ไพเราะจับจิต ทั้งเนื้อร้องและเสียงร้อง
ขอบคุณอย่างยิ่งที่นำมาเผยแพร่ และบันทึกไว้ให้ได้เพิ่มพูนความรู้ในดนตรีไทย
ไพเราะมากๆเลยครับ สำเนียงลีลาทางร้อง มีความเป็นละคร พระลอแบบเดิมๆมากๆเลย ร้องผันคำเหน่อแบบราชสำนักในเพลงลาวเฉียง ไม่คิดมาก่อนว่าจะได้ยินรูปแบบการร้องแบบนี้ที่หายไปนานมากๆ ชื่นชมครับ ช่างละมุลละม่อมวิจิตรบรรจงงดงามมากๆ
ไพเราะมากครับ เสียดายที่ไม่มีภาพการบรรเลงให้ชม ชื่นชมครับ
นักร้องเสียงนุ่มเพราะจังเลยค่ะ
ไพเราะสุดใจค่ะ
..ขอได้รับคำขอบพระคุณจากใจนะคะ
เปิดด้วยหน้าพาทย์โล้ ได้บรรยากาศริมแม่น้ำมาก
ไพเราะมากๆค่ะ
ไพเราะมากเลยค่ะ
ไม่ทราบว่าเดี่ยวลาวแพนทางขลุ่ยเพียงออเป็นทางของคุณครูท่านใดครับ
เพราะครับบ
ไพเราะเสนาะ สำเนียงทางร้องสละสลวยไม่รู้จะหาคำใดชมเลยครับ^^เดี่ยวแพนรอบวงฟังแล้วไพเราะไม่มีเบื่อตามทางเครื่อง. ชอบมากๆครับ
ช่วง 1.01.00 น. มีสาธุการ ชั้นเดียวด้วย
ฉ่ำมาก ต๊าชชชชชช
ไพเราะมากและฟังไม่เบื่อเลยครับ
แต่ขอทราบชื่อเพลงหน่อยครับ
นาทีที่ 9:38 กับนาทีที่ 1:00:56
ใครพอรู้บอกหน่อยนะครับ 😁
ลาวล่องน่าน
พระลอเลิศฟ้ามาถึงฝั่ง น้ำใสไหลพรั่งกำลังเจิ่ง
เสด็จสู่สุมทุมพุ่มเซิ้ง เป็นพะเพิงพอสงัดฉัตรนาคร
ลาวเฉียง
เจ้าเผือเอยเจ้าเชื้อชวนโลม ชื่นพระโฉมพระโลมดวงลอ
ดอกเอยเจ้าจันทน์กะพ้อ ข้อยหัวอกฝ่อเฝ้าขอชมเอย
อัยยะศรีเอยจรลีลงท่า เบื้องซ้ายขวาสองเราพี่เลี้ยง
ดอกเอยเจ้าดอกกระเจียง สองสูคู่เคียงแวงเวียงรักเอย
นายขวัญเอยเชิญสุพรรณภูษิต นายแก้วติดตามชิดราชา
ดอกเอยเจ้าดอกสีดา เชิญเครื่องภูษาสู่ท่าสนานเอย
พ่อเจ้า ณ หัวเอย ธ จอมอรองค์ แอบฝั่งทรงโสรจสรงสระเกล้า
ดอกเอยเจ้าดอกกระเบา ชื่นโฉมพระลอเจ้าสร่างเศร้าเชียงเอย
เฉิดฉวีเอยแผ้วชุลีวรกาย ผ่องผิวฉายสะอางอินทร์เทียบ
ดอกเอยเจ้าดอกกระเจี๊ยบ น้ำกระเซ็นเย็นเฉียบงึมเงียบทรวงเอย
เทริดสวรรค์เอยเจิดขวัญเมืองแมน วิโยคโศกแสนโสกแสนเสียวสยอง
ดอกเอยเจ้าดอกหม่อนทอง ลอราชอนาถตรองหม่นหมองแดเอย
ลาวแพนใหญ่
น้ำกาหลงใส ไหลหลั่งควะควั่งคว้าง แลอ้างว้างหวิวหวน กำสลวนแสน
คำนึงความยามยากจากเมืองแมน ตกมาอยู่ด้าวแดน อรัญญวา
พระเพื่อนแพงเอ๋ยพี่บ่เคยตกยาก แสนระกำลำบาก เหนื่อยยากนินักหนา
พลัดทั้งบุรินทร์ถิ่นฐานพลัดทางศฤงคารบุญญา พลัดทั้งสนมทั้งข้าทั้งเสนาไพร่นาย
พลัดทั้งพระแม่พระเมียมาหายเสียเอกากาย พลัดทั้งเผ่าทั้งพงศ์ผองจัตุรงค์ก็แลหาย
ฤทธิ์เสนห์สาวเหนี่ยวฤทธิ์เสน่ห์สาวรั้ง จนคลุ้ม จนคลั่ง สวิงสวาย
แทบจะตายเสียแล้วนิเหนอ ในเฌอดงแดน แสนกันดาร
ลาวครวญ
โอ้พระชนนีศรีแมนสรวง จะโศกทรวงเสียวรู้สึกรำลึกถึง
ไหนทุกข์ถึงบิตุรงค์ทรงรำพึง ไหนโศกซึ้งถึงกูคู่หทัย
ร้อยชู้ฤาเท่าเมียตน เมียร้อยคนฤาเท่าพระแม่ได้
พระแม่อยู่เยือกเย็นไม่เห็นใคร ฤากลับไปสู่นครก่อนจะดี
พี่เลี้ยงตรองพลางสนองพระดำรัส เห็นชอบชัดเชิญคืนบุรีศรี
เฉลิมกรุงบำรุงประชาชี เป็นที่เกษมสุขสืบไป
โอ้บพิตรยิ่งคิดยิ่งขัดข่อน ครั้งจะจรก็ห่วงนครใหญ่
ครั้นจะคืนก็เกรงคนใยไพ ว่าท่านไ้ท้คร้านขลาดประดาษชาย
นายแก้วนายขวัญชั้นเสนอ ใครจะเพ้อครหาว่าเสียหาย
ฤาไปหน่อยจึงค่อยเอื้อนอุบาย หมดฉินยินร้ายทุกทาง
มากูจะเสี่ยงน้ำลองดู ผิวะกูรอดฤทธิ์ผีสาง
น้ำใสจะไหลควั่งคว้าง กูอับปางน้ำเฉนียนจงเวียนวน
เกริ่นเคล้าซอฝรั่งเสียงโศก
พอวางพระโอษฐ์น้ำ ไหลวนเคล่ำควะควั้ง
เห็นแดดดังสีเลือดฉาด น่าอนาจสยดสยองโลมา
เสียวหัทยาพระลอราช พระบาททะท่าวร้าวกมล
เหมือนไม้สนสิบอ้อมสะบั้น ทับอุระ พระลออั้น สะอื้น อาดูร แดเอย
ลาวกระแซ
ฝืนฤดีจรลีจากถิ่นท่า ผลัดภูษาเสด็จกลับพลับพลาหลวง
เมี้ยนมิดปิดยุบลคนทั้งปวง มิให้ล่วงรู้เรื่องเคืองวิญญาณ์
พระคิดปิดโศกวิโยคไว้ มิให้ใครวุ่นพะวังกังขา
แสร้งสำรวลสรวลเล่นเจรจา กับพี่เลี้ยงเสนาทั้งนั้น
ตรัสเรียกชาวด่านชำนาญแคว้น ตลอดแดนเมืองสรองไอศวรรย์
ให้พาสองพี่เลี้ยงร่วมชีวัน นายแก้วนายขวัญเข้าบุรี
สืบสาวราวทางข้างหน้า จนถึงสวนสองสุดามารศรี
จะแรมรอนไหนบ้างตั้งแต่นี้ ให้ทราบคดีโดยพลัน
ไพเราะจับใจจังค่ะ