Αγαπημένη πελάτισσα η Μακάμπι στα κρίσιμα ματς: 1971-1972, 2ος νοκ άουτ γύρος Κυπέλλου Πρωταθλητριών (διπλοί αγώνες): Παναθηναϊκός-Μακάμπι Τελ Αβιβ 81-73 (πρόκριση στην επόμενη φάση για τον ΠΑΟ καθώς με τη νίκη του αυτή είχε καλύτερη διαφορά πόντων στα μεταξύ τους ματς σε Αθήνα και Τελ Αβιβ) 1999-2000, τελικός Final-4 Θεσσαλονίκης: Μακάμπι Τελ Αβιβ-Παναθηναϊκός 67-73 2001-2002, ημιτελικός Final-4 Μπολόνια: Μακάμπι Τελ Αβιβ-Παναθηναϊκός 75-83 2010-2011, τελικός Final-4 Βαρκελώνης: Μακάμπι Τελ Αβιβ-Παναθηναϊκός 70-78 2011-2012, 1ος αγώνας πλέι οφ: Παναθηναϊκός-Μακάμπι Τελ Αβιβ 93-73 2011-2012, 4ος αγώνας πλέι οφ: Μακάμπι Τελ Αβιβ-Παναθηναϊκός 69-78 2011-2012, 5ος αγώνας πλέι οφ: Παναθηναϊκός-Μακάμπι Τελ Αβιβ 86-85 Αντιθέτως η Μακάμπι έχει να θυμάται μόλις 2 πολύ σημαντικές νίκες όλες και όλες σε Final-4 απέναντι μας: Η πρώτη στον τελικό της Σουπρολίγκας το 2001 στο Παρίσι με τη σφαγιαστική διαιτησία των Εδουάρδο Σάντσα και Πασκάλ Ντοριζόν εις βάρος του Παναθηναϊκού (με τα 3 ανύπαρκτα φάουλ "εφευρέσεις" του Ρέμπρατσα στο πρώτο πεντάλεπτο της αναμέτρησης που τον απενεργοποίησαν από τον αγώνα και έδωσαν τη δυνατότητα στον συγχωρεμένο Χάφμαν να αλωνίζει κάτω από τη ρακέτα μας, αφού δεν υπήρχε κανένας άλλος παίκτης πλην του Ρέμπρατσα να τον μαρκάρει και να τον ποστάρει μπροστά, τα εξίσου ανύπαρκτα φάουλ που χρεώθηκε ο νεαρός τότε Φώτσης σε πεντακάθαρες άμυνες και κλεψίματα μέσα στη ρακέτα μας, τη ΓΕΛΟΙΟΔΕΣΤΑΤΗ τεχνική ποινή που χρεώθηκε ο Ζοτς επειδή η... μύτη του παπουτσιού του πάταγε την πλάγια γραμμή (!!!), το εξίσου γελοίο 4ο φάουλ του Ρέμπρατσα στο πρώτο δίλεπτο της τρίτης περιόδου σε καθαρή άμυνα πάνω στον Πάρκερ που εφαγε τάπα από τον... αέρα το οποίο ουσιαστικά ήταν και η ταφόπλακα μας με το παρκάρισμα του Σέρβου στον πάγκο, σε χρονικό σημείο μάλιστα που είχαμε μειώσει τη διαφορά στους 8 πόντους και με τον Ρέμπρατσα ελπίζαμε σε ανατροπή και αρκετές φάσεις στο δεύτερο ημίχρονο που τώρα μου διαφεύγουν μετά από τόσα χρόνια). Η δεύτερη σημαντική νίκη της Μακάμπι απέναντι σε εμάς έγινε το 2005 στο Final-4 της Μόσχας. Μια Μακάμπι πραγματικά εξωπραγματική που καμία ομάδα δεν μπορούσε να κοιτάξει στα μάτια (εξού και το back2back που έκανε δια... περιπάτου). Εμείς από την άλλη προερχόμασταν από 2 μεταβατικές σεζόν στην μετά Μποντιρόγκα εποχή με χαμηλό μπάτζετ και Πατήσια, όπου χτίζαμε από την αρχή την ομάδα των επόμενω χρόνων και στο πρώτο μας Final-4 μετά από 3 χρόνια μόνο ικανοποιημένοι πρέπει να είμαστε με την απόδοση μας στον ημιτελικό απέναντι στην υπερομάδα Μακάμπι της εποχής και τη νίκη στον μικρό τελικό απέναντι στην γηπεδούχο ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Εκείνο το Final-4 ήταν απλά το προμήνυμα για αυτό που θα επακολουθούσε τις επόμενες σεζόν (2007-2011)...
Αγαπημένη πελάτισσα η Μακάμπι στα κρίσιμα ματς:
1971-1972, 2ος νοκ άουτ γύρος Κυπέλλου Πρωταθλητριών (διπλοί αγώνες): Παναθηναϊκός-Μακάμπι Τελ Αβιβ 81-73 (πρόκριση στην επόμενη φάση για τον ΠΑΟ καθώς με τη νίκη του αυτή είχε καλύτερη διαφορά πόντων στα μεταξύ τους ματς σε Αθήνα και Τελ Αβιβ)
1999-2000, τελικός Final-4 Θεσσαλονίκης: Μακάμπι Τελ Αβιβ-Παναθηναϊκός 67-73
2001-2002, ημιτελικός Final-4 Μπολόνια: Μακάμπι Τελ Αβιβ-Παναθηναϊκός 75-83
2010-2011, τελικός Final-4 Βαρκελώνης: Μακάμπι Τελ Αβιβ-Παναθηναϊκός 70-78
2011-2012, 1ος αγώνας πλέι οφ: Παναθηναϊκός-Μακάμπι Τελ Αβιβ 93-73
2011-2012, 4ος αγώνας πλέι οφ: Μακάμπι Τελ Αβιβ-Παναθηναϊκός 69-78
2011-2012, 5ος αγώνας πλέι οφ: Παναθηναϊκός-Μακάμπι Τελ Αβιβ 86-85
Αντιθέτως η Μακάμπι έχει να θυμάται μόλις 2 πολύ σημαντικές νίκες όλες και όλες σε Final-4 απέναντι μας:
Η πρώτη στον τελικό της Σουπρολίγκας το 2001 στο Παρίσι με τη σφαγιαστική διαιτησία των Εδουάρδο Σάντσα και Πασκάλ Ντοριζόν εις βάρος του Παναθηναϊκού (με τα 3 ανύπαρκτα φάουλ "εφευρέσεις" του Ρέμπρατσα στο πρώτο πεντάλεπτο της αναμέτρησης που τον απενεργοποίησαν από τον αγώνα και έδωσαν τη δυνατότητα στον συγχωρεμένο Χάφμαν να αλωνίζει κάτω από τη ρακέτα μας, αφού δεν υπήρχε κανένας άλλος παίκτης πλην του Ρέμπρατσα να τον μαρκάρει και να τον ποστάρει μπροστά, τα εξίσου ανύπαρκτα φάουλ που χρεώθηκε ο νεαρός τότε Φώτσης σε πεντακάθαρες άμυνες και κλεψίματα μέσα στη ρακέτα μας, τη ΓΕΛΟΙΟΔΕΣΤΑΤΗ τεχνική ποινή που χρεώθηκε ο Ζοτς επειδή η... μύτη του παπουτσιού του πάταγε την πλάγια γραμμή (!!!), το εξίσου γελοίο 4ο φάουλ του Ρέμπρατσα στο πρώτο δίλεπτο της τρίτης περιόδου σε καθαρή άμυνα πάνω στον Πάρκερ που εφαγε τάπα από τον... αέρα το οποίο ουσιαστικά ήταν και η ταφόπλακα μας με το παρκάρισμα του Σέρβου στον πάγκο, σε χρονικό σημείο μάλιστα που είχαμε μειώσει τη διαφορά στους 8 πόντους και με τον Ρέμπρατσα ελπίζαμε σε ανατροπή και αρκετές φάσεις στο δεύτερο ημίχρονο που τώρα μου διαφεύγουν μετά από τόσα χρόνια).
Η δεύτερη σημαντική νίκη της Μακάμπι απέναντι σε εμάς έγινε το 2005 στο Final-4 της Μόσχας. Μια Μακάμπι πραγματικά εξωπραγματική που καμία ομάδα δεν μπορούσε να κοιτάξει στα μάτια (εξού και το back2back που έκανε δια... περιπάτου). Εμείς από την άλλη προερχόμασταν από 2 μεταβατικές σεζόν στην μετά Μποντιρόγκα εποχή με χαμηλό μπάτζετ και Πατήσια, όπου χτίζαμε από την αρχή την ομάδα των επόμενω χρόνων και στο πρώτο μας Final-4 μετά από 3 χρόνια μόνο ικανοποιημένοι πρέπει να είμαστε με την απόδοση μας στον ημιτελικό απέναντι στην υπερομάδα Μακάμπι της εποχής και τη νίκη στον μικρό τελικό απέναντι στην γηπεδούχο ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Εκείνο το Final-4 ήταν απλά το προμήνυμα για αυτό που θα επακολουθούσε τις επόμενες σεζόν (2007-2011)...
Ότι Καλύτερο το κανάλι του Ολυμπιακού να περιγραφεί το πιο αντρικό Ευρωπαϊκό του Παναθηναϊκού