ το έχω αυτό με τη μουσική της "Α.Κ."
😂😂ακριβώς ! Αυτή πρεπει να είναι πολύ ιδιαίτερη μνήμη για πολλούς... Το σήμα της Αθλητικής Κυριακής .... Όχι πάντα ευχάριστο , ανάλογα με την οικογένεια...
βασιλη ταυτιστηκα απολυτως ναστε ολοι καλα για τα μοιρασματα των αναμνησεων
ακομα και τωρα ξ Κυριακη η χειροτερη μερα
Η μουσική της Αθλητικής Κυριακής ήταν θρίλερ! Σημαίνει γρήγορα στο κρεβάτι σου γιατί αύριο θα σηκωθείς νωρίς (έπαιρνα σχολικό) είναι Δευτέρα
Ε, τώρα τι να πω; Ο φίλος μου ο Ανδρόνικος, πραγματικά μας έκανε ταξίδι μέσα στο χρόνο. Η σχολική ζωή που αναφέρει ο Ανδρόνικος, είναι καρμπόν
με την δική μου, καθώς ταιριάζει απόλυτα με την δική του, και ηλικιακά και χρονικά. Απλά να θυμίσω κι άλλες λεπτομέρειες, τη σόμπα πετρελαίου της
΄΄ ΕΒΥΚ ΄΄ , τους περιφερόμενους πωλητές εξωσχολικών βιβλίων αλλά και των εγκυκλοπαιδειών, ΄΄ ΓΙΑ ΣΑΣ ΠΑΙΔΙΑ΄΄ , ΄΄ ΧΑΡΗ ΠΑΤΣΗ ΄΄ ,΄΄ ΗΛΙΟΣ΄΄,
¨ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ΄΄, ΄΄ ΔΟΜΗ ΄΄, ΄΄ ΑΤΛΑΣ ΄΄, ΄΄ ΥΔΡΟΓΕΙΟΣ ΄΄,΄΄ ΥΔΡΙΑ΄΄ , ΄΄ ΓΙΟΒΑΝΗ΄΄ κ.α. Φυσικά το ξύλο που ήταν δεδομένο εκ μέρους
των δασκάλων, και κυρίως από τις ανέραστες - ανύπαντρες - μεγαλοδεσποινίδες δασκάλες, (με κορυφαίο γεγονός, μια δασκάλα από επαρχιακή πόλη, που έδωσε τόσο πολύ ξύλο σε μαθητή, ο οποίος κατέληξε στο νοσοκομείο, με σπασμένα πλευρά και δόντια, και πολλούς μώλωπες. Το γεγονός
κουκουλώθηκε από τις Αρχές, αλλά όχι από τον πατέρα του παιδιού, που πήρε την κατάσταση στα χέρια του).
Ώρες λειτουργίας απογευματινής βάρδιας, 13.45 - 18.20 κ 14.15 - 18.50, κατάργηση της 6ης ημέρας σχολείου - το Σάββατο δηλαδή - για τα δημοτικά
το σχολικό έτος 1980 - 1981, κατάργηση του πολυτονικού, σχ. έτος 1981 - 1982 . Άτλας Ελλάδας - Ευρώπης Πολιτικός - Γεωφυσικός ΄΄ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΡΕΚΟΥ΄΄
Σχολικά θρανία με επιφάνεια σκούρη πράσινη, με χώρο από κάτω για τα βιβλία - τετράδια από σκούρο γκρί μέταλλο, τα οποία καθαρίζονταν κάθε
Δευτέρα με μπλέ οινόπνευμα και χαρτομάνδηλο. Χαρακτηριστικό των θρανίων, το ΄΄ αυλάκι ΄΄ που είχαν από τη μια άκρη στην άλλη, για τα μολύβια.
Κέντημα τα κορίτσια με κλωστή , επάνω σε χάρτινο καμβά , και ξυλογλυπτική τα αγόρια με Ήρωες του 1821, αλλά και με διάφορες άλλες εικόνες.
Παιχνίδια τώρα, κουτσό, μήλα, κρυφτό, γκάζες - μπίλλιες, τοιχάκι(ναι είναι το παιχνίδι με τα αυτοκόλλητα με τους ποδοσφαιριστές συνήθως, που πάντα
τέσσερα και παραπάνω αγόρια, ένας κάθε φορά, τοποθετούσε το αυτοκόλλητο στον τοίχο, το άφηνε να πέφτει, και αυτό με τη σειρά του, έπεφτε στα
υπόλοιπα που ήταν στο έδαφος, από τα προηγούμενα παιδιά, και τα έπαιρνε. ΄Ετσι ξεφορτωνόμασταν τα διπλά και τριπλά), περνά - περνά η μέλισσα,
τρίλιζα με πέτρες και κεραμίδι , λάστιχο τα κορίτσια, και φυσικά ατελείωτο ποδόσφαιρο . Άλμπουμ της ΄΄ Panini ΄΄ με ποδοσφαιριστές (Ελληνικό
Πρωτάθλημα κ Μουντιάλ), λεύκωμα τα κορίτσια, ατου κουαρτέτο με ποδοσφαιριστές, αυτοκίνητα, τραίνα, αεροπλάνα, κ.α.
Μα και βέβαια , η γνωστή ξύλινη κασσετίνα.
Ευχαριστώ τον Ανδρόνικο , για το ταξίδι της νοσταλγίας, και των αναμνήσεων.
Γιώργος από Κιλκίς.
Εμείς (1966 - 1978) αυτό με τα χαρτάκια το παίζαμε με μια παραλλαγή. Κατ΄ αρχήν διαλέγαμε μια μικρή πέτρα (είχε πάρα πολύ μεγάλη σημασία η επιλογή της πέτρας, και αν αποδεικνυόταν πράγματι καλή, τη βάζαμε στην τσέπη και δεν την αποχωριζόμαστε. Ήταν το εργαλείο μας στο παιχνίδι, αυτό που μας έδινε το πλεονέκτημα, το ατού). Ρίχναμε όλοι την πέτρα μας προς τον τοίχο από την ίδια απόσταση (3-4 μέτρα περίπου). Αυτός που η πέτρα του έπεφτε πιο κοντά στον τοίχο, είχε το πλεονέκτημα να παίξει πρώτος. Μάζευε από ένα χαρτάκι (ποδοσφαιριστές, ηθοποιούς κ.λπ., ανάλογα με τη συλλογή στις γκοφρέτες που ήταν πιο δημοφιλής εκείνη την περίοδο) από όλους τους συμμετέχοντες και τα πέταγε ταυτόχρονα στον αέρα. Όποια χαρτάκια προσγειώνονταν με την εικόνα να φαίνεται τα έπαιρνε. Μετά ακολουθούσε ο δεύτερος με την πέτρα πιο κοντά στον τοίχο. Έπαιρνε όσα χαρτάκια είχαν προσγειωθεί με την πίσω μεριά και τα πετούσε με τη σειρά του στον αέρα. Έπαιρνε αυτά που προσγειώθηκαν σωστά, και μετά ακολουθούσε ο επόμενος κ.ο.κ, μέχρι να ολοκληρωθεί η σειρά, αν έμεναν χαρτάκια και για τον τελευταίο. Εξακολουθούσαμε τη διαδικασία με τη σειρά μέχρι να παρθούν όλα τα χαρτάκια. Μετά ακολουθούσε νέο ρίξιμο της πέτρας από τη αρχή. Αυτός που εμφανιζόταν να παίξει και διέθετε τον μεγαλύτερο πάκο από χαρτάκια θεωρείτο ο μέτρ...ο επικίνδυνος!!
Εμεις ειχαμε ξυλόσομπα και η δασκάλα μας, μας εφερνε καστανα και τα ψηναμε εκει.
Τύχη αγαθή! που έλεγαν οι δάσκαλοι μας εκείνη την αθώα (για μας) εποχή.
Ευχαριστούμε για το βίντεο.
Μολονότι θα έσκιζες και ως stand up comedian, σήμερα μου έφερες δάκρυα στα μάτια!! Μακάρι να γινόμαστε πάλι πιτσιρίκια! ΤΕΛΕΙΟΣ, ΥΠΕΡΟΧΟΣ!!!!
Παρότι νεότερος έχω ζήσει κάποια πράγματα που περιγραφεις, εκτός της ποδιάς και του Σαββάτου. Προσυπογράφω πολλά από τα συμπεράσματα σου.
Εξαιρετικός. Να τα χαίρεσαι τα παιδιά σου. Πάντα γερά.
Θυμάμαι πολύ καλά όλα όσα αναφέρεις και φυσικά τα θυμάμαι με νοσταλγία. Το μόνο που θα είχα να προσθέσω ήταν η απίστευτη χαρά μας τη μέρα που μας είπαν ότι θα σταματήσουμε να πηγαίνουμε σχολείο τα Σάββατα. Και φυσικά τα σκηνικά με τους ντενεκέδες με τους χυμούς ροδακίνου και πορτοκαλιού που μας μοίραζαν..
Είδα πολλά βίντεο σας . Με αυτό γέλασα και έκλαψα στη θύμηση των παιδικών μου χρόνων... Σε ευχαριστώ..
Οι αναμνήσεις ξαναγυρίζουν, μαγεία. Είχα την ευτυχία, να έχω δάσκαλο τον πατέρα μου. Κανένα παιδί δεν με είδε με μισό, μάτι, ήταν ακριβοδίκαιος στον υπέρτατο βαθμό. Δάσκαλος, με όλα τα γράμματα κεφαλαία, ενεργοποιούσε ακόμα και τον πιο αδύναμο και αδιάφορο μαθητή. Όλα τα παιδιά της τάξης σαΐνια, μόνο αθωότητα, παιχνίδι και αγάπη, ούτε μπούλιγκ, ούτε τίποτα. Ενας συμμαθητής, γιος στρατιωτικού, έφερνε στρατιωτικά ρούχα και ντύναμε τον πλαστικό άνθρωπο με τα όργανα, για το μάθημα της ανθρωπολογίας. Μέχρι και κρανος του βάζαμε. Και δεν είναι η νοσταλγία που εξιδανικεύει τα πράγματα, είναι απλά η αλήθεια. Όποιος είχε την τύχη να το ζήσει, γνωρίζει. Όποιος δεν το έζησε, κρίμα.
Συμφωνω
Που όλα αυτά?
36ο δημοτικό σχολείο, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, Αγίας Σοφίας, απέναντι από το πειραματικό σχολείο.
@@lilyk1231 ωραία..
Χαίρομαι που επιτέλους το ακούω: Τα παλιά τα χρόνια ήταν αθώα και όμορφα επειδή ήμασταν εμείς αθώοι. Και είμαι σίγουρος ότι και τα δικά μας παιδιά, αυτή την εποχή, που ζούμε τώρα, ακόμα και καταστάσεις, που εμείς τις αναφέρουμε ως δείγμα για το πόσο έχει χαλάσει η κοινωνία και ο κόσμος, θα τις νοσταλγούν.
Πιστεύουμε πραγματικά ότι ήταν Ωραια τα χρόνια!Παρολο που δε προλάβαμε εμείς τη ποδια ,το παιδί μας φοράει λόγω του ότι ζούμε στο Λονδίνο και είναι πραγματικά ένα πολύ σημαντικό θέμα από άποψη οικονομίας αλλά και ανταγωνισμού μεταξύ των παιδιών κυρίως!!!!
Είμαι 2 χρόνια μικρότερή σου Ανδρόνικε.
Τι μου θύμησες!!! Αυτά τα "κοριτσίστικα αξεσουάρ": το πλαστικό ποτηράκι με το καπάκι, που άνοιγε και ξαναμαζευόταν, πόσο με συγκίνησες 😢😢
Επίσης το καλαθάκι με το κολατσιο και το καθαρό καλοσιδερωμένο μαντηλάκι που μας έβαζε η μητέρα μας στο νηπιαγωγείο, το πρώτο αναγνωστικό, το παγουρίνο με το πλαστικό γαλάζιο λουράκι για να το κρεμαμε στον ώμο στις εκδρομές, τις κλασσικές φωτογραφίες της κάθε τάξης, η αλληλογραφία του θρανίου, ρομαντική και αθώα τοτε!!!!
Τον κυρ Σωτήρη, τον καλοκάγαθο στα παιδικά μας μάτια, μεσοκοπο κύριο στο κυλικείο (δημοτικό σχολείο Μελισσίων Αττικής) που τον βλέπαμε -τα πρώτα χρόνια, μετά μπήκε ηλεκτρικό κουδούνι -να έχει ένα κουδούνι στο χέρι και να το χτυπά: το διάλειμμα τελείωσε, έπρεπε να γυρίσουμε στην τάξη μας!!
Πόσο έντονες αναμνήσεις!!!
Και πόσο δίκιο έχεις και σε αυτό που λες στο τέλος!!!! Όσο μεγάλωνα, τόσο το συνειδητοποιούσα: Δεν ήταν εκείνα τα χρόνια καλύτερα, απλά εμείς ειμασταν αθώες ψυχές και τα βλέπαμε όλα τέλεια και απονήρευτα.
Ναι για μας εκείνα τα σχολικά χρόνια είναι τα καλύτερα και είμαστε ευλογημένοι που τα ζήσαμε και τα χαρήκαμε!!
Σε ευχαριστούμε πολύ Ανδρόνικε!!! Να είσαι καλά!!!
"Σήμερα είναι εδώ και την άλλη στην στάση".... Έλιωσα στο γέλιο,να είσαι καλά Ανδρόνικε, ευχαριστούμε για την αναδρομή στις αναμνήσεις μας.
ΥΓ.Τα δικά μου μαθητικά χρόνια ήταν τα καλύτερα 😉
Δεν νομίζω τα δικά μου ήταν, σίγουρα, καλύτερα!!!!
Μια χαρά ήτανε, με όλες τις αδυναμίες. Μάθαμε γράμματα. Τώρα τι γίνεται! Επειδή είμαι μέσα στα πράγματα ή καλύτερα ήμουν μέχρι τον περασμένο Αύγουστο, γνωρίζω πολύ καλά τι λέω. Να 'σαι καλά!
Αν και είμαι νεότερη έχω να πω ,ότι δεν μας λυπεί η μόρφωση αλλά η παιδεία!!Πόσο δίκιο έχετε.
Αα
Tα καλύτερα και αγνότερα χρόνια μας.
Agree 100 percent. I was born in 1970. Primary school here in Australia was Monday to Friday 9.00am and finished at 3.30 pm. Saturday mornings l would attend Greek school from 9.00am to 1.00pm. Best years growing up...🇦🇺🇦🇺🇦🇺🇬🇷🇬🇷🇬🇷
Νά'σαι καλά. Καλημέρα από την ομάδα μας.
@@kastalia8812 Kalinihta apo ti Melvourni
Συγχαρητήρια Ανδρόνικε για την επιτυχημένη ανάρτηση! Μας μετέφερες με απόλυτη παραστικότητα και επιτυχία στο κλίμα των νοσταλγικών και αθώων μαθητικών μας χρόνων στο Δημοτικό σχολείο (1979-1985)! Στο διάστημα αυτό πέτυχα την κατάργηση της σχολικής ποδιάς, την κατάργηση του μαθήματος το Σάββατο, την κατάργηση του πολυτονικού συστήματος και την διανομή χυμών στο σχολείο ( προφανώς με κρατική χορηγία για να μην καταλήξει η πλεονάζουσα εγχώρια αγροτική παραγωγή στις χωματερές)! Ήταν τότε η περίοδος της Αλλαγής! Όπως και να έχει, πέρασαν 40 χρόνια σαν νεράκι!!!
Κλαίει ακόμα κι η Ναυσικά (τί νύ σ᾿ ὧδε μεθήμονα γείνατο μήτηρ; εἵματα μέν τοι κεῖται ἀκηδέα σιγαλόεντα) από τη νοσταλγία. Η μόνη παρήγορη εξαίρεση εδώ μέσα, και το λέω προς τιμήν του, είναι ο Τζιβλέρης. Μπράβο παιδί μου. Αν συνεχίσεις έτσι θα αριστεύσεις!
Αχ Ανδρόνικε τι αναμνήσεις έφερε το σημερινό βίντεο! Η ποδιά του Τσεκλένη με πόση χαρά, το ποτηράκι το σπαστό στην τσέπη και η κούραση τη χρονιά που είχαμε Τετάρτη απόγευμα και Πέμπτη πρωί...Και οι χάρτες που ξεπατικώναμε στην "Πατριδογνωσία" και η βέργα που όταν μάζευες τη χούφτα για να πονέσει λιγότερο, ο σαδιστής, καμιά φορά, δάσκαλος, τέντωνε το χέρι σου για να βεβαιωθεί οτι δε θα πάει χαμένος ο κόπος του...4ο Δημοτικό Αγίων Αναργύρων, όπου και άγριες καταστάσεις υπήρχαν και bullying, μόνο που τότε δεν ξέραμε ότι το λένε έτσι...
Εξαιρετικός...υπέροχα χρόνια,υπέροχες αναμνήσεις...ζήσαμε σαν παιδιά...!!!!
Ωραία και νοσταλγικα Και είμαστε και συνομηλικοι
Τελείωσα δύο χρόνια πριν από σένα το σχολείο,όλα ήταν όπως τα περιγράφεις,αυτή τη ποδιά δεν τη χωνεψα ποτέ, γλυκές και πικρές αναμνήσεις ανάμεικτες σε αυτό το βίντεο,μπράβο να είσαι καλά!!!!
''Τα χρόνια της πρώτης νιότης μας¨ τάδε έφη Λάμπρος Κωσταντάρας. Να χαίρεσαι τους Γενικούς Κληρονόμους σου !!!
Τι γλυκό!! τι μου θύμησες!! τη γομολαστιχα ,τα θρανια ,τους σασκάλους,τα ποτηρακια το κουλουρι ,τη χιυφτα για να πιουμε νερο ,τις χαρακιές απο δασκάλους...
💔
Οι χαρακιές στα χέρια ήταν πολύ οδυνηρή εμπειρία 😭😭😭
@@magdasorial628 προσβλητική..σε πόναγε στη ψυχη οχι στο χερι..
Πολύ οδυνηρό ακόμη έχω μέσα μου αυτό που αισθανομουν όταν σηκώνουν από τοθρανιο να πάω κοντά στο δάσκαλο να απλώσω τα χέρια .........
Την φορούσα μέχρι την Β' Δημοτικού.
Τι όμορφα χρόνια!!!
Ευχαριστούμε Ανδρόνικε με τα ωραία που μας ανεβάζεις!!
Να είσαι καλά!!!
Χριστός Ανέστη ! Πώωω ! Πως με ταξίδεψεεες ! Πήγαινα στο Δημοτικό απέναντι από τον Αγιο Ελευθέριο Γκύζη , την ίδια με σένα εποχή , κι έχω ζήσει όοολα αυτά που λες ! Υπέροχο ταξίδεμα , να είσαι καλά !
Για ακόμη μία φορά φανταστικό βίντεο!!! Ξύπνησες τις αναμνήσεις των παιδικών μας χρόνων με έναν μοναδικό τρόπο.
ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΣ ΕΧΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΦΩΤΟ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΜΗΛΑ ΧΑΧΑΧΑΧΑ ΠΕΡΑΣΑΝΕ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ
Ανδρόνικε τι μας θύμισες, μας έφερες στις μνήμες τα σχολικά μας χρόνια. Ξέχασες να αναφέρεις οτι στο τέλος τις σχολικής χρονιάς τις γυμναστικες επιδείξεις που κάναμε με την παρουσία των γονέων όλων. (ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΌ) πάντως να σε καλά.
1983-1989 ήμουν στο δημοτικό, πράγματι αγαπητέ Ανδρόνικε ήταν από τις καλύτερες δεκαετίες που πέρασαν.
Πολύ γλυκό βίντεο, μπράβο σας!!!
Κατ' αρχήν πολλά συγχαρητήρια για το σημερινό θέμα. Είναι πιστεύω από τα αγαπημένα όλων εμάς της κάποιος ηλικίας. Εγώ πήγα στο Δημοτικό από το 1977-1984. Φυσικά και πρόλαβα και την ποδιά και όλα τα παρελκόμενα που περιγράφηκαν. Εγώ ήμουνα στο 28 Δημοτικό σχολείο Αθηνών. Είναι δίπλα ακριβώς στο Πεδίον του Άρεως οπότε όλες μας οι εκδρομές γίνονταν εκεί. Σε αυτό ήμουν πολύ τυχερός. Το σπίτι μου κι αυτό κοντά, οδός Αρμ.Βραιλα.
Ακόμα θυμάμαι το 81 με τον σεισμό να πηγαίνουμε όλοι στο πάρκο. Επίσης να πω ότι σαν μια από τις θύμησες που έχω από την συγκεκριμένη περιοχή είναι, ο ήχος των παραστάσεων που ακούγονταν από το θέατρο του Οικονομίδη τα καλοκαιρινά βράδια.Και φυσικά..........τις συγκεντρώσεις του ΠΑΣΟΚ στην Λ. Αλεξάνδρας.......
Αξέχαστα παιδικά χρόνια. Να είσαι καλά φίλε!
Αργύρη Καλησπέρα. Κάτι είχα φανταστεί από παλιότερα σχόλια που είχες κάνει αλλά τώρα σιγουρεύτηκα. Είμασταν συμμαθητές στην πρώτη δημοτικού και κάναμε παρέα. Εγώ έμενα γωνία Μομφεράτου και Μουστοξύδη. Είχα έρθει πολλές φορές σπίτι σου και παίζαμε. Θυμάμαι πολύ καλά τους γονείς σου και κυρίως τη μητέρα σου αφού μας επαιρναν συχνά τότε μαζί με τη μητέρα μου και παίζαμε στο πάρκο (θυμάμαι ακόμα τα ονόματα τους και φυσικά την επαγγελματική τους ιδιότητα). Το καλοκαίρι του 1979 όμως μετακομίσαμε και δεν τα ξαναείπαμε από τότε. Χαίρομαι που μετά από τόσα χρόνια επικοινωνώ πάλι μαζί σου έστω κι έτσι!
@@vasxatz Πωωωω τι είπες τώρα? Προσπαθώ να σε θυμηθώ,με συγχωρείς αλλά η μνήμη μου είναι πραγματικά σε πολύ κακή κατάσταση. Πάντως χάρηκα πάρα πολύ που με γνώρισες, και εύχομαι να είσαι πάντα καλά.
@@argyristsaldaris5820 Δεν πειράζει. Έχουν περάσει και 40 κάτι χρόνια.. Να είσαι κι εσύ καλά.
Ωραία χρόνια! Πειθαρχία και όχι οι σημερινές "εκτροχιασμενες" συνθήκες! Πολύ όμορφο και εύστοχο βιντεο
Καλό ξημέρωμα να έχεις φίλε μου ανδρονικε και ή Παναγία μαζί σου και για την οικογένεια σου 🙏 καί ευχαριστούμε για τα βίντεο που ανεβάζεις φίλε μου
Καλησπέρα... Σεπτεμβρη...γουλί το κεφάλι "σχεδόν"...και την τεράστια σακκα...ΩΡΑΙΑ ΧΡΌΝΙΑ....
Ωραία χρόνια και ανάμνησης !!!
Και εγώ θυμάμαι,λόγο περιορισμένου χώρου πολλές φορές κάναμε μάθημα μαζί με τη Τετάρτη τάξη,εγώ πήγαινα στη Τρίτη...
Τι μας θύμισες!!!
- Το Σάββατο με δύο β!!!
- 1-2 χρονιές είχα ΔΕ-ΤΡ-ΤΕ πρωί και ΠΕ-ΠΑ απόγευμα. Την άλλη εβδομάδα το αντίθετο! Φαντάσου πως ήμασταν από Τετάρτη απόγευμα σε Πέμπτη πρωί και από Τετάρτη πρωί σε Πέμπτη απόγευμα!
- Ποδιά μπλε-καρό!
- Tα SMS της δεκαετίας του '80 ήταν το θρανίο! Αν ήταν κοπέλα τότε γλυκόλογα... αν ήταν αγόρι τότε βρισίδια!
Και πάρα πολλά άλλα!!!
Γεννημένη το '75 έχω ζήσει τα περισσότερα από όσα περιγράφετε στο υπέροχο αυτό βίντεο. Κάποια τα θυμόμουν κάποια όχι. Και ξύλο έχω φάει από τους δασκάλους και ποτηράκι σπαστό είχα, και το πρωί απόγευμα έζησα μέχρι το λύκειο κιόλας.. και ποδιά φόρεσα μέχρι την Τρίτη Δημοτικού η οποία βλέποντας τις φωτογραφίες ήταν από τις πιο φτωχικές. Αυτό που μου έκανε όμως τη μεγαλύτερη αίσθηση είναι η αναφορά στην περιβόητη καμήλα... Ε ναι λοιπόν αν και μιλάω για ένα σχολείο στις γειτονιές της Νίκαιας είχαμε την τιμή να φωτογραφηθούμε και εμείς με την καμήλα... Και για να επιβεβαιώσω και αυτό που τόσο εύστοχα αναφέρετε ακόμα έχω στα ρουθούνια μου την ενοχλητική οσμή του ταλαίπωρου ζωντανού..
Κι εγώ την έχω την καμήλα ομαδική φωτο
Πηγα Α' δημοτικου στο γραφικοτατο και πανεμορφο σχολειο (με κεραμιδοσκεπές και πολλα δεντρα εντος του), το 3ο της Νεας Φιλαδελφειας το 1974 στο ξεκινημα της μεταπολιτευσης. Η δασκαλα μας ηταν η κυρια Γαλατεια. Πολυ ομορφα χρονια Ανδρονικε...με καλυψες ΑΠΟΛΥΤΑ με ολα οσα περιεγραψες και φυσικα με γεμισες θύμησες! Τα ιδια πραγματα εζησα κι εγω οπως κι εσυ. Το μονο που σου διεφυγε ηταν η περιβόητοι περιπατοι και οι εκδρομες που οταν το ανακοινωνε η δασκαλα στην ταξη, γινοταν το ελα να δεις! Οι περιπατοι στο δικο μας σχολειο γινοταν στο αλσος της Νεας Φιλαδελφειας το οποιο ηταν λιγα μετρα πιο πανω. Οσο για τα εδεσματα του κυλικειου που ανεφερες...εγω ειχα ταραξει τις λουκανοπιτες!! Ακομα ερχεται η γευση τους στην μνημη μου! Επισης η προσευχη!! "Ανδρονικε σηκω πανω να πεις την προσευχη" Το θυμασαι?? Δεν γνωριζω αν ισχυει ακομα.
Θερμά συγχαρητήρια Ανδρονικε. Εγώ δεν τα πρόλαβα αυτά τα βαριά θρανία. Είχα θρανίο από αυτά που υπάρχουν και σήμερα. Ποδιά φόρεσα στο Νηπιαγωγείο και στην Α'Δημοτικου. Μετά καταργήθηκε. Πάντως πολύ ωραία χρόνια!!! 😍😍
Γεννηθείσα το 1991 φυσικά δεν τα έχω ζήσει, μόνο από τους γονείς μου τα έχω ακούσει αλλά εσύ τα περιγράφεις τόσο όμορφα βρε Ανδρόνικε! Εγκυκλοπαίδεια είσαι!😊
Μέσα στα τόσα στραβά που ακούμε αυτές τις μέρες είσαι βάλσαμο στη ψυχή μας !
Εύγε ξανά.
Καρμπόν η σχολική ζωή όλων μας τότε,τα περιγράφεις λες και έζησες τη δική μου ζωή. Να είσαι καλά.
Ωραία χρόνια!!!❤️❤️❤️
Συγχαρητήρια Ανδρονικε, εξαιρετικό video για ακόμη μία φορά, μας θυμισες τα παιδικά μας χρόνια. Καθώς είμαστε "σειρά" στα σχολικά μας χρόνια, θα ήθελα να θυμίσω 2-3 πραγματακια που μου ήρθαν στο μυαλό καθώς παρακολουθούσα το video: κατά αρχήν μετά τη λήξη των μαθημάτων πόσες φορές δεν παίζαμε μπάλα στο δρόμο με εστίες τις σακες χωρίς φυσικά να μας διακόψει κάποιο αυτοκίνητο, τον επιστάτη που είχαμε στο σχολείο μας και αυτός χτυπούσε το κουδούνι ( πραγματικό κουδούνι - καμπανάκι και όχι ηλεκτρικό), τις κιμωλιες και τη σκόνη τους, τα μπλε τετράδια για όλα τα μαθήματα και ως πρόχειρο ( όχι δεν υπήρχαν σπιράλ) και τέλος τους τόνους και τα πνεύματα στη γλώσσα..... Είδαν τα παιδιά μου το video με ανοιχτό το στόμα καθώς αυτά που τους έχω πει κατά καιρούς για τα δικά μου σχολικά χρόνια τελικά διαπίστωσαν ότι είναι αλήθεια και όχι υπερβολές μου. Να είσαι καλά, συνέχισε την πολύ καλή δουλειά.
Η ποδιά έπρεπε να υπάρχει μέχρι σήμερα ! Πολύ ωραίο βίντεο μπράβο.!
Ίσως γι' αυτο μάθαμε γράμματα. Και δεν αστειεύομαι. Το διαπιστώνω καθημερινά. Ο κόσμος είχε παιδεία, χωρίς να έχει πτυχία. Εξαιρετική παρουσίαση!!!
Φιλε ,ίσως το πιο ωραίο επεισόδιο που εκανες.Σ`ευχαριστω
Νά 'σαι καλά.
Γεννήθηκα το1959.θυμαμαι το δάσκαλο μας να λέει μαύρη ηνυχτα στα βουνά στους κάμπους πέφτει χιόνι για να μας φωβισει για να διαβαζουμε
Το πτυσσόμενο ποτηράκι είχε διαγραφει από το σκληρό δίσκο μου 😃. Να θυμήσου τη σοκολάτα melo με ήρωες του Ντίσνει, τις χαλκομανίες kalkitos τις κάρτες με σούπερ ατού. Τα έχω συσχετίσει με το σχολείο. Να είστε καλά.
Ένα επεισόδιο που θα δω σίγουρα πάνω από 10 φορές....
Τι όμορφη περιγραφή! Πόσο εκεί μας πήγες! Καθότι σχεδόν συνομήλικος, ήρθαν όλα με μια λάμψη στην μνήμη! Σε ευχαριστούμε θερμά!!
Την καλησπέρα μας.
Ένα μεγάλο μπράβο , δύσκολα αλλά υπέροχα χρόνια
Γεια σου φίλε Ανδρόνικε! Καθυστέρησα μια μέρα. Πολλά τρεχαματα και κούραση! Τι αναμνήσεις... Αν αρχίσω να σχολιάζω όσα είπες θα ξημερωσουμε. Θα σταθώ σε κάνα δυο. 1η και 2α δημοτικού σε τέτοιο θρανίο καθόμουν. Μετά στις άλλες τάξεις είχαν τα πιο "σύγχρονα". Επίσης μέχρι 3η δημοτικού είχα κι εγώ σπαστό ποτηράκι αλλά συνέχεια το χαλούσα από το δυνατό τράβηγμα και μετά κουβαλούσα το παγούρι από τους προσκόπους 🤣
Όσο για το κυλικείο, αυτό που θυμάμαι περισσότερο από τις τυρόπιτες είναι τα ζαχαρωμένα λουκούμια που κολλούσε όλο το χέρι μετά χαχαχαχαχαχα.
Τέλος, ισχύει 100% αυτό για τις μυρωδιές. Θυμάμαι στον κήπο του παιδικού σταθμού είχε πολλές συκιές και όταν έπεφταν τα σύκα και τα πατούσαμε όπως τρέχαμε, γινόταν χαμός από την μυρωδιά σε όλη την αυλή. Μέχρι σήμερα οπότε μυρίζω σύκα θυμάμαι αμέσως τον παιδικό σταθμό!
Έτσι ακριβώς θυμάμαι κι εγώ που πήγα στην δευτέρα δημοτικού το 70.απλα δεν είχαμε την τυρόπιτα και είχαμε ποτηράκια με χερούλι πουά, τα δεναμε να μην τα χάσουμε.
Υπέροχο το κανάλι σου υπέροχη και η αφήγηση σου με γυρνάς πολλά χρόνια πίσω και ας μην είμαστε της ίδιας εποχής και ας έχουμε περίπου 15 χρόνια διαφορά. Σ' ευχαριστώ πολύ και να είσαι πάντα καλά!
Σε ευχαριστούμε πολύ Ανδρόνικε που μας ταξίδεψες στις τότε εποχές. Πρόλαβα την ποδιά τις 2 πρώτες τάξεις του Δημοτικού. Όταν καταργήθηκε ομολογώ πως χάρηκα γιατί την θεωρούσα μαρτύριο. Πρόλαβα και την εκμάθηση του πολυτονικού συστήμαος, κρίμα που καταργήθηκε, ώς απαγγελία από την τότε δασκάλα η οποία δεν είχε καθόλου μεταδωτικότητα. Πρόλαβα και τις πρώτες σχολικές αναμνηστικές φωτογραφίες στο τέλος της χρονιάς τις οποίες έχω ακόμα.. Ένα πράγμα που μου έκανε εντύπωση και δεν γνωρίζω ακόμα είναι: γιατί είχαμε δασκάλες και δασκάλους σε μεγάλες ηλικίες στο Δημοτικό.
Αυτό είναι ένα ερώτημα. Ισως διότι τους νέους τους έστελνα "αγροτικό" στα χωριά και στις παραμεθόριους - εκτός Αθήνας.
Ηρθα στην Ελλαδα το 74 κ ξεκινησα το ελληνικο σχολειο απο την αρχη...εμαθα πολυτονικο συστημα...ολα οσα ειπες τα θυμαμαι...ναι ηταν τα καλυτερα μαθητικα χρονια απο ολα...
Καλησπέρα σας και πάλι άλλη μία φορά μου ξύπνησαν αναμνήσεις με αυτή την εξαιρετική ανάλυση των σχολικών μας χρόνων έζησα ακριβώς τα ίδια στο νηπιαγωγείο έφαγα ένα αναπάντεχο χαστούκι από τη νηπιαγωγο γιατί είχα από την φύση μου κόκκινα χείλη και εκείνη νόμιζε ότι έβαλα το κραγιόν της μαμάς μου. Φυσικά όταν το έμαθε η μαμά έγινε το έλα να δεις Δεν μπορούσες να πάρεις ένα χαρτομάντιλο και να δεις αν έχει βαμμένα χείλη το παιδί; Και αν είχε έπρεπε να το χτυπήσεις ; Μην τολμήσεις να το ξανακάνεις Σημείοτεον η μαμά μου ήταν ροδοκκοκινη και δεν χρησιμοποιούσε μακιγιάζ Όσο για τις ποδιές Θυμάμαι στην αυλή του σχολείου τις συμμαθήτριες μου να έχουν ποδιά Τσεκλένη Λάουρα και άλλες φίρμες που δε θυμάμαι Και εγώ που δεν είχα επώνυμη ποδιά τους πούλησα παραμύθι ότι την δική μου μου την έφερε η θεία μου από το εξωτερικό και πολύ χαίρομαι που το έκανα αυτό τώρα που το θυμάμαι Υποτίθεται ότι η ποδιές ήταν για να μην υπάρχουν διακρίσεις και για για την γραμματική που μάθαμε τότε η μισή τώρα δεν ισχύει Όσο για το γιο μου ως μοναχοπαίδι και εγώ ως κλασική χαζομαμα του έπαιρνα τσάντα με όποιον ήρωα ήθελε τότε ήταν στην μόδα οι γκορμιτι Τώρα πάει πανεπιστήμιο με σακίδιο παραλλαγής Η δική μου τσάντα ήταν δερμάτινη και με τα βιβλία γινόταν ασηκωτη Σας ευχαριστώ πολύ που μοιράζεστε μαζί μας τις αναμνήσεις σας και μπορούμε να κάνουμε και εμείς το ίδιο Όσο για το κολατσιό προτιμούσα το κουλούρι τότε δεν είχε όνομα τώρα λέγεται Θεσσαλονίκης γιατί κατέληξαν ότι το δικό μας είναι πιο νόστιμο και λένε ότι γενικά η πόλη μας έχει νόστιμο φαγητό Εγώ νομίζω ότι η καλή διάθεση και η καλή παρέα τα νόστιμηζουν Ολλλα
Ανθουλα με εκανες και γελασα 😂😂😂. Οκ...οντως εκεινες τις εποχες ειχε αρκετους κομπλεξικους στοκους και πουριτανους εκπαιδευτικους. Για φαντασου να συνεβαινε ενα αντιστοιχο περιστατικο στη σημερινη εποχη... τι διαπομπευση και κατακραυγη θα ειχε φαει απο ΜΜΕ και τα social η εν λογω κυρια που σε χαστουκισε! Πω πω...ουτε να το φανταστω δεν θελω.
@@Vaggelis68😀 Ευχαριστώ για την συμπαράσταση και την συμπάθεια Να σκεφτείς ότι ήταν με το καλημέρα με το που μπήκαμε στην αίθουσα όσο για την κυρία ήταν λίγο πριν την σύνταξη ανύπαντρη χωρίς παιδιά τότε τις έλεγαν γεροντοκόρες
😭
Απαραδεκτη αντιδραση της μαμας.
@@johnmaksamsunga1296 Επειδή η μητέρα μου δεν ζει πια θα παρακαλούσα να μη γίνεται κριτική για την αντίδραση της Έπραξε όπως πρέπει να κάνει κάθε γονιός που μαθαίνει ότι χαστούκισαν το παιδί του χωρίς λόγο γιατί αυτό που νόμιζε η νηπιαγωγός δεν ίσχυε αλλά και πάλι ακόμα και σήμερα δίνονται αγώνες για να μαζευτούν τα χέρια οποιουδήποτε ενάντια σε οποιονδήποτε Αν κάποιος πιστεύει ότι στέλνουμε τα παιδιά στο σχολείο και ο ρόλος των εκπαιδευτικών είναι να τα χτυπάνε αντί να τα μορφώνουν και να τα κάνουν καλύτερους ανθρώπους στην κοινωνία με λόγια και όχι με ξύλο αν συμβεί στο παιδί του ας μην αντιδράσει και να αφήσει το παιδί του να γίνει σάκκος του μποξ δικαίωμα του Και αλίμονο όταν μεγαλώσει τι θα κουβαλάει αυτό το παιδί μέσα του Οι περισσότεροι άνθρωποι που έχουν προβληματική συμπεριφορά είναι συνήθως γιατί δεν είχαν κάποιον να τους στηρίξει την ώρα που έπρεπε και αυτό το ρόλο πρωτίστως τον έχει η οικογένεια Ευχαριστώ
@@ioannouanthoula8720 Παντως εγω προσωπικα, αν ημουν εκπαιδευτικος, ακομα και μακιγιαζ να ειχε καποια μαθητρια μου στην αρχη της εφηβειας της οχι μονο δε θα τη μαλωνα αλλα θα της ελεγα το εξης"Δεν υπαρχει λογος να βαζεις κραγιον και σκια, στην ηλικια σου δεν σου χρειαζονται καν, εισαι μπουμπουκι.Εχεις ολη τη ζωη μπροστα σου για να βαφεσαι, συντομα θαρθει η ωρα σου"
ΠΕΣΤΑ ΜΕΓΑΛΕ!!! ΗΜΑΣΤΑΝ ΠΡΩΙΝΟΙ ΜΙΑ ΒΔΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΟΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΒΔΟΜΑΔΑ•ΕΓΩ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΙ ΛΙΓΟ ΠΙΟ ΠΑΛΙΟΣ ΒΓΑΙΝΑΜΕ ΤΑ ΑΓΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΠΥΡΟΥ ΜΕΡΚΟΥΡΗ ΟΤΑΝ ΣΧΟΛΑΓΑΜΕ ΠΡΩΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΑΤΙΝΟΥ ΕΜΠΑΙΝΑΝ ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ!!!!! ΑΞΕΧΑΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ!!!
σε ευχαριστουμε πολυ για τις υπεροχες αναμνησεις (το 1976 πηγα κι εγω στο δημοτικο στη κυψελη)
Το '76 πηγα κι εγω δημοτικο στο 26ο κυψελης!
@@user-ll3gg4kt4q εγω στο 28ο
ΜΑ ΤΙ ΩΡΑΙΟ ΘΕΜΑ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΠΟΛΛΑ ΜΠΡΑΒΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΒΙΝΤΕΟ ΜΕ ΧΙΛΙΑΔΕς ΟΜΟΡΦΕς ΑΝΑΜΝΗΣΕΙς !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΘΡΑΝΙΟ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΤΙ ΤΡΑΒΗΞΕ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΕΠΑΝΩ ΤΟΥ ΕΓΡΑΦΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΚΙ ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΠΟΥ ΤΟ ΣΚΑΡΩΝΑ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟς .. ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΑΨΕ ΣΒΗΣΕ ΕΙΧΕ ΑΛΛΑΞΕΙ ΧΡΩΜΑ ΤΟ ΚΑΗΜΕΝΟ ..................... ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗ ΠΟΔΙΑ ...... ΠΑΝΤΑ TSEKLENIS ΣΟΣΟΝΙ ΚΟΡΔΕΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑΚΑς ΠΙΟ ΑΣΠΡΑ ΚΙ ΑΠ ΤΟ ΓΑΛΑ ΚΑΙ ΠΑΠΠΟΥΤΣΙ ΛΟΥΣΤΡΙΝΙ ΑΛΛΑ ΤΙ ΛΟΥΣΤΡΙΝΙ ΚΑΘΡΕΦΤΗς !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΟΜΟΡΦΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΠΟΛΥ ΑΘΩΟΤΗΤΑ ΜΕ ΧΡΩΜΑΤΑ ΚΙ ΑΡΩΜΑΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑς ΣΥΝΟΔΕΥΟΥΝ ΓΛΥΚΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Τι μου θυμησες !!!! γεννημένη δεκαετία 60+ γέλασα συγκινήθηκα και ευχαριστήθηκα με όλα όσα αναφέρεις αν και μεγαλωμένη σε χωριό τα περισσότερα γεγονότα είναι κοινά .Ήμουν καλή μαθήτρια οπότε με το ξύλο δεν είχα επαφή,ίσως μια φορά στην αριθμητική μμμμ ναι θα πω όμως ότι μαθαίναμε ,βάζαμε βάσεις για το Γυμνάσιο ειμασταν σχετικά έτοιμοι για εκεί γνωρίζαμε πράγματα και αν ήταν αρκετά αυστηροί οι δάσκαλοι τουλάχιστον ενδιαφέρονταν για την πρόοδο μας και ως άνθρωποι
Να σουν ζήσουνε
Πω πω τι μου θυμισες, να σαι καλα.
Φλεβάρης του 1982...2α δημοτικού, με δασκάλα που το πρωταρχικό της μάθημα ήταν τα θρησκευτικά, διακόπτει το μάθημα, για να ανακοινώσει, με χαρά, την κατάργηση των ποδιών, μία άλλη δασκάλα, αντίθετων απόψεων και πεποιθήσεων...Δυστυχώς για εμάς τα παιδιά, τα μισά φορούσαν ποδιά, τα άλλα μισά όχι, απόρροια των πολιτικών θέσεων των οικογενειών!!
Κύριε Ανδρονικε μας είσαι πολύ γλυκός ! Παραστατικος σαν σταρ του σινεμά! 😉
Αν και τρία χρόνια μεγαλύτερος αγαπητέ έχεις περιγράψει την εποχή με μεγάλη ακρίβεια.!
Και εγώ που πήγα το 1956 ήταν περίπου το ίδιο. Λίγο δύσκολα χρόνια αλλά αξιοπρέπεια πάνω από όλα.
Συγχαρητήρια και για τα βίντεο με τις ελληνικές ταινίες!!!!!!! Συνέχισε ακάθεκτος!!!!!!!!
Μπράβο σου. Με αυτό το βίντεο μπήκα στη μηχανή του χρόνου και πήγα σε εκείνα τα χρόνια.
Καλησπέρα Ανδρόνικε, αν και είμαι γεννημένος το 1979, πολλά από αυτά που ανέφερες με γύρισαν πίσω στην όμορφη δεκαετία του 80' που πρωτοπηγα στο σχολείο, καταπληκτικό βίντεο, συγχαρητήρια.
Δεν γίνεται να μην σε επαινεσω για τον ωραία δομημένα λόγο σου, την καθαρη προφορά σου και την ελκυστική και γλαφυρή πολυτονικότητα σου, θερμά συγχαρητήρια και πάλι.
Και Σάββατο ναί. Πέτυχα μέχρι Τρίτη Δημοτικού. 48αρηε σήμερα
Ξεκίνησα το δημοτικό το '81-'82 και πρόλαβα 2 χρόνια ποδιές και βάρδιες αλλά και αρκετά από αυτά που αναφέρονται. Πολύ συγκινητικό βίντεο...
Ίσως το πιο ωραίο βιντεο που εχω δει εδω και πολυ καιρό.Γεννηθείς του ’75 και εχω ζησει ακριβως τα ιδια πραγματα που μας παρουσιασες σήμερα (λεω σημερα γιατι εγω σημερα το ειδα).και νοσταλγησα και συγκινήθηκα και γέλασα.Να εισαι παντα καλα Ανδρονικε και σε ευχαριστούμε
Εξαιρετικό!
Εύγε!
Έλα ρε φίλε!! Μεγάλο Πεύκο κι εγώ. Δημοτικό, '75 με '81! Μέναμε κοντά στο Σινέ Κύζικος!! Τα καλοκαίρια δούλευα κιόλας στο σινεμά, πουλώντας στραγάλια, φυστίκια, πασατέμπο κλπ!
Ε, στο ίδιο σχολείο θα πηγαίναμε. Απέναντι από τη ΦΑΝΤΑΣΙΑ. Μάλλον όμως είσαι μια τάξη μεγαλύτερος.
Συγχαρητήρια για το βίντεο και όλα τα άλλα. Όπως κι αν ήταν, ήταν ωραία χρόνια. Ζούσαμε σαν παιδιά. Σήμερα τα παιδιά δεν ζούνε όπως θα έπρεπε δηλαδή παιδικά χρόνια και αυτό είναι ότι χειρότερο. Να είσαι καλά για τις ωραίες αναμνήσεις που μας θυμισες όλους εμάς της ωραίας εποχής.
Φοβερός. Υπέροχος
Πραγματικά ταξίδεψα στα σχολικά και παιδικά μου χρόνια. Μου ήρθαν εικόνες που δεν ήξερα καν ότι υπήρχαν στο βάθος του μυαλού μου. Ευχαριστώ Ανδρόνικε.
Υπέροχο!!!! Δεν βρίσκω άλλη λέξη γι αυτό το βίντεο.
Συγχαρητήρια και πάλι!
Τα είπες όλα...για άλλη μια φορά. Τέλειο βίντεο!!!
Ώπα; 😮
Μπράβο Ανδρόνικε τέλειο ρεπορτάζ περιμένω το επόμενο 👍🏻✌🏻👏🏻👌🏻🇬🇷
Τελεια ηταν ολα!!!!
Τέλειος
Εισαι τρομερός και απίθανος
💯 τα περάσαμε ευτυχώς κι εμείς 70-76 στο δημοτικό!
Δεν έχω να προσθέσω κάτι.
Ευχαριστούμε θερμά!
Θεωρώ τον εαυτό μου πραγματικα προνομιουχο που παρακολουθει αυτο το κανάλι.
Σας ευχαριστουμε!!
Εισαι καταπληκτικός . Μπράβο υπέροχες εκπομπές , γνώσεις . Μοναδική παρουσίαση ..
Να χαίρεστε τα παιδιά σας!
Σας ευχαριστώ πολύ.
Τα μαθητικα μας χρονια τα καλυτερα αλλα επρεπε να ειχαμε πιο καλες παρεες και πιο καλες οι καταστασεις μακαρι να γυριζε ο χρονος πισω
Καλησπερα σας και καλη εβδομαδα με καλα νεα
πολύ ωραία χρόνια συγχαρητήρια για το θέμα
Συγχαρητηρια για τα ωραια βιντεο!!! Τι υπεροχα χρονια...περνουσαμε την εθνικη οδο Αθηνων Λαμιας ολα τα παιδια πρωι μεσημερι μονοι μας τροχονομος ηταν ανυπαρκτος...
Τρίτη λυκείου και μάθημα Σάββατο μέχρι τίς 7 τό βράδυ καί τήν Δεύτερα 8 τό πρωί σχολείο.Δράμα κανονικό.Θέλαμε καί νά βγούμε καί λιγάκι σάν νέα παιδιά.
Πολλά από αυτά τα έζησα στο Δημοτικό, 1959 - 1965.
Συγχαρητήρια για τα videos