MOMENTS: Η χαμένη βολή του Ζάρκο
Vložit
- čas přidán 25. 04. 2024
- Οι πιο γνωστές «χαμένες βολές» (στην πραγματικότητα ήταν μία) στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ. Στις 21/04/1994, ο Ολυμπιακός αγωνίστηκε για πρώτη φορά στην ιστορία του στον τελικό του F4 Κυπέλλου Πρωταθλητριών που πραγματοποιήθηκε στο Τελ Αβίβ. Μετά την επικράτηση στον ημιτελικό κόντρα στον Παναθηναϊκό, οι «ερυθρόλευκοι» γίνονταν η πρώτη ελληνική ομάδα που έφτανε τόσο κοντά στην κατάκτηση του τροπαίου και ο αξέχαστος Γιάννης Ιωαννίδης ο πρώτος Έλληνας προπονητής που οδηγούσε μια ομάδα στον τελικό της διοργάνωσης. Απέναντι στην ισπανική Μπανταλόνα ο Ολυμπιακός ήταν το φαβορί.
Κι όμως, 4,8” πριν από το τέλος, ο Ζάρκο Πάσπαλι στέκεται στη γραμμή των ελεύθερων βολών, με το σκορ 59-57 υπέρ των Ισπανών. Το παιχνίδι που φάνταζε ως η στιγμή του απόλυτου θριάμβου και θα χάριζε στο ελληνικό μπάσκετ το πρώτο Κύπελλο Πρωταθλητριών, σύντομα θα μείνει στην ιστορία ως ο «καταραμένος τελικός του Τελ Αβίβ».
Το πρώτο επεισόδιο του «Moments», του νέου video series της Alter Ego Media, διηγείται την ιστορία αυτής της στιγμής μέσα από τις αφηγήσεις των προσώπων που βρέθηκαν εκεί και φυσικά του ίδιου του πρωταγωνιστή της, του Ζάρκο Πάσπαλι. Γιατί κάθε ιστορία, έχει τη στιγμή της.
#olympiacos #euroleague #finalfour #tovima #tovimagr
Η βολή του ζαρκο στο τέλος Αβίβ και το γκολ του κοντε στο ΟΑΚΑ, στιγμές που δε θα ξεπεράσω ποτέ. Ωστόσο δεν έβρισα ποτέ τον ζαρκο και όταν τον είδα με πράσινα μόνο στενοχωρια ένοιωσα κ θεωρώ ότι έξω από το ΣΕΦ έπρεπε να υπάρχει το άγαλμα του Ζαρκο, του ανθρώπου που άλλαξε την ιστορία του μπασκετικου Ολυμπιακού για πάντα. Τις πρώτες χρονιες έπαιζε τελείως μόνος του κ έβαζε 50 πόντους νικώντας τους πάντες. Μεγάλε κ άρχοντα Ζαρκο πασπαλιε!!!
Ήμουν εκεί... 20 χρονών τότε.....
Θυμάμαι πως από τη στιγμή που κερδίσαμε τον ημιτελικό, νιώθαμε ήδη Πρωταθλητές... κι αυτό (και όχι μόνο) μας έφαγε. Κατεβαίναμε με το ασανσέρ του ξενοδοχείου να φύγουμε για γήπεδο και σκεφτόμασταν πως πάμε να δούμε όχι τελικό, αλλά ΑΠΟΝΟΜΗ. Τρομερά πράγματα.....
Έκανα πολλή, αλλά πάρα πολλή ώρα για να καταφέρω να αρθρώσω λέξη μετά το ματς. Δεν είχα καταλάβει τι είχε γίνει; Δεν ήθελα να πιστέψω τι είχε γίνει; Δεν ήξερα από που μου ήρθε; Βάλτε έναν μέσο όρο όλων αυτών, μέσα θα είστε.
Απόλυτο κενό μνήμης μεταξύ γηπέδου και αεροδρομίου, όπου κατευθυνθήκαμε μετά τη λήξη για να επιστρέψουμε στην Αθήνα μες τη μαύρη τη νυχτιά. Στον πηγαιμό με τον ενθουσιασμό δεκάρα δεν δίναμε για τις ατελείωτες ερωτήσεις των Ισραηλινών αστυνομικών, όμως εκείνη την ώρα το μόνο που θέλαμε ήταν να σηκωθούμε να ρημαδοφύγουμε χωρίς πολλά πολλά. Άααααιντε να το καταλάβει, όμως, αυτό η αστυνομικίνα που με ανέλαβε.
Και αυτό, και εκείνο, και το άλλο, και το παράλλο, και που πήγατε και τι κάνατε, να φορτώνω εγώ σιγά σιγά...βρε καλή μου, βρε χρυσή μου, τίποτα αυτή, η λίστα ερωτήσεων έπρεπε να ολοκληρωθεί.... "Χάσατε ή κερδίσατε;" "Όπως καταλαβαίνετε, χάσαμε".... "Μάλιστα...παίξατε καλά;".
Ε, αυτό ήταν, δεν πήγαινε άλλο: "Βρε δε γ@@@@@@@ που θα με ρωτήσεις αν παίξαμε καλά!!! Αν παίζαμε, θα τους ρίχναμε μια 15αρα στο κεφάλι, πλάκα μας κάνεις βραδιάτικα, που σου κάηκε εσένα τώρα αν παίξαμε καλά;"
Με μαντρώνουν με συνοπτικές διαδικασίες (χωρίς βία) σε ένα δωματιάκι για ψάρωμα. Δεν είχαν σκοπό να μου κάνουν κάτι, απλά να με φτάσουν ίσα με το παρά 2 της πτήσεως, όταν και με άφησαν να φύγω....
Υπάρχει Θεός; Αν κρίνω από το ότι προσγειώθηκε δίχως προβλήματα ένα αεροπλάνο στο οποίο βλαστημούσε ασύστολα και δίχως παύση τουλάχιστον το 60% των επιβατών, είτε δεν υπάρχει, είτε είναι πάρα, μα πάρα πολύ καλός....
Φτάνουμε στο Ελληνικό, μπαίνω στο ταξί. Είχε ξημερώσει και είχε εκπνεύσει το ωράριο της διπλής ταρίφας. Ο ταξιτζής κανονικότατα διπλή, εγώ να το βλέπω πως με κλέβει, αλλά να μην έχω το κουράγιο να κάνω τίποτα πια... Τον άφησα να με κλέβει (άλλωστε η διαδρομή ήταν κοντινή).
Μπάσιμο στο σπίτι. Μιλιά καμία. Ούτε εκ μέρους μου, ούτε από τους γονείς. Τα βλέμματα τα έλεγαν όλα. Δυο ματιές και βουρ στο δωμάτιο. Κλειδαμπάρωμα. Τριήμερο δίχως λέξη. Παραμονή στο δωμάτιο σε κατάσταση ζόμπι, που διακοπτόταν από ένα διστακτικό χτύπημα της πόρτας για να μου φέρουν τον δίσκο με το επόμενο γεύμα και να πάρουν αυτόν με το προηγούμενο. Εννοείται, μιλιά ΚΑΜΙΑ.
Με τον καιρό ίσιωσα, που θα μου πήγαινε... Έφτασε Ιούλιος για να καταφέρω να βάλω την κασέτα να δω το ματς και μέσα μου είχα την πεποίθηση πως θα κερδίζαμε.... Τέσσερις μήνες μετά το ματς όλα αυτά. Σκεπτόμενος όλα αυτά μετά από καιρό, απόρησα ΠΩΣ στην ευχή βρήκε την δύναμη η ομάδα να μην διαλυθεί, αλλά να συσπειρωθεί και να κερδίσει το νταμπλ.
Πέρασαν 30 χρόνια. Δεν ξανάβαλα την κασέτα. Ουσιαστικά δεν ξεπέρασα ποτέ εκείνη τη βραδιά, που σημάδεψε τη ζωή μου, αλλά αποτέλεσε και ένα τεράστιο μάθημα για μένα, με προεκτάσεις οι οποίες, εννοείται, κείνται πέραν των ορίων του αθλητισμού.
Αν καταφέρατε να διαβάσετε ως εδώ, σας συγχαίρω ή εναλλακτικά...σας συμπονώ 🙂
Τετοια σχόλια ελπίζω να πετύχω κάθε φορα που σκρολαρω σε αυτα. Σαν το δικο σου. Μια προσωπικη εμπειρία,μια θυμηση. Ρισπεκτ αδερφε.
Θυμάμαι ακόμη (τα πάντα), ήμουν παιδάκι (13-14 ετών)…
ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΡΘΕΙ Η ΣΤΙΓΜΗ
Ν’ ΑΦΗΣΕΙΣ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ
ΘΑ Σ’ ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΡΕΙΣ ΖΩΕΣ
ΙΩΑΝΝΙΔΗ ΓΙΑΝΝΗ… ❤️❤️❤️
Μεγάλε Ζάρκο! Μας στιγμάτισε αυτό το Final Four, αλλά μας έκανε να αγαπήσουμε ακόμη περισσότερο την ομάδα!
Να είσαι γερός!
Να βλέπει ο ξανθός από εκεί ψηλά τι δρόμο άνοιξε!
Μια πληγή που ποτε δεν θα κλείσει...
Α ρε Ζάρκο!!
Παιχταρά Ζάρκο θα σε αγαπάμε για πάντα! Να είσαι καλά! Μόνο ΘΡΥΛΟΣ
Ειναι η μονη και μοναδικη φορα που σαν Παναθηναϊκός εχω στενοχωρηθει για τον Ολυμπιακο .
Εδώ ''ξεχάσαμε'' ότι πήγες απέναντι ρε Ζάρκο, τις βολές δεν θα σου ''συγχωρήσουμε'';;; Πάμε παρακάτω. Ακόμα κι έτσι, σ' αγαπάμε ρε γίγαντα. Γερός να 'σαι και ας παν' στην ευχή τα παλιά.
Γειά σου Ζάρκο !!
Ό,τι κί έν έγινε τότε, δε ξεχνώ πόσο μεγάλος παίκτης υπήρξες καί πόσο καλό παιδί !!
Νά είσαι πάντα καλά παικταρά !!!
Οταν το φαουλ δεν ηταν στο σουτ εκτελουσαν 1+1 βολες.αν εβαζες την πρωτη τοτε εκτελουσες κ δευτερη.ηταν η τελευταια χρονια που ισχυε αυτος ο κανονισμος.
Με τον Ζαρκο τον Θεό και στον πάγκο τον Ξανθό!!!
10 ετών ήμουν τότε και έκλαιγα με μαύρο δάκρυ αλλά και στα 39 μου ήταν 10 φορές χειρότερα με την Ρεαλ..Πείτε ότι θέλετε αλλά τίποτα δεν τυχαίο στην ζωή.Ζαρκο πήγε στον Ποα και ο ηγέτης το ίδιο.Απο τα χέρια τους χάσαμε 2 Ευρωπαϊκά.
Φίλε και εγώ ήμουν δέκα χρόνων και έκλαιγα όταν τελείωσε ο αγώνας, ακόμα το θυμαμαι
Μωρέ η βολή ήτανε το θέμα, τρία γομάρια, τέσσερα με τον Τάρλατς, 2.10 και άνω, και να μην μπορούν να βάλουν ένα μπάσιμο απέναντι σε μια ρακέτα 10 πόντους κοντύτερη. Χώρια τα αμυντικά ριμπάουντ, ένα από τα δύο που έχασε ο Ολυμπιακός στην τελευταία επίθεση να 'παίρνανε, θα είχε τελειώσει η ιστορία εκεί.
Αυτή η Ευρωλίγκα ακόμη με πονάει
Άστα αδερφέ ήμουν 16 τότε έκανα δυο μέρες να κοιμηθώ...αυτοκτονήσαμε...φέρει ευθύνη μεγάλη ο ξανθός με την έλλειψη ψυχραιμίας που είχε πάντα στα κρίσιμα...
@@alexl.6592 συμφωνώ φίλε μου αλλά προσωπικά μιλώντας δεν μου βγαίνει να κρατήσω μπασκετική κακια ας το πούμε ούτε στον Ξανθό (Αιωνια του η μνήμη ) ούτε στον Ζαρκο. Ήταν ακρογωνιαίοι λίθοι της μεγάλης Αυτοκρατορίας και του legacy που φτιάξαμε. Ακόμα και το 97 που το πήραμε έχουν ένα μερίδιο επιτυχίας και οι δύο τους .
Επίσης ο Ζαρκο είναι αυστηρά ο μοναδικός παίκτης σε όλα τα αθλήματα που έχω συγχωρήσει που πήγε στους απέναντι. Είναι η μόνη περίπτωση που μπορώ να καταλάβω την όλη φάση . Τον αγαπω τον Ζαρκο. Δεν ξεχνώ.
@@alexl.6592 Μεγάλος κοουτς ο Ξανθός αλλά στα δύσκολα τα έχανε...
@@alexl.6592 κ γω φίλε μου 17 ήμουν τότε εφτά λεπτά ήμασταν χωρίς καλάθι αν παίρναμε εκείνη την Ευρωλίγκα τώρα τά πράγματα θά ήταν διαφορετικά ήμασταν πολύ ανώτερη ομάδα από την μπανταλονα.. πιστεύω δεν φταίει ο ξανθός αλλά τό ότι δεν είχαμε συγκέντρωση τα τελευταία λεπτά
Όλοι θυμόμαστε όσοι ειμασταν στην ηλικία. Αυτό που θα πω είναι ότι ήταν σίγουρα από της δυο καλύτερες ομάδες εβερ του ολυμπιακου και δεν κατηγορώ τον Ζαρκο που έτσι είναι ή μπάλα π....!Μόνο υπόκλιση που μας έβαλαν στην ελίτ του πανευρωπαϊκου μπάσκετ.Υγεία να έχουν ολα τα παιδιά!Χωρίς περαιτερω σχόλια!!!
Μπλουζα Αγιαξ ο 25χρονος που θυμαται το Τελ Αβιβ
Πήγαν 2 βδομάδες πριν τους αγώνες για να τρέχουν τους παίκτες να κάθονται 4 ώρες στα ευχέλαια και στις εκκλησίες γύρω γύρω για ευχές και νερατζάκια;;;; Απίστευτα πράγματα.Τα ίδια που έγιναν το ίδιο καλοκαίρι με την Εθνική ποδοσφαίρου στην Αμερική. Άραγε και ο Παναθηναϊκός πήγε για ευχέλαιο;;; Τι ακούμε ρε ... Φαντάζεστε τον Τάρπλεϊ 4 ώρες στο ευχέλαιο;;;;😂😂😂😂. Κρίμα.
η εθνικη στο ποδοσφαιρο δεν απετυχε γι αυτο.κατ αρχας κατα τυχη περασαμε επειδη δεν συμμετειχε η γιουγκοσλαβια στα προκριματικα λογω πολεμου.η τραγικη αποτυχια ηταν επειδη δεν πηρε κανενα ταλεντο να δωσει κινητρο και στους παλαιοτερους,πηγαν ολοι οι τελειωμενοι σχεδον
στο μπασκετ ο ιωαννιδης αν επερνε ενα ταϊμ αουτ να ηρεμησει τους παιχτες αφησε το παιχνιδι στην τυχη του,ο τομιτς ειχε 5 δευτερολεπτα να κανει επιθεση και πεταξε την μπαλα απο το κεντρο σχεδον
Απίστευτο. Αθλητές και θρησκεία μαζί! Πρωτάκουστο. Αυτά μας φάγανε. Μα ευχέλαιο; Ενώ άμα είχανε έναν παπά μαζί τους στην αποστολή όπως η Βραζιλία το '94 και μία Βίβλο κάτω απ'το μαξιλάρι να τη διαβάζουνε πριν πέσουνε για ύπνο, όπως έκανε ο Μπεμπέτο, μπορεί να παίρνανε και το κύπελλο. Όσο για τον Τάρπλεϊ, μα να τον σέρνουνε 4 ώρες στο ευχέλαιο, ενώ μπορούσε να πίνει αυτές τις έξτρα 4 ώρες μπύρες και να πλακώνεται, όπως έκανε πριν τον τελικό και μας πρόκοψε.
Ο Φασούλας, τα λέει και γελάει!! Μπράβο βρε Φασούλα!!!
Τι μας θυμιζεις τωρα ζαρκο και ξανθος οι ανθρωποι που αλλαξαν τον μπασκετικό ολυμπιακο.
11:19 Αυτη ειναι η αλήθεια, γι'αυτο χαθηκε το ματσ! Ακομα και να το παμε στην τελευταία φαση μολις χανει την βολη ο Ζαρκο μετα ειχαμε αλλα δυο σουτ Τομιτσ και παλι Ζαρκο και δεν μπηκαν ουτε αυτα! Αλλα και τις βολες να εβαζε μπορει να χάναμε παλι γιατι ειχε η Μπανταλονα αλλα 4,5 δευτερόλεπτα ή αν θα πηγαινε παραταση παλι μπορει να ερχοταν η ηττα! Η ιστορια ετσι γράφτηκε με το αν δεν αλλαζει!
Έτσι ακριβώς είναι, φίλε. Είναι κρίμα να συζητάμε "για τις χαμένες βολές του Ζάρκο", που (κι αν εμπαιναν) απλώς θα ισοφάριζαν το σκορ.
Απλώς βοηθάει τους δημοσιογράφους να γράψουν ένα σενάριο κατάτι "κινηματογραφικό" και τους ούγκανους να τα ρίξουν κάπου. Οπουδήποτε ...
Το τελ αβιδ ειναι ψυχικο τραυμα το οποιο δεν θα ξεπερασω ποτε.
Μπαταλονα οεεεοεεεεεεε💚
Εγώ να προσθέσω ότι όποτε έχει μεταδώσει ο Σκουντής Ελληνική ομάδα σε συλλογικό επίπεδο στον τελικό, αυτή πάντα έχανε. Μιλάμε Ο ΓΚΑΝΤΕΜΗΣ. Μόνο με την Εθνική είχε κάποιες επιτυχίες.
😢
Κ αν δεν γίνει αυτό ,στα @@ μας τα δύο ,είπαμε ,μέσα από τις αποτυχίες γεννιούνται κ οι καψουρες,πάμε θρυλαρα γερά🔥❤️🔥❤️
Με τον Τάρπλει τί είχε γίνει; δεν το γνωρίζω καθόλου...
Τσακώθηκε με ένα συμπαίκτη του 2 μέρες πριν τον τελικό και το επεισόδιο αναστάτωσε την ομάδα
Γιατι ο Ζαρκο εκτελεσε μια βολη και οχι δυο;
Υπήρχε ο τότε κανονισμός με το μία συν μία βολές . Δλδ αν ευστοχουσες στην πρώτη θα είχες δικαίωμα και για την δεύτερη αλλιώς πάνε για ριμπάουντ κανονικά.
1+1 ήταν τότε.καιννομιζω ήταν η τελευταία χρόνια που ίσχυε
Σωστές οι απαντήσεις, ας μου επιτραπεί κι εμένα να συμπληρώσω ότι, όταν το φάουλ δε γινόταν σε προσπάθεια για σουτ, σφυρίζονταν 1+1 βολές. Και, όπως σωστά γράφτηκε ήδη, αν ευστοχουσες στην πρώτη, εκτελούσες και δεύτερη. Αλλιώς, πηδούσαν για το rebound.
...... δεκατεσσάρων ετών ήμουν τότε, έφτασα σαράντα τέσσερα και, ακόμη νιώθω το ίδιο σφίξιμο.....
@@nicolaosmarios736 Μετά τα 8 ομαδικά φάουλ ανά ημίχρονο εκτελούνταν 2 ελεύθερες βολές. Το 1+1 ίσχυε όταν γίνονταν φάουλ πριν τα 8 ομαδικά πάνω σε προσπάθεια για σουτ, αλλιώς η μπάλα πήγαινε στο πλάι για επαναφορά ( όπως ισχύει και σήμερα μέχρι τα 5 ομαδικά ανά περίοδο)
@@toubas7👍
Η μερα που εγιναν για παντα ΛΟΥΖΕΡ. Αγιος Κορνιλιος Τομπσον
Όλη η Ελλάδα σε ένα σχόλιο. Κόμπλεξ νεοέλληνα
Εσύ στον καναπέ από τότε πελάτη...
Της μανας σου το μουνι
@@user-bb2zs7dp8tμε βάση τα ευρωπαϊκά μάλλον εσυ είσαι καναπέ
Αυτοί έκαναν κάτι στη ζωή τους. Κάτι που είναι τόσο σημαντικό που το συζητάμε ακόμα 30 χρόνια μετά.
Εσύ τι κάνεις στη δική σου ;